In Gods Woord staat dat de kerk -de gemeente- een pijler en fundament van de waarheid is.

In de Bijbel worden we aangespoord alles wat God heeft bekend ge- maakt niet alleen voor onszelf te aanvaarden, maar het ook na te spreken en het, als het moet, te verdedigen. Dat heeft de kerk ertoe gebracht het geloven in belijdenisgeschriften samen te vatten. Sterker nog, de Bijbel eist dat ook van de kerk. In Gods Woord staat dat de kerk -de gemeente -een pijler en fundament van de waarheid is.

Dat is een uitdrukking om over na te denken: de kerk van de Here (I Tim. 3 : 15) wordt vergeleken met een pilaar die het dak van een gebouw b.v. van een tempel draagt. Nog meer: de kerk is als een fundament dat het hele gebouw draagt.

Het woord pijler, pilaar, heeft ook de betekenis vaan "aanplakzuil", "publicatiebord". Ook in die zin is de kerk "pijler" van de waarheid. Waarom? De kerk draagt de waarheid en verkondigt die waarheid. Dat betekent: de woorden van God, zoals die in de Bijbel tot ons komen, zijn toevertrouwd aan Gods gemeente. Die gemeente moet de waarheid bewaren en uitdragen. In een wereld van onzekerheid, van zoeken en tasten, van twijfel, van onwaarheid en leugen verkondigt de kerk de waarheid. Dáár is waarheid, nee, dé waarheid: het evangelie, de blijde boodschap.

Te midden van alle onrust en twijfel is daar zekerheid en rust. De kerk heeft het Woord van God ontvangen met de opdracht het te prediken aan alle (Mat th. 28 : 19) volken. Dat houdt ook in dat de kerk dat woord zuiver moet bewaren en het moet verdedigen tegen alle aanvallen erop, alle verdraaiingen, en elke leugen.

Daarom spreekt de kerk in haar belijdenissen die waarheid uit en handhaaft en verdedigt ze die. Daarom zijn belijdenisgeschriften nodlg, want: elke gelovige belijdt niet op zichzelf; alleen in de gemeenschap met alle heiligen (gelovigen) kan de rijkdom van Gods evangeliewoord volkomen worden uitgesproken.

In de belijdenis worden dwalingen aangewezen en afgewezen, want (2 Petr. 3 : 16) veel mensen die een verkeerde leer brengen, proberen telkens weer een (Judas 3, 4) beroep te doen op de Bijbel. De gelovigen van nu kunnen daar tegen (2 Tim 3 : 14-4 : 5) over gebruik maken van wat het gelovig voorgeslacht over Gods (Gal. I: 6-9 enz). Woord heeft samengevat.

In de belijdenisgeschriften is een eeuwenlange omgang ermee als gekristalliseerd. Je moet niet op je eentje van voren af aan beginnen, maar samen met alle gelovigen van vroeger en nu.

In de belijdenis geeft de kerk publiek rekenschap van het geloof (I Petr. 3 : 15) tegenover overheden en alle mensen. Zo wordt, door de belijdenisgeschriften, de waarheid van God (Deut. 6 : 1-9) door het ene geslacht doorgegeven aan het volgende geslacht: (Ps. 78 : 3, 4)

Het geloof gaat .de eeuwen. door dat is de eenheid van het echte, het ware (Joh: 17 : 17-22) geloof. Zie ook: Heidelbergse Catechismus zondag 21 vraag en antwoord 54 en 55 (2 Tim. I: 5 woord 54, 55)

Met belijdenisgeschriften spreekt men eigenlijk een ‘groepsgeloof’uit. Het is zinvol hier nog even verder over na te denken:

Het gaat uiteindelijk om: Heb geloof in God ! Verwacht het van Hém !

 Het zou een zegen zijn dat allen, die de Here hebben aanvaard als hun Here, zouden beseffen hoe belangrijk hun persoonlijk geloof in Hem is. Het aantal christenen, dat hun herstel afhankelijk stelt van het geloof en de toewijding van anderen, is niet gering. Vooral bekende namen spelen daarbij een grote rol. Predikers die getuigen van de wonderen die de Here door hun hand verricht heeft, worden door een aantal christenen gezien als de wonderdoeners. Niemand kan echter wonderen doen dan God en God alleen. Wij zijn slechts instrumenten in Zijn hand. Evenals het instrument geen muziek kan voortbrengen zonder de muzikant, zo kunnen we ook niets doen zonder God.

Toch verwachten veel mensen dat hun nood gelenigd zal worden, als de bidder maar krachtig genoeg is. En niet zelden raken ze teleurgesteld, want zo werkt het niet. God doet geen wonderen door ons geloof in de geestelijke kracht van mensen, maar door ons persoonlijk geloof in Hem. Het is zeer onverstandig om ons geloof in de wonderbare kracht van God afhankelijk te stellen van de handelingen van een mens, want daardoor gaan we meer van die mens verwachten dan van de Here God zelf. Wie dat doet, maakt zich schuldig aan afgoderij.

