HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                    

Het scheppingwerk van God
Dag 3

    De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

De Derde Scheppingsdag
 
Alle water onder de hemel moet samenvloeien op één plaats – dan wordt het vasteland zichtbaar.’ En zo gebeurde het. God gaf het vasteland een naam: aarde – en het samengevloeide water noemde Hij: de zeeën. God zag het en vond het goed

Als we onze bijbel openslaan dan kunnen we in Genesis het verslag lezen van de scheppingsweek. 

Dat God het licht maakte, verder het uitspansel – wat God hemel noemt – en toen de zeeën, meren en rivieren, zodat een droge aarde tevoorschijn kwam, waarop Hij jong groen, gewas en vruchtbomen liet groeien. 

En dat Hij zei dat de zon, de maan en de sterren aan het uitspansel zullen staan. Hij vervolgens de dieren die in het water leven schiep en de vogels. 

Daarna de dieren op het land. En tenslotte onze voorouders Adam en Eva.

Op de derde scheppingsdag verricht God twee scheppingsdaden. Hij wijst het water van de oervloed met donderende stem zijn plek, zie Psalm 104:7. Daardoor komt de aarde tevoorschijn. Vervolgens roept Hij het mysterie van het leven in het aanzijn door de aarde opdracht te geven grasscheutjes en zaadgevend gewas en vruchtbomen voort te brengen, zie Psalm 104: 30.

Om verder mee bezig te zijn

1. In navolging van Zijn Vader ‘bestrafte’ Jezus Christus het water en de wind: ‘Zwijg, wees stil’, zie Marcus 4: 39.Wat hoort u in het werkwoord ‘bestraffen’ doorklinken, zie Markus 1: 25?

2. God is niet alleen Schepper tijdens de scheppingsdagen. Hij is nog steeds Dezelfde. Telkens opnieuw schenkt Hij mensen een vaste bodem onder hun wankelende leven. Zie Heidelbergse Catechismus zondag 9. Kunt u - uw levensboek teruglezend – daar voorbeelden van geven?

3. Mediteer over de volgende uitspraak, waarin het mysterie van het leven wordt verwoord: ‘Niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is’. Hoe werkt het geloofsgegeven dat uw leven een geschenk van God is, door in de manier waarop u in het leven staat?

4. Wie Genesis 1 buiten Jezus Christus om leest, die wordt weemoedig en verdrietig. Wie dit hoofdstuk leest in het perspectief van Hem van wat Hij gedaan heeft, die ontdekt dat het leven in z’n diepste lagen goed is en bestemd is voor de eeuwigheid.

We verdiepen ons in deze serie in Genesis 1 en lezen hoe God het universum in het aanzijn heeft geroepen

We hebben geleze hoe God ineen oerbegin de hemel en de aarde – het heelal - geschapen heeft. Een gigantische watermassa, waarover een dikke duisternis hangt. Dan klinkt - na een periode waarvan niemand weet hoe lang die heeft geduurd- Zijn stem. ‘Er zij licht’. ‘En daar werdlicht’. De antigoddelijke duisternis moet op Zijn machtswoord vluchten. 

Op de eerste scheppingsdag leren wij de drie-enige God kennen als de God die het Licht aansteekt. En dat doet Hij niet alleen in Genesis 1, maar ook wanneer Hij zijn Zoon Jezus Christus naar deze aarde stuurt, Die Zichzelf het Licht der wereld heeft genoemd. Deze God staat er ook garant voor dat het Licht definitief zal overwinnen. Namelijk wanneer op de jongste dag het stralende Koninkrijk van God zal doorbreken op deze aarde!

Wat na de eerste scheppingsdag overblijft, is een gigantische watermassa. Met als gevolg dat de aarde nog steeds een onbewoonbaar oord is waar geen mens kan leven!. Op de tweede scheppingsdag neemt de HERE die chaotische oervloed onder handen. Opnieuw klinkt zijn stem. ‘Daar zij een uitspansel in het midden der wateren en dat make scheiding tussen wateren en wateren’. Als een timmerman brengt God een stevige scheidingswand aan. En met Zijn goddelijke hand duwt Hij een deel van die watermassa achter die scheidingswand.

Achter het uitspansel dat als het gewelf boven de aarde wordt aangebracht. Daardoor ontstaat er ruimte tussen het water dat opgeborgen wordt bóven de aarde en het water dat achterblijft op de aarde. Op de tweede dag leren wij de God van Israël, de Vader van Jezus Christus kennen als een God is die ruimte schept. Kenmerkend voor Hem is, dat Hij een Ruimteschepper is. Zo mogen wij Hem in het geloof kennen. Een God die ons bedreigde bestaan in de ruimte stelt, zodat wij kunnen ademhalen in de frisse lucht van zijn genade.

We horen wij hoe de HERE op de derde scheppingsdag het water dat overgebleven is op aarde aanpakt

‘God zei’, lezen we,‘dat de wateren van onder de hemel in één plaats vergaderd worden, en dat het droge gezien worde! En het was alzo’. Op Zijn machtwoord trekt het water zich terug in oceanen en zeeën, in rivieren en meren. Met als gevolg dat er droge plekken, de aarde, tevoorschijn komt. Er staat dat de HERE tegen het water zegt dat het zich moeten terugtrekken naar de plek waar het thuishoort. Hóe heeft Hij het water toen aangesproken? Heeft Hij het vriendelijk verzocht zich naar die plaatsen te begeven waar het thuishoort? Hóe heeft Zijn stem toen geklonken? ‘Dat is toch niet meer uit te maken’ - zegt iemand - er is toch niemand bijgeweest?’ Dat is waar.

Het opvallende is dat de dichter van Psalm 104 op dat punt méér weet te melden

Die heeft– wellicht door een bijzondere openbaring - daar meer licht op ontvangen. Hoort u maar wat die -  terugkijkend op de schepping-  zegt in de verzen 5-7: ‘God heeft de aarde gegrond ophaar grondvesten, de aarde zal nooit noch eeuwig wankelen. Gij had deaarde overdekt met de afgrond. De wateren stonden boven de bergen. Voor uw schelden – dwz uw dreigend spreken -  vluchtten ze weg. Zij haastten zich weg voor de stem van uw donder!’ Volgens de dichter van Psalm 104 heeft de Schepper het water dus niet vriendelijk verzocht zijn plek in te nemen. 

Hij heeft het dreigend toegesproken. Met een donderende stem! En weet u, wat ook zo opvallend is? Wanneer de HERE Jezus, eeuwen later, met zijn leerlingen in een boot vaart op het meer van Galilea en de storm en het water ervoor zorgen dat zij dreigen om te komen, dan spreekt ook Hij het water aan: ‘Zwijg, Wees stil’. De evangelist Marcus zegt dan dat Hij de wind en het water bestrafte. Ook hier geen vriendelijk verzoeken! Bestraffen heeft iets van dat dreigende toespreken van de Vader van Jezus op de derde scheppingsdag.

Uit het gegeven dat God het water op de derde scheppingsdag dreigend toespreekt, zijn minstens twee conclusies kunnen trekken:

a. blijkbaar is water in de bijbel meer dan vocht dat levensnoodzakelijk is voor mensen, dieren en planten. Water kan ook enorm bedreigend zijn. De ouderen die ramp van 1953 hebben meegemaakt, weten uit eigen ervaring dat water ook doodgevaarlijk kan zijn. Vandaar dat voor de bijbelse mens de zee - het water - alles te maken heeft met duistere chaosmachten, met de macht van Gods tegenstander, de macht vande dood en de vernietiging. 

Daarom moeten de wateren door God met eendónderende stem worden aangesproken. Die gaan niet opvriendelijk verzoek naar de hun toegewezen plek. Zo werkt dat niet.Wateren zijn geen schoothondjes die je ongestraft aan hun staart kunt trekken. Wateren verstaan alleen maar dreigende taal en gehoorzamen alleen Gods donderende stem. Dat is de eerste conclusie.

b. de tweede conclusie, die we naar aanleiding van de derde scheppingsdag mogen trekken, is dat de Schepper raad weet met het dreigende water en met de chaosmachten Op de derde scheppingsdag blijkt dat Hij een reddende en bevrijdende God is. Niet alleen een God die het Licht doet overwinnen en die ruimte schept, maar ook een God die de chaosmachten hun plek wijst en Die kwetsbare mensen grond - een vaste bodem - onder hun leven schenkt. Wij leren de Schepper kennen als Degene die temidden van ruwe stormen uitredding schenkt.

Wanneer wij denken dat HERE God alleen bij de schepping reddend en bevrijdend is opgetreden, dan vergissen wij ons

De bijbel leert ons de Schepper kennen als een God die telkens opnieuw de chaosmachten hun plek wijst en mensen vaste grond onder de voeten geeft. Wanneer Israël bij de Schelfzee in het nauw zit doordat achter hen de farao hen opjaagt, links en rechts hoge bergen zijn, en voor hen het kolkende water van de zee zich bevindt, dan gebiedt Hij de kinderen van Israël voort te trekken. 

En evenals op de derde scheppingsdag wijst Hij ook dán het water zijn plaats en komt het droge - eenpad - te voorschijn. Datzelfde gebeurt als Israël aan het einde van de woestijnreis voor de bruisende Jordaan staat. Ook dat roept de Schepper, net als op de derde scheppingsdag: ‘Dat het droge gezien worde!’ Kortom: wie het wonder van de derde dag beperkt tot alleen maar de derde schéppingsdag, doet de levende God zeer tekort.

Hij is tot op vandaag de God die mensen redt en bevrijdt door hen een vaste bodem onder de voeten te geven. Weet u wie dit bijbelse gegeven goed begrepen hebben? De opstellers van de Heidelbergse Catechismus. Zij belijden namelijk in zondag 9 dat het geloof in God,de Schepper voor ons vandaag betekent: ‘dat wij er vast op mogen vertrouwen dat Hij mij met al wat mijn lichaam en ziel behoeven, verzorgen zal’. Ziet u hoe zij het Schepper-zijn van God niet beperken tot de scheppingsdagen, maar belijden dat deze machtige God erook vandaag is voor een ieder die Hem gelooft? Hij is er vandaag voor Zijn kinderen als liefhebbende en verzorgende Vader!

Ook vandaag kunnen gelovigen – net als de dichter van Psalm 42– de ervaring opdoen dat golven in de vorm van b.v. een psychische aandoening of een plotseling ontslag over hun kwetsbare leven heen spoelen. Waardoor de grond onder hun voeten wegzinkt. Ook vandaag kunnen gelovigen met wroeging constateren dat zij bewust zondige wegen zijn ingeslagen, waardoor nu de bodem onder hun leven lijkt weg geslagen. Wellicht herkenbaar voor die of degene. Mogelijk herkenbaar voor u in een mildere vorm.

Maar, daarmee is niet alles gezegd! Want met de opstellers van de Catechismus mogen wij het in hetgeloof erop vertrouwen dat de God van de derde dag ook vandaag zegt: ‘Dat het droge gezien worde!’. Waardoor je temidden van alles wat je overkomt de ervaring opdoet dat er een bodem onder je wankelende bestaan wordt gelegd. Een vaste bodem die hierin bestaat, dat je de kostbare ervaring opdoet dat de levende God je –ongedacht - als een onverklaarbare Goedheid tegemoet komt. Waardoor je een vrede ontvangt die je niet verklaren kunt en die je niet verdiend hebt. 

En in die vrede is het op een wonderlijk tegenstrijdige manier‘goed’, hoewel er geen tekenen van genezing, herstel of uitredding zijn. Omdat de Schepper van de derde dag ook vandaag nog leeft, mogen wij in het geloof erop vertrouwen dat Hij ons ook vandaag- temidden van de ruwe stormen van het leven - een droge plek, een vaste bodem onder de voeten zal schenken.

Dan is er Gods tweede scheppingsdaad op deze dag

‘En God zei: “Dat de aarde uitschiete grasscheutjes, kruid zaadzaaiende, vruchtbaar geboomte, dragend vrucht naar zijn aard,  welks zaad daarin was, naar zijn aard. En God zag dat het goed was’. Er is nu dag en nacht, er is ruimte, er is land en water. Wel, nu gaat de Schepper de aarde tooien, haar vullen en bewoonbaar maken. 

En dan wordt- als gevolg van het ontzagwekkende spreken van God - het mysterie van het leven in het aanzijn geroepen. Bewust spreek ik over het mysterie– het geheimenis, het wonder - van het leven. Immers, die grassen, planten en bomen, zijn stuk voor stuk opgebouwd uit miljarden cellen. En één levende cel meet in doorsnee slechts eenhonderdste millimeter. 

Maar wat er in die minuscule cel gebeurt, is uiterst complex. Een celbioloog schreef: ‘Eén levende celbevat een heel wat geavanceerder systeem dan een heel hoogovencomplex’. Wie daar in stilte op doordenkt staat perplex en verwonderd. Die vraagt zich af: ‘Is het leven werkelijk het resultaat van een gelukkige samenloop van louter natuurlijke omstandigheden?’, zoals in de evolutietheorie beweerd wordt?!

Wie bij het mysterie van het leven stil staat, beseft dat dit geen toevalstreffer is

Hier is over nagedacht. Intelligent Design heet dat vandaag. Maar, wie met de geloofsogen van de schrijver van Genesis naar het mysterie van het leven kijkt, gaat een stap verder en belijdt: ‘Niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is’. Leven is geschonken. Mijn leven is een geschenk. Van de Schepper. En omdat het wonder van het leven door God op de derde dag in het aanzijn is geroepen is, daarom heeft deze dag in de bijbel een speciaal karakter.

Op de dérde dag sluit God het verbond met Israël.

Op de dérde dag zal God ons doen herleven, voorzegt de profeetHoséa.

Op de derde dag spuwt de vis Jona op het droge.

Op de derde dag verricht de Here Jezus zijn eerste wonderteken in Kana.

Kortom: op de derde dag gebeurt er iets beslissends. En dat wordt op een bijzondere manier onderstreept doordat juist op de derde dag de Here Jezus door zijn Vader wordt wakker geroepen uit de slaap van de dood. Toen iedereen dacht het afgelopen was met Jezus van Nazareth, en meende dat de beweging die Hij op gang gebracht had was mislukt, juistop dat moment bracht God een onverwachte wending aan. Hij maakte een nieuw begin. Het Leven overwon de macht van de dood. De satan werd verslagen. Op de derde dag.

Zo leren wij op de derde dag de Schepper kennen, niet alleen als een bevrijdende en reddende God, maar ook als een God die in vastgelopen situaties nieuw perspectief biedt. Vastgelopen situaties kun je in allerlei vormen tegenkomen. In de vorm van ‘Slechts-nieuws-gesprekken’ bij voorbeeld. Toegespitst: een gesprek waarbij je verteld wordt dat je ongeneeslijk ziek bent. De laatste grens komt in zicht. De grond golft onder je voeten. Alle uitzicht is afgesneden.

In dat kader kan God je in Zijn onverklaarbare Goedheid een perspectief bieden over de grens heen. Niet dat daarmee alles is opgelost! Dat er dan geen pijn en verdriet, geen angst en paniek meer zouden zijn. Zeker wel. Maar er is geen sprake van doffe wanhoop. Want waar geen uitzicht is van onze kant en waar we van onszelf geen grond meer hebben, mag je dan in Gods beloften een uitzicht en een troost vinden die verder reiken dan de grens van de dood. Hoe vertroostend en bemoedigend is het om zo in de crisissituaties van het leven in aanraking te komen met de God van de derde scheppingsdag. De God die vaste grond onder de voeten geeft en jeeen wenkend perspectief schenkt.

Niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is

Een geschenk van God. Een God wiens wezen gekenmerkt wordt door eeuwigheid en goedheid. En omdat het leven een geschenk is van deze God, daarom ishet leven ook goed en bestemd voor de eeuwigheid.

Dat confronteert ons wel met een prangende vraag! Kijk een om u heen in ziekenhuizen en gevangenissen, in psychiatrische inrichtingen en in oorloggebieden. Kijk eens naar de talloze begraafplaatsen die er opdeze aarde zijn. Als je dat in alles ogenschouw neemt, dan kun je toch niet volhouden dat het leven goed is en dat het bestemd is voor de eeuwigheid? Het uitnemende van dit aardse leven is moeite en verdriet. En uiteindelijk breekt het leven stuk op de macht van de dood! Scheur Genesis 1 maar uit de bijbel, want het zet ons volstrekt op het verkeerde been! Het leven is diep gebroken en bestemd voor het graf.

U hebt gelijk, wanneer u buiten Jezus Christus om rekent. Want Hij heeft Zijn leven afgelegd aan het kruis en is vervolgens als een graankorrel in de aarde gelegd. Maar, daar is het niet bij gebleven. Op de derde dag is Hij door Zijn Vader wakker geroepen uit de dood en vervolgens heeft Hij het graf verlaten. In Hem heeft het leven de dood overwonnen. En dat niet alleen! Een graankorrel die in de aarde valt en stervend uitéén valt, brengt vrucht voor. Die draagt zelfs véél vrucht. Namelijk in die zin dat ieder mens, die door het geloof met de Graankorrel Jezus Christus verbonden is, ook deelt in Zijn overwinning op de dood. Diens leven ontvangt - net als dat van Hem– een eeuwigheidbestemming.

Wie Genesis 1 los van Jezus Christus leest, die wordt weemoedig en verdrietig. Die leest in die hoofdstuk alleen maar: ‘Kijk eens hoe mooi het was. Het leven was goed en het had een eeuwigheidbestemming. Maar, kijk eens wat een puinhoop wij mensen ervan hebben gemaakt door onze moedwillige opstand tegen God’. Daarwordt een mens niet vrolijk van. Maar wie Genesis 1 leest in verbondenheid met de Graankorrel Jezus Christus, die mag belijden: ‘Mijn gebroken en verzondigde leven is - dankzij Hem - bestemd voor de eeuwigheid! Daarom is het leven - met alles wat eraan kleeft aan zonde en gebrokenheid – in z’n diepste lagen tóch goed. Ik kan het uit de hand van de Schepper aanvaarden. Ikkan er dankbaar voor zijn!’

Dat confronteert mij met de vraag: ‘Hoe sta ik het leven?’ Als een zwerfkat die ronddoolt over de aarde, niet wetend waar ik vandaan kom of waar ik heenga?’ Of, als pelgrim die opweg is naar het Vaderhuis, in de wetenschap dat mijn leven eeuwigheidswaarde heeft!  Het antwoord daarop wordt bepaald door het feit of ik in geloofsverbondenheid met Jezus Christus - de Graankorrel bij uitstek – leef of buiten Hem om mijn leven leid!

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS