Samenkomen en samenleven: in de kerk

Je eigen mening, de publieke opinie, noch theoretische discussies zijn van belang of van invloed als het gaat over God en Zijn werk in onze wereld. Het enige betrouwbare is, watGod Zelf door de Heilige Geest in de Bijbel zegt. Dat geldt ook voor de manier waarop de kinderen van God moeten samenkomen en samenleven: in de kerk.

In de Bijbel komt dat woord 'kerk' niet voor. Maar dat is alleen maar een kwestie van woordgebruik. De nederlandse vertalingen van de Bijbel gebruiken voor 'kerk' een ander woord: 'gemeente'. In de grondtekst van de Bijbel wordt een term gebruikt die Ietterlijk betekent: een samengeroepen vergadering. En dat is wat we eigenlijk van de kerk moeten weten. Er is Iemand die roept: kom! Door het werk van Zijn Zoon Jezus roept God zondige mensen weer naar Zich toe. Zo ontstaat de gemeente, de kerk.

Geloven zonder kerk?

Het blijkt uit enquêtes dat veel mensen, ook al behoren ze niet tot een kerk, zichzelf daarom nog niet als 'ongelovig' beschouwen. Met dat 'niet ongelovig' wordt dan meestal bedoeld een zeker gevoel of vermoeden dat er toch 'iets' is, iets meer dan onze tastbare en harde wereld. In plaats van die onbestemde gevoelens geeft God duidelijkheid, voor wie Zijn Woord aanneemt. Maar dan komt ook de kerk ter sprake.

De kerk. Voor veel mensen roept dat woord de gedachte op aan zondagse " verplichtingen, aan gevoelloze kerkelijke 'leerstellingen', aan kerkelijke verdeeldheid. En bij het horen van het woordje 'kerk' , denk je al gauw aan de mensen van die kerk, die zo vaak tegenvallen en zo vaak in strijd , met hun geloof handelen. Geloven is goed, maar kan dat niet beter zonder de kerk?

De Bijbel kent echter geen 'lospende gelovigen' .In het Oude Testament zijn de gelovigen leden van één volk, kinderen van één stamvader: Abraham. Ze vormen de natie Israël. Toch is ook in die tijd de nationale eenheid niet het belangrijkste. Het gaat om de eenheid van het geloof .

Abraham kreeg de belofte van God dat Hij vader van véél volken zou worden. In het Nieuwe Testament kun je lezen, hoe die belofte waarheid wordt. Na de hemelvaart van Jezus roept de Geest van God mensen uit alle volken tot geloof. Hetzelfde (Gen. 15: 5,6) zelfde geloof als dat van Abraham. (Gen. 17: 4-7) Die gelovigen uit allerlei volken op aarde (Rom.4:11,17) zal voortbrengen. De eenheid van het geloof maakt al die mensen nu tot één volk. Het volk van God.

Eén kudde, één Herder

ledereen kent wel de versregel' de (Ps, 23) Heer is mijn Herder' .Zo gaat God met Zijn volk om, als een herder met (Ps. 27: 21) zijn schapen. Uit dat beeld spreekt (Ps, 78: 52) een liefderijke zorg. Als schapen van (Jes 40 .11) de grote kudde. Ontvangen van hem leiding, bescherming en verzorging. Ze zullen omkomen als de herder ze niet terughaalt naar de kudde. God heeft Jezus gegeven als Herder .

Jezus zelf heeft daarover gesproken. (Joh. 10) Lees de prachtige gelijkenis van de Goede Herder maar eens. De Goede Herder zet Zijn leven in voor Zijn schapen. Als je dit verhaalleest, wordt in één keer duidelijk, wat het betekent bij de kerk te horen. Het betekent geleid te worden door de Goede Herder Jezus Christus. Het betekent luisteren naar Zijn stem en gehoorzaam achter Hem aangaan. Eén kudde, één Herder.

De stem van de Herder

Jezus is nu in de hemel, onze Herder is aan de rechterhand van Zijn Vader. Toch kunnen Zijn schapen Zijn stem horen hier op aarde. Waar het Woord van God in opdracht van Jezus verkondigd wordt, hoor je mensen praten. Maar de eigenlijke spreker (Hebr. 1: 1) is Jezus, door de Heilige Geest. (Hebr. 12: 25) De stem van de Herder is het gepre- dikte Woord van God. Als je het boek Handelingen leest, zie je, dat het luisteren naar die stem tot geloof brengt en ook, dat die stem de gelovigen bijeenbrengt in gemeenten. De mensen die tot geloof kwamen en zich tot God bekeerden worden (Hand. 11 : 21) daarna als vanzelfsprekend de gemeente' genoemd.

De brieven aan de (Hand. 11: 26) Corinthiërs, de Galaten en de Thessalonicenzen, worden evenals de brieven van Jezus in Openbaringen 2 en 3, dan ook geadresseerd aan de gemeenten, de kerken. Die adressering staat blijkbaar gelijk aan de adressering die op andere plaatsen in de Bijbel gebruikt wordt: 'De heiligen' of 'de heilige en gelovige broeders (Phil. 1: 1)(Col. 1:2).

Mensen als herders

God roept mensen als u, om de stem van de grote Herder Jezus Christus over te brengen. Daarom worden die (Joh.21:15-17) mensen ook herders genoemd. Zij (Hand. 20: 28) zijn de onderherders onder de opperherder(1 Petr. 5: 1-4) Jezus. De eerste herders waren de apostelen. Zij hadden de leiding in de eerste christengemeenten, (Hand.2 : 42) waar de samenkomsten met regelmaat plaatsvonden. 'En zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden'. Het onderwijs, de eenheid met elkaar, het breken van het brood bij het Avondmaal en het samen bidden hebben ook vandaag in de zondagse bijeenkomsten hun plaats. Ook bij het 'liefdewerk' van de gelovigen hadden de apostelen (Hand. 4 : 37) als dat nodig was, de leiding. (2 Tim. 2: 2) De apostelen hebben de opdracht om te prediken en leiding te geven (Hand. 14: 23) doorgegeven aan anderen. Ze stelden 'oudsten' of 'ouderlingen' aan en lieten weten, dat dat in alle gemeenten (Tit.1 : 5) moest worden nagevolgd.

Wanneer een gemeente eenmaal op die manier geformeerd was, werd het haar eigen taak om onder leiding van de 'ambtsdragers', de roeping door te geven aan opvolgers. De eisen waaraan die opvolgers moesten voldoen (1 Tim. 3) werden duidelijk bekend gemaakt. Onder hen die geroepen waren herders te zijn, kwam op den duur een vaste taakverdeling tot stand. Ze gaven namelijk gezamenlijk leiding aan de gemeente en waakten over hun 'kudde'. Maar sommigen werden afgezonderd voor (1 Tim. 5: 17) het werk van de prediking en het onderwijs.

Nu zijn dat de 'dienaren van het Woord', de predikanten. Voor de steun aan armen en zieken en mensen in andere nood, de christelijke barmhartigheid, werd het ambt (1 Tim. 3 : 8) van diaken ingesteld. (Fil. 1: 1) Het herderschap van Jezus moet door middel van de drie ambten, predikant, ouderling en diaken, concreet worden uitgeoefend. Ten dienste van de Kudde die de Goede Herder met Zijn bloed gekocht heeft.

Het Lichaam van Christus

'Gij zijt het lichaam van Christus en (1 Cor. 12: 27) ieder voor zijn deelleden' .Lichaam van Christus, dat is een van de mooiste namen die iedere gemeente van Jezus mag dragen. De Bijbel gebruikt voor Christus en de Zijnen het beeld van het lichaam. Zoals bij een mens alle delen van zijn lichaam één levend geheel vormen, zo vormen Christus en Zijn gelovIgen ook samen één levend geheel.

Die intense eenheid is er vooral als de gemeente samenkomt aan de (1 Cor.10:16, 17) Avondmaalstafel. Door het werk en de verdienste van Jezus is er nieuw leven voor de Zijnen. Zijn offer aan het kruis betekende verzoening met God voor de gelovigen. Zoals een mens zijn lichaam voedt, zo voedt Jezus Zijn lichaam, de gemeente (Ef. 5: 29).

Door de prediking van het Woord en aan de tafel van het Avondmaal

God geeft de leden van de kerk een nieuw, een met God verzoend leven; dat is een gave die tot de gelovigen komt als ze luisteren naar Zijn Woord. Het Avondmaal geeft die ge- lovigen zekerheid. Zo zeker als zij tijdens het Avondmaal brood eten en wijn drinken, zo zeker is het ook dat zij door Zijn lichaam (het brood) en door Zijn bloed (de wijn) vergeving van hun zonden ontvangen. En een nieuw, eeuwig leven tegemoet gaan.

Als je in Christus gelooft, Hem als je Verlosser aanvaardt, ontkom je niet meer aan een plaats in de kerk. Uit liefde voor Hem móet je een plaats in Zijn lichaam, de gemeente, innemen. Op die plaats, in de kerk, ontvang je Zijn genadegaven ten volle; daar mag je Hem dienen, daar heeft het schaap een Herder. Heeft de kudde één Herder .

Bijlage 1: Titels en namen van de gemeente
 
* Raad der heiligen (psalm 89:7)
* Kring der oprechten en in de vergadering (Psalm 111:1)
* Lichaam van Christus (Efeziërs 1:22, 23, Kolossenzen 1:24)
* Een scheut die Ik gepland heb (Jesaja 60:21)
* De bruid van Christus (Openbaring 21:9)
* Gemeente Gods (Handelingen 20:28)
* Vergadering van eerstgeborenen (Hebreeën 12:23)
* Gemeente van de levende God (1 Timotheüs 3:15)
* De stad van de levende God (Hebreeën 12:22)
* De gemeente der vromen (“Heiligen”) (Psalm 149:1)
* Duif (Hooglied 2:14; 5:2)
* Alle geslacht in hemel en op aarde (Efeziërs 3:15)
* Kudde Gods (Ezechiël 34:15; 1 Petrus 5:2)
* Kudde van Christus (Johannes 10:16)
* Feestelijke en plechtige vergadering van de eerstgeborenen (Hebreeën 12:23)
* Gods bouwwerk (1 Korintiërs 3:9)
* Gods erfdeel (Joel 3:2, i Petrus 5:3)
* Gods medearbeiders (1 Korintiërs 3:9)
* Gouden kandelaar (Openbaring 1:20)
* Woonstede Gods in de Geest (Efeziërs 2:22)
* Hemelse Jeruzalem (Galaten 4:26, Hebreeën 12:22)
* Zijn koninkrijk (Psalm 103:19; 145:12; Matteüs 16:28; Lucas 1:33)
* Heilige stad (Openbaring 21:2)
* Heilige berg (psalm 15:1)
* Heilige plaats (Jesaja 57:15)
* Heilige tempel (Efeziërs 2:21)
* Huis van Christus (Hebreeën 3:6)
* Huis van God  (1 Timoteüs 3:15; Hebreeën 10:21)
* Huisgezin van God (Efeziërs 2:19)
* Gods erfdeel (Psalm 28:9; Jesaja 19:25)
* Israël Gods (Galaten 6:16)
* Koninkrijk van God (Matteüs 6:33; 12:28; 19:24; 21:31)
* Koninkrijk der hemelen (Matteüs 3:2; 4:17; 5:3; 5:10; 5:19; 5:20; 10:7)
* Dochter van de Koning (Psalm 45:13)
* De vrouw van het Lam (Openbaring 19:7; 21:9)
* Erfdeel van de Heer (Deuteronomium 32:9)
* Berg Zion (Psalm 2:6; Hebreeën 12:22)
* Berg van het huis des Heren (Jesaja 2:2)
* Mijn vaders huis (Johannes 2:16; 14:2)
* Mijn koninkrijk (Johannes 18:36)
* Nieuw Jeruzalem (Openbaring 21:2)
* Pijler en fundament der waarheid (1 Timoteüs 3:15)
* Plaats van mijn troon (Ezechiël 43:7)
* Begeerde, niet verlaten Stad (Jesaja 62:12)
* Geestelijk huis (1 Petrus 2:5)
* Bruid van Christus (Hooglied 4:12; 5:1)
* Tempel van God (1 Korintiërs 3:16-17)
* Tempel van de levende God (2 Korintiërs 6:16)
* Wijngaard (Jeremia 12:10; Matteüs 21:41)
* Uw koninkrijk (Psalm 45:6; 145:11; Matteüs 6:10; Lukas 23:42)

BIJLAGE 2:
De rooms-katholieke leer en de kerk

Er bestaat een groot verschil van opvatting met de protestanten over het instituut kerk. Voor de rooms-katholiek is de kerk het enige middel waar door hij zijn heil kan bewerken. Zij is daarom in alles overheersend in zijn geestelijk denken. Van de wieg tot het graf is de kerk bepalend voor zijn gedragingen nu en in de toekomst. Zelfs na het graf is de kerk het instituut dat bepaalt wat er gebeurt met de rooms-katholieke ziel door het houden van speciale missen voor de gestorvenen en door het heilig verklaren van sommige gestorvenen. 

De kerk is ook het instituut dat het alleenrecht heeft op de leer. "De Congregatie voor de Geloofsleer" onder leiding van (toen nog) kardinaal Ratzinger bepaalt of er afwijkingen van de leer plaatsvinden en roept de betrokken geestelijke op het matje in Rome. In juli 1998 heeft de paus in een speciale brief aan de Nederlandse geestelijkheid laten weten, dat de Vaticaanse Curie de hoogste macht heeft. De curie is het college dat de paus bijstaat in het besturen van de kerk. 

De aanleiding tot het pauselijk schrijven was het feit, dat rooms-katholieke hoogleraren op hun universiteiten niet altijd de leer van Rome deelden. (*7) In de uitspraken van het vierde Lateraanse Concilie (800-802 n.C.) staat o.a.:
"De kerk heeft van de Here de beschikking over alle kerken. Zij is de moeder en meesteres van alle gelovigen" (caput 5)
In het Nieuw Kerkelijk Wetboek van 1983 staat o.a.:
"De kerk heeft van de Here de beschikking over alle kerken en christenen afzonderlijk".(canon 331)

In december 1984 schreef het Vaticaan een belangrijk document, officieel een apostolische uiteenzetting genoemd, over het herstel van de betekenis van zonde. Hierin zegt hij o.a.: "De wijdverbreide opvatting, dat iemand vergeving van zonde rechtstreeks van God kan ontvangen dient geschrapt te worden".
Hij spoorde in zijn brief de rooms-katholieken aan om hun zonden vaker te belijden aan de priesters. In de loop der eeuwen heeft het Vaticaan middels haar geestelijkheid zich alle macht toegeëigend. Zelfs het lezen van de Bijbel, dat zij lange tijd onthouden heeft aan haar leden, wordt in deze tijd nog onderworpen aan de uitleg van de rooms-katholieke kerk.

Voor ons als protestanten is deze geestelijke invloed van de kerk op ons persoonlijk leven ondenkbaar

Zodra een protestant tot een persoonlijk geloof in God is gekomen door Jezus Christus, is er een rechtstreekse relatie met God. Normaal gesproken gaat hij dan de Bijbel lezen en is voor hem het gelezene het Woord van God. Dat zijn kerk hem daarbij helpt en leert en dat deze kerkelijke gemeente hem tot steun is, is vanzelfsprekend. Ook gelooft de protestant dat hij lid is geworden van de Kerk met een hoofdletter, het lichaam van Jezus Christus. Dit lichaam bevindt zich verspreid over alle kerken. De klemtoon ligt echter op de persoonlijke relatie met God (Joh.3:1-11).Via zijn gebed mag de protestant direct tot God gaan en indien nodig zijn zonden belijden. Als protestanten zijn we van mening dat de rooms-katholieke kerk zich tussen God en de mensen heeft geplaatst. De Bijbel leert ons totaal anders. Wij citeren hier de bekendste tekst uit de Bijbel als afsluiting van dit gedeelte:

"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe". (Joh.3:16)