Het blijft boeien

In het Oude Testament wordt de komst van de Verlosser , de Messias, aangekondigd. Door aanhalingen uit het Oude Testament kan Jezus Zijn discipelen ervan overtuigen, dat Hij de beloofde Verlosser is. En ook dat Hij zou moeten lijden: om de verlossing van de zonden voor de mensen mogelijk te maken.

In het Oude Testament (39 boeken), dat is geschreven van ca. 1000-200 voor Christus, gaat het over de relatie tussen God en het volk Israël. Hier wordt beschreven hoe God de hemel en de aarde heeft gemaakt, hoe Hij omging met het volk Israël en hoe dat volk reageerde op Hem. In dit deel van de Bijbel staat centraal dat God steeds trouw blijft aan zijn volk. Ook lees je hierin hoe Hij belooft dat Hij zich eens beslissend zal laten zien in iemand die nog moet komen. Die persoon wordt de Messias (de "koning") genoemd.

In het Nieuwe Testament wordt beschreven hoe de Verlosser Jezus op aarde kwam, hoe Hij geleefd en gewerkt heeft, hoe Hij heeft geleden en is gestorven, hoe Hij is opgestaan uit de dood en naar de hemel gegaan is. Het Nieuwe Testament kondigt aan, dat Jezus in koninklijke majesteit terug zal komen. Daarnaast wordt in het Nieuwe Testament ook verteld, hoe de blijde boodschap door de apostelen de wereld in gebracht is en wat de inhoud van hun prediking geweest is.

Het Nieuwe Testament begint met de geboorte van Jezus Christus. Hij blijkt de beloofde Messias te zijn. In Hem heeft God zich laten zien zoals Hij is. Door hem is het mogelijk voor mensen om in een nieuwe relatie met God te komen (zie wat wij geloven)

Het Nieuwe Testament is niet goed te begrijpen zonder het Oude; het Oude Testament is niet te begrijpen zonder het Nieuwe.

De twee delen van de Bijbel vormen één geheel. In hun brieven in het Nieuwe Testament verwijzen de apostelen steeds weer naar gedeelten uit het Oude Testament, om te laten zien, wat daar over Christus geschreven was. Daarom is het Oude Testament belangrijk om het nieuwe goed te kunnen begrijpen. Maar ook omgekeerd: Het Oude Testament kan pas in zijn werkelijke betekeilis worden begrepen als het gelezen wordt bij het licht van het Nieuwe Testament.

God heeft één boek laten schrijven. De twee delen waaruit dat boek bestaat vormen één geheel, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het ene kan niet begrepen worden zonder het andere.

Geen tegenstelling

Het Oude Testament is vaak achtergesteld bij het Nieuwe, soms zelf in vergetelheid geraakt. Er is ook veel. kritiek geweest op het Oude Testament. Het Oude Testament zou een boek zijn vol van haat en wraak, van gruwelverhalen en bloedvergieten, van onzedelijkheid. De 'god' van het Oude Testament zou een god zijn, die hard en wreed was, onbarmhartig en wraakzuchtig. Het Oude Testament zou een tegenstelling vormen met het Nieuwe, waarin liefde voor elkaar op de voorgrond staat en de 'god' alleen maar liefdevol en verdraagzaam is. Het Oude Testament werd uit de kerkboeken weggelaten en alleen het Nieuwe werd opgeno- men. Zelfs werden aanhalingen uit het Oude Testament in het Nieuwe verwijderd.

Natuurlijk zijn er verschillen tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Maar ondanks die verschillen is er in het geheel geen sprake van een tegenstelling. In het Oude Testament worden zondige toestanden, verhoudingen en gebeurtenissen vaak heel realistisch beschreven. Het Oude Testament windt er geen doekjes om; allerlei daden van mensen, gelovigen en ongelovigen, worden niet verdoezeld, maar onthullend verteld. De boosheid van God over de zonden en de straffen die Hij geeft, worden ronduit beschreven. Daarmee laat het Oude Testament heel duidelijk zien, hoe het leven is als de mens zich losmaakt van God. God gebruikt dan vaak de goddeloosheid van het ene volk om die van het andere te straffen. God laat hety goddeloze volk dan voelen wat goddeloosheid is.

Diezelfde boosheid van God over de zonde wordt in het Nieuwe Testamen vermeld. Hoe boos is Jezus over de huichelarij en de schijnvroomheid van de Farizeeën! (Matth. 23). Hoe streng is de straf op de zonde van Ananias en Saffira. En in de Hand. 5 en ook Openbaringen aan Johannes worden verschrikkelijke straffen aangekon- digd over de wereld, die Christus als Verlosser verwerpt en over de (Openb. 8,9) ontrouw geworden kerk. (Openb. 16:5, 6).

De straffende God van het Oude Testament is ook de straffende God van het Nieuwe Testament. En zo is ook de liefdevolle God van het Nieuwe Testament de liefdevolle God van het Oude Testament. In het eerste deel van de Bijbellaat God zich niet alleen maar zien als een God die alleen maar boos is over de zonde. Ook dat deel staat vol van de barmhartigheid, de liefde, de genade (Ex.34) van God. De God die de schuld vergeeft(Ps. 103) en de zonde verzoent.

De God van het Oude- en Nieuwe Testament is een God, die boos is over de zonde en de zonde streng straft. Maar Hij is ook een God, die genadig is en zonden en overtredingen vergeeft. Van de talloze plaatsen waar het Oude Testament over die God spreekt, volgen er hier een aantal: Num. 14 : 18; Deut. 5 : 10; Ps. 86 : 15; Ps. 103 : 8; Ps. 145 : 8; Joël 2 : 13; Jona 4 : 2; Neh. 9: 17. 

Het Oude Testament en het succes Ivan popgroepen. Het lijkt of in onze tijd het Oude Testament opnieuwontdekt wordt. Onder het stof vandaan gehaald, wordt het opgepoetst om het te doen glanzen in een nieuwe gloed. Want staat het Oude Testament niet vol van het verlangen naar een betere toekomst? Kun je als hedendaags maatschappij-kritikus niet prima terugvallen op het protest van de profeten tegen sociale misstanden?

Het boek Prediker lijkt wel speciaal voor onze tijd geschreven. En de Psalmen zijn immers uitstekend geschikt als machtige strijdliederen en protest-songs om de verworpenen der aarde nieuwe moed toe te zingen.

Met het Oude Testament in de hand kun je alle discriminatie, alle onderwerping en verkrachting van recht aan de kaak stellen. Het Oude Testament is doorgedrongen tot op de hit- lijsten.

              Intermezzo: God en geweld in het Oude Testament

1. Het oude testament is een boek vol geweld.
2. Het oude testament zwijgt niet over rauwe werkelijkheid van oorlog en geweld.
3. Geweld wordt ontmoedigd. God verafschuwt het. God verlangt naar vrede.
4. God gebruikt geweld om het kwaad aan te pakken, onderdrukkers te straffen en het recht te herstellen.
5. We moeten onderscheid maken tussen kwaadaardig en bevrijdend geweld.
6. Ons beeld van God is veranderd. Daardoor is onze leesbril veranderd en hebben we moeite met het gericht en de wraak van
God.
7. We kunnen leren van christenen uit andere delen van de wereld.
8. Is de God van het nieuwe testament niet veel liefdevoller dan de God van het oude testament?
- Ook in het oude testament wordt agressie en geweld afgewezen.
- De auteurs van het nieuwe testament nemen nergens afstand van het oude testament.
- Het nieuwe testament spreekt niet minder ernstig over het gericht van God.
9. Wij leven wel in een andere periode in de heilsgeschiedenis. God stelt zijn oordelen uit met het oog op het komende
eindgericht.
10. Schort je oordeel over moeilijke teksten liever op.
11. Kunnen we ook iets leren van die moeilijke Bijbelgedeelten?
12. Psalm 139 vers 19 t/m 22:
- Dichter kiest kant van God die gezegd heeft dat Hij verbondsbrekers haat.
- Dichter neemt recht niet in eigen hand, maar legt zijn zaak in Gods handen.
- Dichter heeft als oudtestamentische gelovige nog weinig zicht op het eindgericht en het eeuwige leven na dood (voor de
rechtvaardigen).
- Gebed omzetten in gebed om de terugkomst van Jezus.
13. God is te groot om te kunnen begrijpen.
14. Wat er leeft in het hart van God.

Extra aantekeningen:
• Hoewel het onderscheid niet in alle gevallen zo makkelijk te maken is, maken we onderscheid tussen menselijke en goddelijk geweld. Bij menselijk geweld kunt u denken aan koning Achab die Naboth ui de weg ruimde. Goddelijk geweld is het geweld waar God achter zit. Denk aan de slachting die JHWH aanricht onder mannen van Beth-Semes omdat ze de ark hadden bekeken. Denk aan die man die God gevloekt heeft en op Gods bevel ter dood gebracht wordt.

• De uitspraak van Jezus dat wie naar het zwaard grijpt, zal door het zwaard vergaan (Matth. 26:52), heeft zijn wortels in o.a. het boek Spreuken. Steeds weer waarschuwt de wijsheid voor de dwaasheid van geweld en machtswellust. Dat keert zich eens tegen je.

• Oog om oog, tand om tand. Dat betekent: slecht eens oog om een oog, slechts één tand om een tand. Heilzaam in die tijd vanoeverloze vergelding. Denk maar aan Lamech die in Genesis 4 bralt dat hij onrecht 77 keer wreekt.

• Over de vernietiging van de volken die in het land Israël woonden. Lees. Deuteronomium 20. Over de oorlogswetten. In vergelijking met de omringende volken zeer humaan: Israël moest eerst
vrede aanbieden, mocht de hele bevolking niet doden, moest de fruitbomen laten staan.

• David krijgt de gelegenheid om koning Saul te doden. Hij neemt het recht niet in eigen hand, maar neemt een stukje van zijn mantel en later een speer en waterkruik (1 Sam. 24:5 en 26:12).

• De koningen van Juda en Israël zijn om het gebruik van geweld door de profeten van God scherp bekritiseerd.

