Genezing van een kreupele

Handelingen XIV 8-19 - 't Geneezen van eenen kreupelen te Lystren

8 En er woonde te Lystra een man, die geen macht had over zijn voeten, verlamd van de schoot zijner moeder aan, die nooit had kunnen lopen. 9 Deze man luisterde naar Paulus, wanneer hij sprak, en Paulus keek hem scherp aan en zag, dat hij geloof had om genezing te vinden, 10 en hij zeide met luider stem: Ga recht op uw voeten staan! En hij sprong overeind en liep heen en weer. 11 En toen de scharen zagen, wat Paulus gedaan had, verhieven zij hun stem en zeiden in het Lykaonisch: De goden zijn, in mensengedaante, tot ons neergedaald; 12 en zij noemden Barnabas Zeus en Paulus Hermes, omdat hij het was, die het woord voerde. 13 En de priester van Zeus-voor-de-stad bracht stieren en kransen aan bij het poortgebouw en wilde met de scharen offeren. 14 Maar toen de apostelen Barnabas en Paulus dat hoorden, scheurden zij hun mantels en sprongen naar voren onder de schare, 15 uitroepende: Mannen, wat doet gij daar? Ook wij zijn maar zwakke mensen zoals gij en verkondigen u, dat gij u van dit ijdel bedrijf moet bekeren tot de levende God, die de hemel, de aarde, de zee en al wat erin is gemaakt heeft. 16 Hij heeft ten tijde der geslachten, die achter ons liggen, alle volken op hun eigen wegen laten gaan, 17 en toch heeft Hij Zich niet onbetuigd gelaten door wel te doen, door u van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven en aan uw harten overvloed van spijs en vrolijkheid te schenken. 18 En hoewel zij zo spraken, konden zij ternauwernood de scharen weerhouden hun te offeren.
 
19 Maar er kwamen Joden van Antiochië en Ikonium en zij praatten de scharen om en stenigden Paulus en sleepten hem de stad uit, menende, dat hij dood was. 20 Doch toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij op en ging de stad binnen. En de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe.

Paulus keek hem scherp aan en zag, dat hij geloof had om genezing te vinden

Vs.8-10: "En er woonde in Lystra een man, die geen macht had over zijn voeten, verlamd van de schoot zijner moeder aan, die nooit had kunnen lopen. Deze man luisterde naar Paulus, wanneer hij sprak en Paulus keek hem scherp aan en zag, dat hij geloof had om genezing te vinden, en hij zei met luider stem: Ga recht op uw voeten staan! En hij sprong overeind en liep heen en weer".

Hier zien wij een herhaling van het gebeuren bij de ‘schone poort’n ook hier dat ‘scherp aanzien’( Hand.3:1-8) Toen was het in een Joodse omgeving en er werd positief daarop gereageerd. De menigte kwam onder de indruk van Gods macht. Let op,hoe ook hier de Geest Paulus – net als bij Petrus toen – beroerde, wat bleek uit dat strak aanzien. Nu hier in de heidense wereld kwam er een andere reactie.

Vs.11,12: "En toen de scharen zagen, wat Paulus gedaan had, verhieven zij hun stem en zeiden in het Lyaconisch; De goden zijn, in mensengedaante, tot ons neergedaald; en zijn noemden Barnabas Zeus en Paulus Hermes, omdat hij het was, die het woord voerde".

Het is opvallend, dat ook hier het was, dat Paulus getuigde en Barnabas zweeg. Was er een afspraak tussen hen, omdat Barnabas inzag, dat de manier van spreken van Paulus, meer effect had, dan wanneer Barnabas het woord voerde? Maar als de Geest door je heen spreekt, dan gaat het niet om welsprekendheid, maar kan minder welsprekende taal toch ook een groot effect hebben.

In de antieke wereld geloofde de massa in de vele goden. Zeus was de oppergod en de vader der goden.

Mercurius was de speciale bode der goden, vandaar dit onderscheid. Men geloofde, dat de goden ook wel eens op aarde kwamen in mensengedaante.

Vs.13: En de priester van ‘Zeus-voor-de-stad ’ bracht stieren en kransen aan bij het poortgebouw en wilde met de schare offeren".

De tempels stonden vaak buiten de stad, opdat zij bij belegeringen gespaard zouden blijven, want algemeen respecteerde men de goden en de tempels. Vandaar die naam.

Vs.14: "Maar toen de apostelen Barnabas en Paulus dit hoorden, scheurden zij hun mantels en sprongen naar voren onder de schare,….".

Barnabas – let op, ook Barnabas wordt heel duidelijk apostel genoemd, dat wordt in de regel steeds over het hoofd gezien - en Paulus schrokken hevig, toen ze de intenties van het volk begrepen. Wonderlijk, dat ze hier hun mantels scheurden! Het was een bekend verschijnsel, als uiting van een hevige emotie. De hogepriester scheurde ook zijn mantel, toen de Here Jezus openlijk bevestigde dat hij Gods Zoon was ( Mt.26: 63,64 ). Overigens, wat hadden die mensen dan weinig begrepen van de woorden van Paulus, of eerder, ze hadden kennelijk niets daarvan gehoord.

Vs.15-17: "…uitroepende: Mannen, wat doet gij daar? Ook wij zijn maar zwakke mensen zoals gij, en verkondigen u, dat gij u van dit ijdel bedrijf moet bekeren tot de levende God, die de hemel, de aarde, de zee en al wat daarin is gemaakt heeft. Hij heeft ten tijd der geslachten, die achter ons liggen, alle volken op hun eigen wegen laten gaan, en toch heeft Hij zich niet onbetuigd gelaten door wel te doen, door u van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven en aan uw harten overvloed van spijs en vrolijkheid te schenken".

Zij riepen hen toe, dat ze helemaal verkeerd bezig waren. Ze waren geen goden, maar alleen dienaars van de Schepper van hemel en aarde, de enige God, die echt is. De goden die zij dienden waren ‘ijdelheden’ helemaal geen realiteiten. De Heer laat ons aan u verkondigen, zich tot Hem te bekeren.

Vs.18: "En hoewel zij zo spraken, konden zij ternauwernood de scharen weerhouden te offeren".

Het blijft vreemd, dat ze van de prediking eigenlijk niets begrepen hadden. Het bewijst, dat als je nog helemaal in je eigen realiteit leeft, andere inzichten maar moeilijk tot je doordringen.

Vs.19: "Maar er kwamen Joden van Antiochië en Ikonium en zij praatten de scharen om en stenigden Paulus en sleepten hem de stad uit, menende dat hij dood was".

En weer waren het de Joden, die een spaak in het wiel staken door ook in Lystra de bevolking tegen de apostelen op te ruien. Zij kwamen er zelfs toe om Paulus te stenigen. En Barnabas dan, was die ook niet bij Paulus? Waarom namen ze die ook niet te pakken? Het staat er allemaal zo ‘even’, maar dat was toch een geweldige schok!. Maar ook hier was de Heer weer ‘met’ Paulus.

Vs.20: "Doch toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij op en ging de stad binnen. En de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe".

Alsof er niets gebeurd was richtte Paulus zich op! Na de genezing van die verlamde man, hebben ze kennelijk toch wel discipelen gewonnen, want, die omringden Paulus toen hij voor ‘dood’ lag. Het was natuurlijk raadzaam om nu de stad te verlaten.