HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                                                                                                                     

DE BIJBEL BLIJFT BOEIEN

Aflevering  4

De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

Kies hieronder een studie uit deze serie   

01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14

     "Het Woord van God is levend en krachtig", zoals ze van zichzelf getuigd. Begrijpelijk, want het is het Woord van de levende God. Alle dingen zijn uit het Woord voortgekomen. De neerslag van het levende Woord vinden we in "de heilige Schriften", dat dan ook prompt "van God geïnsprieerd" heet. Letterlijk "God geblazen". Zoals ooit de eerste mens door God ingeblazen en "alzo een levende ziel" werd, zo zijn ook de heilige Schriften "van God geblazen" en daarom levend. Gevormd door geschriften, ontstaan op zoveel plaatsen en gedurende vele, vele eeuwen, vormt het niettemin een wonderbaarlijke eenheid..

De delen van de Bijbel

De Bijbel bevat in eerste instantie twee delen: Het Oude Testament en het Nieuwe Testament.
In het Oude Testament vinden wij de geschiedenis van het ontstaan van de wereld en de mensheid, en vervolgens de geschiedenis van het Joodse volk vanaf het begin tot een paar honderd jaar voor de geboorte van de Here Jezus.
De boeken van het O.T. zijn in het Hebreeuws, de taal der Joden, geschreven, met uitzondering van enige hoofdstukken in de boeken Ezra en Daniël en een enkel vers in het boek Jeremia, die in het Chaldees zijn geschreven. De Joden en Christenen bezitten overschrijvingen van deze geschriften in de Hebreeuwse taal. Zij erkennen beide dezelfde gelijke tekst.

De Joden hebben door alle eeuwen heen de oudtestamentische boeken bewaard, waardoor ons een uitermate hoge nauwkeurigheid wordt gewaarborgd. Men kan zelfs zeggen dat de Massoreten alle bijvoeging of uitlating onmogelijk gemaakt hebben, door de regels die zij voor de overschrijving hadden gesteld.
Filo verzekert ons dan ook dat de Joden de boeken van Mozes bewaard hebben, zonder er een enkel woord aan te veranderen. (Noot: Filo was een beroemd Joods wijsgeer, die uit een priesterlijk geslacht te Alexandrië geboren is, omstreeks het jaar 30 vóór CHR. Hij heeft een groot aantal werken over de Heilige Schrift, de wijsbegeerte en de zedekunde geschreven.)
Jozéfus verzekert evenzeer dat gedurende een lange reeks van eeuwen niemand ooit er iets heeft durven bijvoegen of van afnemen. (Noot: FlaviusJozéfus was een beroemd Joods geschiedschrijver en veldoverste, die in het jaar 37 van onze jaartelling te Jeruzalem werd geboren. Hij was afkomstig uit het geslacht van de Makkabeërs. Men meent dat hij in 95 te Rome gestorven is.)

De Massoreten (van het Hebreeuws "massorah", hetgeen "overlevering" betekent) waren Joodse leraars, welke niets anders deden, dan de Joodse geschriften van het Oude Testament over te schrijven en de verschillende varianten van de tekst vast te stellen. Van de derde tot de elfde eeuw hebben twee Joodse hogescholen (de ene te Babylon en de andere te Tibéreas) niet opgehouden zich met de Hebreeuwse tekst van het Oude Testament bezig te houden. Zij hielden zich bezig met de taaltechnische vorm, de woorden en de letters waaruit de tekst bestond. Achthonderd jaren achtereen zijn er talrijke en beroemde geleerden geweest, die aan twee hogescholen, hun leven gewijd hebben aan het tellen en beschrijven van de letters en de woorden, aan het onderscheiden van de mede- en zelfklinkers, alsmede de toontekens. Hoeveel er van deze soorten waren, en aan het van alle kanten omwerken van hun vervelende en onbetekende berekeningen.

Deze berekeningen bezitten wij nog; en die het geduld had om ze na te gaan, zou er misschien het wiskundige bewijs voor de ongeschondenheid van de Hebreeuwse tekst in vinden.
Dit beweren kan niemand verwonderen, als men weet hoe ver deze geleerden gingen in hun eerbied voor de letter.

Wanneer men de regels voor hun arbeid leest, begrijpt men welk gebruik de Goddelijke Voorzienigheid van hun eerbied, hun stiptheid en zelfs hun bijgelovigheid ten aanzien van de ingegeven tekst, heeft weten te maken. Zij telden in ieder boek, het aantal verzen, woorden en letters, zodat hiermee bewezen werd, dat een exacte kopie gemaakt was.

 Zie hier de lijst der letters waaruit het Oude Testament bestaat:
 Aleph a (42.377) Lamed l (45.517),
 Beth b (38.218) Mem m M (77.778),
 Gimel g (29.537) Num n N (41.696),
 Daleth d (32.530) Samech o (13.580),
 He h (47.554) Ain e (20.175),
 Vau w (76.922) Pe p P (22.725),
 Zain z (22.867) Tsade u U (21.882),
 Ceth x (23.447) Koph q (22.972),
 Teth j (11.052) Resch r (22.147),
 Jod y (66.420) Schin s v (32.148),
 Kaph k K (48.253) Thau t (59.343),

De Massoretenzouden wel gewacht hebben de schikking van een blijkbaar misplaatste letter te veranderen. Hoogstens zouden zij een kanttekening geplaatst hebben en gezocht hebben naar één of andere verborgenheid. Indien zij een fout maakten bij het overschrijven versneden zij het perkament en begonnen opnieuw, daar het hen verboden was handschriften te herzien of een gemaakte fout te verbeteren, waardoor een manuscript met verbetering ontstond. Het was voor hen niet geoorloofd een gewijde boekrol, waarin geschrapt of verbetert is te bezitten of gebruiken.
 In het Nieuwe Testament vinden wij de geschiedenis van de Here Jezus en vervolgens het ontstaan van de gemeente met de opdrachten aan die gemeente.

Het Nieuwe Testament is in het Grieks geschreven, hetgeen toen der tijd de meest gebruikelijke taal was.
De oorspronkelijke handschriften zijn gedurende de eerste tijd in de gemeenten voor welke zij geschreven en aan wie zij gericht waren, bewaard gebleven. De de oorspronkelijke geschriften zijn verloren geraakt. Toch is het zeker, dat de boeken van het Nieuwe Testament zonder enige wezenlijke verandering tot ons gekomen zijn. Dit is gegarandeert zeker op alle zaken van hoofdbelang.

Door het maken van afschriften, dat van tijd tot tijd vóór de uitvinding van de boekdruk veel heeft plaats gevonden, zijn mogelijk enige letters en lettergrepen (en soms zelfs enkele woorden) in sommige handschriften weggevallen of veranderd. Meer geen belangrijke leerstelling, voorschrift of geschiedkundige bijzonderheid is deze moedwillig of bedrieglijk vervalst. Dat zou, trouwens, onmogelijk geweest zijn, daar er onmiddellijk na het uitgeven van het oorspronkelijke handschrift zeer veel afschriften werden gemaakt, welke de zendelingen overal mee naartoe namen of naar verschillende gemeenten stuurden.

Ook kwam al zeer snel allerlei vertalingen tot stand, zodat ook de meest afgelegen kerken voorzien werden. Deze afschriften werden in de christelijke bijeenkomsten voorgelezen, door velen gebruikt en zelfs uit het hoofd geleerd. De verschillende kerkelijke groeperingen, die in meer of mindere mate op hoofdpunten van elkaar verschilden in de leer, beriepen zich alle op dezelfde boeken, als op de van GOD gegeven onfeilbare standaard der leer. Hierdoor waren zij altijd op hun hoede tegen de minste poging om het Woord te vervalsen of te veranderen. Dat zouden de andere kerkelijke groeperingen nooit van elkaar accepteren.

Dat er verschillen gevonden worden in de handschriften van de Bijbel, kan niemand verwonderen, die bedenkt dat vóór de uitvinding van de boekdrukkunst, alle boeken moesten worden geschreven, en dat dit werk soms door onwetende en zorgeloze mensen geschiedde. Deze mensen stonden niet onder een bovennatuurlijke invloed, die hen tegen de mogelijkheid van dwalingen behoedde.

Een fout in één kopie, komt automatisch ook terecht in de kopie van deze kopie. Bovendien kunnen in de nieuwe kopie ook weer nieuwe fouten ontstaan, die dan vanzelf weer in de volgende kopieën komen. Hierdoor zijn verschillende lezingen (varianten) ontstaan, naar evenredigheid van de gemaakte afschriften.

De oude handschriften bevinden zich in bijna al de oude bibliotheken van de Christelijke wereld. Enkele duizenden handschriften zijn bekend. Omstreeks 1850 waren al vijfhonderd hiervan door geleerde mannen met grote zorg onderzocht en met elkaar vergeleken. Uit deze groep van vijfhonder handschriften waren er afkomstig uit de achtste, zevende, zesde, en zelfs uit de vierde eeuw. Dus uit tijden, niet ver van de dagen der apostelen en van de eerste verspreiding van de oorspronkelijke uitgaven lagen.

De kopieën van de oorspronkelijke handschriften welke zich in de westelijke en noordelijke richting verspreiden zijn vandaag bekend als de "bijzanteinse" of "westerse" teksten. De kopieën, die zich naar het zuiden en oosten verspreiden zijn nu bekend als de "Alexandreinse" of "oosterse" handschriften.
Doordat het christendom zich in Europa heel snel uitbreidde resulteerde in een zeer grote veelvoud aan Bijzanteinse handschriften. De Alexandreinse handschriften werden veel minder frequent gekopieerd en bleven daardoor langer bewaard in bibliotheken. De slijtage aan deze manuscripten was veel geringer, doordat ze veel minder in mensenhanden kwamen.

Het eindresultaat is dat er zeer veel Bijzanteinse handschriften uit de Middeleeuwen zijn en slechts enkele zeer oude Alexandreinse handschriften uit de vroege eeuwen. De Alexandreinse handschriften werden vanaf het jaar 1800 herontdekt en gingen vanaf die tijd een rol spelen bij het bijbelvertaalwerk.

De tekst van het nieuwe testament, zoals wij die kennen, is gebaseerd op meerdere handschriften. De meest bekende westerse tekst is de TextusReceptus. Daarnaast zijn, diverse oosterse teksten bekend, door de naam van hen die de tekst heeft samengesteld uit de verschillende handschriften, zoals Wescott, Hort,Nestle-Aland en Metzger.
De TextusReceptus heeft als basis gediend voor de Statenvertaling.
Maar de bijbelvertalingen uit de laatste 100 jaar zijn gebaseerd op Alexandreinse handschriften. Vooral het werk van Nestle-Aland is zeer veel gebruikt.

De TextusReceptus is afkomstig van de Bijzanteinse handschriften. De variant van Stephanus uit 1550 heeft
als basis gediend voor de 1611 vertaling van de engelse King
James vertaling, maar ook voor de Statenvertaling. In 1891
is door Scrivener een bijgewerkte variant van de 1550
TextusReceptus uitgegeven. Beide varianten zijn beschikbaar

Er bestaat een wijd verspreid misverstand over de betekenis van het "Oude-" en het "Nieuwe Testament". Velen denken, dat het "Oude" betekent of doelt op "afgedaan" of "verlopen", en dat dit Testament daarom niet meer voor hen geldt en dat zij alleen dus alleen nog met het Nieuwe Testament te maken hebben. Maar "oud" betekent hier "oorspronkelijk", "het eerste".

Evenzogoed betekent "Nieuw" hier niet, dat het in de plaats gekomen is van het Oude Testament, of dat het een nieuwe versie daarvan is, maar dat er iets nieuws aan het oude wordt toegevoegd.
Het Oude Testament en het Nieuwe Testament behoren bij elkaar en zijn zij beide belangrijk voor de gelovigen.
Naast deze verdeling in en het Nieuwe Testament kunnen wij zowel het Oude Testament als het Nieuwe Testament in drie verschillende delen verdelen:

Het Oude Testament bevat oorspronkelijk de volgende delen:
de wet (d.i. de Torah),
de profeten (d.i. de Nebiïem)
en de geschriften (d.i. de Chetubiem).

De Joden namen indertijd van deze drie verschillende woorden telkens de eerste letter: T, N en Ch en maakten hier één woord van: Tenach. Deze nieuwe naam gaven zij aan hun Bijbel, dat is dus alleen het Oude Testament. In dit Hebreeuwse woord vond je dus eigenlijk de drie delen van het Oude Testament telkens in één woord weer terug.
 Het NT bevat ook drie delen: 

De historische boeken (Mattheüs tot en met Handelingen),
de brieven
en een profetisch boek (de Openbaring).
De Bijbel bevat in totaal 66 boeken. Hiervan zijn er 39 in het Oude Testament en 27 in het Nieuwe Testament.

Ook lezenswaardig : Het levende woord van God

Lees ook eens : Voorbeeld Bijbelstudies

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS