( mede met dank aan www.herschepping.nl )

Alles wordt nieuw

Dan is de tijd aangebroken dat de oude aarde en de oude hemel zullen verdwijnen:

"En ik zag een grote witte troon en Hem, die daarop gezeten was, voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten, en geen plaats werd voor hen gevonden." (Openbaring 20:11)

Zowel de oude stoffelijke wereld als de oude geestelijke wereld zijn zwaar bevuild door de zonde. In de oude hemel is satan in opstand tegen God gekomen, daar is gevochten tussen de godvrezende engelen en de satans engelen (Op.12:7-8). En over de aarde hoeven we niet veel te zeggen. Op dit moment is de aarde al zo ontluisterd en de vervuiling neemt elke dag toe, zowel in materiële als in morele zin. 

Hoe zal de aarde er uit zien op het moment dat Jezus terug komt? 

En hoe aan het einde van het vrederijk, nadat de eindstrijd zal zijn gestreden (Op.20:8-9)? Het vergaan van de huidige hemel en aarde zal het allerbelangrijkste keerpunt zijn dat ooit in de geschiedenis zal plaatsvinden. De uitdrukking "het vergaan van de wereld" heeft betrekking op deze gebeurtenis. Ik denk dat daarmee de gehele stoffelijke wereld oftewel het hele heelal zal ophouden te bestaan. Alle materie zal mogelijk ineenschrompelen tot niets of als energie terugvloeien naar de Schepper uit wie de materie is ontstaan.
 
Een trieste balans

Als we de balans opmaken, dan zien we dat de mensheid door alle eeuwen heen teleurstellend slecht heeft gescoord. In alle tijdperken hebben de mensen bewezen door en door zondig te zijn: In het paradijs waren de condities optimaal. De mens wandelde dagelijks met God, had een boeiende taak om over de aarde te heersen, en had letterlijk alles wat zijn hart begeerde. Toch koos de mens ervoor om los van God te komen en het opstandige voorbeeld van satan te volgen. Gedurende de periode vóór de zondvloed waren er geen goddelijke wetten, waar de mensen last van hadden. Ze mochten zelf bepalen hoe ze leefden. Resultaat: op een enkel gezin na was er in de hele wereld niemand die met God wandelde. De aarde was vol grove geweldpleging. 

Na de zondvloed koos God het volk Israël uit, aan wie Hij uitgebreide wetten gaf als leefregels tot een gelukkig leven. Het volk heeft op alle mogelijke manieren Gods wetten overtreden. Daarna zond God Zijn eigen Zoon naar de wereld en de Gemeente werd geboren. De gelovigen van het Nieuwe Testament ontvingen de Heilige Geest en kreeg toegang tot alle geestelijke rijkdommen uit de hemel. Ook onder de gelovigen zijn alle mogelijke zonden voorgekomen en zij zijn er niet in geslaagd een duidelijk beeld van Jezus te laten zien. Vervolgens was Gods Zoon naar de aarde teruggekeerd om er het koningschap aan te nemen. Nu zou iedereen heel concreet kunnen zien dat een samenleving met koning Jezus aan het hoofd tot het hoogst mogelijke welzijn zou komen. En toch, toen het uiteindelijk op kiezen aankwam waren er nog massa's die in opstand kwamen tegen de Koning.
 
Geen verontschuldiging - een eeuwige les

Geen mens kan zijn zonden verontschuldigen door te beweren dat zijn levensomstandigheden of satan verantwoordelijk was voor zijn zonden. Niemand kan God aanklagen door te beweren dat Hij de mens niet voldoende kansen heeft gegeven om zichzelf te bewijzen. God heeft de mens op alle mogelijke manieren "uitgetest" om hem tot in eeuwigheid duidelijk te maken dat hij niet uit zichzelf, maar alleen in verbondenheid met God tot iets goeds kan komen. Onder alle denkbare omstandigheden zullen de mensen dan hebben getoond dat ze hun eigen baas wilden zijn en tegen Gods heerschappij over hun leven in opstand komen. 

Maar onder al die verschillende omstandigheden zullen er ook mensen zijn geweest die Gods uitgestoken hand hebben aangegrepen en het leven hebben ontvangen. In het begin heeft God de duistere aarde herschapen tot een paradijselijke wereld (Genesis 1), maar licht en duisternis bleven naast elkaar bestaan. De strijd tussen licht en duisternis is gestreden … het licht heeft overwonnen. Eindelijk. Moest dat allemaal zo lang duren? Ja. De oneindig wijze Schepper, die de regie van de wereldgeschiedenis altijd vast in handen heeft gehad, heeft dit zo bepaald, en dus is dat het allerbeste. Geloof het maar. Glorie voor onze Schepper, ook al begrijpen we Hem niet altijd!
 
Tweede opstanding

Nu breekt het moment aan van het laatste oordeel. Jezus noemde het ook wel eens de jongstedag (Joh.12:48). Overigens wordt die uitdrukking ook wel eens gebruikt voor de dag van de eerste opstanding. In de Bijbel wordt het woord dag heel vaak gebruikt om een dag of een keerpunt in de geschiedenis aan te duiden. Alle mensen, behalve degenen die deel hadden aan de eerste opstanding, zullen opstaan bij deze tweede en laatste opstanding:"En ik zag de doden, de groten en de kleinen, staande voor de troon, en er werden boeken geopend. En nog een ander boek werd geopend, het boek des levens, en de doden werden geoordeeld op grond van hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar hun werken." (Openbaring 20:12-13). God, de engelen en de mensen staan dan op het raakvlak van twee werelden en twee tijdperken: de oude hemel en aarde die verdwijnen (Op.20:11) en de nieuwe hemel en aarde die worden geschapen (Op.21:1).
 
Troon

Wel duidelijk is de positie van de Troon van God, die ook dan onwankelbaar zal blijken te zijn en die ook dan in het middelpunt van alle gebeurtenissen zal staan. (Op.20:11-15). De witte Troon is het beeld van Gods oneindige, onbeperkte macht en rechtvaardigheid. Het is goed te bedenken dat Gods macht en majesteit vandaag net zo oneindig groot zijn, ook al lijkt het alsof de wereldgebeurtenissen God uit de hand lopen. Niets is minder waar...

Wie zal er op de witte troon zitten? Jezus zegt hierover het volgende:

"Want gelijk de Vader de doden opwekt en doet leven, zo doet ook de Zoon leven, wie Hij wil. Want ook de Vader oordeelt niemand, maar heeft het gehele oordeel aan de Zoon gegeven..." (Johannes 5:21-22). Jezus zal dus namens God de Vader zorgdragen voor een rechtvaardig oordeel en dat alle mensen zullen komen waar ze naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen.
 
Laatste scheiding

Voordat de laatste scheiding van de mensen plaatsvindt, zal de dood en het dodenrijk in de vuurpoel worden geworpen. De vuurpoel betekent in dit verband het absolute einde en de totale vernietiging van de macht van de dood. Na de tweede opstanding volgt de grote, laatste scheiding. In het genoemde bijbelgedeelte wordt het beeld geschetst van een tribunaal en daarom wordt het meestal "het laatste oordeel" genoemd. Zelf kies ik liever voor de term "laatste scheiding". Ik weet niet zo zeker of er letterlijk een soort rechtbank zal zijn, waarbij miljarden mensen in het openbaar hun eindbeoordeling krijgen. Laten we bedenken dat er in het boek Openbaring enorm veel beeldtaal wordt gebruikt om de achterliggende betekenissen te illustreren.

Er wordt evenzeer recht gedaan aan dit bijbelgedeelte als we ons voorstellen dat onder Gods supervisie een scheidingsproces zal plaatsvinden, waarbij alle mensen zullen terechtkomen waar ze naar Gods rechtvaardige oordeel thuis horen. Zoals eerder gezegd kan het oorspronkelijke Griekse woord zowel met "oordeel" als met "scheiding" worden vertaald.Het laatste oordeel houdt in dat alle daden, woorden en gedachten van mensen zichtbaar worden. Denk maar aan de woorden van Jezus:"Daarom, al wat gij in het donker gesproken hebt, zal in het licht gehoord worden..." (Lucas 12:3). Op grond daarvan wordt de definitieve eindbestemming bepaald voor de mensen die beoordeeld worden: eeuwig leven op de nieuwe aarde of eeuwig sterven in de vuurpoel.

Hoe men zich het vroeger voorstelde : Het Laatste Oordeel

Hieronymus Bosch (1450-1516): "Het laatste oordeel"

Tweede scheidingsproces

Het feit dat er twee scheidingsprocessen zijn (eerst bij het sterven en later bij de tweede opstanding) houdt volgens mij in dat het niet vast hoeft te staan dat alle hemelbewoners automatisch naar de nieuwe aarde gaan en ook niet dat alle helbewoners automatisch naar het eeuwige vuur zullen gaan. Als dat wel zo zou zijn, zou er geen nieuw scheidingsproces nodig zijn, maar een overgang van de hemel naar de nieuwe aarde, en van de hel naar de vuurpoel. Ik wil daarom ruimte laten voor mogelijke levensveranderingen tussen het sterven van een mens en het moment van de laatste scheiding, zowel ten goed als ten kwade. Ik wil afblijven van Gods eindbeoordeling van mensen en van de manier waarop Hij rechtvaardigheid en genade zal toepassen. Er is genade buiten de Gemeente, maar niet buiten Christus om (denk maar aan 1Petr.3:18-19) en we weten dat er op de nieuwe aarde naast de Bruid ook volken zullen zijn (Op.21:24-27)
 
De eindbestemming wordt bepaald

Bij de laatste scheiding staat de eindbestemming van de mensen definitief vast en is er sprake van mensen die op de nieuwe aarde mogen wonen en mensen die de eeuwige dood in de vuurpoel tegemoet gaan (Op.20:15). Ze worden geoordeeld op grond van hun daden (Op.20:13-15) en er is geen reden om aan te nemen dat dit fundamenteel anders zal gaan dan bij de toegang tot de hemel of de hel, als wereldbewoners komen te sterven. Gods normen voor de beoordeling van mensen liggen immers verankerd in de wet van God, en die is eeuwig en onveranderlijk.

Oordeel over engelen

In de laatste hoofdstukken van het boek Openbaring lezen we wel over het oordeel over satan en mensen, maar niet over de engelen. Toch schrijft Paulus : "Weet gij niet, dat wij over engelen oordelen zullen?" (1 Korintiërs 6:3). Dit suggereert duidelijk een eindoordeel over engelen. De Bijbel geeft er geen details over, maar voor de volledigheid moet dit toch wel even vermeld worden. Het is opvallend dat engelen niet over mensen zullen oordelen, maar mensen wel over engelen. Dat onderstreept weer het feit dat mensen in Gods plan een hogere plaats innemen dan engelen, die een dienende, en geen heersende rol hebben ten opzichte van de mensen (Heb.1:14).
 
Eeuwige bestemming van de mensen

Hier volgt een overzicht van de verschillende bestemmingen van de mensen.
Bij het sterven gaan goede mensen naar de hemel, slechte mensen naar de hel. Ik ga er vanuit dat er ook mensen uit de "volken" zullen sterven tijdens het vrederijk, die vervolgens naar de hemel of de hel gaan. Bij de terugkeer van Jezus zullen alle op aarde levende gelovigen van de Gemeente Hem tegemoet gaan. Jezus zal dan bij zijn komst begeleid worden door de eerder gestorven gelovigen, die vanuit de hemel meegaan naar de aarde. Tegelijk vindt dan de eerste opstanding plaats van gelovigen uit Israël en de Gemeente plaats. Dezen zullen als de "Bruid" met Christus regeren tijdens het Vrederijk en later ook op de nieuwe aarde.

Bij het laatste oordeel zullen alle overige mensen opstaan. Dit zijn mensen (1) uit de volken, die in leven zijn aan het einde van het Vrederijk (2) de eerder gestorven mensen die in de hemel en in de hel verblijven. Op grond van Gods rechtvaardige en genadige oordeel over hun daden zal een scheiding plaats vinden: de begenadigde mensen zullen de nieuwe aarde bewonen, terwijl de veroordeelden de vuurpoel als eindbestemming zullen hebben. De "Bruid van Christus" zal ook dan met Christus de regering vormen over de begenadigde mensen, die de nieuwe aarde zullen bevolken.
 
Vernieuwing

Al in het oude testament werd voorzegd dat God een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zou scheppen:"Want zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; aan wat vroeger was, zal niet gedacht worden, het zal niemand in de zin komen. Maar gij zult u verblijden en juichen voor eeuwig over hetgeen Ik schep, want zie, Ik schep Jeruzalem tot jubel en zijn volk tot blijdschap." (Jesaja 65:17). Het Messiaanse Vrederijk zal nog op de bestaande aarde worden gesticht en nog niet de volmaaktheid brengen. Er is een volledige herschepping nodig om het uiteindelijke woongebied voor Gods schepselen te realiseren. 

Met dezelfde scheppingkracht waarmee God de eerste hemel en aarde tot stand heeft gebracht (Gen.1:1) en de herschepping van de aarde (Gen.1:3-31) zal de Schepper en Herschepper vanaf zijn Troon de majestueuze woorden uitspreken: "ZIE, IK MAAK ALLE DINGEN NIEUW." (Openbaring 21:5).

Evenals God door zijn Woord de schepping en herschepping van Genesis 1 tot stand heeft gebracht, zo zal Hij dat bij de laatste herschepping ook doen. God zal spreken en het zal gebeuren. Alle dingen zullen nieuw worden. Er zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komen, die op een unieke wijze in elkaar zullen overvloeien. Dit zal de ultieme wedergeboorte van Gods schepping zijn. Alle DINGEN zullen nieuw zijn, maar de MENSEN niet. Mensen die nu al wedergeboren zijn, hebben al iets van dat nieuwe leven, dat zich dan volledig zal ontplooien.
 
Wat er niet op de nieuwe aarde zal zijn

De nieuwe aarde zal nog veel mooier zijn dan de oude aarde tijdens het Vrederijk. We kunnen er alleen maar naar raden hoe alles er uit zal zien. De Bijbel noemt wel een aantal dingen die er NIET meer zullen zijn: Er zullen geen oceanen meer zijn (Op.21:1). Het is het eerste wat genoemd wordt over de nieuwe aarde. De zee is in feite ontoegankelijk voor de mensen en brengt een scheiding aan tussen continenten. Er zal volmaakte harmonie zijn tussen de volken in plaats van verwijdering. Er zal wel een rivier zijn die ontspringt uit Gods troon (Op.22:1) en die zich waarschijnlijk zal vertakken in een stelsel van rivieren over de hele nieuwe aarde.

Er zal geen zon zijn. Gedurende de eerste drie scheppingsdagen (Genesis 1) was er geen zon, maar wel licht. Zo zal het op de nieuwe aarde ook zijn. Jezus zal op een andere manier de lichtbron zijn (Op.21:23; 22:5). Er zal geen nacht meer zijn (Op.22:5). Na de eerste herschepping wisselden dag en nacht elkaar af. Licht en duisternis konden naast elkaar op aarde voorkomen. Satan had ook de toegang tot de aarde en de zonde kon zijn intrede doen. De invloed van satan zal voorgoed verdwenen zijn. Er zal ook geen doodsboom meer zijn, waarmee de mensheid kan worden verleid. Er zal geen verdriet meer zijn (Op.21:4). Er zal ook geen rouw meer zijn, dus geen verdriet over gestorvenen, want vanaf dat moment zal de dood geen macht meer hebben over de mensen. De dood zal dan immers beperkt blijven tot de vuurpoel (Op.20:14). Daar zal rouw en verdriet zijn, maar niet op de nieuwe aarde.
 
Wat er wel op de nieuwe aarde zal zijn

De laatste twee hoofdstukken uit het bijbelboek Openbaring laten zien dat er op de nieuwe aarde een duidelijk gestructureerde samenleving zal zijn, bestaande uit: God de Vader op de Troon (21:3) en Jezus als de lichtbron (22:5) de Bruid, Gods volk, voorgesteld als het nieuwe Jeruzalem (21:9-27) bestaande uit de ware gelovigen uit Israël en de Gemeente van Christus, die gedurende het Vrederijk met Christus hebben geregeerd de volken oftewel alle andere mensen die bij het laatste oordeel het eeuwige leven hebben ontvangen (21:26-27; 22:2)

Een dergelijke hiërarchie zijn we ook tegengekomen bij de bespreking van het Vrederijk. Het is te verwachten dat de nieuwe aarde veel kenmerken van het Vrederijk zal hebben, maar dan in uiterste volmaaktheid.
 
Nieuwe aarde

We mogen verwachten dat de nieuwe aarde adembenemend nieuw zal zijn, mogelijk in veel opzichten vergelijkbaar met de eerste aarde toen die pas geschapen was met een paradijsachtige natuur, die in volkomen harmonie is. De huidige aarde zal slechts een schaduw zijn van de toekomstige nieuwe aarde. Het kan het heel goed zijn dat God in zijn oneindige creativiteit geheel nieuwe dingen zal gaan scheppen, die ons huidige begrip te boven zullen gaan. Wat zullen we door onze Schepper verrast worden!
 
De Herschepper

God zal zijn waar Hij altijd is geweest en altijd zal zijn: op de troon. Die troon zal ook dan boven alles verheven zijn. Behalve God de Vader zal ook Jezus, het Lam op de troon zijn (Op.22:3). Dat wil niet zeggen dat we ons moeten voorstellen dat de Vader en de Zoon niets anders zullen doen dan op die troon zitten. De troon stelt het goddelijke machtscentrum voor, de oneindig hoge positie die God inneemt ten opzichte van de mensen. Maar er is meer te zeggen over Gods troon. God wil graag tronen in ons hart, zowel nu als in de voleinding. De waarde van Gods troon wordt bepaald door de liefdevolle toewijding van zijn schepselen, die zich vrijwillig in liefdevolle toewijding en aanbidding aan Hem onderwerpen.
 
God woont bij de mensen

"En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn..." (Openbaring 21:3). Zou God zijn glorie willen uitdrukken in een indrukwekkend praalpaleis of iets dergelijks? Ik geloof er niets van. Gods glorie is anders en heeft vooral een innerlijke kwaliteit. De Bijbel zegt dat God zelf te midden van de mensen woont. Die mensen zijn Gods glorie. God woont niet afgezonderd op het hoogste topje van de hoogste berg, ver verwijdert en hoog verheven boven de mensheid. 

We lezen dat niet het paleis van God maar de "tent van God" bij de mensen zal staan. God zal echt te midden van de mensen wonen, toegankelijk en beschikbaar voor ieder die met Hem wil communiceren. God zal er zijn voor alle bewoners van de nieuwe aarde, ook al zullen er uiteraard verschillen zijn tussen de mensen voor wat betreft de gradatie van Gods nabijheid. Ook dan zal er sprake zijn van een heilige God die oneindig hoog verheven zal zijn boven de mensen en tegelijk oneindig dicht bij hen zal wonen. 

Hoe dat gestalte krijgt is Gods zaak. Wel zal onze Schepper voor eeuwigen altijd alle eer ontvangen, die Hem vanwege zijn heiligheid en liefde toekomt. Het nieuwe Jeruzalem zal het middelpunt zijn van de nieuwe aarde. God heeft hierover het volgende gezegd: "Ik schep Jeruzalem tot jubel en zijn volk tot blijdschap. En ik zal juichen over Jeruzalem en Mij verblijden over mijn volk..." (Jesaja 65:19)
 
Gods volk afgebeeld als de Bruid Jeruzalem
In Openbaring 21 lezen we een prachtige symbolische uitbeelding van wat Gods volk zal zijn bij de laatste herschepping van alle dingen. Gods volk, bestaande de ware gelovigen uit Israël en de Gemeente, wordt hier geschetst als een stad: het Nieuwe Jeruzalem. Ik gebruik nadrukkelijk niet de term "bruidsgemeente", want in dat woord wordt de rol van Gods volk onder het oude verbond genegeerd. De poorten zijn naar de stammen van Israël genoemd en de fundamenten naar de apostelen van het Nieuwe Testament. Israël en de Gemeente zijn samen één “stad” geworden. 

Laten we meteen afrekenen met een wijdverbreid misverstand: het Nieuwe Jeruzalem uit Openbaring 21 is in de eerste plaats NIET de woonplaats van Gods volk in de voleinding, zoals veel bijbellezers veronderstellen en wat in allerlei liederen wordt beweerd. Het Nieuwe Jeruzalem is ... Gods volk zelf. De hoer Babylon (Op.17) is de groep mensen die zich door satan laten gebruiken. Deze weerzinwekkende persoon wordt met praktisch dezelfde soort bewoordingen ten tonele gevoerd als de Bruid Jeruzalem in Openbaring 21:9. In beide gevallen gaat het om een groep mensen, waarbij een vrouw en een stad als zinnebeelden zijn genoemd. "En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is." (Openbaring 21:2). 

Ook al wordt er gesproken over Gods volk als de Bruid van Jezus, de vereniging tussen Bruidegom en Bruid heeft tevoren al plaatsgevonden. Maar haar frisheid en schoonheid zal nooit afnemen. De Bruid daalt neer uit de hemel. Zij is immers verbonden met de levende God die in de hemel troont. De Bruid Jeruzalem wordt de heilige stad genoemd: ze is apart gezet door en voor God en heeft de glorie van God.

Koningen en priesters

"...en zij (=gelovigen) zullen als koningen heersen tot in alle eeuwigheden." (Openbaring 22:5). De aardse stad Jeruzalem was de hoofdstad van Israël en was tegelijk het regeringscentrum. Zo is de Bruid Jeruzalem ook gelijk te stellen met de Koningin naast Koning Jezus. Gods volk zal eeuwig met Hem regeren over de volken van de nieuwe aarde. De Bruid zal het dichtst bij de Bruidegom, Christus, wonen.

"...en zijn dienstknechten zullen Hem vereren, en zij zullen zijn aangezicht zien en zijn naam zal op hun voorhoofden zijn." (Openbaring 22:3). Israël en de Gemeente zullen een volk van koningen en priesters zijn, zoals God altijd had bedoeld (Ex.19:6; 1Petr.2:9). Priesterschap heeft twee kanten: het vereren van God en de verbinding vormen tussen God en de volken. Gods volk zal een zegen verspreiden over de hele nieuwe aarde. Daartoe was Gods volk altijd geroepen, maar dan zal ze haar taak op volmaakte wijze uitvoeren. Jeruzalem zal de moederstad van de wereld zijn (Gal.4:26; Jes.66:11).
 
Stad op een berg

"En de stad lag in het vierkant en ... haar lengte en haar breedte en haar hoogte waren gelijk." (Openbaring 21:16). Als volk van God zijn we bestemd om als een stad op een berg te zijn. Omdat lengte, breedte en hoogte van de stad gelijk zijn, kunnen we een beeld krijgen van een stad die gebouwd is op een steile berg, die even hoog is als lang en breed, in een soort piramideachtige vorm. Dat doet denken aan de beschrijving van het paradijs in Genesis 2, waar we lezen dat er een rivier in Eden ontsproot (natuurlijk op een hooggelegen gedeelte), die zich in vieren splitste. Ook de hof van Eden was kennelijk op een berg gebouwd. Ook van het Nieuwe Jeruzalem wordt gesproken over een rivier, die ontspringt uit de Troon van God, die uiteraard op de top van de stadsberg zal staan, figuurlijk gesproken dan (Op.22:1). 

De stromende rivier kunnen we zien als een voorstelling van de zegen die uit het Nieuwe Jeruzalem voortkomt voor de volken (zie ook Ez.47:1-12). Die zegen is afkomstig van God en wordt door Gods volk doorgegeven aan de volken. Een belangrijke zegen voor de volken is het levensgeboomte, waarvan de vruchten iets te maken hebben met het door God gegeven leven (zoals de levensboom in het oorspronkelijke paradijs) en de bladeren tot "genezing van de volken" dienen (Op.22:2), mogelijk een middel tot gezondheid of welzijn. Ook vandaag is het de roeping van de Gemeente om een stad op een berg te zijn en het licht van God uit te stralen. We zien steeds dat we uit Gods plannen voor de toekomst iets kunnen leren voor vandaag.

Muur, poorten en fundamenten

"En zij had een grote en hoge MUUR en zij had twaalf POORTEN en op de twaalf poorten . en namen op de poorten geschreven ... van de twaalf stammen der kinderen Israëls... En de muur der stad had twaalf FUNDAMENTEN en daarop de twaalf namen van de twaalf apostelen des Lams." (Openbaring 21:12-14). De muur om het Nieuwe Jeruzalem heeft niets te maken met veiligheid, want alle vijanden zijn voorgoed verdwenen. 

Een muur maakt onderscheid tussen mensen aan weerskanten van die muur: je hoort er binnen of je hoort erbuiten. Er is onderscheid tussen Gods volk (Nieuw Jeruzalem) en de overige volken. De muur geeft ook een begrenzing aan, die aangeeft dat het aantal bewoners vast ligt. Na het neerdalen uit de hemel komen er dan ook geen bewoners meer bij. 

De muur is buitengewoon hoog. Dat kan duiden op de volmaakte heiligheid van de bewoners. De poorten geven aan dat Gods volk openstaat naar de overige volken, dat Gods volk haar glorie niet voor zichzelf houdt, maar deelt met de andere bewoners van de nieuwe aarde. De poorten van de stad gaan nooit dicht. Ze staan open naar alle kanten (Op.21:13) en worden afgebeeld als bestaande uit een enkele parel (Op.21). 

De communicatie tussen Gods volk en de omliggende volken is belangrijk en kostbaar. Zowel het aantal fundamenten van de muren als het aantal poorten is twaalf, het getal dat enerzijds voor de twaalf stammen van Israël geldt als ook voor de twaalf apostelen: oude en nieuwe verbond verenigd. Zoals al eerder gezegd: de twaalf apostelen zullen regeren over de twaalf stammen van Israël (Luc.22:30). 

Gouden straten

"...en de stad was zuiver goud, gelijk zuiver glas." (Openbaring 21:18)
"...en de straat der stad was zuiver goud, gelijk doorschijnend glas." (Openbaring 21:21)

De materialen van het Nieuwe Jeruzalem zijn uitermate kostbaar, wat aangeeft hoeveel wij waard zijn in Gods ogen. De stad zelf is van zuiver goud, doorschijnend goud. Het volkomen zuivere en doorschijnende bevestigt de gedachte, dat we dan als gelovigen volkomen transparant zullen zijn voor elkaar. Iedereen mag in ons kijken en in ons zien wat God door ons gedaan heeft in het verleden en welk karakter er daardoor in ons is gegroeid. In vers 21 wordt hetzelfde gezegd van de straat. 

Dat woord straat (enkelvoud) betekent niet dat er maar één straat door de hele stad zou lopen. Het woord kan worden opgevat als het hele samenstel van straten, zoals het woord "geboomte" van Openbaring 22:2 ook een aanduiding is voor een veelheid van bomen. Hoe dan ook, de straat of het stratensysteem is de plaats van ontmoeting tussen mensen. Het beeld laat ons zien dat onze communicatie en relaties onderling volkomen zuiver zullen zijn.
 
Lichtstad

"En de stad heeft de stad heeft de zon en de maan niet van node, die haar beschijnen, want de heerlijkheid Gods verlicht haar en haar lamp is het Lam. En de volken zullen bij haar licht wandelen..." (Openbaring 21:23-24)

Het nieuwe Jeruzalem zal een lichtstad zijn. God zelf woont in die stad, zoals ook al in Openbaring 21:3 te lezen is. Het is Zijn hoogste vreugde om dicht bij ons te zijn en Zijn goedheid met ons te delen. Vandaar dat er voor de nieuwe aarde geen zon meer nodig is. God zelf zal het licht zijn, hetzelfde licht dat Hij schiep op scheppingsdag 1, toen de Schepper zei: "Er zij licht!"

Het Lam is de lamp is, de lichtdrager. Dat hangt samen met het beeld van Jezus als de Zon van scheppingsdag 4. Zoals altijd geldt ook hier dat Jezus de vertegenwoordiger van God is, degene in wie Hij zichzelf volledig heeft uitgedrukt en die het weer doorgeeft aan zijn volk. Vervolgens verspreidt Gods volk het licht naar de omgeving, zodat de andere volken in dat licht kunnen wandelen. 

We zien dus de volgende overdracht van Gods wijsheid:
God naar Jezus
Jezus naar Gods volk
Gods volk naar de overige volken op de nieuwe aarde
De volken brengen hun kostbaarheden de stad binnen. Zij zullen daarmee openlijk hulde brengen aan God, die hen genadig is geweest en hen op de nieuwe aarde heeft doen wonen. Tegelijk tonen ze daarmee hun loyaliteit aan het regerende volk van God.
 
Droomwereld?

De laatste pagina's van de Bijbel, waar de nieuwe aarde en het nieuwe Jeruzalem worden beschreven, vormen het happy-end van de heilsgeschiedenis dat zeker zal plaatsvinden. Het maakt deel uit van de Bijbelse "hoop" die is gebaseerd op werkelijkheid en waarheid, omdat God het ons heeft verteld via zijn Woord. De nieuwe aarde en Nieuw Jeruzalem zijn dan ook geen utopieën, waar we heerlijk over kunnen dromen of fantaseren.

Maar ook vandaag kunnen we al wat proeven van de glorie van de toekomstige wereld: We kunnen vandaag wandelen bij de "lamp van het Lam" als de Heilige Geest ons helpt om woorden uit de Bijbel in ons op te nemen. We kunnen vandaag over zuiver gouden straten lopen als we ons laten vullen met liefde voor onze medemensen en vanuit die liefde met elkaar omgaan.

We kunnen vandaag genieten van het water uit die kristalheldere rivier als we door de Heilige Geest leven uit de hemelse bronnen.
En zo kunnen we nog wel even verder gaan. We kunnen vandaag leven vanuit de kennis van wat God in het verleden heeft gedaan, en met het oog op wat ons later te wachten staat...
 
En, zal het herscheppingswerk van onze grote Schepper afgelopen zijn na Openbaring 22? Ik kan het me niet voorstellen, want ik ben er van overtuigd dat onze Schepper nooit zal ophouden Schepper te zijn. Ook daarin is Hij oneindig. Er staat ons nog heel veel te wachten. Met spanning kijk ik uit naar de gebeurtenissen die we zullen meemaken tot en met het leven op de nieuwe aarde. Gods heilsgeschiedenis zal daarna nog lang niet af zijn. Geloof me, er komen vast nog meer afleveringen van de toekomstige geschiedenis, die niet in de Bijbel beschreven zijn. Het zal zijn zoals Paulus in een ander verband zegt:"Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben." (1 Korintiërs 2:9)
Beste mensen, wat kan je dáár naar verlangen !

Tenslotte nog wat aantekeningen bij Openbaring 21:1-8 

Johannes ziet de nieuwe hemel (= uitspansel) en de nieuwe aarde (Jes.65:17-25; 2 Petr.3:13). De Schepper van hemel en aarde verheerlijkt Zijn schepping, maakt die vol met Zichzelf. Er is een boog gespannen van Gen.1-2 naar Openb.21-22. De herschepping is het herwonnen paradijs.
De nieuwe schepping is wel nieuw, maar niet een andere. God vernietigt of vergoddelijkt de oude schepping niet, maar transformeert en bevrijdt die. De schepping wordt door vuur gelouterd. Dat is radicaal. Maar door het oordeel heen houdt de Heere trouw aan Zijn eigen scheppingswerk.

De christelijke gemeente verwacht niet alleen maar redding van zielen/mensen, maar van de totale kosmos. Daarom kunnen wij ons niet terugtrekken op het innerlijk. “Heel de schepping wordt gered, heel de geschiedenis zal niet zinloos blijken te zijn geweest” (J. Hoek). “De mens wordt nooit uit de schepping verlost. De schepping wordt met de mens verlost” (J.P. Versteeg).
Die verlossing is nodig! De schepping kreunt onder machten van zonde, schuld, angst, verderf, vergankelijkheid en dood (Rom.8:20). Het lijden van deze wereld is te wijten aan het wanbeheer van de mens sinds Gen.3. De oude aarde is tot in de wortels en weefsels aangetast door de zonde.

De herschepping is een kosmische wedergeboorte (Matt.19:28). De zee als symbool van onheilspellende machten zal er niet meer zijn (13:1; Job 38:8-11; Ps.89:10; Mk.4:35-41).
De verwachting dat er door de wereldbrand heen een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komt, is gebaseerd op Pasen. Christus is de Eersteling van de nieuwe schepping (Kol.1:15-20).
Het nieuwe zal zoiets geweldigs zijn, dat het lijden van deze tegenwoordige tijd er niet tegen op weegt (Rom.8:18). Hij zal alle tranen van de ogen afwissen (Jes.25:8; 35:10; 51:11; 65:17,19; Jer.31:16; Op.7:17; 21:4).

De nieuwe schepping zal bewoond zijn, het is een stad, bewoonde wereld, vol leven, samenleven. Jeruzalem staat tegenover Babylon. Uitvoerig horen we over het nieuwe Jeruzalem in Openb.21:9 - 22:5. Lees ook Jes.26:1; 40:9; 52:1; 60; Ez.23; Psalm 48; Gal.4:26; Hebr.11:16; 12:22. Die stad bouwen wij niet (Gen.11:1-9). Die stad daalt uit de hemel neer. Die stad is een bruid (19:7), de vrouw van het Lam (21:9). Dat is het tegenbeeld van de hoer. Over de gemeente als een bruid lezen we in Jes.54:1vv; 61:10; 62:5; Jer.2:32; Ez.23; Hosea 2:1; Joh.3:29; 2 Kor.11:2; Ef.5:32.

Openb.21:3-4 is een lied. De tabernakel is een klein stukje heilige grond, waar de HEERE verkeert temidden van zijn volk (Lev.26:12; 2 Kor.6:16). De nieuwe hemel en de nieuwe aarde is die heilige grond, nu echter van kosmische afmeting; álles is heilig (Ez.37:27-28). Er is geen verschil meer tussen hemel en aarde. De aarde wordt hemels, de hemel komt op aarde. Alles is vol van Gods aanwezigheid. Zou God op de aarde wonen (1 Kon.8:27)? Nu wél! Immanuël woont onder één dak
met de mensen (Luk.2:14). ‘Ik zal u tot een God zijn, en u zult Mij tot een volk zijn’. Deze oude verbondsformule (Gen.17; Jer.31:1; Ps.95:7, etc., etc.) klinkt duidelijk door. Dat de HEERE alle dingen nieuw maakt, vloeit voort uit Zijn verbondstrouw. Hij kan zijn eigen werken en woorden niet vergeten.

Zelden horen we in het laatste Bijbelboek direct de stem van God. Nu wel: Zie, Ik maak alle dingen nieuw (Jes.43:18-19; 2 Kor.5:17; 1 Kor.15:28). “Alles nieuw!” klinkt als “Er zij licht!”(Gen.1:3). Hij die nú spreekt is de Getrouw en Waarachtig. Dat zal blijken als Hij straks spreekt (1:1-3). “Het is geschied!” aan het einde van de geschiedenis brengt Christus’ roep “Het is volbracht!” (Joh.19:30) in het volle licht. Ik ben de Alpha en de Omega (1:8; 22;13). God is de bron (Jes.55:1; Joh.7:37; Openb.7:17) en het uiteindelijke doel (Rom.11:36). Niets kan ons
verzadigen dan alleen Hij. God kennen is het eeuwige leven (Joh.17:3). Dat begint al hier op aarde, in de gestalte van het geloof, door de Geest als ‘vooruit-geschenk’ (2 Kor.1:22; 5:5; Ef.1:14; lees ook 2 Kor.4:7 – 5:10). In Christus ‘hebben’ wij nu reeds al de volheid van God (Kol.2:9), die wij straks zullen zien. Wij zullen God zien (1 Joh.3:2). Dat roept een verlangen op, dat ontspringt aan het geloof, maar er niet aan ontgroeit.

Het toekomstperspectief maakt ons leven doelgericht. Het spoort ons aan tot een leven in verwachting, heiliging, volharding. Wie overwint… (2:7,11,17; 3:8) wacht een erfenis (Ps.25:13; 37:11; Matt.5:5; 1 Petr.1:40; 2 Tim.2:7-8). Hij zal Mij tot een zoon zijn (Gen.17:7; Lev.26:12; 2 Sam.7:14;
Psalm 89:27-28; Ez.11:20; Zach.8:8). Voor ongelovigen geldt deze belofte niet, zij staan buiten (Rom.1:29-31; 1 Kor.5:11; 6:10; Ef.5:5). ‘Lafhartigen’: het gaat niet om slappe karakters, maar om mensen die Christus verloochenen. De
diverse typeringen in Openb.21:8 hebben waarschijnlijk te maken met de verering van de keizer. Wie Christus niet kent, zijn deel is in de poel van vuur, dat is de tweede dood (19:20; 20:10; 20:15; 21:8).

 Lees ook eens het volgende document (wel kiezen voor Opslaan): 

Omgaan met sterven en dood in de wereldgodsdiensten