Kennen wij Gods naam? Het is een oeroude behoefte om een naam te geven aandatgene wat ons raakt. Maar niet alles, wat ons raakt, komt van God.Dat kunnen we niet geloven. In het Oude Testament lezen we dat we onsvan God geen beeld mogen maken: elke naam, die wij aan God geven doetiets af aan God. Zo is dat met taal: door de dingen te benoemen, gevenwe iets uit handen, doen we de werkelijkheid geweld aan. Primair is,wat we ervaren: achteraf kan de behoefte ontstaan om het ervarene onderwoorden te brengen. Dat moeten we met religieuze ervaringen niet doen.Want voor je het weet praten we dan over God. De Naam heiligen is: erniet over spreken. Wel bidden: open staan voor God, en bidden tot God.

Uw naam worde geheiligd

Hiermee spreken wij de wensuit dat alle mensen de Naam van God zullen heiligen. Eigenlijk is dezezin hetzelfde als de eerste drie geboden van de Tien Geboden, die Mozesons heeft gegeven. (Exodus 20, 1-17) Want daarin wordt duidelijkgesteld dat er slechts één God is, wij geen andere godenmogen aanbidden en wij Gods Naam niet lichtvaardig mogen gebruiken. Enwat is dat anders dan de Naam van God te heiligen? Als wij andere godenaanbidden dat de éne, ware en levende God, dan ontheiligen wijZijn naam, want dan ontkennen wij dat Hij alleen God is. Als wij Zijnnaam lichtvaardig gebruiken, zoals in vloeken, dan ontheiligen wij Zijnnaam. Bovendien is een voluit gesproken Gvd erg dom, want geen zinnigmens vraagt in volle ernst om door God verdoemd te worden. Maarbovendien ontheiligen wij op een afschuwelijke wijze Zijn naam, omdatwij deze naam zeer lichtzinnig, enkel voor het uiten van een ergernisof, nog erger, uit gewoonte misbruiken. En toch is het vloeken in onzesamenleving zo gewoon geworden, dat de vloekenden zich er niet meerover schamen.

Niet alleen maar een vrome wens

Maar deze zin is niet alleen het uitspreken van een vrome wens, dietoch nooit werkelijkheid zal worden. Nee, het is het uitspreken van debelofte door de biddende dat in ieder geval hij de Naam van God alleeneerbiedig zal gebruiken en nooit zal ontheiligen. Waar hij staat moet uook zij lezen, lees dit dus naar uw eigen geslacht. Maar wat iseerbiedig en geheiligd gebruiken van de Naam van God? In ieder gevalhet gebruiken in gebed. En geen enkel gebed heeft zin als het enkel eenlippengebed is, die niet oprecht gemeend is. Denk bijvoorbeeld aan devolgende uitspraak: “De Heer zei: Dit volk benaderd Mij wel metde mond, en eert Mij wel met de lippen, maar zijn hart is ver van Mij,en zijn vrees voor Mij is niet meer dan wet van mensen, die door mensenwordt aangeleerd”. (Jesaja 29,13). Wie het onze Vader bidt, diebeloofd met bovenstaande zin dat hij de naam van God zal heiligen. Datkan geen lippengebed zijn, maar is of echt gemeend, of de bidderverkeert in dezelfde toestand als het Joodse volk eertijds. Eenlippengebed, die niet echt gemeend is heeft geen zin, omdat mensen wel,maar God nooit bedrogen kan worden. Een mens kan, als hij het niet echtmeent, net zo goed niet bidden. De geboden van God dienen gehouden teworden. Met vrees voor God wordt de eerbied voor de Wet van Godbedoeld. Die staat hoger dan de menselijke wetten. En de Wet van God isdie van de liefde. God liefhebben met geheel het hart, geheel de zielen geheel het verstand, dus boven alles en de naasten in dezelfde mateals zichzelf. Dus elk medemens behandelen, zoals iemand zelf behandeldzou willen worden, als hij in de plaats van die medemens zou zijn.Samengevat kunnen wij zeggen dat de Naam van God het best en hetheiligst kan worden gebruikt in liefde en met uit de liefde voortkomendrespect.

Denk ik negatief over Hem, verwijt ik Hem alle ellende in dit aardsetranendal, en – waarom niet - geef ik Hem ook de schuld van mijneigen falen, dan wordt Zijn naam niet geheiligd, maar door het slijkgehaald. Maar wanneer ik erken dat er in Hem alleen maar licht is, engeen spatje vuil, dan wordt Zijn naam geheiligd. Mijn gebed heeftnatuurlijk in de eerste plaats betrekking op mijn eigen houding. Godsnaam wordt geheiligd, wanneer ik iets van zijn rijke persoonlijkheidweerspiegel door mijn taalgebruik, mijn levensstijl, mijn handelswijze.Dat lukt mij niet altijd. Daarom dit gebed !

Mijn gebed betreft ook de naaste, de collega, het familielid en deontelbare anonieme wereldburgers. Nu ik ervaren heb, dat Hij tendiepste goed is, kan ik met overtuiging wensen, dat ook anderen tot ditinzicht komen, en ook Zijn naam zullen heiligen. Ik bid dat God gekendzal zijn, zoals Hij is, en dat Hij het respect zal krijgen dat Hemtoekomt. Ik wens dat het uitspreken van Zijn naam een glimlach op degezichten brengt. Dat het hoop geeft aan hen die het leven niet meeraankunnen. En dat het de sterke arrogante mens, die gewoon is zijnwetten op te leggen en de ander te gebruiken, een toontje lager doetzingen, zodat hij zich dienstverlenend opstelt.

God wordt niet geheiligd wanneer Hij wordt genegeerd, ofgelijkgeschakeld met andere goden die slechts de aanspreektitel met Hemgemeen hebben - blinde en dove creaties van de mens, die welpubliciteit maken voor vrijheid, maar veelal leiden tot een slaafseonderwerping. Op die manier wordt Hij omlaag gehaald. Ik bid dus dat ikHem mag kennen zoals Hij is, en Hem dan de ereplaats geef die Hemtoekomt. En ik vraag dat ook mijn medemens gecorrigeerd wordt in zijnGodsbeeld, en gaandeweg bevrijd wordt van hetgeen hem belet om mens tezijn. Dat hij, de ene ware God en Schepper van al wat is, leert kennenen Hem zijn dank betuigt. Dat hij Hem herkent als de Waarheid - methoofdletter, anders dus dan "elk zijn waarheid".

Ik bid dat God niet verdrongen wordt naar het achterplan engemarginaliseerd, maar dat Hij op een positieve wijze in het nieuwskomt. Niet vertegenwoordigd door een onevenwichtig charlatan of eengewetenloze geldwolf, maar door onbesproken mensen, die het levendbewijs vormen van zijn boodschap. Ik bid dat zijn Naam geheiligd wordt!

Zondag 47 van de Heidelbergse Catechismus

Vraag 122: Wat is de eerste bede?
 
Antwoord: Uw naam worde geheiligd.
Dat wil zeggen:
Geef ons eerst dat wij U naar waarheid kennen1 en U heiligen, roemen enprijzen in al uw werken2, waarin uw almacht, wijsheid, goedheid,gerechtigheid, barmhartigheid en waarheid glansrijk stralen.
Geef ons ook dat wij ons hele leven - onze gedachten, woorden en werken- daarop richten, dat uw naam om ons niet gelasterd, maar geëerden geprezen wordt3.
 
 1 Ps. 119:105; Jer. 9:24; 31:33, 34; Mat. 16:17; Joh. 17:3; Jak.1:5. 2 Ex. 34:6, 7; Ps. 119:137, 138; 145:8, 9; Jer. 31:3; 32:18, 19;Mat. 19:17; Luc. 1:46-55; 1:68, 69; Rom. 3:3, 4; 11:22, 23; 11:33. 3Ps. 71:8; 115:1; Mat. 5:16.

Gods naam wordt door velen misbruikt

"Voortdurend, de gehele dag, wordt mijn naam gelasterd" zegt God(Jesaja 52:5). Valse eden werden onder het Oude Verbond verboden: "Gijzult bij mijn naam niet vals zweren en zo de naam van uw Godontheiligen: Ik ben de HERE" (Leviticus 19:12). Christenen mogen geenenkele eed afleggen (Matteüs 5:33-37).

Gelovigen mogen Gods naam nooit vervloeken of lasteren. Zelfs een ijdelgebruik daarvan is verboden: "Gij zult de naam van de HERE, uw God,niet ijdel gebruiken, want de HERE zal niet onschuldig houden wie zijnnaam ijdel gebruikt" (Exodus 20:7). 'IJdel' betekent 'ledig, nutteloos,zinloos, zonder inhoud of betekenis'. Gods naam mogen wij uitsluitendgebruiken wanneer wij iets zinnigs en eerbiedigs over Hem te zeggenhebben. Zijn naam mogen wij niet als ijdel stopwoord in onzeconversatie gebruiken. Mensen die hun taal doorspekken met 'o God','Jezus', 'o hemel', enz. ontheiligen Gods naam. Wanneer men dit aljaren deed voor men christen werd, zal bewuste inspanning vereist zijnom die oneerbiedige gewoonte af te leren.

Onlangs hoorde ik de bewering dat Exodus 20:7 betrekking heeftuitsluitend op de naam 'Jahwe' en niet op andere namen voor God. Ditdoet mij aan de Farizeeën denken die beweerden dat een eed op detempel of op het altaar niets is (Matteüs 23:16-22). De naam'Jezus' betekent 'Jahwe redt'. Het Hebreeuws woord 'Jahwe' wordt in hetNieuwe Testament met 'Heer' en 'God' vertaald. Er is daarom wezenlijkgeen verschil tussen ijdel gebruik van 'o God' en 'o Jahwe'. Wanneermen de hemel aanroept, roept men de troon van God aan en Hem die eropgezeten is (Matteüs 23:22).

Jezus heeft ons gewaarschuwd dat wij zelfs voor ieder ijdel woord rekenschap zullen moeten afleggen (Matteüs 12:34-37)!

Vervangwoorden voor Gods naam en voor vervloekingen zijn eveneensoneerbiedig: 'o jee' als vervanging voor 'o Jezus', 'potverdorie' alsvervanging voor 'God verdoeme', 'verdomme' als vervanging voor'verdoeme', enz. (Zoekt in de dikke Van Dale deze woorden maar eens op!)

Dit wordt ook door de meeste niet-christenen begrepen die dan weinigrespect zullen hebben voor gelovigen die Gods naam ijdel gebruiken.


In de bijbel was dat anders. Namen werden in bijbelse tijden gekozen omhun betekenis. In het oude testament bijvoorbeeld zijn ze niets andersdan gewone Hebreeuwse woorden of zinsdelen, die iedereen, die Hebreeuwssprak, kon begrijpen.

Deze namen gaven soms bepaalde ervaringen van de ouders weer. Mozesnoemde zijn zoon Gersom: "Een vreemdeling hier". Bij de geboorte vandie zoon was hij namelijk in ballingschap. De naam Jozef betekent: "Hijzal bijvoegen". Dit was dan ook het gebed van zijn moeder Rachel bij degeboorte van Jozef: "Moge de HERE mij er nog een andere zoon bijvoegen"(Gen.30:24).

Andere namen waren weer profetisch. Hosea noemde zijn zoon Lo-Ammi. Datbetekent: "Niet mijn volk", want de HERE zei: "Gij zijt Mijn volk nieten Ik zal de uwe niet zijn" (Hos.1:9). Ook de profeet Jesaja gaf zijnkinderen profetische namen. En in het nieuwe testament ontving Jezuseen profetische naam: "Want Hij is het, die Zijn volk zal redden vanhun zonden: (Mat.1:21). Jezus betekent namelijk "Redder".

In de geestelijke wereld worden wezens vaak gekarakteriseerd door hunnamen. We lezen in het nieuwe testament bijvoorbeeld van demonen, diede naam "Legioen" droegen, "want wij zijn talrijk" (Marc.5:9). En inhet boek Openbaring zien we geestelijke machten met namen als "Dood","Vernietiger" (Appollyon), "Tegenstander" (Satan). Veel mensen, dieervaring hebben met het uitdrijven van onreine, boze geesten, hebbengemerkt, dat demonen vaak hun aard verraden, als zij hun naam zeggen.Ze geven namen als "Lust", "Hebzucht", "Haat".


Toen "de Engel des HEREN aan Mozes verscheen als een vuurvlam middenuit een braamstruik" (Ex.3:2), maakte God Zich als volgt bekend: "Ikben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Isaäk ende God van Jakob" (Ex.3:6).

Menselijkerwijs gesproken zouden we verwachten, dat God tot Mozes zouzeggen: "Ik ben de Almachtige, de Schepper van hemel en aarde, deAlwetende, de alom tegenwoordige God, Mijn naam is JHWH".

Nee! God geeft geen beschrijving van Zichzelf! Hij geeft Zich geennaam! Als God wil meedelen wie Hij is, zegt Hij: Ik ben de God van.Zijn naam is identiek met mensen, waarin Hij Zijn wezen in zekere mateheeft geopenbaard. Woorden, namen en beschrijvingen kunnen nooitweergeven, wie Hij is. Hij zei: "Ik ben de God van uw vader, de God vanAbraham, de God van Isaäk en de God van Jakob". Wie dus wil weten,wie God is en hoe Hij is, moet kijken naar de levens van mensen, dieZijn wil doen.

Dat geldt in de allereerste plaats natuurlijk voor Zijn Zoon, de HereJezus. Hij zegt: "Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien"(Joh.14:9). En Johannes schrijft: "Het woord is vlees geworden en hetheeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, eenheerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, vol van genade enwaarheid" (Joh.1:14). Het Woord, de Naam, het Wezen van God, werd vleesom te kunnen worden aanschouwd op aarde. Jezus zegt in hetHogepriesterlijk gebed: "Ik heb Uw naam geopenbaard aan demensen"(Joh.17:6) en "Ik heb hun Uw naam bekend gemaakt" (Joh.17:26).Jezus Zelf was en is identiek met de naam van God.

Het oude testament bevat veel namen voor God. Om er enkele te noemen:de Here der Heerscharen, de Here der Heren, de God des Hemels, deAllerhoogste. Er zijn veel goede en leerzame boeken over de namen vanGod geschreven, maar de Heer Jezus deed dat niet. In plaats daarvan zeiHij: "Wie Mij heeft gezien, heeft de Vader gezien". Beschrijvingen zijnalleen maar nodig voor wat men niet kan zien. Ik zou U bijvoorbeeldLonden kunnen beschrijven, maar als U echt zou willen weten, hoe Londener precies uit ziet, kunt U beter zelf gaan kijken.

De Heer Jezus hoefde God niet te beschrijven voor de mensen. Hij waszelf de beschrijving! Hij was en is de naam van God! En als U in Zijntegenwoordigheid bent, kijkt U niet naar een foto of in een boek. Uhebt dan iets veel beters. U bent dan bij God Zelf.

We keren nu terug naar Mozes bij de brandende braamstruik. Nadat Godhad gezegd, dat Hij de God van Mozes' vader, de God van Abraham, de Godvan Isaäk en de God van Jakob was, zond Hij Mozes naar Farao, omhet volk Israël uit Egypte te leiden.

Mozes had twee identiteitsproblemen. Allereerst zei hij: "Wie ben ik,dat ik naar Farao zou gaan?" (Ex.3:11). En ten tweede: "Wie bent U?"Hij zei: "Maar wanneer ik tot de Israëlieten kom en hun zeg: DeGod uwer vaderen heeft mij tot u gezonden, en zij mij vragen: hoe isZijn naam, wat moet ik hun dan antwoorden?" (Ex.3:14).

Als wij Gods antwoord willen begrijpen, moeten we eerst de achtergrondvan de vraag van Mozes bekijken. Hij was opgegroeid in eenpolytheïstische cultuur. De Egyptenaren geloofden in veelverschillende goden en elke god had, net als bij de mensen, een eigennaam. Die namen waren nodig, omdat er nu eenmaal veel Egyptische godenwaren.

Maar heeft de God van Israël een naam? Mozes dacht dus van wel.Veel mensen denken dat nu ook. Maar heeft God echt wel een naam? Hetantwoord lezen we in Exodus 3 vers 14: "Toen zeide God tot Mozes: Ikben, die Ik ben".

Ik denk, dat we dit antwoord het beste omschrijven kunnen met: "Ik benMijzelf". God zegt eigenlijk tegen Mozes: "Je vraag is verkeerd, Mozes.Er is geen antwoord mogelijk op je vraag. Ik ben geen Egyptische god.Ik heb dan ook geen naam. Ik alleen ben God. Ik heb geen naam nodig, omMij van andere goden te onderscheiden, want Ik ben de Enige. Enbovendien kan geen enkele naam beschrijven, wie IK BEN. Noem Mij danmaar JHWH. Ik ben, die Ik ben".

"Toen zei God tot Mozes: Aldus zult gij tot de Israëlieten zeggen:JHWH, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Isaäk ende God van Jakob, heeft mij tot u gezonden; dit is Mijn naam vooreeuwig" (Ex.3:15). God geeft, om tegemoet te komen aan het beperktebevattingsvermogen van de mens, Zich dus toch een naam: "JHWH", "Ikben, die Ik ben". Daarom "zeide Hij tot Mozes: Aldus zult gij tot deIsraëlieten zeggen: IK BEN heeft mij tot u gezonden" (Ex.3:14).


Niet lang daarna ontmoette Mozes God opnieuw op de berg Sinaï.Daar ontving hij de tien geboden. Het vierde gebod was: "Gij zult denaam van de HERE, Uw God, niet ijdel gebruiken, want de HERE zal nietonschuldig houden, wie Zijn naam ijdel gebruikt" (Deut.5:11).

Tot op de dag van heden menen de Joden, dat de naam "JHWH" (Ik ben dieIk ben) niet moet worden uitgesproken. Zij baseren dat op het vierdegebod. Wanneer zij in het oude testament lezen en de naam "JHWH"tegenkomen, lezen zij deze anders: nl. als "adonai" (Heer), of alsha-shem (de Naam).

"Gij zult de naam van de HERE, uw God, niet ijdel gebruiken". Bijnaiedereen interpreteert dit gebod nu als: "Gij zult niet vloeken, gijzult de naam van God niet lasteren".

Deze interpretatie is eeuwen lang de heersende geweest en het isnatuurlijk waar, dat een vloeker of een godslasteraar de naam van deHERE God ijdel gebruikt. Er is echter meer. Ook zonder te vloeken ofgodslasteringen te uiten kan men de naam van de HERE God ijdel gebruike


"Gij zult de naam van de HERE uw God niet ijdel "gebruiken". HetHebreeuwse woord "nasa", dat de Nederlandse vertaling als "gebruiken"heeft vertaald, betekent eigenlijk "nemen", "dragen". De letterlijkevertaling van het derde gebod zou dus eigenlijk moeten zijn: "Gij zultde naam van de HERE God niet ijdel dragen".

Net zoals een zoon de naam van zijn vader overneemt en zijn leven langdraagt, zo moesten de Israëlieten de naam van hun God aannemen endragen. De naam van de God, die hen uit de "Egyptische" "slavernij" hadgeleid, was "IK BEN". Zij moesten die naam dragen. En dat mochten zevooral niet ijdel doen, maar zoals Abraham, Isaäk en Jakob dathadden gedaan. Want Gods gebod was: "Gij zult de naam van de HERE, uwGod, niet ijdel dragen".

Wat betekent dat nu voor ons? Wel, een parallel naar onze situatie isniet zo moeilijk te trekken: de Heer Jezus leed en stierf, om ons teleiden uit het geestelijke "land Egypte". Het is Zijn wil, dat wij Zijnnaam dragen. En Hij wil natuurlijk ook, dat wij Zijn naam niet ijdeldragen!


Wat een afdaling was het, toen God, de Schepper en de Heer van hetheelal, de oneindige God, die boven alle naam verheven is, een naamaannam in menselijke taal. "Ik ben JHWH, uw God, die u uit hetslavenhuis heeft geleid".

Maar een veel grotere afdaling zou nog volgen. God werd mens. HetWoord, dat in de beginne was en dat God was, werd vlees (Joh.1:1). Hijnam een lichaam aan. Hij kwam in een lichaam aan dat der zonde gelijk(Rom.8:3). En de engel Gabriël had duidelijk aan Maria gezegd enJozef werd dat in een droom meegedeeld, dat Zijn naam "Jezus" moestzijn.

Wat bedoelen wij, als wij "Jezus" zeggen? Aan wie denken wij dan? Wieis Jezus voor ons?Denken wij dan aan de historische figuur, de groteprofeet, die 2000 jaar geleden in Palestina leefde en waarover wij inde vier evangeliën kunnen lezen? Beperkt onze kennis zich tothistorische feiten over het aardse leven van Jezus? Als christenen metelkaar spreken over Jezus, bedoelen ze dan eigenlijk wel dezelfdepersoon?

Voor de meeste mensen is Jezus, als Hij hun tenminste bekend is, destichter van een nieuwe religie, het christendom. In onze westersewereld is het een minderheid, die gelooft, dat de Heer Jezus de Zoondes mensen is, de Zoon van God, de Heiland, de Genezer, de Heer, deVriend, de Doper met de Heilige Geest. Want de overgrote meerderheidvan de mensen heeft allemaal verschillende ideeën over wie Jezusis, afhankelijk van ieders godsdienstige tradities, achtergronden envooroordelen.

Nu dus deze vraag: Wat is de naam van de Zoon van God? Het antwoord ishetzelfde antwoord op onze eerdere vraag: Wat is de naam van God? DeHeer Jezus was de naam van God. Hij was de beschrijving en hettoonbeeld van God, voor iedereen, die Hem ontmoette, toen Hij op aardewas. Wie Hem zag, zag de Vader. Hij toonde de "Ik ben". De naam van Godwas een persoon.

Zo moeten ook wij een naam zijn van het leven van Christus. Wij moeteneen afdruk zijn van Zijn wezen, Zijn naam. Als wij Zijn Lichaam zijn,moeten wij Hem nu aan de wereld openbaren. Zijn Lichaam moet nu eenopenbaring zijn van de naam van Jezus aan de wereld, net zoals de HeerJezus een openbaring was voor Zijn omgeving 2000 jaar geleden en zoalsHij nog steeds een openbaring is van de naam van God aan ons. Dezegedachte wekt misschien weerstand op en is voor sommigen misschienmoeilijk te begrijpen. "Staat dat echt wel zo duidelijk in de bijbel?",denkt U misschien.

Met andere waarheden hebben we doorgaans veel minder moeite: wij zijnzó gewend aan bijvoorbeeld de gedachte, dat wij het Lichaam vanChristus kunnen zijn of de tempel van de Heilige Geest. Dat staatimmers duidelijk in de bijbel op tal van plaatsen. Maar omdat wijzó vertrouwd zijn met deze waarheden, nemen wij ze maar al tevaak té lichtzinnig. Toch is het waar: God roept de Zijnen op,om behalve het Lichaam van Christus en de tempel van de Heilige Geest,ook de naam van Jezus te zijn! Christenen moeten niet alleen "hebben".Het gaat er in de eerste plaats om, om iets te zijn. Net als God, de"Ik ben". Net als de Heer Jezus, die vele malen zei: "Ik ben........."Zo zei de Heer ook tot Zijn discipelen: "Gij zult Mijn getuigen zijn".En "gij zijt het zout der aarde".


De term: "gedoopt in Zijn naam" komt verschillende keren voor in hetnieuwe testament. In het Grieks zijn er, net als in het Engels, tweewoorden voor "in". Allereerst eis (in het Engels into) en ook en (inhet Engels in). In de grondtekst is het woordje eis gebruikt in de zin:"Gedoopt in Zijn naam". In het Engels: "Baptised into His name".

We lezen ook van het "tot één lichaam gedoopt zijn"(1Cor.12:13). In het Engels staat er dan: "Baptised into one body".

Dit komt prachtig overeen met elkaar: "baptised into His name" en"baptised into one body"; "gedoopt in Zijn naam" en "gedoopt inéén lichaam".

Zijn lichaam is Zijn geheiligd volk. Zijn naam is Zijn geheiligdvolk.Zijn lichaam en Zijn naam zijn identiek met elkaar! Beide woordenduiden op een hechte éénheid met de Heer Jezus Christus."Gedoopt in Zijn naam" en "gedoopt in Zijn lichaam". Gedoopt in! Watbetekent dat?

In de ogen van God is de doop niet alleen iets met water. Dat isslechts een symbool. De doop is zelfs méér dan devervulling daarvan, de doop met de Heilige Geest. Nee, niet alleen eendoop met iets, maar in een Persoon. De ware doop is een steedsvoortgaand proces van sterven aan het "ik" ("het vlees") en opgaan inde Zoon, waardoor wij zó één met Hem worden, datwij Zijn naam, Zijn Lichaam, genoemd mogen worden. Dan zijn wij gedooptin Zijn Lichaam. Deze waarheid hebben wij uitgebreid behandeld in onsboekje "Gedoopt in Christus Jezus".

De doop in Zijn naam is een diepgaand proces: het is als maar stervenaan het "vlees" en een steeds verder vernieuwd worden door de Geest.Het doel is, dat wij in waarheid en in nieuwheid des levens zullenwandelen, zoals ook de Heer Jezus heeft gewandeld. Het is een zaak vanconsequent "nee"-zeggen tegen de zonde, dagelijks Jezus volgen endagelijks het kruis opnemen. De Heer Jezus zegt het zó: "Indieniemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijkszijn kruis op en volge Mij. Want ieder, die zijn leven zal willenbehouden, die zal het verliezen, maar die zijn leven verloren heeft omMijnentwil, die zal het behouden" (Luc.9:24), "die zal het vinden"(Mat.10:38). Zo iemand is niet alleen "met Hem begraven door de doop inde dood", maar die zal "ook in nieuwheid des levens wandelen"(Rom.6:4), om in heiligheid en waarheid een drager te zijn van de naamvan God en van het Lam.

In Openbaring 14 leest U van deze eerstelingen, hoe zij dragersgeworden zijn van de naam van Jezus en van de naam van God: "En ik zagen zie, het Lam stond op de berg Sion en met hemhonderdvierenveertigduizend, op wier voorhoofden Zijn naam en de naam
Zijns Vadersgeschreven stonden. En zij zongen een nieuw gezangvóór de troon en niemand kon het gezang leren dan dehonderdvierenveertigduizend, de losgekochten van de aarde. Dezen zijnhet, die zich niet met vrouwen hebben bevlekt, want zij zijnmaagdelijk. Dezen zijn het, die het Lam volgen, waar Hij ook heen gaat.Dezen zijn gekocht uit de mensen als eerstelingen voor God en het Lam.En in hun mond is geen leugen gevonden; zij zijn onberispelijk".

Over de doop lijken Mattheüs en het boek Handelingen elkaar tegente spreken. In Mattheüs 28:19 zegt de Heer Jezus tot Zijndiscipelen, om te "dopen in de naam des Vaders en des Zoons en desHeiligen Geestes". In het boek Handelingen doopten de apostelen "in denaam van Jezus". Voor God is een naam uiteraard niet alleen maar eenaantal klanken, die op de juiste wijze moeten worden uitgesproken. Denaam is "het Lichaam van Christus". De naam is het geheiligde volk vanGod, dat apart is gesteld, om "de ark van het verbond des HEREN tedragen, vóór de HERE te staan om Hem te dienen, en inZijn naam te zegenen" (Deut.10:8). Door díe geheiligden zal deVader en de Zoon en de Heilige Geest bekend gemaakt worden aan dewereld. Mattheüs en Handelingen spreken elkaar natuurlijk niettegen. Zij spreken beide over het wezen, waarin ware discipelen moetenworden gedoopt. "Doopt hen in de naam van".


De Heer Jezus leerde Zijn discipelen om te bidden: "Onze Vader, die inde hemelen zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw koninkrijk kome".

Dagelijks wordt dit gebed ontelbare keren opgezegd, maar er zijn maarweinig mensen, die begrijpen, wat ze zeggen. Nu zien we misschien ietsmeer van de betekenis van "Uw naam worde geheiligd".

De naam, die moest worden geheiligd, was "het Lichaam van Christus",het Hoofd, samen met degenen, die Hij "tot Zich zou trekken". Samen metde Zijnen vormt Jezus één lichaam: het Lichaam vanChristus. De bede: "Uw naam worde geheiligd" staat gelijk met: "Maakhen, net zoals U dat met Mij hebt gedaan, een beeld van U".

In Johannes hoofdstuk 17 lezen wij, hoe de Heer Jezus bad, vlak voordatHij werd gearresteerd. We noemen dat hoofdstuk "het Hogepriesterlijkgebed". En toen Hij bad voor Zijn discipelen, zei Hij: "Heilig hen inUw waarheid; Uw woord is de waarheid" (vers 17). En in vers 19: "En Ikheilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn inwaarheid". Beide verzen komen perfect overeen als een gebed omheiliging in Zijn Lichaam, in de Zijnen.

Dus, toen de Heer Jezus het "Onze Vader" bad, was Zijn allereerstevraag: "Uw naam worde geheiligd". Met andere woorden: "Vader, heilig dezonen, zet ze apart in heiligheid, laten zij Uw naam zijn". Pas daarna,alleen op die basis, kan het volgende vervuld worden: "Uw koninkrijkkome", en " Uw wil geschiede in de hemel, alzo ook op de aarde".

Namen, plaatsen, gebouwen en dagen kunnen nooit worden geheiligd. Dezedingen kunnen nooit heilig worden. Ze hebben een bepaalde functie eneen bepaald doel voor een bepaalde tijd, maar ze blijven natuurlijkeschaduwen voor geestelijke realiteiten.

Alleen mensen kunnen worden geheiligd. De Heilige Geest is een gaveGods aan mensen. De Heer Jezus doopt alleen mensen met de Heilige Geestom hen apart te zetten voor God.


Filippenzen hoofdstuk 2 spreekt over de weg, die de Heer Jezus heeftbewandeld. Paulus beschrijft Zijn weg van vernedering "door een dal vande schaduw des doods" (Ps.23:4,St.V.), Zijn opstanding en Zijnverhoging. "God heeft Hem uitermate verhoogd en Hem de naam boven allenaam geschonken, opdat in de naam van Jezus alle knie zou buigen"(Fil.2:9). Zou "Zijn naam" in deze context ook identiek kunnen zijn met"Zijn Lichaam"?

In het eerste hoofdstuk van Openbaring zag Johannes in een visioen hetvoltallige Lichaam van Christus: het Hoofd én het Lichaam. Zijnstem was niet alleen de stem van de Heer Jezus, die Johannes zo vaakgehoord had. Wat hij nu hoorde, was als een geluid van vele wateren.Johannes zag niet alleen de Heer Jezus, die hij had gekend; hij zag hetLichaam van Christus in volheid. En toen Johannes Hem zó zag,viel hij als dood voor Zijn voeten.

De tijd is nabij, dat de Heer Jezus Christus, het Hoofd, Zijn volmaakteLichaam zal ontvangen. Het is dan voltallig. Het zal bestaan uit"losgekochten van de aarde", uit "onbevlekte" en "maagdelijke" leden.Zij zijn "het volk, dat God van meet aan heeft vergaderd voor Zijnnaam" (Hand.15:14). Zij zijn een volk van "eerstelingen voor God envoor het Lam". Als onberispelijke priesters zijn ze volmaaktéén met de Hogepriester. Zij zullen in heiligheid Zijnnaam dragen. Dat Lichaam is de naam waarvoor elke knie zich zal buigen!

Er zijn ook andere bijbelgedeelten, die er op wijzen, dat mensen zichzullen neerbuigen voor het Lichaam van Christus. "Ik zal maken, dat zijzullen komen en zich nederwerpen voor uw voeten, en erkennen, dat Ik uheb liefgehad" (Op.3:9). En: "Zij zullen zich voor u nederwerpen; zijzullen u smeken: Alleen bij u is God en er is geen ander, generlei God"(Jes.45:14). Deze gedachte vindt U ook in Jesaja 49:23 en in Jesaja60:14.

Dit nederbuigen zal natuurlijk niet zijn als het voorover buigen vanhet lichaam, zoals bijvoorbeeld Moslims dat doen in hun moskeeën.Uiteraard gaat het hier om een buigen in geestelijke zin. Mensen komendan oog in oog te staan met de heerlijkheid van God, die geopenbaardwordt in het Lichaam van Christus.

Hoe dat zou kunnen zijn, lezen we in 1 Koningen, toen de koningin vanScheba koning Salomo ontmoette. Ze hoorde zijn wijsheid, zag zijnrijkdom en zijn huis, at van de spijzen van zijn tafel en zag deoffers, die hij in het Huis des HEREN placht te brengen. Toen "was zijbuiten zichzelf". De Statenvertaling zegt: "Zo was er in haar geengeest meer". Ze was volkomen overweldigd door bewondering enverwondering, door ontzag en eerbied voor deze Vredevorst.

Als wij het hoge doel, waartoe God ons roept, zien, kunnen wij alleenmaar tot de erkenning komen, dat de mens het verkeerde materiaal is.Van nature zijn wij totaal ongeschikt om Zijn naam te zijn, om ZijnLichaam te zijn en om in de wereld te wandelen, zoals de Heer JezusZelf dat deed. De Heer Jezus heeft zich echter niet vergist, toen Hijtegen Zijn discipelen zei: "Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zend Ikook u" (Joh.20:21).

God weet natuurlijk, dat wij uit ons zelf nooit Zijn naam kunnen zijn.Daarom "werkt Hij nog steeds" (Joh.5:17). Daarom vernieuwt Hij ons doorde Heilige Geest. Dat is nu Zijn scheppingswerk, in mensen. Hij maaktons een beeld van Jezus, als wij tenminste het Lam willen volgen, waarHij ook heen gaat. Als wij maar dagelijks ons kruis op ons willen nemenen nooit voor ons "ik" kiezen. Elke dag moeten we kiezen! Voor Hem! Wijmoeten zijn geheel voor Hem, in Zijn lichaam gedoopt.

Dan hoeven we niet verrast te zijn, als Hij een dieper en radicalerwerk in ons begint, en wij van Hem dingen gaan leren, die geen oogheeft gezien en geen oor heeft gehoord. Dat werk, dat Hij in hetverborgene doet, zal ons scheiden van Babel en zal ons in de geeststeeds vaster hechten aan Hem.

Maar: het oordeel begint bij het huis van God. Voordat wij in geest enwaarheid Zijn vertegenwoordigers kunnen zijn op aarde en Zijnnaamdragers mogen zijn, moet er natuurlijk volledig afgerekend wordenmet onze oude, vleselijke ("egyptische") natuur. Gods naamdragerszullen onberispelijk zijn: vrij van "Babel" en ook vrij van "Egypte"!Onbevlekt, onberispelijk! (Op.14:4-5).

De leden van het Lichaam van Christus volgen dus het Lam. Zij volgen deHeer in Zijn voetsporen. Dat betekent, dat ze deel krijgen aan Zijnlijden en aan Zijn vernedering. Zij zijn tot Hem uitgegaan buiten de"legerplaats" en dragen Zijn smaad. Na het lijden echter komt deoverwinning. Op het lijden volgt de verhoging, om met Hem als koningente heersen. Dan mogen zij met "de leeuw uit de stam Juda, de wortelDavids, die heeft overwonnen", zitten op de troon.

Paulus zegt van zichzelf: "Niet, dat ik het reeds zou verkregen hebbenof reeds volmaakt zou zijn, maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpenmocht, omdat ik ook door Jezus Christus gegrepen ben. Broeders, ik voormij acht niet, dat ik het reeds gegrepen heb, maar éénding doe ik: vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkendenaar hetgeen vóór mij ligt, jaag ik naar het doel, om deprijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus"(Fil.3:12-14).