Het is een goede zaak om een persoonlijk geloof in God te hebben. De Here Jezus maakte de mensen vaak duidelijk, dat ze door hun geloof behouden waren. Hij zei ooit aan een vrouw in nood: "Vrouw, groot is uw geloof". Telkens weer als mensen door de Here Jezus genezen waren, wees Hij hun op hun geloof in God. De Here vertoefde eens in de stad waar Hij was opgegroeid. Hoewel de nood daar groot was en er veel zieken waren, kon Hij, in tegenstelling tot de andere steden, niet veel krachten doen. Hij was dezelfde Here en het was dezelfde boodschap; Zijn kracht was niet veranderd; Hij was vol van kracht en vol van liefde. Desondanks gebeurde er veel minder in Zijn eigen stad dan in de omliggende dorpen en steden. De Here vertelde ons Zelf waarom Hij in de stad van Zijn jeugd niet veel kon doen: "Vanwege hun ongeloof" - Mattheüs 13:58. Ze konden niet in Hem geloven, omdat ze Hem niet zagen als de Zoon van God, maar als de zoon van de timmerman Jozef.

Hierin kunnen we duidelijk zien dat de werking van God in ons leven afhankelijk is van ons persoonlijk geloof in Hem. Wie klein denkt over de Here, zal weinig ontvangen, want de mens ontvangt naar zijn geloof. De Here zei: "U geschiede naar uw geloof!" - Mattheüs 8:13; 9:29.

Eens nadenken over fundamenten van het geloof

De eenheid van God, van eeuwigheid bestaande in drie Personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest (o.a. Deut.6:4; Matt.3:16-17; Joh.1:1; Joh.4:24; 1Tim.2:5; Kol.1:16);

De soevereiniteit van God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige Geest in schepping, voorzienigheid, openbaring en voleinding (o.a. Gen.17:1; Ps.90:2; Ps.145:17; Joh.15:16; Rom.1:20; Jak.1:17);

Onze Here Jezus Christus, God in het vlees geopenbaard, geboren uit een maagd, Zijn zondeloos leven, Zijn goddelijke wonderen, Zijn plaatsvervangend en verzoenend lijden en sterven, Zijn lichamelijke opstanding en hemelvaart, Zijn werk als Middelaar en Zijn persoonlijke wederkomst in macht en heerlijkheid (o.a. Jes.53:5-6; Joh.1:14; Joh.14:6; 1Kor.15:16-18; Op.19:16);

De goddelijke inspiratie van de Heilige Schrift en daaruit voortvloeiend haar betrouwbaarheid en hoogste gezag in alle zaken van geloof en leven; (o.a. Gen.1-12; Deut.12:32; Joh.17:17; 2Tim.3:16; 2Petr.1:21; Op.22:18-19);

De universele en algemene zondigheid en schuld van de gevallen mens, die hem onderwerpen aan Gods toorn en veroordeling (o.a. Rom.1:18; Rom.3:23; Rom.5:12; 1Joh.1:8);

De verlossing van de zondaar door het vergoten bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, en zijn rechtvaardiging uit genade, niet door werken maar door het geloof in Hem (o.a. Rom.3:24; Gal.2:16; Gal.3:10-13; Kol.1:20; Ef.1:7-8; Ef.2:8-9; Joh.3:16);

De lichamelijke opstanding van de doden: van de gelovigen tot het eeuwige leven en van degenen, die verloren gaan, ten oordeel (o.a. Matt.25:46; Joh.5:28-29; 1Kor.15; 2Kor.5:1-5; Fil.3:20-21; 2Thess.1:9; Op.20:11-15);

Het werk van God de Heilige Geest, die het verstand verlicht, de wedergeboorte bewerkt, in de gelovige woont en gaven aan de gelovigen geeft, waardoor deze in staat wordt gesteld een heilig leven te leiden en te getuigen en te werken voor de Here Jezus Christus (o.a. Joh.3:5; Joh.15:26; Joh.16:8; Hand.13:2-4; Rom.5:5; Rom.15:16; 1Kor.6:19; Rom.12:6-8; 1Kor.12:4-11,28-31; Ef.4:7-12; 1Petr.4:10);

Het priesterschap van alle gelovigen, die tezamen de universele gemeente vormen, het lichaam van Christus waarvan Hij het Hoofd is en die krachtens Zijn bevel gehouden is het evangelie in de gehele wereld te verkondigen (o.a. Matt.28:18-20; 1Kor.12:13,27; Ef.1:13-14);

De sacramenten, beide instellingen die de Here Jezus aan Zijn gemeente heeft gegeven, namelijk de doop en het avondmaal (o.a. Matt.28:19; Luk.22:14-20; Hand.2:37-42);

Het huwelijk tussen één man en één vrouw als een instelling van God en een afschaduwing van de liefdesverhouding tussen Christus en Zijn gemeente, binnen welk huwelijk de man het gezagdragend hoofd is van zijn gezin (o.a. Gen.2:24; Ef.5:31-32; Hebr.13:4; Ef.5:22-23; 1Kor.11:3);

Het bestaan van satan, de vader der leugen, die rond gaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden, zijn werk van verleiding, zijn verzet tege het Koninkrijk van God, alsmede zijn boze geesten en hun veroordeling tot eeuwige straf (o.a. Gen.3:1-15; Job 1:6-12; 1Petr.5:8; Op.20:7-10).