Het belang van Bijbelstudie

Allereerst even dit: deze website wil jou tot hulp zijn - zet 'm daarom bij je favorieten

God spreekt! Tot jou en tot mij. Wij kunnen God leren kennen! We kunnen te weten komen wat Gods wil is. God heeft ons zijn Woord gegeven. Artikel 7 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis zegt: ‘Wij geloven dat deze Heilige Schrift de wil van God volkomen bevat, en dat al wat de mens moet geloven daarin genoegzaam geleerd wordt.’ Dus als we God en zijn wil willen kennen, moeten we de Bijbel lezen en bestuderen. Hoe meer we biddend studeren, hoe beter we God en zijn wil leren kennen.

Maar waarom is het voor ons zo moeilijk om te begrijpen wat God zegt? Waarom vinden we de Bijbel vaak zo moeilijk? Waarom doen we niet vaker met plezier bijbelstudie? In de eerste plaats komt dat door onze verdorvenheid, waardoor we niet openstaan voor de dingen van God. Sommige mensen zeggen dat je daarom beter geen bijbelstudie kunt doen. De Heilige Geest moet het je leren. Ze wijzen dan op teksten als 1 Korinthe 2:14: ‘Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid en hij kan ze niet verstaan, omdat ze geestelijk onderscheiden worden.’

Laten we eens naar deze tekst kijken

1.    Deze tekst spreekt over ‘de natuurlijke mens’. In het volgende vers schrijft Paulus: ‘Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen.’ Als je de Heere vreest, zal zijn Geest je leiden om het Woord van God te begrijpen en toe te passen als je het biddend leest.

2.    De Heilige Geest past het Woord toe door duidelijk te maken wat er in het Woord staat. God werkt normaal gesproken niet buiten ons verstand om. Het middel dat de Geest hiervoor wil gebruiken is onze studie van het Woord. De boodschap van de Bijbel is vaak anders dan we geneigd zijn te denken. De Heilige Geest wil dit ons duidelijk maken als we het Woord lezen en bestuderen.

3.    Maar vooral zegt deze tekst dat de Heilige Geest onze weerstand weg moet nemen om de boodschap van het Woord te aanvaarden. Daarom moeten we de Bijbel altijd bestuderen met het gebed of God ons gewillig wil maken om te aanvaarden wat we lezen en dat te gehoorzamen. Het evangelie is voor de Joden een ergernis en voor de Grieken een dwaasheid, schrijft Paulus. De Joden wisten heel goed wat Paulus bedoelde, maar zij ergerden zich aan een gekruisigde Messias. De Grieken snapten Paulus’ prediking best, maar vonden het maar onzin. Handelingen 17:32 schrijft over de reactie van de Grieken in Athene: ‘Als zij nu van de opstanding der doden hoorden, spotten sommigen daarmee.’ De Heilige Geest moet ons inwinnen om Gods boodschap te aanvaarden.

 De vraag is dus: wil je Gods Woord biddend en afhankelijk bestuderen en diepgaand onderzoeken? Ben je bereid te zoeken en te graven naar Gods wil en deze op je leven toe te passen? Of vind je dat je God wel op je eigen manier kunt dienen? Denk je dat je Gods wil wel met je eigen verdorven verstand aan kunt voelen zonder zijn Woord te lezen? Daarom is het nodig dat we Gods Woord bestuderen. Niet zomaar als een menselijk boek, maar als het Woord van God, waaruit we Hem leren kennen. Dit moeten we ons altijd realiseren als we bijbelstudie doen. Letterkennis is zeker een gevaar als je bijbelstudie doet. Maar dit is geen reden om geen bijbelstudie te doen. We laten ook de auto niet staan omdat je onderweg een ongeluk kunt krijgen. We doen echter wel de gordel om en houden ons aan de maximumsnelheid. Zo moeten we bijbelstudie niet nalaten, maar het wel biddend doen, in afhankelijkheid van God. In het vervolg ga ik vooral in op de technische kant van bijbelstudie, het beter begrijpen van de Bijbel. Maar wel met dit uitgangspunt: de Bijbel moet biddend en in afhankelijkheid van God gelezen worden.

In de tweede plaats vinden mensen de Bijbel vaak moeilijk omdat hij geschreven is door mensen in een andere tijd en cultuur. De Bijbel is geschreven door mensen en dat maakt het aan de ene kant een bijzonder boek. God heeft mensen van vlees en bloed gebruikt om zijn Woord aan ons door te geven. Maar aan de andere kant levert dat ook moeilijkheden op. De mensen in de Bijbel hadden andere gebruiken dan wij.

Ze leefden in een andere tijd met andere omstandigheden toen God tot hen en door hen sprak. Wij leven niet in tenten en geven elkaar geen heilige kus. Dat valt ons meteen op als we de Bijbel lezen. Minder opvallend is dat de positie van koningin Beatrix bijvoorbeeld heel anders is dan die van koning Saul en dat een schaapherder in het Oude Israël in veel opzichten niet te vergelijken is met een schaapherder op de Ginkelse Heide. En zo zijn er heel veel dingen die je op het eerste gezicht helemaal niet opvallen. Bijbelstudie is nodig om deze afstand te overbruggen, om deze verschillen scherper te gaan zien. Dat is soms best moeilijk, maar aan de andere kant juist ook heel boeiend. Als we ons verdiepen in de achtergronden van de Bijbel komen de verhalen tot leven. We gaan beter zien hoe God toen gesproken heeft, hoe krachtig Zijn boodschap geklonken heeft in die tijd en cultuur. En daardoor spreekt God ook krachtiger nu tot ons.

In de derde plaats vinden mensen de Bijbel moeilijk te begrijpen omdat ze niet goed weten hoe ze de Bijbel moeten bestuderen. Daarom wil ik in dit artikel daarop dieper ingaan. Het is duidelijk dat je de Bijbel op verschillende manieren kunt lezen. De meest gewone manier is het doorlezen van bijbelboeken, bijvoorbeeld tijdens je stille tijd, aan tafel na het eten of voordat je gaat slapen. Je leest dan een gedeelte, denkt na over de betekenis ervan en welke boodschap het voor je heeft. Dit is een goede manier van bijbellezen. Je leest dan heel de Bijbel door en doet zo veel kennis op van de Bijbel. Een nadeel is dat het lezen meestal oppervlakkig blijft. Er is geen tijd of gelegenheid om wat dieper te graven en na te denken over het gelezen bijbelgedeelte.

Je denkt wel dieper na als je de Bijbel mediterend leest. Je neemt dan een wat korter stuk en denkt daar dieper over na. Het gaat dan vooral over de geestelijke boodschap. Ds. Pronk zal daar uitgebreider op ingaan. Ik merk er alleen nog over op dat het geen tegenstelling vormt met het meer ‘begrijpend’ bijbellezen. Je kunt alleen maar mediteren over iets dat je begrijpt. Dat kunnen zaken zijn die boven ons verstand gaan, maar ook dan moet je begrijpen dat ze boven je verstand gaan. Dus hoe meer je studeert, hoe dieper je over de bijbel kunt mediteren.

Dan is er ook nog wat meestal ‘bijbelstudie’ genoemd wordt. Vaak gebeurt dat in een groep. Een bijbelgedeelte wordt dan uitgebreider en diepgaander besproken dan bij gewoon bijbellezen. Ook wordt er uitgebreider gepraat over de toepassing van het bijbelgedeelte.

Toch is mijn ervaring dat veel bijbelstudie behoorlijk oppervlakkig blijft als het gaat over het nadenken over de betekenis van de bijbeltekst. Vaak wordt er gebruik gemaakt van bijbelstudieboekjes die wat achtergrondinformatie geven en vragen stellen over de betekenis en de toepassing. Dit is allemaal niet verkeerd, maar het is juist ook goed om zelf te graven in de Bijbel.

Wat ik vandaag wil doen is nadenken over hoe jij zelf (liefst in een bijbelstudiegroep) dieper kunt nadenken over de betekenis van de Bijbel. Door bijbelstudie krijg je meer zicht op hoe God gesproken heeft in de tijd en cultuur van toen. Je gaat beter zien hoe bijzonder en wonderlijk de bijbelse boodschap is. En pas op: je zult meer gaan beseffen hoe tegendraads de bijbelse boodschap is. Juist doordat we de Bijbel maar oppervlakkig lezen, laten we Gods Woord vaak zeggen wat wij denken. Maar als je dieper gaat kijken, blijkt er opeens iets heel anders te staan. 

Bijbelteksten gaan oplichten en hun glans verspreiden. Er staan dingen die je leven veranderen. De Bijbel heeft een boodschap die je leven op z’n kop zet. Als je dat niet voortdurend op steeds meer levensterreinen merkt, durf ik te zeggen dat je te oppervlakkig met de bijbel omgaat. Als je zelf in de Bijbel graaft, ga je meer zien hoe God de levens van de bijbelheiligen veranderd heeft. Gods Woord zal steeds meer in je leven een plaats krijgen, als je biddend in de Bijbel graaft. Je zult er dan ook meer van herkennen op de momenten dat je de Bijbel niet studerend leest. Kortom, door dieper gaande studie raak je meer vertrouwd met de Bijbel en met Gods boodschap.

Ik heb het vervolg  ingedeeld in vier punten, die je als vier stappen van bijbelstudie kunt beschouwen. In drie kwartier kan ik uiteraard niet alles behandelen. Bovendien is bijbelstudie iets wat je moet doen.
Deze vier stappen vormen geen toverrecept. Je moet zelf aan de slag gaan, wil je er echt nut van hebben. Vaak lezen we even snel en gemakzuchtig de Bijbel om nu, op dit moment, een goed gevoel te krijgen. De vruchten van grondige bijbelstudie pluk je vooral op de lange termijn. Het vraag inspanning en doorzettingsvermogen.

Wat ik daarbij aanbeveel is een boek te lezen over het doen van bijbelstudie. Het beste dat ik ken is Verantwoord Bijbelgebruik van John Boekhout. Ik beveel je van harte aan dit boek door te nemen en te bestuderen. Je kunt dit uitstekend in een groep doen. Dat is zelfs beter dan in je eentje, want het boek is best uitgebreid en soms ook pittig (maar wel zeer de moeite waard). Sowieso is bijbelstudie heel geschikt om met elkaar te doen. Je kunt elkaar dan aanvullen en van elkaar leren. Met elkaar kun je ook beter de discipline opbrengen om vol te houden dan in je eentje.

Dan nu het volgende

1. Lees de tekst in meerdere vertalingen
We lezen de Bijbel in een vertaling, niet in het Grieks of Hebreeuws. Dat is een belangrijk verschil. Bij het vertalen van de Bijbel gaat er altijd iets van de betekenis verloren en wordt er altijd iets aan de betekenis toegevoegd. Dat kan niet anders, omdat talen van elkaar verschillen. Dat betekent niet dat de boodschap van de Bijbel onbegrijpelijk wordt, maar wel dat er altijd iets van verloren gaat. Een Italiaans spreekwoord luidt: ‘Vertalen is verraden’. Dat is natuurlijk overdreven, maar het geeft goed aan wat het nadeel is van het lezen van de Bijbel in een vertaling.

2. Om goed zicht te krijgen op de betekenis van de bijbeltekst, moet je daarom altijd bijbelstudie doen aan de hand van meerdere bijbelvertalingen. Het is het beste als die vertalingen behoorlijk verschillend zijn. Gebruik in ieder geval altijd een meer letterlijke vertaling en een meer vrije vertaling. De woorden ‘letterlijk’ en ‘vrij’ zijn eigenlijk niet zo gelukkig, maar ik gebruik ze toch maar omdat veel anderen dat ook doen. Meer letterlijke vertalingen zijn bijvoorbeeld de Statenvertaling en de Nieuwe Vertaling van 1951. Meer vrije vertalingen zijn bijvoorbeeld de Willibrordvertaling, de Nieuwe Bijbelvertaling en de Groot Nieuwsbijbel (het meest vrij). Het Boek is meer een parafrase dan een vertaling en zou ik hooguit als derde of vierde vertaling erbij gebruiken. Raadpleeg verder ook de kanttekeningen van de Statenvertalingen. Daarin staan veel opmerkingen over de grondtaal en over andere mogelijke vertalingen.

Het gebruik van meerdere bijbelvertalingen heeft verschillende voordelen

1.    Zoals ik al zei kan geen enkele vertaling alles weergeven van de grondtekst. Als je meerdere vertalingen met elkaar vergelijkt, zie je daarom meer van de betekenis van Gods Woord.

2.    De sterke en zwakke punten van verschillende vertalingen vullen elkaar aan. In moderne, meer vrije vertalingen is de betekenis vaak duidelijker, de tekst is beter leesbaar, er is een betere indeling, maar soms is er teveel interpretatie. Bij een letterlijke vertaling is duidelijker wat kernwoorden zijn en wat de structuur van de grondtekst is. Wel zijn ze moeilijker leesbaar en soms is de betekenis onduidelijk door de te letterlijke vertaling.

3.    De tekst komt weer fris naar je toe. In elke vertaling vallen weer andere dingen op. Een tekst die je in de Statenvertaling bijvoorbeeld heel goed kende, blijkt opeens weer iets nieuws te zeggen.

4.    Door vertalingen te vergelijken zie je waar de problemen in de tekst liggen. Verschillende vertalingen kunnen wijzen op verschillende uitlegmogelijkheden. Je zult dan moeten nadenken voor welke je kiest. Ook kunnen vertalingen verschillen omdat het Grieks of Hebreeuws moeilijk of onduidelijk is. Dan moet je voorzichtig zijn met je conclusies over die bijbeltekst.

Maar zijn moderne vertalingen wel betrouwbaar?

In onze kringen zijn we nog altijd erg gehecht aan de Statenvertaling en moderne vertalingen worden met argwaan bekeken. Vaak wordt gezegd dat ze beïnvloed zijn door de moderne theologie en de Bijbel veel te veel naar eigen inzicht interpreteren. In deze bezwaren zit vaak een kern van waarheid, hoewel ik vind dat ze sterk overdreven worden. Ik kan daar nu niet dieper op ingaan, maar wil in ieder geval wel zeggen dat moderne bijbelvertalingen je genoeg bieden om Gods Woord beter te leren begrijpen. En daarvoor gebruiken wij ze. Niet omdat moderne vertalingen perfect zouden zijn, want dat kan geen enkele vertaling zijn. Ik denk dat je moderne vertalingen moet leren gebruiken. Je zult soms verbaasd staan van de grote verschillen in vertaling die je tegen komt. Soms voelen moderne vertalingen ook heel vreemd aan. Laat je daardoor niet uit het veld slaan.

Als je moeilijke of vreemde verschillen tegenkomt, bedenk dat altijd

1.Waar komt het verschil vandaan? Soms kun je dat zelf zien, soms kun je het in een commentaar of ander naslagwerk vinden.

2.Vraag je af hoe het verschil je helpt om de bijbeltekst te begrijpen. Vaak werpt een andere vertaling nieuw licht op een bijbelgedeelte.

3.Als je er niet uitkomt, kies dan voor de vertaling die je het meest vertrouwt. En bedenk dat de betekenis van het grotere geheel vaak niet verandert door het verschil in vertaling.
Tot slot adviseer ik nog bij je gewone persoonlijke bijbellezen niet zomaar verschillende vertalingen kriskras door elkaar gebruiken. Het is goed om één vertaling te hebben die je goed kent en die je helpt om de taal van de Bijbel te leren kennen en de Bijbel uit het hoofd te leren. Andere vertalingen kun je ernaast gebruiken om te vergelijken of moeilijke teksten in op te zoeken. Het is dus wel goed om meerdere vertalingen in je bezit te hebben.

Hoofdregel: Stel ten alle tijde vragen!

Ik ga naar mijn tweede punt en dat gaat over de hoofdregel voor bijbelstudie. Stel vragen aan de tekst! Door vragen te stellen ontdek je dingen. Je hebt misschien wel eens meegemaakt dat iemand je vroeg over een kennis: ‘Draag hij of zij een bril?’ Dan kan het gebeuren dat je iemand heel vaak ziet en dat je het toch niet weet. Hoe komt dat? Je hebt jezelf dat nooit afgevraagd. Met Bijbelstudie is het niet anders. Als je vragen gaat stellen, ga je dingen zien die je eerst niet zag. Er is één vraag die je altijd als eerste moet stellen.

De allereerste vraag: Wat ben ik aan het lezen?
 
Ik bedoel daar mee niet: welk bijbelboek ben ik aan het lezen, maar wat voor soort tekst ben ik aan het lezen? Boeken en teksten kunnen heel verschillend zijn. Dat kennen we allemaal uit het dagelijks leven. Een gedicht is heel anders dan een krantenartikel. Het Burgerlijk Wetboek is anders geschreven dan een roman. Iedere soort tekst lees je weer anders. Vaak gaat dat onbewust. De krant kun je snel lezen. Een artikel uit het wetboek moet je nauwkeurig lezen. Iedere komma heeft er betekenis, want de wet moet duidelijk zijn. Een roman lees je van begin tot eind. Maar bij een encyclopedie denk je daar niet eens aan.

In de Bijbel staan ook heel verschillende soorten teksten. Iedere tekst heeft zijn eigen manier van lezen. De vragen die je aan een tekst stelt, hangen dus ook af van het soort tekst dat je aan het lezen bent. Goede vragen zijn W-vragen. Ze beginnen met wie…? wat …? waar …? wanneer…? welke…? Ik loop nu de belangrijkste soorten tekst in de Bijbel langs en geef aan welke vragen je daarbij kunt stellen. Ik hoop dat je zo een indruk krijgt van hoe het werkt.

Verhalen (historische boeken: Genesis, Samuel, Handelingen, enz.)

-Hoe past dit verhaal binnen de Bijbel? Bedenk daarbij dat God de hoofdpersoon is van alle Bijbelverhalen en dat de Bijbel als geheel een verhaal is. Het Oude Testament beschrijft hoe God de wereld schiep, Zijn volk Israël verkoos, leidde en bevrijdde. Alle verhalen van het Oude en Nieuwe Testament nemen een plaats in binnen dat grote verhaal.

-Wie komen er voor in het verhaal? Wie zijn de hoofdpersonen? Wie krijgt de meeste aandacht? Hoe heeft God deze personen gebruikt? Wie zijn de tegenstanders? Hoe werken zij Gods werk tegen?  

-Wat is de indeling van het verhaal? (Vergelijk de indeling in verschillende vertalingen.) Waar begint het? Hoe hangt het samen met het voorgaande? Welke onderdelen zijn er? Lees de verhalen in het grotere verband. Lees om te beginnen meerdere hoofdstukken achter elkaar om een indruk te krijgen van het grote geheel, voordat je naar de kleinere verhaaleenheden kijkt. Een moderne bijbelvertaling is daar heel geschikt voor, omdat die prettig leest. 

-Wat is de verhaallijn? Hoe verloopt het verhaal? Is er een climax?

-Wanneer speelt het verhaal? Wat is het tijdsverloop binnen het verhaal? Welke vertelde tijd krijgt de meeste verteltijd?

-Waar speelt het verhaal zich af? Welke plaatsen worden genoemd? Waar liggen die plaatsen?

-Wat is het doel van het verhaal? Hetzelfde verhaal kan verschillend verteld worden, omdat het een verschillend doel dient. We zien dit bij verhalen in de Evangeliën , maar bijvoorbeeld ook in Koningen en Kronieken. De boeken Samuël en Koningen laten zien hoe Israël uiteindelijk in ballingschap moest gaan vanwege zijn zonden. Het boek Kronieken is geschreven na de ballingschap. Het wil het volk bemoedigen met het verleden van David, de godvrezende koningen en de tempel. De teruggekeerde ballingen behoren tot hetzelfde volk met dezelfde God. Vandaar de eindeloze geslachtsregisters, de verhalen over de tempeldienst en de nadruk op de godvrezende koningen. Het is dus beslist niet zo dat je Kronieken wel kunt overslaan als je Samuel en Koningen al hebt gelezen.
         
Poëzie (Psalmen)

-Bij de Psalmen is de historische achtergrond vaak niet belangrijk. Ze zijn bewust los in het psalmboek geplaatst als liederen voor alle gelovigen. Probeer dus ook niet de inhoud van al Davids psalmen te koppelen aan Davids leven, tenzij dat er nadrukkelijk bij vermeld staat.

 -Wat voor soort psalm is dit? Is het lied persoonlijk, of juist gericht op het volk? Is het een klaaglied, danklied, loflied of een gebed?  

-Welke personen komen er voor In de ik-vorm, de hij-vorm de zij(mv)-vorm, de u-vorm? Hoe wisselen ze elkaar af? Wie is er aan het woord? Wie wordt er aangesproken? De afwisseling daarvan helpt je bij de indeling.

-Wat is het onderwerp? Welke thema’s komen er voor?

-Wat zijn kernwoorden? Wat wordt herhaald? Zijn er tegenstellingen?

 -Wat is de indeling? Waar zou je witregels aanbrengen? Let daarbij op de afwisseling van de thema’s en personen.

 -Welke beelden worden er gebruikt? Wat betekenen ze? Let goed op wat de beeldspraak in de bijbelse cultuur betekende en trek beelden niet te ver door.

Profetie (profetische boeken)

De profetieën lijken voor een deel op de psalmen. In moderne vertalingen zie je dat een groot deel van de profeten in dichtregels is weergegeven. Toch moet je bij de profeten weer heel eigen vragen stellen.

-Welke profeet heeft dit geschreven? In welke tijd profeteerde hij? Wat weet je over deze profeet?

-Wat waren de historische omstandigheden van de profetie? Deze vraag is erg belangrijk, omdat de profeten altijd reageren op een concrete situatie.

-Wie worden er aangesproken door de profeet?

-Wanneer is de profetie uitgesproken? Soms zie je een datering, maar lang niet altijd.

 -Wat is de structuur van het hele boek? Sommige boeken hebben een duidelijke structuur, bijvoorbeeld Ezechiël. Hoofdstuk 1-24 zijn oordeelsprofetieën van voor de verwoesting van de tempel. Hoofdstuk 25-32 zijn profetieën tegen de volkeren. Hoofdstuk 33-48 zijn heilsprofetieën van na de verwoesting van de tempel. De indeling zegt al heel veel over de boodschap van Ezechiël. Aankondiging van het oordeel, maar toch heil en genade door het oordeel heen. Het boek Jeremia heeft weer veel minder structuur. De profetieën staan niet in tijdsvolgorde, dus daar is de volgorde binnen het boek minder belangrijk. Kleinere gedeeltes binnen het boek kunnen wel weer een bepaalde structuur hebben.

 -Wat is de afbakening van deze profetie? Vergelijk de indeling van verschillende vertalingen. De afbakening is belangrijk, omdat afzonderlijke profetieën elkaar vaak afwisselen, zonder dat je dat meteen ziet. Vooral bij de kleinere profeten is dat het geval. Het is belangrijk dat je dan de verschillende profetieën onderscheidt. De afwisseling van thema’s en personen laten vaak zien waar je de profetie moet afbakenen.

 -Wat is het thema van de profetie? Wat zijn kernwoorden? Komen deze thema’s en kernwoorden ook elders in het boek voor?

 -Wordt het oordeel aangekondigd? Zo ja, welk oordeel en om welke reden?

 -Wordt er heil aangekondigd? Zo ja, om welke reden en wat houdt dat heil in?

 -Welke beelden en symbolen worden gebruikt? Wat betekenen ze?

 -Wanneer is de profetie vervuld of moet dat nog gebeuren? Is er een 1e en 2e vervulling? De vervulling van de profetie is een moeilijk onderwerp, waar ik nu niet verder op in kan gaan.

Gelijkenissen (in de evangeliën)

Gelijkenissen zijn lastiger dan je vaak denkt. Dat komt omdat ze een hele directe boodschap hebben, die erg samenhangt met de context van het optreden van de Heere Jezus. Je kunt een gelijkenis in een bepaald opzicht vergelijken met een grap. De grap is zelf de boodschap. Een grap moet je meteen begrijpen, anders is hij niet leuk meer. Een grap leg je niet uit. Zo is ook een gelijkenis bedoeld om je meteen beet te pakken en de boodschap over te brengen. Inzicht in de context en historische situatie is dus erg belangrijk bij gelijkenissen.

De vragen die je kunt stellen:

 -Wat was de aanleiding voor de gelijkenis? Tot wie richt Jezus zich?

 -Wie (of wat) zijn de hoofdrolspelers?

 -Wat zijn de culturele achtergronden? Hoe zag een Joodse akker eruit? Hoe verliep een Joodse bruiloft? Wat deed een tollenaar en hoe dachten de Joden over zo iemand?

 -Wat is de betekenis van de gelijkenis? Een gelijkenis heeft één les of spits per hoofdrolspeler. Hoe passen deze lessen bij degenen tot wie Jezus de gelijkenis sprak?

-Let op dat je niet voor alle details een uitleg zoekt. De details in de gelijkenissen horen bij het verhaal dat wordt verteld, maar hebben meestal geen speciale betekenis.

De brieven (van Paulus en de algemene zendbrieven)

 -Wie heeft de brief geschreven? Wat is over hem bekend?

 -Wat is de aanleiding van de brief? Deze vraag is erg belangrijk, omdat alle brieven gelegenheidsbrieven zijn. De boodschap van de brief hangt dus erg af van de aanleiding. Dat Paulus in Romeinen en Galaten zoveel schrijft over de rechtvaardigmaking en in zijn andere brieven nauwelijks, heeft alles te maken met de aanleiding tot het schrijven van Romeinen en Galaten. Lees daarom een brief eerst helemaal door en schrijf alles op wat je over de aanleiding kunt vinden.

 -Aan wie is de brief geschreven? Wat is er over hen bekend? In welke omstandigheden verkeerden zij? Als je de brief voor de eerste keer helemaal doorleest, schrijf dan ook alles op wat je over de lezers kunt vinden.

 -Wat is de indeling van de brief? Let bij het doorlezen ook op de indeling en vergelijk de indelingen in verschillende vertalingen. Welke paragrafen kun je onderscheiden?

 -Hoe reageert de schrijver in zijn brief op de omstandigheden van de lezers?

 -Wat zijn de onderwerpen die in de brief aan de orde komen?

-Wat is de hoofdlijn van het betoog? Wat zijn kernwoorden uit de brief?

Behalve de soorten tekst die ik genoemd heb, zijn er nog andere, zoals wijsheidsboeken als Job en Spreuken, de Evangeliën en het boek Openbaring

Die laat ik nu verder rusten. De vragen die ik zojuist genoemd heb, zijn gericht op de grotere verbanden en achtergronden. Daar moet je het niet bij laten. Ook over de kleine details moet je vragen stellen.

Loop het hele bijbelgedeelte dat je bestudeert door en stel zoveel mogelijk vragen, ook als je denkt dat je het antwoord al weet. Het is aardig om als oefening een tekst te nemen en er zoveel mogelijk vragen bij te bedenken. Doe dat met nog een paar anderen en je zult zien hoeveel vragen je nog over het hoofd ziet. Niet alle vragen zijn even zinvol en niet alle vragen zijn te beantwoorden. Maar door dit te oefenen, krijg je gevoel voor welke vragen je moet stellen. Je leert alleen maar de juiste vragen te stellen door het ook echt te doen.
        
Zoek antwoorden op je vragen

De derde stap is logisch: je gaat antwoorden op je vragen zoeken. De tweede en de derde stap lopen vaak door elkaar heen. Meestal is het handig om eerst antwoorden te zoeken op de vragen over het grotere geheel, voordat je naar de afzonderlijke details gaat kijken. Voor de duidelijkheid behandel ik beide stappen apart.

 Sommige antwoorden op vragen kun je vinden door de tekst goed te lezen of in de context te zoeken. Ook dat is iets wat je moet leren door vaker bijbelstudie te doen. Sommige antwoorden zitten in de tekst opgesloten, maar het vraagt oefening om ze te onderscheiden. Daarom moet je altijd eerst in de tekst zelf kijken voor antwoorden, voordat je verder zoekt. Heel nuttig is het om je antwoorden in schema’s en overzichten te zetten. John Boekhout geeft daar goede voorbeelden van.

Veel antwoorden op vragen over de achtergrond van een bijbelgedeelte kun je echter niet zomaar zelf bedenken. Gelukkig zijn er naslagwerken die je helpen bij het zoeken van antwoorden. Daarbij geldt als belangrijke regel:

Eerst altijd de vragen stellen, dan pas antwoorden zoeken in naslagwerken!

De verleiding is groot om eerst een bijbelverklaring erbij te pakken. Als je dat doet, sla je de stap van het vragen stellen over en zul je ook veel minder in de tekst zien. Gebruik daarom de naslagwerken pas als je antwoorden op je vragen gaat zoeken.

Er zijn naslagwerken in allerlei soorten en maten

Als je ze op de goede manier gebruikt, leveren ze een schat aan informatie. Ze zijn onmisbaar voor een beter verstaan van de Bijbel, want je kunt nu eenmaal niet alle antwoorden zelf vinden. Naslagwerken zijn vaak best prijzig, maar een goed naslagwerk is zijn gewicht in goud waard. Wel gelden er enkele belangrijke regels voor naslagwerken:

1.    Koop naslagwerken die bij je passen. De een wil dieper graven dan de ander. Kijk altijd of je met een naslagwerk uit de voeten kunt. Bekijk het in de winkel, of wat nog beter is, leen het uit de bieb of van een kennis, zodat je het kunt leren kennen. Een naslagwerk dat je niet gebruikt, is weggegooid geld.

2.    Geen enkel naslagwerk is neutraal. Bedenk altijd hoe het theologische standpunt van de schrijver(s) doorwerkt in de manier waarop ze de feiten presenteren. Vaak kun je in de inleiding lezen welke standpunten de schrijvers innemen. Je hoeft het echt niet altijd met de schrijvers eens te zijn, maar ook van schrijvers met een ander standpunt kun je vaak veel leren. ‘Beproeft alle dingen, behoudt het goede.’

In de bijlage vind je een overzicht van een aantal belangrijke naslagwerken. Ik loop nu de verschillende soorten naslagwerken langs om kort aan te geven hoe je ze kunt gebruiken. Ik beperk me tot de Nederlandstalige. Als je Engels kunt lezen, adviseer ik je om Engelse naslagwerken te gebruiken. In het Engels heb je meer keus, vaak meer kwaliteit en het kost minder geld.

-Met een concordantie kun je zien waar een bepaald woord nog meer in de Bijbel voorkomt. Let wel altijd op de context, omdat hetzelfde woord in een andere context een andere betekenis kan hebben. Ook kunnen verschillende bijbelschrijvers hetzelfde woord verschillend gebruiken.

-Bijbelsoftware (bijvoorbeeld de Online Bible) bevat vaak meerdere vertalingen en naslagwerken met een zoekfunctie. Je hebt dan geen concordantie meer nodig. Je kunt de bijbeltekst gemakkelijk uitprinten en op de computer bewerken. Probeer bijvoorbeeld maar eens een psalm in de Statenvertaling in dichtregels weer te geven met witregels voor de indeling, zoals in een moderne vertaling.

-In een bijbelse encyclopedie vind je een schat aan achtergrondinformatie over allerlei gebruiken en omstandigheden in de Bijbel.

-Een bijbels woordenboek geeft een overzicht van de betekenis van belangrijke bijbelse woorden.

 -In een bijbelse atlas vind je informatie over allerlei bijbelse plaatsen.

 -Er zijn ook allerlei handboeken en overzichtswerken waarin informatie staat over de verschillende bijbelboeken. Vaak staan er samenvattingen in en een overzicht van de belangrijkste boodschappen van het bijbelboek.

 -Tenslotte zijn er bijbelverklaringen of commentaren. Hierin wordt per vers of perikoop een toelichting gegeven. Gebruik commentaren altijd helemaal aan het eind! Anders worden het krukken om te strompelen in plaats van dat je zelf leert lopen. Het kan leerzaam zijn om als afsluiting een of meer commentaren op een bepaald bijbelgedeelte helemaal door te lezen. Je ziet dan welke vragen je vergeten bent. Bedenk wel dat commentaren niet op alle vragen ingaan. Sommige commentaren geven ook niet alle uitlegmogelijkheden. Daarom is het goed om verschillende commentaren naast elkaar te gebruiken.

Ik raad je aan om een verzameling naslagwerken op te bouwen. Als je de goede kiest, heb je er niet zoveel nodig en is de investering te overzien. Zo’n verzameling zou in ieder geval het volgende moeten bevatten:

 -    Een concordantie of een pakket bijbelsoftware.

 -    Een bijbelse encyclopedie.

 -    Een bijbelse atlas.

 -    Een bijbels woordenboek.
 -    Een handboek met achtergrondinformatie per bijbelboek.

Een serie commentaren op heel de Bijbel is waardevol, maar ook een hele investering. In de bijlage kun je daar meer over lezen.

Denk na over de toepassing

Tot slot komt de vierde stap: denk na over de toepassing van de tekst. Dit moet je zeker niet vergeten, want God heeft ons Zijn Woord gegeven om het toe te passen. Dat moet niet zomaar lukraak gebeuren. Ik noem enkele belangrijke aandachtspunten voor de toepassing van de tekst.

Belangrijk is opnieuw dat je rekening houdt met het soort tekst dat je leest:

 -Wees vooral voorzichtig bij verhalen. Verhalen vertellen wat er gebeurde, niet wat er zou moeten gebeuren. Daarom heeft niet ieder los verhaal een aparte toepassing. Bedenk ook dat de toepassing vooral is hoe God Zijn volk leidt en mensen inschakelt bij Zijn plannen. De toepassing ligt daarom vaak in de grotere verbanden.

 -De toepassing van de brieven ligt vaak op het gebied van de christelijke leer en het christelijke leven. Let daarbij goed op de aanleiding en de context van de brief. Als de context overeenkomt met onze situatie, is de toepassing voor ons hetzelfde als voor de oorspronkelijke lezers.

 -De psalmen geven richtlijnen voor onze gebeden en voorbeelden van hoe we persoonlijk en met elkaar tot God kunnen naderen. Ze zetten ons ook aan om te mediteren over wie God is en wat Hij gedaan heeft en nog doet.

 -In de oudtestamentische wetten komen vaak principes naar voren die nog steeds actueel en relevant zijn.
 Verder is het belangrijk dat je rekening houdt met het verschil in situatie en context tussen ons en de tijd van de Bijbel. Je moet daarom altijd een vertaalslag maken:

 -Welke toepassing werd oorspronkelijk bedoeld? Een tekst kan niet iets betekenen wat de bijbelschrijver niet bedoeld heeft.

 -Welke principes zitten achter die toepassing? (wat zegt dit in het algemeen Over God, over de mens, over relaties, over de kerk)

 -Hoe kunnen de principes vandaag tot uitdrukking komen? Denk daarbij na over overeenkomsten en verschillen in situatie.
 Tot slot kun je ook op een heel directe manier de toepassing maken:

-Wat heb ik geleerd over God?

