Here, leer ons bidden

Wie hoopt, denkt aan betere tijden, aan een betere wereld, klein of groot. Wie hoopt, denkt aan voorspoed en geluk. Wij mensen zijn gelukzoekers en daarom zijn we altijd geneigd hoop te houden, zelfs al is daar helemaal geen aanleiding meer toe.

 

We hopen op geluk, omdat we zo vaak ongeluk in ons leven tegenkomen. Natuurlijk, het leven is prachtig en je kunt van heel veel mooie dingen genieten. Als je de mooie dingen maar wilt zien. Toch is het niet realistisch om je ogen te sluiten voor de andere kant van ons bestaan. Wij of onze geliefden worden allemaal geconfronteerd met ziekte, onzekerheid, angst, lijden en met onze grootste vijand; de dood.

Alle hoop kan je soms ontnomen worden als je te maken krijgt met die krachten die ons ongelukkig kunnen maken. Je zult maar een echtscheiding meemaken, een ernstige ziekte krijgen of iemand waarvan je zielsveel houdt door de dood verliezen. En dan loop je tegen zo'n sticker aan waar op staat: "Er is hoop". Wat moet je daar dan mee als er geen hoop meer lijkt te zijn?

Christenen lopen met die stickers te koop omdat ze je willen laten weten dat er altijd hoop is, ookal zit je onder in de diepste put. Die hoop is niet de hoop die mensen koesteren bij de loterij. Die hoop is een misschientje, een klein kansje waar je niet al te veel op moet rekenen. De hoop van christenen is die van de notaris, die alles zwart op wit zet zodat je er van opaan kunt.

Christenen stellen hun hoop op God die zijn beloften zwart op wit gezet heeft in de Bijbel. God belooft een eeuwig leven, waarin geen plaats meer is voor ziekte, onzekerheid, angst, lijden en de dood. God zal een nieuwe aarde scheppen, waarop Hij zelf komt wonen, temidden van de mensen. In de Bijbel wordt deze toekomst verbeeld in Openbaring hoofdstuk 21, vers 3 tot en met 5 met de volgende woorden.

Ik hoorde een luide stem uit de troon zeggen: "Gods huis staat nu bij de mensen; Hij zal bij hen wonen. Zij zullen Zijn volk zijn en Hij zal zelf bij hen zijn. Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen en er zal geen dood meer zijn. Van verdriet, rouw en pijn zal geen sprake meer zijn. Dat hoorde allemaal bij de oude wereld en die is voorgoed voorbij".

God geeft ons hoop, vaste hoop op een hemel op aarde! Als je dan midden in een echtscheiding zit, ongeneeslijk ziek bent of iemand verliest waarvan je zielsveel houdt, mag je de blik richten op die toekomst die God in het verschiet heeft, want gelukkig, er is hoop!

Geborgenheid

Wie God de belangrijkste plaats in zijn leven geeft, ontvangt zoals de Bijbel dat noemt 'eeuwig leven' (Johannes 3, vers 36):

Wie zich aan de Zoon toevertrouwt, heeft eeuwig leven. Wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het eeuwige leven niet ontvangen. Integendeel, de straf van God blijft op hem.

Dat betekent dat de dood niet meer het einde is, maar een deur om de hemel binnen te treden. Dat betekent geborgenheid. Wat er ook gebeurt, er is niets meer dat je uit de hand van God kan rukken. Er is niets meer dat je het eeuwige geluk bij God kan ontnemen. Paulus, één van de eerste zendelingen, brengt die geborgenheid als volgt onder woorden (Romeinen 8, vers 38 en 39):

Ik ben ervan overtuigd dat niets ons kan scheiden van Gods liefde, die in Christus tot uiting komt. De dood niet, het leven niet, engelen niet, regeringen niet, de dingen van vandaag niet, de dingen van morgen niet. Nee, er is geen enkele kracht die dat kan. Hoe hoog we zijn gestegen, of in welkediepte wij ons ook bevinden, niets in de hele schepping kan ons scheiden van Gods liefde, die ons gegeven is in Crhirstus Jezus, onze Heer.

Recht

God is rechtvaardig. Dat zegt de Bijbel. Hij beloont onze goede daden en bestraft onze kwade daden. Er zijn altijd mensen geweest die dat moeilijk konden rijmen met de praktijk van het alledaagse leven.

Als je om je heenkijkt, zie je mensen die andere mensen te gronde richten en het gaat ze nog voor de wind ook. Drugsbazen leven in grote weelde en jagen duizenden mensen het ongeluk en de dood in. Wrede dictators brengen het geld erdoor, terwijl zwaar bewapende legers de hongerende massa in een wurggreep houden. Mensen die opkomen voor onrecht en onderdrukking worden op onstellend wrede wijze vermoord. Westerse landen verrijken zich ten koste van de arme landen. Kinderen worden misbruikt en vermoord terwijl de daders nooit gevonden worden.

Als je de krant openslaat, kun je hier talloze voorbeelden van onrecht aan toevoegen. Hoe zit dat dan met de rechtvaardigheid van God? De wereld staat stijf van het onrecht en er lijkt nooit een einde aan te komen.

Het is gelukkig de schijn die hier bedriegt. Eens komt er een einde aan deze wereldgeschiedenis. Dan zal Jezus Christus, de zoon van God, een oordeel uitspreken over een ieder persoonlijk. Dan pas zal het recht zegevieren. Dit oordeel wordt in de Bijbel verbeeld in Mattheüs hoofdstuk 25, vers 32 tot en met 34 en verder:

"Alle volken zullen voor Mij bijeen worden gebracht. Dan zal Ik hen van elkaar scheiden, zoals een herder de schapen en de bokken scheidt. De schapen zal Ik aan mijn rechterhand zetten en de bokken aan mijn linkerhand."

Dan zal iedereen kunnen zien dat God rechtvaardig is.

Liefde en vergeving

Uit het voorgaande bleek dat God een God van recht is. Hij laat het onrecht en de zonden niet ongestraft en maakt geen onderscheid des persoons. Uiteindelijk zal het recht zegevieren en het onrecht bestraft worden.

Als dat het enige zou zijn wat er over God te vertellen zou zijn, dan zou Hij een ijskoude en huiveringwekkende verschijning zijn. Want wie gaat er vrijuit? Wie is er zonder zonden en wie kan zijn handen in onschuld wassen? Er zou niemand zijn die God onder ogen zou durven komen.

Gelukkig staan er ook andere dingen in de Bijbel. Johannes, één van de leerlingen van Jezus schreef: "God is liefde" (de eerste brief van Johannes, hoofdstuk 4, vers 16). Die liefde van God wordt door Johannes in ditzelfde hoofdstuk geïllustreerd met deze woorden (vers 9 en 10):

God heeft ons laten zien hoe groot Zijn liefde voor ons is, door Zijn enige Zoon naar deze slechte wereld te sturen. Door Hem wilde God ons nieuw leven geven. De liefde waarover het hier gaat, is niet onze liefde voor God, maar Zijn liefde voor ons. Daarom stuurde Hij Zijn Zoon, Die de straf voor onze zonden op Zich heeft genomen om de verhouding tussen God en ons weer goed te maken.

Misschien dat een verhaaltje dit wat duidelijker kan maken. Een rechter moet een uitspraak doen in een fraudezaak. De rechter heeft daar grote moeite mee, want hij is jarenlang voogd geweest van de verdachte en houdt van hem. Hij moet de verdachte veroordelen, want een rechter moet rechtvaardig zijn. Aan de andere kant is de rechter ontzettend begaan met het lot van de verdachte. Wat doet de rechter? Hij veroordeelt de verdachte tot het terugbetalen van het fraudebedrag en tot het betalen van een geldboete van honderdduizend gulden. Na de uitspraak loopt hij naar de verdachte toe en overhandigt hem een envelop waar honderdduizend gulden in zit.

Op vergelijkbare wijze wil God onze zonden niet zomaar door de vingers zien. Hij stuurde zijn zoon, Jezus Christus, naar deze aarde om de straf te dragen die wij mensen verdienen. Daarom werd Jezus Christus ter dood veroordeeld en gekruisigd. God de Zoon leed voor ons om vergeving voor ons mogelijk te maken.

Ondanks alles wat wij verkeerd gedaan hebben tegenover onze medemens, tegenover God en zijn schepping, hoeven we niet bang te zijn voor God. God maakt zich in de Bijbel namelijk bekend als een God die ons wil vergeven wat wij misdeden. In dezelfde brief (hoofdstuk 1, vers 8 en 9) verzekert Johannes ons:

Als wij beweren zonder zonde te zijn, bedriegen wij onszelf en doen wij de waarheid geweld aan. Maar als wij onze zonden bekennen, is God zo trouw en oprecht die te vergeven. Hij reinigt ons van alle zonde.

Troost

Als er grote tegenslag op je weg komt heb je troost nodig om weer op te kunnen krabbelen. Je hunkert dan naar iemand die bij je is, iemand die naar je luistert, iemand die je begrijpt, zodat je niet eenzaam bent in die verdrietige situatie.

Maar troost is niet gemakkelijk te vinden. Een bekend spreekwoord luidt: "Mensen zijn moeilijke vertroosters". Zoals met de meeste spreekwoorden zit ook in dit spreekwoord een kern van waarheid.

