Discriminatie? 

Als we uitgaan van de gelijkheid van man en vrouw, wordt het maken van ieder verschil als discriminatie ervaren. Dan discrimineert ook de Bijbel, want in het OT kunnen alleen mannen priester worden en in het NT heeft Jezus alleen 12 mannelijke discipelen aan wie Hij gezag verleent. Dit wordt door feministen beschouwd als een uiting van patriarchale onderdrukking. 

De ondergeschiktheid van de vrouw is voor hen natuurlijk helemaal onacceptabel. Omdat het gelijkheidsdenken ons vervreemdt van de bijbelse boodschap, willen we in dit artikel een nader onderzoek doen naar de bijbelse principes van de man-vrouw -verhouding. Ik heb hiervoor dankbaar gebruik gemaakt van het boek van Stephen Clark: Man and woman in Christ. Hij vertolkt de bijbelse visie op een zuivere manier.

Eenheid en verscheidenheid

Als we de bijbelse principes gaan opsporen, maken we tegenover het eenzijdige, kleurloze gelijkheidsdenken kennis met een evenwichtige, veelzijdige visie die getuigt van de veelkleurige wijsheid Gods. Als er in de Bijbel bijv. sprake is van de ondergeschiktheid van de vrouw, mogen we dat principe niet verabsoluteren zoals de feministen doen, en dan wijzen op onderdrukking. We moeten er tegelijkertijd de liefde van de man voor zijn vrouw tegenoverstellen. Liefde onderdrukt niet, maar maakt de ander gelukkig.

Het basisprincipe waarvan de scheppingsorde in Genesis uitgaat, is de gelijkwaardigheid van man en vrouw. God heeft beiden, man en vrouw, naar Zijn beeld geschapen. “Laat ons mensen maken naar Ons beeld en gelijkenis” (Gen. 1:26). “God schiep de mens naar Zijn beeld; naar Zijn beeld schiep Hij hen; man en vrouw schiep Hij hen” (Gen .1:27).

De vrouw is als een gelijkwaardige partner geschapen. Dat de vrouw uit de rib, nog beter uit de zijde van de man geschapen is, wijst ook op gelijkwaardigheid. Ze is niet uit het hoofd, dus niet superieur, ook niet uit de voeten, dus ook niet minderwaardig, maar uit de zijde, als een partner geschapen. De rib is een heel mooi beeld voor de gelijkwaardige relatie tussen man en vrouw. Arabieren spreken vandaag nog over een goede vriend als een rib. En dat de vrouw uit de man genomen is, betekent dat ze van hetzelfde wezen is, niet anders of minderwaardig.

Gelijkwaardigheid betekent ook dat God de mens, man en vrouw, schiep om samen een eenheid te zijn. “En de Here God bouwde de rib, die Hij uit de mens genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot de mens. Toen zeide de mens: Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal ’mannin’ heten, omdat zij uit de man genomen is. Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn” (Gen. 2:23,24). 

Zoals God zelf de drie-ene God is, die gemeenschap kent, zo schiep Hij man en vrouw in gemeenschap met elkaar.God heeft man en vrouw verbonden om samen de aarde te bevolken en beheer over haar te voeren. “Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerpt haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat op de aarde kruipt” (Gen. 1:28).Deze opdracht wordt aan man en vrouw gezamenlijk gegeven. Samen zijn ze geroepen om voor het leven op aarde zorg te dragen. 

Vanaf het begin is ook de vrouw bij deze opdracht betrokken. Hier vinden we dus het principe dat man en vrouw in hun opdracht samenwerken. Samen zijn ze verantwoordelijk voor het behoud van de aarde. Samen voeren ze de opdracht uit, omdat ze als een eenheid geschapen zijn.Deze samenwerking betekent gelijkwaardigheid in het werk. Nergens in de Bijbel kunnen we vinden dat de vrouw in haar werk minder is dan haar man.De samenwerking van man en vrouw betekent niet dat ze allebei hetzelfde werk doen. God heeft man en vrouw met een eigen identiteit geschapen. Het tweede scheppingsverhaal legt het verschil uit tussen beiden.

Adam, de man, is als eerste geschapen, als mens. De naam Adam betekent ook mens. Als man representeert Adam de mensheid. Hij is de verantwoordelijke persoon. Toen zij beiden van de vrucht hadden gegeten, kwam God op Adam toe: “Adam, waar zijt gij?” Hij werd aangesproken als de verantwoordelijke persoon. Paulus schrijft ook: “In Adam” en niet in Eva “zijn alle mensen gestorven” (1 Kor. 15:22). Dat de man in deze wereld altijd een gezaghebbende positie heeft bekleed, is daarom niet het product van een bepaalde cultuur of van de zondeval, maar is een gevolg van de scheppingsorde.

