De bijbel vertelt ons meer wat het eeuwige leven niet is, dan wat het wel is. 

We lezen: "God zal alle tranen van hun ogen afwissen en de dood zal (Openb. 21 : 4) niet meer zijn; geen rouw, geen geklaag, geen moeite meer, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan". "De eerste dingen", we kunnen ook zeggen: de vroegere dingen, alles wat is voorafgegaan en nog voorafgaat aan deze volheid van leven, aan deze heerlijke toekomst.

Niets vervloekts zal er meer zijn. (Openb. 22 : 3, 4) Geen verdriet en moeite, geen beangstigende nacht en duisternis meer , (de nacht is het beeld van alles wat slecht is, alles wat in het duister gebeurt) niet meer een vernederd en vertrapt worden (als koningen heersen). Van dat alles niets meer.  Maar wat dan wel?

(H.C. vr./antw. 58) De catechismus probeert, de bijbel nasprekend, het onuitsprekelijke uit te drukken maar komt ook niet verder dan:

-"volkomen heil, dat geen oog heeft gezien". Zelfs Adam niet in het nog schitterende en zuivere paradijs, nog minder de diepst speurende (1 Cor. 2 : 9) natuuronderzoeker van vandaag;

-"dat geen oor heeft gehoord" , ook de kinderen van Adam niet, die toch hebben horen vertellen van de paradijsglorie; in geen geschiedenisles kan dit worden verteld;

-"in geen mensenhart is opgekomen" , noch de knapste en vroomste theoloog, noch de geleerdste filosoof kunnen het bedenken. Het zal voluit ongekend nieuw zijn.

We zullen Christus in heerlijkheid zien

Over deze toekomst, die mensen zich niet kunnen voorstellen, spreekt (1 Joh. 3 : 1-3) de bijbel ook als over de grote verrassing: "we zijn kinderen Gods en het is nog niet geopenbaard, wat we zijn zullen; maar we weten, dat als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen Hem zien, zoals Hij is".

En in Openbaring: "En de troon van God en van het Lam zal daarin (Openb. 22: 3) zijn en zijn dienstknechten zullen Hem vereren en zij zullen zijn aan- gezicht zien..."

Hoe zullen wij Hem zien? Hoe is Hij?

We weten er iets van: Johannes zag Hem op Patmos "als een (Openb. 1: 12-16) mensen zoon". Dus als echt mens. Zeker, Hij is ook de Zoon van God in volle majesteit. Maar Johannes ziet Hem als "eens mensen zoon".

Deze uitdrukking "een mensen zoon" komt ook voor in de (Dan. 7: 13, 14) profetieën van Daniël. Daar ziet Daniël in een visioen hoe de mensenzoon van God Zelf de wereldheerschappij ontvangt en als Wereldrechter wordt aangesteld. Maar Hij ontvangt die macht als mensenzoon.

Zo zegt de apostel Paulus het ook in zijn redevoering tot de Atheners (Hand. 17 : 31): God zal "de aardbodem rechtvaardig oordelen door een Man, die Hij aangewezen heeft"... Dus door een mens. Deze "mensenzoon" heeft Johannes op Patmos gezien. Maar deze (Openb. 1 : 17) mens is zo schitterend dat Johannes zijn heerlijkheid niet verdragen kon: hij viel als dood voor zijn voeten.

En toch schrijft diezelfde Johannes in een brief: "wij zullen Hem gelijk (1 Joh. 3 : 2) zijn, want we zullen Hem zien, zoals Hij is". (Hebr. 9: 28)

Straks kunnen wij die grote heerlijkheid van Jezus Christus wel (2 Thess. 1 : 10) verdragen. Zeker, Hij is de Christus, de Zoon van God die mens is geworden en nu vol glorie en majesteit is. En wij blijven alleen maar mens, schepsel. Maar we zull.en toch delen in zijn heerlijkheid, we zullen dan (Rom. 8: 17) , ook een hemels lichaam hebben.

Als we vandaag iemand zouden tegenkomen in die volle heerlijkheid , we zouden het niet kunnen verdragen. Straks hoort die heerlijkheid bij allen die geloofd hebben en behouden zijn.

De nieuwe gemeenschap

Er is dus maar niet één mens, de Here Jezus Christus, in die heerlijkheid. Allen zullen daar zijn en dezelfde schitterende heerlijkheid ontvangen: allen die bij Christus horen. Dat is de nieuwe gemeenschap (Openb. 7 : 9-17). (Openb. 15 : 2-4)

We zijn gauw geneigd wat egocentrisch over deze dingen te denken en te spreken. Je vraagt je dan af: hoe het zal zijn wat je familiebanden en je naaste omgeving betreft. Zullen we elkander kennen en herkennen?

Maar we moeten niet allereerst aan ons eigen kleine wereldje denken, maar aan die "grote wereld" van God. Al die duizenden en tienduizenden mensen, de schare die niemand tellen kan -zijn dan als een nieuwe gemeenschap op die nieuwe aarde en tegelijk in die nieuwe hemel. Want God woont bij hen en heel de schepping, hemel en (Openb. 21 : 3) aarde, schittert in heerlijkheid.

We weten niet, hoe het is,we weten wel dát het zo is. Een voor ons ongekende wereld. We weten niet hoe we er uitzien en wat voor macht we zullen hebben. We weten wel, dát er een grote variatie zal zijn aan heerlijkheid en macht, een grote rijkdom van pracht en gaven, die het leven tot één feest van verwondering zullen maken.

In het eeuwige leven is elke persoonlijkheid toch weer verschillend (H.C. vr./antw. 63) van de andere. De gelovigen krijgen immers "loon in de hemelen". (Matth. 5: 11, 12) De een zal zus schitteren en de ander zo. (1 Cor. 15 : 35.49) Zo is het immers ook in de zondeloze engelenwereld. Ook daar is onderscheid in macht en heerlijkheid. De bijbel spreekt over cherubijnen en serafijnen, over aartsengelen, over vorsten, tronen, heerschapijen (Dan 10 .13) en, overheden, machten.

In die engelenwereld is de een niet jaloers op (1 Thess. 4 : 16) de ander en verheft de ander zich niet boven de een. Zo zal het ook zijn in de nieuwe mensengemeenschap. Het zal volkomen (2 Petr. 3 : 13) anders zijn dan het nu is op aarde. De gelovigen die opstaan (Joh. 14 : 23 de doden zullen met meer trouwen. Ze worden niet meer ten huwelijk genomen: in dát opzicht zijn ze aan de engelen gelijk.

Hoe we precies (Matth. 22 : 30) zullen zijn? Laten we maar afwachten. Maar het zal zijn een volheid (I Thess. 4: 13-17) van ongekend rijk leven! Samen met onze Here Jezus Christus. (1 Thess. 5: 9-11) Daarnaar moeten we vol spanning verlangen, er naar uitzien en trouw er naar toe leven. Want "niets onreins zal binnenkomen". Daarom (Openb. 21 : 27) zegt de apostel Petrus "hoedanig behoort gij dan te zijn in heilige (2 Petr. 3: 11, 12, 14) wandel en godsvrucht, vol verwachting u spoedend naar de komst van de dag Gods". En hij spoort ons aan: "geliefden, beijvert u in deze verwachting, onbevlekt en onberispelijk te blijken voor Hem in vrede"

En Johannes schrijft: ..."wij zullen Hem zien gelijk Hij is. En een (1 Joh. 3 : 3) ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, gelijk Hij rein is..." Zoals een kind naar zijn verjaardag uitziet en de dagen aftelt, zo moeten wij verlangend uitzien. Alleen, dat kind weet hoeveel nachtjes (1 Joh. 3 : 2) het nog slapen is. De gelovigen die uitzien weten alleen: nóg niet. .. Immers: "het is nog niet geopenbaard wat we zijn zullen, maar we weten... dat we Hem gelijk zullen wezen".

Het eeuwige leven is. .. God kennen

Het eeuwige leven is nog meer. Meer dan we tot nu toe zagen. De bijbel zegt: "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige (Joh. 17: 3) waarachtige God en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt".

Wat is dat: God de Vader en de Middelaar Jezus Christus kennen? Het is maar niet "van Hem gehoord hebben". Ook niet: "heel veel van Hem weten". Gód kennen wil zeggen: Hem helemaal als je God hebben, alles met Hem doen en ook voor Hem doen. Het is: Hem in liefde en bewondering kennen.

Natuurlijk moeten we wel veel van onze God weten, voorzover Hij van Zich laat weten. Want de HERE laat Zich kennen in de eenheid van zijn deugden, Zoals Mozes over Hem hoorde: "HERE, HERE, God, barmhartig en (N.G.B. art. 1) genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw, die (Ex. 34 : 6, 7) goedertierenheid bestendigt aan duizenden, die ongerechtigheid, overtreding en zonde vergeeft; maar de schuldige houdt Hij zeker niet onschuldig..."

Zó moeten wij Hem kennen en liefhebben. Zó moeten wij al zijn (1 Petr. 2: 9, 10) woorden en werken kennen, en "zijn grote daden ook verkondigen". Om dat te kunnen doen moet je zijn Woord, de bijbel kennen. Dan ontvangen we het eeuwige leven, dat nu al voor ons klaar ligt als een erfenis.

Daarover zegt de apostel Petrus nog mooie dingen: Hij noemt het: (1 Petr. 1 : 3-9) ..."een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is voor u..." ..."de zaligheid, welke gereed ligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd".

De erfenis ligt klaar. straks is dat ons eeuwig feest

Wat een tegenstelling met nu: in dit leven is alles vergankelijk, bevlekt en verwelkelijk. Dat was ook het geval met de aardse erfenis, het aardse Kanaan, dat het volk Israël kreeg. Dat landje in het Midden-Oosten, dat tijdelijk de erfenis was: "een land overvloeiend van melk en honing". Maar wat een vergankelijke, bevlekte en verwelkende erfenis.

Maar met de ons beloofde erfenis is het anders: ze is onvergankelijk. In die erfenis gaat het in alles om God, om de kennis van God en het in liefde eren van God. Nu stellen velen nog de mens in het middelpunt: de knappe, technische of goede mens van het humanisme of de godsdienstige mens van (allerlei) schijnbare vroomheid (1 Joh. 5 : 21) .~

Nee, het gaat om God, de Schepper, om zijn Naam, zijn wet, zijn eer . Want uit God en door God en tot God zijn alle dingen: Hem zij de (Rom. 11: 33-36) ' heerlijkheid tot in eeuwigheid! (Rom. 16 : 25-27) Dat is eeuwig leven: God in het middelpunt. Alles om God. Allemaal (Ps. 103 : 19-22) samen, met de engelen en met heel de schepping leven tot eer van (H.C. vr./antw. 58) God... "en wel om God daarin eeuwig te prijzen".

De eeuwige dood

Wat een tegenstelling: tegenover het eeuwige leven staat de eeuwige dood. En het is: óf óf. Er is een opstanding tot het eeuwige leven, Er is ook een opstanding tot de eeuwige dood. Want alle mensen, (Joh. 5 : 28, 29) behalve die nog niet gestorven zijn op de dag van de verschijning van Christus, zullen opstaan.

Ook nu moeten we vragen: Wat is dat, de eeuwige dood? En ook nu moeten we zeggen: Het is moeilijk daarop een antwoord te geven, want ook over de eeuwige dood spreekt de bijbel alleen in beeldspraak.

De eeuwige dood als werkelijkheid is in het hier en nu gelukkig niet bekend. We weten wel wat de dood is, wat sterven is. De dood hoort niet bij Gods schepping, pijnlijk en diep vernederend als hij is.

De lichamelijke dood is een gevolg van de zonde: "stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren". (Gen.3 : 23)".

We weten ook van de "geestelijke dood", het van God "vervreemd" (Joh. 3: 19) zijn, en in de macht van de satan zijn. De bijbel spreekt erover en (Efeze 2 : 1-6)mensen die eruit verlost zijn weten ervan. Die weten wat het is: (Col. 1 : 13) "overgezet zijn uit de dood in het leven". Maar de eeuwige dood kennen we niet. Die zal er eerst zijn als de Here gaat oordelen, op de grote dag van zijn toekomst. Wat zegt de bijbelover de eeuwige dood?

Tegenover het eeuwige leven staat: versmading en een eeuwig afgrijzen (Dan. 12 : 2). De totale verlating door God. Het verschrikkelijke van het door (Jes. 66 : 24) God verlaten worden onderging onze Heiland aan het kruis. Om hun eigen zonden en door de zuivere rechtspraak van God komen de mensen (Matth. 27 : 46) die niet hebben geloofd in Jezus Christus als hun Verlosser, in zo'n verschrikkelijke toestand dat ze van zichzelf en van elkaar een afgrijzen hebben.Ze bestaan wel, maar ze léven niet. Ze weten, ze spreken, maar ze ; zijn dood, een dood die bewust wordt doorgemaakt. De bijbel spreekt ook hier in beelden:

-de buitenste duisternis waar het geween is en het tandengeknars, (Matth. 8 : 12/22 : 13) , beeld van woede en wanhopige spijt; (Matth. 24 : 51)

-de poel die brandt van vuur en zwavel, beeld van verschrikkelijk lijden en een verstikkende, vernietigende atmosfeer (in de brief van Judas (Openb. 19 : 20/21 : 8) is de vernietiging van Sodom en Gomorra daarvan een beeld); (Judas: 7).

-een vurige oven, waar het geween is en het tandengeknars; (Matth. 13 : 42, 50)

-"de hel: waar hun worm niet sterft (beeld van knagende wroeging) (Marc. 9 : 48) en het vuur niet wordt uitgeblust"; (beeld van vernieling; de haat die Jes. 66 : 24 van buiten aangrijpt). (In Jezus' dagen lag ten zuiden van Jeruzalem het dal Ben-Hinnom, oorspronkelijk een stukje natuurschoon, maar geworden tot de vuilnisbelt van Jeruzalem. Daar knaagden altijd de wormen en was er altijd wel iets dat brandde. Die naam Ben-Hinnom werd vervormd, eerst tot Ge-Hinnom en toen tot Gehenna = hel. Hieraan is het beeld ontleend.) In Openb. wordt gezegd "en al de vogels werden verzadigd van (Openb. 19 : 21) hun vlees" , beeld van smadelijk omkomen en van onmacht om te ontkomen; terwijl de verlorenen roepen tot de bergen en tot de rotsen: "valt (Openb. 6: 16, 17) op ons en verbergt ons..." beeld van uiterste wanhoop.

Dit is dus alles beeldspraak om de verschrikking van het vonnis aan te duiden dat de rechtvaardige Rechter definitief zal uitspreken over allen die niet geloofden. Het is geen verrassing, het is wel een (1 Thess. 5 : 3) plotseling verderf'. Men wil er van te voren niet van weten. Sommigen (2 Petr. 3 : 3-5) spotten er zelfs mee met de bijbel in hun hand. Maar tot hun ontzetting zullen ze het weten !

Intussen weten we ook uit de bijbel dat er onderscheid zal zijn. Zoals er verschil zal zijn in heerlijkheid van de gelovigen, zo zal er verschil in het oordeel zijn. Ook in de plaats van de verschrikking is er geen gelijkheid. De Heiland spreekt daarover als Hij de steden aan de (Matth. 11 : 20-24) oever van het meer van Galilea, waar Hij zoveel heeft gepredikt en (Luk. 10 : 12-15) zoveel tekenen heeft gedaan, hun ongeloof verwijt.

Het zal voor de inwoners van Tyrus en Sidon (waar de vreselijke Baaldienst werd uitgeoefend) en zelfs voor de goddeloze inwoners van Sodom en Gomorra (door de HERE Zelf verwoest om hun zonden) (Matth. 10: 15) toch draglijker zijn op de dag van het oordeel dan voor hen die het evangelie hebben gehoord en zich niet hebben bekeerd.

We konden en mochten in deze studie niet zwijgen over de eeuwige dood. Laat je niet misleiden door mensen, zelfs kerkmensen, die ontkennen dat die eeuwige dood er is, als straf op het ongeloof .

Eeuwig leven: nu al

Moet je nu bang zijn, als je weet van de eeuwige dood? Nee, je ziet daardoor juist het heerlijke van het eeuwige leven. Want wie echt gelooft dat Jezus Christus zijn schuld heeft betaald en zijn zonde voor God heeft verzoend, weet dat hij het eeuwige leven zal ontvangen. Ja nog meer, wie gelooft mag nu al, in deze tijd, iets van het eeuwige (Joh. 3 : 36) leven ervaren. De Heiland zegt: "wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig (H.C. vr./antw. 58) leven". Ook de Catechismus zegt: "dat ik nu al het begin van de eeuwige vreugde in mijn hart gevoel". 


Wie gelooft:

-heeft in dit leven al gemeenschap aan de Here Jezus Christus;

-geniet in dit leven al de vergeving van de zonden;

 -ontvangt in dit leven al kracht om tegen de zonde te vechten;

 -gaat in dit leven God al "kennen", de enige ware God, en Jezus Christus die Hij gezonden heeft;

 -heeft in dit leven al de vreugde van de "gemeenschap der heiligen" , (dat betekent: niet los naast elkaar of zelfs tegen elkaar, of bij elkaar zonder elkaar te begrijpen, maar echt een gemeenschap met elkaar, in liefde en dienst);

-die mag in die gemeenschap samen met al de gelovigen, in dit leven , de Here dienen, God de eer geven, en zijn wet in heel het leven (beginnen te) doen.

De vreugde van het eeuwige leven, hoe onvolkomen en klein ook, is er nu al. Ze wordt door de zonde wel vaak getemperd. Soms is ze schijnbaar weg, maar ze is er dan toch telkens weer. En straks, nu nog niet, maar ineens: samen met de gelovigen van alle tijden, samen met de Here:

 Lees hier eens verder over HET EEUWIGE LEVEN