Een trooster is iemand die bij je is. Toch zijn er veel mensen de deur voorbij lopen als er groot verdriet achter die deur schuilt. Sommigen hebben geen zin om al die rottigheid aan te horen. Of ze durven niet op de bel te drukken, omdat ze niet weten wat ze zeggen moeten.

Een trooster is iemand die naar je luistert. Maar luisteren is een van de moeilijkste dingen in het leven. Veel mensen kunnen niet luisteren. Iemand die om troost verlegen zit, krijgt vaak van alles te horen en geen luisterend oor.

Een trooster is iemand die je begrijpt. Helaas is dat vaak niet mogelijk. Wie begrijpt nu wat het is om een partner of een kind te verliezen als je het niet zelf meegemaakt hebt? Wie kan de diepten peilen waarin mensen soms kunnen verkeren? Het lijkt er op dat het vinden van een echte trooster niet voor iedereen is weggelegd.

Maar dat is niet waar! God biedt zijn troost aan een ieder. Ookal kun je God niet zien, toch mag je er op vertrouwen dat Hij er is, dat Hij dichtbij je is, dat Hij je ziet en dat Hij je begrijpt. In de Bijbel staat een psalm (139) die dat heel mooi vertolkt:

"Here, U ziet alles van mij; U kent mij helemaal zoals ik ben. U weet het als ik zit en als ik weer opsta; vanuit de hemel weet U wat ik denk. U ziet waar ik heen ga en weet wanneer ik ga liggen. Alles wat ik doe, is voor U bekend. Elk woord dat ik uitspreek kent U al, Here. U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij. Uw hand rust op mij. Het is voor mij onmogelijk dat te gebrijpen. Het is zo wonderlijk, zo hoog".

Bij God kun je altijd terecht om je verdriet in gebed voor hem neer te leggen. Hij verzekert ons zwart op wit in de Bijbel (de eerste brief van Petrus, hoofdstuk 3, vers 12) van een luisterend oor:

"De Here let op de mensen die doen wat Hij wil en Hij luistert naar hun gebeden".

 avid, een hele bekende Joodse koning die met God leefde, heeft een lied gedicht (Psalm 56) waarin hij schreef:

 "U neemt mijn zwerftochten waar en kent elke traan die ik stort".

Bij God kun je echte troost vinden.

Vrede en blijdschap

Als we God onze misstappen belijden, ontvangen we daarvoor vrede en blijdschap. God belooft dat Hij onze zonden wil vergeven als we die eerlijk aan hem voorleggen in gebed. We hoeven dan niet meer bang te zijn voor Gods straf. We mogen dan verzekerd zijn van Gods liefde en genegenheid voor ons.

Dat is een bron van vrede en blijdschap, zoals dat in de Bijbel verwoord wordt (in Romeinen hoofdstuk 5, vers 1 en 2):

Omdat wij ons aan God hebben toevertrouwd, zijn wij rechtvaardig geworden. Wij hebben nu vrede met God dank zij onze Here Jezus Christus. Hij heeft ons dit bevoorrechte leven binnengeleid, waar wij vol verwachting uitkijken naar alle grootste dingen die Hij voor ons heeft klaarliggen.

De bijbelse boodschap wordt daarom ook 'evangelie' genoemd. Dat woord betekent 'blijde boodschap'. De Bijbel is geen boek met geboden en verboden die alles verbieden waar je plezier aan kunt beleven. Veel mensen denken dat dit de strekking van de Bijbel is. Dan zou het inderdaad een nare boodschap zijn. Maar de Bijbel komt juist met goed nieuws. De kern van de Bijbelse boodschap is een blijde boodschap van heil en redding (Johannes 3, vers 16 en 17):

Want God heeft zoveel liefde voor de wereld, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven; zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om haar van de ondergang te redden.

Geloven in God geeft zin en betekenis aan je leven.

Het geeft je leven een doel. We zijn hier niet toevallig om een aantal jaren onze behoeften zoveel mogelijk te bevredigen om vervolgens voor altijd in het niets te verdwijnen. God heeft ons mensen geschapen met een bedoeling. Wij zijn er voor God en voor onze medemens. Jezus Christus heeft samengevat wat God van ons verwacht (Mattheüs hoofdstuk 22, vers 37 tot en met 39):

Jezus antwoordde: "Heb de Here, uw God, lief met heel uw hart, ziel en verstand. Dit gebod is het eerste en het belangrijkste. Het tweede, even belangrijke gebod is: 'Houd net zoveel van uw medemens als van uzelf.' Deze twee geboden zijn de basis van de hele wet en de profeten."

Liefde is hét kernwoord in de Bijbel. Daar is het God om te doen. Liefde tot God en liefde voor onze medemens. Als we er zijn voor God, zijn we hier niet voor niets. Hij heeft ons gemaakt om te genieten van zijn schepping en om te leven in gehoorzaamheid aan Hem. En als we onze medemens helpen, zijn we hier ook niet voor niets. Ons leven krijgt dan zin, betekenis en doel.

