Uit het evangelie volgens Lukas:

50-51 Er was ook een man die Josef heette en afkomstig was uit de Joodse stad Arimatea. Hij was een raadsheer, een goed en rechtvaardig mens, die de komst van het koninkrijk van God verwachtte en niet had ingestemd met het besluit en de handelwijze van de raad. [50–51] 51  52 Hij ging naar Pilatus en vroeg hem om het lichaam van Jezus. 53 Nadat hij het lichaam van het kruis had gehaald, wikkelde hij het in linnen doeken en legde het in een rotsgraf dat nog nooit was gebruikt. 54 Het was de voorbereidingsdag, de sabbat was bijna aangebroken. 55 De vrouwen die met Jezus waren meegereisd uit Galilea, volgden Josef naar het graf om het te bekijken en om te zien hoe Jezus’ lichaam er werd neergelegd. 56 Daarna gingen ze naar huis en bereidden ze geurige olie en balsem. Op sabbat namen ze de voorgeschreven rust in acht.

Wat er vooraf ging

1. Hij heeft Zich gevangen laten nemen. In de Hof van Getsemane. Zonder er iets tegen te doen. Terwijl Hij dat wel kon! Dat liet-Ie immers laten zien, toen die soldaten terugdeinsden.

2. Hij heeft Zich laten veroordelen in een schijnproces. Voor het Sanhedrin. Zonder zich te verdedigen.

3. Hij heeft Zich belachelijk laten maken. Door de romeinse soldaten. Zonder zijn glorie te laten zien. Hij heeft Zich laten aankleden als een schertsfiguur: een koning met een verschoten kleed als koningsmantel, met een kroon van dorens, en met een rietstengel als scepter.

4. Hij heeft Zich laten mishandelen. Hij heeft Zich laten slaan, Hij heeft Zich laten schoppen, Hij heeft Zich laten geselen. Zonder Zich te verweren.

5. En Hij heeft Zich aan het kruis laten spijkeren. Zonder tegenspartelen. Hij heeft de spijkers door zijn handen en voeten laten jagen. En Hij heeft het kruis rechtop laten zetten, zodat Hij met zijn volle gewicht aan die spijkers kwam te hangen.

Jesaja had 700 jaar eerder al gezegd dat het zo zou gaan (in hs. 53,7):


En dat terwijl één woord van Hem genoeg was geweest om er een eind aan te maken! Terwijl-Die met één woord vuur uit de hemel had kunnen laten komen om zijn kwelgeesten te doden.

Toch heeft-Ie dat niet gedaan. Waarom? Voor jou (vul je eigen naam maar in) en voor mij (Sape Braaksma). Zoveel heeft-Ie voor ons over gehad. Onvoorstelbaar!

Hij heeft Zich ook nog laten begraven

Jezus – God – wordt in een graf gelegd, vs. 41.     Stel je voor: Jezus, die thuishoort in een troonzaal. In de hemelse troonzaal. Johannes heeft daar later wat van mogen zien. Hij vertelt erover in Op. 4,2-6:
Er stond een troon in de hemel en daarop zat iemand. 3 Degene die daar zat had een uiterlijk als van jaspis en sarder, en rond de troon was een regenboog die eruitzag als smaragd. 4 Om de troon heen stonden vierentwintig andere tronen, waarop vierentwintig oudsten zaten. Ze droegen witte kleren en hadden een gouden krans op hun hoofd. 5 Van de troon gingen bliksemschichten uit en donderslagen en groot geraas. Voor de troon brandden zeven vurige fakkels; dat zijn de zeven geesten van God. 6 Ook lag er voor de troon iets als een zee van glas, van kristal. Midden voor de troon en eromheen waren vier wezens, die van voren en van achteren een en al oog waren.

Daar hoort Jezus thuis. In de hemelse troonzaal. (dia 4) Daar komt-Ie trouwens ook vandaan! Maar wat doet-Ie? Hij laat Zich leggen in een aards graf! (klik) Veel dieper kun je niet zinken! (klik)

Stel je voor: God die in een graf ligt... Die hoef je niet eens meer belachelijk te maken. Want die is dat uit zichzelf al!

Zoveel heeft-Ie voor ons over gehad. (klik) De God die hemel en aarde gemaakt heeft, wilde een aanfluiting voor ons worden. Waar hebben we dat aan verdiend? Want niet Jezus, maar wij zijn hier de misdadigers, die het verdienen geëxecuteerd te worden! En niet Jezus, maar wij verdienen het dat we eindigen in het graf!

Want we moeten niet denken: ‘Ja, maar wij horen toch bij Hem? Wij zijn toch zijn kinderen? Geen wonder dat-Ie dat voor ons over heeft!’ Nee, we moeten denken aan Rom. 5,10: 

Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven.

Wij zijn niet geboren als kinderen van Hem, maar als vijanden van Hem! Van onszelf staan we niet aan de kant van de leerlingen. Maar juist aan de kant van het Sanhedrin! En als dat niet zo blijft, als we van vijanden kinderen van Hem worden, dan is dat uitsluitend aan Hem te danken. Dan is dat pure genade!

Jezus wil niet dat ons leven uitloopt op de dood. Hij wil niet dat ons leven eindigt in het graf. Maar Hij wil ons bij Zich in die hemelse troonzaal! Voor altijd. Ook als die troonzaal op aarde komt. Daarom laat-Ie Zich zo vernederen.

Jezus’ begrafenis is dus een vernedering. Hij hoort thuis in de hemelse troonzaal. Maar Hij ligt in een aards graf. Veel dieper kun je niet zinken. Maar het is niet alleen maar een vernedering. Want Jezus krijgt niet zomaar een begrafenis!

Johannes vertelt in vs. 39.40:

39 Nikodemus [1 van de 2 mannen van zonet], die destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. 40 Ze wikkelden Jezus’ lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis.

Dat was dus niet ongewoon. Om iemand die gestorven was te wikkelen in doeken met kruiden ertussen. Het was ook niet ongewoon om mirre en aloë te gebruiken. (Dat waren specerijen die de ontbinding en de ontbindingslucht tegenhielden.)

Maar het was wel ongewoon om ze in zulke hoeveelheden te gebruiken! Want het was kostbaar spul. ‘Wel 100 litra.’ Dat is 33 kilo. (dia 5) Een enorme hoeveelheid. We weten maar van een paar begrafenissen waar zulke hoeveelheden specerijen voor gebruikt zijn. Dat waren de begrafenis van koning Asa, die van Herodes de Grote, en die van Rabbi Gamaliël de Oude. (Alleen die van koning Asa staat overigens in de Bijbel: in 2 Kr. 16,14.)

Jezus krijgt dus geen gewone begrafenis. Maar Hij krijgt een vorstelijke begrafenis! (klik) Hij wordt begraven als een koning!

Dat zou je niet verwachten als je bedenkt hoe-Die aan z’n eind is gekomen. Hij is immers geëxecuteerd als een misdadiger! – Ook al hing er een bordje boven zijn hoofd met ‘De Koning der Joden’. – Hij is geëxecuteerd als een misdadiger. Maar begraven als een koning!

Dat is helemaal verrassend als je bedenkt hoe zo’n misdadiger normaal begraven werd. Die werd eigenlijk niet begraven. Maar die werd afgevoerd naar het Dal Ben-Hinnom. Dat lag aan de westkant van Jeruzalem. En dat was, net als het Kidrondal aan de zuidkant, de vuilnisbelt van Jeruzalem.

Dat was zo’n smerige plek, dat de hebreeuwse naam voor ‘hel’ (Gehenna) er zelfs van afgeleid is. Dat kun je ook wel een beetje horen: ‘Henna’ – ‘Hinnom’. (De medeklinkers zijn hetzelfde: h/ dubbel n. De klinkers zijn in het hebreeuws niet belangrijk.) Dus op de vuilnisbelt van Jeruzalem kreeg je eigenlijk een glimp te zien van de hel. Een glimp maar, want de hel is natuurlijk nog veel erger, maar toch.

Daarheen werden geëxecuteerde misdadigers dus afgevoerd. (klik) En dan werden ze zonder plichtplegingen in een gat in de grond gekieperd. Dat heet in de Bijbel (in Jer. 22,19) een ‘ezelsbegrafenis’.

Nou, normaal gesproken zou dat ook met Jezus gebeurd zijn. Maar het gebeurde niet! Jezus werd begraven als een koning. Kilo’s specerijen werden er voor zijn begrafenis gebruikt. Dat kostte een kapitaal.

En – dat kwam er nog bij – Hij kreeg niet zomaar een graf. Maar een nieuw graf, zegt Johannes in vs. 41. Een nieuw graf in een hof. In een tuin dus. Of zelfs een park.

Dat was alleen maar voor de rijken weggelegd! Die lieten soms tijdens hun leven alvast een graf voor zich uithakken. In de rotsen. In hun tuin. (Matteüs vertelt als enige van de evangelisten dat het Jozef van Arimatea’s eigen graf is – want dat is de andere van de 2 mannen van zonet.) 

Hoe komt dat nou? Dat het zo gelopen is? Dat komt niet door Jozef van Arimatea en Nicodemus. Want die hebben dat niet expres gedaan, zegt Johannes in vs. 42. Ze hebben niet gedacht: ‘We gaan Jezus in een luxe-graf leggen’. Nee, ze hadden haast. Want het was bijna avond. En dan begon de sabbat. En dit graf was in de buurt. En beschikbaar.

Dus Jozef van Arimatea en Nicodemus hebben dat dus niet expres gedaan. En toch is het gebeurd. Ja, dat is gebeurd omdat God het zo wilde. Hij had Jesaja ook al laten zeggen:

Hij kreeg een graf bij de misdadigers,
Zijn laatste rustplaats was bij de rijken...

Eigenlijk was de oude vertaling duidelijker: ‘Men stelde zijn graf bij de goddelozen [de bedoeling was dat hij op de vuilnisbelt zou eindigen], maar bij de rijke was Hij in zijn dood [zo liep het]’ (Jes. 53,9). (klik)

Zijn laatste rustplaats was bij de rijken. Jezus’ begrafenis is dus wel een vernedering. – Want Hij hoort thuis in de hemelse troonzaal. Maar Hij ligt in een aards graf. – Maar het is niet alleen maar een vernedering. Je ontwaart er ook al een glimp in van zijn glorie. Hij is echt ‘De Koning der Joden’!

Er is nog iets bijzonders aan Jezus’ begrafenis

Let er maar es op wie Hem begraven. (dia 6) Want dat zijn niet de (inmiddels) 11 leerlingen. (klik) – Wat raar eigenlijk. Want wat was er logischer geweest dan dat zij Jezus begraven hadden?

Maar nee, Johannes komt met 2 hele andere mannen op de proppen. De 1e, Jozef van Arimatea, daar hebben we zelfs nog nooit van gehoord. De 2e, Nicodemus, (klik) kennen we uit Joh. 3. Maar ook alleen uit Joh. 3: de andere evangelisten vertellen niks over hem.
Wat zijn dat voor mannen? Dat zijn allebei voorname mannen. (klik) Nicodemus (dat weten we uit Joh. 3,1) was ‘een van de joodse leiders. En Jozef van Arimatea was (dat we we uit Mc. 15,43) ‘een vooraanstaand raadsheer’. Van welke raad?  Van het Sanhedrin!

Maar ze hebben nog iets gemeen. Het zijn ook allebei bange mannen. (dia 7) Bang om hun positie en hun aanzien en misschien ook wel hun rijkdom kwijt te raken. En misschien zelfs wel hun leven. Johannes zegt in vs. 38 dat Jozef van Arimatea ‘uit vrees voor de Joden in het geheim een leerling van Jezus was’. En Johannes zegt in vs. 39 over Nicodemus dat-ie ‘destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was’. Dat was ook ‘uit vrees voor de Joden’. 

Twee bange mannen dus. Maar wat is er met die twee bange mannen aan de hand? Want de ene – Jozef van Arimatea – gaat NB naar Pilatus om hem te vragen of-tie Jezus mag begraven! En als-tie toestemming krijgt, komt de ander – Nicodemus – hem met 33 kilo kruiden helpen!

Ze zijn dus niet bang meer! (klik) Ze zetten hun positie, hun aanzien, misschien wel hun rijkdom en zelfs hun leven op het spel! Wat ze tijdens Jezus’ leven niet gedurfd hebben, dat durven ze nu wel. Positie, aanzien, rijkdom, hun leven – het kan hen kennelijk opeens allemaal gestolen worden! Hoe kan dat?

Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. (klik)

De graankorrel – Jezus – is nog niet gestorven, of Hij draagt al vrucht!

Dat is wat er hier gebeurt. Meteen! De graankorrel – Jezus – is nog niet gestorven, of Hij draagt al vrucht! Twee mannen die er nooit voor uit hadden durven komen dat ze discipelen van Hem waren, zijn opeens over hun angst heen. (klik) Eén van hen gaat zelfs naar Pilatus, NB degene op wiens gezag Jezus geëxecuteerd is! Waar is zijn angst gebleven?

Als Jezus sterft, komen zijn discipelen tot leven. Ze denken: ‘Is-Tie echt zo ver gegaan voor ons? Houdt-Ie zo veel van ons? Heeft-Ie Zich zo diep voor ons vernederd? Terwijl wij nog te bang waren om te laten merken dat we van   Hem hielden? Terwijl we (in ieder geval zo te zien) bij het kamp van zijn tegenstanders hoorden? – Dan willen we nu ook heel ver gaan voor Hem!’

Jezus’ dood geeft hen de liefde en de wil en de kracht en het vertrouwen om voor Hem te leven. Ongeacht de gevolgen. Wat het hun ook mag kosten. Positie, aanzien, rijkdom, hun leven – het maakt niet uit.

Uit het evangelie volgens Lukas:

50-51 Er was ook een man die Josef heette en afkomstig was uit de Joodse stad Arimatea. Hij was een raadsheer, een goed en rechtvaardig mens, die de komst van het koninkrijk van God verwachtte en niet had ingestemd met het besluit en de handelwijze van de raad. [50–51] 51  52 Hij ging naar Pilatus en vroeg hem om het lichaam van Jezus. 53 Nadat hij het lichaam van het kruis had gehaald, wikkelde hij het in linnen doeken en legde het in een rotsgraf dat nog nooit was gebruikt. 54 Het was de voorbereidingsdag, de sabbat was bijna aangebroken. 55 De vrouwen die met Jezus waren meegereisd uit Galilea, volgden Josef naar het graf om het te bekijken en om te zien hoe Jezus’ lichaam er werd neergelegd. 56 Daarna gingen ze naar huis en bereidden ze geurige olie en balsem. Op sabbat namen ze de voorgeschreven rust in acht.

Wat er vooraf ging

1. Hij heeft Zich gevangen laten nemen. In de Hof van Getsemane. Zonder er iets tegen te doen. Terwijl Hij dat wel kon! Dat liet-Ie immers laten zien, toen die soldaten terugdeinsden.

2. Hij heeft Zich laten veroordelen in een schijnproces. Voor het Sanhedrin. Zonder zich te verdedigen.

3. Hij heeft Zich belachelijk laten maken. Door de romeinse soldaten. Zonder zijn glorie te laten zien. Hij heeft Zich laten aankleden als een schertsfiguur: een koning met een verschoten kleed als koningsmantel, met een kroon van dorens, en met een rietstengel als scepter.

4. Hij heeft Zich laten mishandelen. Hij heeft Zich laten slaan, Hij heeft Zich laten schoppen, Hij heeft Zich laten geselen. Zonder Zich te verweren.

5. En Hij heeft Zich aan het kruis laten spijkeren. Zonder tegenspartelen. Hij heeft de spijkers door zijn handen en voeten laten jagen. En Hij heeft het kruis rechtop laten zetten, zodat Hij met zijn volle gewicht aan die spijkers kwam te hangen.

Jesaja had 700 jaar eerder al gezegd dat het zo zou gaan (in hs. 53,7):


En dat terwijl één woord van Hem genoeg was geweest om er een eind aan te maken! Terwijl-Die met één woord vuur uit de hemel had kunnen laten komen om zijn kwelgeesten te doden.

Toch heeft-Ie dat niet gedaan. Waarom? Voor jou (vul je eigen naam maar in) en voor mij (Sape Braaksma). Zoveel heeft-Ie voor ons over gehad. Onvoorstelbaar!

Hij heeft Zich ook nog laten begraven

Jezus – God – wordt in een graf gelegd, vs. 41.     Stel je voor: Jezus, die thuishoort in een troonzaal. In de hemelse troonzaal. Johannes heeft daar later wat van mogen zien. Hij vertelt erover in Op. 4,2-6:
Er stond een troon in de hemel en daarop zat iemand. 3 Degene die daar zat had een uiterlijk als van jaspis en sarder, en rond de troon was een regenboog die eruitzag als smaragd. 4 Om de troon heen stonden vierentwintig andere tronen, waarop vierentwintig oudsten zaten. Ze droegen witte kleren en hadden een gouden krans op hun hoofd. 5 Van de troon gingen bliksemschichten uit en donderslagen en groot geraas. Voor de troon brandden zeven vurige fakkels; dat zijn de zeven geesten van God. 6 Ook lag er voor de troon iets als een zee van glas, van kristal. Midden voor de troon en eromheen waren vier wezens, die van voren en van achteren een en al oog waren.

Daar hoort Jezus thuis. In de hemelse troonzaal. (dia 4) Daar komt-Ie trouwens ook vandaan! Maar wat doet-Ie? Hij laat Zich leggen in een aards graf! (klik) Veel dieper kun je niet zinken! (klik)

Stel je voor: God die in een graf ligt... Die hoef je niet eens meer belachelijk te maken. Want die is dat uit zichzelf al!

Zoveel heeft-Ie voor ons over gehad. (klik) De God die hemel en aarde gemaakt heeft, wilde een aanfluiting voor ons worden. Waar hebben we dat aan verdiend? Want niet Jezus, maar wij zijn hier de misdadigers, die het verdienen geëxecuteerd te worden! En niet Jezus, maar wij verdienen het dat we eindigen in het graf!

Want we moeten niet denken: ‘Ja, maar wij horen toch bij Hem? Wij zijn toch zijn kinderen? Geen wonder dat-Ie dat voor ons over heeft!’ Nee, we moeten denken aan Rom. 5,10: 

Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven.

Wij zijn niet geboren als kinderen van Hem, maar als vijanden van Hem! Van onszelf staan we niet aan de kant van de leerlingen. Maar juist aan de kant van het Sanhedrin! En als dat niet zo blijft, als we van vijanden kinderen van Hem worden, dan is dat uitsluitend aan Hem te danken. Dan is dat pure genade!

Jezus wil niet dat ons leven uitloopt op de dood. Hij wil niet dat ons leven eindigt in het graf. Maar Hij wil ons bij Zich in die hemelse troonzaal! Voor altijd. Ook als die troonzaal op aarde komt. Daarom laat-Ie Zich zo vernederen.

Jezus’ begrafenis is dus een vernedering. Hij hoort thuis in de hemelse troonzaal. Maar Hij ligt in een aards graf. Veel dieper kun je niet zinken. Maar het is niet alleen maar een vernedering. Want Jezus krijgt niet zomaar een begrafenis!

Johannes vertelt in vs. 39.40:

39 Nikodemus [1 van de 2 mannen van zonet], die destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. 40 Ze wikkelden Jezus’ lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis.

Dat was dus niet ongewoon. Om iemand die gestorven was te wikkelen in doeken met kruiden ertussen. Het was ook niet ongewoon om mirre en aloë te gebruiken. (Dat waren specerijen die de ontbinding en de ontbindingslucht tegenhielden.)

Maar het was wel ongewoon om ze in zulke hoeveelheden te gebruiken! Want het was kostbaar spul. ‘Wel 100 litra.’ Dat is 33 kilo. (dia 5) Een enorme hoeveelheid. We weten maar van een paar begrafenissen waar zulke hoeveelheden specerijen voor gebruikt zijn. Dat waren de begrafenis van koning Asa, die van Herodes de Grote, en die van Rabbi Gamaliël de Oude. (Alleen die van koning Asa staat overigens in de Bijbel: in 2 Kr. 16,14.)

Jezus krijgt dus geen gewone begrafenis. Maar Hij krijgt een vorstelijke begrafenis! (klik) Hij wordt begraven als een koning!

Dat zou je niet verwachten als je bedenkt hoe-Die aan z’n eind is gekomen. Hij is immers geëxecuteerd als een misdadiger! – Ook al hing er een bordje boven zijn hoofd met ‘De Koning der Joden’. – Hij is geëxecuteerd als een misdadiger. Maar begraven als een koning!

Dat is helemaal verrassend als je bedenkt hoe zo’n misdadiger normaal begraven werd. Die werd eigenlijk niet begraven. Maar die werd afgevoerd naar het Dal Ben-Hinnom. Dat lag aan de westkant van Jeruzalem. En dat was, net als het Kidrondal aan de zuidkant, de vuilnisbelt van Jeruzalem.

Dat was zo’n smerige plek, dat de hebreeuwse naam voor ‘hel’ (Gehenna) er zelfs van afgeleid is. Dat kun je ook wel een beetje horen: ‘Henna’ – ‘Hinnom’. (De medeklinkers zijn hetzelfde: h/ dubbel n. De klinkers zijn in het hebreeuws niet belangrijk.) Dus op de vuilnisbelt van Jeruzalem kreeg je eigenlijk een glimp te zien van de hel. Een glimp maar, want de hel is natuurlijk nog veel erger, maar toch.

Daarheen werden geëxecuteerde misdadigers dus afgevoerd. (klik) En dan werden ze zonder plichtplegingen in een gat in de grond gekieperd. Dat heet in de Bijbel (in Jer. 22,19) een ‘ezelsbegrafenis’.

Nou, normaal gesproken zou dat ook met Jezus gebeurd zijn. Maar het gebeurde niet! Jezus werd begraven als een koning. Kilo’s specerijen werden er voor zijn begrafenis gebruikt. Dat kostte een kapitaal.

En – dat kwam er nog bij – Hij kreeg niet zomaar een graf. Maar een nieuw graf, zegt Johannes in vs. 41. Een nieuw graf in een hof. In een tuin dus. Of zelfs een park.

Dat was alleen maar voor de rijken weggelegd! Die lieten soms tijdens hun leven alvast een graf voor zich uithakken. In de rotsen. In hun tuin. (Matteüs vertelt als enige van de evangelisten dat het Jozef van Arimatea’s eigen graf is – want dat is de andere van de 2 mannen van zonet.) 

Hoe komt dat nou? Dat het zo gelopen is? Dat komt niet door Jozef van Arimatea en Nicodemus. Want die hebben dat niet expres gedaan, zegt Johannes in vs. 42. Ze hebben niet gedacht: ‘We gaan Jezus in een luxe-graf leggen’. Nee, ze hadden haast. Want het was bijna avond. En dan begon de sabbat. En dit graf was in de buurt. En beschikbaar.

Dus Jozef van Arimatea en Nicodemus hebben dat dus niet expres gedaan. En toch is het gebeurd. Ja, dat is gebeurd omdat God het zo wilde. Hij had Jesaja ook al laten zeggen:

Hij kreeg een graf bij de misdadigers,
Zijn laatste rustplaats was bij de rijken...

Eigenlijk was de oude vertaling duidelijker: ‘Men stelde zijn graf bij de goddelozen [de bedoeling was dat hij op de vuilnisbelt zou eindigen], maar bij de rijke was Hij in zijn dood [zo liep het]’ (Jes. 53,9). (klik)

Zijn laatste rustplaats was bij de rijken. Jezus’ begrafenis is dus wel een vernedering. – Want Hij hoort thuis in de hemelse troonzaal. Maar Hij ligt in een aards graf. – Maar het is niet alleen maar een vernedering. Je ontwaart er ook al een glimp in van zijn glorie. Hij is echt ‘De Koning der Joden’!

Er is nog iets bijzonders aan Jezus’ begrafenis

Let er maar es op wie Hem begraven. (dia 6) Want dat zijn niet de (inmiddels) 11 leerlingen. (klik) – Wat raar eigenlijk. Want wat was er logischer geweest dan dat zij Jezus begraven hadden?

Maar nee, Johannes komt met 2 hele andere mannen op de proppen. De 1e, Jozef van Arimatea, daar hebben we zelfs nog nooit van gehoord. De 2e, Nicodemus, (klik) kennen we uit Joh. 3. Maar ook alleen uit Joh. 3: de andere evangelisten vertellen niks over hem.
Wat zijn dat voor mannen? Dat zijn allebei voorname mannen. (klik) Nicodemus (dat weten we uit Joh. 3,1) was ‘een van de joodse leiders. En Jozef van Arimatea was (dat we we uit Mc. 15,43) ‘een vooraanstaand raadsheer’. Van welke raad?  Van het Sanhedrin!

Maar ze hebben nog iets gemeen. Het zijn ook allebei bange mannen. (dia 7) Bang om hun positie en hun aanzien en misschien ook wel hun rijkdom kwijt te raken. En misschien zelfs wel hun leven. Johannes zegt in vs. 38 dat Jozef van Arimatea ‘uit vrees voor de Joden in het geheim een leerling van Jezus was’. En Johannes zegt in vs. 39 over Nicodemus dat-ie ‘destijds ’s nachts naar Jezus toe gegaan was’. Dat was ook ‘uit vrees voor de Joden’. 

Twee bange mannen dus. Maar wat is er met die twee bange mannen aan de hand? Want de ene – Jozef van Arimatea – gaat NB naar Pilatus om hem te vragen of-tie Jezus mag begraven! En als-tie toestemming krijgt, komt de ander – Nicodemus – hem met 33 kilo kruiden helpen!

Ze zijn dus niet bang meer! (klik) Ze zetten hun positie, hun aanzien, misschien wel hun rijkdom en zelfs hun leven op het spel! Wat ze tijdens Jezus’ leven niet gedurfd hebben, dat durven ze nu wel. Positie, aanzien, rijkdom, hun leven – het kan hen kennelijk opeens allemaal gestolen worden! Hoe kan dat?

Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. (klik)

De graankorrel – Jezus – is nog niet gestorven, of Hij draagt al vrucht!

Dat is wat er hier gebeurt. Meteen! De graankorrel – Jezus – is nog niet gestorven, of Hij draagt al vrucht! Twee mannen die er nooit voor uit hadden durven komen dat ze discipelen van Hem waren, zijn opeens over hun angst heen. (klik) Eén van hen gaat zelfs naar Pilatus, NB degene op wiens gezag Jezus geëxecuteerd is! Waar is zijn angst gebleven?

Als Jezus sterft, komen zijn discipelen tot leven. Ze denken: ‘Is-Tie echt zo ver gegaan voor ons? Houdt-Ie zo veel van ons? Heeft-Ie Zich zo diep voor ons vernederd? Terwijl wij nog te bang waren om te laten merken dat we van   Hem hielden? Terwijl we (in ieder geval zo te zien) bij het kamp van zijn tegenstanders hoorden? – Dan willen we nu ook heel ver gaan voor Hem!’

Jezus’ dood geeft hen de liefde en de wil en de kracht en het vertrouwen om voor Hem te leven. Ongeacht de gevolgen. Wat het hun ook mag kosten. Positie, aanzien, rijkdom, hun leven – het maakt niet uit.