Wie in Jezus Christus gelooft wacht een onbeschrijflijk heerlijke toekomst

Na "de doden zullen horen", na de opstanding, volgt iets dat er onlosmakelijk mee verbonden is: het eeuwige leven.

Zo zei de Here het Zelf: "... de ure komt, dat allen die in de graven zijn, naar zijn stem zullen horen, en zij zullen uitgaan, wie het goede (Joh. 5 : 28) gedaan hebben, tot de opstanding ten leven, wie het kwade bedreven hebben, tot de opstanding ten oordeel": Er is een toekomstige, lichamelijke opstanding tot het eeuwige leven en een opstanding tot de eeuwige dood.

Dan komt vanzelf de vraag op je af: wat is dat, het eeuwige leven? Het is bijzonder moeilijk op die vraag een antwoord te geven. De bijbel spreekt veelover het eeuwige leven, maar bijna altijd in beeldspraak.

Het scheppingsverhaal: geen beeldspraak

Het valt op dat de bijbel over de schepping en over het paradijs niet (Gen. 1 : 1-2 : 3) in beeldspraak vertelt. Als de bijbel spreekt over de schepping van hemel en aarde gaat het over dingen, die je allemaal kent. Je zou kunnen zeggen: het gaat over "onze" zon, en "onze" maan, over "onze" sterren en "onze" planten- en dierenwereld.

Het is waar: het begin van Gods werken is voor ons ook moeilijk te kennen. Het paradijs is er niet meer. De schone harmonie van de schepping is verdwenen. Die gave, zuivere, knappe mens is veranderd. De vloek is over de schepping gekomen en daarmee ontluistering. De (Gen. 3 : 17) mensen zijn vervreemd van God, ze zijn vervreemd van elkaar en van (Rom. 1 : 18-32) de schepping om hen heen. In plaats van te bouwen en te bewaren is (Rom. 8 : 20) de mens bezig Gods schepping te vernielen. Overal grijnst de dood je (Ef. 2: 1-4, 11,12) aan: waar vind je nog zuivere lucht en helder water? (Rom. 5 : 12)

Maar hoe alles ook veranderd is en in feite zelfs "onherkenbaar" is geworden, als je over de schepping praat gaat het toch over de dingen van deze tijd, over dezelfde zon die we nu zien, over dezelfde maan, dezelfde dieren-, planten- en mensenwereld; dingen die er nu nog zijn.

Voordat Adam zondigde, dus voordat Gods vloek de aarde trof, had (Gen. 1 : 28) God aan Adam opgedragen de aarde te onderwerpen en de dierenwereld te regeren. Hij schreef hem voor hoe hij in deze wereld moest leven. Maar diezelfde opdracht geeft de HERE toch ook later aan (Gen. 9 : 10 Noach, toen de vloek over de aarde was gekomen en de zonde van de mensen alles zo vuil had gemaakt en bleef maken.

Hoe onherkenbaar ook veranderd, het bleef dezelfde schepping. Wat God over de schepping, de hemel en aarde vertelt in het begin van de bijbel is geen beeldspraak, maar echte werkelijkheid.

Als de bijbel vertelt over "de nieuwe schepping", over de "nieuwe , hemel" en de "nieuwe aarde" is het anders

Het gaat dan nog welover dezelfde schepping, diezelfde hemel en ~l diezelfde aarde, maar dan "nieuw", geheel "vernieuwd". God schept niet een andere hemel en een andere aarde. Hij geeft zijn eerste werk niet prijs, alsof Hij er iets anders voor in de plaats zou moeten stellen. Je zou dan deze schepping, de wereld waarin we nu leven, als het z.g. "aardse slijk", kunnen gaan verwaarlozen en verachten, zoals sommigen ook inderdaad doen. (1 Tim. 4 : 4). Dat leert de bijbel nergens. Integendeel. God verblijdt Zich over wat (Ps. 8) Hijzelf eenmaal heeft gemaakt en Hij zál Zich er eeuwig over verblijden (Ps. 104 : 31-34).

De kerk van alle eeuwen zal, na de opstandinguit de doden, evenals nu, maar dan volmaakt, het uitroepen: "Gij, ónze Here en God, zijt Openb. 4: 11 waardig te ontvangen de heerlijkheid, de eer en de macht; want Gij hebt alles geschapen, en om uw wil was het en werd het geschapen."

De vierentwintig oudsten (de vertegenwoordigers van de kerk van het (Openb. 4 : 9, 10) oude en het nieuwe verbond) roepen dat in aanbidding uit tot Hem "die op de troon zit en tot in alle eeuwigheden leeft". Die laatste uitdrukking, in vers 10 nog eens herhaald, tekent de Here God, de Almachtige (vs. 8) als Degene die tot in eeuwigheid heerst over zijn schepping, in majesteitelijke rust zittend op zijn troon. De schepping (Gen. 3 : 17-19) zoals die door de zonde van de mens bedorven is, zal van de vloek (Pred. 1 : 2-11) worden bevrijd, ze zal niet langer aan ijdelheid onderworpen zijn en (Rom. 8 : 18-21) zondaren zullen er niet meer gevonden worden. (Ps. 104 : 35)

En dat niet alleen. De schepping wordt niet alleen bevrijd, ze zal tot haar volle ontplooiïng en heerlijkheid worden gebracht, zoals God de Schepper dat van eeuwigheid af heeft gewild. Dan zullen de nieuwe hemel en de nieuwe aarde er ineens zijn door de Almacht van God. En zo schitterend schoon als we ons niet kunnen voorstellen. We hebben daar geen weet van, het gaat ons begrip te boven. Daarom kan de bijbel daarover alleen maar in beelden vertellen:

-een nieuw Jeruzalem van God neerdalende uit de hemel, getooid als (Openb. 21 : 1-22 : 4) een bruid;

-een stad die kubusvormig is met een muur van diamant en straten van goud, een fundament van allerlei soorten edelstenen en poorten van paarlen;

-de tent van God bij de mensen;

 -er is een rivier van water des levens, helder als kristal, en niet maar één boom des levens, maar "geboomte des levens" dat twaalf maan- den per jaar (dus altijd) vruchten draagt.

Inderdaad, zuivere beeldspraak, want de werkelijkheid gaat elk voorstellingsvermogen te boven en menselijke taal is te arm om die werkelijkheid-uit te drukken.