HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                                                                                                                     

DE BIJBEL BLIJFT BOEIEN

Aflevering  5

De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

Kies hieronder een studie uit deze serie   

01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14

     "Het Woord van God is levend en krachtig", zoals ze van zichzelf getuigd. Begrijpelijk, want het is het Woord van de levende God. Alle dingen zijn uit het Woord voortgekomen. De neerslag van het levende Woord vinden we in "de heilige Schriften", dat dan ook prompt "van God geïnsprieerd" heet. Letterlijk "God geblazen". Zoals ooit de eerste mens door God ingeblazen en "alzo een levende ziel" werd, zo zijn ook de heilige Schriften "van God geblazen" en daarom levend. Gevormd door geschriften, ontstaan op zoveel plaatsen en gedurende vele, vele eeuwen, vormt het niettemin een wonderbaarlijke eenheid..

Wat staat er in ? 

deze vraag is al door velen gesteld en even zo vele malen was daar het antwoord - onderzoek alle dingen en word wijs -

De Bijbel is compleet

 Er mag niets van worden afgedaan en er mag ook niets aan worden toegevoegd. (Zie Deut.4:2; 12:32; ,19.) God wil, dat wij precies doen, wat Hij van ons vraagt. Wij moeten niet minder doen, maar ook niet meer. Wij moeten ook geen "eigentijdse" profetieën aan de Bijbel toevoegen. De Bijbel is heilig, goed en compleet.
Wij mogen niet hoogmoedig zijn en denken, dat wij nog wel iets aan het Woord van God kunnen toevoegen of dat wij de bevoegdheid zouden hebben, om iets van Zijn woord af te doen.

Toen de zonde in de wereld kwam werd dit bij Eva ook vooraf gegaan door het "iets toevoegen" aan het woord, dat God gesproken had. Eva zei immers tegen de slang, dat zij van de boom niet mocht eten en hem ook niet mocht aanraken. God had dat niet gezegd. Hij had alleen gezegd, dat ze er niet van mochten eten.
Terwijl het leek, alsof Eva extra voorzichtig was, iets wat vandaag de dag door velen in haar geprezen zou worden, veranderde zij feitelijk iets aan het woord dat God gesproken had. Zo kwam de zonde reeds in haar leven, en kon Satan verder gaan haar daar nog dieper in te brengen. De feitelijke zondeval vond echter plaats op het moment dat Adam van de vrucht at. God had het hem gezegd, en op het moment dat ook hij at bemerkten ze dat ze naakt waren.

De Kanon van de Bijbel

De Kanon is die verzameling gewijde boeken, die tot regel dienen van ons geloof en gedrag. Het woord "kanon" is Grieks en betekent niet alleen lijst, maar ook wet of regel.
Een boek heet Kanoniek, omdat het geplaatst is op de kanon of lijst van de Heilige Schrift; elk boek dus dat in deze kanon is opgenomen, is heilig, duidend op de Goddelijke ingeving.
Vandaar dat gewijde, ingegeven of kanonieke boeken, die niet tot de kanon behoren, maar die enkele personen of gemeenten daar ten onrechte hebben willen bijvoegen, de apocrieve boeken worden genoemd, d.i. verborgene.
 Deze is naam is deels, omdat hun oorsprong in het verborgene ligt en deels, omdat men ze van ouds heeft verborgen gehouden om ze niet met de van GOD ingegevene op gelijke lijn te plaatsen.

1. Kanon der Joodse kerk

De kanon der boeken van het Oude Testament is afgesloten na de terugkeer uit de ballingschap. De Joden geven aan dat EZRA, onder de leiding van de Heilige Geest, de boeken van de tegenwoordige kanon, of de drie delen van het Heilige Wetboek heeft mogen verzamelen. Heden ten dagen erkennen de Joden deze kanon der Heilige Schrift.

2. Kanon der Christelijke kerk

De Christelijke Kerk heeft de Joodse Kanon overgenomen en deze aangevuld met de Nieuw Testamentische geschriften. De oorspronkelijke gemeenten hebben elkaar deelgenoot gemaakt van de geschriften, welke zij van de apostelen en evangelisten bezaten of ontvangen hadden. Bovendien is in een zeer vroeg stadium een proces op gang gekomen, waarbij deze handschriften werden gekopieerd en verspreid, zodat iedere gemeente deelgenoot werd van deze handschriften. Reeds in de tweede eeuw was hierdoor de Kanon van het Nieuwe Testament samengesteld en werd deze door de gehele christelijke kerk gebruikt.

De `echtheid´ van de Bijbel

Een boek heet echt wanneer het werkelijk opgesteld is door de schrijver, op wiens naam het staat, en in de tijd waarin het beweert geschreven te zijn.
Wij hebben sterke en voldoende bewijzen, dat de boeken van de Bijbel echt en onvervalst zijn.

1. Echtheid van het Oude Testament.

De schriften van het Oude Testament zijn bijeengebracht en voltooid door de nauwlettende zorg van GODS profeten. Van oorsprong zijn deze geschriften geschreven in de Hebreeuwse taal. Gedurende meerdere eeuwen, tot op de dag van vandaag, zijn deze geschriften doorgegeven en vermenigvuldigd.
De bijzondere voorzienigheid GODS is vooral merkbaar in de Griekse vertaling van het Oude Testament, welke omstreeks 285 jaren vóór de geboorte van CHRISTUS, ten behoeve van de Joden in griekssprekende landstreken, tot stand is gekomen.

Het getuigenis, welke de Here Jezus Christus van het Oude Testament gaf, zoals het bij de Joden in Judéa gebruikt werd, en de citaten, welke de nieuw testamentische schrijvers uit de verschillende boeken van het Oude Testament aanhaalden, kwamen veelal uit deze Griekse overzetting en konden worden begrepen door een veel grotere groep Joden. Ondanks, dat zij uiteindelijk de vijanden werden van de vervulling van deze beloften, welke vijandschap ook voorspelt werd met daaraan de belofte van God middels Paulus, dat God zijn beloften aangaande Israël niet vergeet.

2. Echtheid van het Nieuwe Testament

Tevens is volledig bewezen, dat de boeken van het Nieuwe Testament geschreven zijn door personen, die geleefd hebben in de tijd van de beschreven gebeurtenissen en wiens namen in de geschriften vermeld zijn.
Geen enkel wel onderwezen en oprecht mens kan er aan twijfelen, of de boeken die wij onder de namen van Mathéus, Markus, Lukas en Johannes kennen, zijn geschreven door hen naar wie zij genoemd zijn. Van hun uitgave af is dit nimmer tegengesproken. (Met uitzondering van de laatste jaren, waarin op basis van allerlei niet bewezen vooronderstellingen, door bepaalde lieden allerlei zaken betreffende de Bijbel in twijfel worden getrokken)

 Ook hebben wij duidelijke grond om te geloven, dat al de gebeurtenissen, welke in de Evangeliën worden vermeld, en al de verhalen die daarin aangaande de daden en uitspraken van onze Verlosser Jezus Christus voorkomen, nauwgezet de waarheid zijn.
 Matthéus en Johannes waren twee apostelen van onze Heer. Beiden waren een trouwe gezel gedurende geheel de tijd van Zijn bediening. Bovendien ooggetuigen van de gebeurtenissen en oorgetuigen van de gesprekken, die zij beschrijven.

Markus en Lukas, behoorden niet tot de twaald apostelen, maar waren wel de tijd- en lotgenoten van Mattheus en Johannes. Zij allen leefden in vriendschap en nauwe omgang met hen, die in de verhalen vermeld worden. Algemeen onderstelt men dat Lukas tot de zeventig discipelen behoort heeft, die door de Heer zelf geroepen werden om het Evangelie uit te dragen. Indien dit zo is, heeft Lukas onze Heer even goed als persoon gekend als de apostelen. Zeker is, dat Lukas gedurende vele jaren de trouwe reisgezel van Paulus is geweest en goed onderricht was van hetgeen hij heeft geschreven. Bij de aanhef van zijn Evangelie maakt Lukas zijn goede en grondige bekendheid met het onderwerp aldus bekend: "Naardemaal velen ter hand genomen hebben, om in orde te stellen een verhaal van de dingen die onder ons volkomene zekerheid hebben; gelijk ons overgeleverd hebben, die van den beginne zelf aanschouwers en dienaars des Woords geweest zijn, (-) zo heeft het ook mij goed gedacht, hebbende alles van voren aan (van het begin af) naarstiglijk onderzocht, vervolgens (naar orde) aan u te schrijven, voortreffelijke Theofilus! opdat gij moogt kennen de zekerheid der dingen, waarvan gij onderwezen zijt" (#Lu 1:1-4).

Daar Lukas ook de schrijver is van de "Handelingen der Apostelen", hebben wij tot de schrijvers van de vijf eerste boeken van het Nieuwe Testament mannen die nauwkeurige kennis hadden van hetgeen zij verhalen, hetzij door eigen waarneming, hetzij door onmiddellijke mededeling van hen die al het verhaalde gehoord en gezien hebben. Zij konden derhalve noch zelf bedrogen zijn, noch hadden er enige reden of aanleiding toe om anderen te bedriegen. Zij waren eerlijke, eenvoudige en zeer oprechte lieden, zoals dit ook duidelijk blijkt uit hun schrijven. Bovendien hebben hun grootste vijanden zelf nimmer de zuiverheid van hun karakter aangerand. Met valse berichten trouwens zouden zij niets hebben kunnen winnen, en de leerstellingen die zij verkondigden, bevestigen zij zelfs met hun eigen bloed. En wie is bereid voor een leugen te sterven?

Naast dat zij in het samenstellen van hun geschriften geleid werden door oprechte liefde voor mensen, werden zij ook door de invloed van de Heilige Geest aangedreven, door wiens genadige en onfeilbare leidingen zij gewaarborgd bleven van elke mogelijke dwaling en misvatting, in het schrijven van boeken, die bestemd waren tot stichting en heiliging van alle volken en navolgende geslachten. Dezelfde krachtdadige ingeving van de Heilige Geest bestuurde ook de apostelen in het schrijven van Zendbrieven aan de nieuw gestichte gemeenten, overeenkomstig de beloften van hun Meester. #Joh 14.26 16.13 Ac 1.8

 Omstreeks het begin van de tweede eeuw werden de afschriften van meestal de boeken van het Nieuwe Testament tot één boekdeel samengevoegd. In eerste instantie, toen de Evangeliën en Zendbrieven door verschillende ver van elkaar verwijderde kerken bewaard werden, werden enkele niet geïnspireerde boeken toegeschreven aan de apostelen, zonder dat dit het geval konb zijn. Hierdoor ontstond onder enkele Gemeenten twijfels omtrent de Brief aan de Hebreërs, de tweede brief van Petrus en de tweede en derde brief van Johannes, evenals het boek der Openbaringen. Op basis van deze twijfel heeft men toen nauwkeurig onderzoek verricht om vervolgens tot de conclusie te komen, dat het hier inderdaad om geschriften van Christus apostelen ging. Hierdoor werden ook deze geschriften met goedkeuring van al de kerken aangenomen, als zijnde van gelijk gezag en gelijke waarde met de andere geschriften uit het Nieuwe Testament.

Ook lezenswaardig : Het levende woord van God

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS