HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                   

FAVICON VAN HOLYHOME.NL

      

Het ANKER met de HELM

                   

Tot op de dag van vandaag siert dit embleem mijn agenda en vormt het anker mijn dagelijkse inspiratie

Waarom gekozen voor het anker ?

Wel, dat heeft te maken met mijn dertien-en-een-half-jarige tijd als beroepsmilitair bij de Genie. Jaren die mij bijzonder veel hebben geleerd over het leven. Als baretembleem droeg ik het wapen van het regiment pontonniers, zoals hierboven groot afgebeeld. Nu siert dit prachtige embleem mijn agenda.

 Uit mijn legerperiode: Er is een bekend verhaal het kaartspel (in het leger werd en wordt altijd veel gekaart). Daarin wordt een soldaat op het matje geroepen omdat hij zat te kaarten tijdens een kerkdienst. Vervolgens legt hij uit dat alle voor hem een betekenis hem hebben, en waarom het kaartspel voor hem een Bijbel, een almanak en een kerkboek is 

Bekijk ook eens het  Spel der Kaarten 

 Uit mijn legerperiode: De raadgevingen uit mijn leger-zakbijbeltje [Raadgevingen]

          Een moment van Bezinning

HET ANKER VAN DE ZIEL

      De zekerheid dat wij gered zullen worden, is een sterk en betrouwbaar anker voor ons leven.
Hebreen 6:1

Anker: werktuig om schepen op de bodem van rivieren en zeeën zo vast te haken, dat zij ondanks wind en storm op dezelfde plaats blijven. De uitvinding is zeer oud. Reeds Plinius schrijft erover. In de Bijbel is er alleen van anker sprake in het verhaal van de zeereis van Paulus (Hand.27:29,30). In Hebr.6:19 is het anker een symbool van de Christelijke hoop. In die betekenis gebruikten de oudste Christenen het ook en plaatsten het op hun grafzerken.

In Hebr. 6:19 wordt de hoop vergeleken met het anker van de ziel, dat tot in het heiligdom achter het voorhangsel reikt, dus tot in de hemel bij Jezus onze Hogepriester. Wat kan de ziel wankelmoedig zijn! Heen en weer geslingerd als een schip op de woeste golven. Allerlei emoties kunnen ons parten spelen; twijfel, onrust, angst, paniek, verwarringen en schuldgevoelens. Onzekere gedachten gaan een eigen leven leiden en zorgen voor slapeloze nachten. De ziel ligt dan als een schip in het woelige water geen moment stil. Het is noodweer in het hart. De storm slaat toe…

Wat doet een schipper in zo’n geval? Hij werpt het anker uit! Er is een stevig anker nodig, zwaar en hecht. Het heeft ook een vaste bodem nodig, waar het zich in vast kan hechten. Wat een prachtig beeld voor het geestelijke leven!
Als het anker van de ziel is uitgeworpen in het heiligdom bij Jezus, dan ligt het onwrikbaar vast! De bijbel zegt: ‘het anker van de ziel is de hoop’. We dienen dus wel te weten wat deze bijbelse hoop inhoudt en hoe dat werkt in de praktijk van het geloofsleven.

Niet uitvaren zonder anker

Zonder anker moet een schip niet uitvaren. Zonder hoop en verwachting kan geen christen het volhouden op de levenszee. Zo dienen we er dus goed op te letten dat ons schip voldoende is toegerust. Een grondige inspectie is noodzakelijk. Is alles aan boord? Weten we zeker dat het anker van de hoop er ook is? Zo niet! Dan terug naar de haven. Terug naar Jezus! Hij heeft een voorraadmagazijn vol met ankers van hoop. Hij zal een stevig anker meegeven, dat tegen alle storm bestand is.

In de praktijk betekent dat: een dagelijks verwachten. Dagelijks de hoop en verwachting vasthouden. Dagelijks iets van God verwachten. Pessimisme en somberheid is als een wolk, die de zon van de hoop verduistert. Een christen mag - ziende op het kruis waar alles volbracht is - afrekenen met zorgen door deze in de hand van de Heer te leggen.

Er is hoop

Bijbelse hoop is een levend verwachten van iets waarvan we zeker zijn, dat het komt!
Dit is dus wel even iets anders dan wij er in de gebruikelijke zin onder verstaan. Hoe vaak zeggen we niet, als we ergens niet zeker van zijn: 'nu ja, ik hoop maar dat het gaat gebeuren, maar ik ben er niet zeker van'. Er is dus echt wel een groot verschil tussen de bijbelse en de wereldse hoop.

We kennen allen wel de bij elkaar behorende symbolen van geloof, hoop en liefde. Het kruis, het hart en het anker. Nu spreken we veel over het geloof en de liefde, maar er wordt minder gesproken over de hoop… De bijbelse hoop richt zich na de uitstorting van de Heilige Geest vooral op de naderende wederkomst van de Here Jezus. En dan beseffen we ook, dat dit een hopen is met de zekerheid van de uitkomst.

Het is als bij een vrouw, die in verwachting is. Zij ziet uit naar het einde van haar verwachtingstijd en dat is de geboorte. Nu kunnen er daar nog wel complicaties optreden. Het kan soms zelfs helemaal misgaan, maar bij de geestelijke verwachting, zult u zeker niet beschaamd uitkomen.

Christus onze hoop

In 1Tim. 1:1 wordt ook vermeld dat Christus onze hoop is en in Rom. 15:13  is sprake van de 'God van de hoop'.

Samengevat kunnen we dus zeggen: De God van de hoop. Christus wordt onze hoop genoemd. Wij zelf ontvangen in de wedergeboorte zoveel van God dat we zelf een levende hoop worden genoemd en dan worden ook nog eens opgewekt om door de kracht van de heilige Geest overvloedig te zijn in de hoop. Nu als dát niet een hoopvolle zaak is, dan weet ik het niet meer! Dan kan het toch niet meer stuk?

Geladen met hoop

Het is werkelijk een hoopvolle zaak om een christen te zijn. U bent geláden met hoop! De vonken van de hoop en verwachting zouden er af moeten springen. Boordevol hoop. Zullen we ons niet langer laten kwellen en neerdrukken door sombere gedachten en zorgen? Zullen we het woord ‘hopeloos’ maar uit ons levensboek schrappen? U mag geloven dat er dingen gaan veranderen, situaties zich kunnen gaan wijzigen… En wat eigenlijk het grootste is: dat we zelf zodanig zullen veranderen dat de omstandigheden geen greep meer op ons krijgen en dat we zo opgetild worden bóven de situatie en moedig verder kunnen gaan. De omstandigheden zullen dan niet meer als tegendruk, maar als een voorwaartse druk ervaren worden. Het is als met de adelaar, die de krachtige luchtstromen gebruikt om zich te verplaatsen in plaats van er in vruchteloos verzet tegenin te gaan.

In Rom. 8:28 staat geschreven dat God alle dingen wil laten meewerken ten goede en als we dat echt geloven kan geen tegenwaartse druk in de lucht of verschil in waterniveau ons afhouden van het doel, waartoe God ons heeft geroepen om dat te bereiken. Laten we trachten niet langer in te gaan tegen alle mogelijke problemen, maar deze gebruiken om geestelijk verder te komen.

Een hoopvol leven, maar hoe?

Nu klinkt dat allemaal wel prachtig natuurlijk, maar de vraag rijst toch hoe we daar in de praktijk mee uit de voeten komen. Wat is nodig voor een dergelijk hoopvol leven?

De wedergeboorte - (1Petr. 1:3)

Een geboorte vindt plaats na de verwekking en het voldragen van de vrucht. De geboorte is het begin van een nieuwe levensfase en dient uit te groeien naar de volwassenheid. De wedergeboorte vindt ook plaats na de verwekking door de Heilige Geest in bekering en overgave van het hart en is het begin van het nieuwe leven. Vanaf dat begin bent u wedergeboren tot een levende hoop en behoort de hopeloosheid van het oude leven tot het verleden.

Bereidwilligheid

Als een wederom geborene zullen de signalen van hoop, vanuit ons leven naar de omgeving dienen te worden uitgezonden. Dan zullen ook anderen moed vatten, om te geloven dat er temidden van de kolkende levenszee redding en uitkomst is.
Dit gaat niet zonder meer vanzelf. Daar is visie en bereidwilligheid voor nodig. Bereidwilligheid om een leven te leiden van geloof en verwachting en dit ook uit te stralen naar anderen om ons heen. Hier gaat ook onze wil weer een rol spelen. Na onze bekering komen we als jonggeboren gelovigen met nieuwe karaktereigenschappen van verwachting en hoop al snel tot de ontdekking, dat de oude krachten van ons natuurlijke leven weer een greep trachten te krijgen in ons binnenste. Als deze oude krachten de overhand krijgen dan smoren ze echt alle hoop en verwachting in uw leven en gaat het er al snel weer hopeloos uitzien!

Maar u gaat de moed niet opgeven, want de Heer wil u door de Heilige Geest de overwinning geven. De Heilige Geest vraagt daartoe echter wel de inschakeling van uw wil, want Hij wil uw eigen verantwoordelijkheid niet aantasten. Daar is de Geest heel strikt in. Dus wat nodig is:

Bereidwilligheid om uw wil in te laten schakelen in het van God verwachten.

Laten heiligen van uw wil. (Laten zuiveren van egoïstische motieven)

Vrijwillige overgave van uw wil aan Gods wil (Dit betekent niet dat uw wil wordt gebroken. God is niet gebaat bij mensen met een gebroken wil, maar met een overgegeven wil)

Laten uitwerken van Gods wil in uw leven.

Zowel het willen als het werken - Fil. 2:12, 13:
‘Daarom, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijde gehoorzaam zijt geweest, blijft, niet alleen zoals in mijn tegenwoordigheid, maar nu des te meer bij mijn afwezigheid, uw behoudenis bewerken met vreze en beven, want God is het, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt’.

Volharding

Dan volgt de volharding. Er wordt veel begonnen zonder te voleindigen. Men begint en men stopt. Soms met groot enthousiasme, maar vaak uitgaand als een nachtkaars. Het zijn de overwinnaars die aan de eindstreep komen!
Een duidelijke schriftplaats is: Hebr. 10:35-39: 11:1: 'Geeft dan uw vrijmoedigheid niet prijs, die een ruime vergelding heeft te wachten.Want u hebt volharding nodig, om, de wil van God doende, te verkrijgen hetgeen beloofd is.'

Het begint met vrijmoedigheid om de belofte te aanvaarden, het vervolgt met de volharding om de belofte te verkrijgen en het besluit met de conclusie, dat de hoop door de werking van het geloof tot een zekerheid wordt.

De weg der volharding - Rom. 15:4-6
'Al wat namelijk tevoren geschreven is, werd tot ons onderricht geschreven, opdat wij in de weg der volharding en van de vertroosting der Schriften de hoop zouden vasthouden.'

Vertroosting van de Schriften

Het is goed om hierop te letten. De hoop wordt gevoed door het Woord van God. Laat het Woord in u planten, laat het in u gegrond worden... Het Woord van God is het voedsel voor de hoop, mits het met geloof gepaard gaat en in de liefde gedrenkt is.

Laat me u een voorbeeld meegeven. Hoop is als de trede van een hoge ladder, die ver omhoog leidt of als de pin die de bergbeklimmer in de rotswand slaat als houvast om verder te klimmen. Het leven van een christen in zijn weg naar omhoog. Hij is als een klimmer, die steeds verder kan gaan bij de gratie van die ene pin of die ene trede van de geloofsladder. Zo helpt de hoop ons om dagelijks verder te gaan.
Een woord van hoop, een belofte van God om vast te houden. Zonder dat redden we het niet!

Geen verdringing

We willen wel reëel blijven en niet de ogen voor de moeilijkheden sluiten. Geen verdringing van de feiten. Naast de bergwand ligt de diepte van de afgrond. Maar daar is dat ene touw dat ons vasthoudt. Het is die ene stalen pin waar we ons aan vast kunnen klemmen. Het is die dagelijkse belofte in de omgang met de Heer waardoor we verder kunnen! Ook gaat de bergbeklimmer meestal niet alleen. Vooraan gaat de gids en met touwen is hij verbonden aan de andere klimmers. Ook wij hebben onze Gids en tal van broeders en zusters klimmen met ons mee!

Alleen voor de verre toekomst?

Nu zou de vraag kunnen rijzen of we bij de bijbelse hoop en verwachting toch niet vooral aan de toekomst moeten denken en dat we ons daarbij vooral moeten richten op de wederkomst van Christus. Nu is het zeker heel belangrijk, dat we er bij stilstaan dat onze uiteindelijke grote en definitieve verwachting de wederkomst van de Heer is en dat op dat moment al onze tijdelijke verwachtingen in Gods perspectief vervuld zullen worden.

Toch zouden we aan de waarheid tekort doen, als we het wonder van de verwachting alleen op de toekomst van Jezus' komst zouden vestigen. Zou er dan geen hoop en verwachting zijn voor goddelijk ingrijpen in de levensomstandigheden van het heden? Er is zeker wel vaste bijbelse grond om een belangrijke plaats in te ruimen voor hoop en verwachting voor dit leven. Ik denk aan David, die uitroept in Psalm 27:13, 14: ‘O, als ik niet had geloofd de goedheid van de Heer te zullen zien in het land der levenden!  Niet alleen na ons sterven is er vertroosting, maar ook in dit leven wordt Hij de God der Vertroosting genoemd!

Niet boven vermogen

Mogelijk sputtert u nog wat tegen. Ja maar, ik heb het toch wel erg moeilijk en er komt maar geen einde aan. Is dat Woord wel waar? Houden we ons zelf niet voor de gek? Dit kan een heel reëel gevoel zijn en de bijbel zwijgt zeker niet over deze prangende vragen. U kunt ze tegenkomen in de psalmen en bij de profeten…
Maar God heeft er wel een antwoord op gegeven en bovenal heeft Hij aangegeven, dat Hij zelf in alles vooraangaat en als een Hogepriester al deze bange vragen en overwegingen zelf doorleeft heeft alvorens de overwinning te behalen.

Ik ga u weer de Schrift voorhouden. Dat is immers de enige bron waaruit we wijsheid kunnen putten. In 1Cor. 10:13 lezen we, dat we geen bovenmenselijke verzoeking hebben te doorstaan. Hier springen vijf dingen uit:

Eerste geloofsstelling: Geen bovenmenselijke verzoeking

Er staat niet dat er geen zware verzoekingen zijn. Ook niet dat het niet heel erg moeilijk kan zijn. Soms kunnen we zelfs het gevoel krijgen, dat het te zwaar is en dat het boven onze krachten gaat. We dreigen er onder te bezwijken. Het is zeker niet de bedoeling om lichtvaardig om te gaan met de moeilijke omstandigheden in het leven.

Maar de bijbel zegt hier wèl, dat het niet bovenmenselijk is. Het is een menselijk probleem. Het behoort bij ons gebroken menszijn. Met de zondeval is dit onze mensenwereld binnengedrongen. Elk mens maakt het mee, in meer of mindere mate. Niemand ontkomt er aan. Het is niet bovenmenselijk, maar menselijk. Dieptragisch menselijk. De hele in zonde gevallen mensheid is in barensnood en schreeuwt het steeds meer uit in haar weeën, die hand over hand toenemen.
Maar is Christus dan niet voor ons gestorven? Moeten wij als gelovigen dat dan ook nog meemaken. Staan wij dan niet in een uitzonderingspositie? Wij zijn toch erfgenamen van de goddelijke heerlijkheden? Paulus onderkende deze vragen ook wel en antwoordde in Rom. 8:23  dat  ook wij, die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten  in de verwachting van het Zoonschap Gods.  Als we dit beseffen, is het uiterst belangrijk te weten hoe we met onze problemen omgaan en hoe we reageren op de moeilijkheden die op ons afkomen. Dus:‘Hoe ga ik er mee om’. Ik wil uw aandacht vestigen op 3 dingen:

Een verkeerd reageren verergert onnodig de situatie.

Verzoekingen van de boze kunnen tot positieve beproevingen worden, die tot loutering en groei leiden. (Dit is het geheim van: alle dingen werken mee ten goede, voor hen die God liefhebben.)

Beproevingen van Godswege kunnen tot verzoekingen worden door een verkeerde houding onzerzijds en kunnen leiden tot struikelen en zelfs vallen.

Tweede geloofsstelling: God is getrouw

Hij laat u niet vallen. Hij werkt zijn plannen uit. Houdt de hoop maar vast. Laat deze zich maar stevig vasthaken in de vaste grond van Gods beloften. U ziet nog niet alles. Dat kan ook niet. Hoop is namelijk het stadium van iets dat nog niet gezien wordt, maar als een zekerheid wordt ervaren door de geloofsogen. Dat geldt in het groot voor de naderende wederkomst van Jezus, maar dat geldt ook voor de dagelijkse dingen van het leven. Er worden ook voortdurend verwachtingen vervuld, omdat God ook in deze tijd tekenen geeft, die de gelovigen volgen. De gemeente wordt in de bijbel getekend als de Bruid van Christus.

In Ef. 5:22-33 wordt het huwelijk vergeleken met de relatie tussen de Heer en de Gemeente. Het huwelijk met de Heer is heel gelukkig en heel vruchtbaar. De geloofswieg behoeft nooit leeg te zijn als u met de Heer wandelt en in gemeenschap met Hem leeft. Steeds weer wil Hij ook geloofsverwachtingen vervullen, zodat de kraamkamer van het geloof steeds bezet is. Mogelijk verzucht u: ‘o, als dat ook eens in mijn leven vervuld zou mogen worden’. U verlangt naar een meer vruchtbaar leven met de Heer. U wilt ook zo graag getuigen van uw vervulde verwachtingen.Maar u voelt zich zo machteloos en onvruchtbaar. Zou dat dan het laatste woord voor u moeten zijn?

Juist voor hen heb ik een heerlijk woord uit Jesaja 54:1, dat luidt:‘Jubelt, gij onvruchtbare, die niet gebaard heeft; de Heer wil de zegen vermeerderen’.

Derde geloofsstelling: Niet boven vermogen

Wat u ook denkt. Wat de duivel u ook tracht wijs te maken. Geen paniek. De verzoeking gaat niet boven wat u aankan. Daar staat God garant voor. Hij, die in u is, kan het aan! Die in u is, is sterker dan dat wat in de wereld is. Satan zou wel willen, maar God stelt er een grens voor.
Dat wil niet zeggen, dat die grens heel laag ligt. Het kan behoorlijk hoog gaan, maar God weet uw grens. Deze grens is niet voor een ieder hetzelfde. Het is als met de pijngrens, die bij de een hoger ligt dan bij de ander. Jezus zei tegen Petrus en Hij zegt dat tot een ieder van ons: ‘de satan heeft met alle macht verlangd om je te ziften zoals de tarwe in de zeef gezift wordt, maar ik heb voor je gebeden, dat je geloof niet zal ophouden’ (Luc. 22:31).

Is dat niet machtig en ontroerend? Mogelijk zit u wel midden in zo’n proces. U ligt in de zeef. U wordt heen en weer geslingerd. U houdt u krampachtig vast. U denkt dat u er elk ogenblik uit kan vallen en dan... als u over de rand kijkt, staat daar Jezus! Hij bidt…
Voor een aantal mensen kan dat beeld mogelijk niet kloppen. Jezus moet voor hen de Man zijn,die altijd gelijk uit de benarde situatie verlost, maar dit is toch het woord van Jezus zelf. Het gaat om dat kostbare geloof van Petrus, dat daar diep in de vurige smeltoven gedompeld is om er sterker uit te komen. Het gaat om het geloof! De kostbare schat van het geloof, dat sterker wordt door de strijd en de beproeving.

Dat is Jezus veel waard. Hij is zelf door de vurige oven heengegaan. Hij weet er alles van. Hij heeft het zelf uitgeschreeuwd naar de Vader toe, of Hij er uit gehaald kon worden. Maar daar leerde Hij, de Zoon van God, de diepste gehoorzaamheid om tot het kruis te komen en toen stond de Vader naast de oven en bad dat Jezus getrouw zou blijven tot de dood. Zo overwon Jezus.
Er is geen andere weg voor ons om tot overwinning te komen. Als u nog even in de zeef of oven moet blijven om tot een diepere loutering te komen, onthoudt dan: Hij staat vlak naast u en bidt dat je geloof zal standhouden, want dat is van eeuwig belang!

Vierde geloofsstelling: Hij geeft met de verzoeking ook de uitkomst

Dat lijkt weer zo’n paradox. Eerst de oproep om te volharden in de situatie omdat die goed voor het geloof zou zijn en nu weer de stelling, dat de Heer uitkomst gaat geven. Hoe moeten we dat nu weer opvatten? Let allereerst op het tijdstip. Niet er voor en niet er na, maar juist op tijd. Het wil zeggen, dat elke beproeving, elk probleem, elke verzoeking, de uitkomst met zich mee draagt. Het hoort bij elkaar. Het zit in één verpakking. Alleen: het uitpakken van dit laatste onderdeel hebben wij niet in onze hand, maar ligt in de hand van Hem, die naast de zeef en naast de oven staat.

Jezus werd verzocht net als wij

‘Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan meevoelen met onze zwakheden, maar een, die in alle dingen op gelijke wijze als wij is verzocht geweest (Hebr. 4:15, 16). Jezus de Hogepriester is verzocht net als wij. De uitkomst en de hulp wordt verkregen: te gelegener tijd. Laat dit maar gerust in Zijn handen. Hij weet welk tijdstip het meest gelegen is voor onze situatie.

Vijfde geloofsstelling: We zullen er tegen bestand zijn

Laten we ook deze belofte stevig vasthouden. Laat ook dit woord van hoop voor ons zijn als de trede van de geloofsladder in de weg naar omhoog. Ik ben overtuigd, dat niemand in staat is de geloofsweg zonder deze treden van hoop te gaan. Daarom ben ik dankbaar geroepen te zijn om te wijzen op de treden en de pinnen. Door de prediking de woorden van hoop en verwachting steeds weer opnieuw te laten horen. Dit is de enige weg om elkaar op te bouwen. U zou er niet veel aan hebben als ik u maar steeds op elk gevaar en op elke diepte zou wijzen en u veel angst zou bezorgen. Kijk maar niet teveel naar beneden. Kijk omhoog, houdt het oog gericht op elke volgende trede en u zult veilig boven aankomen.

Natuurlijk heb ik ook mijn problemen en mijn zorgen. Maar ik zou een slechte gids zijn, als ik u daarmede al te veel zou belasten. Ook ik beklim de ladder, ook ik hang ergens onderweg aan de bergwand en heb voor elke stap weer een woord van hoop nodig. We zijn als gelovigen met touwen aan elkaar verbonden. Als er één een stukje valt, dan moeten de anderen zich wel even extra vastklemmen om deze last op te vangen, zodat hij of zij zich weer kan herstellen om met elkaar de weg verder te gaan.We zullen er tegen bestand zijn. De Heer zal ons de kracht geven. Hij zal ons moed geven en ons boven de problemen uittillen. Wij kunnen dan uit volle borst zingen: ‘Wij gaan door in de kracht van Jezus die het al heeft volbracht’.

Er is hoop! Er is een anker, dat vast ligt in Jezus. Vaar maar uit. Ga maar even aan de boeg staan. Kijk maar even uit over de woelige baren. Laat de wind maar even door je haren waaien. Haal dan maar even diep adem en belijdt met de prachtige woorden uit Gezang 194, die bijna 400 jaar geleden gedicht werden:

‘Wie maar de goede God laat zorgen en op Hem hoopt in ‘t bangst gevaar, is bij Hem veilig en geborgen, die redt Hij goddelijk, wonderbaar: wie op de hoge God vertrouwt, heeft zeker op geen zand gebouwd.'

Ankerpunt in het kruis van Christus

Ik heb de vaste grond gevonden,
Waarin mijn anker eeuwig hecht:
De dood van Christus voor de zonden,
Van eeuwigheid als grond gelegd.
Die grond zal onverwrikt bestaan,
Als aard´ en hemel ondergaan. (Gezang 440)

Wij varen over de levenszee, ieder in zijn eigen bootje. Op sommige dagen is de zee rustig, maar plotseling kan hij woest worden. En de reis is lang. Waar vind ik de veilige haven in die onmetelijke oceaan?

Wij denken in aan de dood van Jezus aan het kruis. Toen Hij stierf, was het voor zijn discipelen alsof hun wereld instortte. Maar wie weet van de opstanding van Jezus, vindt in dat kruis een vaste ankerplaats. Nu Jezus zijn leven voor mij heeft gegeven, mag ik er zeker van zijn dat mijn leven betekenis heeft. Zoals Jezus stervend zijn leven in de handen van zijn Vader legde, zo leg ik mijn leven in de handen van Hem die voor mij de prijs betaald heeft. Van Hem ben ik. Zoals de beginwoorden van de Heidelbergse Catechismus zeggen: “Ik behoor met lichaam en ziel zowel in leven als in sterven niet aan mijzelf toe, maar ik ben het eigendom van mijn getrouwe Heiland Jezus Christus”. Dat is mijn grote schat, die niemand mij kan ontnemen.

Er is nog een ankerpunt in het kruis van Christus. Ik moet toegeven dat ik vaak zwak ben en faal, maar Hij heeft gezegevierd. Hij is trouw geweest tot in de dood en zo heeft Hij mijn zonde en dood overwonnen. En omdat ik van Hem ben, deel ik in zijn overwinning. Zoals de apostel zegt: “Wij zegevieren glansrijk door Hem die ons heeft liefgehad”. Ik ben geen slaaf meer van de zonde, want Hij heeft mij een nieuw leven gegeven. Nu ben ik een kind van God. Zijn Geest woont in mij.

En nog iets. Het graf betekende altijd het einde. Daar houdt alle verwachting op. Maar de steen is weggerold, Jezus is als Overwinnaar tevoorschijn gekomen. Hij heeft het slot van die gevangenis opengebroken. Nu verwachten wij een nieuwe aarde onder een nieuwe hemel. Daarvan spreekt de laatse regel van de Nederlandse Geloofsbelijdenis: “Daarom verwachten wij die grote dag met sterk verlangen om ten volle de beloften van God in Jezus Christus, onze Heer, te genieten”.

READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide      1  2   3   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS