Ananias door Petrus met de dood gestraft

Handelingen V 5 - Ananias door Petrus met de doodt gestraft

1 En een zeker man, met name Ananias, met zijn vrouw Saffira, verkocht een eigendom, 2 hield iets van de opbrengst achter, met medeweten van zijn vrouw, en bracht een zeker deel en legde het aan de voeten der apostelen. 3 Maar Petrus zeide: Ananias, waarom heeft de satan uw hart vervuld om de heilige Geest te bedriegen en iets achter te houden van de opbrengst van het stuk land? 4 Als het onverkocht gebleven was, bleef het dan niet van u, en was, na de verkoop, de opbrengst niet te uwer beschikking? Hoe kondt gij aan deze daad in uw hart plaats geven? Gij hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God. 5 En bij het horen van deze woorden viel Ananias neder en blies de adem uit. En een grote vrees kwam over allen, die het hoorden. 6 En de jonge mannen stonden op en legden hem af, en zij droegen hem uit en begroeven hem.
 
7 En het geschiedde na verloop van ongeveer drie uur, dat zijn vrouw binnenkwam, onkundig van wat er gebeurd was. 8 En Petrus antwoordde haar: Zeg mij, hebt gij het stuk land voor zoveel verkocht? En zij zeide: Ja, voor zoveel. 9 En Petrus zeide tot haar: Hoe hebt gij kunnen overeenkomen om de Geest des Heren te verzoeken? Zie, de voeten van hen, die uw man hebben begraven, zijn aan de deur en zij zullen ook u uitdragen. 10 En zij viel terstond neder voor zijn voeten en blies de adem uit; en de jonge mannen kwamen binnen en vonden haar dood en zij droegen haar uit en begroeven haar bij haar man. 11 En een grote vrees kwam over de gehele gemeente en over allen, die dit hoorden.

Allereerst: Wie was die Petrus?

De heilige Petrus is één van de twaalf apostelen die Jezus tijdens zijn 'openbare' leven ter zijde hebben gestaan.

In de evangelieën kunnen wij het verhaal van zijn roeping lezen. Hij is een eenvoudige visserman, woonachtig te Capharnaum, die zijn netten in de steek laat om Jezus te volgen. Marcus 1, 16-20.
Volgens zijn meester zal hij voortaan visser van mensen zijn.

Vóór zijn roeping tot het apostelambt heet hij Simon, hij is de zoon van ene Jonas en zijn broer is bekend als de apostel Andreas, samen worden ze door Jezus de zonen van de donder genoemd. Het zullen dus wel 'vurige kerels' geweest zijn.

We weten zeker dat Petrus getrouwd is geweest want het evangelie vertelt hoe Jezus zijn schoonmoeder van een ziekte geneest Marcus 1, 30-31.

Volgens de overlevering heeft Jezus hem al tijdens zijn leven de sleutels van het koninkrijk in handen gegeven.
Zo lezen we in Matheus 16: 16-18 dat Jezus tot hem zegt:"voortaan zult gij geen Simon meer heten maar Petrus en op deze 'petrus' dat is steenrots zal ik mijn kerk bouwen."

Met Johannes en Jacobus bevindt Petrus zich op de berg Thabor als Jezus van gedaante verandert en de drie bevoorrechte apostelen laat zien hoe hij er na de voltooiing van zijn Rijk uit zal zien Marcus 9: 2-13.

Petrus moet een fel mannetje geweest zijn. Zo weten we dat hij in de hof van Olijven, waar Jezus gevangen wordt genomen (kort voor zijn kruisiging), een zwaard draagt waarmee hij een van de soldaten een oor afslaat Marcus 14, 42

Maar ook over de laffe verloochening van zijn Meester als deze voor de rechter Pilatus staat lezen we telkens wanneer wij het lijdensverhaal van Jezus onder ogen krijgen Marcus 14: 66-72.
Christus heeft dat gedrag trouwens voorspeld toen Hij zei: "voor de haan drie maal kraait zult gij mij drie maal verloochend hebben." Lucas 24,32.

In de Handelingen van de apostelen lezen we dat Petrus soms met Paulus van mening verschilt bijvoorbeeld over de vraag of nieuwe aanhangers van het geloof na hun doop ook de wetten van het Jodendom moeten opvolgen.

Ook lezen we er dat Petrus streng is, bijvoorbeeld het verhaal over Ananias en Saphira die oneerlijk zijn en daarvoor door Petrus met de dood worden gestraft! Handelingen 5: 1-11

Maar ook lezen we dat Petrus naar het voorbeeld van zijn Meester rondgaat en vele wonderen doet, zieken en kreupelen geneest en zelfs doden weer ten leven wekt.

Twee korte brieven van zijn hand zijn bewaard gebleven en opgenomen in de lijst van boeken van het Nieuwe Testament: Petrus 1 en Petrus 2

Petrus is voor zijn geloof gestorven in Rome.
Op de Romeinse heuvel waar nu het pauselijk verblijf "het Vaticaan" staat werd hij gekruisigd.
Omdat hij uit eerbied voor zijn Meester Jezus Christus echter niet op dezelfde wijze wilde sterven zou hij op eigen verzoek met het hoofd omlaag gekruisigd zijn.

Boven zijn graf is later de bekende Sint Pieter gebouwd.

Het kan verkeren . . .

Ananias zijn naam betekent: JHWH is genadig. Saffira haar naam betekent: de mooie. Twee mensen met veelbelovende namen. Uiterlijk is alles piekfijn in orde. Terwijl het in dit gedeelte gaat over de grote genade van God, zoals wij zagen, draagt deze man de naam die daar duidelijk op wijst. In zijn naam draagt hij als het ware de grote genade van God uit. Zij waren geen meelopers in de gemeente. Zij zullen behoord hebben tot de vaste kern van de gemeente. Zij zullen ook eens vervuld van de Heilige Geest geweest zijn. Innerlijk blijken deze mensen anders te zijn dan je zou vermoeden. Zoiets gebeurt veel vaker. Er zijn veel meer christenen die een andere uitstraling hebben dan wat er in hun hart leeft.

De zonde waar het om ging

Hun fout was niet dat zij niet alles voor het werk van God gegeven hebben. Hun fout was, dat zij deden alsof zij goede gevers voor het werk van God waren, terwijl zij minder gaven dan zij het deden voorkomen. Hun zonde was, dat zij deden alsof zij net zulke mensen waren als Barnabas (4:37).

Hun zonde is een zonde die ook in de gemeente van Jezus Christus in onze dagen voorkomt. Wie durft hier eerlijk te verklaren dat als het gaat om het geven voor het werk van de Heer de anderen misschien zullen denken, dat hij ook een echte ondersteuner van het werk des Heren is, terwijl hij in werkelijkheid weinig of niets geeft...! Sommigen van ons zijn misschien net zo schijnheilig als Ananias en Saffira waren...!

Hun zonde wordt in onze vertaling heel mild onder woorden gebracht: hij hield iets van de opbrengst achter (:1). Hij hield een bepaald deel van het geld voor zichzelf, terwijl hij deed alsof hij behoorde bij de echte ondersteuners van het werk des Heren.

Het Griekse woord dat hier gebruikt wordt (nosphizoo) is een woord dat een heel duidelijke betekenis heeft. Het ligt naast nosphidios, dat "clandestien", "tersluiks" betekent.

Het woord nosphizoo heeft verschillende betekenissen: onttrekken, ontvreemden, verduisteren en wegnemen. Het ligt dus duidelijk op het negatieve vlak en maakt duidelijk, dat iemand zich iets toegeëigend heeft, terwijl het hem niet toebehoor de. In onze taal noemen wij dat gewoon "iets achterover drukken".

Het woord nosphizoo komt nog eenmaal voor in de Bijbel en wel in Jozua 7:1 (in de Septuagint), waar het gebruikt wordt voor Achan, die zich iets toegeëigend had van het gebannene uit Ai. Achan nam iets weg van datgene wat God toebehoorde. Alles wat onder de ban lag in Ai was voor God bestemd. Nu Achan daar iets van wegnam en voor zichzelf hield, had hij God bestolen. Deze zonde was zo zwaar, dat Achan er ook zwaar voor gestraft werd. Hij kreeg de doodstraf. Hij stierf. Ook Ananias en Saffira kregen de doodstraf. God Zelf liet duidelijk merken, dat Hij hun daad zeer zwaar veroordeelde.

De Bijbel gebruikt natuurlijk niet toevallig het woord dat ook voor Achan gebruikt werd. Wij moeten weten, dat wij het risico lopen een tweede Achan en een tweede Ananias en Saffira te worden. Wij lopen het risico, dat wij iets stelen van God. Dat wij voor onszelf houden wat in feite God toebehoort. Hebben wij misschien ook iets achtergehouden van het geld dat in feite God toekomt? Zijn wij ook schuldig?

De betekenis van hun zonde

(1) Als je kijkt naar God, betekende hun zonde dat zij tegen God de Vader en tegen de Heilige Geest gelogen hebben. Zij hebben geprobeerd God te verzoeken, God te misleiden en God te bedriegen.

Er vindt een opsomming plaats van hun zonden:
de Heilige Geest bedriegen (:3), liegen tegen God (:5), de Geest des Heren verzoeken (:9).

Zij hebben God verzocht. Anders gezegd: zij hebben God uitgedaagd. Zij hebben God uitgeprobeerd. Zij hebben Hem op de proef gesteld. Zij hebben gekeken of Hij hun oneerlijkheid zou merken, of Hij het in de gaten zou hebben. Zij hebben gekeken of God echt wel in hun midden was, zoals wij dit ook lezen in Ex. 17:2,7. Zij hebben gekeken tot hoever je kunt gaan, voordat God boos wordt. God is toch liefde en vol van genade? Je kunt met God doen wat je wilt, want we leven niet meer onder de wet, maar onder de genade, zouden sommige mensen kunnen zeggen of denken. Het pakte echter anders uit.

(2) Als je kijkt naar de duivel, betekende hun zonde, dat zij de duivel een plaats in hun hart gegeven hebben. Petrus vroeg: "Waarom heeft de satan je hart vervuld?" Ananias had kunnen antwoorden: "Als de duivel mijn hart vervuld heeft, vraag dan maar aan de duivel zelf waarom hij dit gedaan heeft..." Ananias zegt dit niet. Ananias kan zich niet achter de duivel verschuilen. Er is eigenlijk maar één antwoord mogelijk: "Ik heb mijn hart voor de duivel geopend..."

Wat de satan eens bij Judas gedaan had (Joh. 13:27), deed de duivel nu bij Ananias en Saffira. Zij waren echter geen willoze slachtoffers van de duivel. Zij waren willens en wetens werktuigen van de boze. Zij hadden de Heilige Geest ontvangen om weerstand te kunnen bieden tegen de boze (Eph. 6:11,12; Jac. 4:7 en 1 Petrus 5:9). Zij deden dit niet.

In het boek Handelingen gaat het vooral in het begin van het boek over de uitstorting, de inwoning en de vervulling van de Heilige Geest. Hand. 5 is een vervolg op de uitstorting en de vervulling met de Heilige Geest, zoals beschreven in Hand. 2. Hand. 4 en 5 willen ons leren, dat als je met de Heilige Geest vervuld bent, dit ook zijn uitwerking heeft op je portemonnee. Dit heeft zijn uitwerking op de wijze waarop je het werk des Heren in de Gemeente steunt.

Als je vervuld bent met de Heilige Geest zul je God niet bestelen. Wie God toch besteelt, zoals Ananias en Saffira deden, heeft niet een hart dat vol is van de Heilige Geest, maar blijkt een hart te hebben dat vol is van de duivel. God zal je nooit leiden om het werk van God tekort te doen. Het is de duivel die ons aanzet om (ook financieel) het werk van God tekort te doen. De Heilige Geest wil ons juist leiden en aansporen om met liefde en blijdschap het werk van God naar vermogen te steunen. Dit betekent dat het jaarlijkse financiële verslag van de gemeente een beeld geven van de wijze waarop wij luisteren naar de Heilige Geest of naar de duivel. Een griezelige gedachte is dit.

De straf die ze kregen

Ananias en enkele uren later ook Saffira vallen ter plaatse dood. Zij krijgen de doodstraf. Zij ontvangen niet een geestelijke straf, niet een gemeentelijke straf. Zij worden direct gestraft door de hand van God. God Zelf grijpt in, net zoals Hij dit meerdere keren deed tijdens de woestijnreis van de Israëlieten.

Hun sterven heet "de adem uitblazen" (:5,10). Het opmerkelijke hierna is, dat Ananias wordt begraven en dat Saffira hier niets van weet. Ze is ook niet bij de begrafenis aanwezig geweest. Ze heeft ook geen rouw kunnen bedrijven.

Het doel van deze directe en strenge straf was de gemeenteleden leren dat ook in de Nieuw Testamentische tijd God nog altijd een heilig en rechtvaardig God is, die Zijn kinderen als dezen ongehoorzaam zijn, straft en kastijdt.

Christenen hebben de neiging dit soort straffen van God zwaarder te maken dan zij al zijn. Terwijl de Bijbel duidelijk maakt, dat Ananias en Saffira "de zonde tot de dood" (1 Joh. 5:16) begaan hadden en dus onmiddellijk de doodstraf kregen, waardoor er een eind kwam aan hun aardse leven, maken veel christenen ervan, dat Ananias en Saffira ook voor eeuwig verloren zijn. Dat staat hier niet. Dat mogen wij er ook niet van maken. Dat mogen wij er ook niet aan toevoegen.

Ook voor Ananias en Saffira gold, dat zij niet behouden waren door hun goede levenswandelen nu verloren door hun zonde, maar alleen door geloof in het volbrachte werk van de Here Jezus behouden waren. En het verzoenend lijden en sterven van de Here Jezus bleef ook voor hen gelden, ondanks hun zonde en straf.

De gevolgen van deze gebeurtenis

In Hand. 5:12-16 lezen wij over de gevolgen van wat er met Ananias en Saffira gebeurd was. De Bijbel noemt de volgende feiten: de gemeente was eendrachtig. Eenheid en eensgezinde gemeenschap! :13 van de "anderen" durfde niemand zich bij hen aan te sluiten. Wie zijn die anderen? De leiders? :13 het volk stelde hen hoog. :14 Er werden er blijkbaar uit het gewone volk aan de Gemeente toegevoegd.

Als wij alles samenvoegen, zien wij, dat er opmerkelijke feiten in de eerste gemeente gevonden werden: grote vrees (:5,11), eendracht, eensgezindheid, eenheid, eensgezinde gemeenschap (:12 b), ontzag, eerbied, respect (:13), geloof (:14), een krachtige openbaring van het werk des Heren, door tekenen en wonderen (:12a, 15,16).

De Bijbel is opmerkelijk stil over de andere mensen, hoe zij financieel deden, na de bestraffing van Ananias en Saffira. Ik denk dat er een tweevoudige reactie kwam: de mensen toonden, dat zij begrepen hadden, dat God nog steeds een heilig en rechtvaardig God was, de mensen toonden, dat zij begrepen hadden, dat zij ook financieel moesten laten zien, dat hun liefde voor God oprecht was.

Er zijn zoveel christenen die zeggen, dat zij God liefhebben. Hoe groot is hun liefde voor God? Hoe groot is uw liefde voor God? Hoe merkt God dat u Hem liefhebt? Hoe merkt God hoe groot uw liefde voor Hem is? De Here Jezus heeft Zijn liefde voor ons getoond door een daad van gevende en zelfopofferende liefde. Hij gaf iets. Hij gaf veel. Hij gaf alles. Nu mogen wij ook iets geven. Niet één keer in een bepaalde collecte, maar stelselmatig voor het werk van de Heer.

God geve, dat wij God en Zijn bedoeling hierin begrepen hebben. Dan kan God ook grote dingen in ons midden doen.