Persecution                                                          

Some deny there are significant levels of persecution at all. Yet the majority of Christians currently refuse to worship within the state-approved churches, finding the monitoring of government bodies invasive and controlling. Evangelism outside the church walls is illegal, as is the teaching of religion to anyone under 18 years old. House church leaders are still jailed and beaten for what in Western society would be regarded as the free expression of their faith.

Admittedly, some agencies do exaggerate the levels of persecution faced by the average believer, who faces discrimination and harassment, rather than jailings and beatings. Also, there is great variation of toleration within the country. In some areas house church Christians sing at the top of their voices and even build their own churches in defiance of formal legislation, yet are left alone by police who know of their existence. In other areas, however, house church leaders can be arrested, beaten, jailed and the gathering stopped.

The Christian church of China may not have as many martyrs as Colombia, face as many restrictions as their sisters in Sudan, or fight as many extremist mobs as their brothers in Indonesia. But the 60-80 million Christians in China remain the world's largest single persecuted community today!

Revival

The Chinese church became the world's largest Christian community due to a massive revival dating from the early 1970s, the size of which is unprecedented in Christendom. We believe the total number of Christians to be between 60-80 million, though it could be higher.

Of this number, barely 17 million worship in the two officially organized churches of China -- the Protestant Three Self Patriotic Movement (12 million members) and the Catholic Patriotic Association (5 million members). Thus we reject the right of the government appointed church leaders to speak on behalf of the entire Chinese Christian community, and we are not surprised when they deny the existence of the house church millions.

Consequently, to assist the entire church of China in ways that are effective, one is forced to fall foul of government policy, which insists that all assistance go only to the official churches.

It is out of this commitment to the needs of the whole Chinese church, which is at least three times larger than officials admit, that we must continue to find ways to supplement the methods used to meet the needs of the official churches. For example, since Bible production in China is capped at 2.3 million per year, we must supply Bibles directly to the house church millions, which may still be growing at a rate of two million or more each year.

It is our belief that the needs of the Chinese church are so large and so important that it is foolish for missions to criticize each over which method is most appropriate. The Chinese church needs everyone's help now, and every method is still appropriate … so long as the local Chinese church is respected and served.

Summary

The official government-approved church leaders do not speak for the entire Chinese church. There are many others who can speak for its larger, underground sections but are denied a platform to state their needs. We at Open Doors seek to articulate the views of house church leaders also, speaking on behalf of those who cannot speak for themselves.

While there are positive, government-approved opportunities to assist Christians who worship in official churches, those opportunities in no way meet the needs of the entire church. We must not be misled by government propaganda or half-truths that emanate from Western-visitors-turned-China-experts that spout the official line.

The church in China is growing rapidly, but the spiritual depth of the church is shallow. Only by taking advantage of every avenue to assist the whole church in China through Bible deliveries, leadership training, prayer support and encouragement will we see the continued, solid growth of the world's largest revival.

NASCHRIFT (DUTCH)

China is een dynamisch land. Het immense land (130 maal zo groot als deBenelux) met hoge tot zeer hoge bergen, hoogvlakten, grote rivieren,miljoenensteden, vele rassen, talen en culturen, beleeft een enormeommekeer. De dictatoriaal-communistische bewindslieden stellen zichsinds de enkele decennia gehanteerde ‘opendeurpolitiek’open voor het sociaal-economische gebeuren van hetwesters-kapitalistische systeem. Een interessante ontmoeting tussen hetcommunistische, oude oosterse en westerse waarden is het gevolg. Hetuiterlijke kenmerk is groei: welvaart, nieuw- en hoogbouw,expansiedrift, verbetering van de infrastructuur en een modern-westerselevensstijl. Er is echter ook een hang naar het beleven van geestelijkewaarden te bespeuren. China is immers het land van de draken- envoorouderverering. Ook dat is meer en meer zichtbaar.

Godsdienst

China is officieel een atheïstisch land. Het Marxisme had als doelhet elimineren van alle religies. Hierdoor werden alle religieuzegroeperingen gedwongen om ondergronds te gaan. In deze tijd ontstondenvele huisgemeentes. De staat raakte de controle over de kerken kwijt endaarom koos men in 1978 voor een andere strategie. Er werd eenstaatsgeleide protestantse en katholieke organisatie opgericht.Respectievelijk de 'Three-Self Patriotic Movement' en de 'CatholicPatriotic Assocation'. Slechts een klein aantal huisgemeentes heeftzich bij deze organisaties aangesloten. China ziet religie als deoorzaak van de val van het communisme in Europa. Op de wereldranglijstvoor vervolging van Christenen staat China op de vierde plaats (OpenDoors Nederland, 2000).

DeChinese religies zijn een mengeling van Boedisme, Taoïsme,Confucianisme en folklore. Het Boedisme heeft vooral aanhangers onderde etnische minderheden zoals de Zhuang, Manchu en Koreanen. Animismewordt in de afgelegen bergstreken en woestijnen gevonden.

Sinds 1977 heeft de kerk in China een spectaculaire groei doorgemaakt.In 1949 schatte men het aantal christenen op 1,8 miljoen protestantenen 3,3 miljoen katholieken. In de jaren '90 is dit uitgegroeid tot 58miljoen protestanten en 8,7 miljoen katholieken (zie Tabel 1)

Tabel : Onderverdeling van de christenen in China (jaren '90)
    * miljoen
Protestant Huisgemeentes 47,0
  TSPM 11,0
Katholiek Rooms Kath. Kerk 5,0
  CPA 3,7
Overig  2,0

Bron: Johnstone, 1993, p. 164

Op het platteland is geen luxe

Er zijn in China 40.000 zondagscholen, maar er is grote behoefte aan materiaal De organisatie

Open Doors bericht dat de vraag naar bijbels in China verandert.Devraag naar ‘gewone’ bijbels is nog altijd hoog. Maar erkomt steeds meer vraag naar studiebijbels, kinderbijbels en bijbels inminderheidstalen.Open Doors heeft in de eerste negen maanden van2006  2.2 miljoen boeken en andere materialen gedistribueerd inChina waarvan 375.000 bijbels.

Mao TseToeng

In 1966 lanceerde Mao Ts-toeng in China de Culturele Revolutie. Dezebetekende een totale oorlog tegen  het christelijkgeloof.Buitenlandse zendelingen werden het land uitgezet, kerken werdengesloten, voorgangers werden gearresteerd. Op het bezit van de bijbelstond gevangenisstraf. Die zware tijd van vervolging is nu achter derug. Maar de kerk is echter nog steeds niet vrij in haar handelen enevangeliseren. In de jaren vijftig en zestig waren de preken in deDrie-Zelfkerk politiek getint en waren  de kerken leeg.De leiderswaren toen politiek geïnteresseerd en de liberale theologiepolitiek was gekleurd. Maar nu worden de leidinggevenden met name doorhet reformatorische en evangelische gedachtegoed geïnspireerd

Drie-Zelf-Beginsel

In het verleden was de Chinese kerk een buitenlandse religie.In1950 hebben de Chinese kerken het Drie-Zelf-beginsel aanvaard. Dathoudt in zelfstandigheid, zelfbestuur en zelfuitbreiding. Eendeel  van de protestantse  christenen in China is lid van deDrie-Zelf-kerk, die officieel erkend is en onder controle staat van deoverheid.Alle door de overheid  goedgekeurde activiteiten die temaken hebben met de officiële kerk, vinden plaats onder leidingvan de Chinese Christelijke Raad.

Veel protestantse christenen behorenechter tot de niet erkende huiskerken, omdat ze vinden dat deDrie-Zelf-beweging door overheidsinmenging geen zuivere christelijkekerk kan zijn.Deze kerk wil post-denominaal zijn, dat wil zeggen datzij haar identiteit niet zoekt in het lidmaatschap van een bepaaldedenominatie of bepaald kerkgenootschap.De Wereldraad van kerken zoektcontact met deze kerk.

Vandaag draagt de prediking een hoog evangelisch karakter.De kerkenlaten veel werk verrichten door onbetaalde yigong,vrijwilligers, zoweljong als oud. Zij preken, bezoeken de zieken , geven advies enevangeliseren.In 2006 verscheen van de hand van de Brit Tony Lamberthet boek  China voor Christus. Dit is het beste boek over de kerkin China totnutoe.

Bisschop Ting heeft geklaagd dat de overheid veel teveel betrokken is bij kerkelijke zaken en dat zelfs communisten van hetbureau voor Godsdienstzaken als atheistische kerkelijke leiders zijn benoemd. De meerderheid van de leden zijn echter toegewijdechristenen.Nu worden jaarlijks een half miljoen toetreders tot deDrie-Zelfkerk gedoopt.Dat is dus zonder de grote aantallen dopelingenvan niet-geregistreeerde huisgemeenschappen.Het aantal christenen inChina wordt naar betrouwbare gegevens geschat op een aantal tussen de60  en 80 miljoen miljoen.

Huisgemeenten

Buiten de Drie-Zelfkerk  hebben de leiders van vier grotestromingen van de huisgemeenten een geloofsbelijdenis opgesteld, diewortelt in een wereldwijde reformatorische traditie. Typisch voor dezekerken is de overtuiging dat bijzondere tekenen niet beperkt waren totde apostolische tijd.Deze kerken hebben zich niet willen latenregistreren door de overheid.

De kerken hebben een diep doorleefde afhankelijkheid van de verzoeningdoor het kruis van Christus, een groot ontzag voor de heilige God eneen geweldige zendinsgdrang met groot enthousiasme. Er is grotebehoefte aan betrouwbare bijbelse training.Verworpen wordt de meningdat de overheid zich mag bemoeien met de kerk.

Explosieve groei

De Chinese kerken groeien enorm. Wat zijn de oorzaken?

Desillusie van het communisme
De door Confucius geleerde goedheid van de mens
Platheid van het materialisme
Vooral het warme en enthousiaste getuigenis van de Chinese christenen!
Gevaarlijk is echter  ook het sektewezen. Het gevaarlijkst is“Het Licht in het Oosten”met zijn vrouwelijke messias.Daarom is er goede voorlichting nodig vooral ook via internet.

Het christendom groeit met ongeveer 7,7% per jaar

Het grootste gedeelte van de groei vindt in de huisgemeentes plaats. Dehuisgemeentes blijken een krachtige christelijke beweging te zijn. Zijhebben het evangelie naar vele uithoeken van China gebracht. Hetgrootste probleem van deze beweging is het leiderschap. Sommigevoorgangers zijn al erg oud en er is niet altijd een opvolger aanwezig.Aan de andere kant zijn er veel jong bekeerde voorgangers met nogweinig kennis van het evangelie. Hierdoor kunnen dwaalleren en sektesmakkelijk ingang vinden. Er is een groot tekort aan Bijbels en anderechristelijke lectuur. In de bergen worden geheime cursussen voorleiders gegeven.

De TSPM is opgericht om de kerk onder controle te houden. Het doel vande organisatie is het elimineren van de huisgemeentes. Hierbij zijnvalse beloftes, of militair geweld niet geschuwd. Dit is een vreemdeinsteek voor een organisatie die kerk wil heten. Deze organisatie isniet gericht op evangelisatie of het hoeden van de gelovigen.
De Katholieken buiten de CPA hebben het vaak moeilijk omdat zij de Paus, een persoon buiten China, als leider zien.

Hoe staat het met de christelijke kerk?

Volgens de gegevens van het Chinese Staatsbureau van de Statistiekenzijn er in China, dat ongeveer 1.3 miljard inwoners telt, welzo’n 100 miljoen christenen. Naar schatting komen er dagelijkszo’n 15.000 bij. Het zijn ruwe cijfers en zij worden al jarengehanteerd. Sinds de opendeurpolitiek zijn er miljoenen Chinese Bijbelshet land binnen gekomen en dit heeft tot gevolg (gehad) dat de(ondergrondse) kerk explosief tot groei is gekomen en nog steedsgroeit. China bezit één van ‘s werelds grootsteopwekkingsbewegingen.

Vanaf 1987 zijn er meer dan 25 miljoen Bijbels gedrukt in China. Dat isverheugend. Echter, 25 miljoen Bijbels is veel te weinig voor 100miljoen gelovigen. Het tekort geldt vooral voor het platteland. Dehonger naar het Woord van God is enorm groot. Die honger wordt door eendeel gevoed door in het geheim binnen gebrachte Bijbels. Wij zijn er omeen aantal redenen van overtuigd dat het goed is om daar mee door tegaan.

Ten eerste wordt daar door de christenen uit China op aangedrongen. Debehoefte is zo groot dat er zelfs een speciaal gezongen gebed voor isgemaakt. De praktijk is dat elke Bijbel die binnenkomt nieuwe (somshonderden) bekeerlingen oplevert. In die zin is het een positief gebedzonder eind.

Een tweede reden van belang is dat de Chinese christenen ondanks dezovele jaren van een atheïstisch-communistisch regime een sterkontwikkeld gevoel van spiritualiteit hebben. De Chinezen leven met degeesten. Als zij tot geloof in Jezus Christus, de Verlosser, komen,kunnen zij zich uit onwetendheid gemakkelijk openen voor een wereld dietot de dimensie van het rijk der duisternis behoort. Het is dusbelangrijk om gezonde voeding te ontvangen uit het Woord van God. Hetvoorkomt en keert dwaalleer.

Ten derde is het nodig om goed bijbels onderricht te verzorgen.Daarvoor zijn studie-Bijbels en ondergrondse seminaries opgezet, zodater krachtige leiders komen.

De studie-Bijbels worden net als de Bijbels, via een hecht en effectief distributiesysteem aangeleverd.

Zoals bekend wordt het bewind in China nog steeds gekenmerkt doorrestrictiviteit. Hoewel de wereld steeds overtuigd wordt dat er in ditland vrijheid van religie is, is de praktijk een andere. Als eenchristen zich niet wil aansluiten bij de door de regeringgecontroleerde Drie-Zelf-Kerk staat hem vervolging te wachten. Hetkenmerk van de Drie-Zelf-Kerk is Zelf-support, Zelf-management enZelf-propaganda.

De leden van de kerk zijn geregistreerd; zij hebben zogenaamd het rechtom een Bijbel te kopen, wat tevens wordt vastgelegd. De prediking isethisch. Jezus is een goede Meester en wordt tot voorbeeld gesteld.Over de Schriftuurlijke betekenis van kruisiging, dood, opstanding enwederkomst mag in de kerkdiensten niet worden gepreekt. Velewedergeboren christenen sluiten zich dientengevolge aan bij een‘levende’ ondergrondse of huiskerk.

De huiskerken worden, als het even kan, door de politie goed in degaten gehouden. Bijbelonderwijs en prediking zijn verboden.Bijbeldistributie en het drukken van Bijbels is helemaal uit den boze.Betrapte christenen worden beboet, opgepakt, gevangen gezet, geslagen,gemarteld en gefolterd. Het resultaat is dat de kerk van Jezus Christusgroeit! De geschiedenis van kerk en zending herhaalt zich. Dechristenen gaan ervoor!

Godsdienstvrijheid in China passeert via registratie

China telt op de 1,2 miljard inwoners een 100 miljoen gelovigen en300.000 geestelijken. Hoewel er godsdienstvrijheid is, moeten de kerkenzich registreren bij de “Bureaus voor godsdienstzaken” opde diverse niveaus. De Chinezen zien dit niet op de eerste plaats alseen middel tot controle, maar eerder als een basis waarop derechthebbenden zich van een officiële ondersteuning kunnenvoorzien.

Sedert 1949 staat gestipuleerd dat de Chinezen van de vrijheid vangodsdienst genieten, een recht dat nadien door de grondwet werdovergenomen. De versie uit 1982 vermeldt dat geen enkel orgaan,collectiviteit of individu iemand mag dwingen een religie aan te hangenof ze niet te praktiseren. Discriminatie ten opzichte van gelovigen ofongelovigen is uit den boze. De staat beschermt “normale”godsdienstige activiteiten, maar tezelfdertijd wordt er aan toegevoegddat de religies niet misbruikt mogen worden om de openbare orde of hetonderwijssysteem te verstoren, noch om de gezondheid van de burgers aante tasten. Naast de grondwet bevatten nog een reeks andere wettenanti-discriminatiemaatregelen.

In de praktijk komt de uitoefening van het recht op godsdienstvrijheidneer op een reeks rechten én plichten. Vooreerst is er het rechtdat de 30.000 bedienaars van de eredienst hun functie kunnen uitoefenenonder het leiderschap van de religieuze organisaties. Ten tweede is eenbelangrijke materiële voorwaarde het ter beschikking stellen vanmomenteel een 85.000 plaatsen voor de cultus.

De “Bureaus voor Religieuze Zaken” op het kantonniveau hebben zich na de“Culturele Revolutie” vooral bezig gehouden met hetteruggeven van het vastgoed dat voordien toebehoorde aan de religieuzeorganisaties, aan hun rechtmatige eigenaars. Dit was geen makkelijketaak want voor de scholen, fabrieken en kantoren die de plaatsenondertussen hadden bezet, moesten andere locaties gevonden.

Ten derde heeft elke godsdienst haar nationale en lokale organisaties en dit zowel bij het Daoisme, Boeddhisme, de Islam, de patriottischekatholieken en protestanten.

Ten vierde hebben alle godsdiensten hetrecht om godsdienstige boeken of publicaties of foto’s uit tegeven en te verkopen. De bijbel is niet in Xinhua boekenwinkels te koopmaar wel in het intern kerkelijke circuit.

Ten vijfde hebben deverschillende godsdiensten scholen en seminaries voor de opleiding vanhun clerus. Het Nationaal Seminarie van de patriottische Katholiekenwordt voor één zesde betoelaagd door de overheid, maarmoet de rest zelf bijeen harken via giften. De burgers hebben tenslottehet recht om al of niet in een godsdienst te geloven, maar beidengroepen moeten elkaar respecteren en bijvoorbeeld mag geenatheïsme gepropageerd worden in kerken.

Tegenover de rechten staan ook een reeks plichten en deze zijn vanzelfsprekend meer voor betwisting vatbaar. Vooreerst wordt verwachtdat de religieuze organisaties het socialistisch systeem en het vaderland steunen. Dat secten en bijgeloof niet toegelaten zijn, zorgtminder voor disputen. Het meest problemen zijn gemoeid met de eis datvan de religies worden verwacht dat ze hun zaken zelf beredderen,zonder buitenlandse inmenging.

Het schoentje wringt hier vooral bij dekatholieken en Tibetaanse boeddhisten. Immers de paus erkent als hoofdvan Vaticaanstad Taiwan en niet de Volksrepubliek. Voorts wordt deDalaï Lama sedert zijn vlucht in 1959 van separatisme beschuldigd.Personen die een van beide geestelijke leiders volgen, kunnen meteenverdacht worden van illegale activiteiten. Waarom China zo veel belanghecht aan feit dat de religieuze gemeenschappen zelf de eigen zakenregelen zonder buitenlandse inmenging vindt zijn verklaring in degeschiedenis.

Van een geheel andere orde was de Boxersopstand (ontstaan vanuit deBoxersecte die een “heilig” boksen bedreven) uit 1900 dieeveneens een revolutionair karakter had en gericht was tegen hetbuitenlands imperialisme maar zich vooral keerde tegen de buitenlandsegodsdiensten die deze politiek ideologisch voorbereidden. Leninschreef: ” Hoe is het mogelijk dat de Chinezen deze lieden niethaten die schijnheilig een bandietenpolitiek bedrijven onder het momvan verspreiding van het christendom?” Christendom, handel enkanonnenpolitiek waren een drievuldigheid.

De Brits-Duitse missionaris Gutschlaff kwam via in China aan via een spioneerboot die militaireinlichtingen verschafte aan het Britse leger en hij hielp ook bij deopiumtrafiek. Morrison een van de eerste Britse protestantemissionarissen, was een bediende van de Britse Compagnie vanOost-Indië die zich specialiseerde in opiumhandel. Hij stelde hetontwerp op van het (voor China verknechtend)Verdrag van Nanjing en werdlater Britse vice-consul. Peter Parker een van de eerste Amerikaansemissionarissen hielp bij het opstellen van “Het Verdrag vanWangxia” dat de Amerikanen aan China oplegden. In deze verdragenstond dat kerken mochten gebouwd worden in alle open havensteden.

Dit bleken eveneens kostbare havens van inlichtingen voor de buitenlandsemogendheden. Wanneer de Franse katholieke missionaris Chapelainaangehouden werd in een binnengebied waarvoor hij geen toelating had,was dit het voorwendsel voor Frankrijk op de tweede Opiumoorlog telanceren.

Daoisme

Een oud chinees spreekwoord zegt dat de meerderheid van de Chinezen“een Confucianistische kroon draagt, een Daoistisch kleed en eenpaar Boeddhistische sandalen” . Het Confucianisme is een leergebaseerd op de geschriften van Confucius en Mencius die vijfverhoudingen (heerser-onderdaan; vader-zoon; oudere-jongere;echtgenoot-echtenote; vrienden) bepaalt waarbij het individu middenzijns gelijken staat en er in harmonie poogt mee te leven.Welwillendheid is de centrale deugd waaruit het naleven volgt van demoraal- en rechtvaardigheidsregels en dit zowel in persoonlijke,sociale als openbare relaties. Deze in China invloedrijke leerwaartegen het Daoisme een reactie vormde, was in feite meer een socialeethiek dan een godsdienst.

Het Daoisme is ook een typisch Chinese leer die zich baseert op LaoZi’s klassieker “Dao De Jing”. Het geeft Dao(vertaald als “De Weg”) aan als ordenend principe van dekosmos en dit bevat in zich de tegengestelden Yin en Yang. Integenstelling tot het Confucianisme dat maatschappelijk gericht was,stelt het Daoisme dat het levensdoel is de harmonie met de natuur,kosmos en Dao te bereiken. Gelovend dat individuen onsterfelijkheidkunnen bereiken, zijn de praktijken van de Daoisten gebaseerd opdiverse fysische en mentale oefeningen.

Hoewel een 86 verschillendeDaoistische secten bestaan hebben, kunnen vanaf de 12 eeuw tweehoofdstrekkingen onderscheiden worden: enerzijds de Secte uit hetNoorden (Quanzhentao) die verzaakt aan een huis en gezinsleven enwaarvan de adepten strikte vegetariërs zijn en anderzijds deZuiderse Secte (Zhengyitao) waarvan de aanhangers daarentegen welhuwen, vlees kunnen eten en alcohol mogen drinken. In de loop der jarenhebben de lichaamsoefeningen in het algemeen Wushu geheten, zichontwikkeld met bijvoorbeeld taijiquan-gymnastiek en QiGong-ademhalingsoefeningen. Hun praktijken gaan tot en met eencultivering van de seksuele energie. De Daoisten hebben in hunzoektocht naar onsterfelijkheidsremedies ook bijgedragen totgeneeskunde,scheikunde en farmacologie.

Geschat wordt dat er in China 1,5 miljoen daoistische gelovigen zijn,1600 tempels en 25.000 Daoistische priesters en nonnen. China telt 133Daoistische verenigingen boven het kantonniveau. De nationalevereniging heeft haar hoofdkwartier in de “Tempel van de WitteWolk” in Peking. Sedert 1982 wordt een twee jaar durendeopleiding gegeven aan priesters en nonnen. In 1991 volgde de oprichtingvan een Chinees Daoistisch Instituut met een vierjarige universitaireopvoeding waarvan het diploma gehomologeerd is door de staat.Daoistische opvoeding is onbestaande voor kinderen en begint enkel op18 jaar. Het Daoisme in China heeft zijn eigen publicaties, wisseltervaringen uit met buitenlandse medestanders en kampt vooral met eenouder wordende clerus waarbij een aflossing van de wacht nog nietverzekerd lijkt.

Boeddhisme

In tegenstelling tot Confucianisme en Daoisme komt het Boeddhisme uithet buitenland, meer bepaald uit India. In China bestaan een drietalsoorten Boeddhisme. Vooreerst is er het Mahayana Boeddhisme ofHan-Boeddhisme dat de nadruk legt op altruïstische daden, voortsstreeft het Hinyana of Pali-Boeddhisme daarentegen een individuelespirituele bevrijding na en tenslotte is er nog het Lamaïsme ofTibetaans Boeddhisme. Onder de Tang-dynastie waren er reeds zoveelverschillende secten dat keizer Taizong in 629 de Boeddhistische monnikXuan Zang naar India stuurde om materiaal op te halen dat moestduidelijker maken waar de waarheid lag. Hij kwam 14 jaar later na 25.000 km afgelegd te hebben zwaar beladen terug en de volgende 19 jaarwerden 520 Boeddhistische sanskriet-geschriften in het Chineesvertaald.

Over Xuan Zangs epos bestaat een Chineseliteratuur-klassieker “Reis naar het westen”. Het boekillustreert het conflict dat lang bestaan heeft tussen Boeddhisme enDaoisme en hoe het Boeddhisme populair werd door bepaaldeConfucianistische en Daoistische elementen te integreren. DeBoeddhistische leer dat het leven slechts schijn en lijden is,verschilt nogal van het traditioneel Chinees denkpatroon en ook hetcelibaat voor nonnen en monniken is strijdig met de Chinese nadruk opfamilie en gezin. Het Boeddhisme kon gedijen omdat de familietrouw diehet belijdt, wel in de Chinese traditie past. Het bracht soelaas aanzij die leden en beloofde een beter leven voor een goed leven in eenvolgende reïncarnatie, wat ook nieuwigheden waren dieConfucianisme en Daoisme niet aanboden.

Er zouden in China 70 miljoen Boeddhisten zijn, 9000 Boeddhistischetempels en 200.000 nonnen en monniken waarvan de helft Tibetanen.Beroemd zijn de Boeddhistische muurschilderingen in de grotten vanDunhuang. Verschillende tempels hebben ziekenhuizen ingericht dietraditionele Chinese geneeswijzen gebruiken. Andere hebben meegewerktaan herbebossing, wegenaanleg, landbouw en de renovatie van tempels.Bij hen geldt ook dat het geloof zonder te werken onecht is. DeBoeddhistische Vereniging heeft eveneens haar publicaties en eenInstituut om de professionelen op te leiden.

Lamaisme

Pijnpunt in het Boeddhisme is het Tibetaans Boeddisme. De DalaïLama wereldlijke leider van Tibet, vluchtte in de vijftiger jaren naarIndia waar hij een zgn. “regering in ballingschap” vormde.Sedertdien wordt hij door de Chinezen ervan beschuldigd te willenopkomen voor Tibetaanse onafhankelijkheid en dus van separatisme. DeTibetaanse geestelijken die foto’s van de Dalaï Lamaophangen, worden er eveneens van verdacht potentiële handlangerste zijn van separatistische krachten. China wil enkel met de DalaïLama onderhandelen als hij voorafgaandelijk erkent dat Tibet een deelvormt van China. De Dalaï Lama die wil onderhandelen zondervoorafgaande voorwaarden, beweert de laatste tijd dat hij een derde wegwil bewandelen waarbij China enkele zaken zoals defensie, buitenlandsezaken en economie kan besturen in ruil voor “echteautonomie”.

China heeft Tibet reeds echter een zekere autonomiegegeven.
De verhouding met het Tibetaans Boeddhisme wordt nog gecompliceerdermet de opvolging van de in 1989 overleden Bainqen Lama. Drie dagen nadiens overlijden heeft de Chinese regering de begrafenis en het zoekennaar de ware incarnatie van de Bainqen Lama geregeld. Deze geestelijkeleider had zelf gezegd dat deze moest geschieden volgens detraditionele procedure via lottrekking van de drie waarschijnlijkstekandidaten en dit voor het standbeeld van Sakyamuni. Zes jaar werd doorde religieuzen van selectiecomitee (hoofdzakelijk van hetTashilhunpo-klooster) gezocht naar valabele kandidaten. Toen de lijstvan weerhouden 28 kinderen klaar was om tot een verdere selectie overte gaan, lekte een monnik in 1995 de lijst naar de Dalaï Lama diezelf een kind uit de shortlist aanduidde als de ware incarnatie.

De normale procedure met lottrekking in een gouden urne werd echterafgewerkt en het selectiecomité bevestigde Gyantsen Norpo als deware reïncarnatie. De ouders van de door de Dalaï Lamaaangewezen knaap zouden de geboortedatum van hun kind verschoven hebbenom in aanmerking te komen voor de selectie. Overigens argumenteertPeking dat indien van de normale lottrekking-procedure afgeweken wordt,dit de toestemming vereist van de centrale regering. Het is GyantsenNorpo die nu ook door de regering wordt erkend als de warereïncarnatie, reeds opgeleid wordt voor zijn taak en op termijnook mee zal beslissen wie de reïncarnatie van de huidigeDalaï Lama wordt.

In de pers duiken via mensenrechtenverenigingen allerlei berichten opdat Tibetaanse geestelijken omwille van hun geloof vervolgd worden.China argumenteert dat dit niet omwille van godsdienstige redenen is,maar wel omdat ze steun verlenen aan iemand die het vaderland wilopsplitsen en een agent van het imperialisme is. Ondertussen telt hetTibetaans Boeddhisme over geheel China 140.000 lama’s en nonnen,2000 “levende Boeddha’s” en 3300 tempels.

Wanneer bijvoorbeeld is het dorpje Bancun nagegaan wordt, praktiserenenkel 16 van de 44 gezinnen geen Boeddhistische missen thuis. Opreligieuze feestagen gaan ze naar de tempels om Boeddha te vereren.Vergeleken met de periode voor 1949 waar enkel rudimentaire kleilampenen in de beste gevallen een paar Boeddha-nissen ter beschikking waren,zijn er nu op de 44 gezinnen 23 Boeddha-nissen, 10 beelden in klei, 31tankas (schilderijen op zijde), 273 kartonnen beeldtenissen, 53 setsbronzen-, aluminium- of ander offerandetuig, negen zilver-, 428koperen- en 31 kleilampen plus 33 Boeddhistische klassiekers.

De helft van de 44 herdersgezinnen in Yaoqia nabij Amdo gingen in 1994 naarLhasa waarbij de kosten tot 828 yuan per gezin oplopen. De kosten voorreligie verschillen naar gelang het stedelijke, rurale ofherdersgezinnen betreft. Stedelijken spenderen meer dan anderen omdatze naar de tempels gaan of thuis aan religieuze verering doen. Bij deherdersgezinnen worden de religieuze uitgaven meer gedaan naaraanleiding van crises zoals ziekte en dood en reizen naar Lhasa. Delandbouwfamilies spenderen het minst aan religie in Tibet.

Islam

Arabische kooplui brachten de Islam China binnen. Het is de dominerendegodsdienst van 10 minderheden vooral in het noodwesten: de Hui,Oeigoer, Kazak, Kirgiz, Tadjik, Uzbek, Tatat, Dongxiang, Salar enBonan. Hun aantal wordt op een 20 miljoen geraamd. Momenteel zijn ereen 35.000 moskeeën en 45.000 fulltime religieuze professionelen.De meesten zijn Sunnieten, maar alle moslims zijn verenigd in de“Chinees Islamitische Vereniging’ die in 1953 opgerichtwerd. De vereniging heeft intussen meer dan 100 lokale afdelingen,geeft ook een eigen publicatie uit en bestuurt 9 Islamitischtheologische instituten.

Elk jaar brengen een 5000 personen een bezoekaan Mecca. Hun moskeeën en hun begraafplaatsen zijn naar hetwesten gekeerd. De Islamgelovigen zijn vrijgesteld van crematie. Debesnijdenis van jongens gebeurt in moslimziekenhuizen. De regeringvraagt dat in elke school, fabriek, bureel of andere werkplaats metmeer dan 10 moslims, speciale maatregelen treft inzake eetbehoeften,bijvoorbeeld maaltijden met schaap i.p.v. varken (waar er minder dan 10zijn, wordt een toelage uitgekeerd). Toen er in 1989 een betoging wastegen het voor de Moslims beledigend boek “Sexuele gewoonten(vande Hui-minderheid)” werd na onderzoek het boek gebannen enmoesten de uitgevers hun verontschuldiging aanbieden.

De Libai-moskee in Peking -een van 62 in de hoofdstad-, is een van degrotere met 25 fulltimers. In de omgeving zijn 70 pct van de 40.000bewoners moslims. Naast de moskee bevinden zich ook moslimrestaurants,bakkers, beenhouwers, scholen, dagopvang en hospitalen. De moskeebetaalt haar uitgaven echter met fondsen van de gelovigen en eenwinkeltje. De moslimscholen geven speciale cursussen geschiedenis vande Islam en van de Islamitische minderheden. Zowel in het NationaalVolkscongres als in de Politiek Raadgevende Conferentie (min of meer detwee wetgevende kamers) zitten respectievelijk 97 en 57 leden alsafgevaardigden van de moslimgemeenschappen.

Christendom

Het protestantisme en het katholicisme (zie China Vandaag 1995/2) zijngeïmporteerde godsdiensten die beiden zowel een negatieve als eenpositieve rol hebben gespeeld in China. Na de opiumoorlog was Chinaverplicht onder militaire dreiging van westerse machten een reeksverdragen te slikken waardoor onder meer christelijke missies onderbescherming kwamen van de buitenlandse ambassades en waarbij deze nietonderworpen waren aan de Chinese wet.

De opleiding die de kerk aan deChinezen gaven was enkel voldoende om hen ondergeschikte posities tedoen innemen. Er waren ook uitzonderingen zoals de Belgische paterLebbe die omdat hij het geloof poogde te doen aansluiten op deleefwereld van de Chinezen, met jarenlange tegenkanting heeft moetenkampen. Hij kreeg wel een Chinese staatsbegrafenis in 1940. Van Chinesezijde wordt als slecht voorbeeld van de godsdienstige inmenging de Belgische katholieke priester R.J.Jacques aangehaald die in 1945 eenlegertje opzette om in het bevrijd gebied van Zhengding een militaireopstand te organiseren waarbij 300 lokale bewoners gedood werden. DeAmerikaanse missionaris J.L.Stuart die het onmogelijke deed om denationalisten te helpen en de communisten te dwarsbomen werd in 1946zelfs Amerikaans ambassadeur in China.

In 1949 waren er 700.000 protestanten in China en 2,7 miljoenkatholieken. Van de 143 katholieke diocesen werden op de 143bisschoppen maar 20 Chinese bisschoppen geteld. Er waren 3 Chineseaartsbisschoppen, maar zonder echte macht. Na de communistischeoverwinning keerden veel protestanten terug naar hun land van herkomst.Rome gaf de richtlijn niet samen te werken met de regering en dit integenstelling met bijvoorbeeld Oost-Europa waar katholieken wel mochtendeelnemen aan openbare activiteiten of met Vietnam waar er wel eenoverleg was tussen het Vaticaan en de regering vooraleer deaartsbisschop tot kardinaal benoemd werd.

Bisschop Yun Bin van Nanjingzei openlijk dat de eerste vijand van het katholicisme de ChineseCommunistische partij was. In Shanghai werd een brede gemeenschap vankatholieke families de communie geweigerd werd omdat ze samenwerktenmet de overheid. De paus stuurde een paar encyclieken de wereld in diede Chinese katkolieken waarschuwde geen eigen weg op te gaan. Deprotestanten hadden de betrekkingen met het buitenland afgebroken enonafhankelijke vaderlandslievende organisaties opgezet die de 3“zelf”’s nastreefden: zelfbeheer (geen buitenlandsevoogdij), zelfsupport en zelfverkondiging met nadruk op een eigenclerus. De Chinese katholieken die dit voorbeeld volgden, kwamenuiteraard in conflict met Rome.

Hoe dan ook nu zijn er 2 katholieke kerken in China: de officieelerkende “Patriottische kerk” die 4 miljoen aanhangers telten jaarlijks met 50.000 nieuwe gelovigen aangroeit. Ze heeft 4000kerken, 70 bisschoppen, 1000 priesters, 1200 nonnen en 24 seminaries.17.000 katholieken zijn lid van diverse Chinese (lokale, provinciale ofnationale) assemblees. Daartegenover staat de ondergrondse kerk die deeigen aanhang op 5 à 6 miljoen raamt.

Deze katholieke kerk is trouw aan het Vaticaan dat nog altijd Taiwan als het wettig Chinaerkent. De recente rel over de heiligverklaringen van een reekspersonen die volgens China handlangers van het imperialisme waren(anderen worden als criminelen bestempeld en de “heilige”Albericus Crescitelli wordt door Xinhua ervan beschuldigd bijna geenbekeerd meisje niet te hebben verkracht) geeft aan dat een toenaderingtussen het Vaticaan en Peking niet in het verschiet ligt.

Deheiligverklaringen zullen Peking eerder stijven in de opvatting datChina een vinger in de pap moet houden bij de religieuze benoemingen.Het aantal protestanten is inmiddels tot tien miljoen aangegroeid watveertien maal het aantal is uit 1949. Hun onafhankelijke opstellingheeft hen geen windeieren gelegd. Jaarlijks worden 600 tempelsbijgebouwd. Naast de 12.000 protestantse kerken of kapellen bestaan nog25.000 eenvoudige gebedsplaatsen. Het aantal protestanten dat thuisbijeenkomt in ‘huiskerken’ zou een veelvoud van de 10miljoen kunnen bedragen. Tussen 1980 en 1998 werden in China 20 miljoenbijbels gedrukt.

Registratie

Hoewel godsdienst een privéaangelegenheid betreft, zitten ertoch heel wat sociale aspecten aan vast: zowel de religieuzeorganisaties, de sociale faciliteiten (zoals tempels en kerken) en dereligieuze activiteiten. Het zijn de “Bureaus voor ReligieuzeZaken” op de diverse niveaus die er op toezien dat de wetten enreglementering op de godsdienstvrijheid worden nageleefd. Registratieis hierbij centraal.

Elke vereniging zonder winstoogmerk dient zichtrouwens te laten registeren in China. De religieuze congregatie dieeen aanvraag indient, moet een religieuze leider hebben die erkend isdoor de respectieve pattriotische vereniging, een vasteontmoetingsplaats en activiteiten die zich in een specifiek territoriumafspelen. Voor de plaatsen waar een godsdienst beleden wordt, geldenzes voorwaarden tot erkenning: een vergaderplaats, aanhangers diegeloven en regelmatig participeren in activiteiten, een georganiseerdbestuur, een minimum aantal gelovigen, een operationeel reglement eneen legaal inkomen. Er zijn een 85.000 officieel erkendegebedsplaatsen. Naast de vijf erkende godsdiensten mogen de Joden inShanghai van het “Bureau voor Religieuze Zaken” bijeenkomenin hotels.

Een plaats voor religieuze activiteiten moet een bestuur hebben datverkozen wordt door de clerus van de betrokken plaats en de gelovigen.De verkozen bestuursleden moeten worden bekrachtigd door de“Bureau voor Religieuze Zaken” en in Tibet zien deze er welop toe dat de clerus zo patriottisch mogelijk blijft. Het bestuur magook religieuze voorwerpen verkopen. Buitenlanders kunnen prediken opaanvraag van een erkende kerkvereniging, maar mogen zich niet mengen inbijvoorbeeld het benoemen van personeel. De reglementering in Zhejiangstipuleert dat religieuze activiteiten kunnen plaatsgrijpen bijgelovigen thuis als een bedienaar aanwezig is met de nodigekwalificaties.

Het gebeurt wel dat de politie binnenvalt op een plaatsdie niet erkend is als gebedsplaats en waarbij personen opgepaktworden.
Vooral het geval van de Falungong-secte die niet geregistreerd was entientallen miljoenen aanhangers zou tellen, is leerrijk. Secteleider LiHongzhi beweerde dat “Falungong geen regels, leden of organisatiehad”. In werkelijkheid beschikte zijn organisatie over 39algemene richtstations, 1900 gewone stations en 28.000 punten waargepraktiseerd werd.

Volgens statistieken vonden 1500 personen de dooddoor de Falungong-praktijken en werden er 600 geestelijk onevenwichtigdoor. Toen in een academische publicatie uit Tianjin een artikelverscheen over de negatieve invloed van de Falungong, werd na 19 april1999 verschillende dagen in Tianjin geprotesteerd door aanhangers. Op21 april kwam Li Hongzhi als “businessman” uit de USA inPeking aangevlogen voor een 2 dagen durend geheim bezoek waarin hij derichtlijnen gaf voor verdere actie. Op 25 april volgde de nauwkeuriggeplande actie van 10.000 aanhangers op het Tiananmenplein waarbijleidinggevende figuren bewust afwezig moesten blijven. Vermits het omeen “spontane” niet aangevraagde manifestatie ging, moest ook de organisator onbekend blijven.

Toen de overheid wilde praten metde actievoerders, konden niet meteen valabele gesprekspartnersafgevaardigd worden. De ware opdrachtgevers werden uit hun tent gelokt.Er volgden een 20-tal GSM-gesprekken tussen Li Hongzhi -inmiddels inHongkong- en de onderhandelaars van het hoofdkwartier. Alle acties inPeking werden vanuit Hongkong gestuurd. Op 26 april schreef de“Wall Street Journal" dat Falungong zich als de Taipingideologiehad verspreid over China en wel eens de voornaamste tegenmacht van decommunisten kon zijn. Het werd zonneklaar dat de“ongeorganiseerde beweging” die onschuldigeademhalingsoefeningen deed, in feite misbruikt werd voor politiekedoeleinden. Na 25 april zouden nog 307 bezettingen volgen. Op 23 juniwerd de niet-geregistreerde organisatie buiten de wet gesteld. Het iseen hedendaags schoolvoorbeeld hoe onder de mom van religieuze motieveneigenlijk andere doeleinden nagestreefd worden. Registratie wil eendergelijke manipulatie vermijden evenals verhinderen dat misbruikenoptreden.

Bisschop Fu Tieshan zei ter gelegenheid van de Wereld Vrede top vanreligieuze leiders eind augustus dat de Chinese godsdiensten zich ineen gouden tijdperk bevinden. Het is niet omdat van de leden van deCommunistische Partij verwacht worden dat ze geen godsdienst aanhangen(zij het dat daarop minder toegekeken wordt bij de minderheden) dat ophet vlak van de staat niet een solidariteit tussen gelovigen enniet-gelovigen nagestreefd wordt. Vooral de “Politiek RaadgevendeConferentie” bevat veel religieuze afgevaardigden en bevat inhaar schoot een commissie Godsdienstzaken. Het 68 jaar oudeVolkskongres-lid Shadike Kariaji die tevens vice-voorzitter is van deIslamitische Conferentie van Kashgar bevestigt trouwens dat hij elkezittingsdag van het parlement de eredienst bijwoont en daarbij nognooit gehinderd is.