In dit gedeelte gaat het om "Het teken van Immanuel"

7
1 In de tijd dat Achaz, de zoon van Jotam, de zoon van Uzzia, regeerde over Juda, trok koning Resin van Aram samen met koning Pekach van Israël, de zoon van Remaljahu, op naar Jeruzalem. Hij belegerde de stad, maar slaagde er niet in haar in te nemen. 2 Toen het koningshuis van David het bericht kreeg dat Aram en Efraïm de krachten gebundeld hadden, sloeg de koning en zijn volk de schrik om het hart, en zij beefden als bomen in de storm. 3 Toen zei de HEER tegen Jesaja: ‘Ga samen met je zoon Sear-Jasub.

4 Zeg tegen hem: “Houd het hoofd koel, laat u geen schrik aanjagen door die twee smeulende stukken hout, Resin van Aram en de zoon van Remaljahu, hoe hoog hun woede ook oplaait. 5 Aram mag dan kwaad tegen u in de zin hebben, net als Efraïm met die zoon van Remaljahu, en zeggen: 6 ‘Laten we tegen Juda ten strijde trekken, het verscheuren en overmeesteren, en dan stellen we de zoon van Tabeal aan als koning’ – 7 maar dit zegt God, de HEER: Het zal niet gebeuren, het zal niet zo gaan. 8 Immers, het hoofd van Aram is Damascus, en het hoofd van Damascus is die Resin. – Nog vijfenzestig jaar en het volk van Efraïm bestaat niet meer. – 9 Het hoofd van Efraïm is Samaria, en het hoofd van Samaria is die zoon van Remaljahu. Alleen als jullie vertrouwen hebben, houden jullie stand.”’

10 De HEER liet verder tegen Achaz zeggen: 11 ‘Vraag om een teken van de HEER, uw God, hetzij uit de diepte van het dodenrijk hetzij uit de hoge hemel.’ 12 Maar Achaz antwoordde: ‘Nee, ik zal geen teken vragen, ik zal de HEER niet op de proef stellen.’ 13 Toen antwoordde Jesaja: ‘Luister, huis van David. Is het niet genoeg de mensen te tergen? Moet u nu ook mijn God tergen? 14 Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: de jonge vrouw is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuel noemen. 15 Boter en honing zal hij eten, totdat hij in staat is om het kwade te verwerpen en het goede te kiezen. 16 Want voordat de jongen in staat is om het kwade te verwerpen en het goede te kiezen, zal het land van de beide koningen die u zo veel angst inboezemen, ontvolkt zijn. 17 En voor u, uw volk en uw koningshuis zal de HEER een tijd laten aanbreken zoals men niet meer heeft meegemaakt sinds Efraïm zich van Juda afscheidde: de heerschappij van Assyrië.’

18 Op die dag zal de HEER de vliegen van de verste waterstromen van Egypte bijeenfluiten, en uit Assyrië een zwerm bijen. 19 Ze zullen allemaal komen en neerstrijken in steile rivierdalen en in rotsspleten, bij iedere drinkplaats en op elke doornstruik. 20 Op die dag zal de Heer met een aan de overkant van de Eufraat gehuurd scheermes – de koning van Assyrië – alle haren van hoofd en baard en zelfs het schaamhaar afscheren. 21 Op die dag zal men een jonge koe houden, een geit en een schaap. 22 Door de overvloed aan melk die ze geven, heeft iedereen ruimschoots boter te eten. Boter en honing is er voor wie in het land zijn achtergebleven. 23 Op die dag zal elk stuk grond waar duizend wijnstokken staan ter waarde van duizend sjekel zilver, door dorens en distels overwoekerd worden. 24 Alleen met pijl en boog dringt men er door; dorens en distels versperren de weg. 25 Hellingen die met de hak zijn bewerkt, zullen onbereikbaar worden door vervaarlijke dorens en distels. Men kan er slechts de runderen heen drijven, het door de schapen laten vertrappen.

Het teken van Immanuel - Een Goddelijk teken: Immanuël

Zie, een maagd zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren, en Zijn Naam Immanuël heten (Jesaja 7: 14b)

Jesaja begint met het woordje ‘zie’. Hij wil zeggen: ‘Merk op, geef er uw aandacht aan. Er is iets bijzonders en opmerkelijks aan de hand. Een maagd zal zwanger worden en een Zoon baren.’ Dat moet toch een onbegrijpelijke boodschap zijn geweest! De
 Heere geeft die aan koning Achaz en het volk als teken. Een ongelovige koning en een hoererend volk.

Ondanks deze hartgrondige belediging van ongeloof geeft de Heere nochtans dit teken. Van Zijn kant is het tegelijkertijd een herhaalde belofte. In het paradijs had Hij immers gezegd dat het zaad van de vrouw de kop van de slang zou vermorzelen!

Welnu, het doel van Zijn komst is veelvuldig. Het gaat allereerst om de eer van Zijn Vader, die de mens geschonden heeft, te herstellen. En vervolgens om te zoeken en zalig te maken dat verloren was. Daartoe moet Hij het hart van de zondaar binnenkomen en de strijd aangaan tegen degene die de zondaar in zijn gruwelijke macht heeft.

Wat heeft de Heere er veel voor over om zondaren te redden van het eeuwig verderf. U en ik hebben onszelf in de grootst mogelijke ellende gebracht. Medicijnen van menselijke makelij voor de dodelijke kwaal zijn er niet. En we zijn net als Achaz en het gehele volk: goddeloos en vol ongeloof. In het Oude Testament komt het echter al tot openbaring dat God, volkomen eenzijdig van Zijn kant, voor hét Medicijn tegen onze dodelijke zondekwaal zal zorgdragen. Het is de zending van Zijn eigen Zoon. Hoe zullen wij ontvlieden, indien we op zo grote zaligheid geen acht geven?

De ontwikkeling van het leven in de moederschoot is een groot wonder. Niet na te rekenen. Dat vindt nu met de Zoon ook plaats. Als een borduursel gewrocht in de moederschoot. Zijn broederen in alles gelijk geworden. Hij krijgt de naam Ímmanuël’. Dat wil zeggen: ‘God met ons’. Hemel en aarde, waartussen zo’n oneindige afstand bestaat, worden nu middels Immanuël aan elkaar verbonden. ‘Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan. Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn, in de dingen, die bij God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen’ (Hebreeën 2: 16 en 17). Immanuël. De diepte hiervan is niet uit te spreken.

Hoe is het mogelijk dat de heilige God Zich verbindt aan een onheilig mens? De reden ligt alleen in het vrijmachtig welbehagen van God.

Immanuël. De Zoon van God wordt tevens de Zoon des mensen. Paulus schrijft: ‘Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet; opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden’ (Galaten 4: 4 en 5).

Omdat Immanuël Zich nu onder de Goddelijke wet stelt en deze wet volkomen gaat vervullen, kunnen God en mens weer met elkaar verzoend worden. Wellicht loopt u tegen de eisen van Gods heilige wet aan en u kunt er niet aan beantwoorden. Hoe meer u met de wet wordt geconfronteerd, hoe meer u tot de ontdekking komt dat u schuldig staat aan elk gebod. U ervaart daardoor dat er een oneindige kloof bestaat tussen God en uw ziel. Hoe moet dat? De Heere laat het verkondigen: ‘Immanuël’.

Christus heeft tijdens Zijn rondwandeling op aarde onder de mensen willen verkeren. Hij heeft Zijn voetstappen te midden van mensenkinderen willen zetten. Waarom? Om schuldenaars te verzoenen met God. Daartoe moest Hij Zich stellen onder de wet om deze volkomen te houden. Hoe krijg ik daar deel aan? Hoe krijg ik deel aan Hem? Alleen door het geloof. De Heilige Geest richt de spits op Hem. Hij verheerlijkt Hem. Al in het Oude Testament wordt Hij aangewezen en aangeprezen, opdat wetsovertreders zich zouden verlaten op ‘Immanuël’ alleen. U kunt de hemel niet bereiken? U kunt God niet bereiken? Daar heeft Hij met eerbied gesproken op gerekend. Hij kan u wél bereiken. Middels ‘Immanuël’: God met ons. En het staat in verbinding met Zijn andere Naam: ‘Jezus; want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden’ (Mattheüs 1: 21-23).

Toch blijft een vraag:

Matteüs haalt in hoofdstuk 1:22,23 de profetie van Jesaja (7:14) aan over een jonge vrouw die zwanger zou worden en een zoon zou baren. Maar maakt het verband in het boek Jesaja niet duidelijk dat het daar over een zoon in Achaz' dagen gaat? Spreekt Jesaja bovendien niet over een 'jonge vrouw', in tegenstelling tot Matteüs die het over een 'maagd' heeft?

Hoe zit dat?

Inderdaad spreekt Jesaja over gebeurtenissen die zouden plaatsvinden in het leven van de toen regerende koning Achaz. Dat wordt heel nadrukkelijk gezegd.

Daarom zal de Here zelf u (= Achaz) een teken geven: Zie, de jonkvrouw zal zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de naam Immanuel geven.(...) Maar voordat de jongen weet het kwade te verwerpen en het goede te verkiezen, zal het land ontvolkt zijn, voor welks beide koningen gij angstig zijt.
Jesaja 7:14,16

Het is dus ontegenzeggelijk dat Jesaja's woorden gedateerd zijn. Ze hebben betrekking op Jesaja's eigen tijd. Maar is daarmee gezegd dat Jesaja's woorden toen ook vervuld zijn, d.w.z. ten vólle inhoud gegeven? Nee, want de volle vervulling zou pas zes eeuwen later plaatsvinden. De Heer zou opnieuw een teken geven aan het koningshuis van David. Een jonge vrouw (ook van koninklijke komaf) zou zwanger worden en een zoon baren die met récht Immanuël genoemd zou worden, d.w.z. 'God met ons'. Het jongetje dat in Achaz' huis werd geboren héétte wel Immanuël maar kon natuurlijk niet létterlijk "God met ons" zijn.
Het is om die reden dat Matteüs n.a.v. het zwanger worden van Maria, schrijft:

Dit alles is geschied, opdat VERVÚLD zou worden hetgeen de Here door de profeet gesproken heeft, toen hij zeide: Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuel geven, hetgeen betekent: God met ons.
Matteüs 1:20-23

Rest nog één vraag. Waarom gebruikt Matteüs het woord 'maagd' terwijl Jesaja het over een 'jonge vrouw' heeft?
De reden is dat Matteüs niet de Hebreeuwse Bijbel maar de Griekse vertaling van het 'Oude Testament' citeert, de zogenoemde Septuagint-vertaling. Grieks was in die dagen de wereldtaal en alle Joden die in het buitenland woonden gebruikten deze vertaling. In deze Griekse vertaling wordt in Jesaja 7:14 het Hebreeuwse woord voor 'jonge vrouw' (alma) weergegeven met 'maagd' (parthenos). Dat is niet correct. Maar als het om de uiteindelijke vervulling gaat, blijkt deze woordkeuze weer wél zeer 'to the point' te zijn! Want Maria was behalve een jonge vrouw ook nog een maagd. Als een máágd zwanger wordt dan is dat met recht een teken te noemen! Zeker als op deze wijze in de meest letterlijke zin de naamgeving waarheid wordt: God met ons.

De conclusie moet zijn dat Jesaja's woorden primair betrekking hadden op zijn eigen dagen maar pas echt vervúld werden toen de maagd Maria zwanger werd en de Zoon van God ter wereld bracht.

Lees ook eens: De levensstijl van Immanuël