2. Tijdens religieuze bijeenkomsten verschijnselen als lachen, rusten, schokken, dansen - Uitingen van de Heilige Geest of belevenissen van de mens?

Het behoeft geen betoog, dat velen hiermee aan het worstelen zijn. Is dit nu uit God of is dit uit de mens ? Is de Heilige Geest aan het werk of is dit werk van een andere geest of geesten ? Of is er zelfs een vermenging mogelijk tussen het werk van de Heilige Geest en het werk van de geest van de men  ? Een stukje van God en een stukje van het vlees.

Dit laatste is eenvoudig te weerleggen. In alle bijbelboeken wordt God gekenmerkt, als een persoon, die zijn heerlijkheid niet deelt met een ander. Hij is een jaloers God (Jac. 4:1-10), Hij is de enige God. Naast Hem is er geen god. Alle goden, die de mensen naast de Here God gemaakt hebben zijn niet God, maar namaak goden of afgoden. Vanuit deze bijbelse zekerheid kunnen en durven wij zeggen, dat genoemde verschijnselen of uit God zijn of geheel niet uit God, maar uit de mens of uit andere bronnen komen. Een vermenging waarbij sprake is van een deel als werk van God en een deel als mensenwerk is te-genstrijdig aan de Geest van de bijbel. Het doet afbreuk aan de grootheid, de heiligheid en de heerlijkheid van de Here God.

Zijn deze verschijnselen dan uit God ?

Sta eens stil bij het feit, dat de “Toronto Blessing” bij de bediening van Jezus op aarde niet voorkwam. Er zijn niet de minste aanwijzingen dat genoemde verschijnselen gebeurden b.v. tijdens de bergrede of de bekende grote bijeenkomsten met de spijzigingen.

Toen nu de Heilige Geest met Pinksteren, de plaats van Jezus Christus op aarde innam, deed Hij dat om het werk van de Heiland voort te zetten. En dat heeft de Heilige Geest ook gedaan. Alle boeken van het Nieuwe Testament spreken daarvan, geven verslag van het werk van de Heilige Geest in het verlengde van het werk dat Jezus is begonnen te doen op aarde. En dit is eigenlijk helemaal niet vreemd, want
Jezus is gekomen om de wil van de Vader te doen en de Heilige Geest is gestuurd om de wil of het werk van Jezus te doen. Vader, Zoon en Heilige Geest vormen samen de drieënige God. De Heilige Geest wordt ook de Geest van Jezus genoemd. In de goddelijke volmaaktheid van de Drieëenheid ligt besloten, dat de Heilige Geest en Jezus dezelfde manier van werken hebben hier op aarde.

Alleen al op grond hiervan kunnen we stellen dat de genoemde verschijnselen niet uit God zijn. U mag gerust weten, dat deze uitspraak niet lichtvaardig neergeschreven is. Wij zien daarbij de verbazing en de teleurstelling op duizenden gezichten van broeders en zusters, die allemaal oprecht menen dat wij te maken hebben met een beweging, een verfrissing van de Heilige Geest. Wij voelen daarin mee, maar wij moeten op basis van ons gemeenschappelijk toetsingskader, de bijbel, de verschijnselen, als zijnde niet van God afwijzen.

Toch voeren vele prominente predikers in binnen en buitenland aan, dat er aanwijzingen zijn dat de bijbel teksten geeft die de “Toronto verschijnselen” ondersteunen. Hier zijn al diverse boekjes over. Het betreft dan steeds teksten, die bij een bepaald verschijnsel “gevonden” zijn. Helaas is deze methode onbijbels en zijn daarbij de resultaten ook nog vrij pover. Sommige schrijvers voegen er dan als verontschuldiging aan toe, dat naar hun mening niet alle verschijnselen in de bijbel hoeven voor te komen, om waar te zijn.

Wij wijzen u echter op de waarschuwing in de tweede Johannesbrief : “Een ieder, die verder gaat en niet blijft in de leer van Christus, heeft God niet; wie in de leer blijft, deze heeft zowel de Vader als de Zoon.” Vooral het vinden van ondersteunende teksten voor de diverse dierengeluiden is nogal een moeilijkheid.

De menselijke en goddelijke waardigheid

Een ander gezichtspunt van waaruit wij de verschijnselen willen toetsen is de menselijke en goddelijke waardigheid. Toen Jezus na de Paasmorgen 40 dagen overal verscheen, was zijn houding niet verschillend van voor zijn kruisdood. Lucas verhaalt ons, dat Hij met de discipelen sprak over alle dingen van het Koninkrijk van God. Zijn slotopdracht luidde: “Gij zult getuigen zijn”. Dus de discipelen en voor deze tijd ook u en wij moeten vertellen wat wij van Jezus weten en gezien hebben (dat is getuigen).

Dit staat voor ons allemaal in de bijbel

Hieraan toevoegen is aan een getuigenis toevoegen en dat is zelfs in de wereld niet toegestaan. Wij vinden ook geen bijbelse gronden om zg. buitenbijbelse verschijnselen als geestelijk of van God komend te accepteren. Hierop voortbordurend zien wij dat de verschijnselen ook menselijk onwaardig zijn.

Petrus, Jacobus of Johannes hebben geen enkele man of vrouw kukelend, knorrend of brullend op de grond achtergelaten, nadat dezen tot hen kwamen in hun nood. Noch heeft Jezus iemand op de grond laten vallen, nadat Hij voor genezing gebeden had en de persoon zonder te genezen als een spastisch-schokkende patiënt achtergelaten.

Al deze taferelen (en wij zouden er velen kunnen beschrijven) zijn stotend voor de mens. Zij laten hem afdalen tot een dierlijke plaats en omdat dit gebeurt in de naam van Jezus, wordt hierdoor deze naam naar beneden gehaald. Als wij hierbij nog voegen het ongecontroleerd hardop lachen tijdens de meest serieuze bijbelse uiteenzettingen en zelfs tijdens avondsmaalvieringen, dan vinden wij dit in flagrante tegenspraak met het getuigenis dat wij behoren uit te dragen.

Het Nieuwe Testament noemt de christenen : kinderen van God, tempels van de Heilige Geest, navolgers van Christus, brieven van Christus

Een uit zijn bol gaande, op een dronkaard lijkende vrouw of man voldoet niet aan deze bijbelse standaarden. Al deze “getuigenissen” zijn voor ons reden te meer om te zeggen dat de “Toronto verschijnselen” als niet uit God zijnde, moeten worden afgewezen.

Soortgelijke verschijnselen tijdens eerdere opwekkingen

1730 - The Great Awakening in America - Jonathan Edwards
1740 - George Withfield en gebr. Wesley
1800 - The second Great Awakening in America - Campmeetings
1820 - Charles Finney
1870 - periode met Moody en Sankey
1904 - Opwekking in Wales - Evan Roberts

Wat leren ons deze opwekkingen ?

Zij zijn allemaal bekend geworden door de massale bekeringen

Duizenden ongelovigen bekeerden zich van hun zondige weg en knielden aan de voet van het kruis van Jezus Christus. De bekeringen waren zo krachtdadig, dat vele mensen van hun zitplaatsen vielen en over de grond kropen uit ontzag voor God en uit afschuw van hun eigen zonden. Hierbij werden vaak tranen geschreid en deden velen hard schreeuwend een beroep op de genade van God. Dat hierbij ook andere geluiden werden waargenomen is juist. Deze buitengewone uitingsverschijnselen baarden de predikers wel zorgen. De wijze waarmee hier toen werd omgegaan verschilde van prediker tot prediker.

Geen van de predikers stimuleerde het gebruik van de uitingsverschijnselen. Of zij adviseerden de mensen het te accepteren, maar er zo min mogelijk aandacht aan te schenken of zij probeerden het enigszins af te remmen of zelfs tegen te gaan. Om nu te zeggen, dat de historische opwekkingen de hedendaagse uitingsverschijnselen ruggesteunen vinden wij niet gerechtvaardigd. Het is gevaarlijk om een losstaande uitspraak van één van de predikers uit de geschiedenis aan te halen, zonder daarbij de gehele achtergrond te kennen.

Elke vroegere opwekking werd bekend om zijn predikers en niet om de verschijnselen.

Door het openen van de bijbel en door urenlange prediking uit de bijbel kwam de overtuiging van zonden over de mensen. Deze mannen worden dan ook tot op heden Opwekkingspredikers genoemd. Zij raakten de toehoorders niet aan, zij liepen niet door de rijen heen tijdens de samenkomsten, zij legden geen handen op. Hun aanwezigheid op het preekgestoelte en het uitleggen van het woord van
God gaf de opwekking gestalte en bracht de toehoorders op hun knieën.

De bijeenkomsten van de “Toronto Blessing” staan hiermee wel in schril contrast. Tijdens deze samenkomsten wordt er weinig gepredikt. Als er uit de bijbel gesproken wordt, is dit bijna altijd ter voorbereiding of ter verdediging van de bediening, waarin de uitingen zich moeten manifesteren. Zelfs in de voordienst wordt met de keuze van de liederen al ingespeeld op de komende bediening. De verschillen van nu met vroeger zijn zo groot, dat een vergelijking met de vroegere opwekkingen eigenlijk niet op zijn plaats is.

Als nu dit alles niet uit God is en als de historische opwekkingen de verschijnselen niet ondersteunen, waar hebben wij dan wel mee te maken ?

Vooruitlopend kunnen we zeggen, dat wij zeer geschokt zijn als wij uitlatingen horen als : “Wij moeten de godsdienst wegdoen”, “wij moeten al het oude van de religie afleggen”, “wij moeten al de religieuze structuren vergeten”, “wij moeten de geest van de godsdienst uitwerpen en vertrappen”. Ook hebben wij diverse malen zinsneden gehoord of gelezen, dat bestaande leidinggevende voorgangers om zullen moeten gaan in hun geestelijke gedachtengang of vervangen zullen moeten worden. Dit alles geeft ernstig te denken.

Als uitgangspunt hier de stelling dat de verschijnselen uit de mens zijn of uit de mens en andere bronnen komen

Alvorens hierop in te gaan kunnen we zeggen dat wij niet tegen de werking van Gods Geest in de samenkomsten zijn. Het mag ons hart verheugen als er blijdschap en vreugde heerst, als er bemoediging is door middel van profetie en vertolkte tongentaal, als er wonderen gebeuren en als de vrede van God merkbaar is. Dit om misverstanden te voorkomen, als zouden wij hier tegen de “oorspronkelijke” pinkstergedachte zijn.

Het gaat hier echter om de buitenbijbelse extremiteiten

En als wij in de hierna volgende uiteenzettingen enigszins “klinisch” overkomen, is dit enkel en alleen voor de helderheid en niet als zouden wij als kritische christenen door het leven gaan. Wij vinden het fijn om net als u de Here God te loven en te prijzen met ons hele hart.

Christenen massaal in trance

In de seculaire wereld spreekt men van het begrip in trance zijn of geraken, als men enige tijd los raakt van zijn omgeving. Iemand in trance is niet meer bereikbaar en lijkt in een andere wereld te leven. Het rusten in de geest in samenkomsten heeft dezelfde kenmerken. Voor sommigen duurt deze tranceperiode kort, anderen zijn soms langer dan een uur buiten bereik. Wat gebeurt er nu tijdens deze periode met de mensen? Zij slapen niet, zij zijn niet bewusteloos, maar toch zijn zij niet in staat hun geest te beheersen en zich normaal te gedragen.

Voorstanders van het vallen of rusten in de geest, zeggen dat God in deze toestand met de persoon bezig is. In oprechtheid beweren sommigen, dat God die man of vrouw innerlijk geneest, hoewel daarvoor niet een bijbelse onderbouwing kan worden gegeven. Men gaat daarbij voornamelijk af op de persoonlijke getuigenissen. De betrokkenen verklaren dat God zo met hen bezig is geweest, dat zij een innerlijke genezing hebben ervaren en zich na die tijd heerlijk voelen.

Ondanks de positieve getuigenissen, doet het ons sterk denken aan de behandelwijze van sommige hypnotherapeuten. Zij brengen hun cliënten in trance door middel van hypnose en trachten dan tijdens deze sessies de cliënten te helpen. Zou God op de zelfde wijze als  zo’n hypnotherapeut iets in ons veranderen? Is dit niet in strijd met onze, door de Bijbel ondersteunde, keuzevrijheid? Zou een aards vader, zoals u en ik ooit zijn kinderen zo behandelen? Het antwoord is duidelijk neen. U en ik zullen onze kinderen nooit in trance brengen om hen te verbeteren ! Laat staan onze hemelse Vader. Hij brengt zijn kinderen niet in trance. Een trance is overigens een gevaarlijke toestand, waarin de mens geen verweer heeft tegen gevaarlijke, demonische invloeden. Het verbaast ons daarom niet, dat wij reeds enkele voorbeelden daarvan hebben gezien. Mensen, die zich overgaven aan de “Toronto-Blessing” na aanvankelijke positieve getuigenissen, getuigden daarna van depressie, angsten en zelfmoordneigingen.

Wie brengt de christenen dan wel in trance?

Voorgangers als sjamanen

- “There you go” (Daar ga je), zegt Leigh Valentine tijdens haar bediening en geeft de personen een duwtje na. Bij een echtpaar, dat tegelijk achterover valt, danst zij vrolijk er omheen.

-”Niet bidden en blijf mij aankijken” zegt Rodney Howard-Browne, terwijl hij zijn hand tegen de voorhoofden legt. De catchers (vangers) hebben er hun handen vol aan.

- Benny Hinn werpt de kracht vanuit zijn handen de zaal in of laat de mensen op het podium tegelijk op  de grond vallen.

- Kenneth Copeland krijgt het voor elkaar om Rodney Howard-Browne na een hilarisch gesprek op de grond te krijgen.

- Kathryn Kuhlman liet als één van de eersten de mensen achterover vallen. Zelfs nadat zij getuigden in de zaal genezen te zijn, gaf zij hen op het podium nog een duwtje, zodat zij tegen de grond gingen.

Al deze handelingen hebben overeenkomst met handelingen van de sjamanen in de wereld. Een sjamaan is een toverdokter met bijzondere krachten. Door de hedendaagse opbloei van stromingen, die zich bezig-houden met het bovennatuurlijke, met het metafysische, valt het niet meer zo op. Toch is de zuster, die naast John Arnott vanaf het podium in Toronto met haar linkerbeen “de zalving” de zaal inschopt en de mensen daardoor achterover laat vallen, bezig als een sjamaan. John Arnott zegt te verwachten dat er nog veel meer nieuwe uitingen van de Geest zullen komen.

De caféhouder van de Heilige Geest

“I am the barkeeper of  the Holy Ghost”, zegt Rodney Howard-Browne. Als hij de mensen bedient zegt hij regelmatig : “Take a drink, take another drink”. In het Nederlands “Neem een glas, neem er nog één”. Hier wordt de Heilige Geest uitgegoten als een alcoholische drank. Hij mompelt daarbij regelmatig “dronken van de Heilige Geest” *4. Broeders en zusters, dit is, los van het feit dat het niet waar is, ook zeer godslasterlijk. Over dronkenschap in de Geest geeft het laatste boekje van ds. Van Petegem voldoende argumenten om dit als onbijbels te bestempelen en het onwaar te noemen. Het feit echter dat de Heilige Geest door Rodney Howard-Browne als een caféhouder in de glazen geschonken en rondgedeeld wordt is onbijbels.

De Heilige Geest is geen alcoholische drank, maar de derde persoon van de goddelijke drieëenheid : de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Met deze persoon mogen en moeten wij vervuld zijn. Wij brengen daardoor ook vruchten voort van de Heilige Geest. Dronkenschap evenwel is geen vrucht van de Heilige Geest, maar is het werk van het vlees (Gal.5:21). Ook elders in de Bijbel wordt dronken zijn nooit geprezen, maar afgekeurd als zijnde zonde. De functie van caféhouder behoort tot de wereldse beroepen. Dat Rodney Howard-Browne zichzelf deze functie heeft gegeven, plaatst hem in de wereld en hij profaneert zo de Heilige Geest. Dit laatste is alleen als godslasterlijk te bestempelen.

Een podiumgesprek in tongentaal

Vanaf het podium nodigt Kenneth Copeland Rodney Howard-Browne naar de trap van het podium te komen. Dan beginnen die twee een gesprek met elkaar in tongentaal. Elk spreekt zijn eigen tongentaal. Er is ook geen vertolking aanwezig. Het gesprek is luid en duidelijk te horen, maar niet te volgen. Toch doen de beide sprekers of zij elkaar verstaan, want zij lachen er luidkeels tussendoor. Soms slaan zij bijna dubbel van het lachen. Deze show, want daar doet het aan denken gaat zo’n 10 minuten door. Tenslotte komt Kenneth Copeland de trap af en bedient Rodney Howard-Browne en laat hem een poosje op de vloer rusten.

De videofilm, waarop dit alles staat wordt door de Rodney Howard-Browne Ministries gewoon verkocht als promotiefilm. Wij echter vinden dit gedeelte godslasterlijk en totaal onbijbels. Heeft de tongentaal al zo weinig waarde meer, dat wij deze bijbelse uitingen van de Heilige Geest gaan gebruiken voor een “lollig” gesprek op een podium. Of is dit een uiting van een andere geest? Hebben wij hier soms te maken met valse geesten ?

Weg met de godsdienst !

“Laat ons de demon van de godsdienst vertrappen” schreeuwt Larry Lea vanaf het podium voor een zaal van ca. 2000 mensen in Londen. Om zijn woorden kracht bij te zetten stampt hij op de vloer en springt over het podium, opdat de demon van godsdienst het onderspit zal delven. “Komt u maar naar voren met een kledingstuk of iets dergelijks en leg dit op het podium” verzoekt Ashley McGuicken tijdens een conferentie. “U legt dan symbolisch de godsdienst met haar structuren af. Al het oude moet weg. Het heeft in Amerika 15 jaar geduurd voor het nieuwe kon komen.” Voor Nederland en Europa schatte Ashley deze periode in op 3 jaar. Na afloop van zijn prediking konden de deelnemers hun eigendommen weer afhalen. Maar nu waren het symbolen geworden van het nieuwe dat ging komen.

Tijdens een andere conferentie riep de prediker David Fisher de mensen op om de “zalving” te aanvaarden van het leiderschap. Hierna werd met hen gebeden (ca. 100 mensen) in verband met het teruggaan naar hun eigen gemeenten. Hoewel niet specifiek gezegd, werd toch gesuggereerd, dat deze mensen terug moesten met het idee om in hun eigen samenkomsten de zaken te gaan veranderen. Menig voorganger zal hiervan de gevolgen gemerkt hebben. Wij vragen ons toch af, wie deze buitenlandse predikers inspireert om zulke uitspraken te doen. Onze gemeenten en kerken mogen dan niet volmaakt zijn, maar ondersteboven gekeerd hoeven ze zeker niet te worden. Wij, als werkgroep wijzen deze uitspraken dan ook af als zijnde niet geïnspireerd door de Heilige Geest. Wij brengen deze uitspraken onder bij de categorie vleselijkheid en brutaliteit.

Oorsprong van al deze nieuwe dingen

Waar komen deze nieuwe verschijnselen eigenlijk vandaan? Wie heeft deze geïntroduceerd op de evangelische markt? Deze vragen hebben al meerdere mensen gesteld en zij hebben daar ook antwoorden op gevonden. Onderstaand overzicht is samengesteld door Alan Morrisson uit Groot-Brittannië. Deze heeft diepgaande studies verricht over de “Toronto-Blessing” en wij zijn hem dankbaar, dat wij van zijn studie gebruik kunnen maken.



Het is heel vervelend om te moeten constateren, dat de oorsprong van de “Toronto-Blessing” niet ligt bij betrouwbare, godvrezende mensen. Bij mensen, die op het gebied van geestelijke zaken hun sporen verdiend hebben. Neen, die ligt veeleer bij mensen, die bekend zijn om hun afwijkende meningen en praktijken. De schrijver D.R. McConnell, voormalig predikant/voorganger van de Cross-Road Church in Amsterdam, heeft in zijn boek “A different Gospel” één grote waarschuwing tegen hen laten horen. Hij staaft zijn beweringen met heel veel bewijsmateriaal en zijn studie wordt in het algemeen als betrouwbaar beschouwd.

Wij zijn van mening dat kennisname van de oorsprong van de “Toronto-Blessing” niet positief bijdraagt in de beoordeling hiervan. Het werkt integendeel mee aan de onzekerheid omtrent de betrouwbaarheid van de gebeurtenissen vanuit Toronto.

Conclusie

De wereld, daar horen alle mensen bij die niet in Jezus Christus als zoon van God geloven (1Joh.4:1-6) toont steeds meer interesse in het bovennatuurlijke. In New-Age kringen worden aan heel oude rituele godsdiensten nieuwe waarden gegeven. Grote concerns sturen hun hoger personeel steeds vaker naar trainingen waar door middel van yoga/meditatietechnieken geleerd wordt hoe zaken te doen en met andere mensen om te gaan. Goeroes in India doen goede zaken met westerse deelnemers aan hun cur-sussen. Zij komen zelfs met hun hele gevolg in de westerse landen.

Zoals er tot voor kort steeds evangelische boekwinkels in dorpen en steden verschenen, komen er nu meer en meer winkels, waarin een uitgebreid arsenaal van occulte zaken te koop is. In bladen en voor de t.v. wordt het steeds normaler om occulte mensen aan het woord te laten. De wereld met satan als god, tracht ons als christenen te beïnvloeden. Ongemerkt worden wij er bij ingehaald als wij niet oppassen. Als werkgroep zijn wij van mening dat deze occulte, wereldse invloed in de “Toronto-Blessing” aanwezig is. Wij vinden zelfs dat sommige predikers occulte handelingen verrichten. Wij denken hierbij speciaal aan Rodney Howard-Browne, aan Kenneth Copeland en aan Benny Hinn. Het heeft ons dan ook pijnlijk verrast dat een aantal bekende namen in het aanbevelingscomité staan, dat de bijeenkomsten van Rodney Howard-Browne in Amsterdam had aangeprezen.

Tot slot: de volgende vraagstelling
Is het zo geestelijk om naar wonderen en tekenen te verlangen?

Onze Here Jezus heeft heel veel bovennatuurlijke dingen gedaan toen Hij op aarde was. In geen enkel geval roept Hij op hier reclame voor te maken of er veel aandacht aan te schenken. Integendeel, verschil-lende keren verzoekt Hij nadrukkelijk er niet over te spreken. Als Hem eens een teken gevraagd wordt zegt Jezus “Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken maar het zal geen teken ontvangen, dan het teken van Jona” (Math.12:38-41).

Hij wijst de vragenstellers terug naar de toen bekende schrift en noemt hen een boos en overspelig geslacht. Is dit voor ons geen aanwijzing om ons niet te richten op het bovennatuurlijke? Heeft Jezus toen al niet voorzien dat wij hier zo’n punt van zouden maken? Is Hij daarom wellicht zo hard in zijn uitspraak en wijst Hij hen op de schrift? Wij willen dit laatste ook doen met de woorden van Paulus: “Zo dan broeders, staat vast en houdt u aan de overleveringen, die u door ons, hetzij mondeling, hetzij schriftelijk geleerd zijn”  (2Tess.2:15)