HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                                                            

Zwak en toch machtig - 2 Corinthe 4 : 16 -5 : 10

   De Bijbel is niet een boek dat je zomaar even van kaft tot kaft leest. Het kan lastig zijn om je weg door de Bijbel te vinden, als je niet weet wat zich wanneer heeft afgespeeld. Deze site kan je helpen om de Bijbel beter te leren kennen. Ontdek de bron van vrede, het Woord van God: 

Bijbelstudie 457 - Zwak en toch machtig

In Paulus' onderwijs aan de gemeente in Corinthe zijn duidelijk twee lijnen op te merken. Op de ene lijn staat de gekruisigde Christus (I Cor. 2: 2), voor Joden een aanstoot en voor heidenen een dwaas- heid (I Cor. I: 23).

Op diezelfde lijn staat een kerk, die bestaat uit "dwazen, zwakken, onaanzienlijken en verachten", eigenlijk uit "wat niets is" (I Cor. I: 27, 28). Op die lijn staat ook een apostel, die geen indruk maakt door "schittering van woorden of wijsheid" en een "prediking met meeslepende woorden van wijsheid" (I Cor. 2: 3,4). Paulus noemt zichzelf en de andere apostelen' , aarden vaten' , (2 Cor. 4 : 7) , die in de druk zijn, om raad verlegen, ter aarde geworpen, aan de dood overgeleverd" (2 Cor. 4: 8-11).

Die ene lijn vertoont dus geen indrukwekkend beeld. Maar op de andere lijn staat de opgestane Christus, de Levensvorst, de Héér (2 Cor. 4 : 5) en er staan de apostelen met hun "bediening der verzoening" (2 Cor. 5 : 18). Die twee lijnen komen samen in één bekende uitspraak: "want als ik zwak ben dan ben ik machtig" (2 Cor. 12: 10). Wanneer wij, apostelen en gemeente van Christus, naar mensenmaatstaf "zwak" zijn, en geen geweldige indruk maken of toonbeeld zijn van kracht, dan valt des te meer licht op de onme- telijke kracht van de opgestane Christus!

Die twee lijnen komen prachtig uit in dit Schriftgedeelte. De apostel stelt ze naast elkaar: onze uiterlijke mens vervalt, maar de innerlijke mens wordt van dag tot dag vernieuwd (2 Cor. 4: 16). De aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, maar wij hebben een gebouw van God, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig- huis (2 Cor 5: 1).

De aardse tent tegenover het gebouw van God

Het leven van Gods kinderen op aarde wordt vergeleken met het wonen in een tent. Een tent wordt gemakkelijk opgezet, maar ook ge- makkelijk afgebroken. Een tent blijft kwetsbaar. Dat wonen in een tent brengt met zich mee een "lichte last der verdrukking" (2 Cor. 4 : 17). De apostel verheerlijkt dat wonen in een tent niet. Daar is ook geen reden voor, want onze woning is permanent in verval en de afbraak begint in feite al bij de geboorte: het leven is een " voortdurend sterven. Dat zijn de dingen, die we zien kunnen.

En wie " niet ziende blind is, die merkt dat ook op. Maar Paulus zegt, dat het zichtbare tijdelijk is, en dus voorbijgaat, maar dat er ook iets onzichtbaars is, en dat onzichtbare is eeuwig. Dat wil zeggen: het is op dit moment voor ons nog onzichtbaar; wij aanschouwen het nog niet, maar we mogen en moeten het geloven (2 Cor. 5 : 7). Wat er name- lijk wél is, hoewel voor ons nu nog onzichtbaar, is' , dat gebouw van God", dat "eeuwig huis". Het is "onze woonstede uit de hemel" .', \, / (2 Cor. 5 : 2). Je mag daarbij ook denken aan het Vaderhuis met de vele woningen, waarover de Here Jezus spreekt (Joh. 14 : 1).

Paulus vergelijkt de moeiten, die het verblijf in tenten met zich meebrengt, met de heerlijkheid van het wonen in het gebouw van God. Hij ontkent niet dat er een "last der verdrukking" is. Hij heeft die maar al te zeer meegemaakt. Maar die last is voor hem geen zaak om te klagen, hij noemt die gewoon een "lichte" last, die praktisch niets weegt. Hoe dat mogelijk is? Als je die last op een weegschaal zou leg- gen, en je zet daar op de andere schaal niets tegenover, ja, dan zal de weegschaal doorslaan naar de kant van die verdrukking. Maar zó weegt Paulus niet: op die andere schaal legt hij de "heerlijk- heid", en daarvan zegt hij: "een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid" (2 Cor. 4: 17).

En dan komt er wéér een tegenstelling: het sterfelijke zal door het leven verslonden worden. We hebben nu een sterfelijk bestaan, maar dat hoort bij die tent. Dat blijft niet zo: we krijgen een werkelijk lé- ven, en dat hoort bij dat gebouw van God, die woonstede uit de hemel. Hier zijn we nog in den vreemde, maar dan zijn we thuis (vs. 9).

De Geest als onderpand

Hoe weten we dat zo zeker? Ook op die vraag geeft Paulus antwoord (vs. 5): God is het, die ons juist daartoe bereid heeft en die ons de Geest tot onderpand gegeven heeft. Dat echte leven was altijd het doel van God en van Gods heilswerk. Op dat doel was alles gericht. Wat Paulus zelf betreft: God heeft hem klaargemaakt. Je kunt den- ken aan alles wat God aan hem gedaan heeft: zijn bekering, zijn tot geloof komen, zijn gedoopt-worden, zijn christen zijn.

Dat werk dat begonnen is, zal ook afgemaakt worden. Daarvan is de Heilige Geest, die de gelovigen gegeven wordt, het onderpand, de waarborg. De Geest werkt geloof in mensenharten. Hij leidt tot bekering en ver- nieuwt de mens van dag tot dag. De Geest leidt uiteindelijk Gods kinderen uit de tent naar het eeuwig huis. Dat onderpand betekent dan ook: wij hebben nu al wat gekregen "bij vooruitbetaling". Dat geeft ons de garantie, dat de rest ook in "orde komt".

Je ziet voor je ogen de afbraak en het verval van je aardse tent. Je wordt daar met grote regelmaat mee geconfronteerd. Maar net zo vast mag je overtuigd zijn van de werkelijkheid van de dingen die we nu nog niet kunnen zien, maar die net zo zeker zijn als de zichtbare dingen.

Altijd vol goede moed

Een christen behoeft nooit moedeloos te zijn en zonder hoop. Dat zegt Paulus ook: "daarom verliezen wij de moed niet" (vs. 16), en nóg eens: "daarom zijn wij te allen tijde vol goede moed" (2 Cor. 5 : 6). Niet omdat we onszelf en elkaar wat op de mouw spel- den. Aan een "houd er de moed maar in" hebben we niets, in dit leven niet en in het sterven niet. Toch zijn we altijd vol goede moed, omdat we vaste beloften hebben, en omdat we nu al een voorschot hebben gekregen op de volledige inlossing van die vaste beloften.

We mogen met veel geloofsvertrouwen de toekomst tegemoet gaan: Christus zal zijn Woord waar maken. Hij heeft zijn Geest niet zo maar gegeven. En dan mogen we zonder angst denken aan de rechterstoel van Christus (vs. 10). We zouden heél erg bang moeten zijn, als wij werden geoordeeld op grond van onze daden in dit leven.

Maar we mogen bedenken, dat deze Rechter Christus tegelijk onze Redder Christus is: Hij heeft voor ons de schuld betaald en de straf gedragen. 

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS