Uit het evangelie volgens Lukas:

32 Bij het verlaten van het pretorium troffen ze een man uit Cyrene die Simon heette, en hem dwongen ze het kruis te dragen. 33 Zo kwamen ze bij de plek die Golgota genoemd werd, wat ‘schedelplaats’ betekent.

Lijden van Jezus gruwelijk zwaar

Het lijden van de Here Jezus was zo gruwelijk zwaar dat we ons er geen voorstelling van kunnen maken. Hij heeft de genade duurbetaald. Tegelijk schittert juist op deze dag Zijn onuitsprekelijke liefde voor ons.
In de hof van Getsemane was Hij dodelijk beangst en zeer bevreesd vanwege de toorn van God over de zonde, die aan het kruis op Hem neer zou komen. Zo zwaar was het, dat Zijn angstzweet vermengd werd met bloed. Maar Zijn Vader zond een engel om Hem bij te staan.
Hij werd gevangengenomen, verraden door een van Zijn discipelen. De volgende morgen vroeg wordt de Here Jezus naar de kruisheuvel Golgota gebracht. Onderweg bezwijkt Hij onder het kruis dat Hij zelf moet dragen. Zijn lichaam is al zo gehavend. Hij was gegeseld, op het hoofd geslagen, bespot, bespuwd. Als een lam wordt Hij ter slachting geleid.


Simon van Cyrene
 
Wat is dat toch wat voor Simon van Cyrene! Staat hij daar gewoon te kijken, met vele, vele anderen naar wat er allemaal gebeurt. Hij hoort eerst het geschreeuw van de massa op zich afkomen en dan ziet hij soldaten en dan ziet hij ook de mensen die die soldaten voor zich uit drijven: mensen met zware dwarsbalken op hun rug! Hij weet: dat zijn weer mensen die moeten gaan hangen, er zijn er zo velen in de afgelopen tijd. Ze komen nu allemaal op hem af, ze moeten aan hem voorbij. - Hij was er toen gewoon maar even bíj gaan staan, want hij – op weg naar huis - kon er nu sowieso niet meer langs, daar in dat smalle steegje van Jeruzalem. Dan maar gewoon ook even mee gaan kijken.

Krachten uit je zuigen

Het laatste wat hij weet was dat hij getroffen werd door de aanblik van de man van smarten, die bloedend, lijdend in elkaar was gezakt. Wat een ellende! En echt zó zielig! Want zo iemand laten ze dan natuurlijk niet met rust, die laten ze dan niet zomaar liggen!!! Werkelijk alle krachten moeten uit die mensen op weg naar het kruis worden gezogen, zodat ze later, aan het kruis, sneller sterven. Er moet geschreeuwd en geslagen en gestompt worden. De mensen die gekruisigd moeten worden, kunnen echt het beste he-le-maal kapot zijn als ze op de schedelplaats aankomen, dan duurt het hangen voor hen tenminste niet meer zo lang!

Wat een ellende is dat nou voor de man van smarten, die dan zo in elkaar gezakt ligt. De soldaten nemen hem nog eens extra te grazen, met schreeuwen en stoten en slagen en spugen, hij mag wel éérder dood.

Maar niet te vroeg natuurlijk, dat ook weer niet. Daar heb je dan niets aan. Dat moet natuurlijk niet! Een dóde kun je niet meer kruisigen. Je moet ze nog wel kunnen kruisigen, dat wel natuurlijk, zij moeten de schedelplaats nog wel kunnen halen, dat is logisch.

Dan maar wat hulp er bij!

Simon van Cyrene weet het nog precies. Toen hij opkeek van de man van smarten, keek hij, daar bij die man, rechtstreeks in de ogen van de soldaat met die blik die hem al lang had verkoren! Dan zag hij hoe die soldaat hem naar zicht toewende met de woorden: “Jij, hey, jij daar! Jíj moet nu de balk gaan dragen, anders gaat die te vroeg dood! Kom, hier, aanpakken, jij!”

Hij moest wel.

Dus hij ging er maar naartoe. Zag de balk op de rug van de ingezakte man. Tilde die op, dit mengsel van ruw hout en zweet en bloed, pakte het op en ging er dan mee verder. “Heb ík dat weer. Waarom, waarom, moeten ze mij toch altijd weer hebben,” heeft hij toen nog gedacht.

Een boer uit het buitenland

Hij was een boer. Hij was een boer die – aan het einde van deze morgen - net van het land kwam, hij was even gaan kijken of er alles nog goed bijstond na de vorige nacht. Was hij maar een kwartiertje later weggegaan, dan had hij dit zo nu niet gehad!

Het moet zijn vieze boerenkleding geweest zijn, die de soldaat is opgevallen – of misschien zijn sterk postuur? Weet wie! Of misschien zijn buitenlands uiterlijk? Hij was, dat wist hij, donkerder dan de anderen in het land. Hij kwam immers uit Cyrene, uit Libië, uit Afrika! – Ach, je komt er toch niet uit, waarom het leven nou net jou moet hebben! Dat heb je dan te accepteren, daar doe je toch niets aan?

Simon van Cyrene, tegenbeeld van Simon Petrus

Simon van Cyrene. Hij is wel zo ongeveer het tegenbeeld van die andere Simon in de bijbel die ook Simon heet: Simon Petrus, Simon de Rots. Maar die is niet zo stevig als een Rots om iets te gaan dragen, mee te helpen dragen. Die Simon is als water weggevloeid. Hij heeft het niet meer áángekund, het lijden. Hij heeft zijn Jezus verloochend op het eind, en is gevlucht. Zo gaan die dingen dan soms ook! Niet iedereen kan alles áán!

Iemand gaat mee

Maar altijd gaat er iemand met ons mensen mee. En als de één het dan niet is, dan is het wel de ander. En als het de énder ook niet meer is, dan zijn het wel de engelen die jou dienen, of de gebeden van broeders en zusters vanuit de verte, of dan is het soms ook Jezus zelf wel die met zijn Geest voor God voor ons pleit met oneindig verzuchten, zoals Paulus zegt (Rom. 8). Totdat het leed geleden is - en overwonnen.

Mensen als Simon van Cyrene

Maar intussen zien wij vele, vele mensen voor ons als Simon van Cyrene.

Mensen die eigenlijk niet iets te maken hebben met het lijden in onze wereld, maar die dan toch gekozen worden, gekozen voor de Roepstem om mee te gaan helpen, mee te gaan helpen dragen midden in het lijden.

Ik moet denken aan al de mensen die op dit moment thuis iemand bijstaan die plotseling ziek geworden is. Niemand heeft voor die ziekte ooit gekozen, maar nu zit je wel samen in hetzelfde schuitje.

Of ik moet denken aan de buren, die hier in Sliedrecht in het afgelopen jaar iemand die heel eenzaam was, en die oud werd en zwak en ziek en die ging sterven…, zijn gaan helpen en bijstaan, tot het einde.

Ook moet ik denken aan al de buitenlands uitziende mensen, die er altijd weer door de politie uitgepikt worden om te worden gecontroleerd, in de straten van de stad, of in de stadia, of aan de grenzen van ons land, omdat zij er zo verdacht uitzien. Ze delen in het lijden van hun volksgenoten.

Of ik moet denken aan al de mensen die door brute regimes zomaar uit hun huizen werden gehaald, terwijl er niets aan de hand was, en werden gearresteerd en gemarteld en gedood. Ik denk aan de zonen en mannen en vrouwen en dochters van de moeders in Argentinië; aan de mannen en vrouwen van joodse afkomst, tijdens de 2e wereldoorlog; aan de mensen in de gevangenissen in China en Noordkorea op dit moment. Aan al de mensen die ook eerst allemaal een gewoon leven hadden, maar die dan opeens uit de anonieme massa meer of minder toevallig werden uitgekozen om méé te lijden!

Simon na de kruisiging

Wij weten helaas verder niet meer zoveel van Simon van Cyrene! Over hoe het dan verder is gegaan, allemaal. Heeft Simon van Cyrene zijn oude leven daarna gewoon weer opgepakt, of is hij ook toch nog veranderd door dit alles? De bijbel verklapt ons niet meer ál te veel. Alleen nog dit, iets eigenaardigs.

Bij Marcus staat dat Simon van Cyrene ook een familie had, een vrouw en ook twee zonen. Een van die twee zonen komt later nog een keer in de bijbel voor. Hij duikt 30 jaar later weer op, in een brief van Paulus. Paulus doet hem dan te groeten. Paulus doet in zijn brief aan de Romeinen doet in zijn brief de groeten aan heel veel mensen, maar dan zegt hij ook over de zoon van Simon van Cyrene, die Rufus heet: doet ook aan Rufus de groeten “die door de Heer is uitgekozen”, en diens moeder, “die ook voor mij een moeder is” geworden! - Simon heeft later vast begrepen, wie de man wás wiens last hij heeft gedragen.

Hij is toen die man waarschijnlijk gaan leren waarderen en gaan vertrouwen en zo “tot geloof gekomen”, zoals dat heet. Rufus, zijn zoon, en diens moeder, zijn vrouw, zijn hem daarin gevolgd. Mensen die de levenslast van een ander mens een tijdlang mee moeten helpen dragen, veránderen

Zo gaat dat vaak: daar waar mensen de levenslast van een ander mens een tijdlang mee moeten helpen dragen, veránderen ze. En best wel vaak komen ze dan ook Gód nog tegen, die ook altijd het lijden van mensen mee helpt dragen en die ons mensen dan waar Hij maar kan, daarbij steunt en helpt!