Wie gelooft heeft geen makkelijk en rustig leven. Geloven betekent: strijd 

Wie voor het geloof geen soldaat wil zijn, kan niet behouden worden. Wie niet staan wil voor wat hij gelooft, wie niet strijdt, gaat verloren. Elke gelovige moet dat goed bedenken. Want in de kerk is altijd strijd. Strijd in de kerk, en strijd tegen de kerk. Aanvallen van binnen uit, aanvallen van buitenaf en verweer vanuit de kerk naar buiten. Die permanente strijd heeft de Heiland (Matth. 24 : 4-13) zelf voorzegd. Op die noodzakelijke strijd wijst ook de schrijver van (Hebr. 10: 32-39) de brief aan de Hebreeën, als hij oproept niet nalatig te zijn, maar de goede strijd vol te houden. "Nalatigheid" betekent hier lafheid, deserteren uit de frontlinie.

Het evangelie is niet louter een persoonlijke zaak; iets fijns voor egoïstische mensen die alleen maar denken aan hun persoonlijke "zaligheid" en aan eigen "geborgenheid". Want het evangelie is het (Matth. 24: 14/6 : 33) evangelie van het koninkrijk. Het gaat om het koninkrijk van God en (2 Tim. 2: 1-13/3 : 12) zijn gerechtigheid. (I Tim. 6 : 12)

Kerkstrijd is kruisdragen

Tot die strijd wordt de gelovige opgeroepen. Wie meent dat het koninkrijk van God aardse vrede brengt, onderschat de kracht van de satan. De Heiland zegt zelf: "Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te (Matth. 10 : 34-36) brengen op de aarde: Ik ben niet gekomen om vrede te brengen maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht tebrengen..."

Een zaak die moeilijk te verstaan is voor ieder die de kerkstrijd wil ontvluchten; voor ieder die verlangt naar een rustig leven en de strijd graag wil overlaten aan anderen. De Here waarschuwt daarvoor: (Matth. 16 : 24-26) "Wie zijn kruis niet opneemt en achter Mij gaat, is Mij niet waard". (Luc. 9: 23)

De Heiland spreekt zelfs van "dagelijks het kruis opnemen en Hem volgen". Dat "kruis" is niet wat de mensen er soms van maken, zo van: "elk huis heeft zijn kruis". Daarmee bedoelt men dan, dat elk huisgezin zo zijn moeiten heeft: ziekte, tegenvallers, werkloosheid enz. die geduldig gedragen moeten worden. Dat is niet het "kruis" van het evangelie. Christus legt ons een kruis op: de haat van de vijanden van het evangelie (Matth. 10 : 28-39, de tegenstand, de bittere strijd. Alleen omdat wij Hem willen volgen.

Kerkstrijd vanaf het begin

Wie kerk zegt, zegt "kerkstrijd". Die strijdt houdt nooit op. In een vorige studie hebben we gezien dat de kerk er is van het begin van de wereld tot aan het einde. De bijbel leert ook dat de kerkstrijd er is van het begin tot aan het einde van de wereld.

Vanaf het begin: "Kaïn stond op tegen zijn broeder en doodde hem". Kaïn "was uit de boze" en vermoordde zijn broer. "En (Gen. 4: 8) waarom vermoordde hij hem?" "Omdat zijn werken boos waren en (1 Joh. 3: 12) die van zijn broer rechtvaardig", schrijft de apostel Johannes. Kaïn was "uit de boze", de satan. Waarin waren zijn werken boos? Hij offerde boos (slecht): zijn godsdienst ,zeg maar: zijn kerkgang , was zo, dat die de HERE niet kon behagen. Daarom vervolgde hij Abel, die de HERE echt diende.

De één leefde uit eigen kracht en diende God zo maar wat, de ander leefde uit genade. Die offerde in diepe dankbaarheid tegenover zijn Schepper de eerstelingen van zijn vee en van hun vet: dat is het beste en het duurste. Hier stond liefde tot de HERE tegenover koud en onverschillig zijn.

Kerkstrijd tot het eind

De bijbellaat duidelijk zien dat die strijd zal voortduren, totdat de Here komt. Je leest daarover in de tweede brief aan de Thessalonicenzen (Thess. 2 : 3, 4) De "mens van de wetteloosheid" zal zich openbaren. "Zoon van het verderf” wordt hij genoemd, de tegenstander, die zich verheft tegen al wat God of voorwerp van verering heet". Evenals Kaïn zal die tegenstander zich stellen tegenover allen die hun verlossing van de Here Jezus Christus verwachten. De apostel kondigt hier een totale strijd aan tegen het koninkrijk van God.

God Zelf heeft de vijandschap uitgeroepen

Die strijd wordt altijd ervaren als verschrikkelijk en afschuwelijk. En bij ieder gelovige bestaat de neiging die strijd te ontlopen. Maar, dat is het wonder: God Zelf heeft die strijd ingezet. Dat is het eerste en enige evangelie. De eerste blijde boodschap die de HERE . God sprak tot de zondaar Adam was een proclamatie van strijd: "Ik zal vijandschap zetten tussen u en de vrouwen tussen uw zaad en (Gen. 3 : 15) haar zaad...". "Zaad" betekent hier nageslacht.

De satan, de "oude slang" die Adam en Eva tot zonde verleidde door middel van een (Openb. 12: 9) sprekende slang, heeft "nageslacht". Hij heeft mensen, "kinderen" die bij hem horen. Een "volk" dat hem volgt.

Maar de vrouw, Eva , heeft ook nageslacht. Uit de vrouw verwekt de HERE Zich ook een volk: de kerk. Straks zal daaruit het Vrouwenzaad, de Messias worden (Joh. 8 : 44) geboren. Als eerste evangelie: vijandschap! ,

Zo onbegrijpelijk barmhartig is God. Door zijn zonde had Adam zich met de satan verbonden. Het gevolg zou zijn, dat heel zijn nageslacht, heel de mensheid, aan de kant zou staan van de satan, tegen God. " Maar wat doet de HERE? Hij breekt de band tussen Adam en de satan. Hij haalt deze "bondgenoten" uit elkaar en zet ze als vijanden tegenover elkaar. Waar bondgenootschap was stelt God vijandschap. Dat is het begin van een strijd die satan verliest, een strijd die nog steeds gevoerd wordt.

Satan verliest

De satan en allen die hem blijven volgen kunnen niet anders dan God en allen die Hem willen dienen, bestrijden en haten. Maar God verlost mensen uit de macht van de satan. Het eerste evan- geliewoord aan mensen is een vonnis over de slang (de satan). "De kop zal hem worden vermorzeld". Door de Verlosser die zou komen. "God bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is". Wij zijn "met God (Rom.5 : 8-10) verzoend door de dood van zijn Zoon, toe wij nog vijanden waren".

De Zoon heeft ons verlost uit de macht van satan en tot Gods kinderen gemaakt in de weg van bittere strijd: vanaf de verzoeking in de woestijn tot aan het kruis. Daar werd Hem "de hiel vermorzeld".

Satan heeft verloren. Hij móet haten, maar hij zal de straf voor zijn boze werken niet ontgaan. De bijbel vertelt daarover: hij wordt met zijn engelen "voor het oordeel van de grote dag met eeuwige banden onder donkerheid bewaard. "Hij zal geoordeeld worden, tot die tijd (Judas: 6) is hij in verzekerde bewaring, dat betekent: hij kan niet doen wat hij maar wil. Hij kan niet anders dan "in donkerheid", in verschrikkelijke boosheid en haat zijn duistere praktijken uitvoeren. Het vreselijke oordeelover de slang (de satan) en de zijnen (slangenzaad) heeft tot gevolg vijandschap tegen allen die aan de kant van God en zijn Zoon, Jezus Christus staan.

De satan verliest de strijd , maar de eeuwen door zal hij de kerk, dat "vrouwenzaad" ontzaglijk veel pijn en moeite veroorzaken. Zoveel pijn en moeite dat ze soms haast niet verder kan. Ook haar wordt "de hielvermorzeld"; kreupelend, struikelend gaat ze voort... Dat is een voortdurende herinnering aan onze zonde: we kozen eens voor satan!

Tot strijd geroepen

Gelovigen moeten de strijd voeren en uit liefde tot God en uit dankbaarheid voor de verlossing willen ze die ook voeren. Daaruit zal blijken wie echt gelooft, wie de Here werkelijk liefheeft. De strijd is er door Gods genade. Voeren we die strijd?

Het evangelie brengt de kerkstrijd mee. Alleen aan het front wordt de overwinning behaald. Paulus vraagt: Wie kan ons de overwinning ontnemen? "Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking (Rom.8 : 35-39) of benauwdheid ?" Ook al worden wij "gerekend als slachtschapen"? "In dit alles zijn wij meer dan overwinnaars (!) door Hem, die ons heeft liefgehad". (1 Petr. 4: 12-14) Ook de apostel Petrus spreekt daarover in zijn eerste brief. Zich richtend tot mensen die, om het geloof, leven onder verdrukking en tegenwerking, zegt gij ze!fs: "Indien zij. door de naam van Christus (H.C. vr./antw. 127) smaad lijdt, Zijt gij zalig..." Het heil is voor hen die de strijd werkelijk voeren.