Uit het evangelie volgens Lukas:

1 Maar op de eerste dag van de week gingen ze bij het ochtendgloren naar het graf met de geurige olie die ze bereid hadden. 2 Bij het graf aangekomen, zagen ze echter dat de steen voor het graf was weggerold, 3 en toen ze naar binnen gingen, vonden ze het lichaam van de Heer Jezus niet. 4 Hierdoor raakten ze helemaal van streek. Plotseling stonden er twee mannen in stralende gewaden bij hen. 5 Ze werden door schrik bevangen en sloegen de handen voor hun ogen. De mannen zeiden tegen hen: ‘Waarom zoekt u de levende onder de doden? 6 Hij is niet hier, hij is uit de dood opgewekt. Herinner u wat hij u gezegd heeft toen hij nog in Galilea was: 7 de Mensenzoon moest worden uitgeleverd aan zondaars en moest gekruisigd worden en op de derde dag opstaan.’ 8 Toen herinnerden ze zich zijn woorden.
9 Ze keerden terug van het graf en gingen aan de elf en aan alle anderen vertellen wat er was gebeurd. 10 De vrouwen die het graf bezochten, waren Maria uit Magdala, Johanna, Maria de moeder van Jakobus, en nog enkele andere vrouwen die hen vergezelden. Ze vertelden de apostelen wat er was gebeurd, 11 maar die vonden het maar kletspraat en geloofden hen niet. 12 Petrus echter stond op en rende naar het graf. Hij bukte zich om te kijken, maar zag alleen de linnen doeken liggen. Daarop ging hij terug, vol verwondering over wat er gebeurd was.

De apostelen worden voorbereid

Eén van de apostelen, Petrus, wordt nog speciaal genoemd. Hij gaat naar het graf om te onderzoeken, hoe dat zit met het verhaal van de vrouwen. Hij heeft het in elk geval van Maria van Magdala gehoord. En die is niet overtuigd van de opstanding van Jezus.
Uit het evangelie van Johannes weten we, dat Johannes met Petrus meeging. Maar dat vermeldt Lucas niet. Het gaat hem eventjes niet om alle personen. Het gaat meer om wat het lege graf bij de apostelen te weeg bracht.
Petrus neemt ongetwijfeld contact op met de andere apostelen. Hij weigert te geloven, dat Jezus opgestaan is. Maar hij wordt wel aan denken gezet. Er kan geen sprake zijn van leeghalen van het graf, geen verplaatsing van het lichaam van Jezus.

Want de linnen windsels liggen er nog. De zweetdoek over het gezicht van de dode ligt daar apart van. Maria van Magdala dacht en zei: het lichaam van Jezus is verdwenen, verplaatst naar een ander graf. Maar Petrus gaat begrijpen, dat er toch iets anders aan de hand is.

En dat gevoelen deelt hij met de andere apostelen. Ze geloven de vrouwen niet, die de opstanding melden. Maar het is ook niet allemaal onzin, wat ze vertellen. Er is beslist iets vreemds aan de hand.
In het volgende gedeelte, over de Emmausgangers, geven deze mannen dat weer. Maar zomaar geloven, op gezag van enkele vrouwen, dat Jezus is opgestaan, dat Hij leeft. Nee, dat kunnen ze niet. Dat kunnen de apostelen niet.
En het draait juist om die apostelen. Zij zijn uitgekozen als de gezanten van Jezus. Zij moeten zijn boodschap straks naar de wereld brengen. Lucas vertelt aan Theofilus, hoe bij deze apostelen de verandering zich voltrok.

De verandering van volslagen ongeloof in de opstanding, tot de vaste overtuiging: het is waar. Hij leeft.
Want dat is het grote nieuws voor de wereld. Het nieuws waardoor de kruisiging van Jezus zich onderscheidt van alle andere kruisigingen en van alle andere lynchpartijen en gerechtelijke moorden.
Geen van al die geëxecuteerden kwam weer terug in het leven. Hun dood bracht geen blijvende verandering in de wereld. Dat is alleen maar het geval met de dood van Jezus. En de enige reden, waarom zijn dood wel echte verandering bracht, is zijn opstanding.

God had Hem in het gelijk gesteld. God had de gerechtelijke dwaling van Pilatus en het Sanhedrin ongedaan gemaakt. Hij is Gods Zoon, Hij is de Verlosser, Hij is het echte Paaslam. De zonden van de wereld zijn verzoend.
Hij is doorgebroken naar het eeuwige leven. De laatste en grootste vijand van de mens, de dood, moest het voorgoed tegen Hem afleggen. Dat is ongelofelijk nieuws. Zijn leerlingen hebben daar een natuurlijke weerstand tegen.
Die weerstand wordt door God stap voor stap afgebroken. Voor tien apostelen gebeurt dat op de avond van Pasen en een week later nog voor één, Thomas. En dan is het in principe zover, dat de hele wereld het nieuws kan horen. Het nieuws, waarvan de apostelen getuigen zijn.

De opstanding: niks geen symbolisch verhaal. Het is echt waar, hoe ongelofelijk ook. De dood zal eens helemaal verdwijnen in de overwinning van Jezus. Want je zonden brengen je niet meer in de eeuwige dood; die zijn aan het kruis verzoend en verdwenen.

Het enige wat van je gevraagd wordt is: dit geweldige nieuws geloven. En als je dat doet, kun je in het verdriet bij een graf getroost zijn met de belijdenis van de opstanding en het eeuwige leven.
Want de Zoon van God heeft getriomfeerd over dood en hel.

Het graf is leeg

Petrus en Johannes gaan allebei naar het graf. Ze blijven niet thuiszitten. Johannes is de leerling van wie Jezus veel hield. Zo schrijft de apostel over zichzelf in zijn evangelie. Het klinkt niet hoogmoedig. Het typeert zijn relatie met de Heere Jezus zonder dat het ten koste gaat van een ander. Petrus en Johannes gaan samen op weg. Het verhaal zoomt nu in op hen beiden. Het is een bijzonder verhaal al is het nog zo bekend. Het is van binnenuit beschreven door Johannes zelf. De evangelist vraagt zelf aandacht voor die beweging van de beide leerlingen, hoe ze naar het graf gaan en daar aankomen. En Maria is even buiten beeld. Straks blijkt dat ook zij is meegelopen, maar het gaat nu om deze twee.

Er zijn allerlei veronderstellingen losgelaten op dat harde lopen van de beide leerlingen. Liep Petrus minder hard omdat hij dacht aan zijn verraad van Jezus? Een heel oude veronderstelling zegt dat Johannes een stuk jonger was dan Petrus. En twee mannen die over een lagere afstand hard rennen hebben een verschillend tempo. In elk geval zijn het in hun verbondenheid ook twee verschillende mannen. Ze zijn ook verschillend in hun karakter. Johannes blijft bij de ingang staan en kijkt naar binnen. Hij ziet de doeken liggen. Petrus loopt door naar binnen. Hij wil het echt weten en hij gaat makkelijker over de grens heen om het graf binnen te gaan.

Petrus ziet de linnen doeken en de doek die Jezus’gezicht bedekt had apart op een andere plek opgerold liggen. Dat getuigt ervan dat iemand heel zorgvuldig te werk is gegaan. Het is ook heel anders dan de opwekking van Lazarus. Lazarus komt te voorschijn uit het graf, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld en zijn gezicht bedekt door een doek. De omstanders moeten van Jezus zijn doeken losmaken. Het kan haast niet anders of die indrukwekkende ervaring moet bij Petrus en Johannes nog op hun netvlies staan. En het verschil moet hen ook in één oogopslag duidelijk zijn.

Het lijkt zo eenvoudig: een leeg graf. Met Pasen wordt er elk jaar over gepreekt. Wat is er nog voor nieuws over te vertellen? Niet veel waarschijnlijk. En toch is het goed dat er elk jaar over gepreekt wordt en ook zo dat het nieuws van Pasen zichtbaar wordt. Ook zo dat je ziet dat de opstanding van Jezus Christus een geweldige omwenteling is. Dat lege graf is een sterk bewijs dat Jezus is opgestaan. Het is het eenparig getuigenis van twee leerlingen die beiden een bijzondere relatie hadden met Jezus. Twee leerlingen die heel verschillend zijn maar die samen vaststellen dat er geen grafroof is geweest. Het graf is heel ordelijk. Niets getuigt van een lichaam dat plotseling is weggenomen. Er is geen sprake van diefstal, want dan zouden die doeken daar niet zo netjes liggen. De leegheid van het graf is niet onwezenlijk. Het stelt de beide leerlingen op dat moment wel voor veel vragen. Maar dit lege graf bevestigt aan ons dat Jezus is opgestaan.

Wij hebben ook vragen, bijvoorbeeld over het opstandingslichaam van Jezus. Het is duidelijk dat zijn lichaam van een andere orde is dan voor zijn sterven. Het is verheerlijkt, maar daar kun je je nog niets bij voorstellen. Jezus is opgestaan. Dat is onvoorstelbaar nieuws. En een leeg graf zoals Petrus en Johannes het hebben gezien vormt daarvan een onomstotelijk bewijs. Als Petrus in zijn eerste brief start met de opstanding van Christus, weet je dat hij de bewijzen heeft gezien, te beginnen met het graf zelf. Johannes vertelt het in zijn evangelieboek ook zo dat het daarop wordt toegesneden: twee leerlingen die naar het graf rennen, ieder op hun eigen manier onderzoek doen, de bewijzen zien en dan beginnen met geloven.

Wanneer je dit uit het evangelie weglaat, wil je het niet geloven. Dan ontgaat je de boodschap van Jezus die onvoorstelbaar is. Zo groot is het wonder van de opstanding van Jezus uit de doden. Pasen zorgt dat heel jouw voorstellingswereld anders wordt. Alles gaat omver. Het gaat met jou zoals met die twee leerlingen in dat lege graf. Je gaat nadenken en je gedachten staan niet meer stil. De gevolgen van Pasen zijn immens groot.