Richting

Er zijn talloze mensen die denken dat de aarde met alles wat er op en aan zit door het toeval is ontstaan. Er is geen God die alles gemaakt heeft. Wij mensen zijn hier gewoon toevallig. Als het toeval kwaad wil, botst er morgen één of ander hemellichaam tegen de aarde aan en is het met ons gedaan. Dan zijn we er niet meer en is het weer alsof er nooit mensen bestaan hebben.

Natuurwetenschappers twisten al jaren over het ontstaan van onze aarde. Evolutionisten en creationisten menen sluitende bewijzen te hebben die hun visie onderbouwen. Het overtuigen van de andersdenkenden wil alleen nog niet zo goed lukken met al die zogenaamde bewijzen.

Vanuit een ander perspectief gezien, heeft de leer van het toeval echter een aantal huiveringwekkende en onaanvaardbare consequenties. Als we hier zomaar toevallig zijn en alles net zo toevallig weer weggevaagd kan worden, dan

  -moet je als de bliksem proberen te genieten, want morgen kan het te laat zijn;
 -maakt het niet uit wat je van het leven bakt;
 -zal alles uiteindelijk tevergeefs geweest zijn;
 -heeft ons leven totaal geen bedoeling;
 -dolen we hier gewoon een aantal jaren over de aardbol zonder enige richting.

Van de leer van het toeval word je bepaald niet vrolijk. Gelukkig zet God ons leven in de Bijbel in een ander perspectief en geeft Hij ons leven richting. De Bijbel vertelt ons van onze oorsprong door te openen met de majestueuze woorden:

"In het begin heeft God de hemelen en de aarde gemaakt".

Niet alleen het begin van onze reis kun je in de Bijbel lezen, maar ook het eind. Uiteindelijk mondt ieders leven uit in een eeuwig geluk of in een eeuwige ondergang. Het maakt dus weldegenlijk uit wat je van je leven bakt. De Bijbel spreekt daar voortdurend over, bijvoorbeeld in Romeinen hoofdstuk 2, vers 6 tot en met 8:

"Als God de wereld oordeelt, zal Hij ieder geven wat hij verdient: Hij geeft eeuwig leven aan hen die geduldig de wil van God doen; op zoek naar de glorie en eer en het leven dat nooit eindigt. Anderzijds zal hij zijn strenge straf laten neerkomen op hen die alleen maar aan zichzelf denken en die, in plaats van zich aan de waarheid te houden, onrecht doen".

God vertelt ons dus waar we vandaan komen en wat onze bestemming is. Toch geeft Hij niet alleen begin en eindpunt aan, Hij geeft ons zijn geboden als richtingwijzers voor onderweg. Die geboden maken duidelijk wat God van ons verlangt, ze behoeden ons voor het ongeluk en geven ons bescherming temidden van alle gevaren die ons levensgeluk kunnen verknallen.

Wie gelooft in de God van de Bijbel, zwalkt hier niet een aantal jaren doelloos rond, maar leeft doelbewust, met de neus in de richting van Gods eeuwige paradijs dat Hij op deze aarde zal vestigen.

Gemeenschap

Geloven doe je niet in je eentje. Net zo min als je alleen getrouwd kunt zijn. Trouwen en geloven zetten je in relatie met de ander. In de Bijbel worden de gelovigen beschouwd als één lichaam. Jezus Christus is het hoofd van dat lichaam en de Christenen vormen de ledematen. De ledematen hebben elkaar nodig om als lichaam te kunnen functioneren (zie 1 Korinthe, hoofdstuk 12) ten dienste van elkaar en ten dienste van de wereld.

Christenen komen wekelijks samen in de kerk. Daar ontmoeten ze elkaar. Daar bidden ze samen voor elkaar en voor de wereld. Daar eren ze God door te zingen. Daar worden giften ingezameld voor de kerk en voor de nood in de wereld. Daar wordt gelezen uit de Bijbel en over de Bijbel gepreekt, ter bemoediging, vermaning, vertroosting en om te leren wat God van ons verlangt. In de kerk worden mensen gedoopt (het teken dat God ons van onze zonden wil reinigen) en wordt het avondmaal gevierd. Het avondmaal is een gemeenschapsmaaltijd waarin wijn wordt gedronken en waarin brood wordt gegeten. Deze symbolen herinneren aan het bloed en het lichaam van de Here Jezus Christus dat Hij opgeofferd heeft om de straf voor onze zonden op zich te nemen. Daarnaast kennen de kerken tal van andere ontmoetingsvormen. Er zijn bijvoorbeeld bijbelstudieclubs, koren en werkgroepen. Christen zijn, betekent gemeenschap beleven met medechristenen.