In de zesde In de christelijke wereld gelooft men dat Zoon en Moeder Gods reeds verrezen en in de hemel zijn.

Voor Maria geldt dit slechts voor de Rooms‐katholieke en de Oosters‐orthodoxe kerken. Rome heeft het
geloof in de tenhemelopneming van de Maagd Maria in 1950 tot dogma verklaard, nadat 200 bisschoppen er tijdens het 1e Vaticaanse Concilie (1869‐70) op hadden aangedrongen.

Naar aanleiding van : MARIA TEN HEMEL OPNEMING

Maria is een vrouw van verzet en van overgave, van volgzaamheid en van opstandigheid. De woorden waarmee Maria zich bereid verklaarde waren woorden van overgave: "Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw woord." Zij schikte zich naar de wil van een ander.

Veel vrouwen hebben zich die woorden eigen gemaakt. De houding van Maria was het program dat voorgehouden werd aan meisjes op weg naar de volwassenheid en aan volwassen vrouwen. Overgave, onderdanigheid en beschikbaarheid waren deugden die de vrouw sierden in navolging van Maria. Maar die woorden van Maria hebben, zoals ze werden
uitgelegd, de emancipatie van de vrouw niet bevorderd en de bijbehorende deugden stonden niet hoog aangeschreven bij de feministen. Integendeel.

Maar Maria heeft niet alleen uitgeblonken in overgave, ook in verzet. Zij van zelfvertrouwen en geeft zij wel degelijk blijk van strijdbaarheid. Om te beginnen juicht zij van blijdschap om haar uitverkiezing en verhult ze niet dat
komende geslachten haar zullen prijzen, omdat God grote dingen aan haar heeft gedaan. Dat is wat anders dan totale overgave, gedweeë onderdanigheid en nederigheid. Maar zo stemt zij in met het program van God die voorkeur heeft voor de kleinen en zich verzet tegen de willekeur van de heersers.

En zij ziet tot haar vreugde dat niet alleen in haar maar ook in de grote wereld een omslag plaatsvindt. Machthebbers worden van hun macht beroofd en de kleinen worden de ware machtigen. De rijken, die hun eigen belangen behartigen, worden met lege handen weggestuurd en de armen krijgen overvloed.

Dat zijn profetische teksten. God doet grote dingen. Voor hem is niets onmogelijk. En met die grote woorden begint ook voor Maria haar kleine leven van overgave en verzet. De liefdevolle aandacht voor het leven dat in haar schoot is ontkiemd. De zorg voor het kind als dat geboren is. De opvoeding van de opgroeiende jongen. De angst wanneer hij zich van haar losmaakt. De onzekerheid wanneer hij eigen wegen gaat.

Alles wat een moeder meemaakt heeft zij meegemaakt. En ten slotte stond zij bij het kruis waaraan haar Zoon te sterven hing. Er staat geschreven dat zij daar stond. Zij stónd daar, rechtop. Zij wankelde niet. Zij hoefde niet door anderen op de been te worden gehouden. Zij was een sterke vrouw. Er staat dat zij daar stond. Niet dat zij kwam aanlopen en even bleef staan en toen weer doorliep. Nee, er staat dat zij daar enige tijd stond, ja, heel de tijd stond en bleef staan tot het einde. Zij stond en pleegde zo opstand tegen de onrechtvaardige dood van haar Zoon, tegen het lijden van mensen en uiteindelijk tegen de dood. Een vrouw van verzet. Een onverzettelijke vrouw. Ofschoon een zwaard van pijn haar hart doorboorde, bezweek zij niet en hoefde zij niet ondersteund te worden. Zij stond. Een vrouw die geloofde tegen alle hoop in, daar·boven op Calvarië.

De moeder van de zoon die in Irak gesneuveld was, die maar bleef protesteren tegen de oorlog was een vrouw als zij. De Dwaze Moeders in Argentinië die protesteerden tegen de  verdwijning van hun kinderen door iedere week op de Plaza de Mayo te verschijnen met foto's van hun vermiste kinderen: zij waren als zij. Zij verzetten zich tegen de Draak van de
vernietiging en de draak wist hen niet te verjagen. Het zijn vrouwen die zich niet neerleggen bij het onrecht dat hun en hun kinderen is aangedaan, maar dit op geweldloze wijze aan de kaak stellen. Zoals de vrouwen in de kerk, die zich niet willoos neerleggen bij de overmacht van de mannen. Zij gaan in het spoor van Maria. Zij stond recht.

En ook nu nog staat zij, zij staat op de bres voor al haar kinderen als troosteres van de bedroefden, als toevlucht van de zondaars en als moeder van barmhartigheid. Nee, Maria is geen vrouw die zich willoos overgeeft. Zij vlucht met het kind naar Egypte, zij zoekt het wanneer het weg is tot zij het vindt en zij staat haar Zoon bij tot onder het kruis. Maar als iets onvermijdelijk is, dan geeft zij zich over. "Zie de dienstmaagd des Heren." Zij is een vrouw van overgave en van verzet.

Zo heeft heel de christenheid haar gezien en geëerd: een vrouw van alle tijden. Met golven ging haar verering op en neer: nu eens hoog, dan weer laag, maar nooit is ze vergeten. Ook wij vergeten haar niet. En zij vergeet ons niet.