HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                   

De Heilige Doop

Door het jaar heen staan er bijzondere dagen op onze kalender. sinds jaar en dag gaat dat zo. daar ook zo onze aandacht aan besteden. Om je enig houvast te geven op deze site een overzicht van de christelijke feesten. Niet dat ze allemaal even indringend worden gevierd, maar meer dan de moeite waard om er niet alleen mee op de hoogte te zijn maar je ook eens nader in te verdiepen. Hieronder én hiernaast een schat aan informatie. Veel genoegen ermee.

                         We houden een behoorlijk aantal christelijke feestdagen. Maar wat houden die dagen eigenlijk in, behalve dat het vrije dagen zijn? Alleen maar recreëren of...?

DOOP

Er zijn mensen die bewust kiezen voor de volwassendoop en daarom hun kinderen niet laten dopen. Ze zien het onder andere zo dat volwassen mensen veel meer inzicht hebben in de betekenis van de Bijbel. Bovendien kunnen volwassenen zelf beslissen of ze Jezus willen volgen of niet. Ze zeggen dat je dat alles van kinderen niet kunt verwachten. Pas als je volwassen bent, kun je een goede keuze maken, zo menen zij.

Wij kiezen voor de kinderdoop. Is het niet indrukwekkend dat toen wij nog maar net geboren waren, nog van niets wisten, God als met Zijn verbond naar ons toe kwam? Hij is de Eerste in ons leven. Wij hebben Hem lief, zegt de Apostel Johannes, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad (1 Johannes 4:10). Stel je voor dat ons geloof en onze keus beslissend zou zijn. Dan zag het er niet goed voor ons uit, want op elk moment laten wij het weer afweten. Maar God is trouw. En dat is de grond van alles. Dat is de belofte die vanaf de doop met u / jou mee gaat. Heel de Bijbel is vol van die trouw van God. De kinderdoop vertelt ons heel diep wie God is. De doop is het teken en zegel van Gods verbond, dat Hij van kind tot kind bevestigt.

In een doopdienst wordt de uitleg van de Doop voorgelezen. Dat is het doopformulier. Daar staan een paar opvallende zinnen in: '...dat onze kinderen in zonde ontvangen en geboren zijn..., kinderen des toorns zijn... aan allerhande ellende onderworpen zijn...' Passen zulke sombere en dreigende woorden wel in een doopdienst? Daar zitten gelukkige ouders. De baby ziet er prachtig uit. In zonde ontvangen en geboren? Kind van de toorn? Moet je dat van zo'n lief kind zeggen?

Er zijn mensen die vinden dat zulke woorden in deze tijd niet meer passen. Er wordt ook wel beweerd dat je er somber en zwaarmoedig van kunt worden. Toch worden deze woorden niet gebruikt om ons de put in te preken of te praten. Er wordt iets anders bedoeld. Het zijn woorden die herinneren aan woorden van David (Psalm 51) en van de Apostel Paulus. Dat waren mannen die in hun leven ontdekten dat mensen geen heiligen zijn. Als God het niet verhoedt, kan er een heleboel kwaad uit ons voortkomen. Dat kwaad is echt niet alleen te wijten aan een paar moeilijke omstandigheden. Het kwaad komt voort uit ons hart, hoe lief we er ook uit zien. 'In zonde ontvangen en geboren', dat zijn we allemaal. We leven onder de macht van het kwaad. Er zijn geen uitzonderingen. Kinderen worden precies als hun ouders. Er worden geen heiligen geboren, maar mensen, zondaren.

Kijk nog eens naar die ouders voor in de kerk. Hoor die zinnen nog eens: '...in zonden ontvangen en geboren...' De ouders buigen hun hoofd een beetje als de doopvragen gesteld worden. Daarna heffen ze het hoofd op. Om ja te zeggen. Sombere mensen, die ouders? Nee. Heel reeele mensen. Ze belijden dat ze Gods hulp bijzonder nodig hebben. Er is immers een MENS geboren. Om dat mensenkind te begeleiden heb je veel liefde, geloof en geduld nodig.

God spreekt in het teken van de Doop. En Hij doet dit zo duidelijk, dat er geen twijfel aan Zijn woorden mogelijk blijkt. Maar dan mogen wij niet zwijgen. Beter gezegd: hoe zouden wij kunnen zwijgen als God zoveel goeds geeft? Ons spreken houdt in een be-amen van wat de christelijke gemeente beleden heeft in het doopformulier:

Over ons kind: dat we erkennen, dat het kind zondig is voor God en daarom de Heere Jezus nodig heeft en als lidmaat van Zijn gemeente gedoopt mag worden.
over onszelf als ouders: dat we met ons hele hart belijden ons verbonden te weten met de christelijke gemeente en hetzelfde geloof belijden.
Over ons en onze kinderen: dat we als ouders de verantwoording kennen en op ons nemen om ons kind op te voeden - met zorg en liefde - overeenkomstig de wil van God.
Misschien geven we dat ja-woord met een schuchter hart, beseffend wat een geweldige zaak ons in de handen is gelegd. Maar dan mogen we ook de handen vouwen om onszelf en ons kind toe te vertrouwen aan de handen van de God van de Doop.

Het geheim van de geloofsoverdrachtIn een doopdienst beloven de ouders dat ze hun kind zullen opvoeden in het geloof. Misschien zou 'inwijden' een beter woord zijn. In dat woord zit iets van: je wilt ze bij een grote schat brengen en hen daarmee bekend en vertrouwd maken. In de Bijbel lezen we hoe de aartsvaders Abraham, Izaak en Jakob hun kinderen en kleinkinderen vertellen over Gods grote daden. Vaders en moeders vertellen die aan hun kinderen, zodat zij het later weer aan hun kinderen kunnen doorgeven (Psalm 78 vers 1-7).

De belofte van de ouders bij de doop houdt heel wat in. Je leest je kind voor uit de Bijbel. Je leert het bidden. Je neemt het mee naar de kerk. Je leert het een levenshouding, die voortkomt uit geloof. Het is heel belangrijk dat we daar echt ons best voor doen. Als wij het niet doen, hoe zullen ze dan Gods daden horen en de betekenis ervan voor hun leven?

Hoe kun je als ouders die belofte waarmaken? Het is echt niet vanzelfsprekend dat onze kinderen ons geloof en onze opvattingen overnemen. Veel kinderen gaan andere wegen dan hun ouders of grootouders. Jongeren staan aan zoveel invloeden bloot. Hoe kunnen we hen daarin voorgaan en ze inwijden in het geloof? Het geheim van overdracht van het geloof is in 1 woord: echtheid. Het gaat niet in de eerste plaats om mooie woorden en om mooie plannen. Woorden breken gemakkelijk stuk op de werkelijkheid van alle dag. Mooi plannen kunnen snel in rook opgaan. Het gaat om de echtheid van het geloof. Dat maakt indruk.

Formulier om de Heiligen Doop te bedienen aan de kleine kinderen der gelovigen

De hoofdsom van de leer des Heiligen Doops is in deze drie stukken begrepen:
Eerstelijk, dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren en daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het rijk Gods niet kunnen komen, tenzij wij van nieuws geboren worden. Dit leert ons de ondergang en besprenging met het water, waardoor ons de onreinigheid onzer zielen wordt aangewezen; opdat wij vermaand worden, een mishagen aan onszelf te hebben, ons voor God te verootmoedigen, en onze reinigmaking en zaligheid buiten onszelf te zoeken.

Ten tweede, betuigt en verzegelt ons de Heilige Doop de afwassing der zonden door Jezus Christus. Daarom worden wij gedoopt in den naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes. Want als wij gedoopt worden in den naam des Vaders, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht, ons tot zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil. En als wij in den naam des Zoons gedoopt worden, zo verzegelt ons de Zoon, dat Hij ons wast in zijn bloed van al onze zonden, ons in de gemeenschap zijns doods en zijner wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van al onze zonden bevrijd, en rechtvaardig voor God gerekend worden. Desgelijks als wij gedoopt worden in den naam des Heiligen Geestes, zo verzekert ons de Heilige Geest door dit heilig Sacrament, dat Hij in ons wonen, en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toeeigenende hetgeen wij in Christus hebben, namelijk, de afwassing onzer zonden, en de dagelijkse vernieuwing onzes levens, totdat wij eindelijk onder de gemeente der uitverkorenen in het eeuwige leven onbevlekt zullen gesteld worden.

Ten derde, overmits in alle verbonden twee delen begrepen zijn, zo worden wij ook weder van God door den Doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid, namelijk, dat wij dezen enigen God, Vader, Zoon en Heiligen Geest, aanhangen, betrouwen en liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten, de wereld verlaten, onze oude natuur doden, en in een nieuw godzalig leven wandelen. En als wij somtijds uit zwakheid in zonden vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonde blijven liggen, overmits de Doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is, dat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben.

En hoewel onze kinderen deze dingen niet verstaan, zo mag men ze nochtans daarom van den Doop niet uitsluiten, aangezien zij ook zonder hun weten der verdoemenis in Adam deelachtig zijn, en alzo ook weder in Christus tot genade aangenomen worden; gelijk God spreekt tot Abraham, den Vader aller gelovigen, en overzulks mede tot ons en onze kinderen, zeggende, Gen. 17:7: Ik zal mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw zaad na u in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God, en uwen zade na u.

Dit betuigt ook Petrus, Hand. 2:39, met de woorden: Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal. Daarom heeft God voormaals bevolen hen te besnijden, hetwelk een zegel des verbonds en der gerechtigheid des geloofs was; gelijk ook Christus hen omhelsd, de handen opgelegd en gezegend heeft; Mark. 10:16. Omdat dan nu de Doop in de plaats der Besnijdenis gekomen is, zo zal men de jonge kinderen, als erfgenamen van het rijk Gods en van zij verbond, dopen; en de ouders zullen gehouden zijn hun kinderen, in het opwassen hiervan breder te onderwijzen.

Opdat wij dan deze heilige ordening Gods, tot zijn eer, tot onzen troost en tot stichting der gemeente uitrichten mogen, zo laat ons zijn heiligen naam aldus aanroepen:

Gebed

O Almachtige, Eeuwige God: Gij die naar uw streng oordeel de ongelovige en onboetvaardige wereld met den zondvloed gestraft hebt, en den gelovigen Noach, zijn acht zielen, uit uw grote barmhartigheid behouden en bewaard; Gij, die den verstokten Farao met al zijn volk in de Rode Zee verdronken hebt, en uw volk Israël droogvoets daardoor geleid, door hetwelke de Doop beduid werd; wij bidden U, bij uw grondeloze barmhartigheid, dat Gij deze kinderen genadiglijk wilt aanzien, en door uw Heiligen Geest uw Zoon Jezus Christus inlijven; opdat zij met Hem in zijn dood begraven worden, en met Hem mogen opstaan in een nieuw leven; opdat zij hun kruis, Hem dagelijks navolgende, vrolijk dragen mogen, Hem aanhangende met waarachtig geloof, vaste hoop en vurige liefde; opdat zij dit leven (hetwelk toch niet anders is dan een gestadige dood) om uwentwil, getroost, verlaten, en ten laatsten dage voor den rechterstoel van Christus, uw Zoon, zonder verschrikken mogen verschijnen, door Hem, onzen Heere Jezus Christus, uw Zoon, die met U en de Heiligen Geest, één enig God, leeft en regeert in eeuwigheid. Amen.

Vermaning aan de Ouders, en die mede ten Doop komen
Geliefden in den Heere Christus, gij hebt gehoord, dat de Doop een ordening Gods is, om ons en ons zaad zijn verbond te verzegelen; daarom moeten wij hem tot dat einde, en niet uit gewoonte of bijgelovigheid gebruiken. Opdat het dan openbaar worde, dat gij alzo gezind zijt, zult gij van uwentwege hierop ongeveinsdelijk antwoorden:

Eerstelijk, hoewel onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn, en daarom aan allerhande ellendigheid, ja, aan de verdoemenis zelf onderworpen, of gij niet bekent, dat zij in Christus geheiligd zijn, en daarom als lidmaten zijner gemeente, behoren gedoopt te wezen?

Ten andere, of gij de lier, die in het Oude en Nieuwe Testament, en in de Artikelen des Christelijken geloofs begrepen is, en in de Christelijke Kerk alhier geleerd wordt, niet bekent, de waarachtige en volkomen leer der zaligheid te wezen?

Ten derde, of gij niet belooft en u voorneemt, deze kinderen, als zij tot hun verstand zullen gekomen zijn, waarvan gij vader (moeder) of getuige zijt, in de voorzeide leer naar uw vermogen te onderwijzen, of te doen (en te helpen) onderwijzen?

Antwoord: Ja

Daarna bij het dopen spreekt de Dienaar van het Goddelijke Woord:
N., ik doop u in den naam des Vaders en des Zoons, en des Heiligen Geestes

Dankzegging

Almachtige, barmhartige God en Vader, wij danken en loven U, dat Gij ons en onze kinderen, door het bloed van uw lieven Zoon Jezus Christus, al onze zonden vergeven, en ons door uw Heiligen Geest tot lidmaten van uw eniggeboren Zoon, en alzo tot uw kinderen aangenomen hebt, en ons dit met den Heiligen Doop bezegelt en bekrachtigt. Wij bidden U ook, door Hem uw lieven Zoon, dat Gij deze gedoopte kinderen met uw Heiligen Geest altijd wilt regeren, opdat zij christelijke en godzalig opgevoed worden, en in den Heere Jezus Christus wassen en toenemen; opdat zij uw Vaderlijke goedheid en barmhartigheid, die Gij hun en ons allen bewezen hebt, mogen bekennen, en in alle gerechtigheid, onder onzen enigen Leraar, Koning en Hogepriester, Jezus Christus, leven, en vromelijk tegen de zonde, den duivel en zijn ganse rijk strijden en overwinnen mogen, om U, en uw Zoon Jezus Christus, mitsgaders den Heiligen Geest, den enigen en waarachtigen God, eeuwiglijk te loven en te prijzen. Amen.

Het sacrament van de Heilige Doop

Voor de duidelijkheid wil ik eerst even aanhalen: Wat zijn nu eigenlijk sacramenten?

Wat sacramenten zijn vind je heel duidelijk verwoord in de Heidelbergse Catechismus. In zondag 25 wordt het volgende antwoord gegeven: 'De sacramenten zijn heilige zichtbare waartekenen en zegelen, van God ingezet, opdat Hij ons door het gebruik daarvan de belofte van het Evangelie des te beter te verstaan geve en verzegelen namelijk, dat Hij ons vanwege het enige slachtoffer van Christus, aan het kruis volbracht, vergeving der zonden en het eeuwige leven uit genade schenkt.

De sacramenten mogen wij ook zien als uitroeptekens!

Stel dat je van iemand een brief krijgt met daarin twee uitroeptekens en verder niets, dan zou deze brief je niets te zeggen hebben. Zodra er woorden bijgevoegd worden, krijgen de uitroeptekens hun betekenis. Zo onderstrepen de sacramenten de verkondiging van het Evangelie. Ze voegen ten diepste aan het Evangelie niet toe en kunnen niet losgemaakt worden van de bediening van het Woord.

Wat betekent de doop voor jou?

Wat is de zin van ons leven? Waarom zijn we op deze wereld? Helaas weten veel mensen de zin van het leven niet meer te formuleren. Steeds meer mensen zeggen op brute wijze: 'Ik ben nu eenmaal op de wereld geschopt en ik moet maar zien dat ik er doorkom. En hoe ik er uitkom? Daarover maak ik me geen zorgen…..

En zal het nu bij ons anders zijn, dan zullen we een antwoord moeten hebben op de vraag naar de zin van het leven.

In het Paradijs had het leven zin! Adam en Eva hadden het niet over 'op de wereld geschopt'. Zij waren geschapen door God en naar Gods beeld. Met het doel om te leven en te werken tot eer van God.

Maar toen kwam Genesis 3! Toen kwam de vreselijke zondeval.

En wat is nu de zin van het leven na de zondeval? Dat leert de Bijbel ons. Het leven zou geen zin meer gehad hebben als God niet van genade gesproken had tot Adam en Eva. En als bevestiging daarvan dragen we een teken van de Heilige Doop aan ons voorhoofd.

Wij zijn gedoopt in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dat betekent dat wij door de Doop in een bepaalde verhouding tot de Heere staan. Hij zegt bij de Doop: je behoort jezelf niet toe, maar je behoort bij Mij! Ik heb Mijn Naam op je voorhoofd geschreven: bij Mij is genade voor de grootste der zondaren.

Het is geen hulpeloze zaak

Wij klagen soms dat we in zo'n moeilijke tijd leven. En inderdaad wie zal dat ontkennen. De gevaren van misleiding en verleiding vermenigvuldigen met de dag. Veel beschermde muren worden afgebroken.

Toch moeten we niet vergeten dat de tijd waarin bijvoorbeeld de apostelen leefden, ook niet eenvoudig was. Ook dat was een tijd van arenabezoek, van sekshuizen en oosterse religies.

Veel mensen, ook veel jonge mensen denken of zeggen: och, wat helpt het allemaal; het is zo moeilijk tegenwoordig; de kerk is zo hopeloos verdeeld; en wie zegt me dat er in alle godsdiensten geen kern van de waarheid is?

En kijk, dan gaan we redeneren, maar redeneren wil zeggen: de rede eren en God onteren! En dat is misschien wel de oorzaak van dat we zo weinig ernst maken met onze Doop. Dat we zeggen: zou het dan alleen het christendom zijn, of alleen de gereformeerde belijdenis? Of, vanuit een andere hoek: wat helpt al m'n bidden? Als je niet uitverkoren bent, dan kun je doen wat je wilt, maar je komt er toch nooit! En een mens kan toch Gods Wet niet nakomen.

Maar luister! We zitten zondags in de kerk niet op een bijeenkomst van het humanistisch verbond. Het gaat in de kerk en in het teken van de Doop gelukkig niet over wat een mens kan en wil. Dan was het inderdaad een hopeloze zaak; dan waren we de ellendigste van alle mensen. Maar het gaat op het erf van Gods verbond en ook in de Heilige Doop over hetgeen de genade van God vermag.

De getuigenis van de Doop

In het stukje hieronder wil ik ingaan op de getuigenis van de Doop: wat wil de Heere door de Heilig Doop zeggen, ook in ons persoonlijk leven?

De Doop getuigt van een genadige God. Van een God, die geen lust heeft in de dood van de goddeloze, maar daarin dat die goddeloze zich bekeert en leeft. Bij de besnijdenis van de zoon van Zacharias en Elisabet klonk de naam van Johannes! Want Johannes betekent: 'De Heere is genadig'. En dat is het wat de Heere ook aan ons voorhoofd geschreven heeft: de Heere is genadig! De Heere komt zo tot ons met een hoorbaar en zichtbaar Evangelie. Dat is een voorrecht, dat de ongedoopte niet heeft.

Ten tweede getuigt de Doop ons ook van een heilige God. Wij zijn van nature kinderen des toorns, ontvangen en geboren in zonden. Wij kunnen in het Rijk van een heilig God niet komen, tenzij wij van nieuws geboren worden.

Ten derde getuigt de Doop ons ook van een vergevende God. Een vergevend God in Christus. Achter het doopwater ligt de bloedstorting van de Heere Jezus.

Ten vierde getuigt de Doop ons ook van een Drieënige God! Wij zijn immers gedoopt in de Naam van de Drieënige God. En dat betekent dat wij in een relatie tot die God staan, een verbondsrelatie.

Ten vierde getuigt de Doop ons ook van een onveranderlijke God. Die God is namelijk Dezelfde God, die door Ezechiël sprak tot het huis van Israël, dat Hij geen lust had in hun dood.

Ten vijfde getuigt de Doop ons ook van een roepende God! Een God, die je bij de naam roept. Een God die bij het doopvont voor de eerste keer kwam in je leven om je bij jouw naam te roepen.

Ten zesde getuigt de Doop ons ook van een allesvervullende God. Wat de Vader in zijn genadeverbond beloofde, dat heeft de Zoon door zijn werk aangebracht.

En ten laatste getuigt de Doop ons ook van een eedzwerende God! De Heere meent wat Hij zegt. Hij heeft geen lust in onze dood. Dus wat de Heere spreekt, ook bij de Doop, spreekt Hij in volle ernst! Het water van de Doop getuigt van een eedzwerende God. Je kunt als gedoopte dus niet zeggen: 'Die God wil mij niet hebben, want er is voor mij geen genade'.Dat is juist wat de duivel je wil doen geloven. De duivel trekt alles in twijfel. Onderschat zijn listen niet. De duivel kent het Woord van God ook. De duivel zegt: 'Het heeft geen zin om God te dienen. Er is voor jou toch geen heil en zaligheid. Geniet nog rustig wat van het leven'.

We hebben nu een aantal belangrijke zaken rond de betekenis en de getuigenis van de Doop met elkaar behandeld. Als laatste wil ik nog iets zeggen over: 'Van Doop naar belijdenis.'

Er loopt een lijn van de Doop naar de openbare belijdenis in het midden van de gemeente. De Doop verplicht tot belijdenis. Ja nog meer. De Doop verplicht tot bekering en geloof.

Waarom doe ik belijdenis? Het antwoord op die vraag is: omdat je gedoopt bent! Ja maar, zo zul je zeggen, ik heb niet om mijn doop gevraagd. Dat hebben mijn ouders zo gewild.

Kijk, daar zit het hem nu juist in. Jij hebt zelf niet om de Doop gevraagd. De kinderdoop is er niet zo maar. Hij is er dankzij God.

Je hebt jezelf niet onderscheiden van de niet gedoopten in de wereld. God deed je uit christenouders geboren worden en Hij heeft er voor gezorgd dat je gedoopt bent. De Heere heeft je apart gezet en het teken van Zijn verbond aan je voorhoofd gegeven. Jij was niet waardig gedoopt te worden. Jij was niet beter en uitnemender dat al die andere jonge mensen, die niet gedoopt zijn en zonder Gods Woord opgroeien. God heeft toen Hij jou liet dopen een zondaar gedoopt, die de Doop onwaardig was. Ja, Hij doopte toen een mens, die de verdoemenis waardig is. En daarom wordt je nu geroepen tot het doen van belijdenis.

Het belijdenis doen is dus vooral aan de Doop verbonden en niet alleen en in de eerste plaats aan het Avondmaal. Ik denk dat wij dit dikwijls uit het oog verliezen.

Onze Doop verplicht ons tot belijdenis doen. De Drieënige God heeft door de Doop beslag op je leven gelegd. Je wordt geroepen om Zijn Naam te belijden.

Moeten de gedoopten dan wachten met het doen van belijdenis totdat zij weten Gods genade te bezitten? Dan kan men tenminste met het hart belijdenis afleggen en daarna ook deelnemen aan het Avondmaal. Ja, zo zouden wij ons van de eis tot belijden, die de Doop ons oplegt, willen ontdoen. Maar dit kan niet en laat God niet toe.

De eis ligt er. Je bent niet meer vrij. Je bent al lid van de christelijke kerk. Bij je Doop is beleden: 'en daarom als lidmaten van Zijn gemeente behoren gedoopt te wezen'.

De vraag is nu: neem je dit over of verwerp je dit?

Ten opzichte van een vereniging kun je zeggen: ik word lid of ik word het niet. Maar hoe anders is het hier. Door Gods genadige voorzienigheid ben je reeds de kerk ingelijfd en word je bij het ouder worden opgeroepen: 'Kiest u heden, wie gij dienen wilt.'

De tijd komt dat je als gedoopte niet meer in je ouders gerekend kunt worden. Je wordt dan zelf voor de keus gesteld. Het is dan één van beiden, of je verbreekt het lid zijn van Gods gemeente krachtens geboorte en Doop of je bevestigt dit door het afleggen van belijdenis des geloofs.

Je kiest immers altijd, want niet kiezen is ook een keuze. Tegenover de Heere en Zijn dienst kunnen we ons niet neutraal opstellen. Het is altijd een kwestie van voor of tegen. Neutraliteit bestaat er niet ten opzichte van God en Christus.

Nu je dit hebt gehoord, hoop ik dat erover de betekenis van de doop meer duidelijkheid is gekomen en dat je blij mag zijn dat jouw ouders met jou bij het doopvont hebben gestaan om jou te laten dopen.

Denk er maar eens over na als dit niet gebeurd zou zijn. Waar had je dan nu geweest? In ieder geval had je dan niet hier gezeten om te horen wat de betekenis van de doop in houdt.

 Om over na te denken - Overdopen

Iemand wil zich laten overdopen. Hij/zij ziet het overdopen als een eigen beslissing nadat hij/zij gekozen heeft om God te dienen. Dit wil hij/zij laten bevestigen door middel van de doop. Ook vraagt hij/zij of wij daarbij aanwezig willen zijn. Wij vragen ons af of dat mag.
Wat is het een groot voorrecht dat de Heere aan zondige mensen het teken en zegel van het genadeverbond geeft. Dat betekent immers de doop. Lang voordat iemand bewust kan bidden en het Woord van God kan horen, komt de Heere met de tekenen van Zijn genade tot hem. In Zijn onbegrijpelijke goedheid wil God Zijn drie-enige Naam verbinden aan de naam van een pasgeboren kind.

Onze vaderen hebben daarom steeds de grote waarde van de doop benadrukt. Zeker, ze beseften heel goed dat de doop niet zalig maakt. In het begin van ons doopformulier klinkt de belijdenis dat de kinderen alleen door wedergeboorte in het Rijk van God kunnen komen.
Door het ware geloof wordt de diepste betekenis van de doop gekend. Dan mag een kind van God in de doop zien dat hij afgesneden is van Adam en in Christus is ingeplant. Van een kind des toorns is hij een kind van God geworden. Hoe groot is dat wonder van Goddelijke genade. Hoeveel betekenis krijgt de doop als het sacrament van de nieuwe, geestelijke geboorte (zie ook NGB, artikel 34).

Voor zo iemand ligt de keuze voor de overdoop in het verlengde van zijn/haar beslissing om te geloven. Daar hebben we een kernprobleem van de geloofsdoop. In deze leer staat de keuze van de mens centraal.
God gaf Zijn Zoon om zondaren zalig te maken, maar de mens zet uit vrije wil de stap in het geloof en laat de Heere Jezus toe in het hart. De grond van de doop is niet meer wat God uit genade schenkt, maar de keuze van de mens. Wat een arme leer, gegrond op drijfzand.

Waarom dopen baptisten mensen die al gedoopt zijn? Zelf geloven zij toch ook dat je maar één keer gedoopt mag worden. Ja, maar zij verwerpen de doop van kinderen. Iemand die als kind gedoopt is, is in hun ogen nooit gedoopt. Wat ontzettend om dat te durven zeggen! Wat brutaal.
De overdoop is een verachten van wat God in de doop schonk. Daarbij aanwezig zijn is naar mijn overtuiging daarom niet mogelijk. Bid de Heere of Hij uw schoonzoon van zijn dwaalweg wil bekeren tot de waarheid van Gods Woord.

Val je, als je je laten overdopen, nog onder het teken en zegel van het verbond (de kinderdoop)?

Ik ben mij ervan bewust dat achter deze vraag heel veel schuil gaat. Ook verdriet, hartzeer. Om een voorbeeld te noemen dat ik in mijn omgang met mensen regelmatig meemaak: veel ouders zien met pijn dat hun kind naar een evangelische gemeente gaat en na verloop van tijd besluit –op grond van overtuigingen die in deze kringen worden gepropageerd– om zich over te laten dopen. Vaak speelt dan de opvatting mee: de doop, indertijd bediend toen je nog een zuigeling was, stelt weinig of niets voor; dit was jouw keuze niet. Nu ben je op een leeftijd gekomen dat je bewust kunt kiezen voor de Heere God en Zijn Evangelie; als teken daarvan laat je je dopen en ontvang je de Heilige Geest.

Ik heb geloofsmatig grote moeite met deze redenering(en). Het zwaartepunt wordt in en bij ons gelegd en niet in de belovende God. Deze geloofsbasis is buitengewoon wankel en zwak. Vervalt al doende de belofte, gegeven met en in de kinderdoop, het teken en zegel van het verbond? Mij dunkt: je kunt niet zorgvuldig en eerbiedig met Gods beloften omgaan, maar ook hier blijft het overwicht van Gods beloften gelden. Zijn trouw blijft gelden, ondanks alles en door alles heen.

Na zuigelingendoop een volwassendoop ?

Waar het nu om gaat is dit: is de zuigelingenbesprenging de christelijke doop ja of nee?
Die vraag gaan we hier niet beslissen. Maar wel kunnen we zeggen, dat als iemand werkelijk voor zichzelf overtuigd is dat de kinderdoop niet overeenstemt met de bijbelse, christelijke doop hij voor zijn geweten dus ongedoopt is en zich moet laten dopen.
Als iemand echter overtuigd is van de juistheid van de kinderdoop dan moet hij zich niet laten dopen. Niet om bij een bepaalde roeping te blijven, maar omdat hij zich anders voor zijn geweten zou laten overdopen en een dubbele doop kent de Schrift niet. Je behoort maar één keer met de christelijke doop gedoopt te worden. Het is dus een zaak voor het persoonlijk geweten.

Zie ook eens: kinderdoop.pdf

Een lijfspreuk voor mij werd Galaten 5 vers 6: In Christus Jezus vermag noch besnijdenis, noch onbesneden zijn, maar geloof, door de liefde werkzaam. Anders gezegd: of je nu volwassen gedoopt bent of als kind, het gaat om geloof dat door de liefde werkzaam is. Het gaat erom dat je een nieuwe schepping bent in Christus, en dan maakt het niet uit of je besneden bent of onbesneden, volwassen of als kind gedoopt (Galaten 6:15). En als motto deelde ik met Paulus die ook al strijd over de doop had in zijn tijd 1 Korinthiërs 1:17: Jezus Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het evangelie te verkondigen. 

  Bijlage : Kinder- of volwassendoop

Kinder- of volwassendoop, groot dopen, klein dopen, besprenkelen of waterbad, de meningen over de doop zijn in Nederland sterk verdeeld.

1. Wat is de doop?

Het valt niet mee een antwoord op deze vraag te vinden waar alle ‘partijen’ het mee eens zullen zijn! De christelijke (water)doop is een rituele reiniging waardoor een mens op het christelijk ‘erf’ wordt gebracht. Sommigen zien in dat ‘erf’ de kerk (vergelijk Handelingen 2:41), anderen het verbond (vergelijk Kolossenzen 2:11v.), weer anderen het koninkrijk Gods (vergelijk Matteüs 28:18-20).

2. Wie heeft de doop ingesteld en waarom eigenlijk?

Christus heeft de doop ingesteld in Matteüs 28:18-20: ‘Discipelt alle volken, hen dopend tot de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest en hen lerend te bewaren alles wat Ik u heb geboden,’ dat wil zeggen : ‘discipelt alle volken door hen te dopen en te leren’. Je wordt een discipel (leerling, volgeling) van Jezus door (a) de waterdoop en (b) onderwijs in de geboden van Jezus, zodat je leert hoe een volgeling van Hem behoort te leven. Omdat het onderwijs volgt op de doop, kan men mijns inziens niet vroeg genoeg dopen: elke discipel van Jezus, hoe jong ook, hoort gedoopt te zijn!

De doop heeft niet alleen te maken met een innerlijke geloofsrelatie (vergelijk Marcus 16:16), maar vooral met onze uiterlijke navolging van Jezus (discipelschap): men wordt gedoopt om ‘te wandelen in nieuwheid des levens’ (Romeinen 6:3v.), en door de doop ‘doet’ men Christus ‘aan’ (Galaten 3:27), dat wil zeggen, vertoont men Zijn beeld (vergelijk Romeinen 13:14; Kolossenzen 3:12). Mooi zien we dat in de parallel met de Uittocht (1 Korintiërs 10:1v.): de Israëlieten werden ‘in Mozes gedoopt in de wolk(kolom) en in de (Schelf)zee’, om, verlost uit de slavernij, achter Mozes aan te gaan door de woestijn.

3. Wat is de visie achter de kinderdoop?

Zie o.a. de volgende kenmerken:

De doop volgt niet op de vergeving, maar gaat eraan vooraf (Handelingen 2:38; 22:16) (vergelijk de doop van Johannes: Marcus 1:4).

De doop kan slechts verstaan worden vanuit het collectieve aspect (kerk, verbond, koninkrijk), en daar horen de kinderen ook bij (vergelijk Handelingen 2:39; 1 Korintiërs 7:14; 1 Korintiërs 10:1v. [vergelijk Exodus 10:9]; Efeziërs 6:4).

Parallel daarmee: God schenkt het heil niet slechts aan individuen, maar aan ‘huisgezinnen’ (vergelijk Noach: Genesis 7:1; Abraham: Genesis 18:19; Israël: Exodus 10:9; Exodus 12:3; Rachab: Jozua 2:18v.); zo in Handelingen 16:15,31-34; Handelingen 18:8; 1 Korintiërs 1:16: steeds wordt het hele ‘huis(gezin)’ gedoopt.

Vergelijk Romeinen 4:11: de besnijdenis is het ‘zegel der gerechtigheid van het geloof’, waarbij het geloof van de ouders voldoende grond is voor de besnijdenis van de pasgeboren zoontjes.

De Koning werft discipelen (onderdanen van Zijn koninkrijk) door de doop (Matteüs 28:19), en Christus zegt van de kleine kinderen: ‘van hen is het koninkrijk van God’ (Lucas 18:16).

De doop ziet nooit terug (is dus strikt genomen geen belijdenis van het geloof), maar altijd vooruit: het is een introductie tot het christenleven (zie boven). Welnu, kinderen in het christelijk gezin worden van jongs af opgevoed tot het christenleven (vergelijk Efeziërs 6:4).

4. En wat is de visie achter de volwassendoop?

De term ‘volwassendoop’ is ongelukkig, want ook gelovige kinderen kunnen gedoopt worden; beter is de term ‘gelovigendoop’.

Zie o.a. de volgende kenmerken:

Geen doop zonder bekering (Handelingen 2:38,41) – zo was het al bij de doop van Johannes (Marcus 1:4) – geen doop zonder geloof (Marcus 16:16), geen doop zonder discipelschap (Matteüs 28:19).

De doop kan slechts verstaan worden vanuit het individuele aspect: het gaat in het NT steeds om het persoonlijk geloof van de dopeling, niet om dat van de ouders of wie ook.
In Handelingen 8:12v. worden mannen en vrouwen gedoopt, geen kinderen; in vs. 36-38 is geloof de voorwaarde tot de doop; ook in Handelingen 10:44,47 en Handelingen 19:5 is het: eerst geloof, dan doop.
‘Laat u dopen!’ is een bevel, dat tot mensen komt die het ook kunnen gehoorzamen, dus geen zuigelingen (Handelingen 22:16).

Voorzover valt na te gaan, omvatten de gedoopte ‘huisgezinnen’ in het NT steeds uitsluitend gelovigen (Handelingen 16:34; Handelingen 18:8; 1 Korintiërs 1:16 vergelijk 1 Korintiërs 16:15).
Geen doop zonder eerst een veranderd leven: Romeinen 6:3v. (nieuwheid des levens); Galaten 3:27 (Christus aangedaan); Kolossenzen 2:12 (met Christus opgewekt); 1 Petrus 3:21 (een bede voor God van een goed geweten).

5. Kinderen die niet gedoopt worden, worden opgedragen. Waarom is dat?

Er is bij de meeste christenen behoefte aan een dubbele introductieritus: een voor zuigelingen en een voor rijpere gelovigen, die hun plaats van verantwoordelijkheid in de gemeente innemen. Bij kinderdopers is de eerste ritus de kinderdoop, de tweede de geloofsbelijdenis. Bij gelovigendopers is de eerste ritus het opdragen, de tweede de gelovigendoop. In plaats van te ruziën of de doop thuishoort bij de eerste dan wel bij de tweede stap, is het veel nuttiger in te zien dát deze twee stappen er zijn, en dat ze gepraktiseerd worden, hoe dan ook.

6. Waarom zoveel spanning rondom kinder- en volwassendoop?

Je ziet vaak een spanning tussen christenen die anders over de doop denken, zeker als bijvoorbeeld binnen een gezin zowel voor kinder- als volwassendoop gekozen wordt. Hoe komt dat?

Het ligt in de aard van de gereformeerde theologie, vooral in de neocalvinistische variant, de doop een zeer vooraanstaande plaats te geven, die direct samenhangt met de centraal staande verbondsleer. Omgekeerd ligt het in de aard van de evangelicale theologie zich van de traditionele kerken af te zetten, en de gelovigendoop blijkt daarvoor een uitmuntend middel te zijn. Doopsgezinden en baptisten hebben er zelfs hun naam aan ontleend! Daardoor hebben én veel kinder- én veel gelovigendopers van hun doopopvatting een kenmerk van ware rechtzinnigheid gemaakt.

Dat is mijns inziens een hoogst ongelukkige situatie, die ertoe leidt dat veel christenen zich over niets zo graag lijken op te winden als over de doopopvatting van de ‘tegenpartij’.

7. Kun je zeggen dat een van de twee groepen ‘gelijk’ heeft?

Zie vaak ‘ongelijk’ aan beide kanten... Er is bijvoorbeeld onenigheid over de doopformule (vergelijk Matteüs 28:19 met Handelingen 2:38), of over de hoeveelheid water die wordt toegepast. Dopen betekent onderdompelen, en onderdompeling drukt zoveel beter uit dat de doop een ‘begrafenis’ is dan besprenging doet (Romeinen 6:4; Kolossenzen 2:12). Maar wie beweert dat een doop niet ‘geldig’ is als het niet met de juiste hoeveelheid water gebeurt, loopt gevaar in ritualisme te vervallen.

De diepste onenigheid betreft de vraag of men mag dopen voor de wedergeboorte, of alleen na de wedergeboorte. In ieder geval valt de doop nooit samen met de wedergeboorte, ondanks Johannes 3:5 en Titus 3:5 (men moet dan maar bewijzen dat ‘water’ of ‘bad’ hier het doopwater of -bassin is, waar ik niets van geloof; het is een beeld van Gods Woord; zie Efeziërs 5:26).

Wat het belangrijke tijdstip van de doop betreft: dopen veel kinderdopers niet veel te lang vóórdat van discipelschap bij het kind sprake kan zijn? En omgekeerd: wachten veel gelovigendopers niet veel te lang met de doop nádat de betrokkene al lang en breed een discipel is? Ik ken volwassen gelovigen die al geruime tijd aan het Avondmaal deelnemen en actief zijn in geestelijk werk en nog steeds niet gedoopt zijn... Ik geloof dat de doop en het begin van discipelschap zo dicht mogelijk bij elkaar moeten liggen. Hoe langer iemand al christen is, hoe minder de symbolische zin van de doop nog tot uiting komt.

8. Kom ik wel in de hemel als ik verkeerd gedoopt ben?

Stel dat ik als kind gedoopt ben, terwijl toch de volwassendoop de enige juiste doop blijkt te zijn. Kom ik dan wel in de hemel?
Wanneer moet dat dan ‘blijken’? Hier op aarde!? Maar grote mannen Gods hebben de kinderdoop resp. de gelovigendoop op basis van de Schrift verdedigd! Hoe moet dan ‘blijken’ wie er gelijk heeft? Je kunt met hetzelfde recht vragen: Stel dat ik ‘overgedoopt’ ben, terwijl ‘overdoop’ verwerpelijk blijkt te zijn, kom ik dan wel in de hemel?

De doop, laat staan een bepaalde vorm van dopen, is nooit een voorwaarde om naar de hemel te gaan. De moordenaar aan het kruis werd niet gedoopt. Zelfs van de twaalf apostelen lezen we nergens dat zij ooit gedoopt zijn.

God verwacht niet méér inzicht bij ons dan waarnaar wij ons uitstrekken en wij daadwerkelijk ontvangen hebben. Wie er voor Gods aangezicht van overtuigd is dat hij zijn baby moet laten dopen, zou ongehoorzaam zijn als hij tegen zijn geweten zou ingaan. Wie voor Gods aangezicht zijn kinderdoop niet als doop kan erkennen en er dus van overtuigd is dat hij niet gedoopt is, moet zich laten dopen. ‘Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd’ (Romeinen 14:5). (Bron: Prof. dr. Willem J. Ouweneel)

READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS