Zijn verhoging

Jezus Christus heeft zich diep vernederd om ons te verlossen. Toen Hij stierf op Golgotha kwam aan het grote lijden van onze Verlosser een eind. Daarna volgde als loon op zijn vernedering zijn verhoging. Die verhoging begint met zijn opstanding uit de doden.

Hoe weten wij zeker, dat Hij werkelijk lichamelijk is opgestaan uit het graf? Niemand heeft het toch gezien? Geen mens was erbij toen Hij het graf verliet. En toch weten we het zeker: God heeft gezorgd voor vele getuigen.

Het getuigenis van de profeten

Al vóór de Zoon van God mens werd, was er het getuigenis van de profeten in de boeken van het Oude Testament. Dat getuigenis vind je door heel de bijbel heen. Christus Zelf wijst daarop, als Hij spreekt over de Bijbelschrijvers, (Luk. 24 : 26, 27) die al van tevoren hadden gesproken over zijn lijden en opstanding. en Petrus wijst erop in zijn Pinksterrede, als hij uit psalm 16 citeert: "omdat Gij mijn ziel niet aan het dodenrijk zult overlaten, noch uw (Hand. 2: 26,27), heilige ontbinding doen zien..."

Ook Paulus verwijst in 1 Cor. 15 naar het Oude Testament: "Jezus (Psalm 16: 8-11) is ten derde dage opgewekt naar de Schriften" (Joza 1 : 17)

Al de beloften die God in het Oude Testament had uitgesproken moesten worden vervuld, zoals die uit psalm 118: "De steen die de bouwlieden versmaad hebben is tot een hoeksteen geworden.' (Hand..4). Als Jesaja het lijden van de Knecht des Heren getekend heeft, kondigt hij daarna zijn verhoging aan. (Jesaja 53 : 10-12). Evenzo David in Psalm 22: na het lijden van de Messias komt de (Ps. 22 : 23-32) verlossing.

De Christus moest opstaan, hoe zou anders de profetie vervuld kunnen worden die de profeet Nathan sprak tot koning David: "uw (2 Sam. 7: 15,16) troon zal vaststaan voor altijd.' Al die profetieën zijn werkelijkheid geworden.

Hemelse getuigen

Jezus staat op uit het graf. Dan zorgt God allereerst voor hemelse getuigen: Mattheus en Marcus noemen één engel bij het graf. (Matth. 28: 1-10) Lukas en Johannes vertellen over twee engelen. (Marc. 16 : 5) Een engel rolde de steen weg en opende zo het graf. Hij zat op die (Luk. 24 : 4) steen, toen Jezus uit het graf kwam. De engelen getuigen van wat ze (Joh. 20 : 11-18) gezien hebben: "...Hij is hier niet, want Hij is opgewekt..." En ze (Matth. 8) geven de boodschap door die ze van God hebben meegekregen. Dat zijn de heme1se getuigen. En waar twee of meer getuigen samenstemmen staat de zaak vast!

Aardse getuigen

Maar er zijn ook vele aardse getuigen die bevestigen dat Jezus werkelijk is opgestaan. De opstanding zelf hebben ze niet gezien, maar ze hebben de levende Jezus ontmoet, ze hebben Hem gezien en gesproken. Ze hebben met Hem aan tafel gezeten, met Hem gegeten en (Hand. 1 : 4, 10 : 41) gedronken.

Veel getuigen !

Het evangelie noemt: Maria Magdalena; (Joh. 20: 11-18) andere vrouwen, waarvan enkelen met name worden genoemd; (Marc. 16 : 1) Sirnon Petrus; (Luk. 24 : 10, 34) de Emmaüsgangers; (Luk. 24 : 13-34) de elf discipelen, tweemaal, eerst zónder, later mét Thomas; zeven discipelen aan de oever van het Meer van Galilea, ze eten (1 Cor. 15 : 6) zelfs met Hem; (1 Cor. 15: 7) vijfhonderd broeders tegelijk; Jacobus, de broer van de Here Jezus.

Verder vertelt Lukas dat de Here "met veel kentekenen zich levend (Hand. 1 : 2, 3) heeft vertoond' , aan zijn discipelen, veertig dagen lang hun verschijnende en tot hen sprekende alwat het Koninkrijk Gods betreft, tot ze Hem voor hun ogen naar de hemel zagen gaan. En dat is nog niet alles. De Here heeft het niet alleen nodig gevonden na zijn opstanding nog veertig dagen op de aarde te blijven om zijn discipelen zijn bevelen te geven.

 Hij heeft ook na zijn hemelvaart zich opzettelijk als de opgestane, levende Here laten zien. (Hand.7 : 55, 56) Zo zag Hem Stefanus, toen hij werd gestenigd; (Hand. 9 : 3-6). Zo zag Hem Paulus op de weg naar Damascus en later nog eens. Zo zag Hem Johannes op het eiland Patmos in grote majesteit. (1 Cor. 15 : 8) . (Openb. 1: 12-1)

Een levende Heer

Er zijn dus veel getuigen. De Here wilde niet, dat er enige onzekerheid bleef bestaan. We moeten weten, dat Jezus de dood en het graf heeft overwonnen. Hij die voor ons gestorven is, is waarlijk opgestaan en lééft! We hebben een levende Heiland, die op die vroege zondagmorgen uit het graf is gegaan, opgestaan is uit de dood. (I Cor. 15: 14-19) Dáár gaat het om!

Zonder het geloof in de levende, opgestane Here is het christelijk geloof van geen enkele waarde. Dan heeft het leven geen perspectief en is er geen enkele werkelijke toekomstverwachting.

Zodra het kon

De Here is opgestaan op de vroege zondagmorgen. Zelf had Hij (Matth. 12 : 40) gezegd dat Hij drie dagen en drie nachten in het hart der aarde (dat is in het graf) zou zijn.Zodra het maar kon stond Hij op, nog voordat er een mens bij het graf kon zijn.

De evangelisten leggen daar alle nadruk op. Mattheus zegt: "...Laat na de sabbat (de sabbat eindigde bij zonsondergang (Matth. 28: .1) tegen het aanbreken van de eerste dag der week..."

Marcus en Lukas melden dat het graf "...zeer vroeg toen de zon opging (Marc. 16: 2); vroeg in de morgenstond al leeg was. (Luk. 24: 1) Volgens Johannes begaf Maria Magdalena zich al op weg naar het (Joh. 20: 1) graf toen het nog donker was.

God wekt Hem op zodra het kan. Maar de Here Zelf neemt ook het leven weer aan.

Opgewekt en opgestaan

De bijbel spreekt over opwekking en opstanding. God wekt op. Hij geeft aan Jezus Christus het loon op Zijn werk. Maar tegelijk: Jezus staat op: Hij haalt het loon op het werk naar Zich toe. God gééft Hem leven, Jezus néémt het leven.

Hij moest opstaan. (Joh. 20 : 9) Zijn lijden, zijn sterven, zijn dood was een dáád. Zo was ook zijn opstanding zijn dáád. Hij gaf zichzelf in de dood. Hij staat ook Zelf uit de dood weer op. Hij had macht zijn leven (Joh. 10: 17,18) af te leggen en ook de macht het weer te nemen. En toch ook: God wekt Hem op.

God de Vader treedt op als Rechter over de Zoon. Hij heeft op (Matth. 28: 6) Goede Vrijdag de Christus gestraft met de dood aan het kruis, het (Rom. 4 : 24), dieptepunt van zijn vernedering. Daarin droeg Jezus de straf die wij (6 : 4, 10 : 9) hadden verdiend. Hij heeft die straf voor de zonden volkomen gedragen tot in de helse smart en de dood toe. Nu is aan het recht van God voldaan.

Daarom volgt op Paasmorgen de vrijspraak. Direct nadat de sabbat voorbij is, geeft God aan de Middelaar het leven. Nu alles is voldaan vervult God zijn belofte. Hij doét zijn woord. Hij laat Jezus geen ogenblik langer wachten dan nodig is. En Jezus: Hij heeft nu recht op het leven. Daarom grijpt Hij ernaar. Hij wil nu leven om zijn verlossingswerk af te maken. Daar heeft Hij haast mee. Want ook de zijnen moeten leven.

De Vader eert de Zoon

In de glorierijke opstanding bewijst de Vader eer aan de Zoon. Dat blijkt uit de manier waarop alles gebeurt. Jezus moest opstaan uit de doden. Hij had het recht het leven aan te nemen. Kon Hij dan zelf, in goddelijke majesteit, het graf niet openen? Ja, maar de hemelse knechten, de leden van de hemelse hofhouding zijn Hem vóór. Zij werpen de deur naar het leven open, zij wentelen de steen van het graf. Zo kan Hij in majesteit naar buiten treden: (Matth. 28: 1-10) hemels eerbetoon voor de eerst zo vernederde en verlaten Christus.

Wat een tegenstelling. Vóór zijn grote lijden aan het kruis moest een engel Hem kracht geven: Hij kón niet meer. (Luk. 22 : 43) Nu ontvangt Hij als de vorst van het leven van de engelen koninklijke hulde. Die prachtige schitterende engel, verblindend van hemelse glans en reinheid gaat op de grafsteen zitten; hij zet zich neer op wat onrein was. Maar de dood is nu overwonnen, vloek en onreinheid zijn weg. Daarom kan de grafsteen nu de plaats zijn voor een reine engel. Wat een geweldig overwinningsteken. De dood is verslagen.

Die hemelse majesteit verschrikte de vijanden: door vrees bevangen werden ze als doden. Als de vijanden nu al zo sidderen voor één enkele engel, één knecht van Jezus Christus, hoe zal het dan zijn wanneer Christus als koning gaat regeren en wanneer Hij straks in (Openb. 1 : 7; 15-17) heerlijkheid verschijnt op de wolken!

En de discipelen van de Here? Ze zijn kleingelovig geweest en hebben de berisping van de opgestane Here wel verdiend: (Luk. 24 : 25) "...onverstandigen en tragen van hart..." noemt Hij hen. Maar toch, op paasmorgen worden ze blij gemaakt. Ze hoeven niet te vrezen voor de bliksemende heerlijkheid van de engel, voor zijn reine, uiterlijk, wit als sneeuw. Want de opstanding van Christus is hun tot leven. De schuld is betaald en God heeft de betaling aangenomen. Nu is het Pasen: Christus is opgestaan! Hij zal voortaan in majesteit leven om nooit meer te sterven. Hij zal dóen leven.

Dit evangelie werd en wordt ontkend

Het Paasevangelie van de opstanding van Jezus Christus vraagt geloof. Niet zonder reden heeft God ons zoveel getuigen gegeven. Getuigen van de opstanding zelf: de engelen; en getuigen van het feit dat Jezus waarlijk is opgestaan: de aardse getuigen. Want de opstanding van Christus is van het begin af ontkend en bestreden. Bij het voortgaan van de tijd gebeurt dat telkens op een andere manier.

Het werd ontkend

Het begon met de grote leugen. (Matth. 28 : 11-15) De kruisdood van de Messias is voor de duivel een mislukking geweest. Daarom spant hij al zijn krachten in om te voorkomen dat mensen geloven in de levende Heiland. Hij heeft de joodse leidslieden helemaal in zijn macht. Ze ergeren zich aan Jezus en willen de opstanding niet aanvaarden.

Heidense wijsgeren kunnen straks de opstanding niet geloven. (Hand. 17 : 22-34) Wanneer Paulus in zijn prediking in Athene spreekt over de opstanding (altijd één van de kernpunten van de prediking van Paulus), willen ze juist daarover niet meer horen en beginnen ze te spotten. Het opstaan van een gestorvene is voor hen een dwaasheid. Dat is de eeuwen door zo gebleven.

Het wordt ontkend

Er zijn theologen die beweren: Hij is lichamelijk opgestaan, ze gebruiken zelfs de bijbelwoorden: "op de derde dag opgestaan uit de doden", maar zijn lijk bleef in het graf; de opstanding heeft niets met zijn lijk te maken. Als je dan vraagt: maar wat betekent het dan dat Hij lichamelijk is opgestaan, luidt het antwoord: Hij is opgestaan in zijn discipelen.

In hen leeft Hij hier op aarde en werkt Hij hier op aarde voort. Men gebruikt de bijbelse formulering en vult die met on-bijbelse inhoud. En als je dan opmerkt: maar de bijbel beschrijft toch zo uitdrukkelijk dat Hij uit het graf is gegaan, dat het graf leeg was, dat zoveel getuigen Hem hebben gezien, is het antwoord: en dan wordt duidelijk dat men het bijbels getuigenis niet aanvaardt, dat schrijven de bijbel- schrijvers wel, maar dat zijn verhalen die ze achteraf hebben geschreven om duidelijk te maken, dat Jezus erg bijzonder is, dat Hij nog voortleeft... Maar die verhalen beschrijven natuurlijk niet echt historische gebeurtenissen. Men zegt dan: de discipelen gingen na enige tijd inzien, dat Jezus niet voor niets had geleefd.

Hij is niet voor niets geslagen en verworpen. Hij heeft het voor de verdrukten opgenomen. Daar had Hij zelfs zijn leven voor over. Daarom moeten wij het ook voor de verdrukten opnemen; daar alles voor over hebben. Als wij en anderen dat doen, gaat Hij verder, zó is Hij waarlijk opgestaan.

Op deze manier kunnen we ook zeggen dat Karl Marx of zelfs Hitler lichamelijk zijn opgestaan, overal waar mensen vandaag doen of leren wat zij toen deden of leerden.

Wat God ons heeft gegeven aan ontwijfelbare getuigenissen, maken mensen tot opvattingen en verhalen van bijbelschrijvers die niet echt zijn gebeurt. Men gelooft niet werkelijk in de opgestane Here.

Maar dan Paulus!

In 1 Corinthiërs 15 wil Paulus aan de gelovigen in Corinthe de opstanding uit de doden duidelijk maken. Want er waren in die gemeente sommigen die maar moeilijk konden aanvaarden: de doden worden eens opgewekt omdat Jezus lééft. Ze waren wel tot geloof gekomen maar beweerden toch: "Een opstanding der doden is er niet." (1 Cor. 15: 12)

Dat was het gevolg van heidens denken. Griekse denkers beschouwden het lichaam als iets minderwaardigs, als een gevangenis, waaruit de mens bij het sterven werd verlost. Zo hadden de Corinthiërs dat vroeger altijd geleerd en iedereen om hen heen leerde dat nog.

Opstanding van het lichaam betekende voor die heidenen: terugkeer in de kerker, en daarom pure dwaasheid. En hoe zou het ook kunnen: doden die opstaan. Paulus zegt dan: als er geen opstanding der doden is, is Christus ook niet opgestaan. Dat is de reden dat hij er in het begin van dit hoofdstuk uitvoerig op in gaat, dat Jezus waarlijk is opgestaan. Hij noemt met nadruk veel getuigen op. Vooral min of meer officiële getuigen, die in die tijd nog leven, die bekend zijn en een vooraan- staande plaats in de gemeente innemen. Als ze dat willen kunnen ze navraag doen. Paulus noemt de verschij- ning aan de vrouwen niet. Omdat ze geen vooraanstaande plaats in de gemeente innamen? Of leefden ze niet meer?

Eén ding staat onwrikbaar vast: Jezus is opgestaan. Zijn opstanding is garantie voor onze opstanding. Zijn opstanding betekent voor ons, als wij in Hem geloven, dat wij ook zullen opstaan en zullen leven met Hem. Want de opstanding van Jezus Christus heeft voor de gelovigen verstrekkende gevolgen: Zijn opstanding bewijst dat God zijn offer heeft aanvaard. Door (Rom. 4 : 25) het volkomen offer van zijn leven is Hij rechtvaardig voor God. (Kor. 5 : 6-11) En zijn rechtvaardigheid is onze rechtvaardigheid. Wie in Hem (1 Petr. 1 : 3) gelooft staat als rechtvaardige voor God, zo rechtvaardig alsof hij, Heid. Cat. zelf nooit zonde had gedaan. vr/antw 60.

Door zijn sterven heeft Hij de straf op de zonde , de dood, volkomen gedragen. Door zijn opstanding heeft Hij de macht van de dood gebroken, ook voor de gelovigen, al moeten ze nog sterven. Maar dat moet dan ook blijken in dit leven. Door het geloof wordt onze oude mens (d.w.z. onze zondige aard) met Hem begraven en staan wij met Hem op tot een nieuw leven.

IWe moeten "in nieuwheid van leven" wandelen en niet meer (Kor. 6 : 4-11) slaven van de zonde" zijn. Het moet aan onze levenswijze te zien zijn dat we geloven in de opgestane Here Jezus Christus. Dan heb je houvast aan wat Paulus zegt, dat de opstanding van de Here een bewijs is van onze opstanding in heerlijkheid.

Door zijn opstanding bewijst Jezus dat Hij een volkomen Heiland is. Hij heeft eerst voor de zonden betaald en deelt nu aan de gelovigen uit wat Hij daarmee heeft ontvangen. Hij is immers " Abrahams nageslacht" in wie alle volken van de aarde (Gen. 12 : 3) gezegend zullen worden. Die zegen bewerkt Hij vanuit de hemel: Hij: God en mens.

God, want: "...Ik ben de eerste en de laatste en de levende..." (Openb. 1 : 18). Hij gaat aan alles vooraf en staat souverein en heerlijk aan het einde van alles wat gebeurt. Hij, de eeuwig levende, eeuwig God en tegelijk Mens: "...Ik ben dood geweest en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheden..."

Mens: eens geboren, ook gestorven, maar levend gemaakt. En als eeuwig levende God en levend gemaakt mens is Hij nu verlos- send bezig in grote liefde en oneindige kracht. Hij is opgestaan om vol haast en kracht verder te werken: Hij is "een (Hebr. 5 .9, 10) oorzaak van eeuwig heil geworden..." Niet voor allen, niet voor iedereen: alleen voor hen die Hem gehoorzamen. Voor hen die naar zijn woorden van heil luisteren en zó leven in het geloof, dat zij, door zijn kracht!, verlangen alles te doen, wat Hij heeft geboden. De opstanding van Christus is het loon voor Hem, om zijn gehoorzaamheid.

Ze is tegelijk het heil voor ieder die gelooft. Daarom heeft de Heiland recht op onze aanbidding, en dank. Hij leeft en geeft leven. Hij geeft ons het recht om tot God te gaan, want Hij heeft voldaan:: Goede Vrijdag. Zijn werk tot betaling is goedgekeurd: Pasen. Hem werd de macht tot uitdeling gegeven: Hemelvaart. Een volkomen Heiland!

.