De bevrijding van Petrus door een engel

Handelingen XII 7-10 - Petrus door eenen Engel uit de gevangenisse verlost

1 En omstreeks die tijd sloeg koning Herodes de hand aan sommigen van de gemeente om hun kwaad te doen. 2 En hij liet Jakobus, de broeder van Johannes, ter dood brengen met het zwaard; 3 en toen hij zag, dat dit de Joden welgevallig was, ging hij voort en nam ook Petrus in hechtenis. Nu waren het de dagen der ongezuurde broden. 4 En hij liet hem grijpen en zette hem gevangen, onder bewaking van vier viertallen soldaten, met het voornemen hem na het Paasfeest voor het volk te brengen. 

5 Petrus dan werd in de gevangenis in bewaring gehouden, maar door de gemeente werd voortdurend tot God voor hem gebeden.

6 Toen nu Herodes van plan was hem te doen voorkomen, lag Petrus die nacht te slapen tussen twee soldaten, geboeid met twee ketenen, en schildwachten hielden voor de deur der gevangenis de wacht. 

7 En zie, een engel des Heren stond bij hem en er scheen licht in het vertrek, en hij stootte Petrus in zijn zijde om hem te wekken en zeide: Sta snel op! En de ketenen vielen van zijn handen. 8 En de engel zeide tot hem: Omgord u en bind uw sandalen aan. En hij deed aldus. En hij zeide tot hem: Sla uw mantel om en volg mij. 9 En hij volgde hem naar buiten en hij wist niet, dat het werkelijkheid was, wat door de engel gedaan werd, maar hij meende een gezicht te zien. 10 En toen zij langs de eerste en de tweede wacht gegaan waren, kwamen zij aan de ijzeren poort, die naar de stad leidde, welke vanzelf voor hen openging. En buiten gekomen, gingen zij één straat ver en terstond daarna verliet de engel hem. 

11 En Petrus, tot zichzelf gekomen, zeide: Nu weet ik waarlijk, dat de Here zijn engel uitgezonden heeft en mij gerukt heeft uit de hand van Herodes en uit al wat het volk der Joden verwachtte. 12 En na een ogenblik van overleg, ging hij naar het huis van Maria, de moeder van Johannes, bijgenaamd Marcus, waar velen vergaderd waren in gebed. 13 En toen hij aan de deur van het voorportaal klopte, kwam een slavin, met name Rode, voor om te horen wat er was; 14 en toen zij de stem van Petrus herkende, deed zij van blijdschap het voorportaal niet open, maar liep naar binnen om mede te delen, dat Petrus voor het portaal stond. 15 En zij zeiden tot haar: Gij spreekt wartaal. Doch zij bleef volhouden, dat het zo was. En zij zeiden: Het is zijn engel. 16 Maar Petrus bleef kloppen en toen zij opengedaan hadden, zagen zij hem en waren verbijsterd. 17 En hij wenkte met zijn hand, dat zij zwijgen moesten, en verhaalde hun, hoe de Here hem uit de gevangenis had geleid en hij zeide: Bericht dit aan Jakobus en de broeders. En hij vertrok en reisde naar een andere plaats.
 
18 En toen het dag geworden was, kwam er geen kleine opschudding onder de soldaten, wat er toch met Petrus geschied was.
 
19 En toen Herodes nasporingen naar hem had laten doen, doch hem niet vond, nam hij de schildwachten in verhoor en liet hen wegleiden; en hij vertrok van Judea naar Caesarea en vertoefde aldaar.

x

HET GEBED ONMISKENBAAR GROTE KRACHT
(Hand. 12:5)

Wat een nood: de apostel Jakobus is gedood. Voorman Petrus zit zwaar beveiligd in de gevangenis om gedood te gaan worden. De gemeente weet maar één ding meer te doen. Zoals een drenkeling strekt ze haar handen uit naar
God!

Eerst Jakobus, nu leider Petrus. Het voortbestaan van de gemeente, de verbreiding van het evangelie, het werk van God loopt groot gevaar! Achter Herodes Agrippa (hij heeft hier de hand in) doemt dé grote tegenstander van God op: de satan.

Christus heeft hij uiteindelijk niet kunnen treffen. Dan zal Hij Christus treffen in Zijn gemeente…

Herodes is er niet meer. Maar de tegenwerking van de boze kun je wel terdege ervaren! Je voelt hoe sterk de beweging van God vandaan is. Van binnenuit. Van
buitenaf. Je laat je maar zo meenemen in de stroom van het leven waarbij God aan de kant wordt gedrukt. Je wilt er tegen vechten, maar je bent er niet tegen opgewassen.

Je kunt ook denken aan ziekte, aan spanningen in het gezin, in het huwelijk. Het lijkt geen kant meer op te kunnen dan de verkeerde. Of je zit in het geestelijke leven, in het geloofsleven muurvast. God is toch begonnen? Maakt Hij zijn werk dan toch niet af? Hoe is dit of dat te rijmen met God??

Gebed

We lezen in vers 5 dat de gemeente een gedurig gebed tot God voor Petrus doet. Het Nederlandse woordje “gedurig” wijst vooral op de tijdsduur. Maar het woordje betekent in de tekst meer. Het zegt ook: “intens, met alles wat in je is, gericht zijn op iets”. Zo is de gemeente één en al gerichtheid op God. Op Christus, haar Heiland en Koning. De gemeente staat in het gebed als een
uitgetrokken boog onder spanning.

Hoe betrokken zijn deze mensen op het werk van God. Op Christus zelf. De boze lijkt de gemeente, de verbreiding van Gods evangelie stuk te slaan! Dan komen
ze als vanzelf in beweging. Dieper bezien is het anders. Het is door de Geest van God. De Geest van Pinksteren. Omdat Christus verlaten werd in plaats van ons zondaren, mogen ze de Geest van God ontvangen: de Geest van het
gebed. De Geest die het doe-en-probeer-het-zelf in ons omver haalt. Zodat we onze enige hoop en verwachting op de Heere stellen. Zodat we samen komen om te bidden.

Christus ziet ons bidden

Hij is één en al betrokkenheid op de gemeente voor wie Hij Zijn leven gaf. Zij is Zijn bruid! Kijk maar. De gemeente bidt gedurig/intens tot God voor
Petrus. Wat gebeurt? Opeens staat er een engel bij Petrus. Kettingen vallen van
zijn armen, deuren springen open. Christus macht kent écht geen grenzen...

De samengekomen gemeente kan er niet bij dat Petrus even later voor hun deur staat. Ze verwachten hulp van God. Maar aan hulp zoals nu gebeurt, hebben ze niet gedacht. Gód wel. En, Hij weet wat het beste is voor de
voortgang van Zijn werk. Zijn hulp komt nogal vaak uit ongedachte hoek. Zo weetde Heere Zichzelf extra groots en verrassend neer te zetten!

Hoe belangrijk blijkt het gebed. De Heere kan best verlossing schenken zonder ons gebed. Maar Hij wil werken in de weg van het gebed. Hij schakelt Zijn
gemeente niet uit, maar in! Hij wil van de zorg en nood horen. Hij wil als een machtig en betrouwbaar God worden aangeroepen. Zelfs aangegrepen.
Dat eert Hem. Dat maakt Hem groot. Een reden temeer om het gebed een grote plaats te geven. Samen met anderen.

Dit gedeelte: een krachtige aansporing!

Houdt daarbij steeds voor ogen: niet wat je ziet of denkt heeft het laatste woord. Maar de levende Christus. Hij gedenkt. Uit louter genade. Dit gedeelte: een grootse bemoediging!

God verandert levensomstandigheden

Zowel in het Oude als in het Nieuwe testament lezen we voorbeelden van gelovigen die op een bovennatuurlijke manier door God gered werden uit moeilijke omstandigheden. Hier wat voorbeelden:

God zorgde ervoor dat Abraham zijn vrouw Sara terugkreeg, nadat de farao van Egypte haar bij hem had weggehaald (Genesis 12:10-9).

God redde Lot en zijn gezinsleden uit Sodom, zodat zij niet omkwamen bij de verwoesting van die stad (Genesis 19).

God bewerkte dat Jozef naar aanleiding van dromen van de farao uit de gevangenis werd bevrijd om onderkoning van Egypte te worden (Genesis 41).

God bevrijdde het volk Israël uit het land Egypte (Exodus 1-14).
God hielp David tegen de doodsbedreigingen van koning Saul (Bijbelboek 1 Samuël).

God gaf een weduwe olie om haar financiële problemen op te lossen (2 Koningen 4:1-7).

God hielp een houthakker om het verloren ijzer van zijn bijl terug te krijgen (2 Koningen 6:1-7).

God genas koning Hizkia en gaf hem 15 extra levensjaren (2 Koningen 20:1-11).

God redde Daniëls vrienden uit een brandende oven (Daniël 3).

God bevrijdde Daniël uit een kuil met hongerige leeuwen (Daniël 6).

Jezus genas talloze zieken.

Jezus deed de storm bedaren toen de discipelen bang waren dat hun schip zou vergaan (Marcus 4:35-41).

God bevrijdde Petrus uit de gevangenis (Handelingen 12).

God bewaarde Paulus voor een moordaanslag (Handelingen 23).

Lees ook het dokument   De bevrijding van Petrus door een engel

Lees ook eens:  Commentaar op Handelingen 12