Je kunt je eigen leven leiden - zondige kerken

Na de hemelvaart van Jezus en met name na de uitstorting van de Heilige Geest, is de manier waarop de kerkleden bijeengebracht en bestuurd worden veranderd. Het licht van het evangelie  schijnt dan niet meer vanuit één centraal punt op de aarde. Maar vanaf dat moment wordt de Bijbelse boodschap verkondigd vanuit een gewoon kerkgebouw zomaar ergens op aarde, waar de gemeente van Jezus Christus samenkomt om tegeloven.

Zondige kerken

(Openb.l:12-16) 'En toen Ik mij omkeerde, zag Ik (Openb. I: 20) zeven gouden kandelaren, en temidden van de kandelaren iemand als eens mensen zoon, bekleed met een tot de voeten reikend gewaad, en aan de borsten omgord met een gouden gordel; en zijn hoofd en zijn haren waren wit als witte wol, als sneeuw, en zijn ogen als een vuurvlam; en zijn voeten waren gelijk koperbrons, als in een oven gloeiend gemaakt, en zijn stem was als het geluid van vele wateren. En hij had zeven sterren in zijn rechterhand en uit zijn mond kwam een tweesnijdend scherp zwaard; en zijn aanzien was gelijk de zon schijnt in haar kracht. Het geheimenis der zeven sterren, die gij gezien hebt in mijn rechterhand, en de zeven gouden kandelaren: de zeven sterren zijn de engelen der zeven gemeenten, en de kandelaren zijn de zeven gemeenten.

Dit is een gedeelte uit de openbaring die de apostel Johannes van Jezus Christus krijgt, als hij als balling gevangen zit op het eiland Patmos. Jezus zegt hem in visioenen, wat er weldra zal moeten gebeuren en hij krijgt de opdracht die openbaring op schrift te stellen en te versturen naar de zeven gemeenten in Klein-Azië.

Het eerste visioen dat Johannes beschrijft in zijn boek Openbaring is erg belangrijk voor een goed begrip van het kerkrecht, zoals dat door Jezus gewild is

In het visioen worden de zeven gemeenten voorgesteld als zeven kandelaren, als dragers van het licht van het evangelie. De kandelaar vervulde een functie in het Oude Testament. De kandelaar met zeven lampen stond in het heiligdom, eerst in de tabernakel, later in de tempel. Daar was hij het symbool van de eenheid van de kerk; het hele volk Israël vormde die kerk en die kerk had één aards centrum: Jeruzalem. De eigenlijke (joh. 4: 20) eredienst van het volk Israël vond plaats in die stad, waar God in de tempel 'woonde'.

Ook al ontstonden er vooral na de ballingschap overal in Palestina en in andere landen synagoges, waar de Joden op de sabbat bijeenkwamen, het centrum van hun eredienst bleef Jeruzalem. Na de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag, ondergaat de organisatie van de eredienst een ingrijpende wijziging. Johannes ziet in zijn visioen Christus lopen tussen zeven los van elkaar staande kandelaren. Niet meer de zeven-armige kandelaar uit het Oude Testament, maar nu zeven aparte standaards, waarop een lamp staat. De zeven kandelaren zijn een beeld van de zeven kerken in Klein-Azië, aan wie Johannes zijn op schrift gestelde visioenen moest toesturen. Ze worden alle zeven apart aangesproken in de hoofdstukken 2 en 3 van het boek Openbaring.

De symboliek van het visioen is erg belangrijk. Want daarmee wordt bedoeld, dat nu de kerk van Jezus niet meer vergaderd en bestuurd wordt vanuit één centraal punt in de wereld. Elke gemeente, of die groot is of klein, vormt nu een geheel zelfstandige, plaatselijke kerk. Het licht van het evangelie schijnt niet meer vanuit de hoofdstad van de wereldkerk over de aarde, maar vanuit elk kerkgebouw, waar de gemeente van Jezus samenkomt, om te luisteren naar de verkondiging van Zijn Woord. In het visioen van Johannes is er geen kerkelijk centrum meer, zoals het Vaticaan in Rome of de Wereldraad van Kerken in Genevê dat graag willen.