De vrouw is geschapen uit de man en als een hulp. “En de Here God zeide: Het is niet goed, dat de mens alleen zij. Ik zal hem een hulp maken, die bij hem past” (Gen. 2:18). Zij is niet geschapen voor zichzelf, maar om de man ter zijde te staan. Dat de vrouw een hulp is, betekent geenszins dat zij minderwaardig is. 15 x in het OT wordt dit woord op God toegepast zoals in deze Psalm: “Want Gij zijt mij een hulp geweest” (Ps. 63:8).

Dat de vrouw uit de man geschapen is, betekent dat ze wezenlijk dezelfde natuur delen, zodat ze een eenheid kunnen vormen. De verschillen zijn dus niet absoluut, maar aanvullend. Man en vrouw zijn geroepen om elkaar aan te vullen. “En toch, in de Here, is evenmin de vrouw zonder man iets, als de man zonder vrouw” ( 1 Kor. 11:11).Vrouwelijke eigenschappen zijn niet fundamenteel verschillend van de mannelijke, maar de vrouw bezit bepaalde waarden in specifieke mate, zodat ze werkelijk een hulpe kan zijn. Zo kent zij bijvoorbeeld een uitgesproken moederlijke zorg. Een zekere Ernst Hello heeft geschreven:“God schiep de man uit de aarde, maar de vrouw heeft Hij geschapen uit de droom van de man; daarom is ze des te mooier en fijngevoeliger…” De vrouw kan een tederheid en fijngevoeligheid tonen, zoals de man die niet kent.

Het verschil tussen man en vrouw heeft ook consequenties voor de taakverdeling in het werk.

God gaf aan Adam specifiek de opdracht de hof te bewerken en te bewaren. “En de Here God nam de mens en plaatste hem in de hof van Eden om die te bewerken en te bewaren” (Gen. 2:15). Het is de specifieke taak van de man het beheer te voeren over de buitenwereld.Eva is geschapen om moeder te zijn. “En de mens noemde zijn vrouw Eva, omdat zij de moeder van alle levenden is geworden” (Gen. 3:20). Moeder te zijn en beheer te voeren over het gezin is de specifieke opdracht die aan de vrouw is gegeven.Deze taakverdeling is geen principiële scheiding. 

We lezen in de Bijbel dat de vrouw ook sociale taken uitoefent en de man zijn verantwoordelijkheid in het huis heeft. We moeten wel vaststellen dat deze taakverdeling tussen man en vrouw, die eeuwenlang gebruikelijk is geweest, namelijk dat de man kostwinner is en de vrouw in huis voor het gezin zorgt, niet slechts een tijdgebonden sociaal rolpatroon is, maar in Gods scheppingsorde verankerd ligt. We moeten er rekening mee houden dat er vroeger niet zo’n scheiding tussen werk en huis was als tegenwoordig en dat het huis een ruimere betekenis had.We zullen nu nader onderzoeken hoe man en vrouw samen in het gezin en in de gemeente functioneren.

Het joodse gezinsdenken

God bracht man en vrouw samen om een gezin te vormen. In bijbelse tijden werd het gezin niet zoals tegenwoordig beschouwd als een verzameling losse individuen, maar als een eenheid met de man als hoofd. Het feminisme heeft de man geestelijk onthoofd en hem van zijn mannelijke waardigheid beroofd. Ook in christelijke kringen is het taboe geworden om over de man als hoofd van de vrouw te spreken. Volgens Ed Silvoso – en dit heeft hij van feministen overgenomen – betekent hoofd-zijn alleen maar bron, oorsprong. Maar in de Bijbel heeft het hoofd-zijn wel degelijk de betekenis van gezag en verantwoordelijkheid. 

De man heeft de hoofdverantwoordelijkheid in het gezin.Hij staat ook garant voor het geloof van zijn hele gezin. Dit leren we uit het verhaal van Gods verbond met Abraham in Genesis 17. Als teken van het verbond met God en op grond van zijn geloof kreeg Abraham de opdracht om zich te laten besnijden. En met hem moest het hele gezin worden besneden. “Dit is mijn verbond, dat gij zult houden tussen Mij en u en uw nageslacht: dat bij u al wat mannelijk is besneden worde… Wie acht dagen oud is, zal bij u besneden worden, al wat mannelijk is in uw geslachten: zowel wie in uw huis geboren is, als wie van enige vreemdeling voor geld is gekocht, doch niet van uw nageslacht is” (Gen. 17:1-12). 

De slaven hoorden ook bij het gezin en werden besneden. Zelfs jongetjes van acht dagen werden besneden. Ze konden zo deel uitmaken van het gelovige verbondsvolk, want Abraham stond als hoofd van het gezin garant voor hun geloof.Het principe van de eenheid van het patriarchale gezin vinden we ook in het NT. Als Zacheus, de oppertollenaar, tot geloof komt, zegt Jezus tot hem: “Heden is aan dit huis redding geschonken” (Luc. 19:9). Nog voordat de huisgenoten tot geloof zijn gekomen, is dit hele gezin reeds gered, omdat Zacheus gelooft.Ook het verhaal van de gevangenbewaarder te Filippi in Handelingen 16 is pas goed begrijpelijk vanuit het joodse gezinsdenken. Het was voor de huisgenoten vanzelfsprekend dat ze het hoofd van het gezin in zijn nieuwe geloof volgden. Daarom konden allen snel worden gedoopt.

