Jesaja's lippen met een gloeiende kool aangeraakt

Jesaja VI 6-7 - Jesaias lippen met eene gloeiende koole aangeroert

1 In het sterfjaar van koning Uzzia zag ik de Here zitten op een hoge en verheven troon en zijn zomen vulden de tempel. 2 Serafs stonden boven Hem; ieder had zes vleugels: met twee bedekte hij zijn aangezicht, met twee bedekte hij zijn voeten en met twee vloog hij. 3 En de een riep de ander toe: Heilig, heilig, heilig is de HERE der heerscharen, de ganse aarde is van zijn heerlijkheid vol. 4 En de dorpelposten beefden van het luide roepen en het huis werd vervuld met rook.
 
5 Toen zeide ik: Wee mij, ik ga ten onder, want ik ben een man, onrein van lippen, en woon te midden van een volk, dat onrein van lippen is, – en mijn ogen hebben de Koning, de HERE der heerscharen, gezien. 6 Maar één der serafs vloog naar mij toe met een gloeiende kool, die hij met een tang van het altaar genomen had; 7 hij raakte mijn mond daarmede aan en zeide: Zie, deze heeft uw lippen aangeraakt; nu is uw ongerechtigheid geweken en uw zonde verzoend.
 
8 Daarop hoorde ik de stem des Heren, die zeide: Wie zal Ik zenden en wie zal voor Ons gaan? En ik zeide: Hier ben ik, zend mij. 9 Toen zeide Hij: Ga, zeg tot dit volk: Hoort aldoor – maar verstaat niet, en ziet aldoor – maar merkt niet op. 10 Maak het hart van dit volk vet, maak zijn oren doof en doe zijn ogen dichtkleven, opdat het met zijn ogen niet zie en met zijn oren niet hore en opdat zijn hart niet versta, zodat het zich niet bekere en genezen worde. 11 Toen vroeg ik: Hoelang, Here? Hij antwoordde: Totdat de steden verwoest zijn, zodat er geen inwoner meer is, en de huizen, zodat er geen mens meer in is, en het bouwland verwoest is tot een wildernis, 12 en de HERE de mensen ver verwijderd heeft en het verlaten gebied in het land groot is. 13 Is daarin nog een tiende deel, dan zal dit weer verwoest worden. Evenals van een terebint en een eik na het vellen een tronk overblijft, zo zal zijn tronk een heilig zaad zijn.

De profeet Jesaja leefde 750-700 jaar voor Christus

Voordat hij verder voor zijn missie werd aangesteld werden zijn lippen aangeraakt door een gloeiende kool. Toen was zijn ongerechtigheid geweken. Nu was hij klaar voor de missie die hij moest gaan volbrengen. Zijn ongerechtigheid was nu geweken en zijn zonde verzoend.

Hij woonde in Jeruzalem

In die jaren regeerden de koningen Uzzia, Jotam, Achaz en Hizkia in Juda.
Vooral Achaz is een zeer goddeloze koning. Hij is het tegendeel van David. Hij
brengt kinderoffers aan de god Moloch. Offert zelfs zijn eigen zoon. Hij dient de Baäl. Hij schendt de tempel. 

Na Achaz komt koning Hizkia. En hij is weer heel vroom. Dient de HERE.
We lezen hoe Jesaja tot profeet geroepen wordt. Daar gaat de preek ook over: de roeping van Jesaja. Maar het bijzondere is, dat pas in hoofdstuk 6 over die roeping wordt verteld. Waarom?

Dat heeft te maken met de boodschap van Jesaja

Jesaja mag goed nieuws, maar hij moet ook slecht nieuws aankondigen aan het volk. Het volk Israël is dan ver bij God vandaan gegleden. Ja, de tempel was er nog wel en de priesters. Er werden nog wel offers gebracht en de feesten werden nog wel gevierd. Maar onder dat vrome laagje zat een hoop vuil.

Jesaja vertelt daarover in die eerste hoofdstukken

Over onrecht en steekpenningen. Over drankmisbruik en bloedvergieten.
Weduwen en wezen vinden geen bescherming. Vrouwen lopen rond om te verleiden. Mannen vullen hun huis met zilver en hun stallen met paarden.
Zelfs afgoden krijgen een plek. De HERE gruwt van deze schijnheiligheid. En Jesaja moet Gods oordeel over al die zonden aankondigen. God gaat dit volk uit zijn heilige land wegnemen en naar een vreemd land voeren en naar vreemde, harde goden. Ballingschap.

1. Confrontatie met de levende God

In een groot visioen ziet Jesaja God in zijn tempel op de troon. Vanaf het tempelplein kan hij zomaar de tempel inzien. Normaal kon dat niet. Waren de deuren dicht en hing er een vuistdik voorhangsel voor het Heilige der Heilige.
God woonde in het verborgene boven de ark. Omringd door reukwerk en beschermd tussen de vleugels van de cherubs. Daar kwam geen mens. Alleen de Hogepriester een keer per jaar. Maar nu kijkt hij rechtstreeks de tempel binnen en ziet hij God in zijn troonzaal. En wat hij ziet verplettert hem. God is enorm groot. Indrukwekkend groot. Veel te groot voor deze tempel. Alleen al de zomen van Gods mantel vullen de hele tempel. Maar hoe groot moet de hele mantel dan wel niet zijn?  En hoe ontzagwekkend de koning, die deze mantel draagt.

En dan die engelen van vuur, die serafs. Dat zijn imponerende hemelwezens. Vol van heilig vuur en licht. Feller dan de zon. En zij roepen in een massaal spreekkoor “heilig, heilig, heilig is de HEER van de hemelse legermachten, de aarde is vol van zijn glorie”. Hun spreken is zo luid en krachtig, dat de hele tempel schudt en beeft. De tempeldeuren trillen in hun hangels. Sterker dan het lawaai van opstijgende vliegtuigen op de bulderbaan. Maar zelfs deze grootse hemelwezens huiveren bij het zien van God op zijn troon. Vol eerbied bedekken zij hun lichaam en hun ogen. Maar: als die serafs al huiveren, hoe groot moet God dan wel niet zijn!?

Jesaja ziet de majesteit van God. Zijn glorie. Zijn grootheid

Letterlijk staat er het “gewicht” van God. Overal waar God komt beeft de aarde.
Nu ervaart hij het gewicht van God. De enorme realiteit van God. Hoe groot en machtig Hij is. Hoe liefdevol. Hij is een levende God. En de engelen: 
zij zeggen: “Heilig, heilig, heilig is de HERE der legerscharen. Heel de aarde is vol
van zijn majesteit”.

2. Confrontatie met de Heilige God

De serafs zijn er vol van. Zij bezingen de schoonheid van God. zonder ophouden
roepen zij “Heilig, heilig heilig is de HERE van de legerscharen”. Waarom zeggen ze dat drie keer? Drie keer heilig? Wel, zo werd dat in het Hebreeuws vaker gedaan.  En nu zingen die serafs, die God mogen zien in al zijn grootheid en luister: “Heilig, heilig, heilig”. Drie keer heilig zelfs. Zó heilig is God. En heilig betekent „uniek‟. „Briljant, buitengewoon‟. Helemaal anders. God is een heilige God. Zo anders dan de afgoden.  Hij is zo zuiver in zijn liefde. Zo trouw.
Het mooie is dan ook dat die engelen dat niet gewoon zingen als een geleerd lied.
Er staat dat zij elkaar toespreken. Ze zeggen het tegen elkaar.
Ze zijn zó vol van de luister en de zuiverheid van God, dat zij tegen elkaar zeggen “Wat is deze God toch heilig!‟.

Jesaja wordt er erg klein onder

Hij ziet en hoort opeens hoe groot God wel niet is. Hoe zuiver en trouw.
Meer dan hij ooit had gedacht. En hij schreeuwt het uit van angst: “Wee mij! Ik moet zwijgen, want ik ben een mens met onreine lippen en ik leef te midden van een volk, dat onreine lippen heeft. En nu heb ik met eigen ogen de koning, de HEER van de hemelse legers, gezien”. „Wee mij!!‟.

Dat is niet zomaar een uitroep. Dit is een soort zelfvervloeking. Jesaja beseft, dat hij verloren is, onrein. Hoe kan hij blijven leven bij zo‟n God!?? “Wee mij!!”.
En wat gebeurt er?!

Een van de serafs neemt met een tang een gloeiende kool van het altaar en vliegt daarmee naar Jesaja

Dat moet voor Jesaja eerst een enorme schok geweest zijn. Want in de bijbel is vuur altijd gericht. Oordeel van God. Vuur dat de zondaar en het kwaad verteert.
Met dit vuur komt de seraf naar Jesaja toe. Vuur dat verteert. Jesaja zal sterven! Maar wat gebeurt er: hij raakt met die glooiende kool de lippen van Jesaja aan en maakt die lippen zo rein. Die lippen waarmee hij zojuist zijn zonden beleed. Het vuur verbrandt de zonde en de zondaar mag leven.

Dan klinkt de stem van de Heer: “Wie zal ik sturen? Wie kan namens ons gaan?”. En dán zegt Jesaja: “Hier ben ik, stuur mij”

Hoe kan dat vuur, hoe kan de heiligheid van God, niet meer bedreigend zijn, maar
reinigend. Versterkend? Voedend? Omdat het een gloeiende kool van het altaar is. Het altaar waarop lammetjes worden geofferd. Verbrand. En als het lammetje al is verbrand, dan mag de mens leven. Het is een gloeiende kool van het altaar.
Hij raakt Jesaja‟s lippen aan en reinigt Jesaja. Zijn zonden zijn vergeven.

3. Confrontatie met de gevende God

Als Jesaja Gods grootheid en genade heeft gezien zegt hij: “Hier ben ik. Stuur mij”. God stuurt Jesaja de wereld in. Maar Jesaja kan dit pas, durft dit pas, als hij Gods grootheid en genade heeft gezien. Als Jesaja God's macht kent. Want Jesaja krijgt nogal een moeilijke taakomschrijving mee.
God voorzegt, dat Jesaja jaren en jaren zal preken en profeteren. Maar dat de
mensen niet zullen willen horen. Ze zullen reageren met de woorden: “Ik wil dit niet horen! Ik wil dit niet horen!”. Hun hart zal dicht zitten.

Toch zegt God nu niet: “Goed, ik stop ermee!”. Integendeel. Hij stuurt Jesaja om zijn boodschap nog eens heel duidelijk bij het hart van zijn volk te leggen. Ook al weet hij wat de uitkomst zal zijn. Hoe duidelijker Jesaja het zal zeggen, hoe meer het volk zich vol ergernis zal afkeren. Ze zullen blijven buigen voor hun eigen ideeën en goden en niet voor de levende God. Het zal zo erg worden, dat God uiteindelijk zal zeggen: “Goed dan, dan zal ik je geven wat je wilt: ik zal je naar de afgoden sturen, waar je zo naar verlangt”. Ballingschap. Weggevoerd naar een vreemd land met vreemde goden.

Als je voortdurend zegt: “Dit wil ik niet horen!”, dan kan er punt komen waarop je niet meer kunt horen. God geeft je dan wat je wilt. Anders gezegd: Gods woord is als een vuur. Als het je leven binnenkomt en je staat er open voor, dan zal dat vuur je reinigen en verwarmen. Maar als je je ertegen blijft verzetten, dan zal het je verteren.

Het wordt dus erg moeilijk voor Jesaja. Maar wat doet hij: hij neemt de baan!
“Hier ben ik. Stuur mij”. Hij gaat in dienst bij God. Ook al wordt het zwaar. Ook al krijgt hij jarenlang geen vrucht op zijn werk. En dat is het hart. Jesaja zegt “Hier ben ik. Stuur mij” puur omdat hij God wil dienen. Niet om later te kunnen zeggen: “Kijk eens wat ik allemaal voor God en de kerk heb gedaan. Kijk eens wat ik heb opgebouwd!”. Nee, hij gaat omdat hij op God vertrouwt. Hij wil gewoon dienaar zijn. Een instrument in Gods hand. Hij zal woorden van God spreken en de uitwerking aan God overlaten. Hij is alleen maar boodschapper. Ook al krijgt hij tegenstand, spot, pijn: “Hier ben ik Stuur mij”.

4. Tweeërlei uitzicht geeft God aan Jesaja

Het volk zal in ballingschap worden gevoerd. En Jesaja moet dat gaan vertellen. De mensen zullen hem niet willen geloven en gewoon doorgaan met hun leventje.

Maar hij mag ook vertellen over Gods nieuwe begin. De boom wordt misschien omgehakt. Maar er blijft een tronk over. En uit die tronk zal een nieuwe tak groeien. Een nieuw begin. Een nieuw volk. Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Een wereld waarin al Gods kinderen God zullen mogen zien op zijn troon. In al zijn glorie. En zijn licht, zijn vuur, zal hen verlichten.