Uit het evangelie volgens Lukas:

1 Na de sabbat, toen de ochtend van de eerste dag van de week gloorde, kwam Maria uit Magdala met de andere Maria naar het graf kijken. 2 Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf, rolde de steen weg en ging erop zitten. 3 Hij lichtte als een bliksem en zijn kleding was wit als sneeuw. 4 De bewakers beefden van angst en vielen als dood neer. 5 De engel richtte zich tot de vrouwen en zei: ‘Wees niet bang, ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. 6 Hij is niet hier, hij is immers opgestaan, zoals hij gezegd heeft. Kijk maar, dat is de plaats waar hij gelegen heeft. 7 En ga nu snel naar zijn leerlingen en zeg hun: “Hij is opgestaan uit de dood, en dit moeten jullie weten: hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zul je hem zien.” Dat is wat ik jullie te zeggen had.’

8 Ontzet en opgetogen verlieten ze haastig het graf om het aan zijn leerlingen te gaan vertellen. 9 Op dat moment kwam Jezus hun tegemoet en groette hen. Ze liepen op hem toe, grepen zijn voeten vast en bewezen hem eer. 10 Daarop zei Jezus: ‘Wees niet bang. Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze mij zien.’
11 Terwijl de vrouwen onderweg waren, gingen enkele van de bewakers naar de stad. Daar vertelden ze de hogepriesters alles wat er gebeurd was. 12 Die vergaderden met de oudsten en besloten de soldaten een flinke som geld te geven 13 en hun op te dragen: ‘Zeg maar: “Zijn leerlingen zijn ’s nachts gekomen en hebben hem heimelijk weggehaald terwijl wij sliepen.” 14 En mocht dit de prefect ter ore komen, dan zullen wij hem wel bepraten en ervoor zorgen dat jullie buiten schot blijven.’ 15 Ze namen het geld aan en deden zoals hun was opgedragen. En tot op de dag van vandaag doet dit verhaal onder de Joden de ronde.

Weest gegroet

Als Jezus  Zich in het nieuwe leven laat zien, is dat zo menselijk en zo groot. Jezus kwam de vrouwen tegemoet en zei: "Weest gegroet." Vindt u nu dat dat menselijk klinkt? Stel je voor dat u elkaar begroet met 'wees gegroet.' Dan denk je toch: 'ben je aan het bidden of zo?' Maar dat is zijn manier om gewoon 'dag' te zeggen, 'Dag, Maria Magdalena, dag Maria.' En door dat heel gewone, door heel zijn menselijke, alledaagse gestalte heen, had Hij een voorkomen zo prachtig, dat die vrouwen zich meteen op de grond wierpen in een gebaar van aanbidding. "Zij traden op Hem toe, omklemden zijn voeten en aanbaden Hem.” Mens en God. Goddelijke uitstraling en goddelijke geruststelling. “Toen sprak Jezus tot hen: Weest niet bevreesd." Kijk, weer zo'n woord dat wij niet gebruiken. Wij zeggen: Wees maar niet bang. Maar Hij bedoelt hiermee te zeggen: rustig maar, wees maar gerust. Ik ben het maar.

Maar ze hebben Hem toch allemaal in de steek gelaten!? Hoe denkt Hij daar dan over? Nu, daar heeft Jezus wel aan gedacht. Na eerst de vrouwen gerust gesteld te hebben, begon Hij zijn leerlingen gerust te stellen: "Gaat aan mijn broeders de boodschap brengen …” Wat zegt Jezus daar? “Gaat aan mijn broeders …" Aan mijn broeders? Zijn zij, ondanks dat ze Hem in de steek gelaten hebben, toch nog zijn broeders? Zijn zij die eretitel nog waardig? Die eretitel die Hij hun gegeven had toen zijn moeder Maria met zijn broeders bij Hem kwamen en Hem wilden spreken. Toen heeft Hij gezegd: 'willen jullie Mij spreken?' "Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broeders? En met een gebaar naar zijn leerlingen zei Hij: zie daar mijn moeder en mijn broeders" (Mt 12,47-49) 'Zíj komen bij Mij op de eerste plaats. Zíj komen op de plaats van de familie. Niet mijn moeder en mijn broeders in Nazaret komen op de eerste plaats, maar zij die hier bij Mij zitten en luisteren naar het woord van God. Toen waren het mijn broeders, en ook nu nog zijn het mijn broeders.' Het zijn broeders van de verrezen Heer.

Dat is toch al te gek, een broeder te mogen zijn van Hem voor wie de vrouwen zich zo-even nog in het stof wierpen! Een broeder te mogen zijn van de Heer, die een engel als een bode heeft. En dat niet alleen, Hij maakt ook nog een afspraak door te zeggen dat zij naar Galilea moeten gaan en dat zij Hem daar zullen zien. Zien? Eigenlijk staat er een ander woord: ontmoeten. Ze zullen een ontmoeting hebben in Galilea. In Galilea? Dus weg van hier? Weg uit Jeruzalem in Judea; weg uit dat harde, stugge land met zijn deftige bevolking, die zo goed onderlegd is, maar o zo vormelijk, zo afstandelijk is en die het allemaal zo goed weet.