De ondergeschiktheid van de vrouw

De eenheid van het gezin wordt mogelijk gemaakt door de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man. Nu is in onze tijd deze ondergeschiktheid hoogst problematisch geworden. Dit is niet zonder reden zo, want de man kan zijn gezaghebbende positie misbruiken. Dat is helaas ook gebeurd. Het verzet van de feministen betreft echter niet alleen misbruik van gezag, maar ieder mannelijk gezag. Dat de man de ondrukker is, is een ideologie geworden. Er is een heftig verzet tegen het hele bijbelse patriarchaat, of men probeert de ondergeschikte positie van de vrouw te omzeilen door te beweren dat deze een gevolg was van de zondeval en we als vrouw in Christus daarvan zijn bevrijd. Wanneer Paulus over de ondergeschiktheid van de vrouw schrijft, verwijst hij echter niet naar de zondeval, maar naar de scheppingsorde (1 Tim. 2:11-13; 1 Kor. 11:7-9). 

De ondergeschiktheid van de vrouw is een bijbels gegeven, maar de grote vraag is hoe wij precies dit begrip moeten verstaan. Nader onderzoek laat zien dat het helemaal niet om een negatief begrip gaat. Thomas à Kempis schrijft in De Navolging van Christus dat het om een grote gave gaat: “Het is iets groots gehoorzaam te moeten zijn, onderdanig te leven en zijn eigen heer en meester niet te zijn.

”Ondergeschiktheid duidt niet op minderwaardigheid. We moeten steeds de gelijkwaardigheid van man en vrouw in het oog houden. Een ondergeschikte kan zelfs nog waardevoller zijn dan de persoon aan wie hij gehoorzaamt. Jezus gehoorzaamde aan zijn ouders, terwijl Hij geestelijk superieur was.De eigenlijke betekenis van het bijbelse werkwoord ‘hupotasso’, dat vertaald is met ‘ondergeschikt-zijn’ is dat men zich voegt binnen Gods orde. Het gaat er dan om dat de vrouw zich houdt aan Gods ordening die Hij voor de vrouw heeft bepaald. Dit betekent voor de man dat hij het beslissingsrecht alleen heeft in zaken die met Gods ordening te maken hebben. Het is dus bepaald niet zo dat de man in alles zou mogen heersen over de vrouw. Dan zou hij inderdaad een tiran kunnen worden. Maar het patriarchaat moet er juist op gericht zijn de vrouwelijke kwaliteiten tot hun recht te laten komen. 

Het gaat om de normen voor huwelijk en gezinsleven die God heeft bepaald.God heeft zijn ordening zo ingesteld dat man en vrouw samen kunnen functioneren en de taak kunnen vervullen die Hij aan hen heeft gegeven. De ondergeschiktheid van de vrouw heeft als doel man en vrouw te verenigen en heeft een dienende functie. Stephen Clark legt uit hoe men op velerlei wijze ondergeschikt kan zijn: door de ander te dienen, door samen te werken met de ander, door het leven te wijden aan het ideaal dat de ander voorhoudt, of door het onderwijs van de ander te volgen.En tenslotte moeten we beseffen dat gezag en ondergeschiktheid pas goed kunnen functioneren in een liefdesrelatie - en niet in een machtsstrijd – tussen man en vrouw

Man en vrouw in de gemeente

Er wordt wel eens gezegd dat de ondergeschiktheid van de vrouw in het gezin geldt, maar niet voor haar plaats in de gemeente. Dan dienen we te beseffen dat in het NT de gemeente is opgebouwd volgens het joodse gezinsmodel. De rol van de vader in het gezin staat model voor de rol van de voorganger in de gemeente. Paulus noemt de gemeente het huisgezin van God (Ef. 2:19). Als gemeenteleden zijn we niet allemaal losse individuen, maar in Christus zijn we allen één persoon (Gal. 3:28). De voorganger, die een man is en Christus representeert, leidt de gemeente en is verantwoordelijk voor het zielenheil van zijn gemeenteleden. In de brief aan de Hebreeën lezen we: “Gehoorzaamt uw voorgangers en onderwerpt u (aan hen), want zij zijn het, die waken over uw zielen, daar zij rekenschap zullen moeten afleggen” (13:17). In de NBV is deze zin aldus vertaald: “Gehoorzaam uw leiders en schik u naar hen, want zij waken over uw leven…” Dit is geen correcte vertaling. De vertaler heeft niet begrepen waar het om gaat.

De ondergeschiktheid in het gemeenteleven betekent niet dat de vrouw in de vroegchristelijke gemeente geen belangrijke taken kon vervullen. Wat betreft het functioneren in de gemeente ontdekken we hetzelfde principe van eenheid en verscheidenheid. Man en vrouw zijn geroepen om samen, als een eenheid, in de dienst van de Heer te staan. Anderzijds is er, zoals in het gezin, een taakverdeling.Stephen Clark geeft in zijn boek een verhelderende uiteenzetting van dit principe van eenheid en verscheidenheid in de vroegchristelijke gemeenschap. “Zowel man als vrouw stonden in dienst van de vroegchristelijke gemeenschap door profetie, onderwijs en hulpverlening. We vinden in de Schrift maar weinig verwijzingen naar de activiteiten die vrouwen in deze bedieningen ontplooiden, maar dat geldt ook voor de mannen. Het NT geeft eenvoudig geen gedetailleerde beschrijving van de specifieke activiteiten die tot opbouw dienden van de vroegchristelijke gemeenschap.

De Schrift besteedt meer aandacht aan de ambtsbediening van apostelen en oudsten als dienaars in de vroegchristelijke gemeenschap, maar zelfs dan wordt er weinig gezegd over de specifieke taken die zij verrichtten, hoe zij de dag indeelden en hoe ze omgingen met de mensen voor wie zij verantwoordelijk waren. Ook al zijn hiernaar dus weinig verwijzingen in het NT, er is geen reden te twijfelen dat zowel mannen als vrouwen onderricht gaven, profeteerden en hulp boden in de gemeenten die door Paulus gesticht waren. We hoeven er niet aan te twijfelen dat hetzelfde waar was voor alle vroegchristelijke gemeenten… 

We kunnen geen onderscheid maken tussen de rollen van man en vrouw in de vroegchristelijke gemeenschap wat betreft het soort taken dat zij vervulden. In zowel het gezin als in de christelijke gemeenschap is het kenmerkende onderscheid gelegen in de wijze waarop men de taken vervulde en niet in het feit dat vrouwen een ander soort werkzaamheden verrichtten dan mannen.Het is bijvoorbeeld niet waar dat mannen onderricht gaven en vrouwen hulp verleenden. Toch wordt een verschil zichtbaar in de wijze waarop mannen en vrouwen hun bediening uitoefenden. 

Vrouwen gaven onderricht aan andere vrouwen of aan leden van het gezin en deden dit meer binnenshuis dan in het openbaar. Van hun kant waren de mannen verantwoordelijk voor het geven van onderricht aan de gemeente in haar geheel. Er scheen ook een taakverdeling te zijn in de hulpverlening. De man (diaken) zorgde voor de nodige voorzieningen en de vrouw (weduwe) voorzag in de onmiddellijke behoeften. Dit soort onderscheid hebben we ook in het gezin opgemerkt.Kortom: man en vrouw namen op verschillende wijze deel aan de verscheidene taken, maar van geen enkele activiteit was de vrouw buitengesloten.”

Het spreken van de vrouw

Het principe van eenheid en verscheidenheid willen we nu toepassen op het spreken van de vrouw.Het zwijgverbod voor vrouwen in 1 Korintiërs 14:34 e.v. is een heet hangijzer voor feministen en sympathisanten. Volgens Anselm Grün en veel exegeten kunnen deze verzen niet afkomstig zijn van Paulus, omdat ze strijdig zouden zijn met zijn aanwijzingen in 1 Korintiërs 11:4 e.v.. , waaruit men kan concluderen dat vrouwen in de gemeente mochten bidden en profeteren. Van een conflict tussen de twee teksten is echter geen sprake, als we beseffen dat het in 1 Korintiërs 14 om een specifiek spreken gaat, namelijk het officiële leerambt dat was voorbehouden aan de mannelijke voorganger. Bovendien kunnen we het zwijgverbod pas goed begrijpen als we weten dat de preek in die tijd geen monoloog was, maar een leergesprek met vragen en antwoorden. Mannen mochten vragen stellen, maar vrouwen werden dus geacht niet deel te nemen aan dit ambtelijke leergesprek. Ze mochten wel in de gemeente bidden en profeteren, en op eigen wijze onderwijs geven en evangeliseren.

Tenslotte

We leven thans in een maatschappij die totaal anders is dan in de bijbelse tijden. Zo zijn mannen en vrouwen niet meer zo gescheiden als toen. De vraag is dan ook hoe wij in de moderne maatschappij gestalte kunnen geven aan de bijbelse principes betreffende de man-vrouw verhouding. Maar dat is een ander verhaal. De bedoeling van dit artikel was de bijbelse principes op het spoor te komen.

(Bron: Internet - Drs. Martie Dieperink - is theologe en publiciste)

 Om eens over vrouwen na te denken

Wie denkt dat vrouwen van enkele duizenden jaren geleden voornamelijk thuis bleven, heeft het mis. Vrouwen draaiden volop mee in het werkende leven, zoals hieronder blijkt. Wat waren nu typisch vrouwenberoepen, of beroepen waarin vrouwen vertegenwoordigd waren, in de tijd van het ontstaan van de bijbel?

Zo vinden we veel vrouwen die (buitenshuis) werken als:

Weefster. Dit gebeurde zowel in ateliers en tempels, als thuis. Er werden stoffen, kleren, gewaden en tapijten geweven. Er bestond ook een godin van het weven: Uttu. Uttu verschijnt in de belangrijke mythe ‘Enki en de ordening van de wereld’ aan het eind van deze ordening. Met haar weefkunsten kan zij vloeken afweren, bijvoorbeeld door het spinnen van een magisch zwart-wit draad, dat de patiënt om zijn handen, hoofd en voeten werd gewonden. Weven was in de oude tijd een eervol ambt.

Maalster. Doorgaans maalde men meel, en dit gebeurde op de knieën op de grond met behulp van maalstenen. Voor elk type meel was er een speciale maalsteen. Plaatsen waar o.a. gemalen werd, waren de zogenaamde ‘meelhuizen’ en de ‘vrouwenhuizen’ in de tempels.

Musicienne, zangeres. Op oude reliëfs vindt men afbeeldingen van vrouwen met een lier of tamboerijn. Veel hofhoudingen hadden zowel vrouwelijke als mannelijke musici en zangers in dienst. Daarbij dient vermeld te worden dat velen van hen blind waren of soms zelfs blindgemaakt werden…

Waardin. Bierhuizen waren algemeen verspreid in het oude Nabije Oosten en er zijn vele erotische afbeeldingen gevonden waarbij bier gedronken wordt tijdens het liefdesspel. Vrouwen brouwden vaak thuis het bier (bijvoorbeeld van dadels). Seksualiteit en bier gaan nauw samen: een afbeelding van de godin Isjtar boven de ingang van het ‘café’ gold als amulet voor een winstgevende onderneming. Goed bier stond garant voor een goed ‘vat’ oftewel vulva en baarmoeder: deze vergelijking vinden we terug in de oude liefdesliederen. Echter, wanneer het bier zuur was, werd de vrouw hier eveneens op aangekeken: haar ‘vat’ –haar vulva- zou dat dan ook zijn…

Schrijfster. Veel vrouwen konden schrijven en zij schreven brieven, liefdesliederen, klaagliederen en gedichten in natte klei. Het oudste, ons bewaarde werk op schrift komt van een vrouw uit het Nabije Oosten: de Sumerische prinses-priesteres Enheduanna, dochter van koning Sargon. Ook hadden koninginnen en prinsessen hun eigen schrijfsters in dienst. Er bestond zelfs een godin van het schrijven: dit was in Sumerië de godin Nissaba.

Vrouwen in de bijbelse tijd

Arts. Zeker, er bestonden vroeger al vrouwelijke artsen! Vooral voor gynaecologische kwesties, vaak werden deze vrouwelijke artsen dan vergezeld door een vroedvrouw. Vrouwen hadden doorgaans veel kennis van de medicinale werking van planten en kruiden en ze waren een goede hulp voor zieken. Wellicht daarom was vroeger de god van de geneeskunde een vrouw: de godin Gula, die met een hond werd afgebeeld. Soms ook heette zij Ba’u of Bau.

Klaagvrouw (Jeremia 9:17)
 Er bestonden professionele klaagvrouwen, want het was belangrijk dat er openlijk geweend en geklaagd werd bij begrafenissen e.d. Sumerische vrouwen deden dit doorgaans in hun eigen vrouwentaal: het Emesal. Deze klaagvrouwen waren de vroege christelijke profeten een doorn in het oog: zo beklaagde Ezechiël zich over hun praktijken. Hij nam aanstoot aan deze vrouwen die bij de ingang van de tempels hun rouwklacht lieten horen. Hierbij dient vermeld te worden dat veel van deze tempels, die eerst nog een vrouwelijke god eerden, inmiddels steeds vaker ‘huizen van de Heer’ werden. De vrouwen weigerden echter hun oude eredienst (bijvoorbeeld de bewening van de gestorven Adonis en Tammuz’-de geliefden van Aphroditè en Isjtar) op te geven. Moderne onderzoekers gaan er nu steeds meer van uit dat deze ‘hardnekkige traditie’ een van de redenen is voor de openlijke vrouwvijandigheid van sommige bijbelse profeten.

Naaister (Handelingen 9)
De Bijbel beschrijft het verhaal van Dorcas/Tabitha. Er staat niet zoveel over haar, maar wat er staat is tot inspiratie voor veel christenvrouwen in de loop der geschiedenis. Ze maakte kleding en gaf die weg aan de armen. “Deze was overvloedig in goede werken en weldaden die zij deed” (Handelingen 9:36b). Tabitha verwerkelijkte wat ons de eerste Johannesbrief zegt: “Kinderen laten wij niet liefhebben met [het] woord of met de tong, maar met [de] daad en in waarheid” (1 Joh. 3:18). Een opdracht die ook voor ons vandaag nog geldt!
Aan ieder van ons heeft God iets geschonken, waarmee wij anderen blij kunnen maken. Om het even, of wij goed koken of bakken kunnen, mooi kunnen zingen, geduldig kunnen luisteren of goed met gereedschap om kunnen gaan: er zijn altijd mensen die juist onze hulp nodig hebben.

Leerbewerkster/Tentenmaakster (Handelingen 18:1-3)
Voor het eerst kwam Paulus met deze vrouw in aanraking in Korinthe. Op zijn tweede reis kwam de apostel, na Athene bezocht te hebben, in Korinthe en vond daar een zekere Aquila, een Jood, met zijn vrouw Priscilla, die door keizer Claudius uit Rome waren verdreven. Daar zij, net als hijzelf, tentenmakers waren van hun beroep, nam hij bij hen zijn intrek en werkte met zijn eigen handen anderhalf jaar samen met hen. Hij wilde juist daar, in het rijke en grote Korinthe, laten zien dat het evangelie van God door hem om niet verkondigd werd.

Purperverkoopster (Handelingen 16:14)
Lydia, een eenvoudige purperverkoopster uit de stad Thyatire, was de eerste in Europa die van de Heer de genade ontving om de woorden die God, gesproken door  Zijn dienstknecht Paulus, mocht horen. Lydia was een Griekse vrouw, nee niet meer een heidense, aan de afgodendienst overgegeven vrouw. Zij had zich afgewend van haar afgoden en diende, al voordat Paulus en zijn reisgenoten naar Filippi kwamen, de waarachtige God, de God van de hemel en de aarde, de God Die Zich aan Israël geopenbaard had. Zij had, net als de Romeinse hoofdman Cornelius in Cesaréa, het volk van God lief. Zij was gewoon met anderen die evenals zij déze God wensten te dienen, samen te komen tot het gebed.

Vroedvrouw (Exodus 1:15)
Sifra en Pua zijn twee vroedvrouwen of verloskundigen die genoemd worden in de Bijbel. In Exodus 1 vers 15-22 is het verhaal van deze twee vroedvrouwen te lezen. In het Bijbelboek Exodus wordt onder meer gemeld dat de farao van Egypte de joden wilde uitroeien. Hij beval daartoe dat de vroedvrouwen de pasgeboren jongetjes van de joden moesten doden. De vroedvrouwen weigerden echter om de kinderen te vermoorden. De Bijbel wijst erop dat zij weigerden omdat zij ontzag hadden voor de God van Israël. Tegenover de farao echter zeiden deze vrouwen dat zij de kinderen niet konden doden omdat de joodse kinderen steeds al geboren waren als ze arriveerden.

Voedster en min (Genesis 24:24vv Debora) (Ruth 4:16 Naomi)
Deze worden in de bijbel genoemd..Dikwijls waren zij echter ook slavinnen aan het hof. Baby’s werden doorgaans aan de borst van andere vrouwen dan de eigen moeder gevoed. Voedster van de koningin zijn, was een eervolle titel. Aan het hof was men zeer goed bewust dat het belangrijk was dat er goed voor de voedster werd gezorgd, immers van haar melk was de toekomstige koning afhankelijk.

Women of the Bible

Zakenvrouw. In de rijkere kringen vond je vrouwen die een vooraanstaande positie als zakenvrouw innamen. In twee van de oudste teksten uit Mesopotamië (ca. 3000 v. Chr.) trad een vrouw al handelend op. Tevens verkochten vrouwen huizen en grond, makelaars avant la lettre dus! Verder handelden zij in stoffen en ruilden kostbare metalen en juwelen. Ook vertegenwoordigden sommigen hun man bij het afsluiten van transacties. Vrouwen speelden zeker een belangrijke rol in de internationale handel van stoffen naar Klein-Azië.

Priesteres. Een heel belangrijke functie, en priesteressen waren duizenden jaren geleden zeer talrijk. Zij waren priesteres van een vrouwelijke of mannelijke god. Hierin kwam echter steeds meer verandering toen het patriarchaat -of de mannenmaatschappij- zijn intrede begon te doen. In de bijbelse tijden liep het aantal priesteressen fors terug. Taken van priesteressen waren o.a. het uitvoeren van reinigingsrituelen, offers , het onderhouden van de tempel, bidden voor de gemeenschap, het schrijven van liederen en in bepaalde gevallen het voltrekken van het heilige huwelijk (bijvoorbeeld de seksuele vereniging met een god of de koning). Dit heilige huwelijk kwam vroeger zeer veel voor.

(Bron: Marten Stol, ‘Vrouwen van Babylon. Prinsessen, priesteressen, prostituees in de bakermat van de cultuur’, Utrecht 2012.

 Vrouwen naar Gods hart in de geest van Spreuken 31 

1. Ze hebben vertrouwen in hun Schepper
“Wat kosten vijf mussen? Toch wordt er niet een door God vergeten. Zelfs de haren op jullie hoofd zijn alle geteld. Wees niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.” (Lucas 12:6-7).

2. Ze waarderen de mannen in hun omgeving
“Dus troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld, zoals u trouwens al doet.” (1 Thess 5:11)

3. Ze gebruiken hun handen en armen om te dienen
“Zij is vol daadkracht, onvermoeibaar is ze in de weer.” (Spreuken 31:17)

4. Krachtige vrouwen zijn voor andere vrouwen
“Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.” (Johannes 13:35)

5. Ze spreken waarheid en genade
“Dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben, samen volledig toe groeien naar hem die het hoofd is: Christus.” (Efeze 4:15)

6. Ze omarmen hun vrouwelijkheid
“Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Zij is meer waard dan edelstenen. Haar man vertrouwt op haar en zal daar rijkelijk bij winnen.” (Spreuken 31:10-11)

7. Ze veranderen de wereld
“Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.” (Mattheus 5:14-16)
De sterke vrouw is in alle opzichten krachtig, ze gaat voor eenheid in plaats van gelijkheid

Betekenis voor alle dag

Wandel met God, groei door liefde voor Zijn Woord en in discipelschap, leer je uit te strekken naar anderen en die ander te bemoedige, schep een warme atmosfeer en een tapijt van schoonheid, koester de verplichting je man in liefde te dienen en te eren, bid trouw voor je kinderen en onderwijs ze in het Woord van God.
Laat God Zijn grootste verlangen in jou vervullen. Laat je door Hem veranderen door met je hart en je verstand Zijn wonderlijke werk te omarmen. Je zult blijvende vreugde en vrede vinden in een leven van gebed, een leven dat draait om de juiste prioriteiten, een leven als… Een vrouw naar Gods hart.

 Om eens over mannen na te denken

De rol van de man in de Bijbel begint met leiderschap, maar omvat ook broodwinning en bescherming. Een man zal zijn vrouw nooit kunnen beïnvloeden als hij niet voor haar zorgt. Hij kan eisen stellen en wellicht dat zij hem daardoor volgt. Maar haar hart zal hem nooit werkelijk toebehoren, tenzij hij voorziet in haar behoeften, zorgt voor haar welzijn, en haar zowel lichamelijk als geestelijk beschermt.

Smid (Genesis 4:22) 
In de Bijbel lezen we in het boek Genesis 4:22 over ene ‘Tubal-Kaïn, de vader van de smeden. Allen, die koper en ijzer bewerken’

Schapenfokker (Amos 1:1)
De woorden van Amos, die onder de veeherders was, van Tekóa, dewelke hij gezien heeft over Israël, in de dagen van Uzzia, koning van Juda, en in de dagen van Jeróbeam, zoon van Joas, koning van Israël; twee jaren voor a6de aardbeving.

Opperbevelhebber (1 Samuel 14:50)
En de naam van Sauls huisvrouw was Ahinóam, een dochter van Ahimáäz; en de naam van zijn krijgsoverste was Abiner, een zoon van Ner, Sauls oom.

Priester (1 Samuel 1:9)
Toen stond Hanna op, nadat hij gegeten en nadat hij gedronken had te Silo. (En Eli, de priester, zat op een stoel bij een post van den tempel des HEEREN.)

Zilversmid (Handelingen 19 :23-24)
Want een, met name Demétrius, een zilversmid, die kleine zilveren tempelen van Diána maakte, bracht dien van die kunst geen klein gewin toe

Koning (1 koningen 1:33)
En de koning zeide tot hen: Neemt met u de knechten uws heren, en doet mijn zoon Sálomo rijden op de muilezelin die voor mij is; en voert hem af naar 46Gihon.

Wetsleraar (Handelingen 5:34)
Maar een zeker farizeeër stond op in den Raad, met name Gamáliël, een leraar der wet, in waarde gehouden bij al het volk, en gebood dat men de apostelen een weinig zou doen buiten staan.

Leerbewerker (Handelingen 18:1-3)

En omdat hij (Paulus) van hetzelfde handwerk was, bleef hij bij hen en wrocht; want zij waren 6tentenmakers van handwerk.

Pottenbakker (Jes. 41:25)

Een potterbakker is een maker van potten. Van de pottenbakker zegt de Schrift zegt dat hij de klei treedt om ze kneedbaar te maken en zijn werk op een draaischijf vormt (Jer. 18:3). Veel van het gewone aardewerk in het Oosten wordt gemaakt op een zeer eenvoudige manier:

Hoeder (1 Samuel 16:19)
Saul nu zond boden tot Isaï, en zeide: Zend uw zoon David tot mij, die bij de schapen is.

Hoveling (Genesis 37:36)
En de Medanieten verkochten hem in Egypte, aan Pótifar, Farao’s hoveling, overste der trawanten.

Visser (Mattheus 4:18-19)
En Jezus wandelende aan de Zee van Galiléa, zag twee broeders, namelijk Simon, gezegd Petrus, en Andréas, zijn broeder, het net in de zee werpende (want zij waren vissers).

Profeet (1 Koningen 17:24)
Toen zeide die vrouw tot Elía: Nu weet ik dit, dat gij een man Gods zijt, en dat het woord des HEEREN in uw mond waarheid is.

Landbouwer (Genesis 3:17-19)
In tegenstelling tot Adam en Eva, die niet hoefden te zwoegen voor hun levensonderhoud voordat zij zondigden, moest Kaïn vanaf het begin hard werken om hun eigen voedsel te produceren, was landbouwer en oogstte van de grond.

Schaapherder (Genesis 3:17-19)
In tegenstelling tot Adam en Eva, die niet hoefden te zwoegen voor hun levensonderhoud voordat zij zondigden, moet Abel werken als een schaapherder en zijn broer Kaïn was landbouwer en oogstte van de grond.

Hoofdtollenaar (Lucas 19:1-2)
En zie, daar was een man, met name geheten Zachéüs; en deze was een 3overste der tollenaars, en hij was rijk;

Fluispeler (Mattheüs 9:23vv)
Toen Jezus in het huis van de overste kwam en de fluitspelers en het misbaar makende volk zag, sprak Hij: Gaat heen, want het meisje is niet gestorven maar slaapt. ' Doch ze lachten Hem uit. Toen al dat volk buitengezet was, trad Hij naderbij, greep haar hand en het meisje stond op. Het verhaal hiervan deed de ronde door heel die streek.

Citer speler (Openbaringen 14:2v)
En ik hoorde uit de hemel een geluid als het gedruis van vele wateren en het dreunen van de donder. En het geluid dat ik hoorde, was de klank van citerspelers die op hun citers speelden.
En zij zongen een nieuw lied, staande voor de troon en voor de vier dieren en de oudsten.

 Mannen naar Gods hart in de geest van 1 Samuel 16

1. Ze doen wat de Schepper van hen vraagt
Zoals ook in Handelingen 13:22 aangegeven wordt: David was een man die alles deed wat God van hem vroeg. Soms duurde het even, soms had David een bestraffing van God nodig om weer te gaan zien wat God van hem vroeg, maar David kwam altijd weer uit bij God.  Kan ik dat van mijzelf zeggen? Doe ik alles wat God van mij vraagt? Of negeer ik God soms gewoon?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik God nog veel te vaak beheer, dat ik kies voor mijn eigen dingen, mijn eigen wil, mijn zin door proberen te drijven. Dat is iets waar ik God heel hard nodig heb, dat is iets wat ik aan God moet overgeven. Een man naar Gods hart geeft zichzelf elke dag, elk moment van de dag, over aan God en Zijn wil.

2. Ze handelen naar Gods wil
Een man naar Gods hart doet dus wat Gods wil is, net zoals Jezus alleen deed wat Hij God de Vader had zien doen (Johannes 5:19). Maar hoe doet een man naar Gods hart deze dingen dan? Want uit mijzelf kan ik dit niet, ik ken mijzelf, dat lukt mij niet. In 1 Samuel 16 wordt verteld over de zalving van David, hij werd aangewezen door God als de koning van Israël. Vers 13 geeft aan dat toen David gezalfd werd met olie, hij de Geest van God over zich kreeg.

3. Ze weten: zonder de Geest van God gaat het niet
David had de Geest van God nodig, David kon het ook niet uit zichzelf. Ik vind dat een grote geruststelling dat zelfs een man als David niet uit zichzelf Gods wil kon doen. Er is dus hoop voor mij! Ik heb Gods Geest nodig, ik heb het nodig dat de Heilige Geest in mij woont, in mij werkt, door mij heen werkt. Elke dag heb ik Zijn leiding nodig. Ik kan niet zonder Zijn liefdevolle stem, zonder Zijn Woord dat mij leert over Wie Hij is. Alleen door de Geest van God kan een man, een normale man, een man naar Gods hart worden.

Betekenis voor alle dag

Neem kennis van de waardevolle adviezen om geestelijk te blijven groeien, stand te houden wanneer het tegenzit, goed om te gaan met je verantwoordelijkheden, je vrouw en kinderen lief te hebben en te leiden,
bij alles wat je doet de Heere te vertegenwoordigen.
Gaandeweg zul je de voldoening ervaren die voortvloeit uit een leven naar Gods wil. En aan het eind ontvang je de allergrootste beloning, wanneer de Heere zegt: ‘Goed gedaan, goede en trouwe dienstknecht!’