HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                    
De eentonigheid van de dag ? Sleur? Altijd hetzelfde? Routine?

In de Bergrede spreekt de Heere Jezus over de dagelijkse sleur. De Heere noemt het ''schatten vergaderen op deze aarde'' (Mattheüs 6:19). Het bestaal uit het dienen van de Mammon, hel zoeken van rijkdom, het leven voor hel hier-en-nu. Ook het overbezorgd zijn voor de dingen van het dagelijkse leven, zoals eten, drinken en kleding rekent de Heere hieronder. Een dergelijke levenswandel wordt door de Heere ''heidens'' genoemd (Mattheüs 6:32). De Heere vermaant ertoe om iets anders te zoeken. „Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden" (Mattheüs 6:33). Op vele andere plaatsen in de Bijbel vinden we dergelijke oproepen. Hoe vaak lezen we bij de profeten niet de oproep tol bekering en wederkeer naar God. Het volk wordt opgeroepen om tc luisteren naar en ie gehoorzamen aan het getuigenis van God. Jesaja zegt: Tot de wet en tot de getuigenis!" (Jesaja 8:20). De Ilccrc Jezus zegt tegen de Joden: Onderzoekt dc Schriften... die zijn hel, die van Mij getuigen" (Johannes 5:39). Alle mensen worden opgeroepen om de genademiddelen te gebruiken. Het doorbréken van de sleur van alle dag is dus een bijbelse eis.

Het leven als dominee kan een sleur worden

"De franje is er wel af," zei ds. J. C. den Ouden. "Toen in begon was ik erg bezig om een goede dominee gevonden te worden, en het is nog niet weg. Toch ga je je zelf relativeren." 
Den Ouden is predikant in de hersteld hervormde kerk te Opheusden. CIP.nl sprak met hem over zijn roeping en leven op de Biblebelt. "Ik kies er bewust voor om zwarte ambtskleding te dragen," vertelt hij.

Op de lagere school ontstond zijn verlangen om aan de slag te gaan als dominee. "Maar ik kende de nodige twijfels. Heb ik voldoende kwaliteit? Vooral: ken ik God wel echt? Ben ik wel echt bekeerd? Ik dacht dat je het moment van je bekering moest kunnen aanwijzen. Ik had de Heere lief maar wist niet een ommekeer in mijn leven aan te wijzen. Totdat ik het boek 'De Redelijke Godsdienst' van Wilhelmus van Brakel las. Toen ontdekte ik dat het kennen van God pas een begin is. Hij schrijft dat de meesten het punt van hun bekering niet kunnen aanwijzen. Dat was voor mij een opluchting. Het verlangen om Christus te verkondigen en Hem aan te prijzen werd steeds sterker. Dat verlangen is mijn roeping geweest en is het nog steeds."

1 - Sleur of echt genieten van bijvoorbeeld bijbellezen?

„Toen ik geregeld de Bijbel begon te lezen, deed ik het meer omdat het moest dan omdat ik het leuk vond”, zei iemand. „Het was moeilijk te begrijpen, dus ik zat vaak te dagdromen.”
Ook anderen geven toe dat ze er weinig plezier in hadden toen ze met Bijbellezen begonnen. Maar ze hielden vol omdat ze wisten dat het nuttig was. Iemand vertelde: „Met Bijbellezen en persoonlijke studie gebeurt het makkelijk dat je wordt afgeleid of dat je er iets tussen laat komen. Ik moest echt moeite doen en veel bidden om Bijbellezen in mijn dagelijkse schema in te passen.”
Hoe kun je meer waardering voor Gods Woord ontwikkelen? Hoe kun je ervan gaan genieten?

Wat je kunt doen

Lees met een gebedsvolle houding en volledige concentratie. Vraag God of hij je wil helpen enthousiast te worden over Bijbelstudie. Smeek hem om je hart en geest te openen zodat je zijn wijsheid beter gaat begrijpen (Ps. 119:34). Als je dat niet doet, kan Bijbelstudie makkelijk een sleur worden en heb je misschien de neiging om ermee te stoppen. Iemand zei: „Soms lees ik veel te snel en zie ik interessante details over het hoofd. Vaak begrijp ik de hoofdgedachten niet helemaal. Maar ik bid om zelfbeheersing, en dat helpt me om mijn gedachten niet te laten afdwalen.”
Waardeer wat je leert. Vergeet niet dat je leven ervan afhangt of je Bijbelse waarheden begrijpt en toepast. Doe dus bewust moeite om praktische punten te vinden en die toe te passen. „Ik zoek naar dingen die me helpen verkeerde houdingen en motieven bij mezelf te ontdekken”, zei iemand. „Ik vind het geweldig dat de Bijbel en veel van onze publicaties informatie bevatten waar ik persoonlijk iets aan heb, hoewel de schrijvers me niet kennen.”

Stel haalbare doelen

Probeer bijvoorbeeld iets nieuws te leren over Bijbelse figuren. Als je een inhoudsopgaave erbij pakt, kom je heel wat fascinerende dingen te weten. Bijbelse personen gaan voor je leven als je meer over hun persoonlijkheid en gevoelens leert.
Zoek naar nieuwe manieren om te redeneren aan de hand van de Bijbel (Hand. 17:2, 3). Let daarop als je studeert. „Probeer nieuwe manieren te leren om met mensen te redeneren, bijvoorbeeld in een bijeenkomst. Dan kan je de betekenis duidelijker uitleggen. Andere vertalingen en commentaren zijn daarbij een geweldige hulp” (2 Tim. 2:15).

Leef je in

„Het woord van God is levend”, zegt Hebreeën 4:12. Laat Gods boodschap tot leven komen door je voor te stellen wat de Bijbelse personen zagen, hoorden en voelden. Zoek naar overeenkomsten tussen hun situatie en jouw leven en leer van hun aanpak. Dan zul je beter begrijpen en onthouden wat je leest.
Neem de tijd om moeilijke teksten uit te pluizen

Reserveer genoeg tijd in om te studeren

Misschien komen er interessante vragen bij je op die je verder wilt uitzoeken. Zoek moeilijke woorden op, lees de voetnoten en zoek de verwijsteksten op. Hoe meer dingen je begrijpt en toepast, hoe leuker het wordt de Bijbel te lezen. Dan kun je net als de psalmist zeggen: „Ik heb mij uw vermaningen tot onbepaalde tijd eigen gemaakt, want ze zijn de uitbundige vreugde van mijn hart” (Ps. 119:111).

Ga niet te snel door het materiaal

Reserveer tijd voor persoonlijke studie, maar laat het niet ten koste gaan van je andere dagelijkse verantwoordelijkheden. „Vaak ben ik zo gestrest dat ik me niet kan concentreren”, zei iemand. „Daarom vind ik korte studieperiodes wel handig, omdat ik er dan meer uit haal.” Iemand geeft toe: „Als ik gehaast studeer, krijg ik last van mijn geweten omdat ik dan zo weinig onthoud en het materiaal meestal mijn hart niet bereikt.” Neem daarom de tijd.

Ontwikkel verlangen naar Gods woord

Petrus zei: „Vormt als pasgeboren baby’s een verlangen naar de onvervalste melk die tot het woord behoort, opdat gij door middel daarvan tot redding moogt groeien” (1 Petr. 2:2). Baby’s hoeven geen verlangen naar melk te ontwikkelen, want dat hebben ze van nature al. Maar volgens de Bijbel moeten we het verlangen naar Gods woord wel ontwikkelen. Dat kun je al bereiken door elke dag één bladzijde uit de Bijbel te lezen. Wat eerst misschien moeilijk leek, zal al gauw leuk worden.

Mediteer

Mediteren over wat je leest heeft ook veel voordelen. Het helpt je om verbanden te leggen met onderwerpen die je al eerder hebt uitgezocht. Voor je het weet heb je een heel snoer van geestelijke parels aaneengeregen (Ps. 19:14; Spr. 3:3).

Besteed je tijd goed

Het kost moeite om aan goede studiegewoonten vast te houden, maar dat is het echt waard. Je krijgt een beter begrip van de Bijbel (Hebr. 5:12-14). Je krijgt wijsheid en inzicht, wat je gelukkig, blij en rustig maakt. De wijsheid uit Gods Woord is „een boom des levens voor wie haar aangrijpen” en toepassen (Spr. 3:13-18).

Een aandachtvolle studie van Gods Woord kan je verstandig maken (Spr. 15:14)

Dan kun je raad geven die een goede Bijbelse basis heeft. Als je je in je beslissingen laat leiden door de Bijbel , zal dat je verkwikken en evenwichtiger maken (Matth. 24:45). Je zult positiever en optimistischer worden en meer met geestelijke dingen bezig zijn. Alles waar je band met God bij betrokken is, zal dat met vallen en opstaan lukken (Ps. 1:2, 3). Een hart vol liefde voor God zal je ertoe aanzetten over je geloof te praten

Je band met God wordt sterker als je van Bijbellezen gaat genieten

Het helpt je zijn normen te leren kennen en zijn liefde, gulheid en rechtvaardigheid te gaan waarderen. Niets is belangrijker of nuttiger. Ga helemaal op in de studie van Gods Woord. Je kunt je tijd niet beter besteden (Ps. 19:7-11).

2 - De eentonigheid van alle dag!? - Valt er eigenlijk wel te genieten?
 
Het zou zomaar kunnen dat je het leven (misschien je leven lang al) ervaart als een sleur. Je komt 's morgens je bed uit, je gaat ontbijten, je gaat naar je werk, je komt 's avonds thuis, je eet, drinkt koffie en je gaat je bed weer in. Als dat je leven is en als je er ook zo naar kijkt, is het de vraag in hoeverre je dan geniet van je leven.
 
Want laat het duidelijk zijn: God zegt niet dat we niet zouden mogen genieten van het leven. Sterker nog, God is er blij mee als Hij ons ziet genieten. Maar wat is dan genieten, wat is dan echt leven? Vooral dat laatste is wel een vraag waard. Leven... echt leven...
 
Echt leven is in ieder geval geen sleur. Echt leven is leven in verwachting. Elke dag opnieuw. En nee, dat is niet alleen uitzien naar de laatste dag van de wereldgeschiedenis als Jezus terugkomt. Dan zou verwachten ook zomaar ineens een hele negatieve, passieve houding kunnen zijn. Leven met verwachting is ook in het hier en nu, in je gewone dagelijkse leven een leven vol verwachting.
 
Echt leven is elke dag opstaan met het uitkijken naar wat God die dag gaat doen. Echt leven, is wandelen met God en uitzien naar wat God op je pad laat komen. Welke mensen kruisen jouw pad en welke omstandigheden brengt God op jouw weg waar jij het verhaal van God met de mensen in kwijt kunt. Of welke verlangens leven er in jouw hart, die God erin heeft gelegd.
 
Weet je... als je leven een sleur is... ga eens wandelen met God, ga achter elke situatie en elke ontmoeting eens bedenken hoe God daarin past. Hoe God daarin aanwezig is. Ga de uitdaging met God eens aan in je leven. Uitdaging met God? Ja, die uitdaging waarin God jouw leven leidt en jouw leven daar brengt waar jij niet toevallig komt, maar waar God jou brengt. En dat met een bedoeling.
 
Ik kan niet zeggen dat mijn leven een sleur is... zeker niet! Er komt elke dag zoveel voorbij waar God zegt: Laat mij daar zien in het leven van mensen, laat Mij daar zien in die situatie. En soms is het zoveel dat ik keuzes moet maken, omdat er zoveel is waarin je Gods hart kwijt kunt. Sleur komt niet bij God vandaan, God is een God van verlangen, van passie en van doorbraken. God is de God die jou uitdaagt om met Hem het verschil te maken in deze wereld!

3 - Altijd hetzelfde, dag in dag uit!? - Waar leeft je voor?

Hier en nu wil ik je iets heel oprecht vragen. Ik wil je vragen om eerlijk over uw leven na te denken en jezelf de vraag te stellen: “Waar leef je voor?”. Wat heeft in de grootste prioriteit in je leven? Wat is datgene in je leven dat u werkelijk voldoening geeft? Het leven is kort en tijden die geweest zijn komen niet meer terug, en dan die vraag: “Waar leef je voor, wat is je prioriteit, wat geeft je werkelijk voldoening?”.

Ik geloof dat het heel belangrijk is om over deze vragen na te denken.
Salomo de meest wijze man die ooit geleefd heeft stelt zichzelf de vraag: “Wat geeft werkelijk voldoening in het leven?”. Hij begint in hoofdstuk 2 van Prediker met een zoektocht naar wat werkelijk voldoening geeft in het leven.

Wat geeft voldoening                          
Lees maar eens Prediker 2:1-11 en erna hieronder verder

Salomo had alle rijkdom alle gezag en autoriteit om te doen en te laten wat hij wilde. Hij kon alles doen wat zijn hart begeerde. Hij had de mogelijkheden om volop van het leven te genieten. Verlangen we daar soms ook niet naar? Om alles te kunnen doen wat ons hart begeert? Wat zou dat geweldig zijn, dan konden we uitbreken uit de sleur van het leven. Konden we tijd nemen om te ontspannen, op vakantie te gaan, elke avond te genieten van een terrasje in de zon of genieten van een luxe cruise op de Nijl. Wat zou het geweldig zijn je alles te kunnen permitteren wat je wilde: een mooi huis, mooie kleren, dingen te kopen waar je echt van houdt? Alle tijd van de wereld te hebben om eens rustig een CD te beluisteren of een spannend boek te lezen. Zou dat niet geweldig zijn? Zouden we dan geen voldoening in ons leven hebben?

Genot en plezier

Salomo had de mogelijkheid om dit alles te onderzoeken en hij doet dit ook. Het eerste wat hij onderzoekt is genot en plezier.

We hoeven niet al te veel verbeelding te hebben om de koning te zien aanliggen aan een heerlijk gevulde tafel. Hier kon hij genieten van heerlijke exotische gerechten, maar natuurlijk ook van de goede oude friet met biefstuk. Hij kon genieten van de beste wijnen en kijken naar de beste entertainers, clowns en cabaretiers. De mooiste vrouwen dienden hem op wat hij wilde. Maar wanneer dit heerlijke feest voorbij was en hij eerlijk zijn hart onderzocht kon hij geen blijvend geluk vinden. Ondanks het feit dat hij echt genoten had van het feest, dat hij zich eens lekker had laten gaan, teveel wijn had gedronken zodat hij alle zorgen vergeten was en in lange tijd niet zo gelachen had ontdekt hij geen blijvende vreugde aan dit feest.
Het is net als een fles champagne die je ontkurkt, eerst een knal, veel bubbels en schuim, maar uiteindelijk niets meer. Salomo zegt het als volgt in Spreuken 14:13 “Ook onder het lachen kan het hart pijn lijden en het einde van de vreugde kan kommer zijn.”.

De wereld waarin we leven is gericht op plezier en vermaak. Miljoenen mensen hebben er alles voor over om eens een bijzonde ervaring te mogen beleven en tijdelijk te ontsnappen aan de sleur van het leven. En er is volgens de Bijbel niets mis met genot en plezier, maar ligt daar werkelijk de voldoening van het leven? Wanneer we ons leven bouwen op tijdelijk genot en plezier zal het eindigen in een grote teleurstelling. Waarom? Omdat genot en plezier op onszelf gericht zijn. Het gaat om de bevrediging van onze eigen gevoelens en deze laten vaak na afloop een leeg hart achter.
Een tweede reden waarom genot en plezier geen voldoening geven is dat we er telkens meer van moeten hebben. Wanneer we nog eens een tijdelijk goed gevoel willen hebben, hebben we beter eten nodig, meer wijn, meer plezier. Aan de verzadiging van genot komt geen einde. Het is een bodemloze put die niet te vullen is.

 Lees eens het dokument over DANSEN OP DE VULKAAN

Werken en rijkdom vergaren

Vervolgens zoekt Salomo zijn geluk in allerhande bouwprojecten om blijk te gegen aan zijn rijkdom en macht. Hij bouwt prachtige huizen, steden en parken. Hij bouwt prachtige vijvers om zijn bossen te bevloeien. Hij realiseert niet allen prachtige bouwplannen, maar heeft ook nog eens de slaven om dit te realiseren. Salomo bezat meet dan 30.000 persoonlijke slaven die voor hem werkten en hem dienden. Hij bezat oneindig veel runderen en kleinvee. Hij had alle rijkdom van de wereld. Hij bezat goud en zilver zoveel hij maar wilde. Er kan werkelijk vreugde liggen in dingen te bereiken en hard te werken. Salomo vond vreugde in al het werken, maar wanneer hij klaar was had het hem toch geen voldoening geschonken.

De wil en de uitwerking om iets te bereiken geeft ons voldoening, maar uiteindelijk verlangen we naar meer en meer. Echter, dit gedeelte leert ons niet dat werken verkeerd is, integendeel. Het werk is een zegen van God. Het feit dat we mogen werken en geld mogen verdienen is van God gegeven. In Gen. 2:15 kunnen we lezen dat God de mens gemaakt had en hem in de hof van Eden plaatste om die te bewerken en te verzorgen. God heeft ons werk gegeven om ons voldoening in het leven te geven. Maar alleen het werk, of het werk op zich kan ons geen voldoening geven. De dag van vandaag zie je miljoenen mensen vluchten in werk en prestatie opdat ze toch maar enige voldoening in hun leven zouden ervaren. Met het gevolg dat ze afgebrand en uitgeput raken.

Wijsheid en het tijdelijke van het leven
Lees maar eens  Prediker 2:12-17 en erna hieronder verder

Het volgende dat Salomo heeft onderzocht is de wijsheid en de kennis. Ligt de voldoening van het leven misschien in het opdoen van wijsheid en kennis.
De wijsheid heeft hem inderdaad geholpen om juiste keuzes in zijn leven te maken, maar in het licht van de dood bekeken, betekent wijsheid niets. Zowel wijze mensen als dwaze mensen sterven. Je wijsheid kun je ook niet meenemen, om heel moeilijk doorgeven aan de volgende generatie. Denk maar aan de uitvinder van de springstof. Uiteindelijk heeft de volgende generatie deze wijsheid gebruikt tot dwaasheid en hebben ze er bommen van gemaakt om er elkaar mee te doden. Iedereen moet sterven en iedereen wordt vergeten.
Ook de wijsheid kan geen voldoening geven. Want hoe meer wijsheid je opdoet hoe meer je beseft dat je nog zoveel dingen niet weet.

Rijkdom en het tijdelijke van het leven
Lees maar eens Prediker 2: 18-23 en erna hieronder verder

Geeft rijkdom dan voldoening in het leven? Salomo was de meest rijke man toch kon rijkdom hem geen voldoening geven.

Rijkdom kan je niet vasthouden. Of je rijk bent of arm het verandert niets aan je levensduur of je geluk in het leven. Jezus noemt dit ook in de parabel van de rijke jongeling. Geld is een middel, geen doel. Geld kan je niet eten, je kunt er wel eten van kopen. Geld houdt je niet warm, je kunt er wel brandstof van kopen. Geld moet rollen. Je kan het niet vasthouden.

Rijkdom kunnen we niet beschermen. We kunnen allerlei schatten verzameld hebben maar wanneer iemand het verkwist is het weg. We kunnen een goede baan hebben en van de ene dag op de andere dag komen we op straat te staan, door faillissement. We hebben het leven niet in handen.

We kunnen er niet van genieten. Toch vreemd dat de meest onrustige mensen de rijke mensen zijn. De meeste rijke mensen kunnen niet slapen omdat ze zich zorgen maken om hun geld. Geld en rijkdom maakt niet gelukkig.

Ware voldoening ligt in God
Lees eens Prediker 2:24-26 en erna hieronder verder

Laten we teruggaan naar onze eerste vraag “wat geeft werkelijk voldoening in ons leven?”. Wat is blijvend? .

Dit is de eerste van 6 conclusies die Salomo maakt in het boek Prediker. Zie het leven als een geschenk van God en dank God voor alles wat Hij ons geeft. Dit is het grote geheim dat Salomo ons wil leren. Besef dat alles wat we hebben van God komt en wees er dankbaar voor. Voldoening ligt in het kennen van God en de dankbaarheid naar God toe om alles wat Hij geeft.

Mijn diep verlangen is dat je werkelijk voldoening in uw leven zult ervaren. Jaag niet naar de tijdelijke voldoening van genot en plezier, van werk en bezit, van wijsheid en rijkdom. Jaag naar het kennen van God en dank God voor alles wat Hij ons geeft.
Denk aan een boer die de hele dag hard gewerkt heeft. Die gezaaid heeft, die verzorgd heeft, gemaaid heeft en geoogst heeft en voor de maaltijd bidt. “Dank U God voor dit heerlijke eten dat U ons geeft.”

Waar leven we voor? Leven we voor onszelf? Dan zal ons leven één holle luchtballon zijn. Of leven we tot eer van God? Omdat we weten dat Hij ons zal geven wat we nodig hebben? God geeft ons wijsheid, kennis en vreugde, waarom? Om voor ons eigen nut te gebruiken? Om aan onze eigen begeerten te kunnen voldoen? Neen, om Hem te leren kennen en om Zijn zegeningen te zien. God heeft ons wijsheid, kennis en vreugde gegeven opdat we God zouden kunnen danken voor alles wat Hij ons geeft!
De vreugde ligt niet in het bezitten van dingen. De vreugde ligt in de dankbaarheid voor de dingen die we bezitten! Wij kunnen dankbaar zijn omdat we weten dat God ons geeft wat we nodig hebben.

4 - Zonder sleur vaart niemand wel
(Bron:16 april 2012 - Jeffrey Wijnberg)

Sleur is iets wat je zo vaak doet dat het vervelend wordt. Tenminste, zo zegt het woordenboek. Het is in ieder geval een woord met een negatieve bijsmaak omdat het verwijst naar verveling en een kleurloze herhaling van zetten. Toch is het ook een woord dat bedacht is om stelling te nemen.

Het is een protest tegen vaste rituelen en een leven dat gebaseerd is op vertrouwde handelingen die met gemak kunnen worden gereproduceerd. En daarom protesteer ik tegen dit protest. Sleur is juist goed, al was het alleen maar omdat het de mens houvast en geborgenheid biedt. Bedenk alleen maar hoe kinderen gedijen. Zij groeien als kool, en dan vooral in emotionele zin, als zij kunnen vertrouwen op dagelijks terugkerende rituelen. Lekker ontbijten met één boterhammetje kaas, een beschuit met hagelslag en een glas melk, dan naar school en in het klaslokaal achter het tafeltje op dezelfde plek, na schooltijd opgehaald door mama, enzovoort, enzovoort. Geloof mij: volwassenen zijn niet veel anders. Mensen houden niet van verandering, al moeten zij er wel vaak aan geloven. Het kan wel spannend lijken nu de arbeidsmarkt zo onzeker is dat niemand meer een vast contract krijgt. 

Maar, niets is minder waar. Flexibel werken en multi-inzetbaarheid zijn gewoon moderne, positief klinkende kreten die moeten verhullen dat mensen angstig en onrustig zijn; en dat omdat niemand zijn toekomst meer in perspectief kan zien. Gelukkig is er wel flink wat sleur te genereren in het huishouden: de was doen, strijken, vouwen, opruimen, stofzuigen en de bedden opmaken zijn handelingen waar een sterk mediterende werking vanuit gaat. Wie zijn blik op oneindig zet en zijn verstand op nul kan middels het schillen van de aardappelen en het schoonmaken van de sperziebonen zichzelf volledig ontstressen en de geest vrijmaken voor eventuele onverwachte gebeurtenissen. Zo bekeken is sleur een vorm van wakend slapen waarbij de hersencellen genoeg rust krijgen om nieuwe prikkels adequaat te kunnen verwerken. Daarom hoeft u ook niet ongerust te worden wanneer blijkt dat uw relatie een sleur geworden is. 

Het is niet de bedoeling natuurlijk dat je de levenspartner als vanzelfsprekend neemt. Kleine attenties en complimenten zullen nooit vervelen. Maar een relatie die als een sleur aanvoelt, is ook een relatie waarin de partners weten dat ze blindelings op elkaar kunnen vertrouwen. Hij rekent er op dat zijn broodtrommeltje gevuld en al klaar staat als hij naar het werk gaat en zij hoeft niet bang te zijn voor een deurwaarder omdat zij er vanuit gaat dat hij de rekeningen betaalt.

5 - Vreselijk alledag - een Tredmolen, ratrace, de flow van de dag

Er is zoveel te doen, te kijken, te beleven, te ervaren. Heb je ook dat gevoel dat je niets mag missen, maar dat het je teveel wordt? Komend weekend zijn er 3 theatervoorstellingen, 2 open dagen, 3 verjaardagen, begint er een nieuwe serie op tv, is er een bioscoop première en is het ook nog eens mooi weer. Je moet er echt even uit om vitamine D op te doen tijdens de nieuw uitgezette wandeling in de duinen. En dat alles terwijl je nog je weekend klussen hebt, langs de lijn moet staan en je moe bent van een volle week.

Tredmolen

Soms voelt het alsof je geleefd wordt door je agenda en weet je alleen nog wat je gedaan hebt door in je agenda te kijken. Het voelt alsof je een hamster bent in zo’n molentje. Je draaft maar door, het eindigt nooit. Totdat je beseft, dit is niet wat ik wil. Dan ren je nog even door, je weet immers niet beter. En hoe stap je uit die tredmolen?

Eentonig en saai werk kan leiden tot verveling.
Hebt je saai en eentonig werk en regelmatig verveling? Hoe u de dag door moet komen? Hebt je te weinig afwisseling in uw werk en te weinig taakvariatie?

Alle dagen hetzelfde!

Iemand schreef: ‘ik zou zo graag ander werk willen doen. Het werk wat ik nu doe is saai, eentonig. Iedere dag is hetzelfde. Ik hoef alleen maar routinematige werkzaamheden te doen.  Er is geen afwisseling. Ik verveel me en hoef bijna niet na te denken bij de taken die ik uitvoer. Kortom het is één grote sleur en ik zie reikhalzend uit naar het eind van de dag en naar de weekenden’.

Geen contact met mensen

Iemand schreef: ‘ik heb in mijn werk amper contact met mensen. Ik werk in mijn eentje en zie bijna niemand. Daardoor duren de dagen enorm lang'.

Geen uitdaging

Iemand vertelde: ‘in mijn werk word ik niet uitgedaagd. De leiding neemt er al genoegen mee dat ik aanwezig ben en bemoeit zich eigenlijk nooit met de inhoud van mijn werk. Bij ons werken ze niet met doelstellingen die ik moet realiseren’.

Onder je niveau werken

Mensen die onder hun niveau werken, kunnen hun werk ook als saai en eentonig ervaren. Ook zij worden onvoldoende uitgedaagd. In feite ontbreekt de functiematch wanneer je onder uw niveau moet werken.
Hoe minder er gevraagd wordt, hoe minder er gepresteerd wordt
Hoe minder van ons gevraagd wordt, hoe minder inspanning we leveren. Hoe minder concentratie we nodig hebben in ons werk, hoe minder we ons kunnen concentreren. Kortom:  je kunt ook te weinig geprikkeld of uitgedaagd worden. In feite is er een motivatieprobleem. Iemand die het druk heeft gaat ervoor, is gemotiveerd, ervaart druk om te presteren. Iemand die deze druk niet ervaart maakt meer fouten, stelt zaken uit, neemt klachten soms onvoldoende serieus, haalt de deadline niet of is vaker ziek.

Stressfactor van de bovenste plank

Wist je dat eentonig werk kan leiden tot stress? Chronische verveling zorgt in sommige gevallen zelfs voor vermoeidheidsklachten of spanningsklachten. Deze klachten lijken op een burn-out maar het heet anders namelijk bore-out.

Gevolgen

Mensen die zich vervelen zijn geneigd om aan ongezond gedrag toe te geven zoals:
Snoepen
Teveel eten
Overmatig koffie drinken
Snacks halen in de kantine
Een borreltje drinken

Automatische piloot

Werkt je de gehele dag op automatische piloot?  Dan is dat voor uzelf niet al te best en eigenlijk voor je werkgever ook niet.  Wij adviseren je om stappen te ondernemen. Zijn er intern andere mogelijkheden? Kan er iets aan je takenpakket gedaan worden?

Stop met hamsteren

Stop met het verzamelen van allerlei informatie. Beperk je tot wat werkelijk je interesse heeft. Je hoeft niet alle populaire tv-series te zien, continue op facebook te kijken, naar alle verjaardagen of bij elke wedstrijd van je koter langs de lijn te staan. Maak keuzes die bij je passen. Word een cavia in plaats van een hamster
Een hamster blijft rennen, een cavia rent als het hem uitkomt. Een cavia komt tot leven als er iets gebeurt dat hem werkelijk interesseert. Het geluid van de koelkastdeur bijvoorbeeld, het enthousiasme straalt van het beestje af. Wat is jouw koelkastdeur? Waar word jij werkelijk blij en enthousiast van?

Ga herkauwen

Koeien grazen en gaan dan op hun gemak hun voedsel herkauwen met melk als gevolg. Ga ook lekker grazen en beleef het daarna opnieuw het plezier, het succes en het gevoel van dankbaarheid. Schrijf ’s avonds je dankbaarheid en successen op. Deze herlees en beleef je dan elke dag opnieuw. En op momenten van rennen in je tredmolen pak je je schrijfsels erbij. De manier om uit de molen te stappen.

Oriëntatie op eigen mogelijkheden

Oriëntatie op je loopbaanmogelijkheden kan ook een kans bieden. Wat hebt je in huis? Zodat je daarna gericht op zoek kunt naar ander werk.

6 - De frede fan de loften (bron: Ds. Jan Henk Hamoen)
(overweging bij Exodus 13, 17-18a; 20-22)

Het schilderij van Jentsje Popma, ‘de wolk’,  zette ons op het spoor van wolken en luchten, de rode draad van vandaag: het Friese landschap, de griene greiden, de dijk, de weidse lucht. En dan een wolk, zoals je er hier in Friesland zo vele ziet. ‘Er drijven maar wolken over, wolken van grijs en wit, wolken waar licht op ligt, ik kan aan de wolken geloven …’ (Hans Andreus) Toch schildert Popma meer dan een gewone wolk. Met die wolk beeldt hij inspiratie uit. Want – zo vertelde hij – in de bijbelverhalen betekent een wolk toch ook iets van God?

En zo is het. In het bijbelboek Exodus duiken overal wolken op. Wolken in minstens zoveel soorten en maten als Popma er geschilderd heeft: licht of donker, hoog opgestapeld of als een warme deken uitgespreid, vol donder en bliksem of vervuld van geheimzinnige majesteit. En telkens als er zo’n wolk verschijnt in het verhaal, dan weet je: nu gaat het over God, nu is God erbij. God is erbij, maar dan telkens op een andere manier. Van die wolk-verhalen lazen we zojuist de eerste.

De Israëlieten zijn nog maar net op weg, als wij het verhaal instappen. Ze zijn weggetrokken uit hun slavenbestaan in Egypte. Uit hun leven van ploeteren in dienstbaarheid aan een vreemde macht. Beknotting. Een tredmolen die geen ruimte laat om te leven naar hun eigen geloof en hoop. Uit die beknelling zijn ze weggebroken. En nu? Ze gaan op weg naar een nieuw bestaan, maar dat is er nog niet. Het moet vorm krijgen, zelfs nog een plek vinden. Er is een lange weg te gaan, door de woestijn.

Onderweg, zo vertelt ons het verhaal, hebben ze ‘iets van God’ ervaren. Op een directe, concrete manier wordt het onder woorden gebracht. God laat hen niet de kortste weg kiezen, staat er. Bij die route is het afbreukrisico te groot. Zouden ze in het begin te veel tegenstand ondervinden, dan zouden ze met hangende pootjes terug gaan naar Egypte en zich teleurgesteld voegen in hun slavenbestaan. ‘Laat maar. Het is niet anders.’

Ook de langere route is niet zonder moeilijkheden. Maar God is bij hen, zo voelen ze het. Het is of hij met hen mee trekt, de weg wijst. Dat geeft hen vertrouwen. Moed. Besef van richting. Het voedt hun verlangen naar wat er achter de horizon ligt, een land waar het goed is om te wonen.

‘Als een wolk gaat God voor ons uit.’
Maar ze moeten tempo maken; misschien komen de Egyptenaren hen achterop. Ook ’s nachts reizen ze door. Dat lukt wonderwel. Zelfs in het donker vinden ze hun weg. Wat kun je verloren zijn, in het duister. Maar zij voelen zich niet alleen. En er brandt iets, in hun hart.

‘Als een vuur, zo gaat God ons voorop.’
En in die beelden is het in de bijbel terecht gekomen: ‘Overdag ging de wolk altijd voor hen uit, en ’s nachts het vuur.’ Ja, zoals ze het op dát moment nodig hebben, juist zo is God hen nabij.

Een wolk die vooruit gaat: het is een eigenlijk heel mooi beeld om ‘iets van God’ mee uit te drukken. Een wolk heeft iets vaags, neveligs. Je kunt ‘m niet beetpakken. God leren kennen, staat er in een boekje uit de veertiende eeuw, is als het binnengaan van een wolk, een wolk van niet-weten. Hoe dichter je nadert, hoe minder je ziet. God kun je niet denken, niet scherp in beeld krijgen. Je moet het niet eens proberen. Net een wolk.

Maar tegelijk is er niks onbepaalds of zweverigs aan God. De wolk die de Israëlieten voorgaat, heeft onmiskenbaar richting.  In verschillende kleuren en gedaanten duikt de wolk op, maar steeds wijst ze dezelfde richting aan: van slavernij naar bevrijding, van bekneld zijn naar opademen, van dood naar leven. En wat dáár dan voor nodig is, om die kant op te gaan.

Die twee zijden van ‘de wolk die vooruit gaat’ helpen mij iets te begrijpen van geloven. Wat doe je eigenlijk, als je iets aan geloof doet in onze tijd?

In de eerste plaats is geloven stil staan bij het wolkige, het nevelige, het geheim waar we het woord ‘God’ voor gebruiken. Het niet-weten. Durf ik daar stil bij te blijven staan (in eerbied, verwondering, dankbaarheid), zonder het te willen vastpakken of uitleggen? Zonder het in te vullen, voor mezelf of voor iemand anders? Dat vraagt openheid en bescheidenheid, de ander de ruimte geven. Niet altijd even makkelijk in onze wereld, waarin zoveel meningen en geloven en spiritualiteiten bestaan. Een hele oefening: God God laten zijn.

De andere kant van geloven is de richting, de weg. Wat je doet en wat je laat, de kleine en de grote dingen, in je eigen kleine kring en in de samenleving: daarbij kun je je steeds oriënteren aan de weg van bevrijding. Welke kant ga ik op? Is het in de richting van opademen, in de richting van leven, van vrijheid en gerechtigheid, voor mezelf en voor anderen? Die weg proberen te gaan vraagt luisteren naar wat er in een bepaalde situatie nodig is (ook wat je zelf nodig hebt). Het vraagt toewijding. Die weg vraagt om hart en ziel: gaandeweg van de weg gaan houden. Diezelfde veertiende-eeuwse schrijver (van de wolk van niet-weten), schreef: bedenken kun je God niet, maar beminnen, dat wel.

7 - Geloof en verstand
(bron: B. de Roos - Gereformeerd leven in Nederland)

Bijbellezen doen u en ik elke dag[1]. Het is een mooi voorbeeld van een verbondsactiviteit.

Er zijn mensen die zeggen: dat Bijbellezen is een kwestie van beleving. Lezers ervaren dat God bij hen is. Zouden die mensen gelijk hebben? Het lijkt er soms wel op. Immers: we hoeven geen cursus volgen voordat we de Bijbel begrijpen.

Op dit terrein doet zich echter een probleem voor. Want die mensen die zeggen dat u en ik geen cursus hoeven volgen, zeggen er meestal iets bij. Zij poneren met veel aplomb dat we dus ons verstand niet hoeven te gebruiken. Dat is onnodig, beweren ze. Het is onzinnig, stellen zij vast. Geloof moet u namelijk ervaren. Dáár gaat het om.

Maar laten we wél wezen: het is helemaal geen onzin om uw verstand te gebruiken bij het lezen van Gods Woord. Natuurlijk kan verstandelijk redeneren bij het Bijbellezen gevaarlijk zijn. Maar daarom is denken over geloofszaken nog niet verkeerd.

Hoe gek dat wellicht ook klinkt: het bovenstaande is een kwestie van alle tijden[2].

Augustinus schreef ooit een boek dat “Doctrina christiana” heet.
Daarin zette hij een aantal principes op een rij met betrekking tot het lezen van de Bijbel. Die principes zouden, zo schreef Augustinus, de mensen helpen als ze ook moeilijke teksten uit wilden leggen. Het geheel zou de mensen verder helpen.
Er waren mensen die Augustinus’ werk beoordeelden. En die critici snapten in de verste verte niet waar zo’n boek nu voor nodig was. Laat de Heilige Geest Zijn werk maar doen, zeiden ze. Dan komt het met die gelovigen vanzelf goed.
Augustinus vond de argumenten van de criticasters niet erg steekhoudend.
Want, zo zei hij, iemand anders heeft u leren lezen. Waarom zou u Bijbellezen dan niet van iemand anders moeten leren? Natuurlijk zijn er bijzondere mensen die veel Geestesgaven hebben gekregen om de Bijbel te lezen. Maar dat is toch geen vaste regel? Cornelius kreeg in Handelingen 10 bezoek van een engel. Maar die engel zei dat hij Petrus in zijn huis moest uitnodigen[3]. Petrus zou hem allerlei dingen nader uitleggen. Dus, zo stelde Augustinus, werkt God als regel via mensen. Cornelius is trouwens niet het enige voorbeeld. Denkt u ook maar Filippus die de kamerling van Candace uitleg moest gaan geven[4].

Daarmee was Augustinus niet uitgepraat. Hij zei: als u vindt dat mensen rechtstreeks naar God en de Heilige Geest moeten gaan, waarom legt u dan eigenlijk zelf de Bijbel uit? Houdt u daar dan ook maar mee op, en stuur de mensen meteen maar door naar God… Zo diende Augustinus zijn critici van repliek.

Laat je derhalve nimmer misleiden. Wij moeten wel degelijk ons verstand gebruiken.

Wie zijn intelligentie benut kan ook te ver gaan.
Mensen die doorschieten beweren bijvoorbeeld dat de gegevens die in de Bijbel staan zich er niet voor lenen om er theologische wetenschap op te bouwen.
Die mensen zeggen:
* er komen geweldig veel gebeurtenissen in de Bijbel voor.
* er zijn heel verschillende mensen
* daar kun je meestal geen lijn in ontdekken
* en als je dat bij geval wel kunt dan is dat, zo zeggen dergelijke mensen, reuze relatief. Een universitair docent zei eens: “Ik kan nu een exegetisch model -een parcours- presenteren, maar over vijftien jaar, of misschien morgen al, verwerpt een ander het”[5].

In feite is hierboven het grote verschil aangegeven.
De één zegt: God werkt via mensen.
De ander stelt: mensen werken voor mensen.

De Here roept ons in Zijn Woord op om te geloven én ook om ons verstand te gebruiken.
Wat dit betreft wil ik graag wijzen op 1 Petrus 3: “Maar heiligt de Christus in uw harten als Here, altijd bereid tot verantwoording aan al wie u rekenschap vraagt van de hoop, die in u is, doch met zachtmoedigheid en vreze…”[6]. Dat woord ‘verantwoording’ is de vertaling van ‘apologia’. U herkent misschien ons woord apologetiek. We moeten, kortom, ons verstand gebruiken om het christelijk geloof te verdedigen.
In Job 32 zegt Elihu: “Want ik ben vol woorden, de geest in mijn binnenste dringt mij”. De Willibrordvertaling van de Katholieke Bijbelstichting heeft op deze plaats: “Ik zit boordevol argumenten, barstensvol argumenten”[7].
En overigens heeft Jezus in Mattheüs 22 gezegd dat het liefhebben ook alles te maken met ons verstand[8].
Geloven is prachtig. Maar dat betekent niet dat we ons verstand moeten uitschakelen!

Hierboven citeerde ik een universitair docent die wees op de relativiteit van exegetische modellen. Over vijftien jaar is het model van nu weer ouderwets, voorspelde hij.
De geachte docent bleef niet onweersproken.
Een hoogleraar wierp tegen: “Veel mensen denken dat iets pas Woord van God kan zijn als het perfect klopt. Maar veelstemmigheid hoeft niet bedreigend te zijn. De vele stemmen zijn juist een spiegel van de concrete omgang van God met zijn volk”[9].

Dat had de professor mooi gezegd. Maar het bevredigde mij niet geheel. Hij had, wat mij betreft, de zaak nog wel wat scherper mogen stellen.

Want God is almachtig. En Zijn Woord is absoluut onovertroffen. Dat mensen Zijn Woord onvoldoende doorgronden, dat is heel wat anders.
Wie gaat delibereren over Bijbelse veelstemmigheid, redeneert vanuit de mens.
Maar het gaat niet om al die mensen die in de Bijbel vanuit alle hoeken van de wereld voorbij komen. We moeten beginnen bij God. We hebben het dan over God die ons heeft gemaakt. God die ons redt. God die ons onderhoudt.
In de Bijbel presenteert Hij Zich als de liefdevolle God die ons liefde leert. En Hij manifesteert Zich als de machtige God die ons onze zonden vergeven wil. Daar moet de nadruk liggen!

Zijn Woord is een spiegel, jazeker. Maar als wij in die spiegel kijken, ontwaren wij geen keurig plaatje. U weet wel, zo’n beeld waarop u urenlang kunt staren om het geheel te analyseren. Nee, als we in die spiegel kijken zien we alleen maar… raadsels. Die hele spiegel zit stampvol met raadsels. En zelfs de knapste geleerde kan de sleutel tot die cryptische informatie niet vinden.
Natuurlijk zouden we, afgaande op ons gevoel, die raadsels onmiddellijk op willen lossen. Maar we moeten ons verstand gebruiken. En als we dat doen, dan weten we: wij moeten geduld hebben.
Wij weten het: er zal een moment komen waarop we God zullen zien. We kunnen Hem dan recht in het gezicht kijken. Dat hebben we in het verbond van onze God geleerd. En dan, ja dan zal blijken dat God ons al door en door kende. Hij kende ons al voordat de jaartelling begon.

Het staat allemaal in 1 Corinthiërs 13.
“Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben”[10].

Wie dat niet belijden wil, blijft op aarde rondjes draaien. Hij wordt het middelpunt van een cirkelgang. En dat zal ten langen leste de tredmolen van de dood blijken te wezen.

Laten wij het maar geloven met geheel ons hart, met geheel onze ziel met geheel ons verstand: “Want onvolkomen is ons kennen en onvolkomen ons profeteren. Doch, als het volmaakte komt, zal het onvolkomene afgedaan hebben”[11].

Hier eindig ik met prachtige woorden van K. Schilder. Hij was in zijn tijd een groot geleerde. En uitgerekend hij hamerde op de grote waarde van het geloof.
In een preek over Amos 9 sprak hij woorden die op deze dag in december van het jaar onzes Heren 2015 nog reuze actueel blijken te zijn. Met deze woorden is de uiteindelijke bedoeling van dit artikel op adequate wijze samengevat.
“Dat God in de geschiedenis optreedt en er niet alleen is, maar ook laat weten, dat Hij er is, dat is voor ons een onomstootelijke waarheid. Alleen maar: het is een waarheid van het geloof en niet van eenige wetenschap. Wij wandelen nu eenmaal ‘door geloof en niet door aanschouwing’, en die wandeling wordt bij de groote mijlpalen in de geschiedenis, en bij Gods vervaarlijke daden van verlossing en van oordeel niet afgebroken, maar eenvoudig voortgezet. Zeker, het geloof heeft dan ook weer zijn eigen kijk op de geschiedenis; en als ik eenmaal geloof, dat God ook in de historie werkt en regeert, dan krijg ik ook wel mijn eigen, geloovige, beschrijving der geschiedenis. Maar ik moet mij er toch altijd goed van doordringen, dat ik dit alles heb gekregen en heb leeren zien door het geloof, en dat ik ooit nooit een anderen grond er voor heb, dan mijn geloof”[12].

Noten:
[1] Dit artikel is een bewerking van een stuk dat ik eerder schreef. Dat stuk is gedateerd op vrijdag 1 december 2006.
[2] In het onderstaande gebruik ik onder meer http://www.apologetique.org/nl/artikelen/religie/Christ_theologie/apologetiek/JvdM_niet_ervaring_alleen.htm . Geraadpleegd op maandag 16 november 2015.
[3] Handelingen 10:4, 5 en 6: “En hij zeide tot hem: Uw gebeden en uw aalmoezen zijn voor God in gedachtenis gekomen. En nu, zend mannen naar Joppe en nodig een zekere Simon uit, die bijgenaamd wordt Petrus: deze is de gast van een Simon, een leerlooier, wiens huis bij de zee ligt”.
[4] Handelingen 8:26-29: “En een engel des Heren sprak tot Filippus en zeide: Sta op en ga tegen de middag de weg op, die van Jeruzalem afdaalt naar Gaza. Deze is eenzaam. En hij stond op en ging. En zie, een Ethiopiër, een kamerling, een rijksgrote van Candace, de koningin der Ethiopiërs, haar opperschatbewaarder, was naar Jeruzalem gegaan om te aanbidden; en hij was op de terugweg en las, in zijn wagen gezeten, de profeet Jesaja. En de Geest zeide tot Filippus: Treed toe en voeg u bij deze wagen”.
[5] Zie: “Actualiseren is taak van de exegese”. In: Reformatorisch Dagblad, 30 november 2006, p. 2. Ook te vinden op www.digibron.nl . De docent is dr. J. Tromp, indertijd docent vroeg Jodendom en godsdienst van Israël aan de Universiteit Leiden.
[6] 1 Petrus 3:15.
[7] Job 32:18.
[8] Mattheüs 22:37: “Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand”.
[9] De spreker is prof.dr. E. Talstra, indertijd hoogleraar Oude Testament aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.
[10] 1 Corinthiërs 13:12.
[11] 1 Corinthiërs 13:9 en 10.  

READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS