Het spreken van God

In de vorige studies hebben we al enkele gedeelten van de brief aan de Hebreeën behandeld. Nu vraagt het begin de aandacht.

De brief begint met erop te wijzen, dat God vroeger tot zijn volk (Vs. 1) sprak door de profeten. Ver boven dat profetisch spreken verheven is, dat God nu tot ons gesproken heeft door zijn eigen Zoon. Al die profeten verkondigden slechts een deel van Gods openbaring. In zijn Zoon openbaart God Zich tenvolle. Om dat duidelijk te maken geeft de schrijver in het eerste hoofdstuk een indrukwekkende beschrijving van de Zoon van God.

Hij Is hoger dan alle engelen: Hij is de Zoon, de erfgenaam van alle (Vs. 2) dingen. Door Hem heeft God de wereld geschapen en "Hij draagt alle dingen door het woord van zijn kracht". (Vs. 3)

Zo grijpt de brief terug tot voor de schepping van de wereld tot in de verre eeuwigheid. God de Vader is eeuwig, maar ook de Zoon is eeuwig, zelf God en toch ook van de Vader onderscheiden: Hij is de afstraling van zijn (Gods) heerlijkheid en de afdruk van zijn (Gods) wezen. Het is moeilijk in verstaanbare, menselijke woorden te spreken over God, die eeuwig is. Ook deze uitdrukkingen zijn niet eenvoudig: er staat letterlijk: "wat afgestraald is van zijn heerlijkheid".

God is een God van licht en glans en majesteit. De stralen van het licht zijn zelf licht en aan het licht verbonden. Zo "licht", zo heerlijk als de Vader is, zo "licht", zo heerlijk is ook de Zoon. Hij is de "afdruk" van Gods wezen. Zoals een stempelafdruk gelijk is aan de stempel, zo is de Zoon gelijk aan de Vader.

De schrijver gebruikt dus twee beelden om uit te drukken dat de Vader en de Zoon van hetzelfde wezen zijn. Net zo eeuwig als de Vader is, zo eeuwig is ook Gods eniggeboren, unieke Zoon. De Here Jezus zei zelf: Wie Mij gezien heeft die heeft de Vader gezien (Joh. 14 : 7-10). Evenals de Vader draagt en onderhoudt de Zoon het heelal. En nu zit Hij, na zijn dood en opstanding, aan Gods rechterhand, ver verheven boven de engelen.

In de verzen 5-13 staat een reeks citaten uit het Oude Testament, waarin aangetoond wordt, dat Gods Zoon "zoveel machtiger is geworden dan de engelen, als Hij uitnemender naam boven hen als erfdeel (Vs. 4) ontvangen heeft". Vooral uit de psalmen worden uitspraken aangehaald. (Zie de teksten).

Bij de bespreking van psalm 45 hebben we gezien dat bepaalde (Ps. 2 : 7; 97 : 7) uitspraken over een koning uit het huis van David toch in hun diepste (104 : 4; 45 : 7, 8) betekenis zien op Christus, de Zoon van David en tegelijk de Zoon (102: 26-28 en 110: 1) van God. Hetzelfde geldt voor psalm 2, die geciteerd wordt in vs. 5.

Sommige dingen die in de psalmen worden gezegd van de HERE, , worden in Hebreeën 1 toegepast op Gods Zoon, Christus. Dat geldt b. v. voor psalm 102 (geciteerd in de verzen 10 tot 12). Heel duidelijk is ook psalm 110 (geciteerd in vs. 13). Deze psalm wordt ook op andere plaatsen in het Nieuwe Testament aangehaald. (Hand. 2 : 34).

De psalmdichter David zegt daar: Aldus luidt het woord van de HERE (d.i. de Verbondsgod Jahwe) tot mijn Heer (d.i.: de Heer van David): "Zet u aan mijn rechterhand". Vandaar dat de Here Jezus aan Farizeeën vragen kan: "Wat dunkt u (Matt. 22 : 41-46) van de Christus? Wiens zoon is Hij?" En wanneer zij antwoorden: "Davids zoon", vraagt Jezus door en zegt tot hen: "Hoe kan David Hem dan door de Geest (geleid) zijn Here noemen, als hij zegt: de HERE heeft gezegd tot mijn Here..."

We lezen dat de Farizeeën het antwoord schuldig bleven. Gelukkig mogen wij het goede antwoord weten en geven: Christus is ongetwijfeld de zoon van David, geboren in het koningshuis van David, kind van Maria, die nakomeling is van haar voorvader David, echt en werkelijk mens. En door Jozef "zoon van David", (Matth. 1 : 20). De zoon van David, de Kóning! Maar Christus is tegelijk "Heer van David", Hij is Gods eniggeboren Zoon. Eer David was, was Hij: door Hem werd de wereld geschapen.

Als de schrijver zo de hoge positie van de Zoon van God heeft duide- lijk gemaakt, trekt hij in de verzen 1-4 van hoofdstuk 2 daaruit voor zijn lezers de consequenties. Omdat de Zoon ver boven de engelen verheven is, gaat ook het heil dat de Here zelf heeft verkondigd (2 : 3) uit boven' 'het woord door bemiddeling van engelen gesproken" (vs. 2).

Door bemiddeling van engelen heeft God aan Israël zijn wet gegeven. (Hand. 7 : 53) Voor de oudtestamentische hoorder gold: elke overtreding van en (Gal.3 : 19) ongehoorzaamheid aan die wet is gestraft: "heeft rechtmatige vergelding ontvangen". De geschiedenis van het volk Israël in het Oude Testament is er een sprekend voorbeeld van. Voor wie God niet dient met (Hebr. 12: 29) eerbied en ontzag is Hij een verterend vuur .

Zo was het in het verleden, in de tijd waarin het woord door bemiddeling van engelen werd gesproken. We leven nu in een andere tijd: het heil is nu verkondigd, eerst, niet slechts door engelen, maar door de Here Jezus Christus, en (even later) door hen die het gehoord hebben, de discipelen, de apostelen van Christus, als zijn getuigen. Die hebben de woorden van Christus op betrouwbare wijze overgeleverd. Terwijl God die prediking bevestigde als betrouwbaar "door tekenen en wonderen en velerlei krachten". Maar wat zal er dan met ons gebeuren als "rechtmatige vergelding", wanneer wij nu geen ernst maken met zo'n heilsverkondiging.

De brief wordt zo een krachtige aansporing om werkelijk aandacht te schenken aan wat wij gehoord hebben. Eertijds sprak God door middel van profeten en door bemiddeling van engelen. Tot ons heeft Hij gesproken door zijn eigen Zoon. We moeten horen naar dat door Christus zelf gepredikte evangelie.