'in de Hemel komen'

Deze studie zal tamelijk kort worden. Daarentegen gaat het over iets dat geen einde zal hebben. Je hoort wel eens de uitdrukking 'in de hemel komen' gebruiken. In het normale spraakgebruik wordt dat waarschijnlijk opgevat als het hoofddoel van het christelijke leven.

Nu zal degene die het Nieuwe Testament leest ontdekken dat die uitdrukking daar niet voorkomt. Er wordt nergens gezegd dat wij in de hemel zullen komen. Daarentegen wordt er gezegd dat wij naar de Here Jezus toe gaan.

De hemel

Ik heb zo het idee dat de meesten van ons daar vrij vage voorstellingen van hebben, als we ons er al iets bij voorstellen. Maar het kan feitelijk een voordeel zijn als je in dit opzicht een vrijwel onbeschreven blad bent. Veel mensen dromen over een hemel waarin al hun wensdromen in vervulling gaan. Dan kan het moeilijk worden, het ware beeld van de hemel dat de bijbel ons geeft, te introduceren.

Laten we het beeld dat de Bijbel geeft eens bekijken

Het eerste wat we merken is dat de hemel niet gedefinieerd wordt als een bepaalde plaats binnen het zichtbare universum. De telescopen en andere instrumenten van de astronomen hebben het universum voor ons oneindig veel groter gemaakt dan het was voor de bijbelse auteurs, maar de sterrekijkers hebben ons niet dichter bij de hemel gebracht. Die zullen we nooit 'in de kijker' krijgen.

In de bijbel wordt de hemel gedefinieerd als de 'plaats' waar God zetelt in al Zijn heerlijkheid. Op aarde is Hij er niet op die manier. Hier verbergt Hij zich achter vele raadsels, achter al het lijden dat er in de wereld is, achter de vele tegenstrijdigheden in ons bestaan.

Of hij zich op enige andere plaats in het universum in al Zijn heerlijkheid openbaart weten we niet. We weten dat Hij het niet doet op aarde, en daarom is de aarde geen hemel. Maar eens zal God aan het einde van de geschiedenis, het universum herscheppen.

'ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan'
(Openbaring 21:1). Het is de profeet Johannes die ons dit vertelt in het laatste Bijbelboek.

God zal echter niet alleen het universum herscheppen

Hij zal ook de doden opwekken. Nu begint het ons te duizelen, zoveel vragen als er nu rijzen. We kunnen ons dit gewoonweg niet voorstellen. Onze beelden en voorstellingen zijn afkomstig uit de ons bekende werkelijkheid - maar hier staan we oog in oog met het volslagen onbekende, het volslagen nieuwe. Daarom kunnen we ons er geen beeld van vormen, en daarom is het ook zo moeilijk te geloven.

Maar nu doet het nieuwe testament iets heel onverwachts

Het vraagt ons, om nog een keer naar de Here Jezus te kijken. Een keer in onze geschiedenis heeft datgene plaatsgevonden wat gebeuren zal aan het einde van de geschiedenis: er is er Een, die de opstanding niet voor Zich heeft, maar achter Zich. Jezus werd niet alleen ten grave gedragen, zoals alle anderen - Hij stond ook weer op uit het graf. Hij stond in levende lijve op, Hij at en dronk terwijl Zijn discipelen toekeken.

Ook jij kunt hem ontmoeten als de levende en zeggen: Hij is waarlijk opgestaan. Vandaag zit Hij aan de rechterhand Gods, dat houdt in dat Hij Gods mede-regent is aan wie alle macht in de hemel en op aarde is gegeven. Zelf zegt Hij:

'Ik leef en gij zult leven'
(Johannes 14:9).

De kracht die Jezus uit de doden opwekte zal eens ook jou uit het graf doen opstaan.

Een happy-end dus? Ja, zo zou je het misschien kunnen noemen, al is 'happy' nu niet precies het juiste woord. In de bijbel heet het 'zalig', maar dat woord is eigenlijk niet goed vertaalbaar. Het heeft iets met vreugde te maken, een onmetelijke vreugde, waar we wel een vermoeden van kunnen hebben, maar die we niet kunnen beschrijven en al helemaal niet kunnen definiëren.

Maar dit beeld vertoont een schrille dissonant, die we niet moeten verbergen. Bij de opstanding zullen sommige mensen niet gekleed zijn in de gerechtigheid van God. Ze hadden gedacht dat ze het wel zouden redden met hun eigen gerechtigheid - als ze überhaupt al aan de opstanding en het oordeel dachten. Ze vielen ten offer aan de grote misvatting dat ze Christus en Zijn gerechtigheid niet nodig hadden. Toen aan hen het aanbod werd gedaan van de vergeving van zonden en de gemeenschap met de Zoon van God, antwoordden ze: 'Helaas, dat komt me op het ogenblik niet zo goed uit, ik ben druk bezig met andere, belangrijker zaken - later misschien'. En dat is het enige - ja, werkelijk het enige - wat een mens buiten de zaligheid kan plaatsen, buiten de hemel. In de bijbel wordt dat beschreven als iets onbegrijpelijks: dat iemand vrijwillig afziet van wat wij het grote geschenk hebben genoemd.

Het geschenk ligt voor het grijpen

Het wordt geschonken, je hoeft het niet te verdienen. Het wordt aan onwaardigen gegeven. Als je je onwaardig voelt, dan is het voor jou. De vergeving van zonden is voor jou. Het nieuwe leven is voor jou - en het eeuwige leven. God heeft op jouw 'ja' gewacht. Zou je het nu maar niet uitspreken? Je kunt teruggaan naar hoe kom ik tot geloof en door het gebed uit te spreken 'ja' zeggen. Of met je eigen woorden, dat doet er niet toe. God is de beste verstaander ter wereld.

Over dit geschenk zou je toch alles willen weten? Wel, toets dan maar eens in de zoekmachine van deze site het woord ‘hemel’ in. Om nog veel meer aan de weet te komen. Maar óók: praat er met anderen over. Je zult versteld staan !

De toekomst van de gelovigen van de Gemeente is in de hemel

Wij verwachten, dat wij zullen worden opgenomen (weggerukt) in de wolken, de Heer tegemoet gaan in de lucht, om voor altijd met Hem te zijn (1Thess. 4:17; vgl. Opb. 12:5). We zijn nu reeds gezegend met elke geestelijke zegening in Christus in de hemel (Ef. 1:3). We zijn met Hem gezet in de hemel (Ef. 2:6). Onze wandel is in de hemelen (Fil. 3:20). Als een gelovige ontslapen is, zal hij/zij bij de Heer in de hemel zijn en behoren tot de geesten der volmaakte rechtvaardigen (Hebr. 12:23). Fil. 1:23 zegt: "ontbonden te worden en met Christus te zijn, dat is zeer verre het beste" en Christus is in de hemel. Gelovigen zullen elkaar bij de Heer weer terugzien.

Soms denken we wel eens na over onze toestand in de hemel. We zijn dan verlost van ons natuurlijke lichaam (ons aardse huis) en hebben een geestelijk, verheerlijkt lichaam (een gebouw van God, eeuwig in de hemelen; 2Kor. 5:1,2), dat zelfs gelijkvormig is aan het verheerlijkte lichaam van de Here Jezus Christus (Fil. 3:21; 1Joh. 3:2). We zullen als Zijn lichaam betrokken worden in het werk, dat ons Hoofd, nl. Christus in Zijn wederkomst zal doen (o.a. Opb. 22:12; 1Kor. 6:2,3; Kol. 3:4; Opb. 17:14; 19:14,15).

Over de beide aspecten van deze vraag, staan bij mijn weten geen rechtstreekse antwoorden in de Schrift. Wellicht geven de volgende Bijbelse gegevens ons licht om bepaalde conclusies te trekken.

Zullen wij ons iets kunnen herinneren van de aarde?

De dienstknechten uit de gelijkenis van de ponden (die op de Gemeente betrekking heeft; bij het oordeel voor de rechterstoel van Christus) weten nog van hun pond en stellen vast: "Uw pond heeft tien of vijf ponden daartoe gewonnen" (Luk. 19:16,18); dit als resultaat van hun dienst op aarde. Ook de ontrouwe dienstknecht herinnert zich het pond, dat hij in een zweetdoek weggelegd had en nu zonder resultaat teruggeeft (Luk. 19:20,21).

Paulus schrijft over een mens, die in de derde hemel opgetrokken geweest is en die onuitsprekelijke woorden gehoord heeft (2Kor. 11:2-4). De herinnering van die woorden was er tijdens het aardse leven al (Paulus wist ervan), ook al werden ze niet uitgesproken; hoeveel te meer in de hemel.

De rijke, maar ongelovige man, die na zijn dood in het dodenrijk (Statenvertaling: hel) terechtkwam, herinnerde zich zijn vijf broers, die nog op aarde leefden en hij wilde, dat Lazarus hen zou waarschuwen, zodat zij niet in "deze plaats van pijniging" zouden komen (Luk. 16:10-31). De onrechtvaardigen zullen in de buitenste duisternis of de vurige oven (namelijk het dodenrijk) geworpen worden (Matth. 8:12; 13:42,50). Aldaar is wening en knersing der tanden; vermoedelijk als gevolg van boosheid en/of verdriet, vanwege de tijdens het leven gemiste kans(en) om tot bekering te komen. In dat geval is daarvan ook herinnering.

Jona was zich bewust van de omstandigheden in het dodenrijk en stelde vast: "Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen" (Jona 2:4). Dat was voordien nog niet zo; hetgeen hij blijkbaar vaststelde op grond van zijn herinnering.

De zielen onder het altaar (Opb. 6:9-11) vragen God wanneer Hij hun bloed zal wreken aan degenen, die op aarde leven. Zij herinneren zich in het dodenrijk de marteldood, die zij omwille van de Heer ondergaan hebben.

Herinnering zal er m.i. zijn, omdat het anders geen zin heeft om tijdens ons leven tot kennis van Christus te komen. Die kennis heeft immers eeuwigheidswaarde en zal ons bij blijven.

Bij gelovige bejaarden, die lichamelijk zwak zijn, merken we, dat ze opleven als we over de Heer spreken of zingen. Het is het nieuwe leven, wat even actief wordt; op grond van de herinnering aan Christus en Zijn Woord.

Het is nu al zo, dat de Geest Gods met onze geest getuigt, dat wij kinderen Gods zijn (Rom. 8:16). Wij weten dat met zekerheid op grond van de Schriften. Die kennis zullen wij niet kwijtraken als we bij de Heer zullen zijn.

Zullen wij ons iemand kunnen herkennen van de aarde?

Herkenning is mede afhankelijk van herinnering. Vergelijk de situatie in Luk. 16: de overleden rijke man kwam in het dodenrijk. Hij zag Abraham van verre en herkende de gestorven bedelaar Lazarus in diens schoot (16:23). Als dat in het dodenrijk al het geval is, zal dat in de hemel dan niet zo zijn?

De discipelen konden de opgestane Heer bij Zijn verschijning herkennen aan Diens littekenen (Joh. 20:20). Stefanus herkende vlak voor zijn heengaan de Zoon des mensen, staande aan de rechterhand Gods (Hd. 7:56). De Heer is herkenbaar aan Zijn wonden, die Hem tijdens Zijn aardse omwandeling toegebracht zijn (Zach. 13:6).

Kennis van het eeuwig blijvende Woord vormt onze persoonlijkheid. Geestelijke groei vormt het geloofsleven in het dagelijkse praktijk. Die verandering is reeds nu (tot op zekere hoogte) te zien en daarom herkenbaar; in de hemel zal dat zeker het geval zijn

Om eens over na te denken

1 - De Bijbel begint direct al met een tekst waarin de hemel voorkomt. Als je het eerste hoofdstuk van de Bijbel doorleest welke betekenissen van het begrip hemel kun je daar uit afleiden?

2 - Welke zaken worden genoemd die in / aan de hemel zijn of daarmee verband houden?

3 - Welke zaken worden na de zondvloed genoemd die verband houden met de hemel? Genesis 9:14 / Jesaja 55:10 / 1 Koningen 18:45 / Job 1:16 / 2 Samuel 22:14

4 - Welke betekenis heeft hemel nog meer volgens de volgende tekst en wat is daar
aanwezig? 2 Kronieken 6:21 / Psalm 11:4

5 - Wat kun je uit de volgende teksten afleiden over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest ? Mattheüs 5:16 / Johannes 3:13 / Mattheüs 3:16

6 - De hemel is de woonplaats van God. Wat leer je echter uit de volgende teksten?
2 Kronieken 2:6 en 6:18 / Efeze 4:10

7 - In de laatste teksten wordt niet alleen over de hemel gesproken, maar ook over de hemel der hemelen. Het wijst erop dat er meer hemelen zijn. Waarover wordt in de volgende tekst gesproken en hoe wordt die plaats in 2 Korinthe en in Lucas 23 genoemd? 2 Korinthe 12:2 / Lucas 23:42

8 - Wat is de relatie van de gelovigen met de hemel?
Filippi 3:20 / Lucas 10:20 / Hebreeën 12:23

9 - Er wordt in de Bijbel een verband gelegd tussen engelen en hemellichamen. Wat kun je daarover afleiden als je de volgende teksten in de NBG en NBV vergelijkt?
Deuteronomium 4:19 / 2 Koningen 17:16 / Deuteronomium 17:3

10 - Wat zal er in de toekomst met de hemelen gebeuren?
2 Petrus 3:7 - 13