 -Waarvoor kan ik danken?

 -Waarvoor moet ik bidden?

 -Welke dingen kan ik toepassen in mijn leven?

Hiermee heb ik in het kort aangegeven hoe je de Bijbel kunt bestuderen en toepassen. Ik wil je tot slot aanmoedigen om aan de slag te gaan. Bijbelstudie levert altijd winst op. Ik sluit af met de belofte uit de eerste psalm:

Naslagwerken voor Bijbelstudie

Hieronder staan naslagwerken genoemd die je kunnen helpen bij Bijbelstudie. Alle genoemde werken zijn geschreven vanuit een bijbelgetrouw standpunt. Het overzicht is niet compleet. Kijk zelf eens in een christelijke boekhandel wat er te vinden is. Denk verder aan de regels voor het gebruik van naslagwerken, hierboven genoemd bij stap 3.

Boeken over bijbelstudie

 -    John Boekhout, Verantwoord Bijbelgebruik (uitgeverij Buijten en Schipperheijn). Bijzonder waardevol boek over het doen van bijbelstudie en het lezen van de bijbel. Geschreven door een evangelisch auteur die meestal erg evenwichtig is. Van harte aanbevolen.

 -    R.C. Sproul, De Bijbel leren kennen (uitgeverij Novapres). Overzichtelijk en helder boekje. De auteur is een gereformeerd-evangelische Amerikaan. Goed om te lezen als je John Boekhout te uitgebreid vindt.

 -    ds P.van der Kraan, De Bijbel beter verstaan (uitgeverij Kok).

 -    F. van Holten, Handboekje voor de bijbellezer (uitgeverij Groen). Niet meer nieuw verkrijgbaar. Geschreven voor een reformatorisch publiek. Biedt veel informatie, maar minder compleet en systematisch dan John Boekhout.

Twee lezenswaardige Engelse boeken:

 -    Peter Masters, Not like any other book. Interpreting the Bible. Deel 1 analyseert wat er gebeurt in de seculiere bijbelwetenschap bij het interpreteren van de Bijbel en hoe dit te kort doet aan het karakter van de Bijbel. In het tweede deel wordt uiteengezet welk stappenplan we dienen te volgen bij het interpreteren van de Schrift.

 -    Gordon D. Fee en Douglas Stuart, How to read the Bible for all its worth (3e druk). Geeft een overzicht hoe je de Bijbel moet bestuderen aan de hand van de verschillende soorten tekst (verhalen, psalmen, brieven, enz.). Bijzonder leerzaam om te lezen.

Concordanties

 -    Abraham Trommius, Concordantie op de Statenvertaling. Dit standaardwerk is in diverse oude en nieuwe uitgaven te krijgen.

 -    Computerprogramma’s als de Online Bible (www.onlinebible.org). In dergelijke programma’s kun je zoeken op meerdere woorden tegelijk. Bovendien bevatten ze vaak tal van extra hulpmiddelen.

Encyclopedieën en andere handboeken

 -    Bijbelse Encyclopedie (uitgeverij Kok).

 -    Handboek bij de Bijbel onder redactie van Pat en David Alexander (uitgeverij Kok). Bevat informatie per bijbelboek en een aantal artikelen over algemene onderwerpen. Met veel foto’s en handige overzichten. Bevat een schat aan achtergrondinformatie.

 -    Context onder redactie van drs W.Dekker, e.a.(uitgave van de Banier). Bevat achtergrondinformatie over de bijbelboeken van het Nieuwe Testament.

 -    Ralph Gower, Het dagelijks leven in de Bijbel (uitgeverij Boekencentrum). Bevat een zaakregister en een register van aangehaalde bijbelteksten. Met mooie verhelderende foto’s, heel leuk om zo te lezen.

 -    May Batchelor, De Bijbel gaat open (uitgeverij Ark Boeken). Beknopt, maar met mooie foto’s en goed leesbaar.

 -    W.F. Kerr, Zakboekje bij de Bijbel (uitgeverij Groen). Bevat een overzicht per bijbelboek van het centrale thema, de belangrijkste lessen, de opvallendste kenmerken en het auteurschap. Is te beknopt om als enige te gebruiken bij bijbelstudie, maar kan bijvoorbeeld goed gebruikt worden bij het persoonlijke bijbellezen.

 -    Woordenboek voor Bijbellezers, onder redactie van dr. A. Noordergraaf. Per kernwoord uit de Bijbel wordt aangegeven welke plaats dit woord in onze cultuur- en geloofstaal heeft gekregen, wat de bijbelse grondwoorden zijn, en hoe dit woord in de Bijbel bedoeld is. Met een handzaam register. Waardevol naslagwerk.

 -    F.J. Pop, Bijbelse woorden en hun geheim. Een degelijk, wat ouder bijbels woordenboek dat tweedehands nog verkrijgbaar is. Het is iets uitgebreider dan het Woordenboek voor bijbellezers, maar heeft minder aandacht voor de lijn naar deze tijd.

-    Tim Doley, De Bijbel in kaart (uitgeverij Groen). Bijbelse atlas met duidelijke kaarten en toelichting erbij.

Commentaren

Commentaren zijn nuttig (mist goed gebruikt, zie de opmerkingen hierboven bij stap 3), maar prijzig. Denk daarom goed na welke verklaring je aanschaft. Veel verklaringen kun je per los deel kopen. Dat is handig als je over een bepaald boek bijbelstudie doet. Hieronder worden enkele series genoemd. Er zijn ook tal van losse verklaringen van bijbelboeken, geschreven vanuit verschillende theologische standpunten. Neem daarvoor eens een kijkje in een christelijke boekhandel.
 Het is waardevol om een serie commentaren op heel de Bijbel te hebben. Je kunt dan op elk moment wat opzoeken. Dat is een behoorlijke investering, waar je goed over na moet denken. Je kunt ook een serie per deel langzaam opbouwen of verschillende series combineren. Denk goed na wat je met de commentaren wilt doen, bekijk ze vooraf en vraag advies aan anderen.

-    De Kanttekeningen op de Statenvertaling bevatten veel verklarende opmerkingen.

 -    De verklaring van Matthew Henry. Heeft veel aandacht voor de geestelijke lessen en toepassing van de tekst. Gaat niet zo diep in op de betekenis van de tekst. Gebruik er daarom ook andere commentaren naast. De tweedelige verkorte uitgave is een prima alternatief voor de grote, onverkorte uitgave.

 -    De verklaring van Johannes Calvijn. Heeft veel aandacht voor de uitleg van de tekst. Gebruik er ook nieuwere commentaren naast, omdat daar vaak weer andere dingen in staan.

 -    De bijbelverklaring van Dächsel. Deze verklaring is een verzameling verklarende opmerkingen van verschillende verklaarders.

-    De Studiebijbel (zie www.studiebijbel.nl). Speciaal voor niet-theologen en gewone bijbellezers geschreven. De serie over het NT is compleet en biedt verschillende vertalingen, een commentaar bij elk bijbelvers, studies van elk woord, een concordantie gebaseerd op het Grieks en artikelen over tal van onderwerpen. De eerste delen van het Oude Testament zijn inmiddels ook verschenen. Je kunt een los deel aanschaffen als je over een bepaald boek bijbelstudie doet (aanbevolen), maar de hele serie is bij elkaar ook een heel waardevol naslagwerk.

-    De Bijbel spreekt vandaag, serie van uitgeverij Novapres. Vertaling van de Engelse serie ‘The Bible Speaks Today’, geschreven door evangelische auteurs die dicht bij de gereformeerde traditie staan. Er zijn in het Nederlands delen verschenen over Ruth, Prediker, Hosea, de Bergrede, Markus, Galaten, 2 Timotheüs, Jakobus en Openbaring. Uitleg op hoofdlijnen met aandacht voor de toepassing.

 -    Serie van de EO en uitgeverij Kok over het Nieuwe Testament, geschreven door Ds. C. den Boer, ds. D.M. van der Linde en ds. G. van den Brink. Geschreven voor de gewone bijbellezer en niet te moeilijk.

-    De Korte Verklaring, geschreven door veel verschillende auteurs. De serie is verkrijgbaar in losse deeltjes per bijbelboek of in banden met meerdere bijbelboeken bij elkaar (bij elkaar dus best een lange en uitgebreide verklaring). De schrijvers zijn meest afkomstig uit de Gereformeerde Kerk in de eerste helft van de twintigste eeuw. Biedt heel veel informatie over de betekenis van de tekst. Voor het nadenken over de toepassing moet je een ander commentaar ernaast gebruiken.

-    Serie De Brug over het Oude Testament (uitgeverij Groen). Geschreven voor de gewone bijbellezer, maar wel redelijk uitgebreid. Op dit moment is alleen het deel over Jeremia verschenen. Andere delen volgen nog.

 -    Commentaar op het Nieuwe Testament onder redactie van J. van Bruggen (uitgeverij Kok). Uitgebreide verklaring van het Nieuwe Testament. De meeste delen zijn inmiddels verschenen.

We moeten elkander aansporen, aanmoedigen...

De vraag is dan meteen: waartoe? Het antwoord ligt in de achtergrond van vs.25, en heel de Brief: de noodsituatie van de christenen uit de Joden. Dan is het hier: elkaar aansporen om te strijden...(om daarin te volharden). In een situatie van lijden, verdrukking, onder de verzoeking van Satan. Dat is méér dan nodig!(moeten - door mij altijd gebezigd in de zin van 'heilig mogen')

Daarom staat er ook "moeten". Dat woordje tref je vaak aan in deze brief. Zelfs tweemaal in vs.25. In dat "moeten" klinkt de noodzaak door, sterker: zoals het in Gods ogen voor je noodzakelijk is.

Wil je behouden worden? Dat kan: door geloof in Christus, in zijn offer aan het kruis. Maar dan moet je ook naar de kerk. Naar de bijeenkomst van de gemeente. Daar vindt geregeld de bediening van de verzoening plaats (vs.25a).

Wil je het in geloof volhouden, afzonderlijk en samen?. Dan moet je elkaar aansporen, aanmoedigen (vs.25b). Zó luidt de opdracht!

Maar...hoe moet je dat opvatten? Elkaar aanmoedigen? Waar gebeurt dat dan? Thuis bij elkaar?...Dat kan, en het is heel goed als dat regelmatig gebeurt. In onderlinge gesprekken. Ook, zoals we dat vandaag samen doen op verenigingen of bijbelstudie kringen, in kluftkringen Wat een prachtige kansen om elkaar te helpen in de geestelijke strijd. Daar kun je tegen elkaar zeggen: hoe fijn, maar ook hoe moeilijk het consequent christen-zijn vandaag voor je kan zijn. En voor je kinderen. In wat voor spanningsveld je leeft. Dat je het soms niet ziet zitten. Door omstandigheden in je pers. leven, of het kerkl.leven

Wat goed is het, om dan met anderen (medestrijders) terug te gaan naar de bron: Gods Woord. En dan elkaar te bepalen bij Gods grote liefde in Christus, voor zondaren, voor gelovige mensen, die zich soms zo zwak voelen. Zó sta je niet tegenover, of los van, maar nààst elkaar... Zó moedig je elkaar aan...Je roept elkaar erbij. Je spreekt elkaar aan: op wat je samen hebt ontvangen: Gods liefde, die door mag werken in je leven.

Elkaar aanmoedigen... Valt ditzelfde ook niet te zeggen van de kerkdiensten? De eigen bijeenkomsten? Dat zal hier (in de tekst) zeker de bedoeling zijn. In de kerkdienst, bijeenkomst van de gemeente, word je aangemoedigd. In de bediening van de Verzoening. In allerlei opzicht: om geen zonden te doen, en tegelijk juist wel tot goede werken, zoals vs.24 zegt: "Laten we op elkaar acht geven om elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken" Uit dankbaarheid voor Gods grote liefde.

Maar daarbij ligt het zwaartepunt hier in het strijden tegen de verslapping, de geestelijke uitputting. Tegen het achterop raken in de genade, tegen de onzekerheid en tegen de twijfel. Tegen de angst voor de dreigingen, die van buitenaf op een christen aanstormen, (in een tijd van verdrukking en lijden om Christus' wil)

Voor de christenen uit de Joden, in die dagen, liggen hiér de aanvechtingen; hiér moet de geloofsstrijd gestreden worden: tegen de duivel, de wereld, het eigen vlees (de doodsvijanden van de christenen, die zich op dit punt concentreerden)

Daarom krijgen zij als leden der gemeente de opdracht elkaar te waarschuwen, en aan te moedigen...Kortom: zó op elkaar toezien, niet uit bemoeizucht, maar om elkaar te behouden. Elkaar wijzen op de rijkdom in Christus, èn op de roeping om uit die rijkdom dankbaar te leven, in allerlei situaties...Het oog houden op Christus in de hemel!

Dat kon toen in de kerkdiensten, oog in oog, en van mond tot mond. De vormen van de eredienst waren toen ànders dan tegenwoordig. In de samenkomsten in de eerste eeuwen, voerden niet alleen voorgangers het woord, maar ook wel "gewone" kerkleden. Soms waren er pauzes om onderling met elkander te spreken/praten. Synodes, die een "orde van dienst" vaststelden, waren er nog niet. Het aantal kerkgangers was vaak niet zo groot. De betrokkenheid met elkaar in een dienst was daardoor groter, directer. Zo kon je elkaar opscherpen tot het goede.

Hoofdzaak echter was en bleef de verkondiging van Gods Woord, de bediening der verzoening, via de preek. De vorm daarvan was uiteraard ook niet precies zó als vandaag. De gemeente kon tussendoor reageren: met uitroepen van blijdschap, van instemming, van begrijpen, of: stellen van vragen. Dat komt nog voor in de tijd van Augustinus, omstreeks 400 na Christus. In de preken van hem, die zijn opgetekend, kun je dat zelfs lezen... (het doet je wat denken aan neger-diensten in de V.S.)

Hoe dan ook: het was bediening van de Verzoening. Wezenlijk voor de bijeenkomst, de kerkdienst: het aanreiken van het heil van Christus, Gods liefde, in de bediening van het Woord, van de Sacramenten. Hèt middel bij uitstek tot aansporen: tot troosten, vermanen. Dat Woord, dat Christus en dien gekruisigd bevat,...is krachtig. Het versterkt je geloof, het verrijkt je leven als christen. Het wapent je tegen de geestelijke gevaren en de vijanden; en het biedt je de enige troost in leven en sterven.

En dat alles vanwege de zwakheid van het geloof van Gods kinderen, van de leden der gemeente van Christus, die uit genade geroepen worden tot geloof. Maar God kent zijn kinderen, weet wat zij nodig hebben, om bij Christus te blijven, om van Hem alleen alle heil te verwachten... Zo hebben die joden-christenen geloofs-moed nodig, de volharding om uit de Verzoening te leven. In een tijd van lijden, van verdrukking om Christus's Wil. Standvastig in de geestelijke strijd...om niet terug te vallen, of àf te vallen.

God schenkt dit als genadegave aan zijn kinderen. Deze komt mee in het gepredikte woord

Daarom is er de waarschuwing: om niet uit de kerk van Christus weg te lopen, weg te blijven, om niet de eigen bijeenkomsten te verzuimen. Want het in liefde en zorg toezien op/ omzien naar elkaar, begint dààr. Het vermanen van elkaar, het waarschuwen tegen gevaren, het aansporen tot strijd. Het begint dààr, in de kerkdiensten. Het begint met, en wordt gevoed door het gepredikte Woord van God. Daar waar het volk van God vergaderd is...Waar God Zelf zijn volk vóór Zich wil zien, in zijn nabijheid als de gemeente van Christus, gekocht met zijn kostbaar bloed...

Als je eerst samen dat krachtige Woord van God gehóórd, in de kerkdienst, dan kun je er elkaar des te beter op aanspreken; des beter elkander meenemen naar de overwinning, in die geestelijke strijd...Naar het bruiloftsfeest.

Maar het wordt des te moeilijker als je wegblijft, als je de gemeenschap niet meer ziet, wílt zien. Je wilt niet meer samen met de andere gemeenteleden putten uit dezelfde bron: nl. het aan de Kerk gepredikte Woord Gods, de bediening der verzoening.

Zó ontstaat dan de vervreemding; je bent minder aanspreekbaar... Je weet ook niet meer wat er in de eigen bijeenkomsten omgaat; waarover er gepreekt wordt, voor wie en wat gebeden, gezongen, waarvoor gecollecteerd wordt. Je raakt het contact kwijt met je brs. en zrs., medestrijders! De mogelijkheden om elkaar te bemoedigen, aan te sporen, te waarschuwen, worden steeds geringer!

En alléén strijden, geloven-zonder-de-kerk, of met minimale kerkgang? Het is een illusie! Het leidt tot je geestelijke dood: want je hebt zelf moedwillig het hàrt van het leven der verzoening eruit weggesneden: de eigen bijeenkomst! Een dergelijke manier van geloven, van kerklid-zijn-op-een- afstand, hou je op den duur niet vol! Kijk maar om je heen: er is massaal ongeloof! Maar het begon met afnemend kerkbezoek, met kerkverlating. Nee: de kerkdienst is noodzakelijk! (Geen lessen overslaan/ bij de les blijven). Niet moedwillig je eigen bijeenkomsten verzuimen. Daar is trouwens nòg een uiterst dringende reden voor.

Noodzaak van het gaan naar de eigen bijeenkomst/ kerkdienst

Vanwege de voortgang van de tijden

De kerkdienst is dringend nodig...Waarom? "Omdat de dag nadert" Dat is de dag van Christus's wederkomst op de wolken. Je moet des te meer aangespoord worden, naarmate je die dag ziet naderen...

Je ziet die dag naderbij komen? Waaraan? Wel, aan het feit, dat de christenen in het laatste der dagen leven. Zoals de schrijver in Hebr.1:1 al heeft aangeduid. "Nadat God eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon"

Er komt nog maar één (beslissend) heilsfeit: de terugkomst van Christus!

Daar gaat het op aan: dat kun je m.n. zien aan het volbrachte offer van Jezus Christus. Aan dàt alles-beslissende heilsfeit! Aan hèt teken, het kruis op Golgotha! Toen is de overwinning op Satan, en zonde en dood bevochten. (D-day). Het wachten is nu nog alleen maar op het zichtbaar worden van deze overwinning, en van de Overwinnaar. (V-Day). Als Christus terugkomt...De dag, waarop Hij zal oordelen de levenden en de doden. De definitieve scheiding tussen hen die van de Verzoening leefden, en hen die de Verzoening hebben geminacht, verwaarloosd, niet nodig vonden.

Die dag zie je naderen: als je let op het gevolg van Jezus' offer: de prediking van het Evangelie, Christus en zijn kruisdood, in Woord en sacrament. En daaraan gehoor geeft. Als je let op geloof erin, en weerstand ertegen. Als je let op vervolging en lijden, op afval en ontkerkelijking.

Die dag kun je ook zien naderen, in het H.A. dat vandaag hier in de kerk is gevierd. Een versterking van Uw band, gemeenschap met Jezus Christus. Die dóód geweest is vóór U, maar ook lééft vóór U, en terugkeert vóór U. Maaltijd van herinnering en verwachting. Tegelijk indringend voorbereiding op de ontmoeting met uw Heiland. Kortom: uit dit alles blijkt: de ontmoeting is aanstaande. Het feest zal aanbreken...

We weten de datum van die ontmoeting op onze kalender niet. Wel is ons gezegd: die dag komt plotseling, in een uur dat ons zal verrassen. Die dag komt on-verwachts. Maar gemeente...laat het voor U niet on-verwacht zijn. Integendeel. Laat Christus U mogen aantreffen, voorbereid op de ontmoeting met Hem, als Bruid verlangend de Bruidegom te zien.

Hoe die voorbereiding mogelijk is? Door de ontmoeting met Christus nu al mee te maken: zoals in de kerkdienst! In de bediening der verzoening; in de bediening der Sacramenten. In de hoorbare en zichtbare versterking van de band met Hem, door de kracht van zijn Geest.

Zó alleen kunt U het leven als christen volhouden, zolang Christus nog wegblijft. Ook het leven als gemeente van Christus.

Erkent U zó het grote belang, de noodzaak van de kerkdienst? Dàn zult U zich in geen geval nog verschuilen achter uitvluchten als: "waar staat in de Bijbel, dat je twee keer naar de kerk moet?" Of: "ik maak zelf uit waar ik zondags ter kerke ga" Dat heeft geen zin, en U hoeft er zeker niet bij Christus straks mee aan te komen... U weet beter...U hebt het immers van Hem gehoord. Hij heeft U dringend de weg naar de kerk gewezen, naar de eigen bijeenkomst.

Dààr bepalen Woord en Sacrament (H.A.) uw leven uit de verlossing, uw leven vol liefde en goede werken. U kunt zich daarin niet tekort doen! Voor uw persoonlijk geloofsleven; en voor dat met elkaar, als gemeente van Christus. Neem zó elkaar mee op weg naar het feest van Jezus's terugkomst!