Toen ik Hem zag ...

Bij een vorige studie is het eerste gedeelte van dit hoofdstuk behandeld. Deze keer krijgt het tweede gedeelte onze aandacht. In dit bijbelgedeelte gaat het om de verschijning van de verhoogde en verheerlijkte Christus, tientallen jaren ná zijn opstanding en hemelvaart. De apostel Johannes vertelt, hoe hij die verschijning heeft verwerkt: toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten (vs. 17). Toch had Johannes vroeger de Christus heel vaak gezien. Hij was één van de twaalf discipelen van de Here Jezus, die praktisch dag en nacht in zijn gezelschap waren geweest, in de jaren waarin Christus het volk toesprak, en zijn wonderen en tekenen verrichtte. Toen had Jezus "gestalte noch (Jes. 53 : 2) luister, dat wij Hem zouden hebben aangezien".

Toén was Jezus als (Jes. 53: 7) "het lam dat ter sláchting geleid wordt". Mensen konden van alles met Hem doen, althans, zo leek het. Maar Johannes had Christus óók gezien na Diens opstanding uit de doden (Joh. 20 en 21). Met andere woorden: ook de verhoogde Christus is voor deze apostel zeker geen onbekende. Toch is de verschijning van Jezus nu zo ontzagwekkend, dat Johannes als dood voor Jezus' voeten valt. Een wonder!

In het vervolg van dit boek Openbaring zal Johannes de Heiland meer dan eens visionair zien als "een lam dat geslacht is". Dan wordt (Openb.5 : 6) hij herinnerd aan de gebeurtenissen op Golgotha: die waren noodzakelijk (Openb. 5 : 5) vóórdat Christus Zich kon en mocht vertonen als "de leeuw uit de stam Juda". Hij moest eerst diep vernederd worden om daarna bijzonder verhoogd te worden.

Johannes verbannen

Welnu, Johannes heeft Christus gezien in die overweldigende heerlijkheid. Johannes was toen op het eiland genaamd Patmos, om het woord van God en het getuigenis van Jezus (vs. 9). Patmos was een betrekkelijk klein eiland voor de kust van het tegenwoordige Turkije, tien mijl lang en vijf mijl breed. Dit eiland diende als strafkolonie in de tijd van keizer Domitianus.

Johannes was verbannen uit de normale samenleving vanwege Gods woord, en de getrouwe prediker over het koningschap van Christus. Die prediking werd niet getolereerd in het Romeinse keizerrijk: daar moest een ander als machthebber worden erkend en aangebeden. Nu zou Johannes kunnen denken, dat het met hem en met de kerk een hopeloos verloren zaak was.

Hijzelf was verbannen, Petrus was gedood, Paulus omgebracht, Jaco- bus onthoofd, terwijl de gemeenten werden vervolgd door de Romeinse keizer. Maar de verschijning van de verhoogde Christus, het Hoofd van de christelijke kerk, moet hem en de hele kerk van die wanhoopsgedachten afbrengen!

De banneling ziet de Here

Hoe schitterend is die verschijning! Het gebeurt "op de dag des Heren", dat is de dag van de Kurios, de Héér Christus. Dit is één van.de vroegste a~nduidingen van de christelijke zondag, de dag van Christus' opstandIng.

Toen kwam Johannes in vervoering van de geest. In dat visioen hoorde hij achter zich een luide stem, klinkend als een bazuin. Die stem gaf hem een concrete opdracht: hij moest opschrijven wat hem gedicteerd werd en dat zenden aan zeven bij name genoemde gemeenten in Asia, het westelijk deel van Klein-Azië.

Die zeven gemeenten stonden daar als evenzoveel kandelaren, lichtdragers in een donkere wereld. Aan die zeven gemeenten waren evenzoveel engelen verbonden, voorgangers, "sterren". Johannes ziet hoe Christus die "sterren" in zijn rechterhand heeft. Dat wijst op ge- borgenheid en bescherming. Immers wát voor een handen!

De heerlijkheid van Christus

De beschrijving van de verhoogde Christus is van die aard, dat de schrik van Johannes begrijpelijk is: ogen als een vuurvlam, voeten gelijk koperbrons, een stem als een geluid van vele wateren: zijn Woord scherp als een zwaard, en zijn uiterlijk stralend als het felle zonlicht. Dat is al meer dan voldoende om de heerlijkheid, kostbaarheid, majesteit van deze verschijning aan te duiden. Wie zou niet schrikken?

Maar Christus haast Zich om Johannes gerust te stellen: wees niet be-vreesd! Christus is het, die de dood en het dodenrijk heeft overwon- nen. Hij heerst nu over dood en dodenrijk. Hij heeft er de sleutels van! Hij herinnert Johannes aan zijn sterven aan het kruis en aan zijn glorieuze opstanding op Pasen. Hij heerst nu over alles en allen. Hij heeft alle macht in hemel en op aarde.

De mensenzoon tussen de kandelaren

En het geweldige is nu, dat déze machtige Heiland wandelt temidden (Openb. 2 : 1) van die kandelaren, "als een mensenzoon". Zó noemde de Here Jezus Zich meer dan eens in de jaren van zijn vernedering: "Zoon des mensen". Een uitdrukking die ontleend is aan het boek Daniël. (Dan. 7: 13) Gods Zoon is werkelijk mens geworden, om als mens te kunnen lijden en sterven; maar Hij is ook mens gebléven, na zijn opstanding en hemelvaart. Hij zalook eenmaal als mens wederkomen, zichtbaar in zijn overweldigende heerlijkheid.

Die zeven Klein-Aziatische gemeenten vertegenwoordigen alle gemeenten van Christus van toen tot heden toe. Die gemeenten hebben geen reden om bevreesd te zijn voor allerlei dreigingen die op hen afkomen: Christus verkeert temidden van die kandelaren. En de voorgangers in de gemeenten mogen getroost zijn: Christus houdt hen in zijn rechterhand. En van Christus moeten ze maar nooit klein denken: in moeilijke ogenblikken mogen ze grijpen naar dit eerste hoofdstuk uit het laatste bijbelboek.