In de Protestandse Kerken wordt de zelfstandigheid van de plaatselijke, afzonderlijke kerken zo belangrijk geacht, dat daaraan in de kerkenordening (regelement) een apart artikel gewijd is: 'Geen kerk mag over andere kerken, geen ambtsdrager over andere ambtsdragers, op welke wijze ook, heersen.'

Het verband tussen zelfstandige kerken

Er ligt dus erg veel nadruk op de zelfstandigheid van de kerken. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de Protestandse Kerken als los zand aan elkaar hangen. En al evenmin dat ze zich niets van elkaar zouden aantrekken. De zeven los van elkaar staande kandelaren in het visioen van Johannes, worden met elkaar verbonden door iemand 'als eens mensen zoon', Jezus. Hij staat temidden van die zeven kandelaren. Hij, de Heer en Koning van de Kerk, Hij bindt de los van elkaar staande ge- meenten samen. Hij doet alle zelfstandige kerken leven onder Zijn .heerschappij. Hij is het hoofd van alle zelfstandige kerken, Hij houdt de zeven sterren, de engelen of voorgangers van de gemeenten, in Zijn rechterhand. In al die kerken hebben de voorgangers dezelfde roeping en opdracht: de blijde boodschap die in de Bijbel staat bekend te maken.

De kerk wordt niet geregeerd door mensen. Jezus heeft de leiding. Hij gebruikt daarbij twee middelen: het Woord van God en de Heilige Geest. Daaraan zijn alle ambtsdragers in de kerk gebonden; die vormen ook de grondslag waarop plaatselijke kerken met elkaar samenwerken, samen- leven. De zelfstandige plaatselijke kerken, die allen Christus als hun koning erkennen en die allen het Woord van God als de grondslag voor het leven aanvaarden, die allen werken aan de verkondiging van het evangelie, zijn nauw met elkaar ver- bonden: ze zijn een gemeenschap. En met behoud van ieders zelfstandigheid, zullen die kerken met elkaar gaan samenwerken.

Die samenwerking is ook nodig. In de eerste plaats omdat de zonde niet aan kerkdeuren voorbij gaat. In elke kerk dreigt het gevaar, dat wordt afgeweken van het Woord van God. Daartegen moeten de kerken elkaar beschermen, daarvoor moeten kerken elkaar waarschuwen. Samenwerking is in de tweede plaats ook nodig opdat kerken elkaar kunnen helpen. Alleen in samenwerking is het mogelijk predikanten op te leiden, ie zor- gen dat het evangelie overal op de wereld bekend wordt door zending. .En ook alleen zó is het mogelijk kleine, arme kerken in financieel opzicht te helpen. Samenwerking tussen (Hand. 11 : 29), zelfstandige kerken vindt haar (Hand.15:1) grondslag in de Bijbel. En.ook de regels voor die samenwerkmg zijn afgeleid uit het Woord van God.

Vanuit de Bijbel hebben de kerken gezamenlijk een aantal regels opgesteld, om het kerkelijk leven naar de Bijbel en in goede orde te doen verlopen. Alle protestandse kerken hebben beloofd te zullen leven en handelen, naar de regels in de 'Kerkorde van die kerk'.

Het ambt in de kerk

Christus bestuurt Zijn kerk op aarde door de mensen die Hij een ambt in de kerk heeft toevertrouwd: de dienaren van het Woord (de dominees), de ouderlingen en de diakenen. samen vormen de dominees en de ouderlingen de 'kerkeraad', aan wie de verantwoordelijkheid is toevertrouwd voor al het werk, dat in de gemeente moet worden gedaan. De kerkeraad moet er op toezien, dat de leden van de gemeente leven, zoals de Bijbel dat zegt, leven naar de normen van het Woord van God.

De dominee heeft tot taak om in de kerkdienst het evangelie te brengen en onderwijs te geven aan de jonge leden van de kerk. De ouderlingen moeten er op toezien hoe de leden van de kerk leven en zich gedragen; ze moeten als onderherders de schapen van Jezus, als dat nodig is, waarschuwen niet van de kudde af te dwalen. Want Koning Jezus wil door Zijn onderdanen gehoorzaam gediend worden: de Goede Herder wil ~ Zijn kudde bijeen houden.

Naast de kerkeraad zijn er ook diakenen die arme of in moeilijkheden verkerende leden van de kerk helpen: ze moeten die leden tot steun zijn. Om hun werk goed te kunnen doen, moeten zij op bezoek gaan bij armen en zieken en zonodig financiële steun geven.

De mensen aan wie Jezus een ambt in Zijn kerk wil toevertrouwen moeten aan eisen voldoen die nauwkeurig worden beschreven in de brieven van Paulus aan Titus en aan Timotheus. Ze worden ambtsdragers, (1 Tim. 3) dat wil zeggen 'kerkelijke functionarissen', genoemd. De manier waarop de ambtsdragers gekozen worden en wat er moet gebeuren als zij hun werk niet in gehoorzaamheid aan de Bijbel doen, staat nauwkeurig in de regels van de Kerkorde. Daarin wordt ook geregeld, hoe kerken toezicht op elkaar moeten hebben, door elkaars vergaderingen te bezoeken en regionaal en landelijke vergaderingen te houden. In de Kerkorde worden allerlei zaken geregeld die het kerkelijk samenleven betreffen, want het is erg belangrijk, dat alle kerken daarin handelen naar dezelfde regels. Regels, die ontleend zijn aan de Bijbel.

De Bijbel bindt samen

Eén van de regels in de Kerkorde luidt, in de wat ouderwetse taal waarin de Kerkorde op de synode van Dordrecht in 1618/1619 werd geschreven: Zo iemand zich beklaagt door de uitspraak der mindere vergadering verongelijkt te zijn, dezelve zal zich op een meerdere kerkelijke vergadering beroepen mogen; en 't geen door de meeste stemmen goedgevonden is, zal voor vast en bondig gehouden worden. Tenzij dat bewezen worde te strijden tegen het Woord Gods. Dit geeft het fundament weer van de manier waarop kerken moeten samenleven, zoals de Bijbel dat leert. De besluiten die samen overeengekomen worden, moeten door alle kerken worden nageleefd. Maar niet tot elke prijs. Niet als die besluiten indruisen tegen wat God zelf zegt in Zijn Woord. In de kerk beslist daarom niet, zoals in veel andere gevallen, de helft plus één. Het Woord van God is beslissend. Hoeveel wijze mannen ook samen een kerkelijk besluit nemen, alleen de Bijbel kan de echte samenwerking tot stand brengen. Alleen de Bijbel bindt samen. 

Ontdek de wereld van het kerkrecht en verbaas je over wat de mens er van heeft gemaakt             

Deze site wil iedereen van dienst zijn die informatie zoekt over het geldend kerkrecht in Nederlandse kerkgemeenschappen.
Voor de meeste Nederlandse kerkgenootschappen is er een startpagina gemaakt, die toegang geeft tot de kerkorde en tot belangrijke kerkrechtelijke boeken en documenten van die kerk.
Zulke startpagina's zijn er ook voor een representatief aantal buitenlandse kerken uit diverse tradities.
Verder is er een startpagina met onderwerpen uit wetgeving en regelgeving op het snijvlak van kerkrecht en commuun (civiel) recht.

Kerkrecht.nl wil ook de beoefening van het kerkrecht als studievak ondersteunen en stimuleren. Met het oog daarop worden er bijv. overzichten opgenomen van literatuur op het gebied van het kerkrecht. Dat kan naast Nederlandse ook anderstalige literatuur zijn.
Daarnaast is er plaats voor historische documenten, bijv. kerkordes, acta van concilies en synodes uit voorbije eeuwen e.d. in full-text.
De site is opgezet uit ideële motieven en werkt niet commercieel, zonder winstoogmerk.