• Koning Aram van aartsvijand Syrië, is met zijn leger door toedoen van de profeet Elisa terecht gekomen in Samaria. Een makkelijke prooi voor de koning van Israël. Maar de profeet zegt: geef ze een maaltijd. Zo stapelen we vurige kolen op hun hoofd. Dan keren ze ongedeerd naar huis (2 Kon. 6).

• De volken die door God gebruikt worden om Israël te tuchtigen worden ter verantwoording geroepen als het geweld buitenproportioneel is (Jes. 10 vanaf vers 7).

• In de visioenen die de profeten ontvangen, lezen we niets over een gewelddadige verovering van de wereld. Nee. De wet zal van Sion uitgaan en het woord van JHWH vanuit Jeruzalem. Dan zullen de volken vrijwillig komen om te schuilen bij het recht
van God.

• In Zacharia 4 vers 6 lezen we: Niet door kracht, noch door geweld, maar door mijn Geest zal het geschieden. In Jesaja 2 lezen we: Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk. Geen mens zal nog weten wat oorlog is. Met Psalm 46 zingen we over wat God doet: Wereldwijd bant Hij oorlogen uit, bogen breekt Hij, lansen verbrijzelt Hij, wagens verbrandt Hij in vuur. God zegt: Staak de strijd en erken dat Ik God ben.

• Gods geweld staat dus altijd in het kader van Zijn gerechtigheid. Een prachtige tekst vinden we in Jesaja 26: Reikhalzend kijk ik naar U uit, zelfs ’s nachts verlang ik naar U. Wanneer U een oordeel over de wereld velt, zullen de mensen op aarde gerechtigheid leren.

• Een citaat van prof. van Ruler (commentaar op psalm 7): Het gericht is tenslotte ook dit, dat Hij het kwade wegdoet. Dat is de grote wraak die over de aarde gaat, waardoor Gods goede en schone schepping wordt schoongeveegd van alle onrecht en geweld. Er zijn in de bijbel geen feestelijker woorden dan de wraak, de vergelding en de toorn van God. Daarin liggen alleen
maar positieve dingen: God wil een bewoonbare aarde.

• Wat een troost voor hen die bedrogen zijn, slachtoffer waren van onrecht en gemene streken. Het kwaad blijft niet voor altijd ongestraft. De beul heeft niet tot in eeuwigheid een voorsprong op zijn slachtoffer. Wij hebben een God die het kwade haat en oordeelt. Dat is eigenlijk een bron van troost en licht.

• Juist ook in het nieuwe testament lezen we over geweld waar God mee te maken heeft. Denk aan Ananias en Saffira, die dood neervallen. U zou Openbaringen 2 vers 22 en 23 eens moeten lezen.

• Nog iets over het verschil tussen de tijd van het oude testament en de tijd van het nieuwe testament: Het volk van God is nu geen politieke eenheid meer. Nog meer dan in het oude testament is het volk van God een volk dat het geweld te allen tijde schuwt. Nog meer dan in het oude testament laten we het oordeel aan God die straks wel afrekent met mensen.

• Het oude testament speelt in een andere tijd. God kiest een volk. Aan dat volk schenkt Hij zijn genade. Met dit volk sloot Hij een verbond. Daarbij hoort: Zijn volk eerst grond onder voeten geven. Zijn volk beschermen en bewaren. Zijn volk leren heilig te leven (daarom strenge straffen als je de wet overtrad). Het unieke van deze periode zullen altijd moeten meewegen als we het
oude testament lezen.

• Als illustratie bij het godsbeeld dan ingrijpend is veranderd. We lezen niet alleen Psalm 139 t/m vers 18, maar ook als we over die nieuwe hemelen en die nieuwe aarde lezen (Openbaringen 21), dan lezen we vaak t/m vers 7. Of denk aan Exodus 34 vers 6 en 7. De kerntekst uit het OT waarin God uit de doeken doet wie Hij is. God zelf roept het uit: Ik ben liefdevol en genadig, Ik ben geduldig, trouw en waarachtig. Die zijn liefde bewijst en zonden vergeeft. Dat kunnen we meemaken. Maar dan volgt: Die niet alles ongestraft laat en voor de schuld van ouders de kinderen en kleinkinderen laat boeten. Dat vinden we dan weer heel lastig.

• Niet alleen Psalm 5 lezen we over God die hen haat die onrecht doen, bedrog plegen, bloed vergieten. Ook in Psalm 11 lezen we: Wie het geweld liefhebben, haat Hij. De dichter van Psalm 139 sluit zich daarbij aan, stemt daarmee in.

• Vgl. in dit verband Romeinen 12 vers 19: Wreekt uzelf niet, geliefden, maar laat ruimte voor de toorn, want er staat geschreven (Deut. 32): Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden, zegt de Heere. Dr. van Veluw in Kontekstueel:

• De wraakpsalmen die God vragen om de vijanden te straffen, zijn wellicht het beste te vergelijken met de hulp-roep van een kind, dat op het schoolplein door een grote groep jongens steeds wordt gepest. Mag je dan een keer roepen: ‘Here God, verlos mij van mijn vijanden’? Wraakpsalmen zijn mijns inziens dus schreeuwen om hulp van het kleine volkje Israël, dat gepest werd op het grote plein van het toenmalige wereldtoneel. Denk maar aan de wrede oorlogstechnieken van de Babyloniërs en Assyriërs, die onderlippen afsneden, gezichten verminkten door die te begieten met heet asfalt, zwangere vrouwen opensneden en kinderen tegen de rotsen verpletterden. Dat deden ze Israël aan!

• In zulke situaties is het begrijpelijk, dat je tot je God schreeuwt met bijvoorbeeld Psalm 137 (geparafraseerd): ‘Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij te wenen en dachten aan het verwoeste Jeruzalem. Hoe kunnen wij dan zingen een lied van de Here op vreemde grond? Denk aan Jeruzalem Here, en breng Babel ten val. En laat hen aangedaan worden wat ze ons hebben aangedaan. Laat ook hun kinderen op de rotsen verpletterd worden.’ Blijkbaar mag je tegenover God zo je hart luchten. Blijkbaar mag je als je gepest wordt tot God bidden: ‘Here, laat hen zelf eens overkomen wat ze ons hebben aangedaan. Dan weten ze tenminste wat het is. Misschien gaan hun ogen dan een keer open voor wat ze doen!’

• We zien dus dat God, om het volk Israël te handhaven, wel eens een tijdgebonden God moet zijn, die zich bedient van tijdgebonden (strijd)middelen. Als God op bepaalde momenten niet met geweld had ingegrepen, had Israël wellicht niet meer bestaan. Toch zal het uiteindelijk met deze manier van doen niet lukken. Uiteindelijk moet het Koninkrijk van God op een andere manier komen. Daar wijst het Oude Testament al op. Amalek wordt verslagen door Mozes’ geheven armen, de muren
van Jericho vallen onder trompetgeschal, Gideon moet met een heel klein legertje aan de gang, zodat de vijand zich in zijn eigen zwaard stort en David vertrouwt niet op de wapens van Saul, maar op God als hij op Goliath aangaat.

• Zo wordt in verschillende verhalen van de Bijbel de strijd vaak beslecht door liturgie. Daar zit mijns inziens ook de gedachte achter, dat wie bidt of zingt - dus ook wie wraakpsalmen bidt of zingt - in elk geval dan niet de wapens kan opnemen. (einde)
.

In het Oude Testament wordt geprotesteerd tegen veel misstanden. Tegen veel onrecht en geweld. In het Oude Testamant wordt geprofeteerd van een nieuwe toekomst, maar die nieuwe toekomst zal er alleen zijn voor wie God wil dienen, in alles.

De eenheid van de Bijbel mag je niet verbreken. Het Oude en het Nieuwe Testament vormen samen het éne Woord, zoals God ons dat gegeven heeft. Wie een tegenstelling ziet tussen het Oude en het Nieuwe Testament, miskent de hele openbaring die God ons gegeven heeft.

In het Oude Testament komt de toorn van God heel duidelijk naar voren. De toorn van God over de zonde van alle mensen komt neer op Jezus aan het kruis. Als Hij daar sterft, draagt Hij die toorn in onze plaats om zo onze schuld te verzoenen. Het Oude Testament is gericht op dat offer op Golgotha. Het Nieuwe Testament maakt dat offer bekend. Beide delen van de Bijbel bevatten samen het evangelie, de blijde boodschap, dat er verzoening is over de zonde, dat de toorn van God wordt weggenomen door het lijden en sterven van Zijn Eniggeboren Zoon.

De bedoeling en de rijkdom van het Oude Testament wordt pas in en door het Nieuwe Testament volledig duidelijk. Dat maakt het Nieuwe niet belangrijker dan het Oude; zoals het Oude Testament niet zonder het Nieuwe verklaard kan worden, zo kan evenmin het Nieuwe Testament zonder het Oude gelezen of begrepen worden.

Oproep tot onderwerping

In het Oude Testament wordt krachtig gewaarschuwd tegen misstanden en onrecht. Maar ook laat het Oude Testament zien, waar de oorzaak daarvan ligt. De opstand tegen God wordt aangewezen als de bron van alle rampzaligheid op de wereld. Een opstand tegen God, die er is bij alle mensen, zonder onderscheid van ras of huidskleur, zonder onderscheid van rang of stand. Wie in opstand komt tegen God, wie oproept tot revolutie en geweld, krijgt al in het Oude Testament te horen, dat God (Ps.2) in de hemel daarom lacht in Zijn heilige spot. Een lach om de machteloosheid en de hoogmoed van de opstandige mens. God roept hen op, in Zijn toorn, tot bekering en tot onderwerping aan Zijn Zoon. Wie aan die oproep geen gehoor geeft, zal getroffen worden door de rechtvaardige (Matlh.28 : 18) toorn van God. Let wel: een toorn die de mens over zichzelf afroept. Misbruik van ontvangen vrijheid loont dus niet.

