De Bijbel is niet een boek wat je zomaar even van kaft tot kaft leest. Het kan lastig zijn om je weg door de Bijbel te vinden, als je niet weet wat zich wanneer heeft afgespeeld. Deze site kan je helpen om de Bijbel beter te leren kennen. Ontdek de bron van vrede, het Woord van God,
Hier vind je alle pagina’s van de ontspannende Terebint studie-serie :
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12 13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23 24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34 35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
(naar
begin van deze serie) (naar de inleiding op deze serie)
“Tot
de ouderdom zal Ik Dezelfde zijn, ja tot de grijsheid toe zal ik u
dragen; Ik heb het gedaan, Ik zal u opnemen en Ik zal dragen en
redden.’
Jesaja 46:4
Een kind van God heeft goede redenen om ook in de ouderdom gelukkig te
zijn want hij stelt zijn vertrouwen op Hem Die gezegd heeft:
“Tot
de ouderdom zal Ik Dezelfde zijn, ja tot de grijsheid toe zal ik u
dragen; Ik heb het gedaan, Ik zal u opnemen en Ik zal dragen en
redden.’ (Jesaja 46:4)
“Wij allen vallen af als een blad” (Jesaja 64:6).
Maar de
bladeren zijn nooit zo mooi als wanneer zij vallen. Geen enkele
kunstenaar heeft ooit een schilderij gemaakt dat even mooi was als het
panorama van een boslandschap dat in de herfst een heel andere gedaante
gekregen heeft door de onbeschrijfelijk mooie vermenging van kleuren
als goud, karmozijnrood en saffraan, als of een vloed van goddelijke
heerlijkheid het heeft overspoeld. Wat is mooier dan de levensavond van
een gelovige? Het licht mag verflauwen en de schaduwen mogen vallen,
maar er is een toenemende rijpheid, zachtheid en ongestoorde kalmte van
geest.
In het vallende blad hebben we het onderpand en de belofte van het
komende voorjaar. En in de herfsttijd en het aftakelingsproces van het
menselijk leven ligt de belofte van een onsterfelijkheid aan de andere
kant van de dood, waar noch smart noch verval gekend wordt.
De komende heerlijkheid
ligt over alles
uitgespreid. Het licht en de vrede daarvan vervullen nu reeds in deze
tijd de rusteloze geest; zij zijn het voorspel en de voorsmaak van die
stralende dag waarop de zon niet ondergaat. Ouderdom is niet alleen
onvermijdelijk en mooi, het is ook een zegen. Zeker er zijn best wel
moeilijke ervaringen die je moet door maken. Maar daar is de nooit
falende barmhartigheid en liefde van God!
De ouderdom; het mogen toch de beste jaren van ons leven zijn. De weg
wordt helderder, de vogels zingen mooier, de wind waait zachter en de
zon schijnt stralender dan ooit tevoren. Ik neem aan dat mijn
“uiterlijke mens” vervalt, maar mijn
“innerlijke
mens” wordt vreugdevol van dag tot dag vernieuwd. De
overwinning
wordt behaald door het met blijdschap aanvaarden van hinderlijke
beproevingen.
We mogen het oog gericht houden op de heerlijke hemelse toekomst waartoe God ons geroepen heeft, namelijk het aanschouwen van de uitnemende heerlijkheid van de verheerlijkte Christus aan Gods rechterhand: een heerlijkheid die al ons denken ver overtreft. Terwijl ik vergeet wat achter is en mij uitstrek naar wat vóór is, jaag ik naar het doel: de prijs van de hemelse roeping Gods in Christus Jezus.
Naschrift om eens goed over na te denken
Daarom ook, terwijl de ouderdom en grijsheid daar is, verlaat mij niet, o God, totdat ik dezen geslachte verkondige Uw arm, allen nakomelingen Uw macht. Ps 71:18
De ouderdom is een zegen.
Ouderen
kunnen misschien in onze samenleving weleens het idee krijgen dat zij
een last zijn. Bijna elke dag moeten ze horen dat de vergrijzing zorgt
voor toenemende druk in de zorg en op de pensioenen. En dergelijke
ontwikkelingen moet je natuurlijk niet verdoezelen. Maar laten we
vooral de zegen benadrukken.
De gemiddelde levensverwachting in Nederland is binnen honderd jaar
verdubbeld. Dat heeft onder andere te maken met de daling van
zuigelingsterfte. Maar we worden gemiddeld genomen ook ouder. Naar
Bijbelse begrippen zijn wij dan ook nog maar een paar stappen
verwijderd van de ideale wereld.
De profeet Jesaja schetste
de nieuwe
wereld van God met de volgende worden: ‘Geen zuigeling zal
daar
meer zijn die slechts enkele dagen leeft, geen grijsaard die zijn jaren
niet voltooid, want een kind zal pas als honderdjarige
sterven.’
Jesaja zou dan ook vandaag zijn ogen uitkijken. Het rijk van God lijkt
binnen handbereik! Veel ouderen? Ja, wat een zegen!
Oud-zijn zelf niet altijd
de meest vreugdevolle levensfase
Hoe zeggen we het ook
alweer? ‘Je
wordt wel ouwer maar niet gouwer’. Of: ‘De ouderdom
komt
met gebreken.’ Of nog zo één:
‘Je wilt wel
oud worden, maar oud zijn is een ander verhaal.’ Het zijn
natuurlijk algemeenheden. Ze gaan niet voor iedereen op. Maar het zijn
niet voor niets algemeenheden geworden. Door de bank genomen kloppen
ze. Het ouder-worden is een periode van achteruitgang. Je zintuigen
worden minder. Het lijf wordt strammer. Je maakt
de gang naar de apotheker wat vaker. Je bent op een zeker moment toe
aan een rollator. En op den duur kan het zelfs regelrecht tobben worden.
Niet de minsten en geringsten vinden dit de aller-moeilijkste
levensfase. De pijn waarmee het oud-zijn gepaard kan gaan kan kennelijk
alles overtreffen. Een goeie ouwe dag? In vroeger tijden sprak men over
de ouderdom als ‘de kwade dag’. En dat kan het
inderdaad
worden.
Hoe lager de zond, des te langer de schaduwen
Een van die schaduwen is de eenzaamheid. De eenzaamheid werpt een schaduw, die alleen maar verdwijnt als je geconcentreerd met iets bezig bent. Want wat kan de oude mens, die niets meer omhanden heeft, doen? Hij staat voor het dilemma die tijd te doden, ontspannenderwijs, of te gebruiken, in werk van welke aard dan ook. Doe je geen van beide, dan word je de gevangene van je verleden. En aangezien het verleden onherroepelijk en onomkeerbaar is, krijg je het volgende. De goede dingen kunnen niet worden teruggeroepen, maar de kwade dingen zijn, als je eraan denkt, nog even destructief werkzaam als toen ze plaatsvonden. Zo kan je in de ban kunnen zijn van verdriet dat je niet meester kunt worden. Veel weduwen, weduwnaars, alleengaanden zijn ontredderd. Het hebben van kinderen en kleinkinderen kan vreugde geven, maar er zijn ook kinderloze echtparen en ouderen die nooit getrouwd zijn.
De schaduw van de aanvechtingen
Maar het geloof dan? Geeft
dat geen
troost? Hoe moeilijk klinken zulke overwegingen als je er zelf
vóór staat!’
Ik zal toch niet dement worden? Heb ik het wel goed gedaan in mijn
leven? Heb ik niemand tekort gedaan? Deed ik het wel goed in de
geloofsopvoeding van de kinderen? Ik ben mijn hele leven naar de kerk
geweest, maar nu het erop aankomt merk ik er weinig van. Zal ik er dan
straks wel komen? Dat zijn zomaar wat vragen die in een zichzelf
aanklagend hart kunnen opkomen. Lastig!
De balans van het leven
En toch zijn die aanvechtingen er, denk ik, niet voor niets. Ze zijn een stadium waar je misschien doorheen moet. Je moet de balans opmaken. Dat is een noodzakelijke fase in wat ik maar noem: een soort vervellen - de oude huid moet plaatsmaken voor een nieuwe. Aanvechtingen zijn soms niets anders dan de geboorteweeën van een hernieuwd geloof. Het geloof is niet een soort bos sleutels die je op zak hebt. Geloof is iets levends. Het wordt gekleurd door de levensfase waarin je je bevindt. Elke nieuwe levensfase kleurt het geloof opnieuw in met wat je nodig hebt om die levensfase te volbrengen. Dat gaat vaak niet zonder schokken. Dat was ook de ervaring van de dichter van Psalm 71.
Opsteker voor ons allemaal: God kan er inkomen
In deze Psalm komt een oudere aan het woord. Zijn hele leven heeft hij geleefd met God. Door ups en downs, door veel lief en leed heen, heeft hij God leren kennen als een rots. Maar nu zijn er vijanden. Hij gebruikt er verschillende worden voor: schurken, onderdrukkers, tegenstanders. Wie zijn het? Erg concreet wordt hij niet. Het kan spoken in een mensenhoofd. Gedachten kunnen je ‘kwellen, vervolgen en ontstellen.
Herinneringen kunnen je onrustig maken. Je eigen gedachten kunnen zich tegen je keren. Aanvechtingen – het woord zegt het al: ze vechten je aan. Juist als je op je kwetsbaarst bent. Dat kan je eenzame momenten opleveren. Momenten waarop je het gevoel hebt dat ook God ver weg is. Of zelfs afwezig.
De dichter van Psalm 71 kende die ervaring
Dat is in ieder geval al een troost. Het laat zien: zo gek is het dus niet. Het staat zelfs in de Bijbel. Dat betekent: God kan er inkomen. Wij hoeven ons dus niet groter of geloviger voor te doen dan we zijn. Aanvechtingen zijn een legitieme fase op de weg van het geloof. Er is een militant soort calvinisme dat dit anders ziet. Het ziet aanvechtingen vooral als zwakheid. Maar dat soort calvinisme heeft de Bijbel niet aan zijn zijde. Integendeel, de twijfel en de wanhoop krijgen er stem. En die stem mag ouderen van vandaag de durf geven voor een taal die hen soms zelf ontbreekt. ‘Nu ik oud en grijs ben, verlaat mij niet, o God.’
Hernieuwde band met God
Psalm 71 geeft niet alleen
stem aan de
aanvechting of de wanhoop, hij geeft ook stem aan de hoop
op‘Laat
mij herleven, laat mij herrijzen uit de diepte.’ Dat kan dus
kennelijk ook nog als je oud bent. De ouderdom is niet de levensfase
van: nu hebben we alles gehad, nu valt er niets meer te verwachten,
voor mij zit er niets meer in het vat. Nee, ons geloof kan zich blijven
vernieuwen – tot op zeer hoge leeftijd.
Die gedachte kom je meer tegen in de Bijbel. Paulus schreef
bijvoorbeeld dat het verval van de uiterlijke mens kan samengaan met
een vernieuwing van de innerlijke (2 Kor. 4,16). En een ander Psalm
(103) die gaat over de vergankelijkheid van de mens, benadrukt dat onze
jeugd zich kan vernieuwen als die van een adelaar. De ouderdom is niet
alleen een periode van neergang, maar kan ook een periode zijn van
groei. Groei in geloof en overgave. Op een van de posters van Loesje
(posters met prikkelende teksten) stond: ‘De vergrijzing: de
collectieve levenswijsheid is groter dan ooit.’ De ouderdom
is
dus niet een periode van tekort, maar van tegoed. Een tegoed aan
levenswijsheid, maar ook van geloofsvertrouwen. Van zegen dus.
De Terebint
Komt in het gehele Middellandse-Zeegebied voor, vooral ook in Syrië en Palestina. De meeste bomen zijn te vinden in het westelijke deel van Palestina, zoals ten westen van Nazaret en in het Karmelgebied, minder op het gebergte van Juda, daarentegen wel weer in het Overjordaanse, terwijl de grootste exemplaren in de omgeving van Hebron* voorkomen. De Terebint is een grote boom, die echter niet zo hoog wordt, met knoestige stam en wijdvertakt.
Creëer momenten van rust en bezinning | Handreiking voor persoonlijke meditatie |
01. Zoeken en vinden van
de balans tussen werken en rusten; 02. Geestelijk en fysiek de batterij weer opladen; 03. Tijd en rust om aandacht aan je innerlijk te besteden; 04. De mogelijkheid om je geest te verzorgen; 05. Zonder schuldgevoel tijd voor jezelf nemen; 06. Bezinning op lang gekoesterde wensen en dromen; 07. Vermijden van geestelijke burn-out verschijnselen; 08. Tijd nemen om verdriet te verwerken of 'leven' op orde te krijgen; 09. Hervinden van plezier, inspiratie en creativiteit in je werk of geloofs-leven; 10. 0ntdekken van de Heilige Geest die in je woont. |
1.
Reserveer wat tijd voor meditatie (een kwartier tot een half uur). 2. Kom tot rust: word stil, concentreer je. 3. Bid de Geest om ontvankelijkheid voor het Woord van de Here. 4. Lees de gekozen bijbeltekst, als nieuw. En nog eens. En nog eens. 5. Leef je in in de woorden en beelden van de tekst. 6. Stel al biddend vragen: ‘Here, wat wilt U mij hier leren? Op welk punt wilt U mijn leven aanraken en veranderen?’ 7. Bid om de doorwerking van Christus’ aanwezigheid in je leven. 8. Loof en prijs de drie-enige God. |
READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE
de |
en | fr | it | nl | es | pt | no | sv | pl | cz | sk | hu | ro | bg | hr | ru | tr | ar |
INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO