8 De HEER zei tegen Mozes en Aäron: 9 ‘Als de farao jullie om een wonder vraagt, moet jij, Mozes, tegen Aäron zeggen dat hij voor de ogen van de farao zijn staf op de grond gooit; die staf zal dan een grote slang worden.’ 10 Mozes en Aäron gingen naar de farao en deden wat de HEER hun had opgedragen. Voor de ogen van de farao en zijn hovelingen gooide Aäron zijn staf op de grond, en de staf veranderde in een slang. 11 De farao liet op zijn beurt de geleerden en tovenaars komen, en deze Egyptische magiërs bereikten met hun toverformules hetzelfde. 12 Ieder gooide zijn staf neer, en elke staf veranderde in een slang. Maar de staf van Aäron verslond alle andere staven. 13 Toch bleef de farao onverzettelijk, hij wilde niet naar Mozes en Aäron luisteren, zoals de HEER gezegd had.

14 De HEER zei tegen Mozes: ‘De farao blijft hardnekkig weigeren het volk te laten gaan. 15 Ga morgenochtend naar hem toe, wanneer hij naar de rivier gaat. Wacht hem daar op, aan de oever van de Nijl, met in je hand de staf die in een slang veranderde. 16 Je moet het volgende tegen de farao zeggen: “De HEER, de God van de Hebreeën, heeft mij naar u toe gestuurd om te zeggen: ‘Laat mijn volk gaan om mij in de woestijn te vereren.’ Tot nu toe hebt u niet willen luisteren. 17 Daarom – zo zegt de HEER – zal hij u laten zien wie hij is. Ik zal met deze staf op het water van de Nijl slaan, en dat zal dan in bloed veranderen. 18 De vissen gaan dood en de rivier zal zo gaan stinken dat de Egyptenaren het wel zullen laten nog van het water te drinken.”’

19 Toen zei de HEER tegen Mozes: ‘Zeg tegen Aäron dat hij zijn staf geheven houdt boven het water van Egypte, boven rivieren, kanalen en moerassen, boven elke plaats waar water is. Overal in Egypte zal het water dan in bloed veranderen, tot in de houten en stenen waterbakken toe.’ 20 Mozes en Aäron deden wat de HEER hun opdroeg. Voor de ogen van de farao en zijn hovelingen hield Aäron zijn staf geheven boven de Nijl en sloeg ermee op het water, en toen veranderde het Nijlwater in bloed. 21 De vissen gingen dood en de rivier stonk zo dat de Egyptenaren er niet meer uit konden drinken. Overal in Egypte was bloed. 22 Maar de Egyptische magiërs bereikten met hun toverformules hetzelfde. Daarom bleef de farao onverzettelijk, hij wilde niet naar Mozes en Aäron luisteren, zoals de HEER gezegd had. 23 Ook dit teken bracht hem niet tot andere gedachten, hij keerde zich om en ging terug naar zijn paleis. 24 Omdat de Egyptenaren het water uit de Nijl niet meer konden drinken, moesten ze in de omgeving van de Nijl naar drinkwater graven. 25 Zeven dagen duurde de plaag waarmee de HEER de Nijl had getroffen.

Wat er aan vooraf ging en vervolgens gebeurde

Nadat Jozef en zijn broers gestorven waren, kwam er in Egypte een nieuwe koning, die van hen niet meer afwist. Omdat de Israëlieten zich maar bleven uitbreiden, werden de Egyptenaren bang van hen en onderdrukten hen door dwangarbeid. Pasgeboren jongetjes moesten gedood worden, maar de Hebreeuwse vroedvrouwen ontweken dat gebod. Toen droeg Farao zijn onderdanen op om elke pasgeboren jongen in de Nijl te gooien.

Een vrouw uit de stam Levi bracht een zoontje ter wereld en kon dat drie maanden verborgen houden. Nadien legde ze het kind in een rieten mandje en zette het tussen het riet aan de oever van de rivier. Daar vond de dochter van de Farao het kind. Ze liet een Hebreeuwse voedster – de moeder van het kind zelf – halen om het op te voeden. Nadien nam ze het kind aan als haar eigen zoon en noemde het Mozes.
 
Toen Mozes opgegroeid was, was hij eens getuige van hoe een Egyptenaar een Hebreeër neersloeg. Hij keek eerst naar alle kanten, sloeg de Egyptenaar neer en verborg hem onder het zand. Het gebeurde lekte toch uit en sindsdien was Farao er op uit om Mozes te doden. Mozes vluchtte naar Midjan, vond daar een vrouw in de dochter van de priester Jetro, Sippora, en kreeg een zoon, Gersom.

In de loop van de jaren was de koning gestorven, maar de Israëlieten zuchtten nog steeds onder hun dwangarbeid. Mozes werd op een dag geroepen door Jahwe – Hij die is – om terug te keren naar Egypte en zijn volk uit Egypte wegleiden. Mozes protesteerde, zei dat ze hem niet zullen geloven en wierp op dat hij geen redenaar was en moeilijk en traag sprak. Daarop betoverde Jahwe zijn staf, die een slang werd als Mozes hem op de grond gooide. Verder zou Aäron de leviet, de broer van Mozes, met hem meegaan en in zijn plaats spreken.

Het volk geloofde Mozes en Aäron, maar Farao wou zijn goedkope arbeidskrachten niet laten vertrekken. Erger nog, Farao maakte het de Israëlieten extra moeilijk. Daarop sprak Jahwe weer tot Mozes en zond hem weer naar de Farao. Daar haalde Mozes zijn kunstje uit met de staf, maar de magiërs van Farao warentot hetzelfde in staat, zodat Farao niet wou luisteren. Daarop volgden dan de tien plagen van Egypte: het water van de Nijl veranderde in bloed, kikkers, muggen, steekvliegen, veepest, zweren, hagel, sprinkhanen die alles opvraten, duisternis en tenslotte de dood der eerstgeborenen.

Telkens vroeg de Farao aan Mozes om Jahwe de plaag te laten wegnemen, wat gebeurt, maar telkens opnieuw werd Farao daarna weer halsstarrig. Bij de tiende plaag kregen de Israëlieten de opdracht om wat bloed van een geslacht mannelijk lam aan de deurpost te strijken. Het vlees moest gebraden worden en ‘s nachts opgegeten worden voor de zon weer opging, met ongezuurd brood. Jahwe zal dan in de nacht die huizen passeren en de eerstgeborenen laten leven. Dit is de instelling van het paasfeest; zeven dagen lang mochten de Israëlieten verder geen gezuurd brood eten. Geen onbesnedene mag van het paasmaal eten. Sindsien hoort elke mannelijke eerstgeborene toe aan Jahwe en moet vrijgekocht worden met een lam.

Na de tiende plaag liet de Farao het volk gaan. Mozes neemt het gebeente van Jozef mee en ze vertrokken door de Rietzeewoestijn. Jahwe maakte, om zijn macht te tonen, Farao weer halsstarrig, zodat die de Israëlieten achtervolgde met zijn legermacht. Mozes strekte echter zijn hand uit over de zee, en Jahwe liet het volk over de droge bodem van de zee trekken. Nadien liet Hij het water terugstromen zodat de Egyptenaren omkwamen.