Luc.11:28 “Maar Hij zeide: Zeker, zalig, die het woord van God horen en het bewaren.”

Opb.1:3“Zalig is hij, die voorleest, en zij, die horen de woorden der profetie, en bewaren, hetgeen daarin geschreven staat [...]”

1 Tim.4:13 “[...] moet gij u toeleggen op het voorlezen [...]”

Hand.17:11 “en dezen onderscheidden zich gunstig van die te Tessalonica, daar zij het woord met alle bereidwilligheid aannamen en dagelijks de schriften nagingen, of deze dingen zo waren.”

2 Tim.2:15 “Maak er ernst mee u wél beproefd ten dienste van God te stellen, als een arbeider, die zich niet behoeft te schamen, doch rechte voren trekt bij het brengen van het woord der waarheid.”

Ps.119:11 “Ik berg uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige.”

Ps.1:1-3“Welzalig de man die [...] aan des HEREN wet zijn welgevallen heeft, en diens wet overpeinst bij dag en bij nacht. Want hij is als een boom, geplant aan waterstromen, die zijn vrucht geeft op zijn tijd, welks loof niet verwelkt; al wat hij onderneemt gelukt.”

De Navigators illustreren dit door te zeggen dat zoals de duim alle andere vingers kan aanraken, we het Woord kunnen overdenken terwijl we bezig zijn met een van de eerste vier dingen. Overdenking is een sleutel tot openbaring. Iemand die nog maar pas Christen is, heeft meer behoefte aan het horen en lezen van de bijbel dan aan studie en memorisatie van teksten. Dit is om bekend te worden met de globale boodschap van de bijbel.

Kies een bepaald onderwerp en ga het na door het volgen van tekstverwijzingen of door een concordantie te gebruiken.

Het bestuderen van het leven van een persoon in de bijbel, bijvoorbeeld het leven van Jozef in Gen.37-50.

Het bestuderen van een bepaalde passage, of een alinea, hoofdstuk of boek.

Wat staat er? Wat staat er in de grondtekst? Wees voorzichtig met definities. Lees er niets in, wat er niet echt staat.

Wat staat er in de verzen eromheen? "De context is koning" is de regel -- de passage moet betekenis hebben in de structuur van de hele passage en het hele boek.

Wat staat er in andere verzen over hetzelfde onderwerp, in de rest van de bijbel? God spreekt zichzelf niet tegen, dus zal onze interpretatie de test van vergelijking met ander schriftgedeelten moeten kunnen doorstaan.

Vind deze verzen:

Stel dat je een studie wilt doen over het woord "verlossing" Als eerste zou je dat woord opzoeken in een concordantie, en de daarbij genoemde teksten opzoeken. Dan zou je verwante woorden kunnen gaan opzoeken, en de daarbij genoemde teksten. Bijvoorbeeld de woorden "verlossen, verlost, losgeld," en zelfs "vrijkopen" of "vrijgekocht."

Wat nu als je een tegenstelling ontdekt? Zoals in Matt.7:1 “Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt” en 1 Cor.2:15 “Maar de geestelijke mens beoordeelt alle dingen” Misschien staan hier twee verschillende Griekse woorden, die beide met hetzelfde woord vertaald worden. [in het Engels is deze tegenstelling nog scherper, omdat "oordelen" en "beoordelen" in de KJV beiden zijn weergegeven als een vorm van "to judge"] (Vanaf hier gebruiken wij Strong-nummers.)

Op dezelfde manier kunnen we de betekenis van een naam in het Grieks of Hebreeuws vinden.

Zoek de volgende namen op en schrijf hun betekenis erbij:

Joh.20:17 (SV) "Raak mij niet aan" klinkt nogal hard, he? Net of Jezus na zijn opstanding niet meer aangeraakt wil worden, omdat Hij daarvoor te heilig is ofzo. Maar dat lijkt niet helemaal juist te zijn, dus laten we het opzoeken in The Complete Word Study New Testament van Spiros Zodhiates (AMG Publishers, 1991).

Definitie: Als we Joh.20:17 opzoeken, dan zien we dat boven het woord "Raak ... aan" staat "pim680." De letters vormen een code die de vorm van spreken aangeeft, en het nummer verwijst naar Strongs woordenboek. Laten we de definitie opzoeken (p. 879) "680. Haptomai; komt van hapto (681), aanraken. Verwijst naar het hanteren van een object om daar een veranderende invloed op uit te oefenen... Te ondersceiden van pselaphao (5584), wat alleen duidt op het aanraken van het oppervlak ergens van." Zoek nu de code "pim" op. In Zodhiates staan de grammatica-codes achter Openbaring; op p. 849 zien we dat pim staat voor "tegenwoordig imperatief actief (80)".Op p.857, "Tegenwoordig Imperatief. In de actieve vorm, kan het een opdracht aanduiden, om iets te doen in de toekomst, wat een doorgaande of herhalende actie omvat of, als het negatief gebruikt wordt, een opdracht om ergens mee op te houden." In dit geval is er sprake van een negatieve opdracht, dus is het een opdracht om ergens mee op te houden. Wat hebben we dus ontdekt?

Maria klampt zich al aan Jezus vast, en Hij zegt haar om Hem niet langer vast te houden!

In Jakobus 5:14 wordt zieken opgedragen zich te laten zalven door de oudsten van de gemeente. Wat houdt die zalving in?

Definitie van aleipho (218) - "zalven met olie" (Strong); maar er is ook een ander Grieks woord dat eveneens vertaald wordt als "zalven", chrio (5548) - "insmeren of -wrijven met olie, d.w.z. heiligen voor een ambt of religieuze dienst" (Strong). Gezien het feit dat het om een werkwoord gaat, moet er ook gelet worden op de gebruikte vorm, "apta". Deze vorm, de participium aoristus, duidt op een eenmalige handeling, dit in tegenstelling tot een voortdurende handeling... Als er een verhouding in tijd is met het hoofdwerkwoord, dan duidt het meestal op een actie die aan die van het hoofdwerkwoord vooraf gaat. (zie Zodhiates p.851)

Wat is dus het verschil tussen aleipho en chrio? Kijk nog eens terug naar de tekstverwijzingen en de definities, en stel het verschil vast: "aleipho" is een praktisch gebruik van olie en "chrio" een geestelijk gebruik

Als illustratie (al wordt het woord hier niet gebruikt) van het praktisch gebruik van olie in die tijd, toen de barmhartige Samaritaan de beroofde en mishandelde man verzorgde, goot hij olie en wijn op de wond. Olie was dus ook in gebruik als medicijn in Jezus' tijd.

Laten we eens toepassen op wat we zojuist geleerd hebben door deze woordstudie n.a.v. Jakobus 5:14 "Is er iemand bij u ziek? Laat hij dan de oudsten der gemeente tot zich roepen, opdat zij over hem een gebed uitspreken en hem met olie zalven in de naam des Heren." Is dat zalven geestelijk of praktisch? Het is praktisch!

De vorm die in het Grieks wordt gebruikt is beter vertaald met "hem met olie gezalfd hebbend", zodat de volgorde wordt eerst zalven, dan bidden. (Het zinsdeel "in de naam des Heren" verwijst naar het gebed, niet naar de zalving). Jakobus 5 zegt dat de oudsten de zieke moeten verzorgen, en voor hem bidden in de naam van de Heer. Geeft dat niet iets weer van een prachtige balans tussen het praktische en het spirituele bij onze God?

In een voorgaande les behandelden we Joh.3:5 "geboren ...uit water en geest." Wat is volgens de context het water waarover het hier gaat?

Het gaat hier niet over de doop in water, dat zou een grote omschakeling zijn in het onderwerp waarover Jezus en Nikodemus spreken. Kijk uit voor een plotselinge verandering van onderwerp, het zou een aanwijzing kunnen zijn dat je interpretatie ontspoord is! Het bedoelde water is het vruchtwater. "Geboren uit water" is de natuurlijke geboorte.

1 Kor.14:34 “[...] moeten de vrouwen in de gemeente zwijgen” moet gelezen worden binnen de bijbelse context van 1 Kor.11:5 “maar iedere vrouw, die [...] bidt of profeteert [...]”

Hand.2:38 “En Petrus antwoordde hun: "Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden [...]"” Is dit wedergeboorte door doop prediken? Als dit nu het enige vers van de bijbel was, hadden we deze conclusie getrokken, maar in het licht van de heldere boodschap elders, dat wedergeboorte voortkomt uit geloof in Christus, moeten we het op een andere manier interpreteren. Petrus brengt de doop naar voren als een manier voor zijn toehoorders om te antwoorden op het evangelie. Als de doop de weg was tot wedergeboorte, hoe zou Paulus dan kunnen schrijven in 1 Kor.1:17 "Want Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het evangelie te verkondigen"?

“3 dagen & 3 nachten” (Matt.12:40) heeft voor sommigen aanleiding gegeven tot een "kruisiging-op-woensdag-theorie", vooral het Armstrongisme. Hoe kon Jezus op vrijdagmiddag sterven en opstaan op Zondagmorgen, en toch zijn "opgestaan ten derde dage" (Matt.16:21)? De precieze betekenis van "drie" of "dagen" helpt niet om deze paradox te verklaren.

We hebben een historisch wetenswaardigheidje nodig: de Joden telden elk stukje van de dag mee, als was het een hele dag, net zoals wij emmers water tellen (als er 6 emmers vol zijn, en eentje half vol, dan zeggen we gerust dat er 7 emmers water staan). Volgens Joodse opvattingen telde elk deel van een dag dus als een hele dag, en startte een dag om 6 uur 's avonds en eindigde een dag om 6 uur 's morgens. Vrijdag van 15:00 tot 18:00 = dag 1. Vrijdag van 18:00 tot zaterdag 18:00 = dag 2 en Zaterdag 18:00 tot ongeveer Zondag 05:00 = dag 3. Interpretatie binnen de culturele context houdt ons uit de moeilijkheden.

Gen.15:7-21. De historische context is dat het in twee stukken delen van dieren en dan tussen de stukken door lopen was een gebruikelijke manier om een belangrijke overeenkomst te sluiten. Beide partijen liepen er tussen, en deden zo de gelofte dat het degene die zich niet aan de overeenkomst hield net zo zou vergaan als die dieren. Maar in dit geval is God de enige die er tussendoor gaat, en zo een eenzijdig verbond sluit.

“slecht oog” in Matt.6:23.

Regel 1, definitie van "slecht" en "oog" - helpt niets. Regel 2, context: lijkt alleen maar meer onduidelijkheid te veroorzaken. Het lijkt niet te passen in wat er aan vooraf gaat, en wat er na komt. Dat zou ons erop moeten wijzen dat we het niet opvatten zoals het bedoeld is!!

Waar we hier mee te maken hebben is een Hebreeuws idioom, “slecht oog”. Laten we andere plaatsen opzoeken waar dit idioom gebruikt wordt: Matt.20:15 "Staat het mij niet vrij om met het mijne te doen wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?" Een "boos oog" hebben, is een Hebreeuwse uitdrukking voor gierig of jaloers zijn. Nu terug naar Matt.6. Merk op hoe goed deze interpretatie past in de context.

Jes.59:1 “Zie, de hand des HEREN is niet te kort om te verlossen[...]”

Deut.33:27 “[De eeuwige God is u een woning en] onder u zijn eeuwige armen.”

Verwijzingen naar delen van Gods lichaam worden door Heiligen van de Laatste Dagen (ook wel bekend als Mormonen) gebruikt om aan te tonen dat God ooit mens was net als wij. En als ze mensen daar eenmaal van hebben overtuigd, gaan ze verder door te leren dat wij God kunnen worden zoals Hij is! Bij een lezing die hij gaf, daagde een groep Mormoonse oudsten Walter Martin (schrijver van Kingdom of the Cults) uit met een opsomming van teksten zoals deze. Dr. Martin vroeg de Mormonen toen om nog een gedeelte te lezen uit de schrift: Ps91:4 “Met zijn vlerken beschermt Hij u, en onder zijn vleugelen vindt gij een toevlucht.” W.M. said, “Door de manier van interpreteren waarmee jullie zojuist bewezen dat God een mens is, bewijzen jullie ook dat Hij een vogel is.” De Mormonen moesten lachen toen zij zich realiseerden hoe belachelijk hun positie was.

De gelijkenis van de weduwe met de onrechtvaardige rechter in Luc.18:1-8. Dit verhaal is een illustratie bij één les: volharding in gebed. Wat krijgen we als we er een allegorie van maken?

De betekenis wordt op allerlei manieren geweld aangedaan: God is onwillig om de rechten van weduwen te beschermen, gebed "kwelt" Hem, enz.

De gelijkenis van de onrechtvaardige rentmeester in Luc.16:1-9. Wat is het punt van vergelijking in deze gelijkenis? Is het een allegorie?

De rentmeester wordt geloofd om zijn scherpzinnigheid betreffende het veiligstellen van zijn eigen hachje. Maar van zijn onethische gedrag (zijn heer oplichten) wordt niets gezegd.