Jesus jaagt de kopers en verkopers uit de tempel

Mattheüs XXI 12-13 - Jesus drijft de kopers en verkopers uit den tempel

12 En Jezus ging de tempel binnen en dreef allen uit, die verkochten en kochten in de tempel, en de tafels der wisselaars keerde Hij om en de stoelen van hen, die de duiven verkochten, 13 en Hij zeide tot hen: Er staat geschreven: Mijn huis zal een bedehuis heten, maar gij maakt het tot een rovershol. 

Handelen doe je op de beurs, niet in de tempel

De liefde voor het geld heeft al wat ellende veroorzaakt. Erger nog wordt het als de gódsdienst misbruikt wordt om zich te verrijken. Ook dat komt voor. Dan maakt iemand van de godzaligheid zijn gewin (1 Timotheüs 6:5 en 10).

"De geldgierigheid is een wortel van alle kwaad", zegt Paulus, "tot welke sommigen lust hebbende, zijn afgeweken van het geloof, en hebben zichzelf met vele smarten doorstoken".
Wel moest er volgens de wetten van Mozes elk jaar door elke mannelijke Israëliet boven de 20 jaar een halve sikkel aan belasting voor de tabernakel, dus - naar ik aanneem - ook voor de tempel worden betaald, waaruit de kosten van onder
andere de offers konden worden bestre¬den. (Bij voorbeeld het hefoffer - Exodus 30:12-14 en Mattheüs 17:24-27).

Die belasting bedroeg één didrachme. Deze moest in de maand vóór Pasen worden afgedragen. (Een didrachme is een dubbele drachme en dat is een halve stater - Mattheüs 17:24-27. Een drachme is hetzelfde als wat in Mattheüs 20 : 2 'een penning' genoemd wordt, het dagloon van een arbeider).
Deze moest in Hebreeuws of Tyrisch geld betaald worden. Anders moest men het geld omwisselen.

Vroeger bracht men de offerdieren van huis mee. Maar had de godsdienst in de praktijk wat gemakkelijker gemaakt. Nu kon men de dieren bij de tempel kopen.(Deuteronomium 14:24-26)

Toen Jezus dat alles zag, was Hij ontsteld
Onmiddellijk begon Hij deze door de overheid toegelaten goddeloosheid te bestrijden en het volk te wijzen op een noodzakelijke geestelijke eredienst (4:24), een waarachtige bekering van het hart.
Van de touwen die op deze veemarkt her en der verspreid lagen, maakte Hij een zweep, een soort gesel. Daarmee dreef Hij het vee buiten de poort.
Omdat deze handel plaatsvond in het huis van Zijn Vader, had Jezus het volste recht om op een dergelijke wijze te werk te gaan.

Jezus veegde het tempelplein schoon

De kooplui volgden begrijpelijk hun dieren.
Wat we bij dit optreden van Jezus kunnen leren, is, dat hij in deze geestelijke kwestie voorzich¬tig te werk gaat. Hij mag dan de ossen en schapen weggejaagd hebben, maar Hij gaf de verkopers volop de gelegenheid hun dieren te volgen.
Hij had de duiven - het offer van de armen - kunnen laten wegvliegen, maar tegen de eigenaars zegt Hij: "Neemt deze dingen van hier weg".
En dat betrof ook voor de geldwisselaars, van wie Hij het geld over het tempelplein had uitgestort. Ze kregen de kans het geld weer op te rapen.

De discipelen zullen aanvankelijk wel verwonderd zijn geweest toen ze dit alles aanzagen

Maar ineens gaan ze te midden van deze situatie het woord verstaan, dat David - als type van Christus - eens gesproken had, toen ook hij ijverde voor het huis van Zijn God. Hij was daar toen door in grote ellende gekomen. (Psalm 69:10).
De boze blikken, die de discipelen opvingen, maakten hen bezorgd, dat een dergelijk lot ook hun Meester vroeg of laat zou treffen.

Het optreden van Jezus trok de aandacht van de tempelpolitie. Een politieofficier vroeg Hem naar Zijn bevoegdheid. Of Hij Zijn legitimatiepapieren maar eens even wilde tonen. Ze dachten er niet aan, zómaar te capituleren, ook al zullen ze best begrepen hebben, dat alles, wat daar in dat voorhof gebeurde, niet kon.
Ze vroegen om een teken, waaruit moest blijken, dat Hij het recht had op een dergelijke wijze in te grijpen. 

Jezus gaf een teken

Geen teken dat onmiddellijk gezien werd. Ook geen teken, dat duidelijk omschreven werd. Maar een teken dat overdrachtelijk, figuurlijk, werd aangeduid.
Een teken ook, dat later zelfs tégen Hem gebruikt zou worden, als ze Hem voor een Godslasteraar uitmaken (Mattheüs 26:60 en 61). Hij weet dat ze Hem eens uit haat zullen overleveren in moordenaarshanden.

De eigenlijke tempel van God is Christus zelf 

(Johannes 1:14 en Colossensen 2:9). En deze tempel zou in overeenstemming met Gods Raad door de Joden worden afgebroken en door de Heere in drie dagen weer worden opgericht (Handelingen 4:28).
Dat verstonden de Joden niet. Zij dachten alleen maar vleselijk. Zij betrokken het woord van Jezus uitsluitend op de tempel die onder hun opzicht stond.

Tijdens het 18e jaar van de regering van Herodes de Grote (van 37-4 v. Chr.) was deze prachtlievende vorst met de bouw ervan begonnen. De oude tempel van Zerubbabel moest op zijn bevel van de grond af herbouwd worden.
Zes en veertig jaar had de bouw nu al geduurd en nog was hij niet af.
Pas 35 jaar later, in het jaar 63 zou hij worden voltooid. Het werd één van de wereldwonderen van de oudheid. 

Een Joods spreekwoord uit die tijd luidde: "Wie de tempel van Herodes niet gezien heeft, heeft nooit iets moois gezien." De tempel was de plaats, waar de Heere wilde wonen te midden van Zijn volk.

In feite was Chrístus de ware tempel, en van Hem was de tempel te Jeruzalem slechts een voorafschaduwing. Ook de discipelen hebben het woord van Jezus niet ten volle verstaan. Pas na Zijn opstanding zouden zij begrijpen wat hun
Meester bedoeld had.

Hieruit kunnen we leren, hoe nuttig het is jonge kinderen de dingen rond het Woord van God te leren, die ze in eerste instantie wellicht nog niet begrijpen, maar die ze later - als ze groot geworden zijn - zullen verstaan.

Jezus bleef die week in Jeruzalem

Hij getuigde daar van Zichzelf en zette Zijn woorden kracht bij door veel tekenen. Daardoor kwamen velen tot de belijdenis dat Jezus de Messias was.
Maar van een waarachtige bekering was geen sprake. Men zag in Jezus niet meer dan een groot profeet. Men had alleen maar een geestdriftige bewondering voor Zijn daden. En....misschien zou Hij het land ook nog wel eens van de
Romeinse overheersing verlossen. 

Maar Hij, Die weet wat er in de harten van mensen opgaat en hun nieren proeft, gaat Zijn eigen weg. Hij wist ook hoe onbewogen en onveranderd het hart van deze mensen gebleven was, ondanks de woorden die Hij gesproken en de wonderen die Hij gedaan had.

Wat gaat hiervan een waarschuwende stem ook naar ons uit. We mogen het David wel telkens weer nazeggen: Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten. En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op de eeuwige weg.

Leerzame gebeurtenis: tempelreiniging

"En Jezus ging de tempel binnen en dreef allen uit, die verkochten en kochten in de tempel, en de tafels der wisselaars keerde Hij om en de stoelen van hen, die de duiven verkochten, en Hij zeide tot hen: Er staat geschreven: Mijn huis zal een bedehuis heten, maar gij maakt het tot een rovershol. En in de tempel kwamen blinden en lammen tot Hem en Hij genas hen.Toen de overpriesters en de schriftgeleerden de wonderwerken zagen, die Hij deed, en de kinderen, die in de tempel riepen, zeggende: Hosanna de Zoon van David! Namen zij dat kwalijk en zij zeiden tot Hem Hoort Gij wat dezen zeggen? Jezus zeide tot hen: Ja: hebt gij nooit gelezen: Uit de mond van kleine kinderen en zuigelingen hebt Gij lof bereid." (nbv)

Dit is één van de mooiste gebeurtenissen uit de bijbel over hoe onze eigen tempel moet zijn (geestelijk hart). Jezus loopt de tempel binnen en in plaats van dat ze binnen offers brachten, waren ze er dingen aan het verkopen, dus was er een soort markt wat in de tijd van Jezus heel normaal was. Hij had het veel vaker moeten zien.

Maar deze keer greep Hij in en gooide alles omver. Elke kraam, elk dier en Hij sloeg geen hoek over. Hoe is dat bij ons, in ons hart als de tempel van God de Vader? Is dat een huis van aanbidding waar alleen plaats is voor de Allerheiligste of is het een….?

Ik moet vaak bij mezelf te rade gaan hoe dat zit. Zijn er geen kleine hoekjes over waar toch nog ruimte is voor andere zaken? Jezus wil graag heel ons hart een grote schoonmaak geven waarna Hij met Zijn Geest alleen kan heersen. Ook de ruimtes waar wij liever niet komen. Ook al doet het ons te veel pijn en denken we het veilig bedekt te hebben waar niemand bij kan. Jezus zegt: laat Mij nu die troep opruimen. Hij weet hoe pijnlijk het voor ons is. Maar Hij heeft die pijn al gedragen en Hij biedt Zijn schouders aan voor een ieder om op krachten te komen.

Soms denk ik: beseffen we als christenen wel wat Hij heeft gedaan, waar Hij door heen is gegaan en hoeveel pijn Hij heeft gedragen?
Na het opruimen van de tempel lezen we dat er ruimte is voor de kinderen die er gingen zingen en Hem de Zoon van David noemen. Waarna de tempel in ere is hersteld . Om diegene met verkeerde bedoelingen buiten de deur te houden. Ik wil hiermee zeggen: laten we Hem aanbidden als een kind dat alleen aan zijn doel denkt en niet met ‘maar’s komt!
 
Laat nu de tijd zijn en niet morgen, om onze eigen tempel te controleren of het geen rovershol is maar een plek van aanbidding voor de Allerhoogste God! Als het toch bij u een rovershol is, laat Hem dat dan omvergooien en ruim het op!!
 
Om mee af te sluiten is dit een mooie tekst: 1 Koningen 8:10 en 11 daar staat: Toen de priesters uit het heiligdom naar buiten traden, vulde een wolk het huis des Heren(de tempel), zodat de priesters vanwege de wolk niet konden blijven staan om dienst te doen, want de heerlijkheid des Heren had het huis des Heren vervuld.
Hier gaat het ook om de tempel van God. Ik wil er mee zeggen: laten wij onze eigen tempel ook door Zijn wolk in onze harten (tempel) vervullen.