Uit het evangelie volgens Lukas:

Vervolgens zei hij [Jezus]: 'Iemand had twee zonen. De jongste van hen zei tegen zijn vader: "Vader, geef mij het deel van uw bezit waarop ik recht heb[1]." De vader verdeelde zijn vermogen onder hen. Na enkele dagen verzilverde de jongste zoon zijn bezit en reisde af naar een ver land, waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte.

Toen hij alles had uitgegeven, werd dat land getroffen door een zware hongersnood en begon hij gebrek te lijden. Hij vroeg om werk bij één van de inwoners van dat land, die hem op het veld zijn varkens[2] liet hoeden. Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem. Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed en ik kom hier om van de honger. Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: "Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners." Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader.

Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem. "Vader," zei zijn zoon tegen hem, "ik heb bezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden." Maar de vader zei tegen zijn knechten: "Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan[3], doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen [4]. Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden." En ze begonnen feest te vieren.

De oudste zoon was op het veld. Toen hij naar huis ging en al dichtbij was, hoorde hij muziek en gedans. Hij riep één van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had. De knecht zei tegen hem: "Uw broer is thuisgekomen en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen."

De oudste zoon werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren. Hij zei tegen zijn vader: "Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht." Zijn vader zei tegen hem: "Mijn jongen, jij bent altijd bij me en alles wat van mij is, is van jou. Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden."

Door de vader aangenomen

Door deze gelijkenis, in Lukas 15:11-24, wil Jezus de liefde van de Vader tegenover zondaren illustreren. “En toen hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.” Lukas 15:20. De vader zei tot zijn slaven dat zij het beste kleed moesten brengen en hem een ring aan zijn hand zouden doen(teken van lidmaatschap). De verloren zoon werd volledig in ere gesteld als zoon van het gezin. Op het moment waarop een mens in Jezus Christus gelooft als zijn persoonlijke Verlosser heeft die mens het recht voor altijd in Gods tegenwoordigheid te leven. De eeuwigheid opent zich voor hem. Op het moment dat iemand Jezus aanvaardt als zijn Verlosser, ontvangt hij het kleed van Christus gerechtigheid en wordt hij door de Vader aangenomen als Zijn eigen zoon. Hij is overgegaan van de dood tot het leven.
 
De vader zei: “Want deze mijn zoon was dood, en is weer levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden!” Lukas 15:20. God bemint de mens die het offer van Christus aanvaardt precies zoals Hij Zijn eigen Zoon bemint. Het zou de Vader niet bevredigen als Hij Zijn kinderen minder zou behandelen dan Hij Zijn eigen Zoon zou behandeld. De Schrift zegt: “Zo is er dan nu geen verdoemenis voor hen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest. Want de wet van de Geest des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.” Romeinen 8:1,2. Wij zijn dan gerechtvaardig door God, door het geloof in Christus Jezus. Dat wil zeggen: God heeft ons vrijgesproken van onze zondeschuld. Wij zijn vrij, wij zijn verloste zondaars. Wanneer dan de Zoon u vrijgemaakt heeft zult u werkelijk vrij zijn. U bent niet meer een slaaf van de zonde. Dit punt moet zo duidelijk zijn, als het opkomen van de zomerse zon.
 
“Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout; opdat wij, aan de zonden afgestorven zijnde, voor de gerechtigheid leven zouden; door Wiens striemen gij genezen zijt.” 1 Petrus 2:24. Wat wilt Petrus hiermee zeggen? Wat kunnen wij hieruit leren?
 
1: Jezus heeft onze zonden in Zijn lichaam aan het kruis gedragen.
2: Dat wij voortaan van de zonde zijn afgestorven.
3: Dat wij nu voor de gerechtigheid zullen leven.
“Wat is gerechtigheid? Gerechtigheid is ‘goed doen’. Hij heeft u bekend gemaakt, o mens! wat goed is; en wat eist de HEERE van u, dan recht te doen, en weldadigheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God?” Micha 6:8. In de tijd van de slavenhandel werd een jongeman te koop aangeboden. Hij vroeg zich af of de man die hem kocht, wreed of vriendelijk zou zijn. Hij was gezond en sterk en bracht hierdoor een hoge prijs op, op de slavenmarkt. Toen de koper hem kwam halen stond hij verbaasd. In plaats van om met zijn koper naar huis te gaan, hoorde hij hem zeggen: ‘Je kunt gaan. Je bent vrij. Ik heb je gekocht om je vrij te laten.’ De jongeslaaf viel op zijn knieën en zei: ‘O mijn heer, laat mij u dienen zolang ik leef, niet als een slaaf, maar in dankbaarheid aan u voor mijn vrijheid.’ Gods liefde en vergeving zijn gaven die wij niet verdienen. God heeft de mensen de vrijheid gegeven Zijn vergeving te aanvaarden of te verwerpen. Wanneer iemand het moeilijk vindt om te geloven dat God hem heeft vergeven, dan moet hij eens goed nadenken over het voorval aan het kruis. Als Jezus een stervende misdadiger kon vergeven, zal Hij beslist iedereen die berouw heeft vergeven.
 
“En wanneer gij staat om te bidden, vergeeft, indien gij iets hebt tegen iemand; opdat ook uw Vader, Die in de hemelen is, u uw misdaden vergeve. Maar indien gij niet vergeeft, zo zal uw Vader, Die in de hemelen is, ook uw misdaden niet vergeven.” Markus 11:25,26. Eén van Gods bedoeling van vergeving is dat wij onszelf beginnen te respecteren als Zijn kinderen en door Zijn liefde een gevoel van eigenwaarde krijgen. Wij hebben allen één Vader, God. Wij hebben allen één Heer, Jezus Christus. Als God ons zegt om te vergeven heeft Hij het zelf al gedaan. De apostel Paulus zegt dat God Zich met ons verzoend heeft toen wij nog vijanden waren, Romeinen 5:10. God heeft de mens het vermogen gegeve om lief te hebben. Hij heeft de mens het vermogen gegeven om Zijn vergeving te aanvaarden om ook te kunnen vergeven. Maar Hij zal ons nooit dwingen Zijn vergeving te ontvangen. Maar als wij Hem aanvaarden worden wij krachtig en sterk in het geloof zodat wij anderen kunnen vergeven. Het zijn niet onze woorden, maar onze daden die bewijzen of wij Gods vergeving hebben aanvaard.