Weg met hem! Laat Barabbas vrij!

    In de bijbel lezen wij, dat  er een beruchte gevangene dreigt te worden vrijgelaten. De Romeinse prefect Pilatus had de gewoonte om op het Joodse Paasfeest een gevangene vrij te laten. Er werden twee gevangenen uit de gevangenis gehaald en op een podium gezet. Aan de toegestroomde bewoners van Jeruzalem werd dan de keuze overgelaten. Een enorme schreeuwpartij was het gevolg. Op die morgen werd Jezus Barabbas uit de gevangenis gehaald. Hij was een beruchte gevangene. (zie Matteüs 27, 16; de naam Jezus wordt allen in de NBV genoemd, omdat bepaalde oude handschriften deze naam noemen).Naast deze Jezus Barabbas werd een tweede Jezus gezet. Hij stond daar, omdat Hij ook Jezus Barabbas was.

Barabbas betekent “zoon van de vader.” Die eerste Jezus was een misdadiger. Een berucht en gevaarlijk iemand was hij. De evangelist Marcus beschrijft zijn persoon in hoofdstuk 15, 7 als volgt: “Op dat moment zat er een zekere Barabbas gevangen, samen met de andere opstandelingen die tijdens het oproer hadden gemoord.” Een bijzondere naam had hij niet. Misschien wist men niet eens meer waar hij vandaag kwam. Of was zijn vader ook al niet zo’n beste geweest? Of  noem je wegens de moorden, die hij heeft begaan, liever de naam van zijn vader niet meer? Is hij niet een grote schande voor zijn vader…? Jezus Barabbas betekent alleen maar “zoon van zijn vader.”

Die ander naast hem heet ook Jezus Barabbas. Hij staat daar, omdat Hij duidelijk heeft laten blijken, dat Hij de Jezus Barabbas – dus de Zoon van God de Vader is! Eerder stond Hij voor de hogepriester, die bezwerend tegen Hem riep: “Ik bezweer u bij de levende God, zeg ons of u de messias bent, de Zoon van de levende God.” Jezus antwoordde: “U zegt het …” men riep toen, dat Hij God gelasterd had en dus de doodstraf had verdient. Hij gaf immers toe, dat Hij de ene en echte Jezus Barabbas – dus de Zoon van God de Vader – was.

Er gaat gekozen worden tussen twee mannen met dezelfde naam

De namen zijn gelijk. De zonen en de vaders zijn niet te vergelijken. Pilatus was uit op een persoonverwisseling. Hij was er tot in het diepst van zijn hart van overtuigd, dat de Heer Jezus onschuldig was. Hij wist, dat alle beschuldigingen onzin waren. Maar die persoonswisseling van die beide Jezus Barabbas lukte niet. Meer schreeuwde harder en harder. Hij voelde ook aan, dat er opnieuw een opstand zou kunnen uitbreken. (vgl. en zie vers 24).

Toch zou ik je willen vragen of je getroffen wordt door het feit, dat er op Goede Vrijdag gekozen moet worden tussen twee mannen met dezelfde naam. Kan ik het van binnenuit aanvoelen, dat men toch die keuze maakt? Jezus Barabbas als een misdadiger…? Toch een misdadiger, die ik accepteer. Dus iemand, die alles durft te doen om het juk van de Romeinse overheerser te breken. Israël was een geknecht volk. Zonder geweld kan het toch niet? Er moet een heilige oorlog gevoerd worden om de vrijheid te winnen. Deze vrijheidsstrijder moet bevrijd worden uit de Romeinse cel. Hij komt toch niet als een gebroken man de cel uit. Hij is onze held?

Mee eens of niet …? Natuurlijk zeg je “nee.” Maar toch durf ik te zeggen, dat die Jezus Barabbas een plek heeft gevonden in ons leven. Hij is onze Jezus, wanneer wij het recht in eigen handen nemen. Hij is onze Jezus, wanneer wij naar eigen inzicht en in eigen kracht onze oplossingen treffen. Hij is in me – en dan zeg ik het persoonlijk -, wanneer ik wil leven buiten het lijden en sterven om van die andere Jezus. Ongemerkt kan het in mijn leven voorkomen, dat ik het liefste Jezus Barabbas volg. Ik doe het, wanneer ik op mezelf vertrouw. Ik doe het, wanneer ik denk, dat ik de zorgen en verleidingen in mijn leven zelf kan beheersen. Ik zie hem als mijn Heer, wanneer ik laat blijken, dat ik het beter weet als de anderen. Zo volg ik deze Jezus Barabbas als een zoon van een menselijke vader.

Deze Jezus van mij springt van het schavot. Hij wordt door een joelende, feestvierende menigte omringt … denk ik. Hij zal als een held worden ontvangen door zijn vrienden … veronderstel ik. De rest van die dag zal hij gefeest en gedronken hebben … durf ik te zeggen. Maar zal hij – zo vraag ik je – zich wel gerealiseerd hebben wat er is gebeurd? Was hij niet iemand, die in de dodencel van de romein Pilatus zat te wachten op zijn executie? Misdadigers van toen werden gekruisigd. Je weet toch, dat tegelijkertijd met de Heer Jezus – dus die andere Jezus Barabbas – nog twee misdadigers werden opgehangen? Met dezelfde moeite hadden er toch vier kruisen op die middag in gereedheid gebracht moeten worden? Maar deze vierde man was nu een vrij man.

Durf jij het aan om te zeggen, dat je de vierde man zou zijn, wanneer de Heer Jezus Christus niet in jouw plaats aan het kruis werd gespijkerd? Vermoord wegens al het moorddadige van de zonde in ons leven? Dat vierde kruis werd die middag niet in gereedheid gebracht, omdat Hij ook voor zijn naamgenoot werd gehangen.

De tweede kans van Jezus Barabbas en van mij

Jezus Barabbas kreeg een tweede kans. Waarom? Omdat zijn naamgenoot door Pilatus weggegeven werd om gekruisigd te worden. In vers 26 van Matteüs 12 lezen wij: “Daarop liet Pilatus Barabbas vrij, maar Jezus leverde hij uit om gekruisigd te worden, nadat hij hem eerst nog had laten geselen.”

En jij en ik…? Hebben wij samen werkelijk door, dat wij altijd zo’n tweede kans ontvangen? Wanneer ik je deze vraag stel, zie ik in gedachten Jezus Barabbas opgaan tussen de mensen. Een tweede kans… wordt het ook een nieuw leven? Lukt het hem wel om die tweede kans, die hij krijgt aangereikt, goed te benutten? Wat doet het met hem wanneer hij weet, dat zijn vrijheid aan zijn naamgenoot te danken is? Iemand, die net als hij een vrijheidsstrijder wilde zijn. Of is hij toch iemand gebleven, die ondanks die tweede kans, vol bleef zitten met wrok en haat? Bleef hij een opstandig iemand? Stelt deze Jezus Barabbas niet deze vraag aan mezelf: aan wie heb ik mijn tweede kans te danken? Ik ben ook een Barabbas een “zoon van mijn vader”. Ik zit vol van mijn eigen verleden, maar aan wie heb ik mijn tweede kans te danken?

Hoe je leven ook is geworden en wat je ook van jezelf vindt, durf te kijken naar die andere Jezus Barabbas. Dat is de Jezus, die gezegd heeft, dat Hij de messias, de Zoon van God, is. Hij is dus de Zoon van de hemelse Vader.

Ieder van ons is geroepen om op in het diepst van zijn hart te beseffen, dat de gevangenisdeur van de dodencel voor hem is opengezwaaid. Een van de Romeinse officieren zal tegen hem gezegd hebben; u bent vrij, ga Jezus Barabbas, waar je naar toe wilt. Ga maar, want een ander gaat er aan in jouw plaats!” Het gaat er nu niet om wat dit in de Barabbas van toen in hem wakker riep. Het gaat er om wat het vandaag in ons hart wakker maakt! Ik weet toch wie er in mijn plaats gaat sterven? Vind ik bij Hem rust? Of ga ik op in alle toestanden?

De Heer Jezus Christus – dus de ware Jezus Barabbas – werd meegevoerd om gekruisigd worden. Velen zijn uit de stad Jeruzalem mee gegaan naar de plaats van de executie. Op Gogolta worden de drie kruisen opgericht. Eén van de mede gekruisigden roept tegen Hem: “Als jij de Zoon van God bent redt jezelf dan maar en kom van dat kruis af!” (Matteüs 27, 40). Ook de hogepriesters, de schriftgeleerden en de oudsten maakten spottende opmerkingen. Ook zij zeiden: “Hij heeft immers gezegd: “Ik ben de zoon van God.”(vers 43).

Is Hij voor ons de Jezus Barabbas? De Zoon van de Vader?

Ook nu wil ik graag een stap naar onszelf doen. Is Hij voor ons de Jezus Barabbas – dus de Zoon van de hemelse Vader. Is Hij het, die door zijn plaatsvervangend sterven onze tweede kans is? Gaan wij op deze Goede Vrijdag het leven in als die eerste Barabbas? Vrij … maar ben je wel bevrijd van de schuld?

Weet je wel met mij, dat het sterven van de Heer Jezus Christus, concreet betekent? Toen Hij aan het kruis zijn laatste adem uitblies was het geen ondergang. Niet een doffe stilte waarin je voor jezelf de weg moet vinden. Wat gebeurde er? Na de laatste schreeuw van deze Stervende en na de laatste ademzucht gebeurde het. (vers 50). Het voorhangsel in de tempel scheurde van boven naar beneden. Het licht viel het heilige der heilig binnen. God zelf scheurde het open. Nu zijn Zoon gestorven is, is de scheiding tussen Hem en de mens weg! Aan het kruis is zichtbaar wie Hij in zijn liefde is! Kom tot hem. Doe het alstublieft!

En gebeurde nog een tweede. De graven werden geopend. De lichamen van vele gestorven heiligen werden tot leven gewekt. Na de opstanding van de heer op de Paasmorgen gingen zij de stad. Zie je het? Het sterven van de Heer breekt graven open. Mensen zien het licht. Zij zien wie het is, die gestorven is! Zij hebben gewacht op de Paasmorgen. Er is nu maar één conclusie mogelijk: het sterven van de Heer Jezus Christus brengt licht en leven! In zijn sterven laat Hij zien, dat Hij de overwinnaar over zonde en dood is! Op de middag is van de Goede Vrijdag is definitief de stilte van de begraafplaats doorbroken. Het is de glans, het is het licht en leven, dat de Heer in zijn sterven aan ons geeft.

In het 19de en 20ste vers van Hebreeën 10 wordt het verband tussen het sterven van de Heer en het nieuwe leven, dat Hij geeft, beschreven: “Broeders en zusters, dankzij het bloed van Jezus kunnen we zonder schroom binnengaan in het heiligdom, omdat hij voor ons met zijn lichaam een weg naar een nieuw leven gebaand heeft, door het voorhangsel heen.”

 Laat daarom de kracht van het sterven van de Heer Jezus Christus tot je doordringen. Op deze Goede Vrijheid hoop en bid ik je toe, dat je hart vol raakt van diepe, vreugdevolle dankbaarheid. Zijn lijden is immers onze bevrijding! 

Kon nog even mee in gedachten naar Gogolta. De centurio en zijn manschappen waren aanwezig. Hij hebben het aan den lijve ondervonden wat het sterven van de Heer veroorzaakte. De centurio was een van de officieren van Pilatus. Hij zal geweten hebben, dat de Heer Jezus zich de zoon van God de Vader noemde. Jezus Barabbas: Jezus Zoon van de Vader. Hij zal ook geweten hebben van de inspanningen van zijn baas om Hem vrij te laten. Misschien heeft hij tot nu toe gedacht: ik kan er niets aan doen, ik doen mijn werk en ik voer altijd al de bevelen uit van Pilatus. Maar toen ging het sterven van de Heer en alles wat er toen gebeurde dwars door hen heen. Luister met mij opnieuw naar het 54ste  vers van Matteüs 27: Toen nu de centurio en degenen die met hem Jezus bewaakten de aardbeving voelden en merkten wat er gebeurde werden ze door hevige angst overvallen en zeiden: “Hij was werkelijk Gods Zoon.”

Deze centurio, moest eerder de misdadiger Jezus Barabbas laten lopen. Het kan zijn, dat zij veel moeite hadden moeten doen om deze misdadiger op te sporen en gevangen te zetten. Ze wisten, dat hun baas Pilatus zelf vond, dat die andere Jezus onschuldig was. En nu belijdt deze centurio met zijn manschappen, dat die andere Jezus de echte Barabbas; dat is: de Zoon van de Vader uit de hemel is. Hij is werkelijk de Zoon van God, de Vader.

Jouw leven is vandaag de tweede kans!

Ik hoop van harte, dat je in je je leven van vandaag als de tweede kans ziet, die door de Heer zelf aan je gegeven wordt. Het gaat om de eeuwige redding, die Hij door zijn sterven voor heeft gewonnen.

Graag denk ik nog even met je aan de andere Jezus Barabbas. Hij kreeg zijn vrijheid. Hij ging op in de feestende massa van het Paasfeest. Wij weten niet hoe het verder is gegaan met hem. Heeft Hij zijn naamgenoot – dus de Jezus, die in zijn plaats is gestorven – ooit opnieuw ontmoet? Op deze avond houden voor ons persoonlijk slechts over: hebben wij – dus u, jij en ik persoonlijk – de echte Jezus Barabbas ontmoet? Stem je in met de belijdenis van de centurio, dat Hij aan het kruis werkelijk de Zoon van God is gebleken? Vertrouw er met heel je hart, dat Hij je in je leven en tot in eeuwigheid nabij zal zijn.