Is er dan toch nog een verrassing?

(Gen.3:19) 'Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.' Die woorden, waarmee God de straf over de zonde van Adam aankonldigde, kent wel iedereen. Vanaf het moment dat G,od die woorden uit- (Rom.5 : 21) sprak, heeft de zonde als koning geheerst in de dood' . Dood. Het lichaam wordlt begraven, gecremeerd; het wordt vernietigd, het vergaat tot stof. Wat overblijft is dezelfde levenloze materie die God (Gen.2: 7) gebruikte om er Zijn levensadem in te blazen.

Voor veel mensen is de dood het einde van alles. Daarná komt er niets meer. En dus: laten we eten (1 Cor.15:32) en drinken, want morgen sterven we. Pluk de dag. Want met het sterven is alles voorbij. Afgelopen. Voorbij .Of is er dan toch nog een verrassing?

Dood en leven

Wie zou niet opzien tegen het sterven (I Cor. 15:26) ? De Bijbel noemt de dood zelfs een vijand, De dood vernietigd alle leven. De dood is verschrikkelijk, Ook al liggen er nog zoveel bloemen op de baar of op het graf.

Zo te schrijven of te praten over de dood vinden veel mensen niet gepast; over de dood kun je het maar beter niet hebben, De dood kun je maar beter verzwijgen, Maar om de dood. kun je niet heen. Is er iets dat meer dat zo ingrijpt in het menselijk leven ? De menselijke stem zwijgt, ook de stem van wie hier op aarde God daarmee heeft geprezen. In de dood wordt er niet meer aan God gedacht; wie kan God (Ps. 6: 6) loven als hij dood is? (Ps. 115:17. 18)

Als de dood werkelijk het einde is, zijn christenen toch maar 'zielige' mensen. Ze hebben zich in hun leven vaak veel laten ontgaan wat nog wat fleur aan het leven geeft. De Bijbel is daar ook heel nuchter over. Als er aan deze kant van het graf niets anders is dan leven en aan de andere kant niets anders dan niets, 'als wij (1 Cor. 15:19) alleen voor dit leven onze hoop op Christus gebouwd hebben, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen'. Maar dood is niet altijd écht dood. En leven is niet werkelijk léven.

In de Bijbel betekenen de woorden 'dood' en 'sterven' niet altijd hetzelfde; evenmin als het woord 'leven'. De Bijbel zegt dat een mens dood kan zijn, en toch leven; en leven en toch dood kan zijn. Dat is geen spel met woorden. , Maar werkelijkheid. (Joh. 11: 25) 'Ik (Jezus) ben de opstanding en het leven; wie in Mij gelooft, zalleven, ook al is hij gestorven en een ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven.

De Bijbel kent twee soorten dood en ook twee soorten leven. Dood is: gestorven (Col.2 : 13) zijn. Maar 'dood' kan ook betekenen: afgesneden zijn van God. Leven is ademhalen, bewegen, zijn. Maar 'leven' kan ook betekenen: leven met God. Als God tegen Adam zegt: 'Ten dage, dat gij daarvan eet, zult (Gen. 2 : 17) gij voorzeker sterven' zegt God dat Adam niet meer mag leven onder de hoede van God, dat God niet meer met hem wil samenleven. En van het werkelijke leven zegt Jezus: 'Vader , (Joh. 17: 3) dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt.

Meer dan een levend lichaam

Een mens is meer dan een levend lichaam. Leven in de gangbare zin van het woord houdt op als 'het stof (Pred.12:7) weerkeert tot de aarde, zoals het geweest is, en de geest wederkeert tot God, die hem geschonken heeft., (Lees eens die ontroerende beschrijving van de afbraak van het menselijk (Pred.12:7) lichaam bij het ouder worden.) De geest van een mens. Ook Jezus spreekt daarover. Als Hij sterft aan het kruis zegt Hij:' Vader, in Uw (Luc.23:46) handen beveel Ik Mijn geest'. En Stefanus bidt als hij stervende is: 'Here Jezus, ontvang mijn geest.(Hand.7:59') In de Bijbel wordt voor het woord 'geest' ook wel het woord 'ziel' gebruikt.

Dat laatste woord heeft in het Woord van God verschillende betekenissen. Soms betekent het het zuiver lichamelijk leven, daarnaast wordt het ook gebruikt als aanduiding voor de mens als persoon of voor mens en dier als levende wezens. Maar het woord ziel wordt in de Bijbel ook gebruikt om datgene aan te duiden wat een mens is, naast zijn lichaam. 'En weest niet bevreesd (Matth. 10:28) voor hen, die wel het lichaam doden, maar de ziel (d.i. het leven) niet kunnen doden; weest veeleer bevreesd voor Hem, die beide, ziel en lichaam, kan verderven in de hel. De totale, éne mens is ziel én lichaam. Wij kunnen ons niet voorstellen hoe het één zou kunnen bestaan zonder het andere. Maar dat de mens kan blijven leven, ook al is zijn lichaam vergaan, maakt de Bijbelons wel heel duidelijk.

Leven na het sterven

Er is leven, ook na het sterven. Toen sommige Joden een discussie hadden met Jezus over de mogelijkheid van de opstanding uit de dood, herinnerde Jezus hen aan wat God al heel lang geleden tegen Mozes gezegd : 'Ik ben de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jacob.Jezus leert hen dan: 'Hij is (Luc. 20: 38) niet een God van doden, maar van levenden, want voor Hem leven zij allen' .Zij leven, ook al is hun . lichaam vergaan. Zij leven. In de hemel, met God en met Christus.

Toen de apostel Paulus in levensgevaar verkeerde, schreef hij, dat verder leven voor hem zou betekenen dat hij vruchtbaar zou kunnen wer- ken in dienst van Jezus. Hij was daar graag toe bereid. Maar ook verlangde hij er sterk naar bij Jezus in de hemel te zijn, dat was verreweg (Filipp.1:21-23) het beste. 'Het leven is mij Christus, het sterven winst.

Paulus wist dat zijn sterven niet de werkelijke dood zou zijn. Na zijn lichamelijke dood zou hij meteen samen met zijn Heer zijn. Dat had Jezus zelf gezegd. Toen Hij aan het kruis hing. Naast Hem hingen toen twee misdadigers. En één van die twee gaf er blijk van, dat hij in Jezus geloofde, ook toen Hij hing dood te bloeden aan het kruis naast hem. Hij vroeg Jezus: Jezus, gedenk mijner, wanneer Gij (Luc.23:42-43) in uw koninkrijk komt'. Hij kreeg een antwoord dat over de dood heenreikte: 'Ik zeg u, heden zult gij met Mij in het paradijs zijn'. Dood. Maar op hetzelfde moment lévend met Christus.

Als je tijdens je leven in Jezus gelooft als de Verlosser en Heer, mag je als je sterft blijven léven. Een (Ps. 36: 10). Dat leven met God, dat dus hier op aarde al begint, wordt je niet weer afgenomen. Ook niet tijdelijk. Dat leven is voor altijd, voor eeuwig. Zo worden de woorden van Jezus ook veel duidelijker, die in het begin van deze studie werden aangehaald. 'Wie in Mij gelooft (Joh. 11:25, 26) zal leven (samen met God), ook al is hij gestorven (in de gangbare zin van het woord). Ieder die leeft (in de gangbare zin) en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven (het leven met God verliezen).

'Zalig de doden, die in de Here sterven (Openb. 14:13). Met andere woorden: gelukkig ben je, als je in geloof sterft. Dan hoeft niemand medelijden met je te hebben. Of om je te treuren. Want dan leef je verder bij God, is er een eind gekomen aan al je moeiten.

De opstanding

Bij God leven, ook al is je lichaam vergaan. Maar dat is het einde niet. ...want de ure komt, dat allen, die (Joh. 5:28, 29) in de graven zijn, naar zijn stem zullen horen, en zij zullen uitgaan, wie het goede gedaan hebben, tot de opstanding ten leven, wie het kwade bedreven hebben tot de opstanding ten oordeel.' God verlost complete mensen, met ziel én lichaam. Een- maal zal de aarde weer bewoond zijn door complete mensen. God zal alle dingen nieuw maken. Ook ons lichaam. Dat is onvoorstelbaar; hoe zal dat zijn?

Paulus mag daar in gebrekkige, menselijke taal iets van ( 1 Thess. 4: 16) onthullen. 'De Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aarts- engel en bij het geklank van een bazuin van God, neerdalen van de hemel en zij die in Christus gestorven zijn, zullen het eerst opstaan. ..' In de tijd van Paulus hebben de mensen zich ook al afgevraagd, hoe dat kan. (1 Cor.15:35-49). Hoe zou het opgestane lichaam eruit zien?

Paulus gebruikt een prachtig beeld om daarvan een heel klein beetje duidelijk te maken. Dat beeld had Jezus ook al gebruikt om daarmee Zijn eigen sterven en opstanding (Joh. 12: 24) uit te leggen. Het is het beeld van de graankorrel en de korenaar. Een beeld dat in onze geïndustrialiseerde wereld voor veel mensen helaas niet meer zo duidelijk is. Maar de boeren kennen het beeld maar al te goed. Een graankorrel wordt in de aarde gezaaid. Dan zal die korrel sterven. Maar uit die stervende korrel komt een prachtige korenaar. Uit elke korrel groeit een andere aar. En elke soort korrel geeft een eigen soort aar. De graankorrel en de aar zijn hetzelfde, en toch is er een groot onderscheid tussen beide. De nietige korrel brengt een grote, prachtige korenaar voort.

Die vergelijking is (ICor.15:42,43) toe te passen op ons lichaam: 'gezaaid in vergankelijkheid en opgewekt in onvergankelijkheid; gezaaid in oneer, opgewekt in heerlijkheid; gezaaid in zwakheid, opgewekt in kracht'. Want 'de bazuin zal klinken (I Cor 15:52) en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden' .

De eindbestemming van de gelovige mensen is, dat ze 'gelijkvormig zijn (Rom. 8 : 29) aan het beeld van Gods Zoon' , ook lichamelijk. 'Die ons vernederd lichaam (Filipp.3 : 21) veranderen zal, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt' .Als Jezus terugkomt (I Joh. 3: 2) zullen wij Hem gelijk zijn, want wij zullen Hem zien gelijk Hij is'. Jezus is opgestaan uit de dood. Dat is voor ons de garantie van onze opstanding. Ons lichaam, ons nieuwe lichaam zal als een korenaar uit een graankorrel, verrijzen in heerlijkheid. Als we Jezus gelovig hebben verwacht.

De opstanding voor iederéén

Alle doden zullen opstaan uit de dood op de dag dat Jezus terugkomt naar de aarde. Gelovigen zowel als ongelovigen. ledereen. Op wat voor manier ze ook gestorven zijn, wat er ook met hun lichaam is gebeurd. 'En de zee gaf de doden die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven (Openb.20:13) ven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld. Wie niet gelooft heeft in Jezus Christus zal (Openb. 21 : 8) opstaan om geoordeeld te worden. De ongelovigen zullen voor altijd (Openb.20:15) gescheiden worden van God: de eeuwige dood.

De menselijke taal schiet tekort om uit te drukken hoe (Matth. 13:41,42) erg de veroordeling van God is. Tekort om daarmee te spreken over de heerlijkheid van het eeuwige leven. Geen wonder dat in het Nieuwe Testament daarover altijd in beeldspraak wordt gesproken, evenals in het het Oude Testament op die manier over het samenleven met God wordt geschreven. In een ander verband heeft Paulus gezegd: (I Gor. 2: 9) 'Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God bereid heeft voor degenen, die Hem liefhebben.

Gods veroordeling is onvoorstelbaar erg. Leven met God, door Hem als kinderen te worden aangenomen, is onvoorstelbaar heerlijk. Het eeuwige leven, dat is: altijd leven in de nabijheid van God, de Vader .De scheiding tussen hemel en aarde zal zijn opgeheven. De gelovigen zullen voor altijd bij Hem (I Thess. 4: 17) zijn.

'En ik hoorde een luide stem van de Openb.21:3-5 troon zeggen: Zie de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbij gegaan.

En Hij, die op de troon gezeten is, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. , (1Cor.l5:54-57). Dan is de dood overwonnen, verslagen. God zij dank. Hij geeft ons die overwinning door onze Heer Jezus (Joh. 20: 29) Christus. Gelukkig zijn zij, die niet gezien hebben en toch geloven. De (1 Joh. 3 : 2) terugkeer van Jezus op aarde wordt dé grote verrassing voor wie in Hem gelooft. Een blije toekomst. Waar je verlangend naar uit mag zien. Want dat wordt pas léven.