Uit het evangelie volgens Johannes:

Na dit gezegd te hebben, ging Jezus met zijn discipelen naar de overzijde van de beek Kidron, waar een hof was, die Hij met zijn discipelen binnenging. En ook Judas, zijn verrader, wist die plaats, omdat Jezus daar dikwijls was samengekomen met zijn discipelen. Judas dan kwam daar, die een afdeling soldaten tot zijn beschikking had gekregen en dienaars van de overpriesters en de Farizeeën, voorzien van lantaarns, fakkels en wapenen. Jezus dan, alles wetende, wat over Hem komen zou, kwam naar voren en zeide tot hen: Wie zoekt gij? Zij antwoordden Hem: Jezus de Nazireeër. Hij zeide tot hen: Ik ben het. En ook Judas, zijn verrader, stond bij hen. Toen Hij dan tot hen zeide: Ik ben het, deinsden zij terug en vielen ter aarde. Wederom dan stelde Hij hun de vraag: Wie zoekt gij? En zij zeiden: Jezus, de Nazireeër. Jezus antwoordde: Ik zeide u, dat Ik het ben. Indien gij dan Mij zoekt, laat dezen heengaan; Opdat het woord vervuld werd, dat Hij gesproken had: Wie Gij Mij gegeven hebt, uit hen heb Ik niemand laten verloren gaan. Simon Petrus dan, die een zwaard had, trok het, en hij trof de slaaf van de hogepriester en sloeg hem het rechteroor af; de naam nu van de slaaf was Malchus. Jezus dan zeide tot Petrus: Steek het zwaard in de schede; de beker, die de Vader Mij gegeven heeft, zou Ik die niet drinken? De afdeling soldaten dan en de overste en de dienaars der Joden namen Jezus gevangen, boeiden Hem.


JEZUS WORDT GEVANGEN GENOMEN

Onze vrijheid is ons lief.

Niemand laat zich zomaar van een of van dé vrijheid beroven. Tenminste normaal gesproken. En als je die vrijheid niet hardhandig wordt afgepakt. Want vrijheid is een groot goed. En daar héchten we aan, zoals dat heet.

Vrijheid is ook een rijk bezit. Onze nationale vrijheid is dat. En persoonlijke vrijheden, zoals vrijheid van meningsuiting, van godsdienst. Die vechten in onze gedachten trouwens wel eens om de voorrang. En dat illustreert, hoe belangrijk we ze vinden. Ja, vrijheid is een groot geschenk, dat we met hand en tand verdedigen. We willen bewegingsvrijheid, om te kunnen gaan en staan waar we willen. We laten ons niet grijpen, niet vastbinden. Die vrijheid zullen ze ons moeten afpakken. Met harde hand.

Het lijkt, alsof Jezus gevangen genomen wordt, daar in die olijfgaard bij de beek Kidron. Maar als je goed leest, merk je, dat het ánders ligt. Dat Hij zich gevangen láát nemen. Dat Hij zijn vrijheid zich af laat nemen. Vrijwillig, zonder zich ook maar één moment en op welke manier dan ook, te verzetten. Dat HIJ degene is, die de regie voert. Laten we dat merkwaardige feit eens wat nader bekijken. Kijk je mee?

Jezus heeft afscheid genomen van zijn leerlingen. Hij had nog veel te zeggen: waarschuwingen, vermaningen, troost. Hij liet ook nog wat zien. Hij gaf het voorbeeld van nederigheid en waste als een slaaf hun voeten. Daar ging Hij met hen naar Gethsémané. Naar de hof, de olijfgaard, die iedere pelgrim kende.

De leerlingen kenden die plek, inclusief Judas, die zich gemeld had bij de Joodse leiders. Die had te kennen gegeven: nu is hét moment. Nu kun je onverhoeds je vijand pakken! Hij rekent er niet op. Ze zijn allemaal nog véél te vol van de Paschamaaltijd. Dit is je kans! Grijp die met beide handen aan. Grijp Hém, die Jezus!

Maar Jezus verwácht Judas en degenen, die Hem zullen arresteren. Hij hoort ze in het donker aankomen. Maar, als het niet zo ernstig was zou je je bescheuren van het lachen. Want het is nét oorlog nota bene! De oorlog tegen het terrorisme: daar is Judas, om de vijand aan te wijzen. Daar is een bataljon van de tempelpolitie. En ook nog een cohort Romeinse soldaten!

Nou moet u weten: een cohort bestond toen volgens mijn informatie uit 600 man! Nu zal niet dat hele cohort aanwezig geweest zijn. Zeg maar: 100 zwaarbewapende soldaten. En dat moet samen met de tempel-M.E.-ers die ene man inrekenen! Die is daar met een tiental vissers! Tjonge tjonge, zeg je dan: is Jezus zó’n boef? Heeft Hij zóveel vreselijk gewelddaden gedaan? Zou Hij op het punt staan, een aanslag te plegen? Zijn de leerlingen zó zwaar bewapend?

Belachelijk toch? Jezus een terrorist? Hij heeft alleen maar wéldaden gedaan! Of is zieken, lammen, blinden genezen een gewelddaad? Hij heeft vrede gepredikt. Ben je dán een terrorist?

Die overbezetting  van het arrestatieteam van de geestelijke leiders tekent hun angst. Ze hebben enig besef van zijn macht. In wezen wéten ze, dat Hij de te komen Messias is. Omdat Hij het volk dreigt in te winnen, ten koste van hen, moet Hij wég. Voorgoed weg. En dat met medewerking van de gehate Romeinen. En daarom voor alle zekerheid die lachwekkende legermacht.

En Jezus? Hij is niet bang. Beheerst vraagt Hij, wie ze zoeken. Daarmee wil Hij ze nog een kans geven. De kans, om Hem als de Gezalfde van God te erkennen. Want dat is nodig, om te delen in de vruchten van het werk, dat Hij gaat doen. Zo niet, dan val je. Héél diep.

Maar ze grijpen die kans niet. “Jezus uit Nazareth”, zo luidt hun trotse antwoord. Dat is zoiets als: Jezus van achter het bordpapier. Jezus, de man uit Liliput. Een grove belediging dus. En Jezus’ reactie? Hij stelt zich heel beleefd voor. “Ik ben Jezus. En Ik ben inderdaad in Nazareth opgegroeid”.

En dan vállen ze inderdáád.  Iedereen gaat tegen de vlakte. De soldaten, de tempelpolitie, Judas.  Niemand van de tegenstanders blijft overeind. Dat moest hen toch aan het denken zetten, zou ik denken. En dat moet ons eveneens aan het denken zetten in onze houding ten opzichte van Jezus…

En dan Jezus weer: “Hij staat hier vóór jullie. Ik bén Jezus uit Nazareth”. En de Heiland moet bijna op de knieën om de pelotonscommandant te bereiken. Want Hij wil, dat ze allemaal wéten, wat ze doen, zie je. Ook weer om je krom te lachen, wat je hier ziet! Tenminste als het niet zo ernstig was.

Zo zien we in de loop van het verhaal de rust en de doelbewustheid van de Heiland. En zo kunnen we dat eerste zinnetje van de tekst (dat hierboven staat) beter begrijpen. “Laat deze mensen dan heengaan”. Als jullie alleen mij zoeken, dan gaan mijn volgelingen vrijuit, nietwaar”.

En ze mógen gaan. Je zou zeggen: ze zijn medeplichtig. Of ze zijn belangrijke getuigen. Maar nee, ze mogen gáán. Allen erkennen de autoriteit, het gezag van Jezus. Hij stuurt doelbewust zijn leerlingen en volgelingen weg. Hij gaat het hele werk volkomen alleen doen. Dat zijn de plannen van zijn Vader. En die voert Hij uit.

En zo wordt Hij gegrepen.  De Romeinse soldaten en de Joodse gerechtsdienaars pakken Hem. En Hij verzet zich niet. En ze doen Hem de handboeien aan. En gewillig steekt Hij zijn handen uit. En zo voeren zij uit, wat hun is opgedragen. Zo lijkt het. Maar het is maar één kant van de waarheid. In wezen voeren ze uit, wat Jezus wil.

Zich gevangen willen láten nemen, onschuldig, dat doet geen méns, zegt u? Nee, u hebt gelijk. Maar Jezus doet dat wél. Omdat God dat wil. En dáárom doet Jezus dat. Dat gaat ons verstand te boven. Ja, Jezus en zijn doen, ze gaan boven het menselijke uit. Maar zo móet het gaan. Dát moet de Heiland doen. Hij moet lijden, en sterven straks, en zo Gods plan volvoeren, voor onze redding. Opdat wij, zoals vers 9 zegt, niet verloren gaan.

Dat betekent, dat Jezus waakt  over zijn leerlingen. Dat Hij ervoor zorgt, dat ze het eeuwige leven hebben. Dat ze uit handen van de duivel gered worden. En uit zijn klauwen blijven.
De Zoon van God laat zich gevangen nemen. En de broers en zussen van Jezus mogen vrij weggaan. De Zoon wordt straks gedood. En daarom mogen de broers en zussen blijven leven.
Hij gaat in onze plaats staan, in alle opzichten. Daarom is ons behoud zéker. Ons behoud in de volle zin van het woord. Jezus zorgt voor héél de mens, dat blijkt. De discipelen gaan vrijuit. Ze gaan niet als Jezus de dood tegemoet. Maar de Heiland zorgt ook, dat ze eeuwig leven.

Wát een verlosser! Nee, niet een, maar DE verlosser! De volmaakte verlosser. Wat Hij voor de broers en zussen al niet over heeft! Gewoon, letterlijk alles.

Dus is het van levensbelang  een broer of zus van Hem te zijn. Ja, zo noemt Hij ons écht:broers en zussen! Je moet je soms een beetje, of veel, schamen voor een familielid. Omdat die het wel erg bont maakt. Het zal je kind maar wézen! Zo denk je dan soms wel even.

Jezus schaamt zich niet, onze Broer te zijn. Terwijl wij het vreselijk bont gemaakt hebben en nog maken. We doen dingen, en we zeggen en denken ze, die de Vader in de hemel wel heel erg beledigen. En er zit echt geen noemenswaardige verbetering in. Wat haal je je toch áán, als je zo’n stelletje ongeregeld in de familie neemt! Het zal je broer maar wézen!

En toch noemt Jezus hen, die in Hem geloven, zijn broers en zussen. En Hij behándelt ons ook zo. Hij doet zelfs veel méér dan wij mensen voor de familie zouden doen. Hij gaat in hun plaats staan. En draagt de straf, die zij dubbel en dwars verdiend hebben. En dan ben je vrij!

Nou kun je zeggen:  ik bén toch vrij? Daar heb ik die Jezus echt niet voor nodig, hoor!
Ja, dacht je? Nou, dat is een vergissing, neem dat maar van me aan! Nou nee, neem dat maar van God aan. In de bijbel –dat is zijn dikke boek en brief aan jou en mij- zegt Hij, dat we aan handen en voeten gebonden zijn.

We zijn slááf. Vastgeketend door de duivel, Gods vijand. Die laat ons geloven, dat we vrij zijn. Maar intussen doen we, wat hij wil en niks anders. En voert hij ons linea recta naar de eeuwige duisternis. Echt waar. Geloof dat nu maar.

Dus: zit u al bij Jezus in de familie?  En ben je een kind van zijn Vader?  Hoe wórd je dat? Door adoptie. Doordat Hij je aanneemt als zijn kind. En hoe gebeurt dat? Hoe komt het zover? Nou, dat is een kwestie van vrágen. Vraag maar gewoon aan God: “Wilt u me tot een kind van u maken?” Dan gebeurt dat. Dan gaat zijn Geest aan het werk. Dan bén je kind van God. En dan is Jezus, de Zoon van God, je Broer, met eerbied gesproken.

Want Hij heeft mij en u en jou zó ontzagwekkend lief, dat Hij in onze plaats ging staan. Zó maakte Hij onze handen los. Ja, je kunt gegrepen worden door Jezus’ liefde. We mogen ons steeds weer laten boeien door de Heiland en zijn liefde. Zo zijn we vrij. Vrij om Hem te dienen. En al klinkt dat zwaar, toch is dat een licht en blij leven.

Vrijheid is een groot goed.  En eigenlijk hébben we vrijheid, hebben we elke vrijheid om Jezus wil. Omdat Hij in onze plaats is gaan staan. Ook al kostte Hem dat enorm veel. Veel lijden, lichamelijk en geestelijk. Zelfs de totale eenzaamheid. Waarbij de Vader zelfs zich onttrok en onbereikbaar was. Zelfs de dood moest Hij in. En dóór, naar het nieuwe leven. Om ons. In onze plaats. Zodat wij diezelfde weg zouden kunnen gaan.

Vrijheid, een rijk geschenk. Dat je dan óók aan anderen gunt. Wat jij hebt gekregen aan anderen geven. En dat zonder er zelf ook maar een milligram minder door te hebben. Integendeel, daar word je rijker van.

Ja, we hebben erg veel te danken aan onze Heiland en zijn lijden. Zóveel! Daar is het eind van wég. En als je daar hoog van ópgeeft en ook als een miljonair leeft, ook al heb je geen cent, dan win je mensen. Dan lok je ze naar Hem toe. En dat is Hij waard! Of niet soms!