Vertrouw op God

Het boek van de profeet Jesaja bestaat uit een groot aantal afzonderlijke profetieën, die de profeet heeft uitgesproken tijdens de regering van vier koningen van Juda, die elkaar opvolgden op de troon van (Jes. 1 : 1) David.

Tijdens de regeringsperioden van deze koningen kreeg Jesaja zijn opdrachten van de HERE, want God riep hem tot dit profetisch (Jes. 6: 1-7) ambt. In hoofdstuk 7 lezen we hoe koning Pekah (van het tienstammenrijk) en koning Resin (van Syrië, ook wel Aram genoemd) een coalitie vormen tegen Achaz, de koning van Juda. In die benauwde situatie staat (Jes. 7 : 1) de stad Jeruzalem met zijn koning Achaz, voor de vraag: wie zal ons helpen, redden, bevrijden van de dreigende belegering en ondergang?

Terwijl Achaz zijn hulp verwacht van de koning van Assur, spreekt God over een andere verlosser: zijn naam zal Immanuël zijn, dat wil (Jes. 7 : 14) zeggen: God-met-ons.

Jeruzalem en Juda moeten niet vertrouwen op mensen, ook niet op Assur, maar op God: Hij alleen kan werkelijk uitkomst geven

Met die beloofde zoon "Immanuël" zal in de eerste plaats een jonge prins zijn bedoeld: de latere koning Hizkia, een heel andere figuur dan zijn goddeloze vader Achaz. Deze Hizkia zou (later) het volk weer voorgaan in het dienen van de HERE. We kunnen dat nalezen in de bijbel. Maar we weten, dat de (2 Kon. 18-20) belofte van een zoon "Immanuël" meer betekende dan alleen maar een nieuwe en jonge prins Hizkia, die later koning zou worden. Die belofte uit Jes. 7 : 14 komt namelijk terug in het Nieuwe Testament. (Matt. 1 : 23) En daar gaat het over de geboorte van een veellatere zoon uit Davids koningshuis, nl. Jezus Christus. Uiteindelijk werd Hij bedoeld met die Immanuël. Met zijn komst krijgt die naam zijn volle betekenis: in Christus is God bij ons komen wonen.

Bij deze Immanuël-profetie behoort ook het bijbelgedeelte Jes. 8 : 23-9 : 6. Dat gedeelte begint met het woordje "doch" en dat wijst op een tegenstelling. In vs. 22 (Jes. 8 : 19-22) spreekt de profeet van benauwdheid en duisternis, beangstigende donkerheid, een verstoten-zijn in duisternis. Dat kwam omdat het volk niet meer horen wilde naar het profetisch woord, niet meer terug wilde "toch de wet en tot de getuigenis". Het luisterde liever naar "de geesten van doden en de waarzeggende geesten' , dan naar God en zijn profeten. En ja, dan komt een volk niet "toevallig" terecht in de duisternis, maar dan zendt de HERE die benauwdheid en duisternis, als een concrete straf op het leven in de zonde.

Daartegenover mag Jesaja profeteren over "een groot licht". Geen (Jes. 9: 1) donkerheid meer voor het land, dat in benauwdheid was, het land (Jes. 8 : 23) van Zebulon en van Naftali, de zeeweg, de overzijde van de Jordaan, de landstreek der heidenen. Daarbij moeten we denken aan het Noorden van Kanaan, waar heidense invloeden gemakkelijk konden infiltreren, omdat het grensde aan het gebied van de heidenen. Het is het latere Galilea, waar Christus zijn jeugdjaren doorbracht en later veel gewerkt heeft: het verachte Galilea, waar o.a. het stadje Nazareth lag, en waarvan een van de geroepen discipelen van Jezus zei: Kan uit Nazareth iets goeds (Joh. 1 : 46v) komen?

Daar heeft Christus Zich geopenbaard

Mattheus zegt in zijn evangelie (Matt. 4 : 12-16) dat die profetie van Jesaja letterlijk vervuld is met de komst en het optreden van Christus, de beloofde Messias. Over Hem gaan dan ook de verzen 5 en 6: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en men noemt hem Sterke God, Eeuwige Vader". Daar wordt Christus reeds "God" genoemd, lang voor zijn geboorte en komst in het vlees. Hij wordt daar ook "eeuwig" genoemd.

Nu kan "eeuwig" wel eens de betekenis krijgen van "een zeer lange periode", maar bij Jesaja betekent eeuwig hier: "eindeloos". Wanneer de engel Gabriël aan Maria de geboorte aankondigt van haar Zoon Jezus, zegt hij: "Deze zal groot zijn en Zoon des Allerhoogsten (Luc. 1: 32, 33) genoemd worden, en de Here God zal Hem de troon van zijn vader David geven, en Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en zijn koningschap zal geen einde nemen."

Dat engelenwoord is duidelijk een zinspeling op Jes. 9 : 6. ~ Het bedreigde volk van Jeruzalem en Juda, met zijn koning Achaz, moet in alle duidelijkheid weten: de werkelijke verlossing kan niet (Psalm 75 : 7,8) komen "van oost of van west, noch uit de woestijn", maar alleen van God: Hij alleen kan Juda en Jeruzalem redden uit hun benauwde toestand. Zo kan alleen God de mens redden die om zijn zonde bedreigd wordt door de eeuwige dood: we kunnen daarvan slechts bevrijd worden door God Zelf, door Christus, die "Sterke God" en "Vredevorst".