De bekering van Saulus - Saulus wordt Paulus

Handelingen IX 17-18 - Paulus van zyne blindheit geneezen

1 En Saulus, nog dreiging en moord blazende tegen de discipelen des Heren, ging naar de hogepriester, 2 en vroeg van hem brieven naar Damascus voor de synagogen, om, als hij mannen en vrouwen, die van die weg waren, zou vinden, hen gevankelijk naar Jeruzalem te brengen.

3 En terwijl hij daarheen op weg was, geschiedde het, toen hij Damascus naderde, dat hem plotseling licht uit de hemel omstraalde; 4 en ter aarde gevallen, hoorde hij een stem tot zich zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij? 5 En hij zeide: Wie zijt Gij, Here? En Hij zeide: Ik ben Jezus, die gij vervolgt. 6 Maar sta op en ga de stad binnen en daar zal u gezegd worden, wat gij doen moet. 7 En de mannen, die met hem reisden, stonden sprakeloos, daar zij wel de stem hoorden, maar niemand zagen. 8 En Saulus stond op van de grond en hoewel hij zijn ogen open had, kon hij niets zien, en zij leidden hem bij de hand en brachten hem naar Damascus. 9 En hij kon drie dagen lang niet zien, en hij at of dronk niet.

10 Nu was er te Damascus een discipel, genaamd Ananias; en de Here zeide tot hem in een gezicht: Ananias! En hij zeide: Zie, hier ben ik, Here. 11 En de Here zeide tot hem: Sta op en ga naar de straat, die de Rechte heet, en vraag ten huize van Judas naar iemand uit Tarsus, genaamd Saulus, want zie, hij is in gebed 12 en hij heeft [in een gezicht] een man, genaamd Ananias, zien binnenkomen en hem de handen opleggen, opdat hij weer zien kon. 13 En Ananias antwoordde: Here, ik heb van velen over deze man gehoord, hoeveel kwaad hij uw heiligen te Jeruzalem aangedaan heeft; 14 en hier heeft hij volmacht van de overpriesters om allen, die uw naam aanroepen, gevangen te nemen.

15 Maar de Here zeide tot hem: Ga, want deze is Mij een uitverkoren werktuig om mijn naam te brengen voor heidenen en koningen en [de] kinderen Israëls; 16 want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet ter wille van mijn naam. 17 En Ananias ging heen en kwam in het huis, en hij legde hem de handen op en zeide: Saul, broeder, de Here heeft mij gezonden, Jezus, die u verschenen is op de weg, waarlangs gij gekomen zijt, opdat gij weer zoudt zien en met de heilige Geest vervuld worden. 18 En terstond vielen hem als schubben van de ogen en hij kon weer zien, en hij stond op en werd gedoopt; 19 [19a] en toen hij voedsel genomen had, werd hij versterkt.

Omstraald door een licht uit de hemel

Toen hij onderweg was en Damascus naderde, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel. Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: 'Saul, Saul, waarom vervolg je mij?' Hij vroeg: 'Wie bent u, Heer?' Het antwoord was: 'Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Maar sta nu op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.' (Handelingen 9:3-6)

Saulus zijn naam wordt voor het eerst genoemd bij de moord op Stefanus. Hij is de jongeman die op de jassen past terwijl anderen Stefanus stenigen. Dat lijkt een passieve rol, maar hoofdstuk 8 begint met de korte mededeling dat Saulus deze moord goedkeurde. Ook lezen we daar: "Saulus probeerde de gemeente te vernietigen door mannen en vrouwen met geweld uit hun huizen te sleuren en hen te laten opsluiten in de gevangenis." (vers 3)

De instemming van Saulus was kennelijk van belang. Hij was niet zomaar een jongeman die op de jassen moest passen, hij was een hoogopgeleide joodse geestelijke met directe toegang tot de hogepriester. Hij meende God een dienst te bewijzen door die nieuwe sekte - de eerste christenen stonden bekend als 'aanhangers van de Weg' - met wortel en tak uit te roeien. Uit de paar woorden die hier aan Saulus besteed worden, komt een beeld naar voren van een fanatieke, ambitieuze man die zich door niets en niemand laat weerhouden.

Saulus een halt kan toeroepen

Toch is er iemand die Saulus een halt kan toeroepen: Jezus. En dat gebeurt terwijl Saulus met aanbevelingsbrieven van de hogepriester onderweg is naar Damascus om de plaatselijke volgelingen van Jezus - mannen en vrouwen - als gevangenen mee te voeren naar Jeruzalem. Dat doel wordt door Saulus niet bereikt omdat een licht uit de hemel hem omstraalt en een stem hem tot de orde roept: 'Saul, Saul, waarom vervolg je mij?'

Totaal overdonderd weet Saul niet meer uit te brengen dan: 'Wie bent u, Heer?' Het moet een schok voor hem geweest zijn dat Jezus zich aan hem voorstelde - dezelfde Jezus die volgens de joodse heersers gekruisigd en begraven was. Deze Jezus vereenzelvigt zich met zijn volgelingen wanneer Hij vraagt: 'Waarom vervolg je Mij?'

Paulus schrijft later (zoals Saulus na zijn bekering tot Jezus genoemd wordt) aan zijn leerling Timotheüs:

"Ik dank Christus Jezus, onze Heer, dat hij mij kracht gegeven heeft en het mij heeft toevertrouwd hem te dienen, hoewel ik hem vroeger heb bespot, vervolgd en beschimpt. Toch heeft hij zich over mij ontfermd, omdat ik door mijn ongeloof niet wist wat ik deed. Onze Heer heeft mij zijn genade in overvloed geschonken, evenals het geloof en de liefde die we in Christus Jezus bezitten." (1 Tim. 1:12-14)

De bekering van Saulus is een prachtig voorbeeld van de zoekende liefde en genade van Christus. Saulus, een vijand van het evangelie, denkt dat hij goed handelt als hij de gemeente van Christus vervolgt. Hij komt niet tot een ander inzicht dankzij goede gesprekken of diepe studie. Het is Jezus Zelf die hem tot staan brengt en op de knieën dwingt. Maar zou daar niet veel gebed van de eerste christenen aan vooraf gegaan zijn?


De bekering van Saulus, de vervolger van de eerste Christengemeente die De Weg werd genoemd is één van de grootste gebeurtenissen en een keerpunt in de Heils-geschiedenis na de komst van de Heilige Geest op de pinksterdag.

Lees ook eens het document De Bekering van Saulus