 Om eens heel goed over na te denken: De grondrechten van de gelovigen

Wanneer de mensenrechten in een samenleving gerespecteerd worden kan je zeggen dat de mens overeenkomstig zijn waardigheid leeft. De meest elementaire mensenrechten zijn niet die van voedsel, werk en behuizing, al zijn die rechten nog zo belangrijk. De vrijheid om de waarheid te kennen en om het goede te doen zijn noodzakelijker om gelukkig te kunnen zijn. Kijk bijvoorbeeld naar ons ontwikkelde Westen. Hoeveel mensen zijn er niet die van alles hebben en een droevig bestaan leiden? Jezus wijst op het fundamentele recht en plicht van de mens om "…de waarheid (te) kennen" want alleen "de waarheid zal u vrij maken" (Joh. 8,32). Men heeft het recht om menselijk en goed te zijn, niet het recht om onmenselijk te zijn. Men heeft geen recht om moordenaar, dief of fraudeur te zijn. Dit ligt wel in ons vermogen, maar we hebben daar geen recht op. De mensenrechten steunen op het simpele feit dat iemand mens is, onafhankelijk van hun erkenning door de overheid.

Het christelijk leven begint bij de doop. Daarmee wordt je "burger" van de christelijke gemeenschap; je ontvangt het merkteken van de kinderen van God. De basisrechten van de christen zijn rechten naar het voorbeeld van Christus "de eerstgeborene onder vele broeders" (Rom. 8,29). Al onze rechten als christenen kunnen we samenvatten in het recht om Jezus te ontmoeten in Zijn Kerk: het recht om het bovennatuurlijk leven van de genade te ontvangen, om door Christus geheiligd te worden. Een van de primaire taken van de hiërarchie in de Kerk is de rechten van de gelovigen beschermen opdat ze Christus kunnen ontmoeten.

De Kerk heeft in de beschrijving van de fundamentele rechten de fundamentele plichten niet vergeten. De door de Verenigde Naties aangenomen Universele verklaring van de rechten van de mens vermeldt in artikel 29 dat "eenieder plichten heeft jegens de gemeenschap, zonder welke de vrije en volledige ontplooiing van zijn persoonlijkheid niet mogelijk is". Voor de rest kun je veronderstellen dat tegenover rechten plichten staan.

Op grond van de doop bestaat tussen alle christengelovigen een ware gelijkheid in waardigheid en handelen, waardoor allen, ieder overeenkomstig de eigen plaats en taak, aan de opbouw van het Lichaam van Christus meewerken. De voorgangers, ouderlingen en diakenen zijn niet meer christen dan de andere gelovigen. Zij hebben wel een zwaardere plicht bij hun bediening om stimulans te zijn voor de rest van het volk. Alle gelovigen zijn gebonden aan de verplichting altijd de gemeenschap met de Kerk te bewaren. Met grote nauwgezetheid dienen zij de plichten te vervullen waartoe zij gehouden zijn zowel jegens de Kerk als geheel als jegens de particuliere Kerk waartoe zij behoren..Allen moeten overeenkomstig de eigen roeping "hun krachten aanwenden om een heilig leven te leiden" en om "de groei van de Kerk en haar voortdurende heiliging te bevorderen".

Zouden wij niet in dit besef van onze plichten en rechten kunnen groeien? Is het niet zinvol om onszelf wat op te offeren door het nakomen van onze morele verplichting tot eenheid? Christus blijft ondanks alles vertrouwen hebben in de christengelovigen om zijn hartewens van de eenheid in vervulling te doen gaan. Om deze gemeenschap met Christus werkelijkheid te maken hebben de christenen "het recht uit de geestelijke goederen van de Kerk, vooral uit het woord Gods en de sacramenten, bijstand van de bevestigde ambtsdragers te ontvangen". De christengelovigen "hebben het recht de eredienst aan God te voltrekken volgens de voorschriften van de eigen, door de wettige ambtsdragers goedgekeurde rituelen, en een eigen vorm van geestelijk leven te volgen, in overeenstemming evenwel met de leer van de Kerk ". Dit heeft als gevolg voor de ambtsdragers de verplichting om in deze fundamentele rechten van de gelovigen te voorzien. In de bediening van het woord, die moet steunen op de Heilige Schrift, de traditie, de liturgie, het leergezag en het leven van de Kerk, moet het verlossend handelen van Christus volledig en getrouw voorgehouden worden.

Kerkelijke rechten kunnen veronachtzaamd worden door de dragers zelf. Ook kunnen zij geschonden worden door het kerkelijke bestuur. De Kerkorde voorziet de mogelijkheid om beroep aan te tekenen tegen de besluiten van het kerkelijk bestuur. Uiteraard beseft het kerkelijk recht dat de wet alleen niet voldoende is. Het is altijd wenselijk door gezamenlijk overleg tot een billijke oplossing te komen. Mocht dat niet lukken, dan staat de weg naar de kerkelijke organen open.
Kerkelijke rechten kunnen op passende wijze uitgeoefend worden door degenen die ze bescheiden vragen en ontvangen.

Geloof en genade zijn vrije gaven van God. Men heeft de rechten die God geeft. De Kerk erkent, verkondigt en beschermt de kerkelijke rechten. De sacramenten, die door Christus aan de Kerk zijn gegeven bepalen haar structuur. Hierin mag de Kerk geen wezenlijke veranderingen aanbrengen..

Een laatst woord zou gezegd kunnen worden over het zogenaamde "recht op tegenspraak", een door sommigen gepropageerde vorm van vrijheid van meningsuiting. Als men hiermee bedoelt het recht op het hanteren van een bepaalde mening –niet algemeen aanvaard – in zaken waarin het leergezag zich niet heeft uitgesproken, dan is dat acceptabel.  

Als men hieronder verstaat het recht om tegen het leergezag in te gaan of het weigeren om dat te aanvaarden, dan spreekt men over een "recht" dat geen christengelovige heeft of ooit zal kunnen hebben. Iedere gelovige heeft het vermogen om het leergezag te verwerpen maar niet het kerkelijk recht hiertoe. De reden is helder: het leergezag tegenspreken in zaken van geloof en moraal is ingaan tegen de geest van Christus, zoals die aan ons door de eeuwen heen is overgeleverd. Het zou betekenen onszelf van Christus te scheiden, onze gemeenschap met Hem verliezen, het fundamentele recht van de gelovigen schenden, de katholieke identiteit verliezen.
 
Op grond van de doop bestaat tussen alle christengelovigen een ware gelijkheid in waardigheid en handelen, waardoor allen, ieder overeenkomstig de eigen plaats en taak, aan de opbouw van het Lichaam van Christus meewerken. De voorgangers en de andere amtsdragers zijn niet meer christen dan de andere gelovigen. Zij hebben wel een zwaardere plicht bij hun bediening om stimulans te zijn voor de rest van het volk. Alle gelovigen zijn gebonden aan de verplichting altijd de gemeenschap met de Kerk te bewaren. Met grote nauwgezetheid dienen zij de plichten te vervullen waartoe zij gehouden zijn zowel jegens de Kerk als geheel als jegens de particuliere Kerk waartoe zij behoren. Allen moeten overeenkomstig de eigen roeping hun krachten aanwenden om een heilig leven te leiden en om de groei van de Kerk en haar voortdurende heiliging te bevorderen.

Zouden wij niet in dit besef van onze plichten en rechten kunnen groeien? Is het niet zinvol om onszelf wat op te offeren door het nakomen van onze morele verplichting tot eenheid? Christus blijft ondanks alles vertrouwen hebben in de christengelovigen om zijn hartewens van de eenheid in vervulling te doen gaan. Om deze gemeenschap met Christus werkelijkheid te maken hebben de christenen "het recht uit de geestelijke goederen van de Kerk, vooral uit het woord Gods en de sacramenten, bijstand van de bevestigde ambtsdragers te ontvangen". De christengelovigen "hebben het recht de eredienst aan God te voltrekken volgens de voorschriften van de eigen, door de wettige ambtdragers van de Kerk goedgekeurde rituelen, en een eigen vorm van geestelijk leven te volgen, in overeenstemming evenwel met de leer van de Kerk. Dit heeft als gevolg voor de ambtsdragers de verplichting om in deze fundamentele rechten van de gelovigen te voorzien. In de bediening van het woord, die moet steunen op de Heilige Schrift, de traditie, de liturgie, het leergezag en het leven van de Kerk, moet het verlossend handelen van Christus volledig en getrouw voorgehouden worden.  

                                

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO