Salomons wijze rechtspraak tussen twee vrouwen

1 Koningen III 16-28 - Salomons oordeel over 't geschil tussen twee vrouwen

16 Toentertijd kwamen twee vrouwen, hoeren, tot de koning en stelden zich vóór hem. 17 En de ene vrouw zeide: Met uw verlof, mijn heer, ik en deze vrouw wonen in één huis, en ik heb bij haar in huis gebaard. 18 Op de derde dag nadat ik gebaard had, heeft ook deze vrouw gebaard, en wij waren tezamen, er was geen vreemde bij ons in huis; alleen wij tweeën waren in huis. 19 Toen is de zoon van deze vrouw des nachts gestorven, doordat zij op hem gelegen had. 20 En zij is te middernacht opgestaan en heeft mijn zoon naast mij weggenomen, terwijl uw dienstmaagd sliep, en heeft hem in haar schoot gelegd, en haar dode zoon heeft zij in mijn schoot gelegd. 21 Toen ik des morgens opstond om mijn zoon te voeden, zie, hij was dood; maar ik gaf in de morgen acht op hem, en zie, het was niet de zoon, die ik gebaard had. 22 Doch de andere vrouw zeide: Niet waar! de levende is mijn zoon en de dode is uw zoon. En deze zeide weer: Niet waar! de dode is uw zoon en de levende is mijn zoon. Zo krakeelden zij in tegenwoordigheid van de koning. 23 Toen zeide de koning: De ene zegt: Deze, de levende, is mijn zoon, en de dode is uw zoon; en de andere zegt: Niet waar! de dode is uw zoon en de levende is mijn zoon. 24 Daarop zeide de koning: Haalt mij een zwaard. En zij brachten een zwaard bij de koning. 25 En de koning zeide: Snijdt het levende kind in tweeën en geeft de helft aan de ene en de helft aan de andere. 26 Toen sprak de vrouw, van wie het levende kind was, tot de koning, omdat haar moederlijk gevoel voor haar zoon was opgewekt; zij zeide dan: Met uw verlof, mijn heer, geeft haar het levende kind, maar doodt het in geen geval. Doch de andere zeide: Het zal noch van mij noch van u zijn, snijdt door. 27 Toen antwoordde de koning en zeide: Geeft haar het levende kind en doodt het in geen geval: zij is de moeder. 28 Toen geheel Israël het oordeel vernam, dat de koning had uitgesproken, werden zij met ontzag voor de koning vervuld, want zij merkten, dat de wijsheid Gods in hem was om recht te doen.

Salomo - koning van Israël

Hij was een zoon van koning David en Bathseba. Na Saul en David werd hij de derde koning van Israël. Hij stond bekend om zijn wijsheid. Beroemd is zijn uitspraak in een geschil tussen twee vrouwen, van wie de een haar kind in de
slaap had doodgedrukt. Beiden zeiden dat ze de moeder waren van het levende kind. Uiteindelijk gaf hij opdracht het levende kind doormidden te hakken en eerlijk in de vrouwen te verdelen. Een van de moeders smeekte dat het kind
dan maar aan de ander geven moest worden. Zij was de ware moeder. Deze beslissing is de geschiedenis ingegaan als het Salomonsoordeel.

De koningin van Sheba

Tijdens Salomo's regering werd de tempel van Jeruzalem voltooid. Beroemd is zijn gebed bij de inwijding. 'De faam die Jahwe Salomo verleend had was ook doorgedrongen tot de koningin van Sheba en zij wilde het zelf wel eens zien, want ze zat vol met allerlei vragen die ze hem graag zou willen stellen. Zij begaf zich naar Jeruzalem met een zeer grote stoet kamelen, beladen met reukwerken, zeer veel goud en kostbare stenen.

Toen zij bij Salomo gekomen was, legde zij hem alles voor wat zij in de gedachte had. Maar Salomo wist het antwoord op al haar vragen; niets was voor de koning zo duister dat hij het antwoord schuldig moest blijven.

Toen de koningin van Sheba zag hoe wijs Salomo was en toen zij het paleis zag dat hij had laten bouwen, de spijzen op zijn tafel, de hovelingen die mee aanzaten, de lakeien in hun uniform, de schenkers, de brandoffers die hij geregeld opdroeg in de tempel van Jahwe, was zij buiten zichzelf van verbazing en zei ze tot de koning: "het is dus waar wat ik in mijn land gehoord heb over uw wijsheid en uw ondernemingen. Ik heb het niet kunnen geloven, totdat ik hier kwam en het met eigen ogen zag. Heus, men heeft mij nog niet de helft verteld; u bezit meer wijsheid en rijkdom dan ik gehoord had. Wat een voorrecht voor uw mannen, wat een voorrecht voor Uw dienaren, dat zij voortdurend voor u
staan en uw woorden van wijsheid mogen horen. Gezegend zij Jahwe uw God, die in u zoveel welgevallen heeft gehad dat Hij u geplaatst heeft op de troon van Israël, en u in zijn aanhoudende liefde voor Israël tot koning aangesteld heeft
om recht en gerechtigheid te handhaven.

"Zij gaf de koning honderdtwintig talenten goud, zeer veel reukwerk en ook kostbare stenen. Nooit meer is er zoveel reukwerk aangevoerd als de koningin van Sheba toen aan Salomo heeft geschonken. Chiram, die met zijn vloot uit Ofir goud aanvoerde, bracht vandaar ook zeer veel sandelhout en kostbare stenen mee.

Dit sandelhout liet Salomo verwerken tot meubilair voor de tempel van Jahwe en het koninklijk paleis, en verder nog tot citers en harpen voor de zangers. Nog nooit was er zulk sandelhout aangevoerd en men heeft het, tot vandaag toe,
ook nooit meer gezien.

Van zijn kant gaf Salomo aan de koningin van Sheba al wat zij maar wenste, naast wat hij haar uit eigen beweging aanbood. Hierop aanvaardde zij de terugreis en keerde met haar dienaren naar haar land terug (1 Koningen 10,01-13).

Tegen het einde van zijn leven maakte Salomo een beslissende fout: hij gaf de meisjes in zijn harem toestemming hun oorspronkelijke goden te vereren. Zo sloop een waardenpatroon in het leven van de Israëlieten binnen, dat niet in overeenstemming was met Gods aanwijzingen. Daar ligt in de ogen van de bijbelse profeten de oorzaak van alle ellende die Israël in de komende eeuwen zal overkomen.