Hoe zit het eigenlijk met de schepping?

De Schepper is de Almachtige, die het heelal tot in de verste uithoeken bestuurt, de grote God der goden, Heer der hemelse legerscharen, de allerhoogste, de Oppermajesteit aan de ene kant.
Wij mensen daarintegen zijn zwakke mensen, klein, breekbaar en machteloos.
Het evangelie: zulke nietige mensenkinderen die vertrouwelijke omgang mogen vinden met de Almachtige. Immers, waar zijn wij veiliger dan in de schaduw van die almachtige Schepper én Onderhouder van hemel en aarde ?!
Veel mensen met evonzovele vragen.

Op de keper beschouwd is het niet zo verwonderlijk dat alle mensen zich al eeuwenlang afvragen hoe de wereld is ontstaan. Er gaat geen dag voorbij of je wordt er bij bepaald. Zo zal het jou ook wel gaan: waar komt dit alles om mij heen eigenlijk vandaan?

Het is even natuurlijk dat er op die vraag al veel antwoorden bedacht zijn. Antwoorden die onderling sterk verschillen. Er zijn bijvoorbeeld de mythen die vroegere volken kenden. Verhalen over het ontstaan van mens en dier, water en land. Die ver- tellingen zijn meestal sterk bepaald door plaatselijke omstandigheden. Soms speelt een hoge berg een rol en een andere keer staat in de verhalen de zee centraal.

Er is veel bedacht door mensen

Al die verhalen en mythen zijn bedacht door mensen en van vader op zoon overgeleverd. Er werden steeds nieuwe elementen aan het verhaal toegevoegd. Het zijn fantasieën die je geen stap dichter bij de waarheid brengen.
Vaak speelden in de mythen bepaalde natuurverschijnselen een belangrijke rol. Maar naarmate er meer begrip ontstond van de natuur, bleef steeds minder overeind van de verhalen. De kennis van de mens nam toe, de mythen en sagen verdwenen.

Vertel het aan de kinderen - GOD DIE ALLES MAAKTE

Héél lang geleden was er nog helemaal niets, alleen maar een woeste donkere leegte. Er waren geen bloemen of bomen, geen dieren en ook geen mensen. Kun jij je dat voorstellen dat er nog geen mens bestond? Vreemd hè?
Maar weet je wie er wel bestond…God!
God was er altijd al, Hij is er nu en Hij zal er altijd zijn.
Er is nooit een moment geweest dat God er niet was.

Toen ging God iets heel moois maken, iets waar wij nu nog steeds van mogen genieten, luister maar…
God zei: "Ik wil dat er licht is." En toen was er licht. God noemde het licht: Dag, en het donker noemde Hij: Nacht.
Zo was er verschil tussen dag en nacht en God wilde dat het licht er voortaan altijd zou zijn.
God was er blij mee en zag dat het goed was.
Het werd donker, de nacht kwam en daarna weer het licht in de morgen.
De eerste dag.

Toen maakte God de mooie blauwe lucht, waar de wolken langs zweven. Dit deed Hij door het water te scheiden dat beneden was en boven.
Die mooie luchten noemde God: Hemel. Het werd weer avond en weer morgen.
De tweede dag.

God wilde dat het woeste water zich terugtrok, zodat er ook land zou ontstaan.
En zo gebeurde het.
Het water bruiste nog wel, maar het kon niet meer overal komen, alleen daarwaar God het wilde.
Het samengevloeide water noemde God: Zee, en het droge land noemde Hij: Aarde.
En op die aarde zag je allemaal mooie groene puntjes verschijnen en ze werden steeds groter. God liet prachtige bloemen, bomen en planten groeien, in allerlei
soorten.
God was er blij mee en zag dat het goed was. Het werd avond en weer morgen.
De derde dag.

Ook maakte God de zon, de maan en duizenden sterren.
De zon heerste over de dag, ze straalde aan de blauwe hemel en verwarmde de aarde, zodat de bloemen blij hun kopjes ophieven naar het licht.
De maan scheen over de slapende aarde en verlichtte de donkere nacht, samen met wel duizenden flonkerende sterren.
Nu zouden de dagen en de nachten elkaar altijd aflossen.
Ook de dagen, jaren en eeuwen zouden komen en gaan.
God was er blij mee en zag dat het goed was.
Weer kwam de avond en een nieuwe morgen.
De vierde dag.

En God wilde dat er vissen zouden zijn in de zeeën en rivieren.
Ook wilde Hij vogels in de lucht. Zo gebeurde het.
Het water was niet leeg meer, het krioelde van levende wezentjes, vissen en allerlei andere dieren die in het water plonsden en speelden.
In de lucht vlogen schitterende vogels en je kon het getjilp en gezang horen van de vogels in de bomen. Zij zongen het hoogste lied tot eer van God, hun
Schepper.
God zegende deze dieren en gaf hun de aarde om te wonen.
Zij maakten God blij en Hij zag dat het goed was.
De avond kwam en een nieuwe morgen. De vijfde dag.

Daarna maakte God al de dieren in allerlei soorten, de wilde dieren, het vee en de kruipende dieren. Toen was de aarde vol van leven. Overal waren dieren, in de bergen, op de dalen, langs de zeeën en rivieren, in de woestijnen.
Alles wat God gemaakt had maakte Hem blij en Hij zag dat het goed was.

Maar het allermooiste moest nog komen.
Hij zei, Ik wil mensen maken die op Mij lijken, die Mij kennen en die van Mij kunnen houden.
Toen maakte God uit het stof van de aarde de mens, het allermooiste wezen dat op aarde bestaat en Hij blies Zijn levensadem in de neus van de mens.
De mens mocht gaan zorgen voor Gods prachtige schepping, voor de aarde en voor al de dieren die er op leefden.
God zegende de mens en gaf hem de hele aarde om daar op te leven en gelukkig te zijn.
En God zag alles wat Hij gemaakt had en het maakte Hem zo blij, want het was zeer goed!
Toen kwam de avond en weer een nieuwe morgen.
De zesde dag.

Op de zevende dag rustte God van Zijn werk.
Hij zegende die dag en maakte van de zevende dag een rustdag.
Voortaan zou de zevende dag een bijzondere dag zijn, een dag tot eer van God.

Zo maakte God de hemel en de aarde.
Zo machtig is onze God.
Het is in onze ogen niet te begrijpen, want wij zijn maar kleine mensjes en God is zoveel machtiger en groter.
God houdt heel veel van Zijn schepping en in het bijzonder van de mens.
Daar hoor jij ook bij, jij bent ook een schepsel van God en God wil niets liever dan dat Zijn kinderen gelukkig zijn.
Dat was het doel van Zijn schepping, dat mensen gelukkig zullen leven, dicht bij Hem.
Hij houdt van jou en jij mag van Hem houden, daar word je blij van.

Wat is de schepping toch mooi - zie de bloemenpracht

Lees hier over : 1 - Het Ruime Hemelrond

Lees hier over : 2 - Vogels in de Bijbel

Lees hier over : 3 - Dieren in de Bijbel

Lees hier over : Genesis-Toegelicht-Toegepast 

Bekijk eens : CREATOR 

HIER NOG MEER INFORMATIE

Wat is de oorsprong van alle dingen ?

Die vraag is actueel. Ook vandaag aan de dag geeft men een antwoord op die vraag. Het antwoord van de evolutietheorie. Uitgangspunt in deze theorie is de gedachte dat het lagere, de meer ontwikkelde vormen uit de eenvoudiger zijn voortgekomen. Uit dode organische stof zou volgens deze theorie, in de loop van miljoenen jaren, en door lange reeksen van vermveranderingen, uiteindelijk de mens zijn ontstaan. Processen, waarbij toeval een grote rol speelt. De evolutietheorie wordt op zeer verschillende manieren uitgewerkt. Maar ondanks grote onderlinge verschillen blijft de grondgedachte gehandhaafd.

Veronderstellingen

Als je de evolutie-theorie nader bestudeert, blijkt al gauw dat deze leer van veel veronderstellingen uitgaat. Veel geleerden zullen dat ook wel erkennen. Toch houdt men, bij J gebrek aan andere verklaringen, bij gebrek aan andere verklaringen, vast aan deze theorie. En men hoopt vurig op het vinden van een afdoend bewijs voor de juistheid ervan. Men hoopt nog steeds de 'missing link', de ontbrekende schakel te vinden.

Zekerheden.

Er waren mythen, er zijn weten- schappelijke theorieën. Maar er is geen zekerheid. Welnu, wat niemand weet, waarover wel veel gefantaseerd is, staat duidelijk in de Bijbel. Op de eerste bladzijden. God maakt dat bekend. Gen. 1 : 1. 'In den beginne schiep God de hemel en de aarde. ' God schiep niet maar een oerstof, waaruit zich alles als vanzelf ontwikkelde. Hij gaf aan elk schepsel zijn wezen, zijn gestalte, zijn gedaante en zijn manier van leven. God schiep ook de mens. Adam en Eva. De eerste man en vrouw. En zij mochten wonen en werken in de Hof van Eden, het Paradijs. De Bijbel is betrouwbaar. In latere studies komen we daar op terug. Die betrouwbaarheid geldt ook voor de eerste hoofdstukken van de Bijbel in het boek Genesis. Wat zegt de Bijbel over het ontstaan van de wereld?

De beschrijving van de schepping vindt je in Genesis 1 en 2.

Een kort overzicht van wat er gebeurde op de zes scheppingsdagen vindt je hieronder:

1e dag. God schept het licht. Hij noemt het licht dag en de duisternis nacht.

2e dag. God maakt scheiding tussen de wateren. Het uitspansel noemt Hij hemel.

3e dag. Het water vloeit samen en het droge komt tevoorschijn. Het droge noemt God aarde en het water noemt Hij zee. Op deze dag worden ook de planten en de bomen geschapen.

4e dag. God schept de zon, de maan en de sterren: De hemellichamen zijn er om scheiding te maken tussen de dag en de nacht. Ze dienen als aanwijzing van vaste tijden, dagen en jaren.

5e dag. God maakt de waterdieren en de vogels.

6e dag. God schiep de landdieren: het vee, kruipende dieren en wilde dieren. Vervolgens besloot God de mens te maken, naar zijn evenbeeld, om heerschappij te voeren over alle andere schepselen. God schiep eerst de mens (als hem) en in tweede instantie als man en vrouw (hen). Hij zegende ze met de woorden, "Wees vruchtbaar en wordt talrijk" en heers over de vissen, vogels en alle dieren die op aarde rondkruipen. Aan het eind van deze dag, na de schepping van de mens, staat er "God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was.

7e dag. Op de zevende dag zou Gods Schepping voltooid zijn, en rustte hij. Die dag wordt door God heilig verklaard. In Exodus 20:11, in de Tien geboden, wordt deze gebeurtenis aangehaald bij het verbod om op de sabbat werk te verrichten.

En dan staat er na de beschrijving van de schepping in Genesis I: 31 'En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed. ' Je vindt hier geen bijzonderheden over de schepping. God heeft alleen , dat laten opschrijven, wat wij moeten weten. Moeten weten om Hem te kennen en te erkennen als de Schepper van alles om ons heen. Méér vond Hij kennelijk niet nodig.

Wat mogen we wel weten?

Als je weet en gelooft dat God alles geschapen heeft, kijk je heel anders tegen allerlei dingen aan. Achter alles om je heen, achter alles wat geschapen is, zie je dan God zelf. Als je bijvoorbeeld door de natuur loopt, kun je de grootheid en de almacht van God zien. En ervaren. Zoals bijvoorbeeld de dichter van Psalm 19. In het tweede vers van die Psalm lezen we: 'De hemelen vertel- len Gods eer, en het uitspansel verkondigt het werk Zijner handen. ' En in Psalm 147 kun je lezen: 'Hij geeft sneeuwals wol, Hij strooit de rijp als as, Hij werpt Zijn ijs als stukken; wie kan bestaan voor Zijn koude?'

Behalve dat de Bijbelons vertelt dat God de maker van de wereld is, kunnen we ook lezen dat Hij dat alles nog steeds in stand houdt en regeert. Zelfs in onze tijd waarin alles moge- lijk lijkt, kan er geen enkel schepsel uit eigen kracht leven. De Schepper geeft het leven. Hij is het ook die het terug kan nemen. In het besef dat God de schepper is van de wereld om je heen en ook die wereld in stand houdt, zul je zorgvuldig met die schepping moeten omgaan. Niet zozeer uit eerbied voor het leven op zichzelf, maar vooral uit eerbied voor de Maker en Gever van het leven. Achter de schepping staat de Schepper.
Pas dus op je tellen.

Je loopt zo gauw het gevaar, dat je het leven en de natuur als zelfstandige grootheden ziet. De Bijbel zegt het anders. In Jesaja 64 : 8 staat: 'Maar nu, Here, Gij zijt onze Vader; wij zijn het leem, Gij zijt onze Formeerder en wij allen zijn het werk van Uw hand'. De gedachte dat het leven op zichzelf staat is een gevolg van de leer van de evolutie. Soms zelfs wordt, bijvoorbeeld in oosterse godsdiensten, geleerd dat de natuur en het leven in zichzelf goddelijk zijn. Maar de Bijbelleert ons allereerst eerbied voor God. En daaruit vloeit de eerbied voor de natuur en het leven voort.

De plaats van de mens

Genesis 1 : 27: 'En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. De mens is de kroon op het werk van God.
De woorden beeld en gelijkenis wijzen één zaak aan. De beide woorden kunnen ook wel samengevat worden in het woord evenbeeld. De woorden betekenen niet dat de mens uiterlijk op God zou lijken of een beetje goddelijk is. Als de mens het 'evenbeeld' van God wordt genoemd betekent dat, dat de mens is aangesteld als de levende vertegenwoordiger van God op aarde. Uit naam van God moet hij rechtvaardig heersen over al het geschapene. In Genesis 1 : 28 staat: 'En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerpt haar, heerst over de vissen der zeeën, over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat op de aarde kruipt.

Toen God overzag wat Hij geschapen had, was alles goed. Met andere woorden: alles functioneerde zoals God dat wilde. Adam en Eva konden hun taak volkomen uitvoeren. Niet gehinderd door enig gebrek konden ze leven en werken. Hun leven mocht een groot feest zijn. Een feest ter ere van hun Maker, hun God, die alles schiep tot Zijn eer.

EVOLUTIE - illusie van het evolutionisme

Inleiding
Het evolutionisme is een strekking die door onze gecultiveerde westerse wereld algemeen aanvaard is. De doorsnee burger leeft met de gedachte dat hij ‘van de apen’ afstamt. Daartegenover staat het creationisme, dat veel minder populair is. Creationisten zijn wetenschappers die geloven in de schepping door God, zoals het in de Bijbel beschreven staat. (Genesis 1 vers 27).

1 De grenzen van de wetenschap

‘Iedere serieuze natuuronderzoeker moet wel een vorm van religieus aanvoelen kennen. Het is namelijk bijna ondenkbaar dat de ongelooflijk delicate samenhangen die hij ziet, door hem voor het eerst zijn overdacht. In het onbegrijpelijke heelal openbaart zich een grenzeloos verstand.’
(Albert Einstein, Duits-Amerikaans natuurkundige, 1879-1955)

Het mensdom heeft veel kennis vergaard. De wetenschap heeft veel vooruitgang geboekt door het nauwkeurig onderzoeken van de natuur. In deze geseculariseerde en positivistische tijd zijn sommige mensen echter té enthousiast door te denken dat voor alles een wetenschappelijke verklaring te vinden is en dat geen geheimen onopgelost zullen blijven. Dit laatste is onwaar. Wanneer de mens vragen heeft over zijn oorsprong en het ontstaan van de aarde en het heelal, kan hij zijn antwoord onmogelijk vinden in de wetenschap, juist omdat de wetenschap– de bestudering van verschijnselen op de aarde en in het heelal – deel uitmaakt van de aarde en het heelal. De wetenschap kan zichzelf niet verklaren. Als de wetenschap het gebied van de oorsprong van de materie en het leven betreedt, gaat ze haar boekje te buiten.

Dit is nu net wat het evolutionisme op een slinkse manier probeert te doen. In haar arrogantie verwerpt ze God als rechtstreekse Schepper van hemel en aarde en wil ze het ontstaan van de wetenschap zélf (en dus met wetenschappelijke middelen) verklaren. Daartoe gaat ze als volgt te werk. Eerst herleidt ze de verscheidenheid van het leven tot een algemene cel en zegt ze dat het proces ‘van cel tot mens’ volledig door huidige natuurwetten gestuurd wordt. Dit wordt de evolutietheorie genoemd. Vervolgens (teruggaand in de tijd) reduceert ze deze ‘simpele’ cel tot een brok materie en pretendeert ze dat het proces ‘van dode materie tot levende cel’ eveneens op wetenschappelijke wijze verloopt. Dit is de theorie van de chemische evolutie. Het bestaan van materie wordt ten slotte verklaard door de oerknaltheorie: het heelal zou ontstaan zijn uit een ‘explosieve toestand van onmetelijk grote dichtheid en hoge temperatuur’.
De argeloze leek is bevredigd en overtuigd. Op het eerste gezicht is het evolutionisme heel aannemelijk. Op het tweede gezicht helemaal niet. In hoofdstuk 2 en 3 worden deze drie theorieën getoetst aan de wetenschap en zal blijken dat ze alledrie pseudo-wetenschappelijk zijn.

Maar al zou het hele proces van materie tot mens volgens wetenschappelijke natuurwetten verlopen, dan nog zou er één probleem overblijven, dat al te vaak over het hoofd gezien wordt: volgens de wet van behoud van massa kan er nooit iets uit niets ontstaan. Het ontstaan van de aarde en het heelal zal binnen ons wetenschappelijk systeem altijd een ‘wonder’ blijven, iets dat niet wetenschappelijk verklaard kan worden. Het scheppingsverslag in de Bijbel is om die reden even ‘wonderlijk’.

2 Van dode materie tot levende cel

2.1 De oerknaltheorie
We kunnen met het heelal niet experimenteren, zoals in een labo. Astronomen kunnen alleen kennis vergaren via de lange weg van het meten van de stralings- en deeltjesstromen, die door deeltjestellers en telescopen op aarde en in satellieten geregistreerd worden. Nadien moet die zeer beperkte informatie in het kader van een kosmologische theorie geïnterpreteerd worden. Dr. Norbert Pailer, een befaamd astronoom, zegt m.b.t. de oerknal:
‘Het is paradoxaal, dat de interpretatie van de oorsprong van ons heelal door nieuwe feiten en theoretische gevolgtrekkingen steeds verdachter wordt, maar des te meer door theoretische hulpconstructies wordt ondersteund, hoezeer de feiten dit ook weerspreken.’
Edwin Hubble, de man die oorspronkelijk het heelal ‘liet exploderen’, bekent:
‘De ontdekking van de ruimte eindigt in een nevel van onzekerheid... We tasten zoekend langs spookachtige meetfouten.’
In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, heeft het oerknalmodel geen been om op te staan. De drie belangrijkste ‘pijlers’, namelijk de gemeten roodverschuiving van de spectra, de microgolfachtergrond en de heliumverdeling, zijn verre van sluitende bewijsstukken. Tal van kosmische verschijnselen blijven onverklaarbaar.

2.1.1 Een gebeurtenis zonder oorzaak
De ultieme vraag "waardoor is de oerbal, die zich in een ‘eeuwig’ evenwicht bevond, ontploft?" heeft geen antwoord.

2.1.2 De hoge graad van orde in de kosmos
Orde is een eigenschap van God die we terugvinden in de ontzagwekkende kosmos. Planeten, sterren, sterrenstelsels, clusters en superclusters,... alle getuigen ze van een kosmische structuurhiërarchie. Het is voor de oerknaltheorie een raadsel hoe die structuren vanzelf gevormd zouden zijn uit een expanderend gas.

2.1.3 Zware elementen op grote afstand
Het is bewezen dat tot in de verst verwijderde quasars koolstof en andere zware elementen aanwezig zijn. Dit dwingt de voorstanders van de oerknaltheorie te veronderstellen dat er ongeveer een miljard jaar na de oerknal, toen de eerste quasars opdoken, al meerdere generaties van zware, koolstof producerende sterren moeten hebben bestaan. Tot op heden ontbreekt hiervan elk spoor.
Hoe dieper de astronomen bij hun waarnemingen in de ruimte doordringen of – om in het model te blijven – hoe dichter ze bij de oerknal komen, des te minder koolstof ze zouden moeten aantreffen. Elke verder weg liggende quasar met zware elementen stelt de oerknaltheorie zwaar op de proef.

2.2 De chemische-evolutietheorie
Evolutionisten geloven in ‘spontane generatie’. Volgens hen ontstonden vier tot vijf miljard jaar geleden door toedoen van ultraviolet licht, bliksem en vulkanisme grote organische moleculen uit kleine organische moleculen zoals methaan, ammoniak, waterstof, koolstof en stikstof. De grote moleculen werden door de regen neergespoeld in een ‘oersoep’ waaruit de eerste eiwitten en de eerste levende cellen zich ontwikkelden.
Chemische evolutie is gebaseerd op blind toeval maar toch nemen evolutionisten aan dat alle processen zich ten gunste van de chemische evolutie hebben afgespeeld. Hiertoe moet aan de volgende voorwaarden worden voldaan:
Bliksem en zonlicht mag kleinere moleculen wel samenvoegen maar mag de grotere moleculen niet afbreken.
Het water moet zich op bepaalde momenten vermengen met de organische moleculen, en op andere momenten – wanneer het de theorie goed uitkomt – net niet.

De juiste moleculen moeten in de juiste hoeveelheden, in de juiste volgorde en op het juiste moment aanwezig zijn.
Om een functioneel celmetabolisme te verzekeren, is er rond de cel een halfdoorlaatbaar membraan nodig die welbepaalde voedingsstoffen opneemt en afvalstoffen afgeeft. Dit membraan is op zijn beurt ook gemaakt van eiwitmoleculen, die alleen samenwerken als ze bij elkaar worden gehouden door... een halfdoorlaatbaar membraan.
Voor de ‘vertaling’ van het ‘4-letterig genalfabet’ naar het ‘20-letterig amonizuuralfabet’ zijn bijzonder gespecialiseerde ‘vertaaleiwitten’ nodig. Deze eiwitten kunnen alleen gevormd zijn m.b.v. van andere eiwitten die op hun beurt alleen kunnen gevormd zijn door... vertaaleiwitten.
Er moet een perfecte structuur aanwezig zijn en alle stoffen moeten op elkaar afgestemd zijn. Omdat losse eiwitten elkaars vijanden zijn en elkaar automatisch uitschakelen, moet elk eiwit vanaf het begin zijn eigen vastgestelde plaats hebben.
Aangezien een cel heel snel afsterft, moet het vanaf het begin al voorzien zijn van een celdelingmechanisme om zich te kunnen voortplanten. Anders was de voorafgaande moeite tevergeefs geweest.
Zo kan het rijtje nog langer gemaakt worden. Op zichzelf genomen zijn geen van de stappen helemaal onmogelijk. In principe is alles mogelijk; het is alleen uiterst onwaarschijnlijk. Zelfs om een eenvoudig eiwit, bestaande uit 100 aminozuren, samen te stellen, zijn er al 20100 of ongeveer 10130 mogelijkheden. Aangezien de hoogste schatting van de ouderdom van de aarde 1017 seconden bedraagt, is de statistische waarschijnlijkheid voor het ontstaan van het juiste eiwit zo klein, dat ze mag beschouwd worden als nihil. Toch blijven evolutionisten geloven dat alles mogelijk is, ‘als je het toeval maar voldoendetijd geeft’ (zie hoofdstuk 5).

3 Van cel tot mens: de evolutietheorie

Inleiding
Een sluitend bewijs voor de evolutietheorie bestaat niet. Daar is iedereen het mee eens. Er zouden daarentegen wel heel wat overtuigende aanwijzingen voor evolutie zijn, komende uit verschillende takken van de wetenschap. Alles schijnt naar dat ene punt te wijzen: evolutie. In het volgende hoofdstuk zullen we verschillende disciplines van de wetenschap aan het woord laten en zien wat ze ons werkelijk leren.

3.1 Genetica

3.1.1 Enkele begrippen

3.1.1.1 Micro-evolutie
Micro-evolutie is de variëteit binnen de grenzen van dezelfde soort t.g.v. recombinatie van stukjes chromosoom bij de bevruchting. Micro-evolutie is eigenlijk geen evolutie. Het is louter een tot uiting komen van een reeds bestaand repertoire van genetische variatie. Er is absoluut geen genengroei. (Zie ook onder 3.1.1.3 Variatie.)

3.1.1.2 Macro-evolutie
Macro-evolutie is evolutie over de grenzen van de soorten heen. Dit is wat men doorgaans verstaat onder ‘evolutie’. Macro-evolutie wordt niet waargenomen in de natuur.

3.1.1.3 Variatie
Variatie is de genetische verscheidenheid op vlak van lichaamseigenschappen zoals gestalte, oogkleur, enz. Er worden geen genen toegevoegd, noch verwijderd, noch herschikt. Het algemene bouwplan verandert dus niet. Voor de ingewijden: de allelen veranderen, de genen niet. (Zie ook onder 3.1.1.1 Micro-evolutie.)

3.1.1.4 Mutatie
Een mutatie is een afwijking in de genen door inwerking van UV-, X-, of kosmische stralen of door chemische stoffen. Er worden geen genen toegevoegd, wel vernietigd of (in het beste geval) herschikt. De genencombinatie verandert dus wel, maar steeds in de negatieve zin! In normale omstandigheden werpen ze geen voordelen af.
Er is echter een klein percentage gevallen in de natuur waar een mutatie toch positief of neutraal kan uitdraaien. Het dier zoekt gewoon een andere omgeving op waar het geen hinder ondervindt van zijn afwijking.02 Een voorbeeld daarvan is de pigmentloze ijsbeer die niet opvalt in sneeuwgebieden.
Merk op dat alle mutaties in essentie negatief blijven! Alle levende organismen op aarde worden mettertijd genetisch armer. Volgens de genetica is er in de natuur geen constructief maar een destructief proces aan de gang. Ook de mens degenereert. Gemiddeld komt per mens één mutatie voor, zoals kleurenblindheid, bloederziekte, of één of andere allergie.

3.1.1.5 Natuurlijke selectie
Natuurlijke selectie (‘het overleven van de sterkste’) is in zekere zin ook negatief omdat het variatie tegenwerkt. Het zal bepaalde variatievormen uitschakelen en aldus elke populatie homogener en eentoniger maken.

3.1.2 Historisch overzicht:de evolutie van de evolutietheorie
± 2000 jaar geleden: Griekse filosofen met evolutionistische ideeën.
1809: Lamarck: publiceerde als eerste zijn evolutionistische gedachten.
1859: Darwin:
Op de Galapagoseilanden trof hij een grote variatie vinken- en schildpaddensoorten aan die hem deed besluiten dat elke soort afstamt van een andere, primitievere soort. Hij zag dus micro-evolutie en veronderstelde macro-evolutie. Als biologisch mechanisme voor die macro-evolutie gaf hij ‘variatie’ en ‘natuurlijke selectie’ op. Variatie berust op toeval en natuurlijke selectie zou een positieve richting aan dat toeval moeten geven.
1865: de wetten van Mendel:.
Variatie is eindig. Het komt volgens een vast, zelfs te voorspellen patroon tot stand en gaat de grenzen van de soort niet te buiten. Mendels bevindingen werden in zijn tijd niet au sérieux genomen.
1901: De Vries: ontdekt mutaties
1919: Morgan: ontdekt wetten i.v.m. mutaties
De jaren 30: neodarwinisten:mutatie i.p.v. variatie.
Zij deden een beroep op natuurlijke selectie en het kleine percentage ‘positieve’ mutaties (zie hierboven) als mechanisme voor macro-evolutie. Ze beweerden (onterecht) dat die 1% mutaties op lange termijn macro-evolutie kunnen teweegbrengen.
1940: Goldschmidt en Schindewolf: sprongmutaties i.p.v. een serie minuscule mutaties.
Zij verwachtten van hun denkbeeldige ‘sprongmutaties’ dat de evolutie plots een aanzienlijk stuk verder zouden brengen door het produceren van een ‘hopeful monster’: zeg maar zoiets als een vogel uit een reptieleëi.03
De jaren 70: Gould en Eldredge: punctualisme i.p.v. gradualisme.
Zij rakelden de theorie van Goldschmidt en Schindewolf terug op en lanceerden het begrip ‘punctuated equilibrium’ (onderbroken evenwicht): evolutie verloopt met sprongen, afgewisseld met lange perioden van stasis.04
1980: Chicagoconferentie van leidende evolutionisten:
‘De centrale vraag van de Chicagoconferentie was of de mechanismen die ten grondslag liggen aan de micro-evolutie, kunnen worden geëxtrapoleerd om de verschijnselen van de macro-evolutie te verklaren. Met het risico de standpunten van enige personen tijdens de bijeenkomst geweld aan te doen kan als antwoord een duidelijk ‘Nee’ worden gegeven.’05
Lewin schrijft ook dat ‘de besprekingen af en toe onordelijk en zelfs heftig waren,’ en dat ‘vele personen van mening waren dat de bijeenkomst een keerpunt in de geschiedenis van het evolutiedenken was.’
1982: ter gelegenheid van de honderjarige herdenking van Darwins’ sterfdag:
‘De waarheid is dat wij een eeuw na Darwins dood nog steeds niet het geringste bewijs of ook maar een plausibele voorstelling ervan hebben hoe de evolutie werkelijk heeft plaatsgevonden -, en in de laatste jaren heeft dat tot een buitengewone reeks controversen in de hele wereld geleid... De evolutionisten onder elkaar bevinden zich bijna in oorlogstoestand. Er hebben zich allerlei soorten van sekten gevormd die een of andere wijziging in Darwin voorstaan of zich zogenaamd ‘terugtrekken in het Lamarckisme’... Hoe en waarom (de vermeende) evolutie werkelijk plaatsvond, daarvan hebben wij niet de geringste voorstelling en wij zullen haar waarschijnlijk ook nooit krijgen. Het zal eenvoudig Gods geheim blijven.’06

3.2 Moleculaire biologie
Het cytochroom C is een eiwit dat nodig is bij de ademhaling van alle planten en dieren en dat uit 100 aminozuren is opgebouwd. Het is zo dat het verschil in de aminozuurvolgorde van het cytochroom C van verschillende diergroepen groter wordt naarmate de uiterlijke verschillen tussen de diergroepen groter worden. De aminozuurvolgorde bij paard en hond – twee zoogdieren die nauw met elkaar verwant zijn – verschilt 6%. Bij paard en schildpad – twee heel verschillende dieren – is het verschil in volgorde groter, namelijk 22%.
Dit feit wordt aangehaald als bewijs dat er evolutie is. Wat je niet leest in evolutieboeken, is het volgende. Als we het cytochroom C van totaal verschillende organismen vergelijken met het cytochroom C van een bacterie en een vis, stellen we vast dat de verschillen ongeveer even groot zijn.
Er is dus geen enkele soort die kan gelden als overgangsvorm. Een opgaande lijn van primitief naar meer ontwikkeld, van vis over amfibie en reptiel naar zoogdier, bestaat helemaal niet. Geen enkele diergroep kan gezien worden als voorouder van een andere groep. Elke groep is op zichzelf staand en uniek. (Zie ook 3.5.2)

3.3 Anatomie

3.3.1 Homologe organen
Een vergelijkende studie van organen van gewervelde dieren leidt tot de vaststelling dat er een zekere overeenkomst in de structuur bestaat. Op grond van dit wetenschappelijke feit ordenen evolutionisten de organismen trapsgewijs in een systeem en zeggen dan: ‘ziehier een aanwijzing voor evolutie’. Deze interpretatie van de werkelijkheid is allesbehalve wetenschappelijk.
Daar alle organismen leven op dezelfde aarde, onderhevig zijn aan dezelfde zwaartekracht en andere natuurwetten, dezelfde lucht inademen, hetzelfde water drinken, enz. is het alleen maar redelijk dat een wijze Schepper ze alle zou ontwerpen volgens hetzelfde basispatroon en waar nodig wijzigingen zou aanbrengen.
Nu we toch aan het vergelijken zijn, even het volgende. Stel dat een buitenaards wezen onze aarde bezoekt en een studie maakt van ons schoeisel. Hij zou sportschoenen zien, sandalen, klompen, schoenen met veters, schoenen zonder veters, pantoffels, enz. Hij zou ze kunnen classificeren volgens een geordend systeem en vervolgens besluiten: ‘dit schoeisel heeft zich uit elkaar ontwikkeld!’ Deze redenering is ongerijmd.
De overeenkomst in het bouwplan vormt zelfs een driedubbel probleem voor de evolutietheorie. Het is op grond van toeval niet te verklaren dat er binnen een organisme zoveel gelijkenissen bestaan tussen bijvoorbeeld voor- en achterpoten en tussen voor- en achterpoten onderling. Hoe is het mogelijk dat dezelfde structuren vier keer door blind toeval onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan?

3.3.2 Rudimentaire organen
Rudimentaire organen zijn organen waarvan men denkt dat ze geen functie hebben. Evolutionisten noemen ze ‘restanten van vroeger’ en zien hierin een aanwijzing voor evolutie.
Deze conclusie is ongegrond. Geen enkel orgaan in het lichaam moet beschouwd worden als nutteloos. Vroeger dachten geleerden dat de mens meer dan honderd rudimentaire organen had, zoals amandelen, lymfeklieren, de blindedarm, de schildklier, enz. Naarmate onze kennis echter toeneemt, neemt het aantal rudimentaire organen af...
Overigens, als rudimentaire organen toch zouden bestaan en vroeger wel een lichaamsfunctie zouden hebben, zou dit een bewijs zijn van degeneratie (zie 3.1), niet van een opwaartse evolutie. Er moet bewezen worden dat organismen nieuwe organen krijgen, niet dat zij oude verliezen.

3.4 Embryologie
Toen de Duitser Häckel op het einde van de 19de eeuw de oppervlakkige gelijkenis tussen embryo’s van verschillende organismen waarnam, zocht hij hierin een bewijs voor de evolutietheorie. Hij meende dat de embryonale ontwikkeling van de mens een korte herhaling zou zijn van de evolutie van eencellige tot mens. Hij vond de gedachte zo fascinerend, dat hij het ‘de fundamentele wet van de biogenesis’ noemde. Om zijn idee kracht bij te zetten, stelde hij embryo-diagrammen op. Later bleek dat deze vervalst waren.
Ook bij Häckel was de wens de vader van de gedachte. Het is nuchter bekeken maar heel normaal dat verschillende organismen in het embryonale stadium uiterlijk op elkaar gelijken. Ieder meercellig organisme op aarde moet namelijk beginnen met één cel, die zich daarna begint te delen en te differentiëren. Dit blijkt gewoon de beste oplossing te zijn om bepaalde lichaamsdelen te laten ontwikkelen.
Sir Arthur Keith, bestuurslid van het ‘Royal College of Surgeons of England’ en voormalig lid van het Koninklijk Antropologisch instituut, heeft verklaard:
‘Er werd verwacht, dat het embryo de stadia van zijn voorouders uit het dierenrijk van de laagste tot de hoogste vorm opnieuw zou doorlopen. Nu de verschijningsvormen van het embryo in alle stadia bekend zijn, is het algemeen gevoelen er een van teleurstelling; het menselijk embryo is in geen enkel stadium als van de apen. Het embryo van een zoogdier gelijkt nooit op dat van een worm, een vis of een reptiel. De embryologie voert geen enkele bewijsvorm vóór de evolutiehypothese aan.’

3.5 Paleontologie
De paleontologie is de wetenschap die zich bezighoudt met de studie van fossielen. De zuivere en wetenschappelijke paleontologie spreekt in het voordeel van de zondvloed (zie hoofdstuk 4). De vooringenomen en pseudo-wetenschappelijke paleontologie spreekt in het voordeel van de evolutieleer. Deze laatste zullen we onder dit punt ontmaskeren.

3.5.1 Een verkeerde datering van fossielen

3.5.1.1 De datering aan de hand van gidsfossielen
Gidsfossielen zijn fossielen die over de hele wereld en – naar men aanneemt – in slechts één soort aardlaag voorkomen. Volgens evolutionisten zijn het overblijfselen van planten of dieren die in een bepaald tijdperk geleefd hebben en daarna zijn uitgestorven. Ze fungeren als maatstaf voor de datering van andere fossielen:
‘Wanneer in een vreemde formatie een gidsfossiel gevonden wordt, is het gemakkelijk die speciale gesteentelaag te dateren en te correleren met andere afzettingen op verre afstanden, die dezelfde soort bevatten.’07
De volgende feiten tonen de onbetrouwbaarheid van deze datering aan:

3.5.1.1.1 circelredenering tussen bevooroordeelde paleontologen en geochronologen
Geochronologen bepalen de leeftijd van de aardlagen door de fossielen die erin gevonden worden, terwijl paleontologen de leeftijd van de fossielen bepalen door de aardlagen waarin zij gevonden worden. Eerst gaat men er dus van uit dat de evolutietheorie waar is en dat de fossielen in een bepaalde volgorde – van eenvoudig naar complex – moeten verschijnen. Daarna worden dezelfde fossielen gebruikt om de evolutietheorie te bewijzen.

3.5.1.1.2 ‘levende gidsfossielen’
Af en toe ontdekt men ‘levende gidsfossielen’: gidsfossielen waarvan plots levende exemplaren opduiken. Tot 1938 bewees een vondst van de Coelacanthus bijvoorbeeld dat een aardlaag 70 tot 220 miljoen jaar oud was, omdat deze vis nooit in een later tijdperk werd gevonden... totdat men in 1938 en later deze soort levend aantrof in de buurt van Madagascar! Een laag waarvan de evolutionisten zeggen dat hij 200 miljoen jaar oud is, kan dus ook 5000 jaar geleden gevormd zijn.

3.5.1.2 Radiometrische datering
Het dateren van gesteenten en fossielen m.b.v. radioactieve stoffen kwam pas in gebruik, nadat de hele geologische tijdsindeling van de evolutie al was uitgewerkt m.b.v. gidsfossielen. Omdat het werd ingevoegd in een bestaand systeem, kan het niet gelden als een onafhankelijke dateringsmethode. Dr. Morris zegt in dat verband:
‘Er zijn zoveel bronnen van mogelijke fouten of verkeerde interpretatie bij de radioactieve datering, dat de meeste van zulke data verworpen worden en helemaal nooit gebruikt worden, vooral wanneer zij niet overeenstemmen met de vroeger overeengekomen data.’

3.5.1.2.1 de koolstof-14-methode
Uit stikstof en neutronen ontstaat in de atmosfeer radioactieve koolstof onder invloed van kosmische straling. Die radioactieve koolstof (C-14) zit – evenals gewone koolstof (C-12) – in het CO2 dat door planten wordt opgenomen en komt via de planten ook terecht in het lichaam van de dieren. Wanneer een plant of dier sterft, houdt de koolstofstroom op en valt de radioactieve koolstof mettertijd uiteen in gewone koolstof. Om nu de verstreken tijd te berekenen sinds het afsterven van het organisme moeten 3 factoren gekend zijn:

1. de oorspronkelijke verhouding C-14 tot C-12
Deze waarde is niet gekend. Recente metingen schijnen er op te wijzen dat er tegenwoordig 25 % meer C-14 wordt gemaakt dan dat er vervalt. Dit heeft alles te maken met de intensiteit van de kosmische straling. Deze is op zijn beurt afhankelijk van o.m. het aardmagnetisme en de hoeveelheid water in de atmosfeer. Het bombardement van kosmische straling wordt door het aardmagnetisch veld afgebogen en wordt door waterdamp afgeschermd van de aarde. Aangezien vóór de zondvloed het aardmagnetisch veld sterker was (zie 5.2) en er meer waterdamp in de atmosfeer aanwezig was (zie 4.1.1), was de intensiteit van de kosmische straling kleiner en zat er bijgevolg veel minder C-14 in de atmosfeer.
Evolutionisten veronderstellen echter dat de oorspronkelijke verhouding C-14 tot C-12 dezelfde was als in nu levende organismen. Daarom zijn hun bekomen ouderdoms-bepalingen vaak veel te hoog.

2. de vervalsnelheid van C-14
Er wordt aangenomen dat deze constant is: om de 5730 jaar vervalt de helft C-14 tot C-12. Tenminste, dat is wat nu gemeten wordt. De vervalsnelheid kan opgedreven geweest zijn door bijvoorbeeld de ontploffing van een ster in de buurt van onze planeet. Een grotere vervalsnelheid zou een minder hoge ouderdom opleveren.

3. de huidige verhouding C-14 tot C-12
Deze waarde is wel gekend.

3.5.1.2.2 de uraniummethode
De uranium-loodmethode wordt gebruikt voor bepalingen van hoge ouderdom omdat het radioactieve uranium een kleine vervalsnelheid heeft; radioactief uranium vervalt tot lood met een halveringstijd van 1016 jaar.
Ook aan deze methode kleven enkele bezwaren. Net zoals bij de C-14-methode is de oorspronkelijke hoeveelheid uranium niet gekend en is het mogelijk dat de vervalsnelheid veranderlijk geweest is. Maar wat meer is, is het feit dat geen enkel systeem in de natuur gesloten is. Enerzijds wordt uranium in een gesteente gemakkelijk door water weggespoeld. Anderzijds neemt gewoon lood gemakkelijk kleine deeltjes (vrije neutronen) op van de omliggende rotsen zodat het bijzondere lood ontstaat dat van uranium afkomstig is. Door het wegspoelen van uranium en het veranderen van lood lijkt het dat er veel uranium is uiteengevallen en dat de rotsen dus heel oud zijn.

3.5.1.2.3 de kaliummethode en de rubidiummethode
De kalium-argonmethode en de rubidium-strontiummethode worden geijkt op de uranium-loodmethode en zijn dus even onbetrouwbaar. Zo leverde modern vulkanisch gesteente, in 1801 gevormd bij Hawaï, met de kalium-argonmethode een ouderdom op van meer dan 1 miljard jaar.

3.5.1.3 Conclusie
- De kalium- en de rubidiummethode zijn geijkt op de uraniummethode.
- De uraniummethode is geijkt op de datering met gidsfossielen.
- De datering met gidsfossielen is geijkt op de evolutietheorie.
3.5.2 Geen tussenvormen
Het is vreemd dat het evolutieproces in de loop van miljoenen jaren organismen zoals sponzen, kwallen, zeesterren, wormen en slakken elk als een apart staaltje zou afgeleverd hebben en dat deze ‘primitieve’ maar desondanks hedendaagse organismen sinds al die tijd op dat niveau zouden hebben blijven hangen.
Het is opmerkelijk en tegelijk verdacht dat voor het opstellen van de evolutiestamboom men zijn toevlucht neemt tot hedendaagse – eventueel recentelijk uitgestorven – organismen die tot een welbepaalde afgegrensde klasse behoren. De echte overgangsvormen tussen eencelligen en meercelligen, vis en amfibie, reptiel en zoogdier, of wat dan ook, ontbreken gewoonweg. (Zie ook 3.2)
Charles Darwin vroeg zich af:
‘Als er volgens deze theorie onnoemelijk veel overgangsvormen moeten hebben bestaan, waarom vinden we ze dan niet ingebed in de diverse lagen van de aardkorst?’
Hij gaf de onvolmaaktheid van de geologische registratie als reden op. De geologische registratie is nu echter al behoorlijk geperfectioneerd, zodat deze verklaring op dit moment onbevredigend is. J. Adler en J. Carey schreven in hun verslag van de Chicagoconferentie van leidende evolutionisten in oktober 1980:
‘De aanwijzingen uit de fossielen leiden nu op overweldigende wijze van het klassieke darwinisme vandaan dat de meeste Amerikanen op de middelbare scholen geleerd hebben... Hoe meer de wetenschappers naar overgangsvormen tussen de soorten gezocht hebben, des te meer werden zij gefrustreerd.’
De weinige overgangsvormen die aangedragen worden, kunnen weerlegd worden en zijn niet overtuigend. De skeletten die aangedragen zijn als zijnde ‘de schakels tussen aapmens en mens’ zijn opgegraven onder louche en twijfelachtige omstandigheden.
In dit bestek zou het te ver voeren een volledige bespreking van deze kandidaat-overgangsvormen te geven.

3.6 Conclusie
We hebben gezien dat de evolutieleer over de hele lijn faalt. Feitelijk volstaat reeds het falen op het genetische basisniveau om ze volledig te verwerpen. Het probleem is dat in deze tijd met een groot informatie-aanbod geen enkele wetenschapper nog méér dan één vakgebied kan overzien. Specialisten zijn zich wel degelijk bewust van de zwakheden van de evolutietheorie wat hun eigen vakgebied betreft, maar blijven zich troosten met de gedachte dat de andere vakgebieden althans genoeg bewijzen voor evolutie opleveren.

4 De zondvloed

Wie Genesis 6 tot 8 er op naleest, weet dat de zondvloed een wereldwijde catastrofe was en dat ze in totaal meer dan een jaar duurde. Het was niet zomaar een lokale overstroming. Stormwinden, kolkende watermassa’s, vulkanen en aardbevingen vernietigden de hele toenmalige bevolking, exclusief acht mensen en de dieren in de ark.

4.1 Het lenteachtige klimaat vóór de zondvloed

4.1.1 'Wateren en wateren'
‘En God zeide: Daar zij een uitspansel in het midden der wateren, en dit make scheiding tussen wateren en wateren.’ (Genesis 1:6)
De atmosfeer van de aarde – de wateren boven het uitspansel – was vóór de zondvloed anders dan nu. Ze bevatte bijzonder veel waterdamp waardoor de leefomstandigheden op aarde ideaal waren. Door de warmte en grote vochtigheid groeiden planten zeer goed, temeer omdat er een ideale hoeveelheid CO2 in de lucht zat: waarschijnlijk tien maal zoveel als nu. De atmosfeer vormde een ‘waterdichte’ bescherming tegen ultraviolette en kosmische stralingen. Bijgevolg werd de vorming van C-14 belemmerd (zie 3.5.1.2.1). Er traden ook geen schadelijke mutaties op en de verouderingsprocessen verliepen zeer langzaam. Uit de geslachtsregisters van Genesis 5 en 11 blijkt dat sommige voorvaders van Noach meer dan 900 jaar oud werden. (zie Bijlage 1) De mensen waren toen ook groter: ‘De reuzen waren in die dagen op de aarde,...’ (Genesis 6:4a). Ook dieren werden groter dan nu, vooral reptielen omdat deze dieren hun hele leven lang blijven doorgroeien.

4.1.2 Fossielen van tropische dieren overal ter wereld
Tropische dieren zoals leeuwen, olifanten, antilopen, enz. schijnen eens over het gehele aardoppervlak geleefd te hebben. In Europa kwamen apen, olifanten en nijlpaarden voor. Zelfs op de Zuidpool moet er ooit een subtropisch klimaat geheerst hebben.

4.2 Het grote fossielenarchief en het vlugge ontstaan van sedimenten
Fossilisatie is in principe een zeldzaam voorkomend proces. In normale omstandigheden worden organische resten opgeruimd door de natuur en valt er geen spoor meer te bekennen. Slechts in uitzonderlijke gevallen zal een organisme na het afsterven fossiliseren, namelijk wanneer het snel bedekt wordt met sediment en bijgevolg afgesloten wordt van zuurstof.
Toch is de omvang van het fossielenarchief enorm groot. Als verklaring hiervoor geven evolutionisten de hoge ouderdom van de aarde op. Dit is een actualistische redering: bij het reconstrueren van het verleden wordt er van uitgegaan dat alle huidig waarneembare verschijnselen zich steeds op dezelfde manier en heel geleidelijk voordoen. Deze uitleg klinkt logisch en acceptabel. Creationisten verwijzen naar de zondvloed; dit is een catastrofistische redenering en is – wegens de gegeven feiten – nog méér logisch en acceptabel.

4.2.1 Massagraven
Bij Los Angeles liggen tienduizenden soorten planten en dieren uit verschillende klimaten en tijdperken bij elkaar. In Californië liggen over een oppervlakte van 10 km² meer dan 1 miljard vissen gefossiliseerd. In Siberië zijn massa’s mammoeten (meer dan 1 miljoen!) bewaard gebleven, vaak met voedsel nog in hun muil. Op elk continent zijn massagraven van dinosaurussen gevonden. In China bijvoorbeeld is op 4000 meter hoogte (!) 70 ton dinosaurusfossielen gevonden. In België liggen tienduizenden dinosaurusbotten en hele skeletten opgestapeld in een laag van 30 meter dik. Door de evolutietheorie zijn nooit bevredigende verklaringen voor zulke massagraven gegeven.

4.2.2 Steenkool- en olielagen
Uitgestrekte steenkool- en olielagen getuigen van respectievelijk een weelderige plantengroei en een overvloedige dierenbevolking waaraan eensklaps een einde is gekomen. Steenkoollagen kunnen onmogelijk ontstaan zijn door een langzame opeenhoping van bladeren en resten van bomen in een moeras.

4.2.3 Gigantische dinosaurusfossielen en bomen dwars door meerdere lagen heen
Op vele plaatsen in de wereld zijn versteende bomen gevonden die dwars door meerdere steenkoollagen heen steken of zelfs op de kop staan. Zo heeft men bij Newcastle een fossiele boom van 18 meter lengte gevonden, die schuin door 10 steenkoollagen heen stak. Dit is een bewijs dat de lagen snel na elkaar zijn ontstaan want anders was de boom in tussentijd verrot.
Hetzelfde geldt voor de reusachtige dinosaurusfossielen. Zelfs als zo’n enorm schepsel op zijn zij ligt, is het soms nog 5 meter hoog. Als de aardlaag millimeter na millimeter zou zijn ontstaan, zou het al lang zijn weggerot voordat het helemaal bedekt was.

4.3 De volgorde van de fossielen in de geologische kolom
De volgorde van de fossielen in de geologische kolom is grosso modo dezelfde als die waarin dier en mens zijn verzwolgen door de zondvloed: eerst de zeedieren, dan de amfibieën, gevolgd door de trage landdieren, en tenslotte vogels, zoogdieren en mensen die, vertrekkend naar hoger gelegen gebieden, als laatste overweldigd werden door het wassende water.

4.4 Aardlagen
Het is opmerkelijk dat 75 % van de aardlagen op het land gevormd zijn door water. Er zijn ook aardlagen die op zichzelf speciale geologische fenomenen zijn en die getuigen van de zondvloed. Enkele voorbeelden:

4.4.1 De Grand Canyon
De Grand Canyon bestaat uit perfect horizontale aardlagen met een totale dikte van 1500 meter. De Coloradorivier heeft er scherpe en symmetrische meanders achtergelaten. Dit kan enkel gebeurd zijn wanneer de bodem nog zacht was omdat in harde rotsen een rivier niet symmetrisch kan meanderen en tegelijkertijd een diepe geul kan uitslijten. De Grand Canyon is dus waarschijnlijk gevormd in de loop van enkele maanden.

4.4.2 Aardlagen op de Matterhorn en de Mythentop
Op de Zwitserse bergen Matterhorn en Mythentop liggen eveneens oude aardlagen boven jongere aardlagen. Enkel de top van de bergen is verschoven en er zijn geen breukvlakken te zien. De enige manier waarop de verschuiving gebeurd kan zijn is door een bedekking met water, toen de lagen nog zacht waren.
Evolutionisten daarentegen geloven niet in een overstroming van bergen en sommigen opperen dat de Matterhorn, samen met andere bergen, zomaar over een afstand van zo’n 100 km is verschoven tot op de plek waar hij nu ligt. De Mythentop zou zelfs helemaal uit Afrika zijn komen schuiven.

4.5 Enkele gevolgen van de zondvloed

4.5.1 De continentendrift
In deze tijd nemen wetenschappers een uit elkaar drijven van de continenten waar. Deze kleine beweging is slechts de nasleep van de veel grotere beweging tijdens en/of na de zondvloed.08

4.5.2 De schuine stand van de aardas
‘Voortaan zullen, zolang de aarde bestaat, zaaiing en oogst, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht, niet ophouden.’ (Genesis 8:22)
Deze tekst komt na de beschrijving van de zondvloed en suggereert dat vanaf dat moment de afwisseling van de seizoenen van start is gegaan of dat m.a.w. de aardas een hoek aan van 23°27’ heeft aangenomen.

4.5.3 Een ijlere atmosfeer en diepere oceanen
‘..., op die dag braken alle kolken der grote waterdiepte open en werden de sluizen des hemels geopend.’ (Genesis 7:11b)
Het water waaruit de zondvloed putte was niet alleen afkomstig van de wateren onder het uitspansel maar ook van die erboven. Bijgevolg werd de dichtheid van de atmosfeer kleiner en de hoeveelheid water op aarde groter. Vandaag is meer dan 70% van het aardoppervlak bedekt met water en een enorme hoeveelheid water ligt onder de vorm van ijs opgestapeld in de poolgebieden.
4.5.4 Het ontstaan van regen
‘Mijn boog stel Ik in de wolken, opdat die tot een teken zij van het verbond tussen Mij en de aarde.’ (Genesis 9:13)
De regenboog, die Noach en zijn gezin nog nooit eerder hadden gezien, wijst op het ontstaan van regen. Omdat de lucht vóór de zondvloed verzadigd was aan waterdamp, werd de aarde bevochtigd door een zware dauw.
‘..., want de HERE God had het niet op de aarde doen regenen, en er was geen mens om de aardbodem te bewerken maar een damp steeg op uit de aarde en bevochtigde de gehele aardbodem.’ (Genesis 2:5b-6)

4.5.5 IJstijden?
Het is mogelijk dat de zondvloed gepaard ging met bewegende ijsmassa’s of dat ze gevolgd werd door koudere periodes, maar dit betekent daarom nog niet dat er ijstijden en tussenijstijden van duizenden jaren hebben plaatsgevonden.
In Australië is aangetoond dat 55 miljard m³ grof sedimentatiegesteente dat vroeger beschouwd werd als een gletsjerafzetting van een ijstijd, in feite gevormd werd door modderstromen onder water. Morenen, gegroefde rotsen, afgeslepen rotsblokken, zwerfkeien op kilometers hoge bergen,… al deze verschijnselen kunnen het best verklaard worden door de werking van een wereldwijde watervloed zoals beschreven is in de Bijbel.

4.5.6 Een moeizame aanpassing aan het nieuwe klimaat
De afstammelingen van de zonen van Noach gingen zich elk in een gebied vestigen. De nakomelingen van Sem trokken naar Mesopotamië, die van Jafet naar Europa en die van Cham naar Egypte en Afrika. Ze waren het nieuwe, ongure klimaat niet gewoon en hadden moeilijkheden om beschutting en voedsel te vinden. Beetje bij beetje leerden ze werktuigen vervaardigen, eerst uit steen, daarna uit metaal. Ze werden genoodzaakt om intensief voedingsgewassen te telen en vee te houden. De eerste landbouwactiviteiten vindt men terug bij Semitische volkeren, in de zogenaamde ‘vruchtbare sikkel’.09

4.6 Zondvloedverhalen bij volken over de hele wereld
Bij in totaal meer dan 80 volken en stammen, verspreid over de hele wereld (Australië, China, India, Noord-Amerika, Peru, Scandinavië, ...) zijn zondvloedverhalen aangetroffen. Zonder dat ze de laatste duizenden jaren contact met elkaar gehad hebben, vertellen ze allemaal het verhaal van een man die zijn familie of vrienden m.b.v. een soort boot redt uit een grote watervloed, waarbij dieren ook een rol spelen.

5 De ouderdom van de aarde

Volgens de Bijbel is de aarde minder dan 10.000 jaar oud. Daarentegen wordt – onder invloed van het evolutionisme – doorgaans een ouderdom van de aarde van ongeveer 5 miljard jaar onderwezen.
In hoofdstuk 2 hebben we gezien dat chemische evolutie veel tijd eist: ‘Alles is mogelijk als je het toeval maar voldoende tijd geeft.’ Ook voor de evolutie van cel tot mens willen evolutionisten graag een hoge ouderdom van de aarde: ‘Gegeven dat micro-evolutie wordt waargenomen en de kennis dat de aarde miljarden jaren oud is, mag ervan uit worden gegaan dat er macro-evolutie is.’10 M.a.w.: volgens sommige evolutionistisch ingestelde genetici is ‘micro + tijd = macro’. Afgezien van het feit dat die stelling op zich geen steek houdt (zie 3.1), is die tijd hen niet gegund. Ziehier de feiten.

5.1 Weinig helium
Bij het uiteenvallen van uranium tot lood wordt helium gevormd. Dit helium ontsnapt na verloop van tijd uit het gesteente waarin het is ontstaan en komt zo in de atmosfeer terecht. Maar de hoeveelheid helium in de atmosfeer is zo klein, dat dit kan zijn ontstaan in amper een paar duizend jaar. Indien het uiteenvallen van uranium al 5 miljard jaar bezig zou zijn, dan zou er 100.000 maal zoveel helium in de atmosfeer aanwezig moeten zijn.

5.2 Het aardmagnetisme in verval
Het is een feit – hoewel niet algemeen gepubliceerd – dat het aardmagnetisch veld tamelijk snel aan het vervallen is. Sinds 1835 zijn gegevens bekend over het magnetisch veld van de aarde (zie Bijlage 2). Uit deze gegevens kan men afleiden dat het aardmagnetisme elke 1400 jaar halveert. 10.000 jaar geleden moet het magnetisch veld van de aarde even sterk geweest zijn als van een ‘magnetische ster’. Een aarde die ouder is dan 20.000 jaar is onmogelijk aangezien de energie, gepaard gaande met het aardmagnetisme, zo groot zou zijn dat de aardkern gewoonweg niet bij elkaar zou hebben kunnen blijven.
Tegen deze feiten werpen evolutionisten hun ‘dynamohypothese’ op. In de aardkern zou een dynamo zijn die elektrische stromen opwekt, nodig om het magnetisme te bekrachtigen gedurende meer dan 4,5 miljard jaar. Ten eerste moet men zich realiseren dat er geen mechanisme bekend is dat de elektrische stroom zou kunnen opwekken in de dynamohypothese. Ten tweede is het zo dat er geen echt bewijs is dat de dynamo bestaat.

5.3 De aardrotatie in verval
De rotatiesnelheid van de aarde neemt gestadig af. Indien de aarde miljarden jaren oud zou zijn, zou de aardrotatiesnelheid vroeger zo hoog zijn geweest dat alle land bij de evenaar zou terechtgekomen zijn in een 10 km hoge wal.

5.4 Kosmisch stof

5.4.1 Op de aarde
Jaarlijks valt op de aarde 14 miljoen ton kosmisch stof. Dit stof bevat 2,5 % nikkel. Jaarlijks komt dus ongeveer 350.000 ton nikkel op de aarde terecht. Wanneer we aannemen dat al dat stof door de rivieren naar de oceanen gebracht wordt en wanneer we weten dat de oceanen ongeveer 3.300 miljoen ton nikkel bevatten, komen we op een ouderdom van de aarde van 9000 jaren.

5.4.2 Op de maan
Aangezien de maan ontstaan zou zijn uit dezelfde oermassa en op hetzelfde moment als de aarde, loont het de moeite na te gaan hoe oud de maan is. Eind jaren 60 hebben de Amerikanen dit onderzocht en kwamen ze tot verrassende vaststellingen.
Geleerden hadden berekend dat per jaar meer dan een miljoen ton stof uit de ruimte op de maan valt. In de waan dat de maan 5 miljard jaar oud was, verwachtten ze een stoflaag van vele meters dik. Uit voorzorg werden zelfs grote platte schotels onder de poten van de maanlander geplaatst opdat hij niet al te ver in het stof zou wegzakken. Tot hun grote verbazing troffen ze op het maanoppervlak slechts één centimeter kosmisch stof aan!11

5.5 Korteperiodekometen
Kometen beschrijven een langgerekte baan om de zon. Elke keer als ze dicht bij de zon komen, verliezen ze, door verdamping, een deel van hun materiaal, hun ‘staart’. Op grond van dit verdampen is berekend dat kometen niet langer kunnen bestaan dan ongeveer 10.000 jaar.
Om dit probleem te ontlopen, hebben evolutionistisch ingestelde astronomen geopperd dat de korteperiodekometen in het zonnestelsel aangevuld worden, zodat er altijd kometen om de zon draaien als deel van het zonnestelsel. Sommige denkbeelden over de aanvulling van kometen zijn op zijn minst gezegd vreemd, andere grenzen aan het belachelijke. Een zo’n bizar idee is dat ze gevormd werden door vulkanen op Jupiter; er is geen kracht bekend die de zwaartekracht van Jupiter overwint. De meeste ideeën over het aanvullen van kometen bevatten zoveel hiaten, dat er maar één enige populariteit heeft gekregen – dat van Oort. Hij heeft gesuggereerd dat er een onmetelijke wolk of schil van 200 miljard kometen om het zonnestelsel zit en dat heel vaak onder invloed van een passerende ster er één in het zwaartekrachtsveld van het zonnestelsel getrokken wordt. De ‘oortwolk’ bevindt zich gemakshalve ‘buiten de grenzen van de zichtbare waarneming’.

5.6 De lichtsnelheid
Wanneer het heelal minder dan 10.000 jaar oud is, rijst de vraag: hoe is het mogelijk een ster te zien, die verder weg is dan 10.000 lichtjaar, want het kost meer dan 10.000 jaar voor het licht om de afstand van die ster naar de aarde af te leggen?
Als mens is het moeilijk zich te verdiepen in deze complexe materie en een eensluidend antwoord te vinden. Niettemin bestaat een hypothese die zegt dat het licht zich zou verplaatsten in een gekromde ruimte, de riemannse ruimte. Een ster die zich op een euclidische (dus rechtlijnige) afstand van 10.000 lichtjaren bevindt, zou in de riemannse ruimte slechts 15,7 lichtjaar van ons verwijderd zijn (zie Bijlage 3).

Eindnoten

Eindnoot 01. Jezus Christus, de Zoon van God en de Verlosser van onze zonden, zegt van zichzelf: “Ik ben de Weg, de Waarheid, en het Leven.” (Joh. 14:6)

Eindnoot 02. Het kan ook andersom gegaan zijn: een dier trekt naar een bepaald gebied waar het een bepaalde lichaamseigenschap niet nodig heeft en mettertijd verdwijnt die eigenschap dan ook.

Eindnoot 03. Bedenking: waar kan dit “hopeful monster” een partner vandaan halen? Deze theorie is compleet waanzinnig.

Eindnoot 04. Het punctualisme, een theorie van twee niet-genetici, sloeg in als een bom onder de vaklui. Ze werd aanvankelijk verworpen en scherp aangevallen door de populatiegenetici. Nu echter is het punctualisme een goed, comfortabel onderdeel (of misschien op z’n best een zwakke uitbreiding) van het neodarwinisme, waarschijnlijk om het ontbreken van overgangsvormen te kunnen verklaren. (Zie 3.5.2)

Eindnoot 05. R. Lewin, ‘Evolutionary Theory under Fire’, Science, 21 november 1980, p. 883-887.

Eindnoot 06. The Times, 19 april 1982

Eindnoot 07. J.E. Ransom, Fossils in America, Harper en Row, New York, 1964.

Eindnoot 08. Evolutionisten geloven ook in een samenhangend continent (Pangaea) maar zij situeren het op een ander (virtueel) moment in de geschiedenis. Ze retropoleren de huidige bevindingen – een beweging van 1 tot 15 cm per jaar – en komen uit op 225 miljoen jaar geleden. Bemerk het verschil tussen actualisme en catastrofisme. (zie 4.2)

Eindnoot 09. Grotbewoners zoals de Neanderthaler en de Cro-Magnonmens worden door evolutionisten ten onrechte aangeduid als onze evolutieve voorouders. In werkelijkheid zouden ze in onze maatschappij nauwelijks opvallen.

Eindnoot 10. C. Colby, The Talk. Origins Archive, Introduction to evolutionary biology.

Eindnoot 11. Ook hadden ze verwacht dat onze kleine maan na 5 miljard jaar volkomen afgekoeld zou zijn. De maan bleek echter een warm hemellichaam te zijn met vloeibare kern, magnetisch veld en maanbevingen.

Literatuurlijst

· ANDREWS, E.H., Alles uit niets, Veritas, Alphen aan den Rijn/Brussel, 1983.
· BOS, H., ‘Pleidooi voor meer creationistisch onderzoek’, Bijbel & Wetenschap, jaargang 22 (1997), nr. 199, p. 206-209.
· DELDEN, J.A. van, Schepping of evolutie?, Oosterbaan& Le cointre B.V., Goes, 1977.
· DIXON, D., De planeet aarde, Artis-Historia, Brussel, 1990.
· DOYEN, J., Evolutie weerlegd door wetenschappelijke feiten, Stichting Moria, ?, 1978.
· FLORI, J., Évolution ou creation?, 2de druk, Éditions S.D.T., Dammarie-lès-Lys, ?, 1974.
· GAMLIN, L., De oorsprong van het leven, Artis-Historia, Brussel, 1988.
· GAMLIN, L., Het menselijk ras, Artis-Historia, Brussel, 1989.
· GEUNS, J., Macro/micro in de biologie, 2de druk, Plantyn, Antwerpen/Deur-ne, 1996
· GRAAF, J. van der, Evolutie en geloof, J.H. Kok, Kampen, 1975.
· HAM, K.A., De leugen, evolutie, Biester en Abbes, Almelo, 1995.
· HOBRINK, B., Evolutie, ei zonder kip, 3de druk, Gideon, Hoornaar, 1996.
· HOWITT, F.R., Evolutie, wetenschap of dwaling?, Gideon, Hoornaar, ?.
· KREMER, C., Namaak en vervalsing, Artis-Historia, Brussel, 1993.
· LOEWE, L., Chemische evolutie, een onhoudbare hypothese, Amersfoortse studies nr. 8, Stichting tot Bevordering van Bijbelgetrouwe Wetenschap, Amersfoort, 1991.
· LOUW, C. van der, IJstijden, fantasie of werkelijkheid?, Amersfoortse studies nr. 7, Stichting tot Bevordering van Bijbelgetrouwe Wetenschap, Amersfoort, 1991.
· MURRIS, H.R., ‘Fossiele bodems’, Bijbel & Wetenschap, jaargang 22 (1997), nr. 198, p. 185-187.
· NELSON, B.C., Naar hun aard, Buijten & Schipperheijn, Amsterdam, 1972.
· OUWENEEL, W.J., De ark in de branding, 2de druk, Buijten& Schipperheijn, Amster-dam, 1977
· OUWENEEL, W.J., Evolutieleer in het licht van modern onderzoek, Amers-foortse studies nr. 5, Stichting tot Bevordering van Bijbelgetrouwe Weten-schap, Amersfoort, 1990.
· OUWENEEL, W.J., Operatie supermens, 3de druk, Buijten& Schipperheijn, Amster-dam / De vuurbaak, Groningen, 1978.
· PAILER, N., De oerknal, 2de druk, Amersfoortse studies nr. 22, J.J. Groen en Zoon, Heerenveen 1997.
· REHWINKEL, M., De zondvloed, 3de druk, Buijten & Schipperheijn, Amster-dam, 1972.
· RITLAND, R.M., Hoe is de aarde ontstaan?, Veritas, Den Haag, ?.
· SCHEELE, P., Degeneratie, het einde van de evolutietheorie, 3de druk, Buijten & Schipperheijn, Amsterdam, 1997.
· UTT, R.H., De natuur, ontwerp en ontwerper, Veritas, Den Haag/Brussel, 1975.
· VOORTHUIS, F.J., Vanwaar? Waartoe? Waarheen?, 7de druk, Veritas, ‘s-Gravenhage, 1965.
· WEBSTER, C., La terre, Éditions Vie et Santé, Dammarie-lès-Lys, 1994.
· WHITE, A.J.M., Hoe oud is de aarde?, Werkgroep Schepping, Hengelo, 1985.
· WYSONG, R.L., The creation-evolution controversy, 5de druk, Inquiry Press, Midland, ?, 1981.
· https://www.talkorigins.org/

(algemene site over evolutionisme/creationisme)

HOT ITEM : KLIMAATVERANDERING

Christen en het milieu

Op deze plek een koppeling van psalm 8 aan het onderwerp 'klimaatverandering'. Dat hier niet alleen omdat het een actueel onderwerp is, maar ook omdat psalm 8 ons extra gevoelig maakt voor onze verantwoordelijkheden in dezen. De actualiteit behoeft geen toelichting. Tot in de tv-journaals toe krijgen de alarmerende rapporten van deskundigen aandacht. Minder aandacht krijgt misschien, dat over de aard van de verandering en de oorzaak het laatste
woord nog niet gezegd is.

Veel wetenschappers wijzen de (Westerse) mensheid als de hoofdschuldige aan: onze industriële en op consumeren ingestelde samenleving heeft door de enorme uitstoot van CO2, die nu al tientallen jaren gaande is en die maar zo lastig is in te dammen, een broeikaseffect gecreëerd dat tot opwarming van de aarde leidt. Maar niet alle wetenschappers denken er zo over. Sommigen wijzen op de complexiteit van het klimaat en op eerdere grote schommelingen in de loop van tienduizenden jaren. Ze noemen ook andere oorzaken dan de CO2-uitstoot, zoals activiteit van de zon, en de gigantische ontbossing in Indonesië en Brazilië. Zo waarschuwen zij ervoor om de zaak te simpel voor te stellen. Waar iedereen het echter over eens is, is dat wij mensen nu wel op onze tellen moeten passen.

Dus: die CO2-uitstoot moet echt omlaag. En: we moeten stoppen met die ontbossing, die alleen maar plaats vindt om geld te verdienen aan suikerrietplantages enzovoorts. We moeten ook geld uitgeven aan dijkverzwaring in arme landen en steden - als men dat gedaan had zou New Orleans niet zo zwaar getroffen zijn door de orkaan Katrina! Maar nu komt het: op dit punt hebben christenen een slechte naam. Zij lopen niet voorop als het gaat om deze 'bekering'. Zij behoorden ook niet tot de trekkers van het milieudebat. Vreemd is dat eigenlijk. Aan de ene kant zingen wij graag psalm 8 en hebben wij weet van de verantwoordelijkheid die daarin aan ons wordt toegekend:

U hebt hem bijna een god gemaakt, ...

Hem toevertrouwd het werk van uw handen. (vers 6, 7)
Aan de andere kant wordt in de kerk een mens heel wat eerder vanwege een seksuele zonde aan de schandpaal genageld dan vanwege een milieu-zonde. Hoe komt dat toch? Hebben we voor die laatste een blinde vlek? Vatten wij het begrip 'bekering' te smal op? Of maken wij ons zo druk niet om de toekomst van onze planeet, omdat wij onze zinnen gezet hebben op Gods nieuwe aarde?

Het verkeerde geloof

Er zijn niet-christenen die het nog ergens anders zoeken. Die zeggen: "Dat jullie christenen zo achteraan hobbelen als het om milieuvraagstukken gaat, heeft met jullie geloofsovertuiging te maken. Jullie hebben gewoon het verkeerde geloof, en het verkeerde Boek!"  Reeds dertig jaar geleden is de aanval geopend op - psalm 8. Vers 7, klinkt in de NGB-vertaling anders. Niet: U hebt hem toevertrouwd het werk van uw handen. Maar: Gij doet hem heersen over de weken van uw handen.

Het gaat om dat woord 'heersen'. Ook in Genesis 1:28 tref je het aan, waar de mens als opdracht mee krijgt om de aarde 'onder zijn gezag' te brengen. Degenen die de aanval op de christenen hebben geopend zeggen: "Daar komt het vandaan dat christenen zich zo weinig druk maken om het milieu. De natuurvolkeren voelen zich verwant aan de natuur. Zij voelen zich één met de bomen en de dieren, en zullen zich dan ook nooit aan de natuur vergrijpen.

Het evolutionisme onderstreept hoe waar het is, dat mensen aan bomen en dieren verwant zijn. Inderdaad: laat de mens zich niet verbeelden dat hij een aparte plaats inneemt in de natuur. Hij komt er uit voort en maakt er deel van uit. Als 'hogere diersoort' heeft de mens alle reden de dieren als een soort verre familieleden te zien! Maar heel anders zien de christenen het. Op basis van wat zij lezen in Genesis 1 en Psalm 8 voelen zij zich er boven staan, boven de bomen en de dieren. Zij zien de natuur als onderworpen aan zichzelf. Zij voelen zich niet verwant aan de bomen en de dieren, maar zeggen: 'Ha, ons eigendom! Wij gaan de natuur exploiteren!' Kijk eens naar Amerika. Vroeger woonden de indianen er. Zij gingen vreedzaam met de natuur om. Toen kwamen de christelijke blanken. Die hebben geheerst over de natuur. Met als gevolg dat zij een milieu-puinhoop hebben aangericht!" Met andere woorden: gaat het milieu je ter harte? Kies dan het goede geloof, en klap de Bijbel dicht.

De aanklacht weerlegd

Nu komt het erop aan. Want van tweeën één. Òf de mensen die zo de aanval op het christelijk geloof openen hebben gelijk, en dan moeten we ruiterlijk toegeven dat de natuur van ons christenen weinig te verwachten heeft. Òf ze hebben ongelijk. Maar dan - is het niet voldoende om de aanklacht theoretisch te weerleggen. Natuurlijk - daar begint het wel mee.

Eigenlijk zie je dat al aan de Nieuwe Bijbelvertaling. Die heeft dat woord 'heersen' vervangen door 'toevertrouwen'. Eerlijk gezegd: die woorden dekken elkaar niet helemaal. Toch is deze vertaling wel in de geest van de Bijbel. Want - in de eerste plaats - wat heeft Jezus ook al weer over 'heersen' gezegd? Juist: dat dat bij Hem 'dienstbaar zijn' betekent, vgl. Marcus 10:42,43. Christelijk gelezen roept psalm 8 ons op tot grote dienstbaarheid en zorgzaamheid als het om heersen over de natuur gaat. En in de tweede plaats: psalm 8 is gericht op de heerlijkheid van God.

HEER, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde (vs 2,10)

Wie echt leeft in de geest van de Bijbel, benut de natuur niet voor zichzelf, maar kent als hoogste doel dat Gods naam groot is op aarde! Vgl. de definitie van 'goede werken' die de Catechismus geeft in zondag 33: Werken die gedaan worden uit geloof, tot Gods eer! En dus is dit de vraag: is Gods naam groot in die ontbossing? Is Gods naam groot waar wij traag zijn in het verminderen van de CO2-uitstoot? Is Gods naam groot, waar men geen geld over heeft voor het beveiligen van armen in streken met tropische stormen?

Léven tot Gods eer 

Bekijk hier prachtige Presentatie over de Schepping

Het is dus niet genoeg om de juiste theorie op te stellen en op die manier psalm 8 vrij te pleiten. Er is meer nodig. Wij zullen door een christelijke levensstijl het getuigenis moeten ondersteunen, dat Gods naam staat voor natuurbehoud en niet voor schade aan de natuur.
Het betreft hier echt een zaak van bekering. Ik ga u niet vertellen wat u precies doen moet. Er zijn vele websites die u en jou tips geven hoe je een steentje kunt bijdragen. Wat ik u nu vraag, is om u in het hart te laten raken door Jezus Christus, en in de navolging van Hem psalm 8 te lezen en toe te passen. Gelukkig: over het klimaat heersen wij niet. Het is ons zelfs niet toevertrouwd. Maar wij hebben wel een grote verantwoordelijkheid met betrekking tot de klimaatverandering. De eer van God is in het geding, ook als het gaat om zaken als CO2 of ontbossing of geld voor dijkverzwaring. Het lijkt erop dat wij uiteindelijk uitkomen bij het dilemma waarvoor Jezus ons stelt. Dienen wij God, of de mammon - het geld? (Matteüs 6:24) Zijn wij bereid ons leven anders in te richten in zorgzaamheid voor de ons toevertrouwde aarde, of blijft ons hoogste doel dat ons comfort en ons gewin in stand blijven? Ik roep u op om, in de navolging van Jezus, de eer van God boven alles te stellen en van daaruit uw verantwoordelijkheid te nemen met betrekking tot natuur en milieu en zorg voor de armen. Kies ervoor, onze goede God te dienen, de heiliging van zijn naam na te streven, en goede werken te doen met het oog op zijn eer.

Nadenken over schepping en evolutie ?

Lees dan de volgende dokumenten ook eens: -1- -2- -3- -4- -5-

Paradise Lost

John Milton

AFBEELDINGEN

 1  "Michael Casts out all of the Fallen Angels"

 2  "Satan rises from a burning lake"

 3  "Satan talks to the council of Hell"

 4  "The fallen Angels explor Hell"

 5  Angels of Heaven blow their trumpets in victory

 6  Satan takes his throne in Hell

 7  The Angels look over Hell

 8  Satan talks to Sin and Death

 9  The Fall of Lucifer

10 God with His Son

11  Chaos watches as the Rebel Angels are thrown into Hell

12  Satan is cast out of Heaven and is plunged into Hell

13  The Fall of Satan

14  Satan flies up to Earth

15  Satan hides in Paradise

16   Eve talks to Adam

17   Angels on Guard

18  Two of the Angels talk

19  Satan is cast out the hill of Heaven and is cast in Hell's canyons

20   Adam watches as Eve sleeps

Kijk hier verder . . .

  TOT BESLUIT nog één keer:

Tot niets was Hij verplicht. Toch heeft God het heelal en ook de mens geschapen. Hij heeft gekozen voor deze schepping. Uit liefde. Een bron van troost en een sterk houvast voor ieder die gelooft!

De belijdenis van het schepper-zijn van God spreekt het bijbelse getuigenis na. Prachtig zijn de bijbelgedeelten over Gods scheppingsmacht. Ze geven uiting aan grote vreugde en dienen tot bemoediging.

Kijk naar de Judeeërs in ballingschap. Het volk is radeloos vanwege twijfel: 'Mijn weg is voor de HERE verborgen.' Het geloof wordt aangevochten. Maar dan klinkt de stem van de profeet: Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten? Wie heeft het stof van de aarde met een maatbeker gevat? Wie heeft de bergen gewogen met een waag of de heuvels op een weegschaal? (Jes. 40, 12-31).

Scheiden en vormen

De Almachtige verlost zijn volk en overwint de kwade machten. Hij zondert de zijnen af van de machten van dood en chaos. Een zegenrijke afscheiding!

Daarover spreekt onder meer het scheppingsverhaal. Vandaar dat een van de grootste Nederlandse theologen, dr. Oepke Noordmans, zei: 'Scheppen is scheiden'. God maakt scheiding tussen licht en duister, tussen land en water. Daarmee getuigt het scheppingsverhaal van de overwinningsmacht van God over alle machten die ons bedreigen.

Waar de hemelse Vader zijn scheppingsmacht toont, spreekt Hij een oordeel uit. Hoe zou licht kunnen samengaan met duister? De kerk vindt troost en houvast wanneer ze terugziet naar Gods scheppingswerk.

Maar niet alleen dan. Voortdurend ziet de kerk om zich heen wat herinnert aan dat werk. Overal ziet ze op een of andere manier de hand van de Schepper. Die hand is herkenbaar als die van een kunstenaar in zijn kunstwerk.

Hoewel … de 'wreedheid' en het geweld van de natuur roepen de nodige vragen op. Wat kan de wereld verschrikkelijk zijn! Aardbevingen, tsunami's, orkanen. Maar toch …

De belijdenis dat God de Schepper is, is niet alleen een belijdenis die houvast verwoordt. Ze wijst ook een richting voor een leven in overeenstemming met de wil van God. Wat Hij geschapen heeft, is goed in de zin van: dienstbaar aan mens en samenleving.

De kerk belijdt dan ook dat 'scheppen' niet alleen 'scheiden' is, maar ook 'vormen'. God heeft met zijn scheppingswerk een woonplaats voor de mens gevormd. In die zin is deze belijdenis een sterke stimulans in het zoeken van het welzijn van mens en samenleving. De kerk belijdt dat zij zich onderwerpt aan de grenzen die de Schepper heeft gesteld.

De huidige samenleving denkt daar anders over. Zij meent dat ze zelf het leven kan maken en naar eigen goeddunken kan inrichten. Maar de belijdenis van Gods schepper-zijn waarschuwt tegen deze hoogmoed. God is de Schepper, de mens niet.

Uit niets

De Allerhoogste heeft de wereld in het begin 'uit niets' geschapen. Deze belijdenis spreekt over zijn vrijheid. Hij was niet aan een bepaalde materie gebonden, maar volkomen vrij. God roept het niet-zijnde tot aanzijn (Rom. 4, 17).

In de kerkgeschiedenis was Irenaeus van Lyon de eerste theoloog en kerkvader die de belijdenis van de 'schepping uit niets' onder woorden heeft gebracht. In zijn tijd dacht bijna iedereen nog dat er een soort goddelijke handwerkman was die bestaande materie gebruikte om de wereld te vormen naar bestaande ideeën. Irenaeus, die leefde in de tweede eeuw, stelde daartegenover dat God de wereld 'uit niets' heeft geschapen. Dat was in zijn dagen een revolutionaire uitspraak. Maar deze uitspraak is wat de Bijbel getuigt. God is vrij en soeverein en niet gebonden aan materie of bestaande ideeën.

Deze belijdenis maakt klein en afhankelijk. Wie zijn wij dat wij God ter verantwoording zouden roepen? Job heeft dat wel gedaan. Deze 'vrome' riep God wel ter verantwoording omdat hij niet kon begrijpen dat zoveel leed op zijn weg kwam. Maar de Heilige schilderde toen de grootheid van zijn scheppingswerk (Job 38-41). Dat bracht Job tot een eerbiedig zwijgen. Zou niet een diepe indruk van Gods grootheid een ieder van ons moeten vervullen?

Nieuwe schepping

Het werk van schepping is vooral het werk van God de Vader. Daarnaast zijn daarin ook de Zoon en de Heilige Geest betrokken. Deze zijn de beide 'handen van God', zo zei de kerkvader Irenaeus en in navolging van hem ook de theologen G. van den Brink en C. van der Kooi.

De Zoon is het Woord. Dat Woord was in het begin, aldus de apostel Johannes. Het Woord was bij God en het was God. Alle dingen zijn door het Woord gemaakt. Zonder dit Woord is geen ding gemaakt dat gemaakt is (Joh. 1, 1-3).

Ook Paulus heeft daarover gesproken: Alle dingen zijn door Christus geschapen (Kol. 1, 16). En: ze zijn in Hem geschapen. Ze zijn zo geschapen dat zij onder zijn heerschappij staan: alles in de hemel en op de aarde, het zichtbare en het onzichtbare, vorsten en heersers, machten en krachten (Kol. 1, 15-20). Of anders gezegd: heel de geschapen werkelijkheid ligt in de handen van Christus. Ze is 'zijn' schepping.

Christus' verlossingswerk raakt dan ook alles wat onder zijn heerschappij staat. Hij verlost niet alleen zondaars uit de macht van de zonde. Maar Hij herstelt ook de gebrokenheid die door de zondeval in de wereld is gekomen. Nog sterker: In Hem is de nieuwe schepping al werkelijkheid geworden. Wie door het geloof aan Hem verbonden is, is met Hem een nieuwe schepping (2 Kor. 5, 17). Waar mensen Hem erkennen, wordt iets van die vernieuwing zichtbaar.

Ondertussen is ze in de huidige bedeling nog grotendeels verborgen. En voor het oog van het ongeloof helemaal onzichtbaar. Maar eens zal deze schat in de akker zichtbaar zijn voor iedereen. Een nieuwe schepping, een nieuwe scheiding, een nieuw begin. 

Zuchten van de Geest

Het werk van de schepping is tegelijkertijd ook het werk van de Heilige Geest. Direct aan het begin van de Bijbel lezen we daarover. De Geest van God zweefde over het water (Gen. 1, 2). Gods adem brengt nieuw leven: 'U vernieuwt het gelaat van de aardbodem' (Ps. 104, 30). Die adem wekt in elk voorjaar de natuur tot leven. Heeft de Geest ook niet de levensadem ingeblazen bij de eerste mens? Als God zijn Geest, zijn adem, uitzendt, dan komen schepselen tot leven. De Heilige Geest wordt met één woord 'Schepper' genoemd.  Daarom zingt de kerk: 'Kom, Schepper, Geest, daal tot ons neer' (Gez. 237).

Deze Geest is voortdurend aan het werk tot herstel van de gebroken schepping. Hij doet mensen verlangen naar dat herstel. Heel de gebroken schepping lijkt op een vrouw die weeën heeft. Een teken dat het nieuwe leven zich aandient! De Heilige Geest maakt de tijd klaar voor de wedergeboorte van alle dingen. Overal om ons heen horen we het zuchten dat gepaard gaat met de komst van die wedergeboorte (vgl. Rom. 8, 23-26).

Met de belijdenis 'Ik geloof in God de Schepper' spreekt de kerk uit dat de zin van de wereld alleen oplicht vanuit haar verhouding tot de Almachtige. Zonder Hem is zij niets. Gelukkig mag ze weten dat die verhouding staat in het teken van Gods liefde. Hij laat zijn schepping niet los en blijft voor haar zorgen, elke dag opnieuw.

Als ik zie op Christus mag ik weten dat God ook mij liefheeft en ook mijn Schepper is, dat Hij ook voor mij blijft zorgen (Mat. 6, 25-34). De zin van mijn leven is: deze liefde ontdekken, hoe langer hoe meer.

Ter overdenking : Psalm 8 - De mens, de kroon der schepping?

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Gitthith.
2 O HEERE, onze Heere! hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde! Gij, die Uw majesteit gesteld hebt boven de hemelen.
3 Uit den mond der kinderkens en der zuigelingen hebt Gij sterkte gegrondvest, om Uwer tegenpartijen wil, om den vijand en wraakgierige te doen ophouden.
4 Als ik Uw hemel aanzie, het werk Uwer vingeren, de maan en de sterren, die Gij bereid hebt;
5 Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen, dat Gij hem bezoekt?
6 En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen, en hebt hem met eer en heerlijkheid gekroond?
7 Gij doet hem heersen over de werken Uwer handen; Gij hebt alles onder zijn voeten gezet;
8 Schapen en ossen, alle die; ook mede de dieren des velds.
9 Het gevogelte des hemels, en de vissen der zee; hetgeen de paden der zeeen doorwandelt.
10 O HEERE, onze Heere! hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde!

U heeft het vast wel eens gehoord, de mens is de kroon op Gods schepping. Maar wist u wel dat dat helemaal niet in de Bijbel staat? Nou ja, het staat wel in de Bijbel, in de NBG’51 namelijk, maar dat is door de vertalers boven Psalm 8 gezet.
 De Bijbel zelf kent die opschriften boven de verschillende perikopen niet, evenals een hoofdstuk indeling. Dit is allemaal werk van de vertalers.
 Maar de veel voorkomende uitdrukking: “De mens is de kroon op Gods schepping” komt dus boven Psalm 8 vandaan, omdat er in de NBG’51 staat in Psalm 8:4,5

Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en het mensenkind, dat Gij naar hem omziet?
 Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt, en hem met heerlijkheid en luister gekroond.

Terwijl er in de statenvertaling staat:

En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen, en hebt hem met eer en heerlijkheid gekroond?

Hoe weten we nu wat de juiste vertaling is en wat het precies betekent? Dat is in dit geval heel gemakkelijk. Deze Psalm wordt namelijk in Hebr. 2:7 aangehaald. Daar staat in de NBG’51:


Gij hebt hem voor een korte tijd beneden de engelen gesteld, met heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond.

En in de statenvertaling staat in Hebr.2:7


Gij hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen; met heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond, en Gij hebt hem gesteld over de werken Uwer handen.

Als je deze 4 verzen (die allemaal hetzelfde zouden moeten zeggen) naast elkaar legt, dan zul je zien dat de uitdrukking:”Gij hebt hem bijna goddelijk gemaakt” niet in het rijtje thuishoort.
 Dat klopt ook precies, want dat staat er ook niet. De Psalm gaat namelijk over iemand die voor een korte tijd beneden de engelen is gesteld.
 De uitdrukking:”een weinig” betekent niet dat hij een beetje minder is geworden dan de engelen, maar betekent een korte tijd beneden de engelen gesteld. De uidrukking:”een weinig” kan zeker 2 dingen betekenen, namelijk (in populair Nederlands):
- een beetje
- een poosje

De statenvertaling is hier dus correct in Psalm 8. Het gaat hier namelijk over iemand die voor een korte tijd beneden de engelen is gesteld, maar die (blijkbaar na die korte tijd) weer boven de engelen is gesteld en heerlijkheid en eer ontvangen heeft. Wie dat is? Uiteraard de Messias, die in het oude Testament beloofd was (zoals hier in Psalm 8), de Here Jezus Christus.

Genesis 1, Psalm 8 en Hebreen 2

Dan maar weer terug naar de Psalm 8 en Hebr.2. Deze Psalm wordt dus in Hebr. 2 aangehaald, laten we eens kijken wat daar dan precies staat. Hebr. 2:6-9

6 Maar iemand heeft ergens betuigd (namelijk in Psalm 8), zeggende: Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, of des mensen zoon, dat Gij hem bezoekt!
7 Gij hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen; met heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond, en Gij hebt hem gesteld over de werken Uwer handen;
8 Alle dingen hebt Gij onder zijn voeten onderworpen. Want daarin, dat Hij hem alle dingen heeft onderworpen, heeft Hij niets uitgelaten, dat hem niet onderworpen zij; doch nu zien wij nog niet, dat hem alle dingen onderworpen zijn;
9 Maar wij zien Jezus met heerlijkheid en eer gekroond, Die een weinig minder dan de engelen geworden was, vanwege het lijden des doods, opdat Hij door de genade Gods voor allen den dood smaken zou.

Hier wordt uitdrukkelijk geleerd dat degene die een weinig minder geworden was dan de engelen, niemand anders is dan de Here Jezus Christus (vers 9). Hij is Degene die beneden de engelen gesteld werd bij Zijn geboorte. Hij was Degene die hier op aarde kwam als mens, vernederd in het vlees.
 Maar waarom? Dat staat in hetzelfde vers, namelijk om te kunnen sterven. Hij is degene die in onze plaats is gaan staan en de straf der zonde voor ons gedragen heeft. Daarmee is het verhaal nog niet afgelopen, want Hij is ook weer opgestaan uit de dood en is nu met eer en heerlijkheid gekroond. Hij is gezeten op de allerhoogste troon in de hemel en alle dingen zijn aan Zijn voeten onderworpen, alleen dat zien wij nu nog niet, omdat Hij dat nog niet geopenbaard heeft (vers 8).
 Hij namelijk koning over de gehele wereld. De Here Jezus zei ook, direct nadat Hij uit de dood was opgestaan:”Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde”.
 Dat is namelijk precies wat er verder ook in de Psalm staat, namelijk dat de zoon des mensen zou heersen over het werk van Gods handen. Hij zou heersen over alle dieren, alle vogels en alle vissen, dat is wat er staat in Ps. 8:7-9.
 Weet u nog tegen wie dat nog meer gezegd is, dat hij zou heersen over alle dieren, vogels en vissen? Dat was aan Adam.

Genesis 1:28
En God zegende hen, en God zeide tot hen (Adam en Eva): Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

Wat er gebeurt is dat de opdracht aan Adam, niet door Adam vervult geworden is. Adam zou eigenlijk koning zijn over de hele aarde, maar wat heb je aan een koning die geen eeuwig leven heeft? Helemaal niets. Adam werd door de dood verhinderd koning te blijven over de hele wereld, daarom zou er iemand moeten komen met eeuwig leven. U weet wie dat is, het is de Here Jezus Christus. Deze opdracht wordt namelijk vervuld door de Here Jezus, de laatste Adam (1Co 15:45). Adam was dus een voorloper, dan wel een type van de Here Jezus (Rom. 5:14).

De zoon des mensen

In vers 5 van Psalm 8 staat:

Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen, dat Gij hem bezoekt?

Dit is de eerste keer dat de uitdrukking:”zoon des mensen” in de Bijbel voorkomt. Deze uitdrukking kent u waarschijnlijk wel, want zo noemde de Here Jezus zichzelf (bijna) altijd.
 Ook komt deze uitdrukking (zij het dan in het Aramees) ook voor in Daniel 7:13

Verder zag ik in de nachtgezichten, en ziet, er kwam Een met de wolken des hemels, als eens mensen zoon, en Hij kwam tot den Oude van dagen, en zij deden Hem voor Denzelven naderen.

Het is hier duidelijk dat het over de Messias gaat, leest u het volgende vers maar eens.

En Hem werd gegeven heerschappij, en eer, en het Koninkrijk, dat Hem alle volken, natiën en tongen eren zouden; Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, die niet vergaan zal, en Zijn Koninkrijk zal niet verdorven worden.

Hier gaat het weer om hetzelfde, de zoon des mensen zou heersen over de hele aarde, over alle dieren, vogels en vissen. Het is hetzelfde als in Gen.1; Psalm 8 en Hebreen 2.
 Maar wat betekent deze uitdrukking precies, zoon des mensen?

Zoon

Een zoon in de Bijbel heeft altijd de betekenis van erfgenaam, een zoon wordt in de Bijbel niet geboren, maar aangesteld. Toen God aan Abraham beloften deed, vond Abraham dat allemaal heel erg mooi, maar aangezien hij nog geen kinderen had die de beloften zouden kunnen erven, wil Abraham Eliezer aanstellen als zijn zoon (Gen.15), namelijk als erfgenaam van de beloften. Dikwijls zijn de zonen in de Bijbel niet de lijfelijke kinderen van de vader, maar worden ze aangesteld als zoon, namelijk als erfgenaam. Zoals een zoon een erfgenaam is, zo is een vader altijd de erflater. Daar gaat ook heel Genesis over, over de vraag:“Wie wordt de erfgenaam?”
 U weet dat in Genesis altijd de natuurlijke eerstgeborene gepasseerd wordt door een jongere broer.

Ismael was de eerstgeborene, maar Izak kreeg het eerstgeboorterecht.
 Ezau was de eerstgeborene, maar Jakob kreeg het eerstgeboorterecht.
 Ruben was de eerstgeborene, maar Jozef kreeg het eerstgeboorterecht.
 Manasse was de eerstgeborene, maar Efraim kreeg het eerstgeboorterecht.

De zoon is dus degene die het eerstgeboorterecht krijgt, maar het is (bijna) nooit de oudste, die wordt altijd gepasseerd. Dat is het algemeen Bijbelse principe:

Hebr.10:9b
 Hij neemt het eerste weg, om het tweede te stellen.

Des mensen

Bovenstaande uitdrukking betekent niet “van de mensen”, maar “van de mens”. Net als:

Boom des levens = Boom van het leven
 Zoon des mensen = Zoon van de mens

Weet u wel dat er in het hebreeuws staat “Zoon van Adam”. In Genesis 2 en 3 wordt ook afwisselend gesproken over Adam en De mens, maar beide woorden zijn in het Hebreeuws gewoon Adam.
 De uitdrukking “Zoon des mensen” betekent dus “erfgenaam van Adam”.
 Dat is nu precies waar dit hele artikel over gaat. Tegen Adam werd gezegd dat hij moest heersen over dieren, vogels en vissen, namelijk over de hele wereld. In Psalm 8 wordt er gesproken over de zoon des mensen die zou heersen over de hele aarde. En in Hebr. 2 wordt gezegd dat de Here Jezus dit is, maar dat de openbaring daarvan nog even op zich laat wachten.

Toen Adam stierf kwam de vraag:

Wie zal nu koning zijn over de aarde?
 Wie is het zaad van de vrouw dat de kop van de slang zou vermorzelen?
 Wie is nu de erfgenaam van Adam?
 Ofwel: Wie is de zoon des mensen?
Jezus Christus, de kroon der schepping Gods!

x Is het eigelijk allemaal toeval....?  KIJK MAAR EENS VERDER