De kerken in Nederland hebben zes belijdenissen van het voorgeslacht ontvangen: drie heel oude en drIie minder oude. Ook nu nog steeds méér dan de moeite waard om kennis van te nemen.

1. De Apostolische Geloofsbelijdenis, ook wel genoemd de Twaalf Artikelen van het algemeen, ongetwijfeld, christelijk geloof.

De oudste vorm van deze belijdenis dateert waarschijnlijk al uit ongeveer 100 na Chr. Ze is ontstaan uit een formule waarmee iemand die gedoopt werd, in de oude christelijke kerk zijn geloof beleed. Ze is langzamerhand ontstaan, en is dus niet door de apostelen opgesteld, maar geeft de hoofdsom weer van de apostolische leer, zoals die door Christus en in opdracht van Hem door de apostelen is verkondigd.

2. De belijdenis van Nicea. Deze belijdenis is vastgesteld op het concilie van Nicea in 325 en dat van Constantinopel 381 na Chr .

Ze was nodig omdat in die tijd gevaarlijke dwalingen werden verkondigd over de Zoon van God en over de Heilige Geest.

3. De Belijdenis van Athanasius.

Deze belijdenis is ontstaan tussen 435 en ongeveer 500 na Chr. Ze is genoemd naar een voorganger van de kerk van Alexandrië. Ze spreekt uitvoerig over de goddelijke Drieëenheid, omdat ook daarover toen dwalingen werden verkondigd.

Dit zijn dus de drie belijdenissen uit de oude Christelijke Kerk.

De drie latere belijdenissen zijn:

1. De Nederlandse Geloofsbelijdenis. Ze is opgesteld door de evangelieprediker Guido de Bres uit de toenmalige zuidelijke Nederlanden. Hij publiceerde haar in 1561, ter ver- dediging van de Gereformeerde leer tegenover de leer van de Rooms Katholieke kerk van die dagen en tegenover de leer van de Wederdopers.

2. De Heidelbergse Catechismus (1563) die in dezelfde tijd opgesteld is in Duitsland, ook om de gereformeerde leer te verklaren tegenover allerlei dwalingen. Deze belijdenis heeft de vraag-en-antwoord vorm, omdat ze met name is opgesteld om de jeugd te onderwijzen in dé Gereformeerde leer .

3. De Dordtse Leerregels. of: De Vijf artikelen tegen de Remonstranten. "Dordtse Leerregels" genoemd, omdat deze zijn opgesteld door de Synode van de Nederlandse Kerken die in 1618/19 in Dordrecht is gehouden.

In deze belijdenis worden belangrijke onderdelen van de bijbelse leer uiteengezet tegenover de dwalingen van de toenmalige Remonstranten.

De apostolische geloofsbelijdenis vat de leer van de Bijbel op een beknopte, duidelijke manier samen. In onze zondagmiddagdiensten wordt deze geloofsbelijdenis voorgelezen. Daarmee belijdt de gemeente haar geloof in verbondenheid met de christelijke kerk van alle tijden en plaatsen.

(1) Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde. (2) En in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onze Heere; (3) Die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria; (4) Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, neergedaald ter helle; (5) ten derden dage wederom opgestaan uit de doden; (6) opgevaren ten hemel, zittende aan de rechterhand van God, de almachtige Vader; (7) vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden. (8) Ik geloof in de Heilige Geest. (9) Ik geloof één heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen; (10) vergeving der zonden; (11) wederopstanding des vleses; (12) en een eeuwig leven.

AANVULLENDE STUDIE

De goddelijke Drie-eenheid: Vader – Zoon – Heilige Geest

Niet veel christenen van dit ogenblik staan stil bij dit onderwerp. Bij verschillende liturgische momenten in de dienst wordt de drievoudige naam van God uitgesproken, zonder dat iemand opstaat en zegt: "ik ben het niet eens met deze benaming, want God is één en geen drie personen of drie goden". Of een ander die protesteert "want Jezus is geen God, maar hij is alleen het hoogste schepsel van God." Of iemand die het niet kan laten zijn hoofd te schudden, "want de Heilige Geest is toch geen persoon, maar een kracht."  Lees hier verder . . .