De 

Over lofprijzing en aanbidding met het oog op de komst van Christus

Jezus komt in heerlijkheid

Als Jezus terugkeert zal Hij er anders uitzien dan toen Hij op aarde was. Hij ziet er dan uit zoals johannes Hem zag op het eiland Patmos: 'Zijn hoofd en haren waren wit als witte wol, als sneeuw, en zijn ogen als een vuurvlam ... zijn aanzien was gelijk de zon schijnt in haar kracht. Zijn verschijning zal zijn zoals Hij nu is, de verhoogde Christus die de naam boven alle naam ontvangen heeft. Hij heeft een diepe en onovertroffen heer­lijkheid. Daarom schrijft Paulus dat Christus met verbazing aanschouwd zal worden op die dag door allen die tot geloof gekomen zijn.

Jezus komt in Jeruzalem

Jezus zal terugkeren in jeruzalem. Hoewel zijn komst kosmische dimensies heeft, is zijn terugkeer de bekroning van de geschiedenis die God heeft met het volk Israël en met de gemeente. Zijn voeten zullen staan op de Olijfberg, Hij zal komen tot zijn heilige tem­pel, God zal wonen in het midden van jeru­zalem en vanaf dat moment zal de stad ook
een nieuwe naam dragen: 'De naam van de stad zal voortaan zijn: de Here is aldaar. Hij zal het koninkrijk voor Israël herstellen en van daaruit zal zijn heerschappij zich ont­vouwen over heel de aarde. De engel Gabriël kondigt al bij zijn eerste komst aan: 'Hij zal als koning over het huis van jakob heersen tot in eeuwigheid.

Zijn komst zal de bevestiging zijn van Gods trouwen genade. jesaja verwoordt de reac­tie van Israël: 'Zie deze is onze God, van wie wij hoopten dat Hij ons zou verlossen; dit is de Here op wie wij hoopten; laten wij jui­chen en ons verblijden over de verlossing die Hij geeft,. Het is de heerlijkheid van de Ko­ning dat aan het einde zal blijken dat Gods genade triomfeert in deze wereld.

Jezus komt om te oordelen

Als Hij komt, zal Hij de aarde slaan met de roede van zijn mond en met de adem van zijn lippen zal Hij de goddeloze doden. Ook dat is een onmiskenbaar aspect van zijn komst. Hij komt om de aarde te richten. Ma­ria zingt opgetogen over machtigen die van de troon gestort worden en rijken die leeg worden weggezonden. Maar ook daarin en daarnaast zien we de heerlijkheid van Gods genade schitteren als we horen dat alle knie zich voor Christus zal buigen en dat Hij zal staan als een banier voor de natiën. De volkeren zullen niet alleen geoordeeld wor­den. Zoals legers zich verzamelen rond hun veldtekens, zo zullen de volkeren de wortel van Isaï zoeken (jes.11 :10). De naties van de aarde zullen op weg gaan om de gunst van de Koning afte smeken in Sion en zullen daar het loofhuttenfeest vieren en zich voor Hem neerbuigen..

Ten slotte is er de schepping. Zij heeft met reikhalzend verlangen uitgezien naar de komst van de Koning, ze heeft gezucht als in barensnood. De natuur heeft geleden onder de mens die zich van God heeft losgemaakt, ze heeft God gediend door de komst van de Messias aan te kondigen met tekenen aan zon en maan en sterren, met het bulderen van de zee en de branding. Maar als Hij komt zal ze terugkeren naar de schoonheid van het begin. Dan zal de wolf bij het schaap verkeren en de panter zich neerleggen bij het bokje.

Lofprijzing en Aanbidding

Als we dit voor ogen houden krijgt onze ere­dienst een enorme verdieping. De gemeente is voorbode van Gods koninkrijk en in lof­prijzing en aanbidding zingt ze haar vertrou­wen uit, haar geloof dat de dag van de Ko­ning komen zal. We zingen Christus toe, dat

we geloven dat de wereld niet aan zichzelf of aan de macht van de duisternis is prijs­gegeven, maar dat Hij alles in handen heeft en dat we verlangen naar Zijn komst. Ons zingen is profetisch, we zingen over dingen die nog niet gebeurd zijn en we nodigen de Koning uit zijn beloften te vervullen.
Daarbij moeten we het zingen van de Psal­men niet vergeten. juist de psalmen herinne­ren ons eraan, dat het heil aards en historisch is. Als de Koning komt dan komt Hij in de concreetheid van dit leven. Ze zingen over de verlossing van Israël en van de schepping, over de volkeren die elkaar zullen groeten met zijn zegen en over Zijn koningsschap over heel de aard.

Missionaire lofprijzing

De lofprijzing is ook missionair, ze is een ge­tuigenis voor de wereld, voor de volkeren. Een laatste waarschuwing en aansporing zich te bekeren tot de levende God en niet schouderophalend de dag van Christus afte wachten. Dat betekent dat we ervoor moe­ten zorgen dat lofprijzing en aanbidding niet alleen maar gebeurt in de toegesloten ruim­ten van onze kerkgebouwen.

Lofprijzing met de heiligen

De lofprijzing gebeurt in verbondenheid met de gelovigen die overwonnen hebben en jui­chen voor de troon van God. Zij zullen straks met Christus terugkeren naar deze aarde, maar nu nemen zij deel in de onafgebroken aanbidding van God en het Lam. Onze aan­bidding en lofprijzing mengt zich daarbij. Ons zingen reikt tot in de hemel. Het is 'voor Zijn troon en hier beneden!'

Lofprijzing met de schepping

Niet alleen mengt onze eredienst zich met de hemelse eredienst, zij mengt zich ook in het verlangen van de schepping. Ik denk dat dit een ondergeschoven kindje is. Vergeet niet dat het de eerste opdracht is van de mens om Gods aarde te verzorgen zoals God het zou doen en dat op de dag van Christus' komst de schepping zelf ook verlost zal wor­den. Als nieuwgeboren mensen staan wij lofprijzend en aanbiddend voor de troon van God temidden van al wat God gescha­pen heeft. Dat betekent aandacht voor de schepping in de liturgie en aandacht voor de schepping in het leven van alledag, want ook dat is liturgie.

Nu al in Zijn tegenwoordigheid

De Koning komt met heerlijkheid. We zullen Hem met verbazing aanschouwen: Zoveel macht en majesteit, zoveel eer, schoonheid en glorie. Maar vergeet niet, dat wij nu al lofprijzen en aanbidden in Zijn tegenwoor­digheid. Dat betekent een geweldige eerbied, dat kan niet anders. Ik denk dat we vaker mogen knielen in onze diensten. Johannes viel bij de aanblik van Jezus plat op zijn ge­zicht! Het betekent ook een geweldig gezag, als we van daaruit het leven ingaan.

De gemeente is voorbode van Gods koninkrijk en in lofprijzingen aanbidding zingt ze haar vertrouwen uit, haar geloof dat de dag van de Koning komen zal.

Lofprijzing als proclamatie aan de machten

Lofprijzing heeft ook het karakter van pro­clamatie. Ons publiek is niet alleen de he­mel, maar ook de boze geesten in de hemel­se gewesten. Wij proclameren dat hun tijd weldra voorbij is. Wij zingen in het midden van de duisternis dat het Licht zal overwin­nen. Dan heeft dat zingen ook zijn uitwer­king in de hemelse gewesten. We staan maar niet wat te zingen, het is onderdeel van de geestelijke strijd, van de manier waarop wij de macht van de duisternis ondermijnen en in verwarring brengen. Dat zie je overal in de Bijbel. Waar de lofzang wordt aangeheven, daar begint de duivel en zijn rijk zenuwachtig te worden. Natuurlijk komt daar reactie op. Geharrewar in de gemeente over de 'juiste' liedkeuze, gelovigen die wel hun stem verhef­fen, maar niet de lofzang zingen.

In blijde verwachting

Tenslotte moet je zeggen dat de komst van de Koning heel de eredienst doortrekt. In de gebeden klinkt 'Uw koninkrijk kome', de pre­diking is voorbéreiding op de ontmoeting met Christus en ook in de sacramenten wordt het zichtbaar. De doop draagt het element in zich van de reiniging voordat de Messias komt en het Heilig Avondmaal is een voorproef op het komende bruiloftsmaal. Een bekend gezang zingt: 'Zouden wij niet haastig eten, gaande­weg Hem  tegemoed'. Eigenlijk is de gemeente dat altijd geweest: een vergadering van gelovi­gen die weet dat Hij elke dag kan komen. Daar is de lofprijzing en aanbidding vol van.