Een persoonlijk portret van Marta. Zij betrad op haar negentiende het karmelietessenklooster in Glumslöv in Zuid-Zweden, waar zij haar wereldse bestaan inclusief ouders en kleine broertje voorgoed achter zich liet. "Ik zal hier de rest van mijn leven doorbrengen en overlijden, we hebben een kerkhof in de de tuin", lacht ze gelukzalig van onder haar hoofddoek.


Photographer/Director/Producer Maud Nycander heeft Marta en haar familie gevolgd sinds 1996 toen Marta afgestudeerd was en zijn haar keuze voor een radicaal leven tot een non gemaakt. Werd gevolgd vóór en na haar proeftijd, aan het Karmelietenklooster in Glumslöv die anders volledig voor de media en buitenstaanders gesloten is. Vele Zweden zag haar op SVT! Nu is de jongste non van het land op DVD, in een adembenemend, vreemd en ongebruikelijk verhaal over de relatie tussen de mens naar zichzelf en anderen. (58 minuten in Zweden, ondertiteling in Deens, Engels, Fins, Noors en Zweeds).
Het werd ook in Nederland uitgezonden. Indringend document om stil van te worden,

Marta maakt een radicale levenskeuze. Op haar 19e treedt ze toe tot een Karmelitessen klooster, de strengste van alle klooster orden. Volgens de leer van deze order moet je je hart vrijmaken van liefde voor alles op aarde om je volledig aan de liefde voor God te kunnen wijden.


Marta komt uit een liefdevolle en hechte katholieke familie met negen kinderen. Ze mag het klooster van Glumslöv in Zuid-Zweden nooit verlaten. Haar familieleden mogen haar zeven keer per jaar ontmoeten in een speciale bezoekersruimte waarin ze van hen gescheiden is door tralies.

Bekijk hier een fragment over Marta



Je ziet Marta: compleet gelukkig zijn. Het raakte me toen haar een jaar na haar intrede gevraagd werd: Benauwt het je niet... dat je hier nooit meer vandaan zult gaan, hier zult sterven? Ze zei verlegen lachend: Nee... ik vind het een gift... dat ik hier mag zijn en zo kan leven.

De documentaire volgt Marta en haar familie gedurende tien jaar. Normaal mag er niet gefilmd worden in het klooster, maar filmmaakster Maud Nycander kreeg bij grote uitzondering toestemming om Marta twee keer te interviewen, net voor haar intrede en na haar vijfjarig noviciaat. (Documentaire over Marta, een jonge vrouw die op haar 19de intrad bij de Karmelitessen, de strengste van alle kloosterorden. Marta komt uit een katholieke familie met negen kinderen. Ze mag het klooster van Glumslöv in Zuid-Zweden nooit verlaten en haar familieleden maar zeven keer per jaar ontmoeten, in een speciale bezoekersruimte waarin ze van hen gescheiden is door tralies. De documentaire volgt Marta en haar familie gedurende tien jaar. Normaal mag er niet gefilmd worden in het klooster, maar uitzonderlijk heeft Maud Nycander de toelating gekregen om Marta twee keer te interviewen, net voor haar intrede en na haar vijfjarig noviciaat. Ze praatte ook met Marta's moeder, haar zus Helena, haar oudste en jongste broers Samuel en Emanuel.)

Marta: ,,Kranten, tv, computers. Dat is allemaal afleiding. Als dat allemaal wegvalt, zoals hier - wij leven in stilte en eenzaamheid - dan kom je onvermijdelijk jezelf tegen, je diepste ik. Alles wat je hebt en wat je bent. Je wordt in zekere zin heel eenvoudig. In de buitenwereld gaan mensen steeds weer op zoek naar nieuwe ervaringen. Nieuwe mensen en zo. Ze zijn 'op jacht'. Daar staan wij zodanig los van dat we gewoon in de tuin naar een bloem kunnen kijken. We hebben een grote tuin. We zitten niet opgesloten in een kamer. We hebben een hometrainer en een trampoline. We hebben zelfs stokken om Nordic walking mee in de tuin te doen. Alle zusters lopen rond met skistokken."

Hieronder nog wat foto's van haar leefwereld

Buitenaanzicht van het klooster

Karmelitklostret (zusters)
Fortunavägen 55
S-257 30 Rydebäck
Sweden

Binnenplaats van het klooster


Kapel van de zusters


Stil gebed in het koor

r
De Refter



Het maken van ikonen 

.
Recreatie in de tuin van het klooster


Ruimte om - gescheiden - bezoek te ontvangen


Marta in haar 'eigen' wereld


Zijaanzicht van het klooster


Een gezamenlijke wandeling

In het klooster verenigen mensen zich om het voorbeeld van Jezus op bijzondere en strikte wijze na te leven, vrij van de compromissen van het gewone leven. De dagindeling, geheel gericht op godsdienst, wordt doorgaans bepaald door het bidden van de getijden. Opbouw van dit lemma

Bekering
Op verschillende plekken in de evangeliën blijkt dat Jezus Christus iedere mens voor een radicale, maar zeer existentiële keuze plaatst. Christus brengt de Blijde Boodschap van het Rijk Gods, en het is aan een ieder om die boodschap aan te nemen of te verwerpen. Christus roept op tot Bekering: hij vraagt de mens om zich vrij te maken van alle Zonden, preoccupaties en beslommeringen die de weg tot het Rijk Gods versperren.

Een leven lang
De Kerk heeft steeds geleerd, dat bekering niet eens en voor altijd gegeven kan zijn, maar steeds opnieuw en levenslang moet worden beleefd en nagestreefd. Ook de gelovige christen raakt immers steeds opnieuw verstrikt in alle mogelijke aardse zorgen en bezigheden die hem het zicht op het Rijk Gods ontnemen.

Roeping
Al sinds de vroegste jaren van het Christendom trekken sommige gelovigen zich de oproep tot voortdurende bekering zeer letterlijk en persoonlijk aan. Zij voelen zich geroepen om hun leven volledig te wijden aan het streven naar christelijke volmaaktheid. Aan deze roeping geven zij gehoor door te leven volgens de zogenoemde evangelische raden.

Evangelische raden
Evangelische raden zijn de raadgevingen, door Jezus zelf in zijn Evangelie ter beoefening aanbevolen. Meer in het bijzonder worden met de evangelische raden de drie raadgevingen bedoeld waarmee Jezus gelovigen uitnodigt tot navolging van de levensstaat die Hij voor Zichzelf heeft gekozen: gehoorzaamheid, vrijwillige armoede en celibaat. Zo zegt Jezus, die tot in de dood geheel gehoorzaam was aan de Vader, tegen een rijke, wetgetrouwe jongeling: "Als u onverdeeld goed wilt zijn, ga dan uw bezit verkopen en geef het aan de armen, en u zult een schat hebben in de hemel. Kom dan terug om Mij te volgen." (Matteüs 19,21). En tegen zijn volgelingen: "Er zijn eunuchen [onhuwbaren] die zichzelf zo gemaakt hebben omwille van het koninkrijk der hemelen. Wie dat kan, moet het begrijpen." (Matteüs 19,12).

Bewonderingswaardig : Een zwijgend bestaan

Het klooster van de Grande Chartreuse, het Franse moederhuis van de kartuizers in de Ardennen. Dat is zonder twijfel de
strengste orde van de Kerk. Kartuizers brengen immers het grootste deel van de dag door in zwijgende
eenzaamheid. Hun leven bestaat grotendeels uit gebed. Ze komen slechts samen voor het koorgebed en de eucharistie. Hun levenswijze is uitermate sober en arm. Gasten ontvangen kartuizers niet, enkel wie toetreding overweegt mag in hun kloosters verblijven.



Ascese
Door de nadruk die Christus legt op armoede en zuiverheid gaat het streven naar christelijke volmaaktheid bijna vanzelfsprekend gepaard met een vorm van Ascese. In de oudste christelijke gemeenten vormden mannelijke en vrouwelijke asceten een bijzondere kerkelijke stand. Zij hielden zich bij hun leefwijze doorgaans aan regels die werden opgesteld door de leiders van de gemeenten. Deze monachalen - een naam afkomstig van het Griekse monachos dat 'alleen levend' betekent - leefden louter voor God een sober leven binnen de beslotenheid van de eigen woning.

Eenzaamheid
In de loop der jaren ontstond bij velen een toenemende behoefte om zich geheel uit de als zondig beleefde maatschappij terug te trekken en echte, volledige eenzaamheid te ervaren. Aan het begin van de 3e eeuw trokken enkele mannen daarom de woestijnen van Syrië, Libië en Egypte in, om daar een streng ascetisch leven te leiden als woestijnkluizenaar. Een dergelijke woestijnkluizenaar, ook wel Eremiet of Anachoreet genoemd, kreeg in de loop der tijd vaak ongewild volgelingen om zich heen, die zich bij hem wilden aansluiten om van hem te leren.

Gemeenschap
In de 4e eeuw gingen de 'woestijnchristenen' hun levenswijze langzaam maar zeker in gemeenschap gestalte geven. Dit 'gezamenlijke kluizenaarschap' onder de leiding van een ervaren geestelijke wordt Coenobitisme genoemd, naar het Griekse koinos en bios dat samen 'gemeenschappelijk leven' betekent. Het kan gezien worden als de vroegste vorm van kloosterleven.

Bekijk hier een fragment van de leefwereld in de Grand

Ghartreuse