De oorsprong van de benamingen

De benamingen 'Oude Testament' en 'Nieuwe Testament' zijn ontleend aan de brief van Paulus aan de Corinthiërs. In 2 Corinthiërs 3 : 14 wordt gesproken over de voorlezing van het oude verbond' of 'oude testament' .In onderscheid daarvan wordt in 2 Corinthiërs 3 : 6 gesproken over een 'nieuw verbond'.

In het Oude Testament staat het oude verbond centraal; het verbond dat God bij de Sinaï met Zijn volk Israël had gesloten. Dat verbond wees heen naar de toekomst en het werk van de Messias (Christus, Gezalfde), de Zaligmaker van de wereld.

In het Nieuwe Testament staat het nieuwe verbond centraal. Dat is niets anders dan het oude verbond, maar nu in en dóór Christus in vervulling gegaan: hetzelfde verbond - nieuw. Christus heeft het oude- en het nieuwe verbond tot een geheel gemaakt. Daarom is ook het Oude en het Nieuwe Testament een geheel. Er is onderscheid tussen het Oude en het Nieuwe Testament; maar het zijn geen twee Bijbels, maar één. De Bijbel als het Woord van God, begint in Genesis 1 en eindigt in Openbaringen 22.

Zalig zijn zij, die het Woord van God lezen of horen, en het bewaren.

Algemene inleiding op het Oude Testament

Als we kijken naar de inhoudsopgave van het OT dan lijkt dat ons zonder enige voorkennis een onsamenhangend geheel van boeken.

Toch kent onze christelijke versie van het OT de volgende indeling.

 I: De wet ook wel bekend als de pentateuch, ‘de vijf boeken’ (penta is vijf): Genesis tot en met Deuteronomium.
 II: De historische boeken:
-    de confederatie van de stammen: Jozua tot en met Ruth
 -    de opkomst en de val van het koninkrijk: 1 Samuël tot en met 2 Kronieken
 -    de ballingschap en de terugkomst: Ezra tot en met Esther
 III: De poëtische boeken: Job tot en met Hooglied
 IV: De profetische boeken: Jesaja tot en met Maleachi

Deze indeling heeft wel iets weg van de oorspronkelijke hebreeuwse indeling van de Tenach, zoals het OT onder de Joden bekend staat. Tenach is een verzamelnaam voor de volgende indeling:

 T is van Torah (de Wet): Genesis tot en met Deuteronomium
 N is van Nebiim (de Profeten), onderverdeeld in:
 -    de Vroege Profeten: Jozua, Richteren, Samuël, Koningen
 -    de Late Profeten: Jesaja, Jeremia, Ezechiël, De Twaalf
 C is van Chetubhim (de Geschriften), onderverdeeld in:
 -    de Dichterlijke boeken: Job, Psalmen, Spreuken
 -    de Feestrollen (Megilloth): Ruth, Hooglied, Prediker, Klaagliederen, Esther
 -    de Historische boeken: Daniël, Ezra-Nehemia, Kronieken

Wij hebben dus 39 boeken en het hebreeuwse OT kent maar 24 boeken, terwijl de tekst compleet hetzelfde is. Namelijk als één boek worden gezien: 1 en 2 Samuël, 1 en 2 Koningen, 1 en 2 Kronieken, Ezra en Nehemia en de Twaalf kleine profeten.

 De boeken Jozua tot en met Koningen worden ingedeeld als de ‘vroege profeten’ i.t.t. ‘de historische boeken’. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat de schrijvers van deze boeken profeten waren of dat de schrijvers de gebeurtenissen opschreven om de belangrijke principes die de profeten uitdroegen te illustreren.

De Megillot is een verzameling van vijf feestrollen. Deze boeken werden op de verschillende feestdagen gelezen. Ik heb opgezocht welke feesten dit waren en ik kwam tot de volgende opsomming.

 Hooglied – Pasen (1e maand) herdenking van de uittocht uit Egypte
 Ruth – Oogstfeest (3e maand) 7 weken na pesach dienden eerstelingen geofferd te worden
 Klaagliederen – herdenking van de vernietiging van Jeruzalem (5e maand)
 Prediker – Loofhuttenfeest (7e maand) herdenking van de veilige tocht door de woestijn
 Esther – Purim/Lotenfeest (12e maand) herdenking van de redding van de ondergang van het joodse volk door Esther en Mordechai

Deze indeling is uitermate interessant omdat dit de Schrift is waar in het NT over wordt gesproken:

Jezus leert over Zichzelf uit Mozes/de wet (Torah), de profeten (Nebiim) en de Psalmen (onderdeel van de Chetubhim).

 Kronieken is het laatste boek in het hebreeuwse OT en eindigt met de terugkeer naar het land. In Lukas 11:51 zegt de Heer Jezus in een gesprek met een wetgeleerde, terwijl hij wijst op de zondige houding van Israël in het verleden ten opzichte van de profeten, dat van het bloed van Abel tot het bloed van Zacharias van dit geslacht zal worden geëist.
Zonder verder in te gaan op wat de Heer Jezus precies bedoelt, toont deze tekst wel dat Genesis blijkbaar als eerste boek gold en Kronieken als laatste boek, want in 2 Kronieken 24:20-22 wordt de profeet Zekarja van Zacharia door het volk gedood en is daarmee de laatste profetische martelaar. Overigens mooi detail is dat de naam van Zekarja/Zacaria " Jahweh herinnert zich" betekent.   

Historisch overzicht

Om het OT goed te begrijpen is het aan te raden om eerst de chronologie overzichtelijk voor je te zien. Hierom zal ik beginnen met een beknopt historisch overzicht. Hierbij gelijk enkele kanttekeningen.

-    De beschreven gebeurtenissen zijn niet de hoogtepunten van het OT of van het volk Israël, maar dienen slecht als ijkpunten voor de historische kapstok.
 -    De genoemde data zijn niet vrij van discussie. De datering van de personen en gebeurtenissen uit het OT leidt meer dan eens, zoals bijvoorbeeld bij het boek Obadja tot verschillende uitkomsten. De jaartallen zoals ze in dit overzicht worden gepresenteerd zijn van Payne.

Wereld van het OT

Kennis van de wereld van het OT leidt tot een beter begrip van het OT zelf.

Een belangrijke element van de wereld van het OT zijn de heersende buitenlandse machten. Voorbeeld: hoe zouden wij de 20e eeuw kunnen begrijpen, zonder kennis van de positie van Amerika?
 De buitenlandse mogendheden hebben een grote invloed op de geschiedenis van het volk Israël gehad. Drie keer in het OT wordt Israël door een buitenlandse macht overheerst:
1e keer: slavernij onder de Egyptenaren
2e keer: gedeeltelijke ballingschap (koninkrijk Israël) onder de Assyriërs
3e keer: volledige ballingschap onder de Babyloniërs

Dit is nog naast de strijd die het volk met de omringende volkeren moest voeren: de Filistijnen, de Amelekieten, de Edomieten, de Moabieten, de Ammonieten.   

Belang

Het OT vervult een belangrijke functie als basis voor heel veel zaken:
 -    voor NT
 -    voor kennis van God
 -    voor kennis van Gods plan met de wereld
 -    voor Messias (Messiasverwachting)
 -    voor het complete verhaal (begin en einde)
 -    voor grondslagen van de mens (Gn 1-11)

Christus is het centrum van de Bijbel, van zowel het OT als het NT. Hierom zullen we altijd naar Hem moeten zoeken in de Bijbel. Hij is namelijk de enige weg tot verlossing.

OudeTestament en Nieuwe Testament vormen samen: De Bijbel 

Het christelijk geloof gaat over een intieme relatie met God. Bij zo'n relatie hoort dat je jezelf bekend maakt en je hart uitstort aan een ander, in dit geval aan God. Dit doe je door te bidden. Maar een relatie heeft twee kanten: God maakt zich ook bekend aan ons. Christenen geloven dat God vertelt wie Hij is in de bijbel. Dat boek bevat niet alleen droge informatie, maar het spreekt ons aan, het wil ons raken, bemoedigen, ontroeren, waarschuwen.
Je hebt deze pagina's geopend omdat je op de een of andere manier geïnteresseerd bent geraakt in het christelijk geloof. Misschien heb je al eens of vaker gebeden. Misschien vraag je je af of je ooit antwoord krijgt? De bijbel kan je een stap verder brengen in je onderzoek naar het christelijk geloof.

Is de Bijbel wel betrouwbaar?

Is de bijbel betrouwbaar? Hoe weet ik dat het geen boek is als alle andere? Waarom zou ik in de bijbel lezen en niet iets anders? Een absoluut bewijs van de betrouwbaarheid van de bijbel kunnen we niet geven. Wel hebben we argumenten. Maar het is geen wiskunde: wij kunnen niet bewijzen dat de bijbel waar en betrouwbaar is, zoals je kunt bewijzen dat 1+1=2. Maar is dat erg? Bij de meeste dingen in het leven bestaat geen absoluut bewijs. En het zijn vaak ook nog de belangrijkste dingen. Je gelooft dat je moeder van je houdt. Maar kun je het bewijzen? Met absolute zekerheid? Je gelooft dat je goed leeft. De meeste mensen geloven hetzelfde. En toch leven ze hele andere levens. Hoe weet je nu zeker dat je goed leeft? Je gelooft dat je veilig aankomt wanneer je straks de deur uitgaat. Als je dat niet geloofde, zou je nooit meer buiten de deur komen. Maar kun je het bewijzen?

Kortom, er zijn ontzettend veel dingen in het leven (en vaak de belangrijkste!) die we niet kunnen bewijzen en die we toch aannemen. We vertrouwen erop, omdat in de praktijk blijkt dat deze zaken dat vertrouwen waard zijn.

Uiteindelijk is dus een persoonlijke beslissing nodig. Die maak je op grond van argumenten, maar dat is niet het enige. Wat je in de eerste plaats nodig hebt, is vertrouwen. De bijbel noemt dat 'geloof'. Dat betekent dat je op een gegeven moment de keus maakt: ik wil erop vertrouwen dat de bijbel Gods woord is. Misschien twijfel je nog en weet je het helemaal niet zeker, maar toch ga je het proberen… Zo gaat het in feite ook met een vriendschap. Op een gegeven moment maak je een keus voor iemand, zonder dat je zeker weet of diegene te vertrouwen is. Daar kom je pas achter in de relatie. Als je iemand op de proef wilt stellen, voordat er een relatie is, verlies je de ander meestal.

Jezus zei: "Wie probeert te doen wat Ik zeg, zal merken of ik dingen zeg die van mezelf zijn of dingen die van God zijn". Zekerheid vooraf geeft Hij niet, alleen zekerheid die groeit in een relatie met Hem.

Dus hier ligt de vraag: er is een boek, de bijbel, dat zegt Gods woord te zijn. Het zegt dat je, als je vertrouwt wat er in staat en probeert ernaar te leven, overtuigd zult raken van de waarheid en de wijsheid van dit boek. Er is geen mogelijkheid om vooraf te bepalen of het klopt. Er zijn wel goede argumenten om dit te geloven (je hoeft je verstand niet thuis te laten!), maar uiteindelijk zijn die argumenten niet beslissend. Aan jou de keus..

De Bijbel is een fascinerend boek

Een boek dat ontstaan is in een periode van ruim 1000 jaar en waarvan de oudste delen nu al zo'n 3000 jaar oud zijn. En nog steeds is het niet weg te slaan van het wereldtoneel. Sterker nog, het is het meest verkochte boek ter wereld. Elk jaar gaan er 30 miljoen bijbels over de toonbank en er worden er ook nog eens miljoenen gratis weggegeven. In feite verwisselen per seconde wereldwijd 1,5 bijbel van eigenaar. In de tijd die je nodig had om deze regel te lezen, zijn dat dus al gauw 4 bijbels.

De bijbel is oorspronkelijk geschreven in de Hebreeuwse en Griekse taal, maar hij is nu vertaald in ruim 300 talen, terwijl delen van de bijbel zijn vertaald in meer dan 1000 talen. Daarmee is het ook het meest vertaalde boek ter wereld. Eigenlijk is dat gek, want de bijbel is geen gemakkelijk boek. Hij wordt dan ook wel veel verkocht, maar veel minder gelezen. In elk geval in Nederland. Bijna iedereen heeft wel een bijbel, maar wie leest hem ook?

De Bijbel is niet een boek dat uit de hemel is komen vallen

De bijbel is ook niet één boek, maar bestaat uit 66 kleinere boeken, met één kaft erom. In die 66 boeken hebben gelovigen van ca. 1000 voor Christus tot ca. 100 na Christus opgeschreven wie God is, wat Hij heeft gedaan, wie Hij voor ons wil zijn en hoe mensen daarop hebben gereageerd. Christenen geloven dat de schrijvers van dit boek daarbij werden geholpen door God zelf. Er zijn allerlei geleerde theorieën hoe dat precies gebeurd kan zijn, maar voor zulke vragen verwijzen we je graag door naar speciale boeken die daarover gaan.

De bijbel bestaat uit twee delen: het Oude Testament (letterlijk: "de oude relatie") en het Nieuwe Testament ("de nieuwe relatie"). Het woord 'testament' slaat hier dus niet op een document dat gaat over een erfenis, maar het is een oud woord voor 'verbond', 'afspraak' of 'relatie'..

De Bijbel is oorspronkelijk niet in het Nederlands geschreven

Wij maken dus gebruik van vertalingen. De ene vertaling is de andere niet. Neem dus een goede vertaling in niet te moeilijk Nederlands. Bijvoorbeeld: "de Groot Nieuws bijbel" of "Het Boek". Wanneer je niet bang bent voor iets moeilijker Nederlands, kun je de "NBG-bijbel" of de "Statenvertaling" nemen. Die vertalingen staan dichter bij de oorspronkelijke tekst van de bijbel, maar hebben als nadeel dat het Nederlands nogal ouderwets is.

Voorin elke bijbel staat een inhoudsopgave met de 66 boeken en de bladzijdenummers waar die boeken beginnen. Daar zie je namen als 'Genesis' (het eerste boek) en 'Openbaring' of 'de Openbaring aan Johannes' (het laatste boek).

Als je bijvoorbeeld Genesis openslaat, zie je dat de tekst is verdeeld in hoofdstukken (meestal dikgedrukte cijfers). Genesis bevat 50 hoofdstukken. Als je bijvoorbeeld hoofdstuk 1 openslaat (dat begint met de woorden "In het begin" of "In den beginne"), zie je dat dat hoofdstuk weer verdeeld is in kleine stukjes, die elk beginnen met een nummer. Dat noemen we 'verzen'. Genesis, hoofdstuk 1, bevat 31 verzen.

Om een bepaald gedeelte uit de bijbel aan te geven, gebruiken we meestal een soort code. Die ziet er als volgt uit: Bijbelboek - hoofdstuknummer : versnummer. Dus "Genesis 1:1", betekent: "Het bijbelboek Genesis, daarvan hoofdstuk 1 en daarvan vers 1. Dit vers luidt (afhankelijk van de vertaling die je gebruikt, kunnen de woorden iets verschillen): "In het begin schiep God de hemel en de aarde". Vaak wordt de naam van het bijbelboek afgekort. Bijvoorbeeld: Gen. 1:1.

Wanneer een langer gedeelte is bedoeld, wordt dat zo aangegeven: Gen. 1:1-4 (= "Genesis, hoofdstuk 1, vers 1 tot en met vers 4).

Nu kun je in principe alles opzoeken in de bijbel, als je tenminste het bedoelde bijbelboek weet te vinden. Gebruik daarvoor de inhoudsopgave voorin of achterin de bijbel.

Waar kun je beginnen?
Zoals gezegd, de bijbel is eigenlijk niet één boek, maar hij bestaat uit 66 verschillende boeken. Als je de bijbel van voor naar achteren zou doorlezen, zou je al gauw merken dat die boeken heel verschillend zijn. Het ene boek is vaak ook veel moeilijker dan het andere.

Als je niet erg gewend bent aan bijbellezen, kun je het beste beginnen met een boek uit het Nieuwe Testament (dus het tweede deel van de bijbel, dat over Jezus Christus gaat). En daarvan kun je weer het beste een bijbelboek kiezen met verhalen over Jezus Christus. Hij is de belangrijkste persoon van de bijbel en Hij laat zien wie God is en ook voor jou wil zijn. Dus het is logisch om met hem te beginnen. Je kunt dan kiezen uit de volgende bijbelboeken: "het Evangelie naar Mattheüs", "het Evangelie naar Markus", "het Evangelie naar Lukas" en "het Evangelie naar Johannes" (de spelling van de namen is afhankelijk van de bijbelvertaling die je gebruikt). Dat zijn de eerste vier boeken van het Nieuwe Testament. Het woord 'evangelie' betekent: 'goed nieuws'. In deze boeken wordt goed nieuws verteld: God wilde ons laten zien wie Hij is in Jezus Christus. Hij kwam bij ons en liet ons zijn liefde zien. Dat vinden christenen inderdaad goed nieuws.

Het lezen van de Bijbel

Stel dat je gaat beginnen met het Evangelie naar Lukas (kortweg 'Lukas' genoemd).

De bijbel is niet zomaar een boek, maar Gods boek. Neem er dus de tijd voor. Tenslotte gaat het om belangrijke zaken. Zorg dat je niet kunt worden gestoord.

Bedenk dat ook hier een houding van serieuze belangstelling nodig is en de bereidheid om wat te leren. God laat zich niet kennen aan mensen die hem alleen op de proef willen stellen of niet echt willen vinden wat ze zoeken. Stel je daarom bescheiden op. De bijbel is geen gemakkelijk boek, maar het gaat wel ergens over. Wees dus bereid om er moeite voor te doen.

Bid kort tot God en vraag hem of Hij je wil helpen om het te begrijpen en of Hij je iets wil laten zien van wie Hij is. Het is het beste dat elke keer te doen wanneer je in de bijbel leest. Het gaat toch om een relatie? Als wij praten tegen God, mogen we verwachten dat Hij ook iets van zichzelf laat horen. Christenen merken dat Hij daarvoor vaak de bijbel gebruikt.

Lees een stuk. Probeer in grote lijnen te begrijpen wat je leest, maar als er soms woorden of zinnen tussen staan die je niet begrijpt, lees dan gewoon door. Bij een verhaal over Jezus is dat niet zo erg.

Stel jezelf de volgende vragen: (1) wat doet of zegt Jezus hier?; (2) als Jezus inderdaad laat zien wie God is, wat zegt dit dan over God?; (3) hoe kan ik dat wat Jezus zegt of doet betrekken op mezelf? Wil Hij mij misschien iets duidelijk maken?

Het is overigens het beste om niet altijd alleen in de bijbel te lezen. Als je een christen kent, kan het goed zijn om samen met hem of haar af en toe een stukje te lezen. Hij of zij kan je dan helpen en misschien wat tips geven. Ook kun je misschien wat vragen kwijt. Bedenk overigens wel dat er altijd meer vragen dan antwoorden zijn!

Soms is het ook goed om een boekje erbij te gebruiken. Er zijn bijbelstudieboekjes op de markt, die bij elk bijbelgedeelte een kort stukje uitleg geven, een paar vragen om over na te denken en een gebed dat je kunt bidden. Sommige mensen hebben daar veel baat bij. Maar ook hier geldt: iedere persoon is anders. Mocht je belangstelling hebben, klik dan door naar meer weten?.

Regelmaat is belangrijk bij het lezen van de bijbel. Probeer daarom elke week een paar keer uit de bijbel te lezen en de vragen aan jezelf te stellen die hierboven staan.

Als je de volgorde aanhoudt van deze website, dan ben je in je onderzoek nu bezig geweest met bidden en de bijbel. Dat zijn twee enorm belangrijke zaken in een relatie met God. Christenen blijven hier hun hele leven mee bezig. Regelmatig bidden en lezen uit de bijbel verdiept je relatie met God, het leert je veel over God, over jezelf en over anderen. Het verandert je van binnenuit. 

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO